Toegang alle leeftijden
Dansschool
SLINGERLAND
Soester Courant van woensdag 21 mei 1980
Het begin aan de Parallelweg Foto: Herman van Dam
Slow... quick, quick, slow... - Slow... quick, quick, slow...
Ondanks bijna zomerse temperaturen is het dansseizoen 1979-1980 nóg niet ten
einde. Weliswaar heeft het af dansen in de afgelopen weken onder grote publieke
belangstelling reeds plaats gevonden, er zijn en blijven altijd een aantal danslus-
tigen die er nooit genoeg van krijgen. De avond dat wij op bezoek waren bij dans
school Slingerland werd er getraind alsof de Nederlandse kampioenschappen nog
moesten plaats vinden. Onvermoeibaar en met grote accuratesse en toewijding
geeft Wim Slingerland zijn aanwijzingen. Hij heeft een aandachtig gehoor.
Begrijpelijk, want de mensen die hij op dat moment onderricht behoren tot de ere
divisie van zijn dansschool. Een dansschool die in het afgelopen seizoen opnieuw
opmerkelijke suksessen behaalde. Het langzamerhand befaamde Slingerland for-
mation-team werd Nederlands kampioen en in alle wedstrijdklassen behaalden
de leerlingen van Slingerland -bij de nationale kampioenschappen^opmj^l^lijpke
resultaten. Wim Slingerland, wat dansen betreft, een soort duivelskunstenaar,
bezeten van zijn vak.
Daarnaast een professional die aan zichzelf en zijn cursisten hoge eisen, stelt. Die
avond verlieten zijn leerlingen circa tien uur de school, de baas zelf strekte een
uur later, in zijn. eerste luie zit van een lange werkdag, de benen. Een boeiend
vak dat beroep van dansleraar, maar wel gedurende acht maanden zeven dagen
per week op of rond de dansvloer en wekelijks zo'n 90 werkuren maken. Er zijn
werkgevers en werknemers die accuut onwel worden wanneer ze de helft van Wim
Slingerland's werkweek zouden moeten volmaken.
Vrijages, ik vind het prachtig
hoor, maar dan wel buiten de
school. En wat de bar betreft
wordt er nauwlettend op toege
zien dat de hoeveelheid ver
strekte drankjes binnen aan
vaardbare normen blijft. Wat
het dansen zelf betreft zijn er
natuurlijk wel een paar zaken
veranderd. Vroeger mocht
je niet met je hand de blote
rug van je partner aanraken.
Om dat te voorkomen had je
een zakdoek in je hand. De
jeugd van vandaag zou daar
nu geintjes over gaan maken.
Kun je niet meer maken. Je
moet je wat dat betreft wel
aanpassen, maar dan wel met
een stuk begeleiding. Vroeger
zaten op een dansschool de jon
gens en meisjes, de dames en
heren gescheiden. Bij mij niet,
want ook dat is uit de tijd.
Egards als bijvoorbeeld meis
jes naar hun plaat terug te
brengen zijn vanzelfsprekend
onveranderd gebleven. Ik hou
natuurlijk van stijl mits je het
niet tot het extreme door gaat
voeren.
Ze zouden je trouwens zien
aankomen. Het is hier in feite
een grote familie. Op les kent
iedereen - iedereen. De leef
tijden van de leerlingen va
riëren hier van 12 tot 70 jaar,
wat mij betreft toegang voor
alle leeftijden, mits men zich
aan de regels van het huis
houdt. Dat gebeurt. Wie dat
niet doet ontvangt waarschu
wingen en wanneer ook dat niet_
Jbelpt is het de hoogste tijd
Jdat hij of zij zich bij een an
der instituut laat inschrij
ven. Baas in eigen huis is een
van de kurken waarop een suk-
sesvolle dansschool drijft. Veel
'aandacht wordt besteed aan de
selectie van de leerlingen. Je
kunt bijvoorbeeld niet star
vasthouden aan de indeling qua
leeftijd. Een lange slungel van
.een jaar of zestien moet je
Adje en Wim, een klasse apart
lessen of lid zijn van een club
ook in financieel opzicht voor
practisch iedereen haalbaar'
Onbesproken in de Slingerland-
story zijn het wedstrijddansen
en het formation-team. Wim
Slingerland heeft vele kampi
oenen afgeleverd en zal dat
zonder enige twijfel blijven
doen. Zijn formation-team
heeft intussen internationale
vermaardheid gekregen. Het
formation-team, een verhaal
apart.
/Evenals de getalenteerde wed
strijddansers beschikken de le
den van dit team over een groot
muzikaal gevoel, een voortref
felijke lichaamsconditie, een
uitstekende balans. Op het ge
voel voor ritme en muziek na
eisen die men ook aan topspor
ters stelt. Het brengt ons op
de vraag of dansen als sport
kan worden beschouwd. Wim
Slingerland: „.Wat mij betreft
wel, al wordt het jammer ge-
Wim Slingerland (52) soms
hoorbaar een kind uit Amster
damse Klinkerbuurt.
Makkelijke prater, rap van
tong en niet het type dat ge
wend is een blad voor zijn
mond te nemen. Een man recht
op zijn doel af, een vriend om
mee uit vissen te gaan. Na zijn
schooljaren was hij allerminst
voorbestemd om zijn schoenen
op een dansvloer te verslijten.
Weliswaar behaalde hij met
zijn partner Adje vele malen
hét Nederlands kampioen
schap bij de amateurs, in
maatschappelijk opzicht
hij het in eerste instantie in
hoger sferen. Een grondige op
leiding aan de Zeevaartschool
bracht hem als radio-telegra
fist bij de K.L.M. Het werd
geen langdurig verblijf tussen
hemel en aarde. Radiotelegra
fisten werden voor de K.L.M.
een overbodige luxe en Wim
Slingerland keerde op de aarde
terug. Voelde zich hoogst onge
lukkig in baantjes tussen vier
muren en schakelde over op
handel. Laatstelijk als ver
koopleider bij heerlijk-helder-
Heineken. Vijftien jaar lang
bracht hij het gerstenat aan de
man en de vrouw, totdat inge
wikkelde reorganisaties hem
ook daar overbodig maakten.
Een bui die hij overigens al ge
ruime tijd had zien hangen.
Zeven jaar geleden werd hij
door brandweercommandant
Joop Groart in Soest geïntrodu
ceerd. Tijdens een „brand
weerfeestje" demonstreerden
Joop en Adje hun kwaliteiten
voor een etnhousiast publiek,
waaronder de toenmalige bur
gemeester van Soest mevr.
Corver van Haaf ten. Het werd
't begin van een langdurig suk-
ses dat nog steeds voort duurt
en waaraan voorlopig geen
eind lijkt te komen. In het ge
bouw van de E.H.B.O. werd
zijn eerste „dansschool" ge
vestigd. Twéé avonden per
week stroomde de Soester
jeugd naar de Parallelweg en
leerde er op de dansvloer lo
pen. De belangstelling was zo
groot dat het zaaltje van Kerk
gebouw Credo als „filiaal"
werd aangetrokken.
Intussen waren Wim Slinger
land en Freddy Heineken na
een gouden handdruk als goede
vrienden uit elkaar gegaan, en
kreeg hij dankzij de medewer
king van de gemeente Soest
de gelegenheid grond in de
Weegbreestraat aan te kopen
en er zijn, voor Nederlandse
begrippen, zeer fraaie en lu
xueuze dansschool te bouwen.
Zeven Nederlandse kampioen
schappen alle categorieën, een
tomeloze inzet en een niet ka
pot te krijgen enthousiasme
stonden er borg voor dat de
nieuwkomers in Soest het zou
den gaan maken. Vier jaar na
de opening van zijn dansschool
lijkt hij in alle opzichten een
gearriveerd man. De belang
stelling voor zijn school en
werk is onverflauwd gebleven,
zijn woonruimte boven de
school ademt een luxe die niet
van het Leger des Heils af
komstig is. Schijn bedriegt?
Wim Slingerland: „Niemand
hoort mij klagen, maar cadeau
krijg je het natuurlijk niet.
In een beroep als het mijne
moet je een duizendpoot zijn.
Alles draait om mij. Een wer
kelijk goede vervanger is nooit
te vinden. Als hij er zou zijn
dan ben je hem binnen de kort
ste keren kwijt, want de man
zal zeer snel voor zichzelf gaan
beginnen. Bovendien wil ik wat
het behalen van prestaties be
treft zo'n beetje alles. Ik ben
niet de man die een dansschool
leidt waar het uitsluitend om
gezelligheid gaat. Mensen die
zich, ongeacht in welke sector,
verder willen bekwamen en
mikken op de absolute top moe
ten bij mij terecht kunnen.
Het wedstrijddansen wint de
laatste jaren steeds meer ter
rein. Wat de begeleiding, trai
ning en coaching van leerlin
gen betreft heb ik op dat punt
door mijn routine een enorme
voorsprong. Uit een boekje le
ren dansen is practisch onmo
gelijk en dus sta ik er voor.
Met plezier, want er is nog
geen dag geweest dat ik niet
gemotiveerd of zonder een stuk
arbeidsvreugde aan mijn werk
ging beginnen. En wat die dui
zendpoot betreft, naast dans
vloer moet je helaas ook zaken
man zijn. Er gaat tegenwoor
dig nog al wat om. Je hebt
een vrij kostbaar pand met
hoge afschrijvingen en je moet
het in acht maanden tijd voor
twaalf maanden verdienen.
Het is daarom dat het leven
van een dansleraar zich niet
uitsluitend op de vloer afspeelt.
Slingerland's formation-team, Europese topklasse
Iedere dag begint voor mij met
een stuk administratie. Niet
mijn sterkste kant, maar ge
lukkig word ik door Willeke
voortreffelijk op mijn vingers
gekeken".
Dansen, leren dansen heeft in
het begin van de cursus iets
te maken met een eerste
schooldag. De branie van veel
leerlingen maakt zelfs in deze
tijd plaats voor een stukje ver
legenheid of passief wachten
op de dingen die gebeuren
gaan. Het „hoofd van de
school" vertelt daar over: „Als
ze op de eerste dansles komen
begin ik met een verhaaltje.
Je vertelt ze de spelregels van
de school en ik probeer duide
lijk te maken dat ze hier zijn
om dansen te leren in een sfeer
van gezelligheid. Wat de spel
regels betreft, roken is toege
staan mits de asbakken niét
over het hoofd,worden gezien.
Kauwgom mag hoor, maar de
restanten niet onder tafels en
stoelen plakken. Van mij geen
boos gezicht wanneer er een
glas wordt gebroken, maar wel
even zelf opruimen. Verschij
nen in blauwe spijkerbroeken
niet toegestaan, ieder ander
schone en frisse kleding wel.
niet indelen bij de groep 12/
16 jaar. Hij zou zich er hoogst
ongelukkig voelen.
Zo'n geval schuift dan een leef
tijdsgroep op. Zonder enige dis
criminatie zijn er verder ook
andere groepsindelingen. Wij
kennen lessen voor schoolgaan
de jeugd, werkende jeugd,
echtparen en niet echtparen.
Verder specifieke echtparen-
clubs tot 35 jaar en clubs bo
ven deze leeftijd. Het is heel
opmerkelijk dat vooral de wat
oudere echtparenclubs op het
ogenblik ontzettend populair
zijn. Toen ik begon was het
80% jeugd en 20% volwasse
nen. Nu, zeven jaar later is
iedere categorie in even grote
getale vertegenwoordigd. Dat
heeft met tal van factoren te
maken. De bevolkingsaanwas
is geringer en de ouderen zijn
gelukkig aan het ontdekken dat
televisie wat recreatie betreft
niet alleen zaligmakend is. Ze
zijn het zat geworden iedere
avond naar de buis te turen.
Dat heeft te maken met de
kwaliteit van de programma's
en een stuk verzadiging. Het
nieuwtje is er intussen vanaf.
Bovendien zit men tegenwoor
dig- wat ruimer in de vrije
tijd en is het deelnemen aan
Foto: Herman van Dam
noeg als zodanig in Nederland
nog niet erkend. Als je ziet
wat de leden van het forma
tion-team er voor moeten doen.
Het is naast dansen een puur
stuk lichamelijke ontwikke
ling. Ook in ander opzicht is
het een sport. Als je mij be
schouwt als hun trainer dan
houdt het ook in dat tijdens
de training, net als bij andere
serieuze sporters, de zweep er
overheen gaat. Men heeft het
er voor over en dan blijven
resultaten niet uit. Bij het eers
te internationale gebeuren, de
Europese kampioenschappen
in Brussel, werden wij derde.
Het eerste uitkomen tijdens de
Nederlandse kampioenschap
pen werd bekroond met de na
tionale titel. Ze werden vier
de bij de open wereldkam
pioenschappen in Blackpool.
Na Japan, Amerika en West-
Duitsland. Zo'n clubje komt
dan alleen maar even uit
Soest".
Schijnbaar is het gewicht van
deze unieke prestatie nog niet
helemaal tot iedereen doorge
drongen. Dit jaar blijft Slinger-
lands formation-team thuis.
Gebrek aan geld is er de eni
ge oorzaak van dat men de
zeer eervolle vierde plaats niet
kan verdedigen. Wim Slin
gerland: „Ondanks de steun
van Soester-winkeliers is zo'n
trip naar Blackpool in finan
cieel opzicht niet meer op te
brengen. Duizend gulden per
persoon gaat het al gauw kos
ten. Het is jammer dat dit Ne
derlandse en vooral Soester vi
site-kaartje niet gepresenteerd
kan worden. Aan de mensen
zelf ligt het niet. Ze hebben
er, ook in financieel opzicht,
genoeg voor over, maar er zijn
natuurlijk grenzen.
Zelf heb ik geen enkëFfinanci-
eel belang bij hetj fprmatien-
team. Ze hebben hun eigen
clubkas en storten daarnaast
wekelijks een bedrag dat be
stemd is voor de aanschaf van
kleding. Zelf heb ik ze op het
figuurlijke paard geholpen
door muziekbanden van Hugo
Strasser te kopen, een choreo
graaf naar Nederland gehaald,
kortom noem maar op en vul
maar in. Alles bij elkaar heb ik
er zo'n 25 mille ingestoken.
Waar wij wel zullen zijn is in
Bremen. Op 25 oktober a.s.
worden daar de Europese kam
pioenschappen gehouden. Als
Nederlands kampioen worden
wij daar naar afgevaardigd,
alleen wel zelf even de reiskos
ten betalen. Als dansen ooit
nog eens als sport wordt er
kend dan komen de financiële
zaken wat eenvoudiger te lig
gen. Het lidmaatschap van de
Nederlandse Sportfederatie
biedt dan de mogelijkheid tot
het krijgen van subsidies. Het
is overigens mijn vaste over
tuiging dat het zover moet en
zal komen. Alleen in structu
reel en organisatorisch opzicht
zal er bij de Nederlandse Bond
van Dansleraren wat moeten
worden gladgestreken".
Tussen het formation-team
Slingerland en de verdwaalde
beginneling die zich ook zo
graag op de dansvloer wil be
wegen ligt in meer dan één
opzicht een wereld. Zo is het
nog bestaanbaar in 1980 dat
kerk en dansschool eikaars
natuurlijke erfvijanden zijn en
blijven. Wim Slingerland:
„Geen leuk verhaal wat ik nu
vertel, maar het is de waar
heid. Ik mag bijvoorbeeld in
de Bunschoter-koerier niet met
mijn dansschool adverteren.
Als er mensen uit Spakenburg
of Bunschoten hier op dansles
komen willen zij het niet voor
elkaar weten. Het gaat alle
maal heel erg geheimzinnig.
Als je twee Bunschoters en
twee Spakenburgers op een les
hebt dan kun je er van opaan
dat binnen de kortst mogelij
ke tijd een stel zal verdwijnen.
Het is onvoorstelbaar, maar
het zijn wel uitzonderingen.
Toen ik mij hier vestigde was
het ook wat Soest betreft een
probleem. Vooral op zondag.
Dat is nu gelukkig helemaal
over. Ik heb nu zondagavond,
speciaal voor echtparen, vrij
dansen en daar is van dit soort
problematiek niets merkbaar.
Het is gewoon een sukses, en
dat heeft natuurlijk alles weer
te maken met de sfeer van de
school. Wij zijn geen dancing
of verkapte nachtclub. Even
min een kroeg, wij zijn gewoon
een fijne dansschool waar je
een stuk gezonde ontspanning
en recreatie vindt. Die zondag
avond voor echtparen heeft een
lange aanloop gehad. Naar
mate de drempelvrees ver
dween werd de belangstelling
groter. En wat ontdek je dan?
De mensen komen niet alleen
voor dansles maar zoeken ook
een stuk gezelligheid. Andere
mensen leren kennen. Om aan
die wensen tegemoet te komen
organiseren wij regelmatig
een zeer speciale avond waar
een koud buffet wordt geser
veerd. Alles in eigen beheer,
anders wordt het voor de deel
nemers een onbetaalbare
zaak"r
•Wij cohstateerden het ai eer
der in dit verhaal; Wim Slin
gerland een duizendpoot.
Verantwoordelijk voor lessen
en training van beginnelingen -
het jazzbalet - wedstrijddan
sers - formation-team. Daar
naast altijd op zoek naar iets
nieuws.
Introduceerde na een bezoek
aan Amerika nieuwe disco
dansen, waaronder The Latin-
Hustle. Organiseert regelma
tig wedstrijden in binnen en
buitenland waar wedstrijddan
sers en supporters onder zijn
leiding naartoe trekken. Bin
nenkort staat een wedstrijdge-
beuren in Londen op het pro
gramma. Verder is de baas de
geestelijke „peetvader" van
vele echtparen die elkaar in
zijn school hebben leren ken
nen. Menig trotse moeder heeft
haar baby al bij hem geshowd.
Tussen de bedrijven door is hij
een veel gevraagd jury-lid bij
wedstrijden voor amateurs.
Binnen afzienbare tijd hoopt
hij een diploma te behalen
waarmee hij ook gerechtigd is
als jury-lid bij professionals op
te treden. En aangezien hem
tot nu toe niets is komen aan
waaien is het eind van zijn ak-
tiviteiten nog niet in zicht. Slin
gerland dreigt figuurlijk uit
zijn jasje te knappen. Daarom
is een van de weinige onvervul
de wensen van Wim Slinger
land dat hij ooit nog eens toe
stemming krijgt zijn dans
school te vergroten. Wim Slin
gerland: „Ik wil er in de leng
te circa zeven meter bij heb
ben. Dat heeft vele voordelen.
Er kunnen meer dan de 1000
danslustigen die ik nu weke
lijks heb worden ingeschreven,
hetgeen weer tot gevolg heeft
dat „levende" muziek tot de
mogelijkheden gaat behoren.
Er moet een kelder komen
waar bergruimte wordt gecre
ëerd. Lukt dat allemaal dan
zit er zelfs de mogelijkheid
in de zaal geschikt te maken
voor toneelvoorstellingen'
Ambtelijke hindernissen, er
mag niet tot aan de rooilijn
gebouwd worden, staan voor
alsnog realisering van zijn
plannen in de weg. Deze maand
ontving Wim Slingerland de
mededeling dat hij zijn plannen
maar moet vergeten. Deson
danks neemt hij de handschoen
opnieuw op. De dansleraar die
nagenoeg in Soest met niets
is begonnen is er de man niet
naar is om zich gewonnen te ge
ven wanneer niet alle mogelijk
heden tot op de bodem zijn be
nut. Daarom zal de grotere
dansschool met zoveel meer
mogelijkheden voor zijn leer
lingen er ooit nog wel eens ko
men. Al zouden ze het zelf
moeten bouwen.
JAN LEIJENDEKKER.
