„Wij zoeken in Australië een mix
van Soest en Maastricht"
CHANDRIS
CRUISES
„Verzamelen is ook een kunst"
Reisbureau Gerth
Vakantiesprookjes
bestaan nog
Ad en Hennie van de Pol per zeilboot naar Australië:
§r
Boek van de Maand van Soester auteur:
Vraagt gratis toezending
programma
V;. WÖH»
Chandris-cruises naar de zon
11
Volgende week is het zover.
Na twee jaar voorbereiding
vertrekken Ad en Hennie van
de Pol voor een zeilreis die
hen naar Australië moet bren
gen. Een hartewens gaat in
vervulling. Ad van de Pol (47),
cosmopoliet, creatief en een
doordouwer, wilde zijn leven
lang al vóór zijn 50ste jaar eens
per zeilschip naar de andere
kant van de wereld. Nu is het
zover. Het avontuur gaat be
ginnen.
Zeilen is de grote hobby
We praten met Ad en Hennie van de
Pol in hun flat aan de Wiardi Beck-
manstraat. Ze wonen daar nu enkele
maanden, nadat ze hun huis aan de
Valeriaanstraat hadden verkocht.
..Daar hebben we een prachtige tijd
gehad", zegt Ad.
,,We hebben daar mensen leren ken
nen. waar we dikke vrienden mee ge
worden zijn".
In de Valeriaanstraat hebben ze elkaar
leren kennen en zijn daar ook blijven
wonen. ..Misschien hou ik daarom zo
van die straat", zegt Hennie. die tien
jaar jonger is dan Ad.
Tijdens de Valeriaan-periode begon
ook het zeilen.
..In 1970 kochten we onze eerste boot,
een Compromis 720.
Onze eerste vakantie in die boot zal
ik nooit vergeten, omdat we bijna ver-
gaan zijn in een kleine storm op het
Eemmeer". vertelt Ad met groot ent
housiasme. ..Later hebben we een ca
tamaran gekocht". Een catamaran is
een zeiljacht, bestaande uit twee rom
pen met een tussendek. Het schip van
Ad en Hennie is ongeveer negen me
ter lang en ruim vier meter breed.
..Mijn vrienden noemen het schip een
bungalow op het water, maar dat is
natuurlijk onzin", zegt Ad lichtelijk
geërgerd.
Luisteren
„Luisteren naar mensen is mijn grote
kracht'vertelt Ad.
„Met luisteren naar de ervaringen
van anderen doe je ideeën op, die je
zelf dan weer op ideeën brengen. Ik
denk dat het luisteren ook een geheim
is van creatieve mensen. In mijn vak
is dat bittere noodzaak, wil ik de rea
liteit creatief kunnen vertalen. Dat heb
ik met mijn klanten ook altijd ge
daan" gaat Ad verder.
Ad van de Pol is binnenhuisarchitect
en vooral ontwerper van winkel-inte
rieurs. Hij heeft voorai veel schoenen
zaken verbouwd. Grote successen
boekte hij ook met een nieuwe ver
werkingsmethode. die nu alom in zijn
vak wordt gebruikt.
Wij doelen hier op de introductie van
de klassieke ..nietjes" als hechtmate-
riaal bij verbouwingen. Dat betekende
een omwenteling in de verbouw van
winkels. Kostenbesparingen tot 25
bleken reëel. Niet alleen in Nederland
maar ook bij onze zuiderburen is Ad
van de Pol een geziene ontwerper.
..Ik stop daar ook niet mee", zegt Ad.
„Ook elders in de wereld zijn winkels
die verbouwd moeten worden. Maar
je moet dan ook de bereidheid hebben
om naar de mensen ter plaatse te luis
teren. om langs die weg met creatie
ve oplossingen te kunnen komen".
Nederland niet beu
„Wij zijn dit land niet beu. Wel wordt
er steeds minder geluisterd naar el
kaar. Als wij iets negatiefs over Ne
derland zouden moeten zeggen, dan is
het dat", zegt Ad, duidelijk zijn stok
paard berijdend.
„Ik hou van Soest maar ook heel sterk
van Maastricht, waar ik zakelijk veel
vertoefde. In feite zou er een stad in
de wereld moeten zijn. die een mix
vormde van deze twee plaatsen. Mis
schien vinden wij die in Australië, wie
weet".
Ook Hennie van de Pol zal iets moe
ten wegslikken als ze Nederland ver
laat. Ook zij houdt van Soest, waar ze
zo lang gewoond en gewerkt heeft.
Jarenlang was ze de rechterhand van
Elberse, de groothandel in lederwaren,
waar ze zelfs voor naar India ging om
de inkoop te verzorgen.
„Ik heb altijd een sterke voorliefde
gehad voor lederwaren.
Geen stof of materiaal is zo levend
als leer", zegt Hennie. die - het ver
baast ons niet - voor deze gelegenheid
natuurlijk in het leer is gekleed. „Het
is duidelijk dat lederwaren in sterke
mate de mode zullen blijven bepalen".
Maar zal Hennie onderweg veel aan
haar voorliefde voor lederwaren heb
ben? „Het vertrek bij Elberse is niet
definitief.
Op gezette tijden kom ik terug om hem
te helpen en van advies te dienen".
Veiligheid
Is het geen gevaarlijke onderneming,
vragen wij ons af.
„Wel nee", zegt Ad. „tenminste niet
wanneer je zorgt dat je schip perfect
in orde is. Kijk eens. met windkracht
11 op de rotsen lopen, dat overleeft
óók het sterkste zeeschip niet. mum-
je moet gewoon zorgen dat je je niet
door zo'n storm laat overvallen. Jaren
lange zeilervaring heeft bij mij een
zesde zintuig ontwikkeld, waarmee
je elk weerbericht vele uren vóór kunt
zijn. Ik zeg daar wél bij
gebruik je verstand. Dat geldt even
zeer voor de uitrusting aan boord.
Vanaf het ogenblik dat ik dit schip
kocht, heb ik gezorgd dat ieder onder
deel voor de volle 100% in orde was.
Rammelende dekluiken of rafelig
touwwerk, om maar iets te noemen,
zijn mij een gruwel. Waar het om
veiligheid gaat, doe ik geen consessies.
Zo simpel is dat. Ik ben er wel eens
om uitgelachen, maar dat gebeurde
meestal door het slag zoetwaterma
trozen dat zelfs geen Giethoornse pun
ter van een perfecte zeilmachine kan
onderscheiden.
Route
Hennie schenkt nog eens thee in. „Nee.
sherry is er niet meer bij", zegt ze
lachend. „De uitdaging, die de zee
aan ons stelt, laat gebruik van alco
hol niet toe. We zijn er nu alvast mee
gestopt".
„Als inwoners van Soest waren we het
liefst hier vanaf de Grote Melm over
de Eem vertrokken. Maar het schip
ligt al in Griekenland".
Twee jaar geleden zeilde Hennie het
schip er naar toe, bijgestaan door een
wisselende bemanning. „Dat ging van
af Durgerdam eerst door België en
Frankrijk over de rivieren en kanalen.
Na 273 sluizen te hebben gepasseerd -
daar neem ik nog steeds mijn pet
voor af, zegt Ad - „spoelden we met
het Rhöne-water de Middellandse
Zee in. Een paar weken later waren
we in Griekenland. De eerstkomende
tijd willen we gebruiken voor uitge
breide proefvaarten onder extreme
omstandigheden. En bovendien willen
we zoveel mogelijk oefenen met het
.sterretje schieten". De afgelopen
winter heeft Ad zich een sextant aan
geschaft en een cursus sterrennaviga-
tie gevolgd. Ja. machtig interessant,
ik heb geen enkele keer verzuimd".
Vanaf Griekenland gaat het eerst per
vrachtschip richting Singapore. „Nor
maal gesproken hadden wij dit zeilend
via Kaap de Goede Hoop afgelegd,
maar daarvoor ontbreekt ons helaas
de tijd. Nu beginnen we in Singapore",
aldus Hennie.
„Afhankelijk van de politieke situatie
zullen we via de Philipijnen - waar-
een kilo kreeft minder kost dan hier
een half pond aardappels - naar het
zuiden afzakken. Daarbij zullen we o.a.
het beruchte Great Barrier Reef pas
seren.
Dat is een 2500 km lang gebied met
imposante koraalriffen, die even ge
vaarlijk als prachtig zijn".
Slaap
Soms zal het weken duren voordat er
weer land in zicht zal zijn. Hoe stel
len Ad en Hennie zich het leven aan
boord voor? Is dit voor twee mensen
eigenlijk wel te doe?
„Voor vele zeezeilers doet zich hier
een groot probleem voor", zegt Hen
nie. „Doordat het schip in perioden
van zwaar weer bijna voortdurend
alle hens aan dek eist, kan de slaap
er vele dagen en nachten achtereen
bij inschieten.
Voor Ad zou dat af en toe lastig kun
nen zijn, maar zelf heb ik daarmee
gelukkig heel weinig moeite. Om een of
andere reden heeft Moeder Natuur
mij de eigenaardigheid meegegeven
om met erg weinig slaap uit te komen.
Als ik een wat stout voorbeeld mag
geven: onze vrienden stonden wei
eens verbaasd te kijken als Ad en ik
drie lange nachten achter elkaar
„doorzakten" bij onze Amsterdamse
stamkroeg „Jan en Dien", en ik over
dag toch fris en monter aan het werk
was".
Ad: „Wanneer ons avontuur eindigt,
weten we nog niet. Of we in Austra
lië zullen blijven, staat ook nog niet
vast.
Eén ding weten we zeker: we hóeven
niks".
Zó tegen de zaken aankijken is ken
merkend voor dit ondernemende
echtpaar. Even opvallend is de rust,
die vooral van Ad uitgaat. „Ja, dat
is nu eenmaal mijn aard. Ik weet wel,
sommige mensen vinden mij weieens
Ad van de Polzeilen de grote hobby
Hennie van de Pol: voorliefde voor leer
wat stil, maar die weten dan ook niet
wat er in je omgaat'
Het wordt tijd het gesprek te beëindi
gen. Hennie brengt ons naar de deur.
Ad blijkt plotseling verdwenen. „Oh,
die zit alweer over zijn zeekaarten ge
bogen", zegt ze breed lachend.
Een stel plaatsgenoten om trots op te
zijn! Je zou het bijna jammer vinden
dat Soest deze mensen kwijt is, ten
minste voorlopig. Wij kunnen hen
slechts bewonderen, maar zijn wij niet
ook jaloers?
Door de Commissie voor de
Collectieve Propaganda van
het Nederlandse Boek is als
Boek van de Maand voor juni
1982 gekozen „Verzamelen is
ook een kunst" van de hand
van Thomas Leeflang. In de
Koepelzaal van het Sonesta-
hotel werd 2 juni jongstleden
het eerste exemplaar aange
boden aan Berend Boudewijn,
theater- en tv-man, columnist
en bovenal verwoed verzame
laar.
„Verzamelen is ook een kunst" bestaat
voor het grootste deel uit gesprekken
die Leeflang voerde met twintig men-
-sen die met meer dan gewone inzet iets
verzamelen. Een zekere neiging tot
voorraadvorming is niemand vreemd,
maar de in het boek in woord en beeld
vastgelegde verzamelwoede zal niet
nalaten bij de lezer/kijker emoties op
te roepen die uiteen kunnen lopen van
vertedering tot irritatie, van medelij
den tot jaloezie, van bewondering tot
onverschilligheid. In ons land is op
deze wijze en uitvoerig niet eerder
aandacht besteed aan verzamelaars en
hun collecties.
De volgende onderwerpen komen uit
gebreid aan bod: schrijfmachines, wij-
watervaatjes, onderscheidingstekens,
schaatsen, puddingvormen, stoom
machines, hang- en sluitwerk, antieke
poppen, blikverpakkingen, speel
films, juke-boxen, vingerhoeden,
schoentjes. strijkijzers, poëzie-al-
bums. brillen, sigarenkistmerken, si
naasappelwikkels, autonummerbor
den en spreekmachines. In begeleiden
de hoofdstukken (het voorwoord is van
Nico Scheepmaker) wordt ingegaan op
de verzamelaar als exposant, de psy
chologie van het verzamelen, de dik
wijls vage grens tussen verzamelaar
en handelaar, trends in het verza
melen, en de soms niet al te aardige
mentaliteit die er heerst in „het ver-
zamelwereldje".
Levensvulling
„Verzamelen is ook een kunst" is door
grafisch ontwerper Bert-Willem van
der Hout beheerst vormgegeven. De
foto's zijn van Hans de Wit en Peter
Schütte, twee internationaal bekende-
kunstenaars die in binnen- en buiten
land exposeerden en waarvan werk
geplaatst wordt in toonaangevende
bladen. Het boek heeft het zogenaamde
oblong-formaat, waardoor de illustra
ties goed tot hun recht komen.
Thomas Leeflang: „Op m'n boekje
'Wat de gek er voor geeft' kwamen
aardige reacties binnen. De kleine op
lage, ruim 5000 stuks, bleek al gauw
uitverkocht te zijn. Uitgeverij Het
Spectrum en ik hadden het plan opge
vat een groter en luxer uitgevoerd boek
te maken in dezelfde sfeer: informatip
en beschouwingen over alledaagse din
gen die door soms eigenzinnige door
zetters verzameld werden en worden,
en op die manier ineens een geheel
nieuwe dimensie krijgen.
Je kunt zoiets wel willen, maar uitvoe
ren is nog iets anders. Wil zo'n boek de
verzamelingen recht doen gelden, dan
moet in full color gewerkt kunnen
worden, op een ruim formaat. De
productiekosten zijn dan zeer hoog,
zeker als je zoals ik voorstelde de
fotografie laat uitvoeren door een duo
kunstzinnige professionals. Geen enke
le uitgever riskeert een strop van deze
proporties. Wil je de prijs van zo n
boek aantrekkelijk houden, dan kan
dat alleen bij een flinke oplage, een
degelijke reclamecampagne, en dient
het boek ook nog aan te slaan bij het
publiek uiteraard. We hebben ons
daarom met een opzet voor „Verzame
len is ook een kunst" gewend tot het
CPNB. De commissie toonde zich di
rect enthousiast. Eind 1980 besloot men
zich garant te stellen voor het afnemen
van de totale eerste oplage van 70.000
exemplaren en het boek in te zetten als
Boek van de Maand voor juni 1982.
Zonder participatie van het CPNB had
het boek niet kunnen verschijnen".
Anderhalf jaar heeft Thomas Leeflang
aan „Verzamelen is ook een kunst"
gewerkt. „Althans aan het voeren van
de gesprekken met verzamelaars",
zegt hij. „Met dertig collectioneurs,
dertig mensen die van het verzamelen
een levensvulling hebben gemaakt,
heb ik lang gepraat. Uiteindelijk zijn er
twintig in het boek terecht gekomen.
Het bijeenbrengen van gegevens over
verzamelgebieden en tal van belang
rijke en ook triviale zaken die er iets
mee te maken hebben, vergde meer
tijd. Daar ben ik al jaren druk mee op
mijn manier. De laatste tijd is het ver
zamelen erg in de belangstelling ko
men te staan. We beschikken over
meer vrije tijd en minder geld. Er
wordt minder verzameld als belegging
(postzegels en munten), meer om de
tijd aangenaam door te brengen, en er
op een bescheiden manier iets bij te
verdienen. Een en ander niet te onder
schatten aspect aan het verzamelen is
de status die een collectioneur van wat
dan ook aan zijn verzameling ontleent.
Hij of zij staat in de directe omgeving
al gauw bekend als „specialist" op het
gebied van puddingvormen, tover
lantaarns, schelpen, emaille keuken
gerei, boekenleggers, stereokijkers,
foto's van de koninklijke familie, enzo
voorts. Men wordt erkend als des
kundige op zo'n gebied. Een prettig
gevoel, zeker als schouderklopjes op
andere terreinen uitblijven".
Lodewijk Napoleon
In eerste instantie is het verzamelen
als activiteit gewoon te omschrijven
als liefhebberij. Elk kind spaart wel
iets, stoomt bijvoorbeeld een post-
zegelalbumpje vol, neemt tijdens
week-end-ritjes uit wegrestaurants
suikerzakjes mee, of verzamelt mun
ten, meestal bestaande uit overgeble
ven kleingeld uit vakantielanden als
Spanje, Frankrijk, Oostenrijk, of Ita
lië. Het extreme verzamelen, zoals dat
dikwijls bedreven wordt door volwas
senen, kan in legio gevallen niet afge
daan worden met het vriendelijk klin
kende „hobby" of liefhebberij.
Thomas Leeflang: „Helaas niet.
Iemand die fanatiek iets verzamelt,
echt zijn stemming laat bepalen door
in het verzamelen bereikte resultaten,
is geen prettig mens. Hebben Is hebben
en krijgen is de kunst! We kunnen dan
niet spreken over liefhebberij, eerder
van een symptoom.
Een medewerker van het Psycholo
gisch Instituut in Amsterdam heeft
interesse in mijn onder verzamelaars
„verzamelde" gegevens.
Naar de motivatie van stugge col
lectioneurs, lui die ten koste van alles
hun verzameling steeds maar willen
uitbreiden (mooiere objecten, gaver,
ouder, duurder vooral) is nooit onder
zoek verricht. De gedrevenheid waar
mee de eenling, de amateur, de par
ticulier een bepaald verzamelgebied
aanpakt, is soms verbluffend.
Niet zelden zijn uit privécollecties
musea ontstaan, of exposeren verza
melaars hun collectie in musea.
Henny Meijer uit Venray is in het bezit
van de mooiste verzameling onder
scheidingstekens van Europa. Hij heeft
ondermeer een onderscheiding van
Lodewijk Napoleon waarvan er maar
twee bestaan (de andere is in het bezit
van Napoleontica-collectioneur Prins
Rainier van Monaco)
Arnold de Wit heeft in Haarlem in zijn
huis ruim tweeduizend paar miniatuur-
schoentjes uit de gehele wereld. Een
Amerikaan bood hem een vermogen
voor de collectie, en wilde er in de
Verenigde Staten een museum mee
beginnen. Arnold de Wit weigerde het
aanbod, en werkt dagelijks tegen een
matig honorarium in een AKO-sta-
tionskiosk.
Harry van de Visch uit Rotterdam is de
trotse eigenaar van tegen de zes
honderd antieke schrijfmachines,
waarvoor musea in Europese hoofd
steden grote belangstelling hebben
(menige prachtmachine kocht Rot
terdammer Van de Visch voor nauwe-
lijk tien piek op een rommelmarkt, en
hij kan er nu gemakkelijk 1000 gulden
voor krijgen
Gerry Rosendahl, een buschauffeur
uit Upendam, kreeg een collectie van
vijftig perrect functionerende ouder
wetse juke-boxen bijeen. De mooiste
stukken uit die verzamling brengen
zonder moeite 25.000 gulden op (onder
andere de Wurlitzer-1015).
Er staan privé-collecties in het boek
die een gigantisch bedrag vertegen
woordigen, en toch in het bezit zijn van
eenvoudige mensen'die dagelijks hard
'moeten ploeteren voor een klein sala
ris.
Maar omdat ze in hun „hooby" (laten
we het maar even zo noemengewel
denaren zijn, verhandelen ze wel eens
iets met medeverzamelaars, of laten
eens iels met grote winst veilen.
De grens tussen verzamelaar en han
delaar is mij niet altijd even duidelijk
geworden. Evenmin hoe dat fiscaal
geregeld is. Ik heb een gesprek ge
voerd met een deskundige die mij liet
weten dat over uiterst waardevolle
verzamelingen die getaxeerd kunnen
worden wel degelijk vermogensbe
lasting betaald dient te worden.
Uilzonderingen worden gemaakt voor
verzamelingen die te plaatsen zijn in
historisch perspectief (filetalie, numis
matiek, e.d.of van aantoonbaar cul-
tureel-historisch dan wel wetenschap
pelijk belang zijn. Ga daar maar eens
aanstaan!"
Ruilbeurs
„Verzamelen is ook een kunst" bevat
informatie over uiteenlopende soorten
verzamelingen. Wie er zijn eigen ver
zamelgebied niet in aantreft, kan er
toch voordeel van hebben te weten
welke objecten voor andere collectio
neurs belangrijk zijn, waar op gelet
moet worden, hoe de prijzen liggen.
Wie op een rommelmarkt of een ver-
zamelbeurs eens iets tegenkomt dat
buiten de eigen belangstellingssfeer
valt maar als ruilobject aantrekkelijk
is, weet na lezing van „Verzamelen is
ook een kunst" op z'n minst wat wel en
wat niet de moeite van het meenemen
iWAMHliMKS tWXK >8 S
m Ki.Nst
Fi K'VAA>, IXKFiA
waard is.
Uit het boek komt overigens wel naar
voren dat slechts min of meer „waar
delozen" dingen als sinaasappel
vloeitjes en sigarenbandjes nog te
krijgen zijn met een gesloten beurs.
Antieke poppen, modelspoortreinen,
fonografen, ouderwetse schrijfmachi
nes, overjarige strijkijzers, poëzie
albums van voor de eeuwwisseling:
een beginneling hoeft er in wezen niet
eens mee te starten.
Er is niets meer te vinden, en wat er is,
is al in handen van verzamelaars. Van
daar dat Amerikaanse bedrijven om
aan de vraag naar verzamelspullen te
voldoen nieuwe objecten vervaardigen
(vingerhoeden, munten „oud" blikken
speelgoed).
Een gewaarschuwd verzamelaar telt
voor twee dus.
„Verzamelen is ook een kunst". 160
pagina's, rijk geïllustreerd, is onder
meer verkrijgbaar in Soest bij boek
handel Van de Ven en De Stadhouder.
Tot en met 3 juli aanstaande is de prijs
27,50. Daarna 42,50. Omdat het het
50e Boek van de Maand is maakte men
van „Verzamelen is ook een kunst" een
in alle opzichten feestelijke uitgave.
SOEST
Van Weedestraat 58
Tel. 02155-22144
Soesterbergsestr. 22
Tel. 02155-12683
Tot voor een jaar geleden kenden wij het fenomeen cruises uitsluitend uit fol
ders en van de televisie. Wij behoorden tot juni 1981 tot de Nederlanders die
in de veronderstelling leefden dat vakantie aan boord van een cruise-schip
uitsluitend is weggelegd voor grijzende ouderen, die er een kapitaal bedrag
voor over hebben om zich aan boord te laten verwennen en bruin te branden.
Sinds wij via reisbureau Gerth een 8-daagse cruise boekten naar Dubrov-
nk - C'orfu - Kreta - Rhodos en Piraeus weten wij dat de werkelijkheid iets
anders is. Op deze pagina een kleine indruk van wat u te wachten staat.
Waarom een cruise?
Om u maar gelijk uit de droom te
helpen: een cruise zoals wij die ge
maakt hebben kost vanzelfsprekend
geld, maar zal voor velen betaalbaar
zijn. Voor een bedrag van circa 2500,-
p.p. wordt u vijftien dagen en nachten
op een ongeloofwaardige wijze ver
wend. Misschien vindt u het toch nog
een fors bedrag. Best mogelijk, maar
heeft u uw uitgaven van de afgelopen
vakanties wel eens op een rijtje gezet
en u daarbij afgevraagd wat u er voor
heeft teruggekregen? Wellicht een
fraai vakantie-huis. U bereikte het per
privé-auto na een lange vermoeien
de tocht. En aangezien zelfs in '82
auto's nog niet op spuitwater lopen was
de post Benzine/Diesel achteraf be
keken nogal aan de hoge kant. Uw va
kantie-huis ergens in Spanje - Italië
of Oostenrijk werd evenmin gratis ter
beschikking gesteld. Ter plekke toch
inkopen doen en de zorg voor het dage
lijkse eten. Een mens wil het tijdens
zijn vakantie toch niet minder hebben
dan thuis. Iedere dag zelf koken heeft
ook weinig met vakantie te maken en
dus werd er nog wel eens buiten de
vakantie-deur gegeten. Leuke en ge
zellige bezigheid, meestal echter niet
in de vakantie-begroting opgenomen,
's Avonds aan amusement geen ge
brek, maar wat vielen de prijzen voor
drankjes en uitgaan achteraf tegen.
Zo is het niet alleen u maar ook ons
vergaan. Ook de keren dat wij ons een
vakantie in het buitenland met volle
dig pension veroorloofden waren zo
mogeijk nog kostbaarder, en wat de
kwaliteit van het eten betrof min of
meer teleurstellend.
Daarom kozen wij voor een keer voor
een totaal andere vakantie. De vakan
tie per drijvend hotelschip.
Touringcar kan gezellig zijn
Er zijn voor de cruises die reisbureau
Gerth organiseert diverse mogelijkhe
den om naar de vertrekplaats Venetië
te komen. Per vliegtuig, eigen vervoer,
per luxe touringcar van de fa. de Jong
Intratours. Met het oog op de beschik
bare financiën kozen wij voor het laats
te. Vroeg in de ochtend werden wij
voor het postkantoor aan de Steenhoff-
straat opgehaald. Een onvergetelijke
vakantie was begonnen. De gemiddel
de leeftijd van de vakantiegangers
waarmee wij vertrokken schommel
den tussen de 45 en 50 jaar. De muziek-
cassettes waarmee een zeer correcte
chauffeur de reis muzikaal begeleidde
waren daarop afgestemd. Niet hinder
lijk dus.
Drie dagen duurde de busreis naar
Venetië. Dagelijks onderweg ruime
stops voor koffie, lunch en thee. Ie
dere avond een voortreffelijk diner
in hotels die hun geëtaleerde ster
ren waarmaakten. De tijdsduur van
deze 3-daagse touringcarreis was
typerend voor het karakter van de reis.
Geen onafgebroken gejakker op auto
wegen waaraan geen eind lijkt te ko
men. Integendeel, tussen het verslin
den van de kilometers door ruim tijd
en gelegenheid bezienswaardigheden
te bezoeken, of zo maar ergens in een
klein bergplaatsje een frisse neus te
halen. Stuttgart en Bolzano waren op
de heenreis de overnachtingsplaatsen.
Via de Karerpad bereikten wij zater
dagmiddag Venetië, de uit en thuisha
ven van ons drijvende zeepaleis: de
ROMANZA.
ROMANZA, een drijvend zeepaleis
Cruise-schepen bestaan er in vele ma
ten en vooral klassen. De ROMANZA
is een middelgroot schip, goed voor 600
passagiers en even zoveel bemannings
leden, voorzien van zeven zonnedek
ken, en verder alles wat een mens zich
tijdens een onvoorstelbaar luxe vakan
tie maar wensen kan. Aan boord een
gratis bioscoop, met iedere avond een
ander filmprogramma. Een zwem
bad, niet te vergelijken met het Soes
ter Natuurbad, maar toch.
Verder een casino, vele bars, bouti-
ques, kapsalons, een bank en een even
gezellig als indrukwekkend restau
rant. De grootste passagiershut aan
boord meet 5 x m., de kleinste
2.68 x 2.45 m.. afhankelijk van de boe
king die u heeft gedaan. Wij kozen
TT*r\ T** w.
voor de kleinste afmeting, omdat sla
pen in de nachtelijke uren aan boord
van zo een cruise-schip het laatste
is wat je moet doen. Lekker luieren,
desnoods een uiltje knappen doe je op
een van de vele zonovergoten dekken.
Wie uitgeslapen is gaat een glas drin
ken, eten, foto's maken, mensen kij
ken, lezen of spelletjes doen.
Want vanaf de eerste stap die u aan
boord van de ROMANZA heeft gezet
wordt u, wanneer u daaraan behoef
te heeft, beziggehouden. U wordt
schutter door op kleiduiven te schie
ten, U kunt er Griekse dansen en
bridge leren. Tafeltennistafels, een bi
bliotheek, een loterij en een bingo;
niets ontbreekt. En wat belangrijk is:
nergens is men opdringerig. Niets
moet, alles kan.
Vijf sterren-restaurants
Wie, al of niet op doktersadvies wil
of moet vermageren, doet er beter
aan deze vakantie-cruise nog maar
even uit te stellen. De verleiding om
te „zondigen" is namelijk te groot.
Dat laatste heeft te maken met de
meer dan uitstekende kwaliteit van de
gerechten. Bij het ontbijt knappende
broodjes en een keur aan vleeswaren.
De 6-gangen lunches worden naar
wens in het restaurant of aan dek ge
serveerd, de 9-gangen-diners, aanvang
19.00 en 21.00 uur zijn culinaire ge
dichten. Wij kozen voor het diner van
21.00 uur.
Uitgelezen maaltijden vragen tijd om
er werkelijk met smaak van te kunnen
genieten.
Zomeravond-amusement
De zon hoef je tijdens een cruise niet
te bestellen. Die is er. Zonder er in
te smelten, het varende hotel zorgt zelf
voor een briesje, wordt u bruin. Tij
dens het diner neemt de zon tijdelijk
afscheid en bent u de verdere avond
aangewezen op de zachte koelte aan
dek, of het amusement dat zich elders
aan boord van de ROMANZA afspeelt.
Variatie genoeg.
Naast de dagelijkse bioscoopvoorstel
lingen, iedere avond fraaie shows
(gratis) piano-muziek in de cocktail
bar, dansen op levende muziek en van
zelfsprekend een ruimte met disco-mu-
ziek. Roulette en Blackjack voor hen
die het gokje wagen niet laten kunnen,
kortom de mogelijkheid dat u zich
vervelen zult is niet aanwezig.
Veel excursies
Wie meer wil zien dan zon, water en
havens wordt tijdens deze reis op zijn
wenken bediend. Dagelijks vanuit de
aanleghavens excursies niet in de
prijs inbegrepen maar zeer betaal
baar). Zondagmiddag wandelden wij
in de oud Joegoslavische stad Dubrov-
nik. een dag later bewonderden wij
de schoonheid van het Griekse eiland
Corfu. Op Kreta bezochten wij het pa
leis van Koning Minos in Knossos. op
Rhodos schitterende tempels uit de
Griekse geschiedenis. Piraeus, de ha
ven van Athene, was de laatste aan
loophaven van deze reis. Via het be
roemde kanaal van Korinthe en de
Adriatische Zee arriveerden wij een
week later in Venetië. In deze wonder
schone stad kan men bijna een dag
zich de ogen uitkijken om tenslotte
te besluiten dat men er vast en zeker
nog eens terug zal komen. De terug
tocht per comfortabele De Jong Intra-
tours-touringcar is zo mogelijk nog
fraaier dan de heenreis. Opnieuw alle
zorg voor de passagiers. Een lunch in
Cortina d'Ampezzo, overnachten in
Lienz en Nürnberg, een afscheidsdi
ner in Didam. Afscheid nemen van
reisgenoten die tijdens de reis goede
bekenden zijn geworden. Vijftien da
gen onvergetelijke vakantie zitten er
op. Tot volgend jaar, bij leven en wel
zijn.
Wat u ook nog moet weten
De aandachtige lezer kan het opgeval
len zijn dat wij juichend onze beknop
te reisindrukken hebben weergegeven.
Nergens op deze pagina een regel
ruimte voor op en aanmerkingen dus?
Vergeet het maar. Jammer is dat
bij het bepalen van de reissom de
fooien buiten beschouwing gelaten zijn.
Uw hut en uw tafelsteward rekenen
daar wel op. Per persoon moet u
daarvoor ongeveer honderd gulden uit
trekken. Drank en sigaretten heten aan
boord tax-free (belastingvrij) te zijn.
Een halve waarheid, want voor een
pakje sigaretten betaalden wij in
'81 toch altijd nog 1,75, en voor een
uitstekende whisky, longdrink of cock
tail de somma van 3.-. Toch zijn
dit, in relatie tot de fantastische heen
en terugreis en de daar tussenliggen
de cruise, slechts schoonheidsfoutjes.
Ze werden gemaakt en moesten daar
om in deze beschouwing ook worden
gesignaleerd. Laten deze détails u ech
ter niet van de wijs brengen, om uw
besluit bij reisbureau Gerth binnen te
stappen, uit te stellen.
En als u na dit enthousiaste relaas
nog steeds twijfels heeft of een vakan
tie per cruise-schip niet boven uw be
groting gaat. dan eerst toch maar even
aan het rekenen. Welicht dat vijftien
dagen luilekkerland in een fantas
tisch zonnig décor de uitkomst zal zijn.
Twee Soester vakantiegangers.
