industrieterrein in soest: Jt>6ii isecKer JB. V. - geroutineerde routiers
ram
Tuinieren buiten het boekje
Dalhuisen President Phor
Internationale transporten
Helemaal in t nieuw op het -n
11
Soefttpr Couranl van tvoensdae 12 mei 1983
11
De verarming van onze wilde flora in
de afgelopen eeuw is voor iedere na
tuurliefhebber een even trieste als
bekende aangelegenheid. Plaatselijk
zijn vele soorten achteruitgegaan of
verdwenen, doordat handelaren grote
hoeveelheden Zonnedauw, Veenmos,
Koningsvaren e.d. roofden. De flora in
Nederland telt ongeveer 1350 soorten
hogere planton, momenteel wordt
meer dan de helft daarvan ernstig
bedreigd. Tegen deze catastrofale ont
wikkeling komt de moderne mens te
genwoordig in opstand. Meer dan ooit
groeit bij hem een sterke neiging, om
dat, wat de natuur ons nog schenkt,
voor onszelf en het nageslacht te be
waren. Vandaar de stichting van
heemtuinen, waarin de soorten van in
het wild levende planten regionaal ver
zameld worden. Ook denken wij aan de
wildgroei, volgens de principes van
Leroy, toegepast in particuliere tuinen
en openbare plantsoenen.
Dinsdag 18 mei komt de heer H. J. van
Halm uit Amstelveen voor leden en be
langstellenden van de afdeling .Groei
en Bloei" te Soest van de Kon. Maat
schappij Tuinbouw en Plantkunde een
causerie met lichtbeelden houden met
als titel „Tuinieren buiten het Boekje",
waarin hij de toepassing van wilde
planten in de tuin nader zal uiteen
zetten. Hij legt zich daarbij in het bij
zonder toe op het tuinieren met wilde
planten in een tuin op het noorden.
Tuinieren met wilde planten betekent
allerminst het inrichten van een wilde
tuin, waar men Gods water over Gods
akker laat lopen. Een tuin met wilde
planten moet wel degelijk goed onder
houden worden. Dat betekent het af
remmen van forse groeiers en de
zwakkere broeders in een iets gunsti
ger positie plaatsen. Het is zeker geen
aanpak voor de gemakzuchtigen onder
de tuiniers. Zij kunnen zich beter
houden aan een ijzersterk sortiment
van gekweekte planten, die in de loop
der jaren hun waarde bewezen hebben.
De heer Van Halm staat tamelijk scep
tisch tegenover cultivars. Reeds als
kind had hij grote belangstelling voor
oorspronkelijke planten zoals maagde-
palm, speenkruid, gulden boterbloem,
pinksterbloem en die vele andere soor
ten, die wij langs plassen, op weiden en
in het bos tegenkomen. Zij worden
maar al te dikwijls door ons uitge
scholden voor „onkruid".
Spreker behandelt zowel het kleine
voortuintje als de grotere achtertuin en
de bostuin, eventueel met wilde exoten.
Als afsluiting van de avond wordt een
loterij gehouden van door leden mee
gebrachte stekken en planten.
De avond vangt aan om precies 20.00
uur in het Medisch Centrum te Soest,
Nieuweweg 14. Toegangsprijs voor
niet-leden 3,-.
Aart Dalhuisen is benoemd tot Presi
dent van Phonogram International, zo
is bekendgemaakt door Jan D. Tim
mer, Executlve Vlce President van de
PolyGrara-Groep. Vóór deze benoe
ming, die per 1 mei is ingegaan, was
Dalhuisen (43) al Executlve Vlce Pre
sident van Phonogram International.
Krachtens zijn nieuwe functie is hij
ook Executlve Vice President en lid
van het management geworden van de
muziekdivisie van de Groep, Poly-
Gram Record Operations.
Dalhuisen kwam in 1977 bij PolyGram
1 in een staffunctie en werd een jaar
later Vice President van Phonogram
I International, verantwoordelijk voor
populair repertoire. In januari 1981
volgde zijn henoeming tot Executive
Vice President, in welke functie hij
met Henk Th. Hoksbergen (President)
de leiding kreeg van Phonogram Inter-
national.
Voordat hij bij PolyGram in dienst
kwam, was Aart Dalhuisen directeur
van de Stichting Radio Nederland We
reldomroep.
Henk Th. Hoksbergen, die sinds ja
nuari 1981 President van Phonogram
International was naast zijn functie
van President en Chief Executive Of-
ficer van PolyGram Nederland, zal
zich voortaan concentreren op zijn
verantwoordelijkheden als Chief Exe
cutive van de Nederlandse PolyGram-
organisatie en op de coördinatie van de
internationale ondersteunende functies
die hun basis hebben in Nederland.
Hij blijft lid van het management
van PolyGram Record Operations.
Phonogram International, gevestigd
in Baarn is een van de drie wereld
wijde muziekmaatschappijen van Po
lyGram (de andere zijn Polydor Inter
national en Decca International). Tot
de topartiesten van Phonogram Inter
national behoren grote namen als
Elton John. Van Morrison, J. J. Cale,
Eddie Rabbitt, Steve Miller, Nana
Mouskouri en Demis en groepen als
Genesis, Status Quo, Dire Straits,
Rush, Kiss, dr. Hook en vele anderen.
Bij de benoeming van Dalhuisen heeft
Groepsmanager Timmer verklaard,
„dat sinds enige tijd de noodzaak werd
gevoeld een duidelijk onderscheid te
maken tussen de verschillende functies
van Baarn als algemeen hoofdkantoor
en de rol van internationaal reper
toirecentrum voor populaire muziek".
Aart Dalhuisen is benoemd tot Pre
sident van Phonogram International.
Vóór deze benoeming, die per 1 mei
is ingegaan, was Dalhuisen (43) al
Executive Vice President van Phono
gram International.
Het voorterrein van Ben Becker's nieuwe pand aan de Industrieweg.
1Vie dagelijks op Nederlands wegen vertoeft ontmoet honderden
en nog eens honderden vrachtwagens. Grote, kleine, dubbele,
vaak indrukwekkende kolossen, die voor niemand en niets opzij
schijnen te willen gaan. Vastberaden kleven ze op het wegdek,
regelrecht en betrouwbaar afstevenend op een of ander doel,
ergens op de wereld, want internationaal zijn ze, die truckers,
geroutineerde versjouwers van hot naar her en het maakt ze
niet uit of ze met zeep naar de Balkan moeten of met spelden
naar Ghana. Ze weten de weg in de wereld. Tilienop hyper
moderne wijze de lichtste en de zwaarste klussen in een hand
omdraai over afstanden van duizenden kilometers. In Soest is
ook zo'n bedrijf gevestigd. Sinds kort in een blinkend nieuw pand
op het Industrieterrein: Ben Becker Internationale Transpor
ten B.V.
U kunt bij ze terecht met uw vrachtje voor Milaan - Munchen.
Vertrekpunt: Industrieweg nr. 18. Dagelijks Europa in. Vak
manschap en service gaan hand in hand voor u de grens over.
Jong bedrijf
In het gloednieuwe pand, vlak naast
het eveneens pas geopende gebouw van
Van 't Net verhuizingen, zit Ben Bec
ker nog wat onwennig achter zijn nieu
we bureau.
Zijn naam zegt het al. Ben Becker is
de directeur van het internationale ge
beuren op nr. 18 aan de Industrieweg
in Soest. Voor wat betreft zijn vak;
zorgen dat alles wat er maar te ver
voeren is, keurig netjes op zijn plek
terecht komt - want zo eenvoudig is
het eigenlijk wel, hoef je er niet op te
rekenen dat Becker zich wat onwen
nig zou voelen. „Dat is het punt niet",
zegt hij zelf, „daar weten we veel van,
maar al dit nieuwe, dit blinkende,
schone, perfecte gedoe, daar hebben
we allemaal, een beetje moeite mee.
U moet rekenen, meneer, wij zijn al
lemaal, zeg dat maar gerust, niks
meer en niks minder dan chauffeurs.
Mannen die gewend zijn, al jarenlang,
een groot stuur in hun handen te heb
ben. Dat geldt ook voor mij.
Ik hou nog altijd van dat stuur, dat
je door er maar gewoontjes aan te
draaien, overal heen brengt. Vrij. Met
zo'n grote bak, vol goederen achter je
aan.
Europa in. En als je dan ineens van
de Beukenlaan, waar we de hele
mik altijd buiten hadden staan, terecht
komt in dit paradijsje, waar de auto's
bijvoorbeeld soepel over een hyper
moderne smeerkuil worden gereden
voor een beurtje, dan heb je wel even
tijd nodig om „in te lopen", begrijp
je?"
Waarom zouden we het niet begrij
pen? Het is duidelijk genoeg. We zit
ten tegenover Ben Becker, die in hart
en nieren transporteur is. Vakkundig
vervoerder die tot voor kort gewend
was zijn huis uit te lopen, in een auto
te klimmen, te starten en weg te rij
den. Klaar. Af!
Vanafgisteren is dat aan het veran
deren. Ben Becker ziet zich geplaatst
voor een geweldig expansief bedrijf,
dat thans zichtbaar gehuisvest is in
een prachtig pand.
Ben Becker ziet nu alles bij elkaar
staan en realiseert zich dat als dé ont
wikkelingen zo doorgaan, zijn toch nog
jonge bedrijf binnen de kortste keren
uitgroeit tot een organisatie die niet
zonder soepel management kan. Men
dient niet alleen te gaan werken aan
het perfectioneren van het transporte
ren zelf, ook de planning, de admini
stratie en de organisatie van het geheel
zullen drastisch moeten worden ver
fijnd, zodat Becker b.v. in staat zal zijn
die voor de deur staande groei goed op
te vangen. Ben Becker ziet dat als
een uitdaging. Heeft het stuur van de
truck uit handen gegeven en heeft
het stuur van de bruisende onderne
ming ervoor teruggepakt. „Dat is
nog een tikkie onwennig, ja, maar
dat is dan ook alles. Als team, we
zijn in totaal met 17 man, pardon 16
en één vrouw, zullen we het klaren.
Toekomst ziet er lekker uit. Handen uit
de mouwen. Hebben we zin in"
Start met stenen
Aan alles zit een begin. Daar komt nie
mand onderuit. Becker ook niet. Rustig
en bedaard vertelt hij. Over zijn va
der b.v.: „Jammer dat de beste man
dit allemaal niet kan zien.
Zeven jaar geleden overleden. Hij is
toch eigenlijk de grondlegger.
Vader transporteerde stenen. En dat
deed 'ie steengoed zou je kunnen zeg
gen.
Toen ik de leeftijd had, ben ik bij hem
komen werken. Ik praat nou over de
jaren zestig.
Later kwam Miel Bestman er ook bij,
die is nu hier bedrijfsleider. Samen
kunnen we je verhalen vertellen waar
je wel zes kranten mee vol kan schrij
ven". Becker zit, nu niet meer zo on
wennig, op zijn praatstoel.
Zijn ogen glinsteren als hij vertelt
over de beginjaren. Hij iaat de Soes-
ter Courant van 21 maart 1979 zien,
waarin Gerard Paul een voortreffelijk
verhaal heeft geschreven in de rubriek
„Wonen en werken in Soest". De fo
to's die erbij staan laten niet alleen
vrachtwagens keurig op een rijtje
zien; ook het „avontuur van toen"
is dramatisch aanwezig: Becker links
rijdend in London en Becker op een
smal Frans landweggetje, waar trek
kers verwoed proberen de ietwat uit
de hand gelopen manoeuvre met een
van de wagens op de gladde weg te
corrigeren. „Dat gebeurde vroeger,
dat hoorde erbij" zegt Becker.
Het is nog niet zo gek lang geleden
dat de wegen nog lang niet waren wat
ze nu zijn.
De grote doorgaande wegen, ja, maar
als je eens ergens, het land in moest
om een particulier adres té bereiken?
Dan wilde het soms wei hoor. In on
bekend gebied ga je nou eenmaal wat
sneller in de fout dan thuis. Maar al
les kwam en komt steeds keurig op
zijn pootjes terecht. Het avontuur gaat
er wel steeds meer af. Alles raakt vol
lediger geautomatiseerd, beter geor
ganiseerd, wordt planmatiger. Minder
risico's met alles. Dat moet ook wel,
want de tijden zijn duur. Elke fout
breekt je best op. Maar het gladde
werk laat minder ruimte voor impro
visatie en dat is soms jammer. Het
was wel eens spannend, en dat kan erg
leuk zijn".
Teamwerk
Wie het stuk van Gerard Paul uit 1979
nog eens zou lezen, komt daarin ge
deelten tegen waar het gaat over colle
gialiteit, goed teamwerk, zelfstandig
heid en jongens die over het talent
beschikken om zich overal op de we
reld thuis te voelen. Dat is nog zo en
dat blijft zo. Becker is daarin zeer
gedecideerd: „Kijk man, ze kunnen
automatiseren wat ze willen, we kun
nen plannen tot we een ons wegen,
we kunnen en moeten ervoor zorgen
dat het materiaal, de auto's, in per
fecte staat verkeert, maar vanaf het
moment dat de chauffeur de sleutel
in het contact steekt, is het wél de
mens die het waar moet gaan maken.
Die mens geniet dan tijdens dat werk,
dat rijden, ook wel weer van de mo
dernste technische snufjes, die af te
lezen zijn op prachtig uitgevoerde me-
tertjes op het dashboard, maar als de
man in slaap valt, zich verstuurt,zich
niet uit een vreemde taalsituatie kan
redden of niet weet wat hij met de sta
pels papieren aan moet die achter hem op
een plankje liggen, dan heb je niks aan al
die glimmende spulletjes, de planborden,
de computers. Dan sta je machteloos.
Gelukkig maar. Ik hoop de tijd niet
mee te maken dat ik naast mijn bureau
honderd knoppies heb zitten, waarop
ik maar hoef te drukken om b.v. de
kar naar Hannover op de weg te krij
gen. Volautomatisch computerge
stuurd geladen en zonder man aan het
wiel weg. Dat zal wel nooit gebeuren,
maar je weet nooit... Nou voor mij
hoeft dat niet. Iedereen leeft hier met
iedereen mee en ondanks alle routine,
ondanks alle „know-how" en ondanks
al het perfecte materiaal, zijn we
steeds weer opnieuw blij dat alles goed
terecht komt. Dat de jongens heel thuis
komen en dat de vracht piekfijn werd
afgeleverd.
Zo is dat en zo moet dat blijven. We
kunnen niet zonder elkaar'
Het laat aan duidelijkheid niets te
wensen over. Becker rekent op zijn
mensen. Wil je een betere basis voor
een goed lopend bedrijf? Becker is best
tevreden.
Dagelijkse lijndiensten
Ben Becker is niet zo bekend? „Dat
klopt wel", is het antwoord. „We heb
ben ook nog nooit echt commercieel
aan de weg getimmerd. Het werk
kwam en komt als vanzelf. Fijn na
tuurlijk, maar we realiseren ons goed
dat we met ingang van vandaag eens
wat ruimer om ons heen moeten gaan
kijken. We willen best meer, er zit
groei genoeg in. Kijk maar uit het
raam. Bedrijven zat in Soest, waar we
best graag voor willen werken hoor.
In principe kan bij ons alles. Maakt
niet uit of je een kilo spijkers mee wilt
geven naar Brussel of een serie ce-
mentmolens naar Madrid. Becker
brengt het wel weg. We hebben een
duidelijk lijnennet door Europa bij
voorbeeld. We komen zeer regelmatig
in Londen, Hannover, Parijs, Louviers,
Brussel, Hamburg, Keulen en omstre
ken, Milaan, Madrid en Wenen. Over
al hebben we onze eigen agentschap
pen. Zeg maar dagelijkse contacten
veelal .v
Daar zitten mensen die we al jaren
kennen. Die weten wat Becker wil voor
zijn cliënten. We beperken het overla
den zoveel mogelijk. Rijden rustig van
adres naar adres. We kunnen tegen het
vliegtuig op rijden, weet u dat? Dat
komt omdat we rechtstreeks met de
vracht via de boot naar b.v. Sheerness
sturen. We douwen in één ruk door.
Dat spaart tijd. Op Schiphol, als het
om luchtvracht gaat, gaat veel tijd in
dat soort zaken zitten. Ja, als het vlieg
tuig eenmaal vliegt, dan houden we 't
niet bij, maar over de totale afstand
gezien, is het vliegtuig voor ons nau
welijks een concurrent".
Dat zijn toch mededelingen die ver
rassend zijn. Je staat daar niet zo bij
stil. Bij het woord luchttransport denk
je onmiddellijk aan snel. Maar je ver
geet een paar zaken, waar ze bij
Becker wel aan denken. Hun routine,
hun „weten", is van onschatbare
waarde.
Transporteren, vooral internationaal,
Per ton en per kilo
Als je door de nieuwe gebouwen bij
Becker loopt kom je van alles tegen en
het moet overal heen.
Een vlotte, rap regelende telefoniste/
secretaresse. Margaret: „Gek bedrijf
voor een meisje? Natuurlijk, maar
prima hoor.
Je moet ergens tegen kunnen, je zit
middenin de mannen, wat wil je. D'r
wordt hier keihard gewerkt en je moet
best even wennen. Het eerste tele
foontje dat ik kreeg klink ongeveer
zo: „Hé, hallo, met Karei, zeg, juf
heb jij nog 13 ton over voor Enge
land?' Nou, die had ik niet, dacht ik.
Wist ik veel. Ik heb nooit wat over.
Maar al ras bleek dat de normale
gang van zaken te zijn voor iemand
die met een partij „over" in z'n maag
zit, waarvoor in zijn eigen „rit" geen
ruimte meer is, maar die nog wel even
snel naar bijvoorbeeld Aylsury
moet deze week. Karei weet dat wij
daar veel op doen. Dus belt 'ie en weet
hij veel dat daar net een nieuwe juf
frouw zit, die van transporten toeten
nog blazen weet? Maar dat is gauw ge
leerd hoor en ik heb met dat wilde we
reldje hier helemaal geen moeite. Ik
doe lekker mee".
Becker wil 't nog wel even aanvullen:
„Eigenlijk is zij de enige „echte in
ternational" hier. Zij spreekt een best
mondje buitenlands en ze is voor niks Machtige stellingen voor het opslaan van goederen.
bang, nergens te beroerd voor en blijft
ondanks al het haar omringende vet
en smeer, op en top dame'
Margaret krijgt een kleur en gaat
flessen fris halen.
Becker wil in die tussentijd wel even
kwijt dat zijn wagens per kilo en per
ton vervoeren:
„Niks is ons te gek, te veel of te wei
nig. Zet dat er nou goed bij, want dat
willen mijn klanten graag weten. Dat
we sterk zijn in groupagevervoer. Met
andere woorden: we combineren zo
economisch mogelijk. En men hoeft
zich ook geen zorgen over al te dure
verpakkingen te maken, Becker's au
to's zweven over heel Europa". Zijn
bedrijfsleider, Miel Bestman - in Enge
land zeggen ze „Second Bestman" -
moet om dat zweven wel even grinni
ken, maar bevestigt graag dat inter
nationaal transport alleen dan tot op
timale prestaties kan komen als de
combinatie mens en machine goed op
elkaar is afgestemd. „Het is onze
eerste zorg, dat we eruit halen wat
erin zit. Ik bedoel: gebruik je vorkhef
truck zoals dat moet en laat geen
kans onbenut om zo effectief moge
lijk te laden en te lossen. We denken
wat dat betreft niet alleen aan de dure
liter dieselolie, maar ook aan het aan
tal beschikbare kubieke meters
vrachtwageninhoud. Een lege meter
naar Louviers is een verrekt dure me
ter. Voor we vertrekken, toch nog
even gauw alles nagaan of er nog er
gens iets op het programma staat.
Daarom heeft het altijd zin om Becker
te bellen. Je kan niet weten, misschien
kan het wel meteen mee
Toekomst
Ben Becker heeft het dik voor mekaar,
daar aan de Industrieweg. De toe
komst ziet hij met het volste vertrou
wen tegemoet. Dat zal ook wel moeten,
want de investering die hij heeft ge
daan is niet mis. Becker beschikt over
een magnifiek gebouwencomplex, dat
met 1200 m2, waarvan ongeveer 100 m2
kantoorruimte, op 3000 m2 grond staat.
De voorzieningen voor op- en overslag,
de hypermoderne smeerput, waar de
grootste auto een beurt kan krijgen,
de magazijnstellingen, de ventilatie,
de internationale communicatievoor
zieningen, zoals telex en telefoon, het
administratie-apparaat, zijn berekend
op groei. Expansie, vindt Becker, is
een basis voor overleven. Het moet
wel verantwoord gebeuren: „We heb
ben hier niet zomaar even een bedrijf
neergepoot. Daar is lang over nage
dacht. Daar is veel gereken aan voor
afgegaan, daar heeft een stukje ge
zonde durf een rol in meegespeeld,
er waren slapeloze nachten en we
hebben ons, voor dat we de grote be
slissing namen, wel eens duchtig niet
op ons gemak gevoeld. Maar toen we
die knoop een paar jaar geleden door
hadden gehakt, hebben we alle
schroom over boord gezet.
Zijn we er met volle kracht tegenaan
gegaan. Becker staat. Ik blijf hier
reizen door hier op wacht en mijn
zoon Wim zorgt voor het buitenland.
Die zie je zo af en toe tussen twee
reizen door hier binnen schuiven. Wat
voor hem geldt, geldt voor al onze men
sen die zich in het buitenland roeren:
persoonlijke contacten zijn de allerbes
te. En dat weet iedereen.
Wim en al die anderen kennen Eu
ropa als hun broekzak. En dat is voor
een heel groot deel de kracht van ons
bedrijf".
14 mei Open Huis
Beckfer maakt zich op voor vrijdag
de veertiende. Dan houden hij en zijn
geroutineerde routiers Open Huis.
„Geen grootscheepse lintendoorknip-
perij of champagnegebruis". Gewoon:
deur open en iedereen is welkom.
Praatje, drankje, hapje, muziekje.
Het zal best druk worden overmor
gen. Ben Becker Internationaal Tran
sportbedrijf, Industrieweg 18. Vrijdag
14 mei. Aanvang 17.00 uur. En weer
is Soest een mooi bedrijfspand rijker,
vol geroutineerde routiers!
Luchtvering
Becker vertelt over de grote verande
ringen die er de laatste jaren hebben
plaats gevonden op het gebied van de
wegenbouw. De geweldige autobanen,
die kris-kras over de wereld lopen.
Ze maken het niet alleen mogelijk
snel van stek naar stek te zoeven,
ze helpen ook mee aan wat je zou
kunnen noemen: „rustig vervoer".
Er wordt niet meer zo gehotst en
gebotst als vroeger. Becker: „Er gaat
bijna niets meer kapot onderweg.
Geen „manco's" of schade, zoals dat
in vaktaai heet. En dan de wagens
zelf. Kostbaarheden zijn het.
Met honderdduizend gulden doe je
niks tegenwoordig. Wil je een luchtge
veerde vrachtauto hebben, waar je
bij wijze van spreken onverpakte wijn
glazen heelhuids mee naar de Balea
ren kunt vervoeren, dan moet je meer
dan het dubbele meebrengen. Maar
ze rijden bij ons, die hooggekwalifi
ceerde kolossen en je begrijpt dat we
er goed zuinig op zijn. Onze jongens
weten maar al te goed hoe kien Bec
ker op zijn karren is. Het is een sport
om er zo zuinig mogelijk mee te rij
den.
Elke liter dieselolie is mee-bepalend
voor de te berekenen vrachtprijs.
Die moet niet te hoog oplopen. De
concurrentie is groot, maar dat geeft
niet. Ook calculeren is ons niet
vreemd".
is ook adviseren. Het beste voor de
klant zoeken, de kortste weg, de vei
ligste, de rustigste...
