Rood-wit-blauw Symbool van nationale eenheid
Rozen
Sedert eeuwen meest
bezielend vaderlands lied
Champagne
voor een vorstelijke dronk
op de nieuwe Koningin
groei en bloei A
Het WILHELMUS
Twee»
van d«
ongesl
Geme
wint ii
van d<
Onze vlag
Ons volkslied
Koning der Wijnen
in paleizen een graag geziene gast:
^7
27
26
Soester Courant van donderdag 1 mei 1
26
Boven de verscheidenheid van provinciale en gemeentelijke
symbolen, uitgedrukt in wapens en vlaggen, is er één waaraan
alle rechtgeaarde Nederlanders gezamenlijk hun hart hebben
verpand. Namelijk de door de loop der jaren ons dierbaar ge
worden rood-wit-blauw driekleur. Wie toch wordt, als hij of zij
zich de betekenis van ons dundoek realiseert, niet met een
zekere trots en vreugde vervuld wanneer men dat symbool der
vrijheid in de wind ziet wapperen? We ervaren dan dat het een
hechte band is, die ons allen bindt.
Hoe heeft men in bange oor
logsjaren de vlag als een dier
baar pand verstopt om deze op
het tijdstip waarnaar zo vurig
werd uitgezien, te kunnen
ontplooien en vrijuit te laten
wapperen op onze torens en
huizen! Hoe groot was de ont
roering toen eindelijk op de
dageraad der vrijheid overal
dit symbool der vrijheid met
vreugde en niet in woorden uit
te drukken dankbaarheid,
werd uitgestoken! Toen heb
ben we als enkeling en als natie
begrepen welke de onschat
bare betekenis is van het vrij
uit wapperen van onze natio
nale driekleur en voelen dat
telkens wer als we haar ont
plooien.
Haar oorsprong
Over de oorsprong van de
kleuren van onze vlag heeft
in de loop der jaren nogal wat
verschil van mening bestaan.
Velen, waaronder mannen van
naam, hebben beweerd dat de
oorspronkelijke kleuren oran-
je-wit-blauw waren, afkomstig
van de zogenaamde ..prince-
vlag". De historicus J. ter
Gouw toonde aan dat deze ver
onderstelling niet juist was en
dat de rood-wit-blauwe kleu
ren van onze vlag hun oor
sprong vinden in de livrei-kleu
ren van de Prins van Oranje.
Hij toonde tevens aan dat de
geschiedenis van onze vlag da
teert van omstreeks 1572.
Op basis daarvan werd bij Ko
ninklijk Besluit van 19 februari
1937 officieel afgekondigd dat de
kleuren van onze vlag: rood-
wit-en blauw zijn.
Symbool
Als het hoge symbool van de
eenheid en de onafhankelijk
heid van het Koninkrijk moet
de vlag, wanneer deze op Ne
derlands grondgebied wordt
ontplooid, een ere-plaats heb
ben. Zonder toestemming van
de Koningin mag op de vlag
geen enkele versiering of ande
re toevoeging worden aange
bracht.
De stok of mast waaraan de
vlag wordt opgehangen moet
wit zijn, voorzien van een ver
gulde knop.
Wanneer de vlag plechtig
wordt voorgehesen of neerge
haald, maken allen die daar
bij aanwezig zijn front naar
de vlag en ontbloten het hoofd
of brengen het militair saluut.
De ontplooide vlag mag nim
mer de grond raken en moet
vrijuit kunnen wapperen. De
valg moet steeds behoorlijk
gereinigd zijn. Een onbruik
baar geworden vlag behoort
nimmer te worden uitgehan
gen.
Elke ontplooide vlag moet bij
zonsondergang worden binnen
gehaald. Geen vlag mag na
zonsondergang gehesen blij
ven. Ook niet wanneer meer
dere dagen achtereen wordt
gevlagd.
Op 4 mei wordt halfstok ge
vlagd van 18.00 tot ongeveer
20.15 uur.
De nationale vlag mag nooit
voor louter versiering worden
gebruikt. Wanneer de vlag
wordt ontplooid is een gehoor
zaal of bij een bijeenkomst
waar een podium voor de spre
ker is, is de plaats van de vlag
rechts van de spreker als de
vlag moet steeds behoorlijk
rechts van het auditorium als
de vlag in de zaal met het front
naar het podium staat. Andere
nationale vlaggen staan in deze
gevallen aan de tegenoverge
stelde zijde. Bevestigd tegen
de wand achter de spreker
moet de vlag achter de lesse
naar hangen en met de onder
kant boven de spreker uitko
men.
In optochten meegedragen pa
pieren vlaggetjes mogen na be
schadiging of onbruikbaar
worden niet op straat worden
gegooid.
Mét en zonder wimpel
De oranje wimpel wordt bij de
vlag uitsluitend uitgehangen
op verjaardagen van leden van
het Koninklijke huis.
De wimpel wordt ook gebezigd
bij feestelijkheden waarbij
de twee-eenheid Nederland-
Oranje tot uitdrukking wordt
gebracht; b.v. bij geboorte,
huwelijk of bezoek van leden
van het koninklijke huis.
In andere gevallen wordt zon
der wimpel gevlagd, zoals
b.v. op 4 en 5 mei, en bij be
zoek van vreemde staatshoof
den, als daartoe van hoger
hand wordt verzocht.
Bij halfstok vlaggen - ten te
ken van rouw - wordt eveneens
geen wimpel uitgehangen.
Aan vlaggen van vreemde na
ties behoort dezelfde eerbied
te worden betoond als van
vreemdelingen voor de Neder
landse vlag wordt verlangd.
Moge dit artikel er toe bijdra
gen dat aan onze nationale vlag
die eerbied wordt betoond die
haar toekomt als symbool van
nationale eenheid en trouw.
AFDELING SOEST
Koninklijke Maatschappij Tuinbouw en Plantkunde
Op dinsdag 6 mei a.s. sluit de KMTP „Groei en Bloei" afd. Soest het seizoen voor
de lezingen af. Ditmaal komt de heer C. v.d. Berg een voordracht houden over
„Rozen", met dia's en levend materiaal. De Roos is voor velen nog de Koningin
der bloemen; de Nederlandse Rozenvereniging is daar een bewijs van.
Bij anderen is deze bloem wat op de
achtergrond geraakt toen het snijbloe
men- assortiment steeds werd vergroot
en de roos ook minder eenjuxe artikel
werd dan voorheen. Maar toch, ziet U
nu zo vaak die romantische roos, die U
eigenlijk voor ogen staat: een wat
gebogen stengel met een halfopen
bloem in bijna wit porcelein-roze of
zachtgeel, met een heerlijke geur?
Nee, „de roos" van nu is kaarsrecht,
met een wat volgepropte, keurige
bloem, zonder geur en meestal rood
vankleur. Niet aardig, natuurlijk, om
dit van 'önzé voortreffelijke snijbloe
men te zeggen en ook niet zó kwaad
bedoeld, maar... er is oneindig veel
méér.
Aan rozen uit eigen tuin stelt men ook
andere eisen dan aan snijbloemen en ja
Aan rozen uit eigen tuin stelt men ook
andere eisen dan aan snijbloemen en je
mag ze dan ook eigenlijk niet met
elkaar vergelijken.
Zoals veel uit grootmoeders tijd zijn
ook de oude rozen weer in opmarswe
willen weer geur en nemen graag
genoegen met een kleinere bloem. Er
zijn ook soorten, die zó goed en sterk
zijn, dat ze de kruisingsslag doorstaan
hebben.
De gewone rode klimroos „Paul's
Scarlet" bijvoorbeeld, die jaren vast
kan staan en weinig gevoelig is voor
.ziekten.
Met geen bloem is zoveel gekruist als
met de roos; er zijn ontzettend veel
soorten „gemaakt". Men probeerde de
kleur van de ene te combineren met de
geur van de andere, om maar een
voorbeeld te noemen. Maar er zijn
natuurlijk nog veel meer eigenschap
pen, die in de kruisingsprodukten te
voorschijn komen. De goede hybriden
worden uitgeselecteerd en verder ge
kweekt door stek- en entmethoden;
door middel van zaad kan dat met
kruisingsprodukten nooit. Alleen de
allerbeste soorten worden in de handel
gebracht en de keuze is dan nog enorm
groot.
Toch kopen nog té veel mensen gewoon
„een" rode, „een" rose of „een" witte
roos voor hun tuin. Dat zijn nu juist niet
de beste, terwijl U voor weinig geld
meer een zeer goede roos kunt kopen.
Zoals U voor een auto naar de RAI
gaat, zou U voor een roos naar een
speciale rozentuin moeten gaan. Bij
voorbeeld het Westbroekpark in Den
Haag (Vlakbij Scheveningen), waar
een enorm assortiment is opgeplant.
Maar dichterbij zijn ook speciale ro
zenkwekerijen te vinden. Rozen zijn
eigenlijk gemakkelijke planten, al heb
ben ze wel elk jaar wat zorg nodig.
Ieder voorjaar moet er gesnoeid wor
den (de meeste mensen snoeien veel te
weinig'.) en ieder najaar moeten de
planten, worden .„aangeaard" tegen,
eventuele vorstschade; de entplaats
teT\erk'énnèn aan èeri verdikking vlak-'
bij de aarde) is namelijk de zwakste
plek van de plant.
Waar plant U rozen? De grond mag
niet te zwaar en niet te licht zijn
zandgrond, zoals hier, kunt U wat
verbeteren door turf en klei en in elk
geval een flinke hoeveelheid oude stal
mest in de grond te werken. Kies een
luchtige, maar geen tochtige plaats in
de volle zon. Gebrek aan ventilatie
bevordert de zo gevreesde ziekten
meeldauw „het wit'en sterroetdauw
(„het zwart").
De grond moet voor het planten zeker
60 a 80 cm diep worden doorgewerkt en
het plantgat moet beslist ruim zijn,
zodat de wortels goed kunnen worden
uitgespreid. Al deze voorzorgen zullen
de gezondheid van de plant ten goede
komen.
Vertonen de planten toch ziektever
schijnselen, dan zult U er iets aan
moeten doen, wanneer U de planten
niet weg wilt doen. Afwachten zal niet
helpen, behalve misschien wanneer het
om bladluizen gaat. Deze zijn trouwens
al voor een groot deel te verwijderen
door ze af te spuiten met een harde
waterstraal. Knip uitgebloeide bloe
men direct weg tot op het eerste
vijfbladde plant vormt dan weer snel
nieuwe knoppen.
Wie meer wil weten en wil zien is van
harte welkom in het'Medisch .Centrum,
dinsdag 6 mei om 20.00 uur. Toegang
niet-leden 3,00.
Ons WILHELMUS, door de geschiedenis als ons volkslied aan
gewezen, heeft voor ons Nederlanders een bijzondere bekoring.
Vermoedelijk reeds in 1568 gedicht, is het Wilhelmus hét lied,
dat zowel in voor- als in tegenspoed, zowel in druk als in vrijheid,
zowel in blijde als in droeve dagen de harten der mensen warm
maakt en sneller doet kloppen.
Bestaande uit 15 coupletten, zijn het voornamelijk het le en het
6e vers, die, gezongen of gespeeld bij passende gelegenheden,
een machtige indruk kunnen teweegbrengen.
Hoewel daarover geen zeker
heid bestaat wordt Philips van
Marnix, Heer van Sint Alde-
gonde als dichter van ons Wil
helmus beschouwd. Marnix
van St. Aldegonde was staats
man en schrijver en de rech
terhand van Prins Willem van
Oranje. Hij was ook burge
meester van Antwerpen.
Het Wilhelmus'' getuigt van
nationaal bewustzijn, geloof,
moed en trouw van Prins Wil
lem van Oranje, de Vader des
Vaderlands, waarom het ge
past en met eerbied dient te
worden gespeeld en gezongen.
Alle (te) weinig bekende ver-
sen van het WILHELMUS
1. Wilhelmus van Nassauen
Ben ik van Duitsen bloed,
het vaderland getrouwe
blijf ik tot in den dood.
Een prince van Oranje
ben ik vrij onverveerd,
den koning van Hispanje
heb ik altijcf geëerd.
Helaas blijkt regelmatig dat
een deel der bevolking niet
de juiste houding weet in acht
te nemen bij het spelen of het
zingen van ons volkslied. Dit
opvallend gebrek aan eerbied
is voor onze overheid aanlei
ding geweest dienaangaande
enkele richtlijnen te geven.
De verschuldigde eerbied voor
ons volkslied vordert, dat men
tijdens hét ten gehore brengen
daarvan het hoofd ontbloot,
danwel het militair saluut
brengt en de nodige stilte in
acht neemt. Ongepast is het
wanneer men reeds tijdens het
ten gehore brengen van het
volkslied een bepaalde samen
komst verlaat, of zich reeds
gaat kleden voor vertrek.
Af te keuren is het om na bij
voorbeeld een avond van amu
sement het volkslied als sluit
stuk te gebruiken, aangezien
bij zulke gelegenheden moei
lijk kan worden verwacht dat
de nodige eerbied zal worden
betoond, reden waarom het be
ter achterwege kan worden ge
laten. Ons volkslied is een te
groots nationaal bezit, dat het
maar onder alle omstandighe
den mag worden gebruikt als
uiting van emoties die met na
tionale eenheid en trouw geen
enkel verband houden.
Onze aanhankelijkheid aan
land, volk en vorstin, de her
innering aan dure offers der
vrijheid en de vreugde om die
herwonnen vrijheid, zijn hoofd
zakelijk en bijna uitsluitend de
redenen tot het doen weerklin
ken van ons nationale volks
lied, waarom elk ander gebruik
als misbruik dient te worden
beschouwd en daarom nagela
ten.
2. In Godes vrees te leven
heb ik altijd betracht,
daarom ben ik verdreven,
om land, om luid' gebracht.
Maar God zal mij regeren
als een goed instrument,
dat ik zal wederkeren
in mijnen regiment.
3. Lijdt u, mijn onderzaten
die oprecht zijt van aard,
God zal u niet verlaten,
al zijt gij nu bezwaard.
Die vroom begeert te leven
bidt God nacht ende dag,
dat Hij mij kracht wil geven,
dat ik u helpen mag.
4. Lijf en goed altezamen
heb ik u niet verschoond;
mijn broeders, hoog van
namen,
hebben 't ook u vertoond:
Graaf Adolf is gebleven
in Friesland in den slag;
zijn ziel in 't eeuwig leven
verwacht den jongsten dag.
5. Edel en hoog geboren
van keizerlijken stam,
een vorst des rijks verkoren
als een vroom Christenman
voor Godes woord geprezen,
heb ik vrij, onversaagd,
als een held zonder vrezen
mijn edel bloed gewaagd.
6. Mijn schild ende betrouwen
zijt Gij, o God mijn Heer!
Op U zo wil ik bouwen,
verlaat mij nimmermeer!
Dat ik toch vroom mag blijven,
uw dienaar t' aller stond:
de tirannie verdrijven,
die mij mijn hart doorwondt.
7. Van al die mij bezwaren
en mijn vervolgers zijn,
mijn God, wil toch bewaren
den trouwe dienaar dijn
dat zij mij niet verrassen
in hunnen bozen moed,
hun handen niet en wassen
in mijn onschuldig bloed!
8. Als David moeste vluchten
voor Saul de tiran,
zo heb ik moeten zuchten
met menig edelman.
Maar God heeft hem verheven
verlost uit aller nood,
een koninkrijk gegeven
in Israël zeer groot.
9. Na 't zuur zal ik ontvangen
van God de Heer dat zoet;
daarnaar zo doet verlangen
mijn vorstelijk gemoed:
dat isdat ik mag sterven
met eren in dat veld,
een eeuwig rijk verwerven
als een getrouwe held.
10. Niets doet mij meer er
barmen
in mijne wederspoed,
dan dat men ziet verarmen
des konings land en goed;
dat u de Spanjaard krenken,
o edel Neerland zoet,
mijn edel hart dat bloedt.
11. Als een prins opgezeten
met mijner heires kracht,
van de tiran vermeten,
heb ik de slag verwacht.
Die, bij Maastricht begrave»
bevreesde mijn geweld;
mijn ruiters zag men draven
zeer moedig door dat veld.
12. Zo het de wil des Heren
op die tijd had geweest,
had ik geern willen keren
van u dit zwaar tempeest.
Maar de Heer van hierboven
die alle ding regeert,
die men altijd moet loven,
en heeft het niet begeerd.
13. Zeer prins'lijk was gedreven
mijn prinselijk gemoed,
standvastig is gebleven
mijn hart in tegenspoed.
De Heer heb ik gebeden
van mijnes harten grond,
dat Hij mijn zaak wil reden,
mijn onschuld doen oorkond.
14. Oorlof, mijn arme schapen,
die zijt in groten nood,
uw herder zal niet slapen,
al zijt gij nu verstrooid!
Tot God wilt u begeven,
zijn heilzaam woord neemt aan
als vrome Christen leven;
't zal hier haast zijn gedaan.
15. Voor God wil ik belijden
en zijner grote macht,
dat ik te genen tijden
d ekoning heb veracht,
dan dat ik God de Heere,
der Hoogster Majesteit,
heb moeten obedieëren
in der gerechtigheid.
Verklaring van enkele
uitdrukkingen: (vers
:l. duitsen nederlandsen, :2.
om land, om luid' gebracht
beroofd van land, volk, regi
ment, :3. Lijdt u weest lijd
zaam, :6. vroom betekent
ook dapper, :ll. opgezeten te
paard, :11. heires kracht
legermacht, :12. tempeest
storm, geweld, :13. wil reden
wil behartigen, :13, Doen oor
kont verkondigen, :14. oorlof
vaarwel, .15. obediëeren
gehoorzamen.
,De Koning der Wijnen" is een van de bijnamen die men aan champagne heeft
gegeven. Met evenveel recht zou echter gesproken kunnen worden van de „Wijn
der Koningen".
Het Nederlandse protocol kent ten aanzien van wijnen weliswaar geen absolute
voorschriften, „maar het gebruik wil dat voor een officiële drank op de koningin
champagne wordt geschonken".
Dat was ook al zo in 1948 toen prinses
Juliana tot koningin werd gekroond.
Het kroningsdiner op 6 september 1948
- of de „Avonddisch", zoals deze maal
tijd toen werd genoemd - ving aan met
champagne, die tevens het voorge
recht (Meloen) begeleidde. Het menu
vermeldde verder: Bouillon, Koude
forellen in gelei met mayonnaisesaus,
Gevulde kapoen met verschillende
groenten, Praliné-ijs en Vruchten.
Ook in de wordingsgeschiedenis van de
sprankelende feestwijn champagne
hebben vorsten een belangrijke rol
gespeeld. In Frankrijk en Engeland en
later onder meer ook in Rusland gold
champagne als de wijn van het Hof en
omdat de „hogere standen" hun le
vensstijl zoveel mogelijk spiegelden
aan de gewoonten van de hofhouding,
zorgde deze vorstelijke voorkeur voor
een geweldige populariteit van de
Champagne.
Kroningen
Niet alleen de geschiedenis van de wijn
champagne, maar ook die van de
Champagnestreek in het noord-oosten
van Frankrijk is verweven met konink
lijke gebeurtenissen. Sinds Saint Remi
in het jaar 481 Clovis tot koning der
Franken zalfde, werden de Franse
koningin in de kathedraal van Reims
gekroond.
Het bekendste verhaal over deze kro
ningen is ongetwijfeld dat van Jeanne
d'Arc. In 1429 - toen de Franse troepen
op het punt stonden zich over te geven
aan de Engelse overheerser - wakker
de zij het verflauwde verzet aan en
bracht de tegenstribbelende Dauphin
Charles naar Reims waar deze tot
koning werd gekroond. Op dit „ontzet
van de Champagnestreek" volgde uit
eindelijk de bevrijding van Frankrijk.
Champagnestreek
Koningen worden niet meer gekroond
in Frankrijk, zodat de vorstelijke allu
re van Reims en de Champagnestreek
nu alleen wordt ontleend aan het ko
ninklijke karakter van de mousserende
wijn champagne (die uitsluitend in de
Champagnestreek mag worden gepro
duceerd).
Een souverein vorst is de Koning der
Wijnen zeker niet. De produktie van
champagne is onderworpen aan een
groot aantal strenge wettelijke bepa
lingen, die alle tot doel hebben de
kwaliteit op het hoogste niveau te
houden.
De wijnboer is bijvoorbeeld wettelijk
verplicht om de wijnstokken meerdere
malen sterk terug te snoeien. De wijn
stok levert hierdoor weliswaar minder
druiven die echter van een uitzonder
lijk goede kwaliteit zijn (zoals ook een
rozestruik mooiere bloemen geeft wan
neer de struik goed wordt gesnoeid).
Ook op andere manieren wordt de
wijnboer in de Champagnestreek ge
dwongen om altijd de kwaliteit van de
druiven te laten voorgaan op de kilo
opbrengst van de wijnstokken.
Voor iedere wijnoogst wordt een maxi
male opbrengst weet te behalen die
boven dit maximum uitkomt, dan mag
van dit restant geen champagne wor
den gemaakt.
Deze „extra-druiven" mogen ook niet
tot een andere wijn worden verwerkt,
zodat de wijnboer ze uitsluitend mag
verkopen aan fabrieken waar er azijn
of industriële alcohol uit wordt ge
maakt. Hetplukloon weegt daar echter
niet tegenop, zodat de meeste wijnboe
ren een eventueel overschot aan drui
ven aan de wijnranken laten hangen.
Bodem
De hellingen in de Champagnestreek,
waarop de druiven worden verbouwd,
bestaan uit kalksteen waarop zich een
dunne laag leemachtige aarde bevindt
De wijnstokken dringen met hun wor
tels wel zes meter (of nog dieper) in de
krijtlagen door. Hieraan ontleent de
champagne zijn karakteristieke
smaak en bouquet. Ook om een andere
reden is echter de kalksteen-onder-
grond van de streek van belang voor de
champagne.
De wijnkelders
Diep in de kalksteen zijn de keldergan
gen uitgehouwen waar - bij een con
stante temperatuur van zo'n 10° C - de
belletjes in de champagne worden
geboren. De champagnehuizen - die de
druiven van de wijnboeren kopen en
daaruit champagne maken - beschik
ken over een gangenstelsel dat in
totaal meer dan 200 km lang is.
Het duurt gemiddeld zo'n drie jaar om
van het druivesap champagne te ma
ken. Allereerst wordt van het sap een
„stille" (niet-mousserende) wijn ge
maakt. Deze wijn wordt vervolgens
gebotteld, waarbij een kleine hoeveel
heid giststoffen en suiker wordt toe
gevoegd. Daarna worden de flessen
gekurkt. In de afgesloten flessen vindt
nu een tweede gisting plaats waarbij
de gistcellen de suiker omzetten in
koolzuurgas en alcohol. De wijn is nu
champagne geworden.
De champagne maakt vervolgens een
rijpingsproces door, waarna het be
zinksel (dat zich tijdens de tweede
gisting op de binnenwand van de fles
afgezet) wordt verwijderd.
Rondleidingen
Een groot aantal champagnehuizen
stelt belangstellenden in de gelegen
heid een gratis bezoek aan hun kelders
te brengen. Van deze mogelijkheid
wordt ook door Nederlanders in toe
nemende mate gebruik gemaakt, vaak
als tussentop op weg naar het zonnige
zuiden (de Champagnestreek ligt pal
onder de Ardennen).
Een gratis folder met de namen en
adressen van de desbetreffende cham
pagnehuizen, de bezoektijden ende
verschillende talen waarin tekst en
uitleg wordt gegeven, kan - per brief
kaart - worden aangevraagd bij het
Comité Interprofessionnel du Vin de
Champagne, Raamweg 43, 2696 HN
Den Haag. Op de briefkaart moet zijn
vermeld.Rondleidingen Champagne
kelders 1980".
Kronings dronk
Champagne, afkomstig uit de streek
waar eertijds de Franse koningen wer
den gekroond, Kan worden beschouwd
als de ideale wijn om bij het aanstaan-
de kroningsfeest de nieuwe vorstin toe
te drinken. Het genieten van champag
ne hoeft echter niet tot zulke „vorste
lijke" gelegenheden beperkt te blijven.
Het slagen voor een examen, het vie
ren van een huwelijksverjaardag, er
zijn talloze dagen in het leven waarop
door de „Koning der Wijnen" op fees
telijke wijze een kroon kan worden
gezet.
Het tweede 1-tal van d
Na een 10-2 overwinn
lokkers kampioen gev
Het behalen van betk
slechts een keer werd
is mede te danken aa
van het eerste.
Dit als gevolg van ee
deze competitie plaats
Het team dat in d
kring uitkwam zal de
competitie in de twei
men.
Daarmee nog maar d
het eerste team spe
4e klasse district uitkc
Onder het motto: „D:
tegenover elkaar staa
een elftal van de geme
ter P. Scholten verricli
doelgebied terecht kwa
Mechelen.
Al direct werd duideli
van de secretarie he'
was, want het doel va
ken kwam onder grot»
Heel wat kansen ging
ren en ook de hoekscl
niet het gewenste re
verdediging van E
stond, zoals dat over
mag worden, pal.
De schaarse aanvalle.
werden veelal afgebro
tenspelval en ook d<
optreden van doelrr
Brink.
In de loop van de eers
de spelers van gem>
beter in; drie hoeks
leverden echter niets
In de tweede helft wer
ves in de strijd gewo
had niet direct het
Ook nu weer bleef de
aanvallen en verded
werken met sukses
Wel werd een keer
rakelings naast gesch<
Na twintig minuten,
schaarse aanvallen va
ken, plaatste Daantje
de vleugel de bal voor
een diagonaal schot 1
Dijk de stand op 14).
Even werd de strijd n<
een gesneuvelde bril,
Dick v.d. Bovenkamp
pleister boven zijn o<
voort. Martin van Vug
verlaten wegens spierl
liefderijk opgevangen
Vijf minuten voor tijd
Ruiter met een uitgeki
de stand voor gemeer
De laatste aanvallen v
leverden daarna niets
Voor de supporters hs
iedere goede aanval
doelpunt beloond moe
De door het WZ-be
terrein de strijd gest
schikbaar gestelde wi!
in handen van gemee
voerder Ries v.d. Hc
