"DE KAT OP HET SPEK"
spel der vergissingen
Meubidick uit de brand
Wilde fietsers en honden
verstoren woongenot
Leerzame excursie
als eerste in de reeks
van 1981
.1
Met I. V.N. -Eemland winter gasten
en geologisch reservaat bezoekenv
Zondagavond-
zangdienst in
„Zonnegloren"
DUTCH FOR FOREIGNERS
TALENPRAKTIKUM AMERSFOORT
I
I
In 1980
Werkloosheid regio Amersfoort
met 90% toegenomen
10.000 Gulden
kinderpostzegel
verkoop in Soest
3
Soester Courant van woensdag 21 januari 1980
3
„Tableau de la troupe"de acteurs van Soester Applaus.
'1
Schrijven over de verrichtingen van het amateurtoneelgezel
schap SOESTER APPLAUS is helaas ook vervallen in herha
lingen. Want hoe de spelende en niet-spelende tonelisten ook heb
ben gezwoegd om van het toneel van dorpshuis DE BORG iets
aanvaardbaars te maken, het blijft behelpen. Zaterdag j.1.,
voor de opvoering van het kluchtachtige blijspel "De kat op
het spek" bereikte mij een opmerking van één der bezoekers
die er op neerkwam dat er van dit behelpen, zeker bij amateurs,
toch een zekere charme uitging. Wie ervaart met welke passie
en inzet, ernst en overtuiging het SOESTER APPLAUS tot een
artistieke prestatie wil komen zal deze opmerking allerminst
kunnen onderschrijven, laat staan beamen.
Opnieuw hinderlijk gestoei met toneel
gordijnen, een matige toneelbelichting
en een décor dat nauwelijks funktio-
neel mag worden genoemd. Het
SOESTER APPLAUS mag men deze
onvolkomendheden niet aanrekenen.
Doe 't zei vers van het gezelschap
hadden zelf de aan de mogelijkheden
van het toneel aangepaste décorstuk
ken vervaardigd, waren leveranciers
van meubilair en rekwisieten, speel
den voor grimeur en toneelmeester en
verzorgden de belichting. Zelfs aan het
funktioneel gebruik van de gordijnen
had men bijdragen geleverd. Wanneer
ere-gast van deze avond, burgemees
ter Paul Scholten, oren en ogen goed
de kost heeft gegeven, dan kan het
hem zijn opgevallen dat aan het
schaarse amateurtoneel in Soest, wat
de technische voorzieningen betreft,
nauwelijks, laat staan optimale kansen
wordt gegeven. Jammer, want wan
neer er in deze ook voor amateurs
onaanvaardbare situatie geen veran
dering komt dan blijft het behelpen.
En daar gaat voor de meest verstok
te optimist zelfs op den duur "de
charme" van af. Al de gesignaleerde
ongemakken werden door een goed
lachs publiek in een uitstekend bezet
te toneelzaal voor lief genomen. Pu
bliek dat, ondanks de zaterdagavond
en de niet geringe concurrentie van
televisie op weg naar het SOESTER
APPLAUS opnieuw wist te vinden.
Het draaide zaterdag j.1. allemaal om
"de kat op het spek", een door John
Dole in drie bedrijven en vier tafe
relen geschreven blijspel. Het stuk
speelt zich af in de Londense flat van
het echtpaar Abbots. David en Kate,
een voorbeeldig en gelukkig getrouwd
Engels echtpaar. De vriendelijke, wat
oppvervlakkige, maar wel doortas
tende schoonmoeder Suzie Scott, die zo
nu en dan komt binnenwaaien com
pleteert het jonge geluk. Dat zou zo
zijn gebleven als David niet zo nodig
Italiaans wilde leren, ging correspon
deren met een Italiaanse "pen-friend"
en een bladzijde uit zijn Italiaans
woordenboek miste. De komst van de
"friend" voor een logeerpartij leidt
dan tot allerlei misverstanden, waar
toe oplichters, smokkelaars en inbre
kers het hunne bijdragen. Verder is
er mevr. MacWhimble, een mannen
hatende huisbazin, die ervan overtuigd
is dat alle pijpen in huis degelijk zijn
en loodgieter Bus die dat komt contro
leren. Die komt dan echter wel voor
verrassingen te staan. Gelukkig is
daar nog hr. Kuit, de broeder van het
Volle Licht, die het moreel hoog en de
zeden zuiver probeert te houden.
Kortom, "De kat op het spek" is een
lichtvoetig gegeven dat men met een
knipoog naar Shakespeare voor 't zelf
de geld het spel der vergissingen
had kunnen noemen. SOESTER AP
PLAUS heeft er als ensemble, met alle
reeds eerder gesignaleerde beperkin
gen, een vlotte en vooral na de pauze
soms boeiende voorstelling van ge
maakt. Voor amateurbegrippen werd
er in een goed tempo gespeeld en had
ik, op minimale schoonheidsfoutjes na,
veel waardering voor de rolkennis.
Bij amateurtoneel dat zich in de pro
vincie afspeelt schijnt het een soort
ongeschreven wet te zijn dat men als
recensent iets door de vingers moet
zien. Ik wil daar best aan meedoen,
al ben ik als regelmatig toeschouwer
en belangstellende voor amateurtoneel
dat zich afspeelt in grote steden nogal
verwend. Er werden echter fouten ge
maakt die zelfs bezoekers die voor
het eerst met amateurtoneel kennis
maken niet zullen zijn ontgaan. In
Londen lezen Britten op een Engelse
flat geen Nederlandse kranten, wordt
de post niet door een met een PTT-
pet getooide heer gebracht en lijkt het
een zeldzaam verschijnsel dat de taxi
chauffeur er met een biljet van tien
gulden wordt betaald. Even zelden heb
ik er op de deur van de badkamer
een bordje met de tekst "bezet"
aangetroffen. Men behoeft toch be
paald geen scherpslijper te zijn om tot
de conclusie te komen dat dit soort
essentiële fouten door de regie voor
komen hadden kunnen worden. Ze zijn
vooral betreurenswaardig omdat de
geloofwaardigheid van het gegeven er
door wordt aangetast. Gelukkig be
schikt SOESTER APPLAUS over vol
doende talent dat in staat is in de loop
van een voorstelling dit soort schoon-
heidsfouten recht te trekken. Bij het
nabeschouwen van deze voorstelling
denk ik wat het laatste betreft aan het
voortreffelijk op elkaar ingespeelde
echtpaar Abbot, waaraan Leo Pappot
en Cocky Bisschop op uitstekende
wijze gestalte gaven. De in het begin
wat moeizaam overtuigende mevr.
MacWhimble rekende al spoedig met
die onzekerheid af en deed mij, naar
mate het stuk vorderde, herinneren
aan Godfried Bomans' Tante Polle-
wop. Kate's moeder, mevrouw Scott,
de vrouw die in dit spel al maanden
op een aanrander wachtte, werd door
Truus Kudders gespeeld zoals wij dat
van haar gewend zijn. Punctueel, rol
vast, degelijk. Bep de Graaf had als
taxi-chauffeur, postbesteller en politie
agent een niet eenvoudige taak. Scha-
Foto: Herman van Dam
kei en sleutelrollen, van bescheiden
formaat die met de beschikbare mo
gelijkheden acceptabel over het voet
licht kwamen. Waarom "broeder
Kuit" door de auteur John Dole in dit
stuk werd gesitueerd is mij niet dui
delijk. Herman van Konkelenberg had
't er niet eenvoudig mee. Het lood en
zinkwerk was bij mevrouw Bus (Joke
van Doorn) in goede handen. Regis
seur Peter Houtzagers liet zich als
Arturo (Carlo) Cellini zien en bewonde
ren. Hij maakte er een voortreffelijk
typetje van. Hoogstandjes: zijn schit
terende val, zijn fraaie spel tijdens de
in aantocht zijnde ontmaskering. Een
naam is in deze nabeschouweing nog
onbesproken gebleven: Maria, de uit
Napels afkomstige zwarte schoonheid,
gespeeld door Irma van der Gaast.
Wat mij betreft hoefde ze niet als
Italiaanse te spelen, ze was het.
Evenals Peter Houtzagers leuk en
geestig van dictie, barstend van tem
perament, geraffineerd, aandoenlijk
onschuldig, en wat nooit weg is: mooi.
Met alle grote waardering die ik voor
de vertolking van de eerste plansrollen
door Leo Pappot en Cocky Bisschop
heb, in "De kat op het spek" was het
Irma van der Gaast die van haar in
alle bedrijven dragende rol een zeer
fraaie creatie maakte. Om het op z'n
Italiaans dan maar eens te zeggen:
BRAVO-BRAVO- BRAVO!
Souffleuse Henny Brugman was voor
het publiek onhoorbaar. Een groter
compliment is niet denkbaar. Het
grime-werk van Wil de Graaf deed
vermoeden dat er een schoonheidsspe
cialiste aan het werk was geweest.
Produeente Mia Kraal, een toneelta
lent dat nooit buitenspel mag staan,
inspeciënte Toos Slagt, technicus IJpe
Dokter en regisseur Peter Houtzagers
leverden ieder op hun terrein bij
dragen tot deze geslaagde SOESTER
APPLAUS-voorstelling. Vele bloem
stukken en een langdurig applaus
waren de terechte beloning van een
aandachtig en dankbaar publiek.
Jan Ley dendekker
De jaarlijks door I.V.N.-Eemland te organiseren tocht naar de wintergasten. zal
in twee delen worden voorgeschoteld. Eerst zal op zaterdag 7 februari
drieëneenhalf uur „geloerd" worden naar allerlei concentraties van waterwild
en -vogels. Ganzen, zwanen en eendesoorten en vogels van diverse pluimage
krijgen de volle aandacht. Na de lunchpauze wordt een ander, nauw met de
natuur verbandhoudend, onderdeel bekeken: een geologisch reservaat! Daarin
wordt onder deskundige leiding een wandeling van enkele uurtjes gemaakt.
Gezien de weersomstandigheden in dit jaargetijde wordt elke deelnemer
aangeraden zich verantwoord te kleden. Ook het schoeisel [laarzen is altijd
prima mag niet worden veronachtzaamd. Een vogelboek plus een kijker maken
dan van de deelnemer een complete „exeursist".
De eerste vertrekplaats is het Stations
plein te Amersfoort (voor fietsenstal
ling), om acht uur precies. Daarna
gaat het per touringcar van Amers-
foorts Bloei naar Pasedena (Birkho-
ven) alwaar om 8.05 uur kan worden
ingestapt. Garage Tensen te Soest is de
volgende stop. Om 8.07 uur kan daar
worden ingestapt. Garage Tensen te
Soest is de volgende stop. Om 8.07 uur
kan daar worden ingestapt. Beukendal
is de dan volgende opstap om 8.10 uur.
Het VW-kantoor is gemakshalve voor
hen, die daarmee gebaat zijn ingelast
om 8.13 uur. Kwart over acht is Colenso
aan de beurt en tien voor half negen
pikt de bus de laatste deelnemers op
van het plekje voor het stationsgebouw
te Baarn. Het verzoek „opstap vanouds
Jan Tabak" Bussum wordt gehono
reerd en wel om even half negen. Na al
deze stops gaat het linea recta de
polders in om te kijken of de zaagbek-
ken, nonnetjes, smienten, talingen,
briiduikers -zo maar enkele eendesoor
ten- aanwezig zijn. Tal van andere
watervogelsoorten zijn eveneens pre
sent. Welke? Dat is elk jaar opnieuw
een verrassing!
Om twaalf uur kan er tot één uur een
kopje koffie worden gedronken bij de
meegenomen boterham. „De eerste
aanleg" in Lelystad-haven werd hier
voor uitgekozen. Half twee bestijgt
men opnieuw de bus om op weg te
gaan, dwars door de polders, naar het
Urkerbos, waar het geologisch reser
vaat „Piet van der Lijn" zich bevindt.
Het zal zo'n 200.000 jaar geleden zijn,
dat een enorm grote hoeveelheid land-
ijs ons land bedekte. Het was af
komstig uit Scandinavië en moet in zijn
laatste, fase een dikte van een meter of
zestig hebben gehad. Iets terug in de
tijd liefst 200 meter. Die ijskap bracht
een enorme hoeveelheid grof en fijn
gesteente met zich, dat afkomstig was
uit gebergten in Scandinavië. In dikke
hopen werd dat afgezet en kreeg de
naam keileem mee. (Leem met keien).
Dat dat geen kleine jongens waren,
bleek wel uit het feit, dat hunnebed-
bouwers er gebruik van maakten voor
het maken van hun grafheuvels.
Wéér later kreeg die keileem andere
grondsoorten over zich heen. Zo waren
dat venen, kleien en zanden. De kei-
leemafzettingen liggen aan of dicht
onder de oppervlakte en vooral de
voormalige eilanden Wieringen en Urk
(Schokland in mindere mate) bestaan
geheel of gedeeltelijk uit keileem en
erractica (zwerfstenen). Toen de
Noordoostpolder in 1942 droog viel,
kwam een groot gebied, volkomen
bezaaid met zwerfkeien aan de opper
vlakte. Vooral in de directe omgeving
van Urk. Nimmer werd er zo'n groot
gebied in ons land waargenomen.
Publicaties
De geoloog Piet van der Lijn, kwam
tijdens een bezoek aan dit gebied, op de
gedachte, het als geologisch reservaat
RESTAURANT
Van den Brink
Soesterbergsestr. 122
Soest
Tel. 02155-12706
LUNCHEN?
Onze steeds wisselende
spijskaart komt zeker
aan uw wensen
tegemoet!
MEUBIDICK
MEUBIDICK
Wat een glorieus einde van 1980 had moeten worden rond de Kerstshow, die
in volle gang was, werd een deceptie.
30 december 1980, rond de klok van 24.00 uur, brandde Meubidick in Soes-
terberg tot de grond toe af.
Niets, maar dan ook helemaal niets was er overgebleven van dit gezellige,
sfeervolle wooncentrum in het hart van Soesterberg.
Meubidick stond juist in het komende jaar in het teken van het 10-jarig bestaan!
19 Jaar geleden begon de heer D. V. T.
de Bruin, als aktief ondernemer in het
voormalig circuspand van Toni Bol-
tini met de verkoop van meubelen.
De filosofie „een goed meubel, uit
stekende service, prettige bediening,
tegen zeer aantrekkelijke prijs",
straalde Meubidick ook nu nog steeds
uit.
Een suksesformule waar men groot
mee werd, want in 10 jaar tijd groei
de men van 250 m2 naar ruim 3000 m2.
In 1980 is Meubelcity Meubidick geïn
tegreerd in de Interieurgroep Pijn-
acker B.V. Een gelukkige omstandig
heid omdat daardoor order-admini
stratie, financiële administratie en le
veringsproblemen ontstaan door de
brand, niet aan de orde zijn en de
kliënten van Meubidick geen enkel na
deel van de brand ondervonden.
Meubidick „Uit de brand"
Dankzij de medewerking van zeer ve
len, waar men uiteraard bijzonder
dankbaar voor is, en een uiterste
krachtinspanning van direktie en
medewerkers (sters), is Meubelcity
Meubidick zaterdag 17 januari 1981,
ruim 2Vé week na de fatale brand weer
open.
Aan de Sterrenbergweg 40, Soester
berg, heeft men de beschikking over
bijna 3500 m2 magazijnruimten en de
ze zijn in zeer korte tijd omgetoverd
tot een sfeervolle showroom. Hier
kan een keuze gemaakt worden uit
de kollektie die Meubidick altijd ge
voerd heeft. Dat Meubidick aan klan
tenbinding doet, blijkt vooral nu,
door een groot aantal schitterende
aanbiedingen extra voordelig te prij-
zen tegen z.g. „Meubi-Dankprijzen".
Zo genoemd uit dankbaarheid dat de
klanten van Meubidick bereid zijn even
„om te rijden" en een stukje ongemak
op de koop toe nemen.
Geen feest nog, dat komt later wel
vertelt men ons.
De konsument is momenteel zeer ge
baat met besparing in de portemon
nee en daar voldoen we gaarne aan!
Iedereen bruist van enthousiasme
bij Meubidick en iedereen is hoop
vol gestemd! Direktie en medewer
kers staan te popelen de konsument
te kunnen bewijzen dat Meubidick een
goede zaak is: Meubidick, een meu
belshowroom die niet weg te bran
den is uit Soesterberg omdat in de af
gelopen 10 jaar gebleken is dat ze
aan een grote behoefte in de regio
voldoet.
A.s. zondagavond, aanvang acht uur,
zingt het Christelijk Gemengd Koor
„Deo Cantemus" uit Huizen in de
kerkzaal van het ziekenhuis Zonneglo
ren, Nederlandse geestelijke liederen.
De leiding is in handen van Piet
Philipse en het orgel wordt bespeelt
door Albert Brasz. Iedereen is van
harte welkom.
voor het nageslacht te behouden. Zijn
studievriend Jac. P. Thijsse schreef
erover, samen met hem, in het tijd
schrift „De levende natuur". Oorlogs
omstandigheden maakten dat het tot
het begin der vijftiger jaren duurde,
eer gedachten in daden konden worden
omgezet. Thans is het er. dat geolo
gisch reservaat. Het kreeg de naam
„Geologisch reservaat P. van der
Lijn".
het is zes hectare groot en in beheer
van Staas Bos Beheer. Men houdt het
zoveel mogelijk vrij van begroeiing en
gesloten voor individuele bezoekers.
De werkgroep „Excursies" van het
Instituut Voor Natuurbeschermings
educatie afdeling Eemland is er echter
in geslaagd toestemming te verkrijgen
voor een bezoek. Onder deskundige
leiding van de heer W. T. Hellinga en
enkele van zijn medewerkers zal dat
geschieden op zaterdag 7 februari a.s.
Vele facetten van de ijstijd zijn er in dit
wetenschappelijk waardevol, echt
authentieke maagdelijk gebied terug
te vinden.
Natuurliefhebbers kunnen op deze dag
genieten van de wintergasten en het
reservaat, waarin drie uur wordt ge
wandeld. gekeken en genoten...
De excursie staat onder leiding van
Rita Kuiper plus de I.V.N.-vogelken
ners bij uitstek: Edo Staal en Kees van
Leeuwen. Laatstgenoemden willen ook
u gaarne van hun kennis laten profite-
ren. Aanmelding kan -van heden af-
geschieden bij Joke Pidoux, Jacob
Catslaan 15, 3768 GP Soest, tel. 02155-
16487.
Prijs: 18,- voor leden en begunstigers
en 20,50 voor hen, die dat niet zijn.
Leer ook dit onderdeel van de vele
werkzaamheden van I.V.N.-Eemland
eens kennen. Ook bij deze excursie
bent u van harte welkom!
RITA,
I.V.N.-Eemland.
VW Kadobonnen. Zo handig en bij
bijna alle Soester- en Soesterbergse
zaken te besteden.
Intensive course in the language laboratory
Information: 033-729097
Le néerlandais pour étrangers.
Hoflëndisch für Auslander.
Engels, Frans, Duits, Spaans, Italiaans voor Nederlands-sprekenden.
In het afgelopen jaar is het aantal bij
het gewestelijk arbeidsbureau Amers
foort ingeschreven werkzoekenden
met 90% toegenomen. Koploper was
Leusden met een vermeerdering met
187%. Dan volgen Bunschoten 135%;
Soest 104%; Woudenberg: 92%;
.Amersfoort 86% 71% en Eemnes
35%. Eind december stonden er
totaal 1988 mannen en 1140 vrouwen
als werkzoekend ingeschreven en dat
is vergeleken met december 1979 wat
de mannen betreft 1054 méér en wat
de vrouwen betreft 416 méér. De vraag
is vergeleken met december 1979 tot
op 1/3 gedaald: 1898 in 1979 en nu
545 mannen en vrouwen samen.
Wat die vraag betreft zijn de grootste
klappen gevallen in de sectoren bouw
(van 422 in 1979 naar 54 in december
1980); metaal (497 naar 110); handel
(113 naar 42) en administratie (224
naar 133). Ook voor ongeschoold per
soneel ziet het er somber uit. Decem-
bër 1979 was er nog vraag naar 253
man; nu, december 1980 nog slechts
naar 41 man.
In de bouw telt men in de regio
Amersfoort 404 werkzoekenden; in de
metaal 235; in de handel 334; in de
administratie 496; in onderwijs 185;
in de medische sector 221huishoude
lijk personeel 55 'terwijl het onge
schoold personeel met 663 werk
zoekenden absolute koploper is.
De stad Amersfoort heeft nu 1722 werk
lozen (1076 mannen en 646 vrouwen);
Baarn 330 (218 m. en 112 vr.); Bun
schoten 164 (122 m. en 42 vr.); Eem
nes 42 30 m. en 12 vr.Leusden 221
(144 m. en 77 vr.); Soest 574 (343 m.
en 231 vr.) en Woudenberg 75 (55 m.
en20vr.).
Het percentage werkzoekende mannen
is voor Nederland 6,7; voor de pro
vincie Utrecht 4 en voor de regio
Amersfoort 4,2. Wat de vrouwen be
treft zijn deze percentages 10,3 (Ne
derland); 6,8 (Utrecht) en 7,7 (Amers
foort).
VAKATUREKRANT
Om de ingeschreven werkzoekenden
zoveel mogelijk bij het zoeken naar een
nieuwe baan te helpen, hebben de in
de provincie Utrecht gevestigde ar-
beidsbureau's (Amersfoort. Kreuke
len, Utrecht, Veenendaal, IJsseistein
en Zeist) gezamenlijk een "Vacature
krant" uitgegeven. Dit is een tegen
hanger van de "Vakaturekroniek", die
regelmatig naar de in de provincie
gevestigde werkgevers wordt gezon
den.
Het is de bedoeling de vakaturekrant
vierentwintig keer per jaar. twee keer
per maand te laten verschijnen. Het
eerste nummer is aan alle ingeschre
ven werkzoekenden toegezonden.
Willen zij ook het tweede nummer ont
vangen, dan moeten zij dat op het
arbeidsbureau kenbaar maken.
Abonnementhouders ontvangen zes
exemplaren gratis. Het einde van het
abonnement is te herkennen aan de
gele kleur van de adresband om het
zesde exemplaar. Voor een nieuw
abonnement moet men zich dan weer
mélden bij het arbeidsbureau.
De in deze krant opgenomen vakatures
zijn tenminste één week eerder bij
de arbeidsbureaus gemeld. Het kan
derhalve voorkomen dat in de vaka-
ture reeds is voorzien als de krant be
zorgd wordt. Het provinciaal bestuur
heeft de financiën voor dit experiment,
dat voorlopig voor één jaar is opge
zet. beschikbaar gesteld.
Gisteravond is aan mevrouw B. van
Breukelen,' in haar woning aan de
Smitsweg, een bedrag van 10.000 gul
den overhandigd uit de landelijke op
brengst van de kinderpostzegelver
koop. Zij kreeg dit bedrag in haar
funktie als landelijk bestuurslid van de
kerngroep „Samen over de drempel";
een groep die zich bezig houdt met hulp
aan gehandicapten.
Fietsers in de Honsbergen-passage; de gewoonste zaak van de wereld.
De bewoners van het dienstencentrum
Honsbergen aan de Wiardi Beekman-
straat, zien hun in grote mate aanwe
zige woongenot, nogal dikwijls, té vaak
zelfs, verstoord door op het trottoir
rijdende fietsers. Ook hondepoep ver
aangenaamt het wandelen niet, maar
dat is een euvel dat zich in heel Soest
en heel Nederland voordoet, al heeft
uitglijden voor de wat oudere mens
soms hele nare consequenties. Minder
prettig is dat deze viezigheid ook aan
getroffen wordt in de passage, waar
langs de bewoners van Honsbergen
het wandelparkje achter het flatge
bouw kunnen bereiken. De stank is
soms enorm en die wordt nog eens
extra verhoogd door passanten, die
menen dat de doorgang ook als open
baar toilet gebruikt kan worden.
De bewonerscommissie van Honsber
gen heeft er wat zorgen over. In het
nabije verleden werd enkele keren
geklaagd bij de plaatselijke overheid
over de luchtverversingsinstallatie
van het onder de flat gelegen restau
rant. De klacht is sinds kort afdoende
verholpen.
De overlast van de in het complex
opgenomen bar, valt ook wel mee en
men kan glimlachen over de opvatting
van de barkeeper "dat het toch maar
treurig is dat boven de bar een der
gelijk aantal woningen gebouwd is".
Het probleem van de wilde fietsers ligt
wat anders. Een kwartiertje posten
levert het treurige aantal van twaalf
fietsers, die alsof er niets aan de hand
is, vanuit het wandelparkje de over
dekte passage infietsen, over het
trottoir vlak langs de hoofdingang van
het dienstencentrum rijden en dan zo
de Titus Brandsmastraat bereiken.
"Opmerkingen daarover", zo zegt ons
mevrouw C.Scheuermann, voorzitter
van de bewonerscommissie, "worden
met een grote mond beantwoord. Nu
zijn we dat van de huidige jeugd wel
gewoon, maar verbijsterend is toch
wel dat ook volwassenen dat doen.
Alsof wij iets onbehoorlijks vragen".
Dat kwartiertje posten levert het be
wijs dat juist ook volwassenen, dik
wijls vergezeld van hun kinderen, ge
woon het trottoir en de passage als
mede het wandelparkje als fietspad ge
bruiken. De wandelaar heeft maar te
wijken voor de stug doormalende
fietser en wie niet aan de kant gaat,
wordt met de fietsbel gewaarschuwd
"toch maar eens wat beter op te let
ten".
Een gesprek met de wijkagent en het
diensthoofd van de surveillance, heeft
geresulteerd in de belofte dat het wan
delparkje wat meer aandacht zal
krijgen. Vreemd, maar mogelijk uit
de visie van de politie wel begrijpe
lijk, is de opvatting van de korps
leiding, dat de wijkagent niet direct
verbaliserend moet gaan optreden. Hij
moet de wijk te vriend houden en door
praten zien te bereiken dat men zich
wat socialer gaat gedragen.
De bewonerscommissie hoopt nu maar
dat dat sukses heeft.
Het probleem van de hondepoep is een
Foto: Herman van Dam
landelijk probleem en daar is ook de
bewonerscommissie van overtuigd.
Toch moet naar hun mening voor
iedereen duidelijk zijn, dat het niet
aangaat de hond zijn behoefte in de
passage te laten doen.
"Dat ook mensen dat doen, is voor
ons bewoners onbegrijpelijk en ook
onaanvaardbaar. Verzoeken aan de
"aanwonenden" (de bar en de bank),
aan de eigenaar van Honsbergen en
aan de gemeente, om zo nu en dan de
passage eens schoon te spuiten, hebben
nog niets uitgehaald. Ieder haalt zijn
schouders op en zegt dat het niet zijn
taak is. Men kan ons bewoners daar
toch moeilijk voor op laten draaien",
aldus de bewonerscommissie.
Het is een kwestie van mentaliteit en
het blijft de vraag of die te verande
ren, laat staan te verbeteren is.
Plassende mannen en eigenaars van
poepende honden moesten beter weten.
Er is nóg een klein probleempje. Dat
van de parkerende automobilisten. De
ingangen van het parkeerterrein zijn
tevens de uitgangen. De bewoners
commissie wil het gemeentebestuur
vragen een soort éénrichtingsverkeer
op de parkeerplaats in te stellen: van
de beide buitenzijden het terrein op
rijden en de middenopening voor het
uitrijden. De moeilijkheid voor de wat
oudere mens is, dat bij wijze van
spreken de auto's hem links en rechts
om de oren vliegen. Men de plaatsing
van een paar borden en uiteraard be
grip en rijfatsoen van de automobilist
kan daar heel wat aan gedaan worden.
