Raad
en Daad
Veel klachten van patiënten
vallen tussen wal en schip
tenslotte
10
Soester Courant van woensdag 12 augustus 1981
10
1^»
ELZENHAANTJES Hierbij in plastic
zakjes enkele vochtige elzenbladeren.
Kunt u eens naar die vreemde stippen
kijken?
Antwoord: Op de bladeren die u ons zo
goed verpakt toezond, dat wij ze aan
een deskundige konden voorleggen,
zaten enkele eitjes van het elzen
haantje (Chrysomelidae). De larfjes
eten het blad tussen de nerven weg,
verpoppen zich en het volwassen
insekt ziet er dan zwaft en glanzend
uit. U kunt uw planten zelf ontdoen van
de eitjes, door de onderkant van de
bladeren te inspecteren. Ze komen niet
talrijk voor, want veel vogels zoeken
en eten deze larf jes.
KIPP-TELEFOONS - Ik las in een ver
haal over de Hollandse IJzeren Spoor
wegmaatschappij, dat daar Kipp tele
fooninstallaties werden gebruikt. Van
dgl. telefoontoestellen heb ik niet eer
der gehoord. Uit welk land kwamen
die?
Antwoord: Dat was een Nederlands
fabrikaat uit de werkplaatsen van Kipp
Zonen, die in 1918 de Kipp Telefoon
Fabriek oprichtten. Bedoelde zonen
Antonius Johannes en Wilhelmus Ar-
noldus vervaardigden reeds allerlei
galvanometers, elektrische toestellen,
alcoholmeters en mechanische bloed
zuigers. Hun vader was apotheker en
vond een glazen instrument uit, waar
mee op eenvoudige wijze kleine hoe
veelheden gas konden worden gepro
duceerd. Het staat nog altijd bekend
als ,,het toestel van Kipp" en een
exemplaar ervan is nog te zien in de
thans nog bestaande apotheek van
Kipp aan de Oude Delft 204. Deze
Petrus Jacobus Kipp dreef namelijk
ook handel in chemicaliën en de beno
digde glaswerken voor laboratoria.
Zijn uitvinding werd over de gehele
wereld beroemd en weldra kreeg hij
zoveel bestellingen binnen voor allerlei
instrumenten, dat hij naar een groter
pand moest verhuizen, een instru
mentmaker in dienst kon nemen en tal
van glazen toestellen en meetinstru
menten ging verkopen. Daaruit groei
de de nu wereldvermaarde fabriek
Kipp Zonen b.v. te Delft, die onlangs
150 jaar bestond. Kipp's Telefoon Fa
briek is echter in de crisisjaren geslo
ten.
VALSE RIKSEN - Ik heb van iemand
voordelig enkele rijksdaalders kunnen
overnemen uit de jaren 1876, 1877 en
1878. Ze staan niet in de muntencata
logus die ik heb, maar de verkoper zei
dat ze wel in de grote voorkomen en dat
het proefslagen zijn. Zijn die veel
waard?
AntwoordWij moeten u teleurstellen.
Die muntencatalogus van u is prima.
Alle officiële uitgaven staan er werke
lijk in. De rijksdaalders van u zijn
helemaal geen proefslagen. Ze komen
ook niet van onze Utrechtse muntper-
sen, maar uit het voormalige Neder
lands Oost-Indië. Het waren gewone
vervalsingen. Misschien heeft de ver
valser wel een afwijkend jaartal ge
bruikt voor het geval de stempels
teveel zouden afwijken van de vorige
officiële uitgiften. In 1874 verschenen
de laatste zilveren rijksdaalders met
de beeldenaar van koning Willem HL
Die droegen als muntmeestersteken
een zwaard met klaverbladvormig be
nedeneinde (het laatste teken van H. A.
van den Wall Bake, die in 1874 heen
ging als muntmeester). Pas in 1898
kwamen de eerste zilveren 2^-gulden-
stukken met meisjeskop van koningin
Wilhelmina van de Utrechtse persen,
met de hellebaard als muntmeester
teken. U zult wel begrijpen, dat mun-
tenverzamelaars niet op vervalsingen
zitten te wachten en dat uw munten,
ook gezien het gebruikte materiaal,
geen waarde hebben. Hoogstens kunt u
ze kwijt als een curiositeit...
WISSELBOOM - Mag ik een afgestor
venboom, die al tientallen jaren aan de
erfscheiding stond, vervangen door
een jong boompje van 2 meter hoog?
Antwoord: Neen, zelfs al stond die
boom er enkele eeuwen en al heeft de
buurman nooit geklaagd. Volgens de
wet mag u nu eenmaal geen nieuwe en
hoogopgaande bomen binnen 2 meter
van de scheidslijn plaatsen.
TIN GEPOETST - Terwijl oma op het
huis paste, heeft ze ons antiek ,,mooi
glanzend" opgepoetst. Hoe krijg ik nu
het vroegere patina op een tinnen
koffieservies terug?
Antwoord: Dan zou u er tientallen
jaren af moeten blijven... Omdat u dat
te lang zal duren, raden wij u aan
koffiepot, melkkan, kopjes enz. in te
wrijven met een donkere meubelwas.
Die tast het tin niet aan, verdampt
langzamerhand en maakt de glans dof.
ROODGROEN BLAD - Ik stuur u een
blad van een rood-groene plant. Ik
weet er de naam niet van, maar ik
houd hem elke winter over en hij
loopt in 't voorjaar groen uit. Daarna
kleuren de bladeren roodachtig. De
bloem lijkt op een kleine aronskelk,
maar groenig. Kan ik haar scheuren
of stekken?
Antwoord: U hebt een kasplantje zo
goed opgekweekt in uw kamer, dat de
ze Caladium buitengewoon groot is
geworden. In veel huishoudens sterft
ze na één zomer al af. De naam komt
van het indiaanse woord ,,keladi'
want de Caladium is afkomstig uit
Zuid-Amerika en verlangt een vochtig
klimaat met 's zomerse temperaturen
van 15 tot 24° C en 's winters een mini
mum van 13° C. U kunt haar scheuren
indien ze in 't voorjaar haar nieuwe
groene scheuten vormt. Haal de plant
uit de pot, verwijder de oude grond
met een stokje, en snijd het gewenste
aantal stukjes van de wortelstok, maar
elk met minstens één blad.
Zet die delen uit in een vermeerde
ringskasje of gedraineerde bak met
compost en ca. 2% cm scherp zand.
Na een watergift afdekken en goed
vochtig houden. Dagelijks zeker 5 mi
nuten luchten en als er voldoende wor
tels zijn ontwikkeld in afzonderlijke
potjes plaatsen.
ALCANTARA - Ik heb een alcantara-
mantel gekocht, omdat die er zo mooi
uitzag, maar ik heb vieze vegen opgelo
pen. De verkoopster vertelde me, dat
ik de jas in de wasautomaat kon
wassen. Is dat waar?
Antwoord: Kledingstukken die ver
vaardigd zijn uit de Japanse kunst
vezel alcantara kunnen inderdaad in
een wasautomaat worden gereinigd,
maaralleen bij lage temperaturen, dus
beslist niet hoger dan zestig graden.
In de Consumentengids, maandblad van de Nederlandse Consumentenbond is in de afgelopen
maanden uitvoerig aandacht besteed aan de relatie konsument - gezondheidszorg. De laatste af
levering bevat kritiek op het hele stelsel van klachtenbehandeling in de medische wereld. Met
vriendelijke toestemming van de redaktie van de Consumentengids brengen wij dit belangwek
kende artikel onder uw aandacht. Wie de overige artikelen rond het Medisch Tuchtrecht wil le
zen kan daarvoor terecht bij de Consumentenbond, Leeghwaterplein 26,2521 CV, Den Haag.
Uw kwalen worden wel goed geregistreerd, uw klachten kunt u lang niet altijd kwijt
Elke patiënt heeft het wel eens.-Zo'n vaag gevoel dat er ergens
iets niet klopt. Deugt de behandeling van de dokter of de
fysiotherapeut wel helemaal? Ben ik niet de verkeerde
medicijnen aan het slikken? Heeft de tandarts het echt bij het
goede eind? Waar is de verpleegster nou mee bezig? Moet die
rekening wel zo hoog uitvallen? Als het goed is, kun je met dit
soort vragen en problemen altijd terecht bij degene die je
behandelt. Alleen het praten erover lucht al geweldig op en de
oplossing van je probleem laat dan vaak niet lang op zich
wachten. Maar soms blijkt een redelijk gesprek onmogelijk of
kom je samen niet tot een oplossing. Dan vind je als patiënt
nauwelijks meer gehoor in de wereld van de gezondheidszorg.
'WEGWIJZER' MEDISCHE KLACHTENBEHANDELING
Hier zit een 4 gat' in de medische klachten
opvang, waardoor onlustgevoelens kunnen
uitgroeien tot echte klachten. En met die
echte klachten weet de medische wereld
vaak ook niet goed raad. Dat hebben we de
afgelopen vijf afleveringen in onze serie
over medische klachtenbehandeling laten
zien. Een overzichtelijk systeem, waarin
het voor de patiënt duidelijk is waar hij met
welke klachten moet zijn, ontbreekt. De
manier waarop de verschillende instanties
klachten behandelen laat ook veel te wen
sen over.
In onze artikelenserie hebben we steeds
een stukje getoond van de lappendeken
van regelingen en instellingen waar een kla
gende patiënt mee te maken krijgt. In dit
slotartikel etaleren we nu eerst de héle lap
pendeken, als een soort wegwijzer voor wie
met bepaalde klachten zit. Maar ook om
duidelijk te laten zien waar de gaten zitten.
Drie G's
Hoe een vraag, een probleem of een klacht
van een patiënt moet worden opgevangen,
hangt helemaal af van wat de patiënt pre
cies wil bereiken. Er zijn drie mogelijkhe
den:
1. Gehoor. Een patiënt met een gevoel van
onbehagen of met een klacht, waarvan hij
niet goed kan beoordelen of het wel een
'echte' klacht is, heeft vooral behoefte aan
gehoor voor zijn probleem. Aan iemand te
gen wie hij zijn hart kan luchten, die vragen
kan beantwoorden. Iemand ook die kan
bemiddelen tussen patiënt en behandelen
de hulpverlener, die een gesprek op gang
kan brengen. Iemand tenslotte die je kan
vertellen waar je verder met je klacht te
recht kunt.
2. Genoegdoening. Een patiënt die ervan
overtuigd is dat hij het slachtoffer is van een
onjuiste behandeling of van een kwalijke
bejegening, kan vooral gebaat zijn met een
of andere vorm van genoegdoening. Ge
noegdoening in de zin van een officiële er
kenning dat hij het goed gezien heeft, dat er
fouten zijn gemaakt. Of een officiële uit
spraak waarbij de maker van een fout op de
een of andere manier een tik op de vingers
krijgt.
3. Geld. De patiënt die denkt schade te heb
ben geleden door een medische misser
heeft belang bij geldelijke vergoeding van
die schade. Of bij smartegeld als financiële
pleister op de wonde. Of bij het bijstellen
van een te hoge doktersrekening. Of bij het
terugdraaien van een onjuiste beslissing
van het ziekenfonds.
Gehoor, Genoegdoening en Geld. Dat zijn
de drie G's die een goede klachtenbehan
deling in de gezondheidszorg de patiënt
moet kunnen bieden. Laten we eens kijken
hoe het in werkelijkheid met die drie G's
gesteld is als een patiënt met zijn probleem
vastloopt bij. de direkt betrokken hulpver
lener, bij het ziekenhuis of het zieken
fonds. We hebben dat samengevat in een
'Wegwijzer', die voor meer informatie over
de afzonderlijke instanties terugverwijst
naar voorgaande Consumentengidsen.
Gatenkaas
Aan de 'Wegwijzer' is het eigenlijk al in één
oogopslag te zien: de wereld van de medi
sche klachtenbehandeling is een onover
zichtelijke gatenkaas. De gaten spreken
voor zichzelf: vooral aan mogelijkheid om
gehoor te vinden voor je problemen man
keert het ernstig. Het onoverzichtelijke zit
niet eens zozeer in het grote aantal instan
ties. Als je maar zou weten met welke
klachten je waar terecht kunt en als je er
maar op zou kunnen rekenen dat voldoen
de aandacht aan je klacht wordt besteed.
Dat zou al een hoop schelen.
Helaas is het op allebei de punten op dit
moment mis. Klagers komen bij het voor
hun geval verkeerde adres, hebben ver
keerde verwachtingen en worden dus te
leurgesteld. Anderen komen wel op het
goede adres, maar worden niet goed opge
vangen.
Het Medisch Tuchtrecht is daar een duide
lijk voorbeeld van. Het is niet geschreven
voor de klagende patiënt, de rechtspositie
van de klager is onvoldoende geregeld en
zwakker dan die van de aangeklaagde me
dicus. De drempel is erg hoog. De klager
moet zijn klacht volgens strenge regels om
schrijven. Niet iedereen mag klagen. De
aangeklaagde moet altijd met naam en toe
naam worden genoemd.
De tuchtkolleges die het oordeel vellen, be
staan vrijwel alleen uit kollega's van de
aangeklaagde. Er is te weinig openheid
ovef de normen die de rechters hanteren en
over het verloop van de procedure. Ten
slotte duurt de hele zaak eindeloos lang en
kan het de klager handenvol geld kosten.
patiënt wil:
waarheen met klachten over:
medische hulpverle
ners
ziekenhuis of andere
instelling
ziekenfonds j
gehoor
nergens
nergens op paar 'om
budslieden' na (zie
Consumentengids mei
'81)
Klachtencommissie
Ziekenfondsraad (zie
Consumentengids juni
'81)
genoeg
doening
Medische Tuchtcolle
ges (zie Consumenten
gids maart '81)
interne tuchtrecht
spraak medische
'klubs' (zie Consumen
tengids april '81)
nergens
niet van toepassing
geld
burgerlijke rechter (zie
Consumentengids juli
'81)
voor rekeningen
soms: geschillenrege
ling medische 'klubs'
(zie Consumentengids
april '81)
burgerlijke rechter (zie
Consumentengids juli
'81)
Klachtencommissie
(premie en inschrij
ving)
Commissie voor Be
roepszaken (verstrek
kingen en vergoedin
gen)
Raden van beroep (zie
Consumentengids juni
*81)
Ziekenhuizen beschikken over de verfijndste apparatuur, maar antennes voor het opvangen
van onlustgevoelens ontbreken vaak
Jaren geleden is een staatskommissie in het
leven geroepen om het tuchtrecht te her
zien. De voorstellen van deze kommissie
kunnen ons lang niet allemaal bekoren.
Eén zo'n voorstel is dat klachten bij een
Medisch Tuchtcollege alleen nog maar mo
gen worden ingediend door de Geneeskun
dige Inspectie voor de Volksgezondheid.
Wil een inspekteur een klacht van een pa
tiënt niet aan het Tuchtcollege voorleggen,
dan zou die patiënt in beroep kunnen gaan.
Maar zou de inspekteur, wanneer hij als
nog gedwongen wordt, een klacht wel met
genoeg overtuiging voorleggen?
Een ander voorstel van de kommissie is
voor alle zaken bij een Medisch Tuchtcolle
ge de beroepsmogelijkheden te beperken
tot het Centraal Medisch Tuchtcollege. Dat
kollege zou dan wel versterkt worden met
juristen. Openbaarheid van zitting en uit
spraak van de tuchtkolleges moet ook min
der worden, vindt de staatskommissie. Al
met al niet de oplossing die wij zouden kie
zen..
De Inspectie voor de Volksgezondheid
speelt geen rol van betekenis bij de behan
deling van patiëntenklachten, hebben wij
vastgesteld.
Op de interne tuchtrechtspraak en de ge
schillenregeling van de medische beroeps
organisaties hebben we veel kritiek geuit.
Voor sommige klachten kun je goed te
recht bij de artsenorganisatie KNMG,
maar ook hier is het oppassen geblazen. De
interne tuchtrechtspraak is niet voor de kla
gende patiënt bestemd, de 'rechters' zijn al
lemaal artsen en alleen aangesloten leden
vallen eronder. De tandartsen kwamen er
met hun tuchtrecht duidelijk minder af, om
van de rest nog maar niet te spreken.
Ziekenhuizen blijken nauwelijks mogelijk
heden te bieden voor een goede klachten
behandeling. Ook in de ziekenfondswereld
ontbreekt een duidelijk en allesomvattend
systeem voor de behandeling van klachten,
hebben we in de loop van onze artikelense
rie moeten vaststellen.
Tenslotte de gang naar de gewone rechter.
Op zichzelf een nauwkeurig uitgestippelde
procedure met goede waarborgen voor bei
de partijen. Maar voor de patiënt met een
medische klacht onbevredigend doordat hij
met grote bewijsproblemen kampt. De weg
naar de burgerlijke rechter is voor hem een
ongewisse, langdurige en dure.
Voorstellen
Dat de opvang en behandeling van medi
sche klachten beter moet worden, daarover
zijn velen het wel eens. Maar over het hoe
verschillen de meningen. Uit de tot dusver
gedane voorstellen komen twee be'angrij-
ke lijnen naar voren:
PatiëntengeschUlenkommissies. Een
werkgroep van het Instituut voor Zieken
huiswetenschappen in Amsterdam heeft
het idee gelanceerd van patiëntengeschil-
lenkommissies binnen ziekenhuizen en an
dere instellingen. De werkgroep denkt aan
zoiets als de geschillenkommissies van de
Stichting Consumentenklachten die, als
produkt van samenwerking tussen Consu
mentenbond en ondernemersorganisaties,
nu al in acht branches bestaan. Zij doen een
bindende uitspraak in geschillen tussen
klant en leverancier.
Voor de konsument betekeflen ze een goe
de mogelijkheid om een klacht snel en zon
der veel kosten behandeld te krijgen. De
branchegeschülenkommissies bestaan uit
een konsumentenvertegenwoordiger, een
ondernemer en een jurist als onafhankelij
ke voorzitter. Hoe een patiëntengeschillen-
kommissie er precies uit moet zien, daar
over heeft de werkgroep zich nog niet dui
delijk uitgesproken.
Patiëntenvertrouwenspersoiien. Van di
verse kanten is voorgesteld onafhankelijke
patiëntenvertrouwenspersonen te statione
ren binnen met name psychiatrische zie
kenhuizen. Dit plan borduurt voort op de
ervaringen in enkele psychiatrische inrich
tingen met ombudslieden.
De eisen die worden gesteld aan een pa
tiëntenvertrouwenspersoon zijn: duidelijk
herkenbaar voor de patiënt, een lage toe
gangsdrempel en onafhankelijk ten opzich
te van de inrichting. Onbeslist is nog of een
vertrouwenspersoon echt knopen moet
gaan doorhakken of dat hij/zij bij klachten
alleen moet bemiddelen.
De staatssekretaris van Volksgezondheid
voelt wel wat voor het plan, maar dan al
leen als klachtenbemiddeling. Het patiën
tenvertrouwenswerk zou dan in de toe
komst kunnen worden opgenomen in de
kwaliteitseisen voor instellingen in de ge
zondheidszorg.
Onze ideeën
Waar naar ons idee vooral behoefte aan is,
is een eerste opvang van élle klachten: van
een uit de hand gelopen gesprek met de
huisarts en een onvriendelijke verpleegster
tot verkeerde behandelingen met verstrek
kende gevolgen toe.
Die eerste opvang moet enkel en alleen ge
richt zijn op gehoor voor de patiënt. Dus:
heel dichtbij de patiënt, heel gemakkelijk
bereikbaar met zo min mogelijk formalitei
ten. De procedure moet eenvoudig zijn,
snel en objektief en zij moet niets kosten.
Daarom vinden wij de patiëntenvertrou
wenspersoon de beste oplossing voor de
eerste opvang en zo nodig doorverwijzing
van alle medische klachten. We denken
dan, zowel aan speciale vertrouwensperso
nen binnen ziekenhuizen en andere instel
lingen als aan vertrouwenslieden die be
reikbaar zijn voor klachten over huisart
sen, tandartsen, wijkverpleegkundigen en
alle andere medische hulpverleners.
Binnen instellingen moeten er kommissies
komen om klachten, waar de vertrouwens
persoon niet uitkomt, aan voor te leggen.
Patiënten moeten in zo'n kommissie verte
genwoordigd zijn. Klachten die duidelijk
niet binnen de ziekenhuismuren thuisho
ren, moeten naar de daarvoor bestaande
instanties worden doorgeleid. De vertrou
wenspersoon kan de klager daarbij met
raad helpen. Datzelfde zal hij moeten doen
met klachten buiten de ziekenhuissfeer die
hij zelf niet tot een oplossing kan brengen.
Er moet ook een instantie komen die toe
zicht houdt op het reilen en zeilen van de
patiëntenvertrouwenspersonen en de inter
ne ziekenhuiskommissies.
Het grote voordeel van de vertrouwensper
soon is dat hij klachten bij de bTOn kan op
vangen. Eerste onlustgevoelens hoeven
dan niet uit te groeien tot een echte
'klacht'. De patiënt komt sterker in zijn
schoenen te staan, omdat hij weet dat er
iemand is bij wie hij altijd terecht kan. En
de hulpverlener zal (nog) beter op zijn tel
len passen.
Op bepaalde terreinen in de gezondheids
zorg zou ook gestart kunnen worden met
patiëntengeschillenkommissies. Vooral bij
konkrete klachten, waarbij een knoop
moet worden doorgehakt, en waarvoor een
procedure voor de burgerlijke rechter te
zwaar is, zou de patiënt daarmee gebaat
zijn. Wij denken dan aan geschillen met
tandartsen, oogartsen en opticiëns. Maar
ook over bijvoorbeeld de inzage en afgifte
van medische gegevens.
De kommissies zouden landelijk moeten
werken naar het voorbeeld van de bestaan
de branchegeschillenkommissies. Of het
lukt ze van de grond te krijgen zal sterk af
hangen van de medewerking van de medi
sche beroepsorganisaties.
Weer het bos in?
Klachten die bij vertrouwenspersoon of
ziekenhuiskommissie niet opgelost wor
den, zullen uiteindelijk toch weer terecht
komen bij de bestaande, gebrekkig wer
kende regelingen en instellingen. Zo dreigt
de patiënt alsnog het bos in te worden ge
stuurd. Daarom moeten ook de officïele
procedures verbeterd worden, vinden wij.
Het Medisch Tuchtrecht kan heel goed blij
ven werken als waarborg voor de kwaliteit
van de gezondheidszorg. Maar dan wel met
een betere rechtspositie van de klager, met
meer openheid over doel en werkwijze, en
met patiëntenvertegenwoordigers in de
Tuchtcolleges.
We hebben het al vastgesteld: het Medisch
Tuchtrecht is niet specifiek op de patiënt
gericht en zal dat ook nooit kunnen zijn.
Persoonlijke genoegdoening voor de kla
gende patiënt is dus niet de opzet van het
Medisch Tuchtrecht. Al kan een Medisch
Tuchtcollege een klager wel een zekere ge
noegdoening geven doordat het bevestigt
dat in een zaak de regels zijn overtreden.
Het Medisch Tuchtrecht zou daarop meer
moeten worden toegesneden.
In het algemeen moet de positie van de pa
tiënt beter worden. Zijn rechten moeten
duidelijk worden vastgelegd, onder meer
het recht op inzage in de eigen medische ge
gevens (en dan rechtstreeks, niet via een
vertrouwensman).
Er moet ook een oplossing komen voor het
probleem waar elke patiënt mee zit bij elke
procedure over een medische klacht: de
moeilijke bewijsvoering, omdat praktisch
niet aan deskundigenverklaringen is te ko
men. Wij vinden dat een patiënt - bijvoor
beeld via de Geneeskundige Inspectie - al
tijd een beroep moet kunnen doen op des
kundigen die een oordeel over zijn zaak
willen geven. Voor wie kosteloos kan pro
cederen zouden ook de kosten van deskun
digen (gedeeltelijk) vergoed moeten wor
den.
Een probleem bij klachten van ziekenhuis
patiënten is dat ze precies moeten uitzoe
ken wie nu eigenlijk aansprakelijk is en te
gen wie ze dus hun klacht moeten indienen.
Als het ziekenhuis aangesproken zou kun
nen worden voor de fouten van iedereen
die binnen zijn muren werkt, zou dat in veel
gevallen de klager behoorlijk uit de brand
helpen.
De beroepsaansprakelijkheidsverzekerin
gen van de medici zouden altijd een uitke
ring moeten doen als er sprake is geweest
van een fout. Dat gebeurt nu alleen bij een
verwijtbare fout.
Het gevolg is vaak een eindeloze juridische
touwtrekkerij. Heel vervelend voor de pa
tiënt, maar ook voor een arts, die verwik
keld raakt in een heilloze strijd, met zijn
schuld als inzet. Dat trekt een zaak onnodig
in de emotionele sfeer en maakt een zake
lijk oordeel over gemaakte fouten extra
moeilijk.
Voor de Geneeskundige Inspectie voor de
Volksgezondheid zien wij geen speciale
taak weggelegd bij de behandeling van pa
tiëntenklachten. Ook aan de geschillenre
geling van de medische beroepsorganisa
ties zelf hebben wij geen uitgesproken be
hoefte. Al kan - dat geldt zeker zolang er
•niets beters is - een patiënt met de beper
kingen van deze 'rechtspraak' duidelijk
voor ogen, soms best wat hebben aan een
uitspraak van een medische 'klub'.
De patiënt vindt met zijn vragen, problemen of
klachten nauwelijks gehoor in de wereld van de
gezondheidszorg. Heeft hij een ernstige klacht over
een medische misser en wil hij genoegdoening of
schadevergoeding in geld, dan komt hij terecht in een
doolhof van klachteninstanties, waarvan er geen
enkele specifiek op de patiënt is gericht. Wij zijn
voorstander van de aanstelling van patiëntenver
trouwenspersonen, die gehoor moeten geven aan alle
patiëntenklachten, die in alle gevallen moeten
bemiddelen en die patiënten zo nodig de weg kunnen
wijzen in de doolhof. Het bestaande systeem van
medische klachtenbehandeling moet op de helling -
inclusief het Medisch Tuchtrecht - en het zou moeten
worden aangevuld met een aantal patiëntengeschillen
kommissies.
