schoemaker SPECIALIST IN VI
C
1995.-
®ansWztirn
Gelukkige winnaar
Ui
Bang&Olufsen
Maak bij Schoemaker uw keuze uit één van de drie systemen
SONY BETAMAX
VHS
VIDEO 2000
SM»
Euro Video Cljub
WINKELKRING VAN WEEDESTRAAT 78
TELEFOON 02155-10344
Tweede bustocht
van Alg. Ned. Bond
voor ouderen
15
Soester Courant van woensdag 23 september 1981
systeem, uiterst betrouw
baar, haarscherp beeld,
zeer lichtgevoelige
camera's voor optimaal
beeld.
het meest universele systeem
Wij demonstreren u graag de zeer lichte portable set van
Nordmende of JVC, de unieke nieuwe generatie frontloaders
van Blaupunkt,
Panasonic, Akai,
Sharp, met of
zonder afstands
bediening.
Er is reeds
een betamaxrecorder
bij Schoemaker
voor
scliocmakci
Het beroemde videosysteem van Philips -
Grundig - B&O
8 uur opname op één band, automatische band
zoeker, het Nederlandse systeem van de toe
komst.
van de
VFC meer
de 30e
e Boer
KIES BIJ
SCHOEMAKER
uit
meer dan 100
verschillende Video
Bioscoop Films.
Een uitvoerige folder
ligt voor u klaar.
Wordt lid en huur voor f 19.50
4 dagen een video-film, vele
genres.
Ontspanning thuis!!
SCHOEMAKER voor
HUURVIDEO-FILMS
Ook B&O koos voor het 2000
systeem (2x4 uur)Deze
splinternieuwe perfecte video
recorder is nu leverbaar!
(Helaas was een afbeelding
nog niet voorhanden)
De Deense vormgeveis van beeld en geluid
Het bestuur van de afdeling Soest van
bovengenoemde Bond, verstaat de
kunst om prachtige bustochten te or
ganiseren voor de ouderen.
In juli ging men met drie autobussen
door Flevoland naar Giethoorn, waar
aan 150 bejaarden deelnamen.
Vrijdag 18 september was een tweede
tocht gepland.
De belangstelling hiervoor was nog
groter dan vorige keer. Nu waren
vier autobussen van fa. Oosterom uit
Beverwijk nodig om de ruim 200 be
jaarden te vervoeren.
Om achtuur werd vertrokken van het
busstation om de vele bewoners van
bejaardentehuizen af te halen. Al
les verliep perfect en om half negen
zette de karavaan zich in beweging,
om over de Veluwe te rijden naar Twel-
lo, waar in de Gelderse Boer een
heerlijk kopje koffie klaar stond. Van
daar volgde een prachtige rondrit door
Twente.
In Ootmarsum in café-restaurant Van
der Maas stond een welverzorgde
Twentse koffietafel gereed. Het was in
middels 13 uur geworden.
Het was in één woord AF'
In Lochem werd de theepauze gehou
den, om vandaar met enig oponthoud
te vertrekken in de richting Post
bank.
Om half zeven bereikte men café-res
taurant ,,De Dennen in Renswoude,
de vaste pleisterplaats van de Soester
ouderen.
Het was weer als vanouds. Voortref
felijk en nog eens voortreffelijk wat
daar opgediend werd.
Hartelijk dank aan het ijverige bestuur
dat ieder jaar maar weer zorg draagt
dat de leden, welk aantal ook ieder
jaar toeneemt, een paar gezellige uit
gaansdagen hebben. Of het nog niet
genoeg is komt er op 20 oktober nog
een gezellige middag.
Koffiemorgen voor
buitenlandse en
Nederlandse vrouwen
Na de succesvolle officieuze opening
van ons Centrum aan de Parallelweg,
in de voormalige Sint Josephschool,
wordt het nieuwe seizoen van „Vrou
wen voor Vrouwen" gestart met een
gezellige koffiemorgen op woensdag 30
september om 9.30 uur. Het ligt in de
bedoeling deze koffiemorgens regel
matig te herhalen om op deze manier
het contact tussen de buitenlandse- en
de Nederlandse vrouw te bevorderen.
Het meebrengen van een eigengebak
ken koek en eventueel een handwerkje
zal de gezelligheid zeker verhogen.
30 Eylul saat 9.30 da,
Yabanci ve Hollandali
kadinlar igin ne§eli bir
kahve sabahi
tertiplenmistir
Haziran ayindatertiplediqimiz negeli
bayram sabahi gibi, 30 eylül sabahi
saat 9.30 ile 11.00 arasi kahve icmek
muhabbet etmek müzik dinlemeJT v.s.
icin tekrar bulusmak istiyoruz.
Kahve ile yemek ijin tekrar leziz
birseyler kizartip, elijinizide beraber
geurirseniz iyi olur.
eylülde bulusmak üzere hojcakalin.
[adinlar Kaainlar I{in Gurubu,
Parallelweg7, Soest,
r lei
tel.*;
13549/22232.
-- ^Kapsalon
'n goed verzorgd kapsel
voor HAAR en voor HEM
Steenhoffstraat 53 - Soest - 02155-21433
•1
Foto: Herman van Dam
300.000 loten zijn er naar aanleiding van reële verkopen in omloop ge
weest tijdens de braderie van Hartje-Zuid, die vrijdagavond 11 september ge
houden werd. Om dan een prijs te winnen, moet je geluk hebben. Dat geluk
viel de heer J. Becker uit Soest ten deel, die afgelopen vrijdag bij rijwielhandel
J. de Bruin aan de Gallenkamp Pelsweg zijn prijs, een fiets, in ontvangst nam.
Op de foto feliciteert de heer De Bruin de prijswinnaar. Op de achtergrond de
heren Mout en Van Keeken van „Hartje-Zuid" en mevrouw Becker.
Meningen van lezers
't Verschil van twee
woningbouwverenigingen
Er is hier in Soest, een woningbouw
vereniging die haar reserves in de
eerste plaats gebruikt voor haar bewo
ners. Zij werken met héél weinig per
soneel, het kantoor en ohtvangruimte
is onderin de flat.
Die flats waren in dezelfde staat als
die van ons, maar die zijn allang keu
rig in orde gebracht, zónder huurver
hoging.
Persoonlijk woon ik in een flat aan de
Albert Cuyplaan; huizen van woning
bouwvereniging Soest. Ze worden ke.u-
rig bewoond.
Boven de 61 jaar komt een mens daar
voor in aanmerking: dus in mijn oog
een bejaardenflat.
De gevels zijn in verre staat van ver
waarlozing, het kozijn van mijn ka
merraam is zichtbaar verrot.
Bij een Z.W.-wind is het hier onbe
woonbaar; het waait in huis net zo
hard als buiten. De verwarming met
dat dure gas kan dan niet aan, want
je stookt voor buiten.
Er is al veel over gesproken en ver
gaderd; héél modern maar er gebeurt
niets. Beloven, nog eens beloven
Hier komt het verschil met de andere
woningbouwvereniging.
In de woningbouwvereniging Soest
werken 25 maner is een bestuur van
15 personen, onkosten worden hun ver
goed, de somma van 250,- per per
soon per jaar. Niet de bewoners zijn
eerst uit de nood geholpen; nee er is
een prachtgebouw gebouwd.
Heerlijk warm, en fontein in de hal.
Vergaderingen worden echter in dure
zalen gehouden, want daar voldoet
het gebouw niet aan. De andere men
sen zitten thuis duur gas te betalen
wat zo weg waait.
Nu schrijf ik maar in de krant, (want
praten helpt niet) in de hoop, dat ook
de woningbouwvereniging Soest dit
zal lezen. Misschien is er iemand bij,
die begrijpen kan hoe dit voor de be
woner is.
Veel hoop heb ik niet, want de bor
den voor sommige hoofden zijn van
beton!
Met dank voor
plaatsing,
H. Goudkade.
Open Dag - Soesterberg
Na afloop van de Open Dag op de vlieg
basis Soesterberg moest de Soester
Courant daarvan verslag uitbrengen;
terecht zou je zeggen: of je het nou
eens bent met zo'n propagandadag of
niet, het was nieuws. Dus een verslag,
dacht ik. Nee, dacht de redaktie, we
kunnen in een moeite ook ons kommen-
taar wel even kwijt in zo'n verslag.
M.i. is dit op een nogal „krenterige"
wijze gebeurd, mede door het plaatsen
van het ingezonden, stupide „gedicht
je naast het eigen verslag.
Ander voorbeeld uit het verslag: een
groepje onkruiters werd naar het sta
tion Den Dolder gebracht. „Menige
Soester zal een andere bestemming in
Den Dolder ook hebben kunnen waar
deren. Zijn er niet al genoeg landen in
de wereld, waar je met een afwijkende
mening in de verschillende Den Dol-
ders terecht komt?
Waarom een mening van de redaktie in
de mond van „menige Soester" ge
legd?
Ik wil maar zeggenaan de ene kant de
gebetenheid van de redaktie op On-
kruit, door konsequent de passages
over Onkruit van kommentaar te voor
zien (de mening van de redaktie laat
niets aan duidelijkheid te wensen over)
en aan de andere kant juist geen kom
mentaar op de andere zaken die ge
beurden.
Voorbeeld? „Er werden spandoeken
ontrold en op dat moment greep de
marechaussee in".
Sinds wanneer mag je opgepakt wor
den, als je met een spandoek loopt?
„Het aanwezige publiek reageerde
soms wat agressief.
Als er niet ingegrepen was zouden
verschillende onkruiters er heel slecht
afgekomen zijn bij die „wat agressie
ve" mensen, „die daar in vree ston
den" (zie gedichtje spui(t)busje).
Verder worden de bijna -ramp met de
straaljager en de kosten van zo'n dag
in een paar woorden afgedaan.
Ik zou willen besluiten met het verzoek
om in de Soester Courant verslag en
kommentaar te scheiden. Op die ma
nier kan ik het kommentaar „anders"
lezen dan het verslag of zelfs niet lezen.
Ab Hooijer jr.
Naschrift redaktie:
„Sinds wanneer mag je opgepakt wor
den als je met een spandoek loopt?"
Sinds de commandant van de vlieg
basis vooraf via de pers heeft laten
weten niet van dergelijke aktiviteiten
gediend te zijn. „Het zou onjuist zijn
het genoegen van velen daardoor te
laten vergallen", (kolonel Boudens,
Soester Courant 9 sept. '81).
Wat „Den Dolder" betreft weten velen
wat daar in Soest in de volksmond mee
bedoeld wordt. Een andere betekenis
moet u daar echt niet aan hechten. Dat
weet u ook wel.
Open Dag- - Soesterberg
Geachte redaktie,
Op pagina 1 van de „Soester Courant"
van 16 september j.1. geeft U een
verslag van de „Open Dag van de
Koninklijke Luchtmacht". Naar aan
leiding daarvan graag het volgende
Schrijvend over „Onkruit-aanhan-
gers" vermeldt U o.a.: „Het groepje...
werd naar het station Den Dolder
gebracht. Menige Soester zal een an
dere bestemming in Den Dolder ook
hebben kunnen waarderen".
Ik denk dat het Uw goed recht is be
zwaren te hebben tegen doel en werk
wijze van een bepaalde aktiegroep.
Journalistiek lijkt het mij overigens
beter de eigenlijke berichtgeving tot
feiten te beperken, en de redaktionele
mening kenbaar te maken via een
apart commentaar, maar dit terzijde.
Ik betwijfel echter Uw recht om Uw
bezwaren kenbaar te maken op een
manier zoals hierboven door mij geci
teerd, noch daargelaten of U inderdaad
de mening van „menige Soester"
weergeeft.
„Den Dolder" betekent (en zo is het
ook door U bedoeld): psychiatrische
inrichting - gehandicaptenzorg.
Iedereen die uit eigen ervaring of
vanuit zijn werksfeer te maken heeft of
te maken gehad heeft met dat datgene
waartoe „Den Dolder" een stukje op
vang, verzorging en begeleiding pro
beert te bieden, weet wat een zorgen en
verdriet dit meebrengt, vaak voor
degene de opgenomen moet worden,
in elk geval voor haar of zijn (fa
milie) relaties.
Uit Uw manier van schrijven over
„Den Dolder" leid ik niet alleen een
weinig kennis hebben van wat in „Den
Dolder" gebeurt af, maar helaas ook
een weinig respekt hebben daarvoor.
Vooral dat laatste vind ik erg jammer.
De door U beschreven „Open Dag" heb
ik niet bijgewoond - mijn informatie
daarover heb ik uit Uw courant. Het
verbaast mij dat U, schrijvend over
anderen die er een kennelijk van de
Uwe afwijkende mening op na houden,
een methode hanteert die naar mijn
gevoel nauwelijks onderdoet voor de
methode die U bij anderen laakt.
Tot slot: wellicht is het mogelijk eens
een gedegen, informatief artikel aan
„Den Dolder" te wijden: ook Uw
artikel maakt helaas -duidelijk hoe
broodnodig „weten van elkaar" is. En
echt wat weten leidt vaak tot begrip en
waardering over en weer - iets wat we
allemaal in onze steeds harder lijkende
maatschappij heel erg nodig hebben.
J. N. Hagg,
W. de Zwijgerlaan 28,
3761 CR Soest.
Naschrift redaktie:
Denigrerend is onze opmerking over
„Den Dolder" door ons beslist niet
bedoeld. Omdat dit kennelijk toch zo
opgepakt wordt bieden wij die lezers
onze excuses aan. Wat velen op het oog
hadden (de opmerking werd overigens
echt gemaakt toen de tocht naar Den
Dolder bekend werd), was wat al jaren
in Soest en in de provincie Utrecht in de
volksmond bedoeld werd en wordt. In
Noord-Brabant praat men over Vught
en in andere provincies zal wel een
andere plaats aangehaald worden in
gesprekken, zonder daarmee te willen
kwetsen. We hopen dat het misver
stand daarmee de wereld uit is.
Het fenomeen
werkloosheid:
een alternatieve
benadering
Politiek/economisch
Het heeft merkwaardig lang geduurd.
Maar eindelijk begint, parallel aan de
verbijsterende groei van het aantal
werklozen, een speciale aandacht voor
dit bevolkingssegment te ontstaan.
Niet te vroeg juichen, echter: de inte
resse is daarvoor té eenzijdig georiën
teerd. Zij is namelijk ontstaan naar
aanleiding van het probleem van het
uit balans geraakte huishoudboekje
van de overheid! Een puur economi
sche invalshoek, dus. Oorzakelijke ver
banden opzoeken is in dit land voor de
ambitieuze politici, economen en
ambtelijke werkgroepen gefundenes
Fressen, en spoedig valt het calcule
rend oog dan ook op 'n kolossale cluster
mensen die in een wat merkwaardige
verhouding tot de factor arbeid staan,
i.c. de afnemers der sociale uitkerin
gen.
Deze „consumenten", dagelijks
groeiend in tal en last, voldoen slechts
aan de tweede helft van het economi
sche, ja zelfs bijbelse equllibrium „ar-
beid-eten" en dienen vanwege hun
slechts halve maatschappelijke func
tionaliteit inschikkelijk genoeg te zijn
om niet meer op hun ponteneur te
willen staan.
Omdat in ons bestel -vanwege het zo
fraai verkopend democratisch karak
ter- de voorkeur wordt gegeven aan het
systeem van overleg-economie, wordt
het vraagstuk of het uitkeringsniveau
onverkort kan en moet worden gehand
haafd voor mensen die buiten hun
schuld niet (meer) aan het arbeids
proces deelnemen, onvermijdelijk sub
ject van politiek gehannes.
Gevolgde democratische procedures
zijn n.T. geenszins een waarborg, dat in
politiek be- en onderhandeling ook ten
principale op de kwestie van het recht
vaardigheidsbeginsel wordt ingegaan.
En dat niet veeleer de economische ar-
pecten rond dit vraagstuk zullen vige
ren en worden ingezet als druk/ruil
middel bij de huidige besprekingen
over te voeren regeringsbeleid.
Indien straks zou blijken dat aan de
hoogte van de uitkeringen inderdaad
gaat worden getornd, dan heeft de re
pressieve democratie in ons bestel
officieel haar basis verbreed. Het zal
de politiek moeilijk vallen de handen
hiervan schoon te wassen, omdat haar
economische doeleinden blijkbaar pre
valeerden boven de rechten van men
sen die zich niet kunnen verweren.
Waar de arbeidende Nederlander zich
in principe kan verzetten met het
wapen van zijn arbeid rechtens in de
hand, staat de arbeidsloze onmachtig
tegenover de aantasting van zijn inko
mensniveau, want buiten het kracht
veld van economische belangen.
Tenzij hij zou gaan staken in de enige
economische functie die hij nog ver
vult: het consumeren. Maar wat dan
nog. Ook dat is in de economische
modellen natuurlijk allang doorge
rekend als effect van de op hem toe te
passen korting.
En zo wordt, als puntje bij paaltje
komt, de werkloze van hogerhand soli
dair verklaard met het werkgelegen
heidsbeleid, er dan met zekerheid toe
leidend, dat hem dit in de privé-
sfeer onmiddellijk nog verder terug zal
werpen, terwijl de vruchten van deze
gedwongen bijdrage-levering zelfs op
lange termijn voor hem nog geenszins
te plukken lijken.
Een uitermate grove handelwijze en
blijk van minachting ten opzichte van
het psychisch incasseringsvermogen
van dit deel van onze bevolking!
Psychisch/sociaal
Vastgesteld moet worden dat de mate
van aandacht van overheidswijze voor
de psychische problematiek van de
werklozen omgekeerd evenredig is aan
haar hoge interesse in deze bevolkings
groep qua inleveringspotentieel.
Dus is er toch sprake van consistentie
en logica in haar beleid. Immers, men
kan enerzijds niet zijn bewogenheid
instrumenteel maken in maatschappe
lijke sfeer en anderzijds in economi
sche sfeer overwegen de onderliggers
in hun rechten nog verder aan te
spreken.
Zeg niet dat dit geen beleid is. Dit is
beleid, zij het in ongeschreven lijnen
uitgezet!
Merkwaardig is, hoe dan ook, het
gebrek aan betrokkenheid op het psy
chische vlak gezien de hulpverlenings
traditie, waarbij allerlei instanties zich
inzetten voor de buiten zijn schuld in
moeilijkheden geraakte medemens.
En onder de titel werkloos lopen er hier
thans een honderdduizend of wat van
rond in Nederland, waarlijk toch wel
genoeg om enige begeleiding in actieve
zin aan te verschaffen.
Is het om redenen van piëteit, dat men
afwacht dat de getroffene zelf om hulp
komt vragen en hem niet in zijn
dysforie komt storen? Of is het een
af stotings verschijnsel?
Niet aannemelijk is, dat de bezuini
gingsdrift op de privatisering van de
hulpverlening zo snel inwerkt, dat dit
uitloopt op een volstrekt vacuum.
Men mag eerder veronderstellen, dat
in de afgelopen tijd wel enige acade
mische studies zullen zijn verricht
rond de psychisch/sociale implicaties
van het werkloos zijn - op basis van
keurige stéékproeven, want schrijver
dezes was er niet bij betrokken en U
beste werkloze lezer, ook niet? - en dat
de uitkomsten van deze onderzoekin
gen een gesteldheid rapporteren die
beter in de bureauladen van poltieke
planners kan blijven.
Zo er geen research in bedoelde zin is
geweest, dan wel dat ze wél is uitge
voerd maar hieraan geen algemene
bekendheid is gegeven, dan levert dit
de conclusie op van volstrekt verwer
pelijke ignorantie respectievelijk in
strumenteel/financiële onmacht en
manipulatie ten opzichte van de werk
loze.
De werkloze moet hulp krijgen. In zijn
of haar plotseling zeer X^eel enger (in
twee opzichten) geworden wereldje,
valt hij terug op naaste familie- en
kennissenkring, vaak weinig minder
dan hijzelf volkomen in paniek; hij is
ontredderd, kwaad, dysforisch, opstan
dig en vol zorgen voor de toekomst van
hemzelf en voor wie hij verantwoorde
lijk is. Het groeiend aantal mede
werklozen is hem nauwelijks troost
van gemeenschap, eerder een bron van
stijgende verontrusting. Fraaie opvat
tingen omtrent de over-idealisering
van de arbeid neemt hij niet ter harte
maar glijden bij hem af als ontoerei
kend soelaas, hij schaamt zich, voelt
zich overbodig en weggeworpen; zijn
ego heeft een enorme deuk opgelopen.
Hij heeft de neiging zich af te sluiten
omdat elke confrontatie met wél-wer
kers hem onmachtige vragen aan zich
zelf doet stellen.
In zijn geestelijk labiele situatie wordt
van hem verwacht dat hij de goede
maatregelen neemt, de juiste stappen
zet, overzicht en controle houdt. Hij
moet op tijdstippen dat hij totaal niet
gedisponeerd is (of zeer slecht gecon
centreerd), contact hebben met instan
ties om over de dikwijls niet snel te
doorgronden gevolgen van ontslag en
werkloosheid overleg te plegen. Het
geen vaak neerkomt op het invullen
van paperassen, waarbij slechts af
standelijk hulp kan worden geboden.
En niet zelden dient hij te wachten op
uitspraken van allerlei commissies
van beoordeling en beroep, een af
hankelijkheidspositie die zijn gevoel
van onzekerheid alleen nog maar ver
sterkt.
In zijn situatie blijft hij -en voelt zich
zelfs extra-verantwoordelijk voor het
zo ongeschonden mogelijk dóór reilen
en zeilen van zijn meest directe leef
omgeving, ook wat het moreel betreft;
hetgeen wil impliceren dat per werk
loze de sfeer van psychische en mate
riële benauwdheid om de gedachten te
bepalen wel met een factor 4 mag
worden vermenigvuldigd.
Vaak moet hij afstand doen van zijn
met moeite gespaarde autootje (wie
daar zegt, dat dat toch niet zo erg is,
heeft geen inzicht in de psychologie
van de eigenwaarde), om nog maar
helemaal te zwijgen van zijn angsten
-werkelijkangsten- over het niet kun
nen opbrengen van huur- of hypotheek
penningen.
En als hij -last but not least- dan ook
nog het ongeluk heeft boven de veertig
te zijn, brengen personeeladvertenties
in de krant hem al snel aan het
verstand, dat zijn kansen op het krij
gen van nieuw werk om dat feit alleen
al, en dus nog niet eens vanwege een
wat verouderde opleiding, als niet erg
bemoedigend moeten worden ge
kwalificeerd.
Deze korte schets diene als profiel van
een mens, wiens bestaan bezig is te
ontwortelen. De maatschappij in al
haar geledingen zou zich ernstig zor
gen moeten maken over de gevolgen
van het niet tijdig onderkennen en
opvangen van zoveel van haar in
ernstige psychische nood verkerende
leden, omdat, zulks nalatende of
slechts overlatende aan de pillenpot
van de huisartsenstand, ze niet alleen
niet voldoet aan normen van naasten
liefde (voor de rechtsen) of solidariteit
(voor linksen), maar ook schuldig is
aan de aantasting van wat gemeenlijk
een belang van goede geestelijke volks
gezondheid wordt genoemd.
H. Zelle
Soest
i
