na
25 jaar
uit
de
Jubileum en afscheid
bij Brandsma in
G. J. Mout
verf
Hartje-Zuid
komt
uitnodiging
'innaars
MUUu
Graaff
traat 44
Vegt
it 39
1982
'usekom,
133
>ystraat 4
iaar
^urglaan 28
ren
aan 42
:el
aat 7
Soester Courant van woensdag 3 maart 1982
zoals iedereen wel eens privé wat
in de zorgen zit, zo was dat in die tijd
ook met Mout. Hij kon wat frisse wind
in zijn bestaantje best gebruiken en
hapte toe.
Op 3 maart 1957 bombardeerde
Brandsma Sr. hem tot zijn winkelchef.
Hij was toen wel de enige werknemer,
maar dat mocht de pret niet drukken.
Mout kwam er als chef en zal er straks
als chef vertrekken. Na 25 jaar.
De tekst op de uitnodigingskaart maakt er wat statig gewag van: Na een dienstverband van pre
cies 25 jaar zal de heer G. Mout gebruik maken van de mogelijkheid van vervroegde uittreding en
per 3 maart a.s. zijn funktie neerleggen". De tekst gaat daarna nog uitnodigend door. De geadres
seerde kan de jubilaris op woensdag 10 maart tijdens een receptie in ,,De Bank" de hand te schud
den. Velen zullen daar ongetwijfeld gebruik van maken.
Niet alleen omdat het traditionele hapje en drankje klaar zullen staan, maar vooral omdat het
Mout is. Een man die niet weg te denken lijkt uit het Soester winkelgebeuren. Een man die 25 jaar
geleden nooit gedacht zal hebben dat zijn afscheid zo plechtig op Oud Hollands papier zou worden
aangekondigd. Evenmin zal hij zich ervan bewust zijn geweest, dat er rond zijn persoon zoveel
echt gemeende festiviteiten zouden worden georganiseerd. Want G. J. Mout is de sympathieke
eenvoud zelve, die graag met pensioen gaat maar tegen de dag waarop dat definitief een feit wordt,
wel wat opziet.
Rotterdammer
G. J. Mout droeg de korte broek in
Rotterdam. De eerste kleuren in de
wereld aanschouwde hij in 1918 in de
wijk Charlois. Je kunt het niet meer
aan hem horen, maar heel ver - en dat
is Rotterdammers eigen - heel diep
in zijn hart is hij van die stad blijven
houden. Het weegt weliswaar niet op
tegen de mate van liefde die hij voor
Soest en omgeving heeft gekregen,
maar Feijenoord is en blijft, na VVZ,
dat hij zelf mee heeft opgericht, de
belangrijkste club in Nederland.
Het Soester gebeuren nam een aan
vang voor Mout en zijn jonge gezin
in oktober 1948. Brandsma was niet
■Zijn eerste werkgever. In Rotterdam,
waar hij de lagere school doorliep en
zijn vakopleiding volgde, was de
eerste de beste baas een schilders
patroon. Zo heette dat vroeger, ook
in de volksmond (1935). Hij verdiende
er een bult geld: aanvangssalaris
2,50 per week. Daarvan gingen twee
guldens naar moeder thuis en kleine
Gerrit hield vijftig cent aan zakgeld
over. Bij het schildersbedrijf leerde
Mout de fijne praktijkkneepjes van het
vak en al ras blonk hij uit in puik vak
werk. Zulke dingen worden doorver
teld en dat zal dan ook wel de reden
zijn geweest dat hij bij een aannemer,
die familie in Soest had, ter sprake
kwam. Mout werd gevraagd voor
het Sanatorium Zonnegloren. Men
zocht naar een goede onderhouds-
schilder.
Mout, inmiddels getrouwd, ging op ver
kenning uit en maakte kennis met een
omgeving die in de verste verte niet te
vergelijken was met het bruisende
Rotterdamse stadsleven. Daar kwam
dan wel bij dat Rotterdam - wie weet
het niet - een jasje had uitgedaan
tijdens de oorlog.
Het strakke, zakelijke, massale ge
beuren van vandaag heeft niets meer
te maken met het knusse Rotterdam
van voor de oorlog. Iedere Rotter
dammer die dat heeft gekend krijgt
onmiddellijk iets weemoedigs in de
ogen als hij of zij eraan terugdenkt.
Mout heeft die veranderingen van
na de oorlog misschien een beetje
mee laten wegen toen hij zijn Soester
blijkbaar toch zeer in trek bij diege
nen, die iets nieuws willen onderne
men. Hethoort zegt het voort'schijnt
nog steeds voor hem te gelden. Dit
keer is het de heer Brandsma, die een
winkel in verfartikelen heeft aan de
Soesterbergsestraat. Hij heeft ge
hoord dat ene Mout op de basis, een
uitstekende vakman is.
Het kwam allemaal prima uit, want
Foto: Paul Schneider.
besluit nam: de snelle nerveuze stad
ruilen voor het rustige dorp, de bossen,
de duinen. Werken in een omgeving
waar je uitsluitend vogels hoort als
je met de kwast langs de kozijnen
van de ramen van Zonnegloren strijkt
en je niet wordt opgeschrikt door een
snerpende tram, die de bocht van de
Goudserijweg neemt. Hij deed het dus.
Mout verhuisde naar Soest 1948
Soesterberg
Wat er ook gebeurde vanaf het moment
dat het jonge gezin van Rotterdam
naar Soest, trok; Mout heeft er nooit
één moment spijt van gehad.
Het dorp Soest leek hem op zijn s
lijf geschreven. Hij genoot met volle
teugen van alles wat er te beleven was.
Zonnegloren kende een zeer aktieve
personeelsvereniging. Gerrit Mout
deed wel mee: zang, toneel, muziek.
Een ware Rotterdammer voetbalt.
Geen twijfel mogelijk; snelle Gerrit
ook. Vanaf zijn twaalfde jaar trapte
hij tegen een bal en hij was er dan
ook direct voor te vinden om, wat iedere
jongeling graag wil, een voetbalclub
op te richten. Het werd bij Mout reali
teit. Hij stond aan de voetbalwieg
van VVZ. Nog steeds een bloeiende
vereniging, te vinden vlak naast de
Ijsbaan in de polder.
Bij Zonnegloren veranderde zo het een
en ander. Mout wil daar niet diep op in
gaan. Hij vond best dat hij nog eens
mocht veranderen van baan en ver
huisde met kwasten en potten naar
het Kamp van Zeist in Soesterberg,
Luchtmacht.
Vier jaar lang trouw aan het vliegers
grijs. Hangend aan hangars, loodsen
en hekken. Fijne tijd. Gezond buiten-
luchtwerk. Mout was best in zijn nopjes.
Brandsma
Mout ervaart het leven als een dans
partij. Tempowisselingen, veel va
riaties, pasje voor pasje vooruit komen
en goed in de maat blijven. Op je tel
len passen vooral en gevraagd worden...
Gerrit Mout, dan wel geen dame, is
Mout achter de toonbank: Zoals iedereen in en om Soest hem zal kennen: de
heer Mout achter de toonbank, vooral met goede adviezen.
De plek is altijd dezelfde geweest. Er werd wel van tijd tot tijd verbouwd.
Brandsma verf en behang, zoals het er nu uitziet.
Ook bij de Rabobank Nederland, het hoofdkantoor in Eindhoven, werd al het (dubbele) glaswerk verzorgd.
Totale oppervlak: 7000 m2! Foto: Van Oosten.
Geweldige tijd
Als je met Mout gaat praten over die
laatste 25 jaar, ben je niet snel klaar.
Hij vindt het wat overdreven om te
stellen dat het de mooiste jaren van
zijn leven zijn geweest, want ,,wie
weet wat er nog komt, nietwaar?",
maar zeer tevreden is hij zeker met
zijn dienstverband bij de firma
Brandsma geweest. Natuurlijk, ook de
ze 25 jaren zijn omgevlogen: ,,Je be
grijpt niet, waar ze gebleven zijn. Ik
kan me de eerste dag dat ik er ging
werken nog herinneren als was het een
uur geleden. De winkel was, in verge
lijking met nu, echt maar een winkel
tje. Jammer dat daar geen foto's meer
van zijn, maar het pandje paste hele
maal in de tijd van toen.
Soest was een dorp, in alle opzichten.
Rustig, stil, agrarisch, ingetogen,
tevree. Je róók het dorp gewoon. Niks
uitlaatgassen. Koetsjes en bakfietsen
passeerden op de Soesterbergsestraat.
Paarden trokken ratelende karren
voorbij. De historische optocht van
1979 heeft ons, die die tijd hebben
meegemaakt echt terug gebracht in
dat sfeertje. Prima was dat". Mout
op zijn praatstoel. We hoeven maar
op te schrijven.
Foto: Paul Schneider.
Mijnheer Brandsma heet Mout
De jubilaris vertelt verder: ,,Ik heb tot
op de dag van vandaag altijd het
gevoel gehad dat Brandsma een stukje
van mezelf is. Ik schijn dat ook, on
gemerkt overigens, uit te stralen.
Er werd zelfs een jubileum-vignet
voor de heer Mout ontworpen.
Vele mensen denken dat ik Brandsma
zelf ben. Hoe vaak men mij niet als
zodanig aanspreekt. Iedere dag zeker
een paar keer. Ik heb me wel eens
afgevraagd of de echter Heer Brand
sma, de man die mij 25 jaar geleden
in dienst nam, dat niet vervelend heeft
gevonden. Maar ik denk het niet. Wie
weet gaat men ervan uit dat hij Mout
heet. Die klanten zullen straks in de
Rank tijdens de receptie, die de firma
voor mij op touw heeft gezet, wel ver
rast opkijken, dat niet de heer Brands
ma Sr. daar handen staat te schud
den, maar ik".
De heer Mout praat maar door. Over
de jongens Bouwe en Johan. Toen nog
kleine schelmen die de blikjes, waar
in de klanten hun verf kwamen halen,
aan de boom spijkerden. Jonge
Brandsma's, die dartel door de winkel
vlogen en jaloers naar Mout keken als
die lekker, gezeten in het zonnetje, in.
een groot blik loodwit zat te roeren, ter
wijl zij naar school toe moesten.
Nu zijn diezelfde gezonde Hollandse
jongens van de jaren vijftig, moderne
zakenlieden die ervoor zorgen dat
de naam Brandsma in glas en verf
steeds verder verbreid raakt in Neder
land en de wereld daaromheen. Want
denk niet dat met de toevoeging „glas"
bedoeld wordt het ruitje van twintig
bij dertig voor de keukendeur, of het
kozijn vol glas in lood dat Brandsma
met plezier in een particuliere serre
monteert. Glas betekent voor de firma
Brandsma iets heel anders. Dat is in
ternationaal werk. Dat wordt in bulk
in grote projecten verwerkt. Bijgaande
foto van het hoofdkantoor van de
Rabobank Nederland in Eindhoven
geeft een goed beeld van die aktivi-
teiten. Alle ramen zijn van dubbel
getint glas en ze zijn er allemaal inge
zet door Brandsma Soest en Brands
ma Veenendaal. Het winkeltje van
Mout van 25 jaar geleden is aan het
uitgroeien tot een concern dat een
glasheldere kijk heeft op nationaal en
internationaal zaken doen. Mout heeft
het op de winkel aan de Soesterbergse
straat gehouden. 25 Gelukkige jaren
BRANDSMA BEHANG EN VERF B. V.
Onze zaak aan de Soesterbergsestraat zal i.v.m. de receptie
die dag vanaf 13.30 uur gesloten zijn.
Na een dienstverband van precies 25 jaar zal de heer G. Mout gebruik maken van de
mogelijkheid van vervroegde uittreding en per 3 maart a.s. zijn funktie neerleggen.
In verband hiermede zal op woensdag 10 maart a.s. van 16.00 - 18.00 uur een
jubileum/afscheidsreceptie worden gehouden, waarvoor wij u gaarne uitnodigen in
"De Rank", Soesterbergsestraat 18, Soest-Zuid.
bewoog hij zich tussen het Soester
publiek en tussen de kwasten, de kleu
ren, het behang en de duizend en één
aanverwante artikelen. Strooide hij
met vakkundige adviezen, assisteerde
hij op verzoek bij het uitzoeken van
het behangmotiefje, verhuurde hij
plaktafels, afstoommachines en verf
spuiten, mixte Mout honderdduizend
kleuren verf, -vroeger met de hand,
nu met de machine- verkocht hij at
tributen voor hobby's als volksschil
derkunst en het echte grote werk op
linnen, hoorde hij problemen aan,
kon hij tegen grapjes, was hij 25 jaar
lang een winkelchef die zich uitstekend
op zijn plaats voelde.
Kunstschilder Mout
Straks op 10 maart 1982, na het diner,
dat hem en zijn familieleden, in intie
me kring zal worden aangeboden, sluit
de heer G. J. Mout, zijn Brandsma-
periode af. Dan gaat hij gewapend met
vele verzoeken om toe te treden tot
besturen van verenigingen, plannen
voor de tuin, kwasten olieverf om
één van zijn liefhebberijen het kunst
schilderen, waarvan bijgaand een
proeve van bekwaamheid, nog meer
te gaan beoefenen dan hij al gewend
was, pensioenland in. Vervroegd, om
dat Mout dat gewoon lekker vindt.
Hij wil er wel graag bij blijven. Dingen
doen die prettig zijn. Niet op een stoel
voor het raam gaan zitten. Niks voor
Gerrit Mout. Hij is een gevraagd be
stuurder. Niet voor niks is hij bestuurs
lid van o.a. Soester Ondernemer, De
Wijkvereniging „De Kerkebuurt", De
Stichting Manifestaties Soest (u weet
wel van die tenten op de Eng), ver
richtte hij veel bestuurlijke arbeid
voor de kerk, ook voor de „Savornin
Lohmanschool" en, last but not least,
zijn Hartje-Zuid. Brandsma heeft hem
daar altijd de vrije teugel gegeven.
Mout waardeert dat zeer. Hij begrijpt
best dat er zakelijk belang gediend
wordt. Hartje-Zuid wordt een van de
twee winkelpolen in Soest. Daar heeft
Soest-Zuid veel aan, de consument,
maar ook Brandsma. Daar wil de fir
ma - en dan in de persoon van Mout -
zich best graag voor inzetten. Mout ge
looft dat hij met Hartje-Zuid door zal
gaan. In welke vorm? Dat weet hij
nog niet. Maar hij blijft bezig met de
toekomst. Dat heeft Mout altijd ge
daan. Velen en zeker hijzelf - hebben
aan die instelling veel plezier beleefd.
Een man die goed uit de verf is geko
men! Iedereen gunt Mout van harte
nog heel veel gouden jaren. Mout, tot
in de Rank. 10 Maart 1982
Als de heer Mout straks vrij heeft, gaat hij de verf en de kwasten op kunst
zinnige wijze hanteren. Een proeve van bekwaamheid drukken wij hierbij af.
