Oktober, feestmaand
slager Ries van
straks een 'gouden' slager
^ASC/V
LA0^"
Soes ter Courant van woensdag 30 september 1981
De respectabele groep personeelsleden van nu.
Een populaire bezigheid van slagerij Van Asch is de slacht-bingo.
Kinderen hebben bij Ries van Asch en zijn vrouw Wil altijd
een streepje voor. Daarom wordt de viering van het gouden
jubileum van slager Ries van Asch en de zijnen op woens
dag 7 oktober a.s. geopend met een speciale kinderparty in
de voor deze gelegenheid feestelijk aangekleden entourage
van de handbalvereniging B.D.C. In de daarop volgende week
zal op donderdag 15 oktober in de zaak van Ries van Asch,
ambachtelijk bolwerk van twee generatie van Asch, "open
huis" worden gehouden. Wie een goed stukje vlees op prijs
stelt en het weet te waarderen is er welkom. Ries van Asch,
50 jaar slager in Soest. Het kan geproefd en zal gevierd worden.
Een gouden jubileum, en dus daag de dag niet tot de ver-
begint het verhaal 50 jaar ge
leden. Vader van Asch ver
klaarde in 1931, in economisch
opzich niet het gemakkelijkste
jaar, zijn filiaalhouderschap
van DE TIJDGEEST aan de
Koninginnelaan voor gezien en
begon met zijn vrouw voor
zichzelf en zijn gezin. Oudere
Soesters moeten in die tijd hun
hoofd geschud hebben. Wat
haalden Bep en Ries aan? De
zekerheid van een vaste baan
prijsgeven voor een zakelijke
toekomst die onvoorspelbaar
was. Niet veel later zou al
blijken dat de zwartkijkers
zich vergist hadden. Bep en
Ries, twee mensen in de
kracht van hun leven, er alles
voor over hebbend in zakelijk
opzich op eigen benen te staan.
De manufacturenwinkel van
Foeken aan de Van Weede-
straat 66 veranderde van décor.
Alles werd er grondig veran
derd en nadat de slagerij-in
ventaris gekocht voor het des
tijds niet geringe bedrag van
honderd en tien gulden) naar
binnen was geschoven had het
startschot geklonken. Het ging
af in een tijdperk dat tegen
woordig door bejaarde mensen
nog wel eens ten onrechte
wordt afgeschilderd als de
goeie oude tijd. Er zijn er ook
die daar anders over denken.
Ries van Asch sr. zou, als hij
nu nog leefde, er zo een zijn
geweest. In die tijd kocht hij
zijn varkensvlees in voor circa
9 cent per kilo. Een beetje
knappe koe kwam hem onge-
slacht en niet uitgebeend op
95 gulden te staan. De vlees-
prijzen waren meer dan nu
schommelig. Wie er geen fijne
neus voor had keek al vlug
tegen een strop van enkele gul
dens aan. Bedragen die van-
beelding spreken. Toen wel.
Het gezin van Asch bestond uit
ouders en zes kinderen. Ga er
maar eens aan staan wanneer
de winst meestal uit stuiver
tjes en het verlies uit guldens
bestond. De zakenmensen uit
die tijd hebben uitsluitend het
hoofd boven water kunnen
houden omdat ze zichzelf en
hun omgeving alles wat ook
maar even op luxe leek ont
zegden en van het begrip wer
ken (niet zelden dag en nacht)
tot enige doelstelling van hun
leven maakten. In de aanloop
tijd met collega-slagers zelf de
koeien in Nijkerk kopen, slach
ten, verkoop gereed maken, de
afdeling vleeswaren in eigen
beheer vervaardigen, klanten
"horen en bezorgen". Thuis
deed moeder Bep de winkel en
de kinderen. Wie er met de
tegenwoordige Ries van Asch
over aan de praat raakt heeft
aan één praatavond beslist te
weinig om het in een afgerond
en compleet verhaal te verwer
ken. Een van de vele terugke
rende fragmenten die hij zich
uit die tijd weet te herinneren:
"Het was de tijd dat het spek
opgeslagen werd in de kelders.
Als er een opkoper voor dat
spek in aantocht was dan belde
de ene slager de ander om el
kaar over de voor te stellen
verkoopprijs te informeren.
Wanneer de transactie slaag
de, voor twaalf cent per kg.
was vaders soms "spekkoper",
en de kelders waren leegge-
kocht, dan begon ons feest.
Taartjes halen bij Haremaker,
's-avonds bij de koffie. Zat het
tegen, omdat het spek groen
was uitgeslagen of ransig was,
dan werd Haremaker van ons
niet wijzer. Vader was zowel
zakenman als vakman. Met
Sr. en jr. met de „Paaskoe" voor de etalage.
Een vroegere heropening werd verricht door de kinderen Van Asch met het door
knippen van een „lint" saucijzen.
De bouten van 50 jaar geleden
keihard werken heeft hij 't ge
maakt. Er kwamen knechten
bij en feitelijk heeft alleen de
2e wereldoorlog de verdere ont
wikkeling van zijn zaak in de
weg gestaan". De Ries van
Asch anno 1981 heeft werklust
-inzet- vakmanschap en zake
lijkheid duidelijk niet van een
vreemde. Toen zijn ouders bij
zijn geboorte ontdekten dat
ze met een jongen te maken
hadden werd tegelijkertijd
vastgesteld dat de nieuwe sla
ger van Asch het levenslicht
had gezien. Na enig voorwerk
op de transportfiets, MULO en
een stevige leerschool thuis
brak in 1957 de dag aan dat hij
en echtgenote Wil eigenaren
werden van de slagerij in de
Van Weedestraat. Vader van
Asch had in de naoorlogse tijd
over de grenzen van Soest heen
gekeken en was slagerijen be
gonnen in Bussum en Loos-
drecht. In zakelijk opzich ver
klaarde hij Soest voor gezien.
De nieuwe van Asch pakte met
echtgenote Wil de zaken voor
zichtig aan. Van zijn vader had
hij ook geleerd hoe sommige
zaken bij voorkeur niet moes
ten worden gedaan. Wil weet
zich te herinneren dat hun ver-
keringstijd zich kenmerkte
door een gebrek aan tijd voor
elkaar. "Ik heb" zegt ze terug
kijkend "heel wat zaterdag
avondjes op mijn toenmalige
verloofde zitten wachten. Al
tijd ging het werk voor, werk
dat soms pas om elf uur
's-avonds werd beëindigd.
Leuk was anders, maar je wist
niet beter en leerde er mee
leven. Zijn vader had bepaald
dat de'jaarlijkse vakantie be
stond uit drie dagen, de zondag
voor het gemak maar eyen
meegerekend. Toch had die
tijd ook zijn goede kanten.
's-Middags dronk men thee, je
nam voor meé'r zaken de tijd,
de dag werd van vroeg tot laat
meer uitgesmeerd. Tegen
woordig ligt het tempo veel
hoger. Moet pok wel, want wan
neer je ziet wat hier op maan
dagmorgen voor half tien de
deur uit gaat naar de klanten
dan is dat een hoeveelheid die
men vroeger in een week nog
niet omzette". In tegenstelling
tot zijn vader heeft Ries van
Asch het in specialisatie ge
zocht. Minder buiten de deur,
dichter bij huis. Het kan te ma
ken hebben met de aloude wijs
heid dat het oog van de meester
het paard vet maakt. Ries van
Asch daarover: "Als ik van
daag de dag mijn koeien en
varkens zelf zou moeten kopen
dan zat ik de helft van de week
langs de weg. Dat is voor een
zaak niet gezond. Sinds wij hier
zelfstandig zijn begonnen doe ik
zaken met Arie Brand, vee
koopman van beroep, woon
achtig in Haastrecht. Hij weet
welke eisen ik aan vlees stel.
Echte teleurstellingen heb ik met
die man nooit gehad. Sinds jaar
en dag doe ik iedere zaterdag
avond telefonisch bij hem mijn
bestelling. Wij weten wat wij
aan elkaar hebben". Trouw is
Ries van Asch gebleven aan het
principe dat de zichzelg
respecterende slager er een is
die zijn vleeswaren zelf ver
vaardigt. In de fraaie goed ge
vulde vitrines is dan ook geen
plakje te vinden dat niet uit
het achterhuis van van Asch
afkomstig is. De in het oog lo
pende witte brigade is de laat
ste schakel tussen verkoper en
consument, hun minder opval
lende collega's in de worstma
kerij hebben dagelijks handen
vol werk aan dit ambachtelijke
succes. Het bijna spreekwoor
delijke gezegde van een reeds
lang overleden sportjournalist:
"Wat goed is komt snel naar
voren" is zeker van toepassing
op deze slager. Alleen al zater
dags goed voor een omzet aan
zo'n 600 vaste klanten, is er wat
de verkoop betreft ook sprake
van een indrukwekkend buiten-
gebeuren. Groot Kievitsdal -
De Dissel - 't Hoogje - Het
Spiehuis en Groeneveld zijn zo
maar een paar namen van res
taurants waaraan door van
Asch wordt geleverd. Instel
lingen als Prins Hendrik
oord - Molenschot - Hoog Soest-
dijk - Oranje Parkflat - Leger
der Heils - Kindertehuis Sant
bergen - verpleeg en zieken
huizen, kantines van bankin
stellingen zien de witte bestel
wagen van de klasseslager uit
Soest eveneens dagelijks voor
rijden. Regelmatig bevinden
de leveranties zich ook in vor
stelijk gezelschap. Paleis
Soestdijk en de weekend-bewo-
pers van Drakesteyn hebben
als het om kwaliteit van vlees
gaat ook zo hun voorkeur. Van
Asch dus. Ondanks al deze za
kelijke successen verliest Ries
van Asch de realiteit niet uit
het oog. "Sukses krijgen" stelt
hij vast ,,is niet zo moeilijk.
Sukses behouden en vergroten,
daar zit uiteindelijk je zake
lijke winst in. Natuurlijk zijn
de tijden veranderd. Vroeger
stonden wij soms hele zon-
dagen op verzoek van de klan
ten verse vleeswaren te snij
den. Dat is er niet meer bij.
Je kinderen worden groter, je
hebt recht op een stuk privé-
leven. Ik vind het de winst van
deze tijd dat mijn klanten zich
daaraan gemakkelijk hebben
aangepast. Vroeger, laat ik het
maar heel eerlijk zeggen, was
je het eigendom van de klant.
Zaten wij zaterdagavond om
een uur of elf te kaarten,
werd er telefonisch een bestel
ling van 50 gebakken bitter
ballen opgegeven. Troef ma
ken kón je dan het eerste uur
wel vergeten. Vet opzetten,
ballenbakken, op de scooter
met je allervriendelijkste ge-
zich naar de klant. Prettig
weekend mevrouw, eet smake
lijk. Kijk, dat is er tegenwoor
dig gelukkig niet meer bij.
Overigens doen wij aan service
meer dan voldoende. Wie uit
de grote van Asch-aanhang een
onsje gehakt voor de soep is
vergeten kan er op rekenen dat
de balletjes dezelfde avond nog
in de tomatensoep zijn terug
te vinden. De relatie met vele
oude getrouwen staat bij mij
hoog in het vaandel. Dat kost
geld. Geld dat het waard is,
omdat trouw van een klant, hoe
klein ook, moet worden be
loond. Zo zit dat, waardoor je
ook als slager bij bejaarde
mensen een soort sociale funk-
tie hebt". 7 oktober, klasse
slager van Asch in het goud.
Een ballonnenwedstrijd voor
De moderne slagerij anno 1981
Zo ging dat vroeger, met de advertentie op de fietsmand!
kinderen, met prijzen als een
nieuwe racefiets en een kinder
fiets enz., staat als eerste op
het programma. Met een kin-
der discomiddag. Op het B.D.
C.-terrein voor de jeugd gratis
geroosterd vlees en zoetige
heerlijkheden in vloeibare
vorm. De uitnodigingen zijn
gratis af te halen in de zaak,
de jeugd is bij van Asch wel
kom. Maar liefst 2500 wed-
strijdballonnen zijn besteld.
Donderdag 15 oktober, "Ko
ning Klant" viert feest bij de
jubilerende fa. van Asch. In ge
zelschap van een rijk assorti
ment drankjes en hapjes wordt
het publiek in de gelegenheid
gesteld een "kijkje in de
keuken" te nemen. De jubilaris
ontvangt van 8.30 tot 17.30 uur.
Dan is het gedaan met de offi
ciële uitbundige festiviteiten.
Van Asch-medewerkers, kur
ken waarop het sukses mede
drijft, komen dan aan bod.
"De baas" wil er niets over
kwijt. Uiteindelijk moet er nog
iets te raden overblijven.
Voorspelbaar is wel dat bij
leven en welzijn dit niet het
laatste feestje zal zijn dat er
in de Van Weedestraat 66 wordt
gevierd. Richard, zoon van
Ries en Wil, V.W.O.-diploma
op zak bezoekt sinds geruime
tijd een dag per week de sla
gersvakschool in Utrecht. Va
der van Asch is van mening dat
de praktijk thuis nog altijd de
beste leerschool is. Wie zoon
Richard in de zaak van zijn
vader aan het werk ziet kan tot
geen andere conclusie komen
dan dat de koers voor de ko
mende vijftig jaar al wordt
uitgezet. Op naar de 100 dus.
