"Wapent*verleg in Genève
noopt ons juist tot
vredesmars Soesterberg
Soester Friedensinitiative"
sloten vredesweek
succesvol af
Goedgevulde Open Dag
van Vrouwen voor Vrede
in Soest
IKV Soestschuilkelder
aan de Birkstraat zinloze
dwaasheid
Annemarie Grajetzky opende
vredesmarkt IKV 611
Grootste gevaar is de
gedachte dat een kern
oorlog te overleven valt"
Her
leve m
Organisatoren demonstratie:
Biografie-cursus in Soest
'HARTJE-ZUID'
11
Soes ter Courant van woensdag 29 september 1982
11
"Als we het volste vertrouwen hadden
in de wapenonderhandelingen in Ge
nève dan zouden we deze demonstra
tie in Soesterberg tegen de kernraket
ten niet opnieuw hoeven te houden.
Helaas is het een feit dat in Genève
niet echt over geleidelijke atoomont
wapening wordt gesproken. Integen
deel. door de onderhandelingen in
Genève wordt de ontwikkeling naar
nucleaire vechtwapens zelfs sterk be
vorderd en dat vergroot de kans op
een kernoorlog. Het wapenoverleg in
Genève noopt ons juist tot het weer
houden van een vredesmars in Soes
terberg", aldus de organisatoren.
IVIaar wat is dan waar van de kritiek
die de tegenstanders van het IKV
uiten, dat betogen tegen de kruisra
ketten de onderhandelingen in Genève
in gevaar brengen?
Eerst een paar nuchtere feiten. Sinds
1945 zijn er minstens 6000 officële be
sprekingen geweest over ontwapening
en wapenbeheersing. Er is echter vrij
wel niets bereikt. Van 1947 tot 1977
stegen de wereldwijde uitgaven voor
de bewapening van 74 miljard
naar 270 miljard dollar. Alleen al dit
gegeven geeft aan dat ondanks alle di
plomatieke drukte de kernwapenwed
loop gewoon is doorgegaan. Een folder
van de Verenigde Naties zegt het zo:
"Het is veel goedkooper om in mensen
en leven te investeren dan in wapens
en dood. Zelfs een kleine verminde
ring van de militaire uitgaven zou al
veel doen om de problemen van het
leven te helpen oplossen. Het te water
laten van een atoomduikboot kost net
zoveel als 450.000 huizen bouwen. En
slechts èèn bommenwerper is al even
duur als een wereldwijde campagne
tegen de pokken gedurende 10 jaar
(waarvoor geen geld beschikbaar is).
Veertig procent van de wetenschap
pers die de wereld momenteel heeft,
zijn op één of andere manier bij de
bewapening betrokken". Het is nauwe
lijks te geloven, maar toch waar.
Niet meer, maar beter
In 1981 werd over de volgende ontwa-
penings- en wapenbeheersingsvoor-
stellen onderhandeld: verbod van
alle militaire atoomproeven, verbod op
het bezit van chemische wapens,
verbod van stralingswapens, veilig
heidsgaranties voor landen die geen
atoomwapens bezitten, wederzijdse
troepenvermindering in centraal
Europa, vermindering van het aan
tal Eurostrategische wapens. Een
hoopvolle ontwikkeling? De realiteit is
echter anders. Want ondans deze. on
derhandelingen wordt het kernwapen-
arsenaal flink uitgebreid: MX-raket
ten in de Verenigde Staten, atoomduik
boten in Groot-Brittannië, neutronen
bommen voor Frankrijk.)'SS-iÖ' ra
ketten in Oost-Europa, F-16 straalja
gers in Nederland enzovoort.
Ook de zogeheten SALT-besprekingen
over beperking van intercontinentale
raketten tussen de Verenigde Staten en
de Sovjet-Unie hebben het vernieti
gingsarsenaal niet verminderd en de
verdere ontwikkeling van kernwa
pens geen strobreed in de weg gelegd.
Tot deze conclusie komen twee leden
van de commissie internationale zaken
van Pax Christi. Zij hebben
hun bevindingen inzake Genève neer
gelegd in een rapport over wapen
onderhandelingen en zijn van mening
dat ontwapening alleen nog mogelijk
lijkt middels éénzijdige stappen. Als
de geldigheidstermijn van SALT-I in
1982 namelijk afloopt, aldus de samen
stellers van het rapport, zullen beide
supermogendheden in staat zijn elkaar
100 maal te vernietigen. Bij onderteke
ning van het SALT-verdrag 1972was
dit 'nog slechts' 50 maal. Bovendien
was bij het afsluiten van SALT-1
het voorgestelde maximum aantal
kernwapens nog niet eens gehaald.
Volgens de commissieleden betekent
dit, dat SALT-I een verder gaande uit
breiding van de aantallen interconti
nentale raketten legaliseerde. Ook op
kwalitatief gebied worden de kernwa
pens verbeterd en schrikwekkender.
Het gaat tegenwoordig in de kernbewa
pening blijkbaar niet meer om "zoveel
mogelijk", maar om "zo goed moge
lijk". Vrijwel alle nieuwe kernkoppen
hebben namelijk per atoomkop meer
dere explosiekrachten. De super
machten kunnen dus met minder
daarom meer doen. De nieuwe kruis
en SS-20 raketten in Oost en West
hebben door hun grote precisie ty
pisch een gevechtsfunctie.
voor de NAVO onacceptabel, om
dat de afschrikkingsideologie van
het westen juist berust op de onbe
rekenbaarheid van het tijdstip van
inzet van kernwapens.
De Amerikaanse eis van verifieer
baarheid ter plaatse bij ontmante
ling van kernwapens. Voor de Rus
sen is dit onaanvaardbaar, omdat
ze bevreesd zijn dat hierdoor Ame
rikaanse spionnen het land in worden
gehaald.
De Amerikaanse nul-optie in Ge
nève: de Sovjet-Unie wordt ge
vraagd alle circa 650 SS-4, SS-5 en
SS-20 raketten te vernietigen in
ruil voor het niet-plaatsen van 572
kruis- en Pershingraketten. Voor de
Russen onaanvaardbaar, omdat
het VS-voorstel de NAVO-kern-
machten Engeland en Frankrijk
buiten beschouwing laat. Zo kan
één Britse atoomduikboot met zes
tien Polarisraketten aan boord
tenminste 160 doelen in de Sovjet-
Unie in èèn klap vernietigen.
De Westduitse generaal Bastian trekt
een vergelijking tussen de stationering
van nieuwe kernwapens in West-Euro
pa en de plaatsing van Russische ra
ketten op Cuba in 1962.
Éénzijdige stappen
De samenstellers van het Pax Christi-
rappart menen dat duidelijk is aange
toond, dat onderhandelingen in Genève
niet tot ontwapening hebben geleid en
ook niet zullen leiden. Zij stellen: "De
onderhandelingen zijn slechts een pro
pagandamiddels van de super
machten. Door sluw te manoeuvreren
wordt de tegenpartij aan de publieke
opinie voorgesteld als zijnde niet be
reid tot ontwapening. Als de tegenpar
tij geen vredelievende bedoelingen
heeft, moet men zich dus wel verder
bewapenen. Of men sluit enkele niets
zeggende verdragen, waarmee men
zich in de rij der vredeswerkers meent
te mogen scharen en zodoende kritiek
op het eigen beleid ontvlucht", aldus
de samenstellers. Ontwapeningsonder
handelingen zijn tot retorica verwor
den omdat ze geen succes hebben
behaald. En ze zijn succesloos, omdat
men vast blijft houden aan het mili
taire evenwichtsdenken. Volgens de
twee commissieleden wordt het aan
schaffen van nieuwe kernwapens
steeds gerechtvaardigd door te wijzen
naar de achterstand die men heeft op
een ander. "Dit heeft onder meer ge
leid tot ongeveer 10.000 kernraketten
voor het "Europese strijdtoneel" en
dat, terwijl 1200 voldoende zouden zijn
om de totale Europese stadsbevol
king te doden. Er zijn meer wapens
inzetbaar dan noodzakelijk om de vij
and af te schrikken. Voor een afschrik-
kingsbeleid is geen evenwicht nodig.
Alleen dreiging met een onaanvaard
bare schade is voldoende", zo laten de
commissieleden weten.
En zo vervolgden zij: "Omdat de even-
wichtsdoctrine een achterstand op be-
wapeningsgebied verbiedt, kan geen
van de partijen als eerste beginnen
met ontwapenen. En omdat elk even
wicht in de bewapening slechts van
tijdelijke aard is, moeten beide par
tijen continu doorgaan met het verbe
teren van hun afschrikkingsarsenalen,
anders krijgt de tegenstander een
voorsprong".
De samenstellers van het rapport ge
loven dat zolang deze evenwiehtsdoc-
trine de wapenonderhandelingen blijft
overschaduwen, het hoogst onwaar
schijnlijk is, dan onderhandelingen tot
wapenvermindering zullen leiden. De
commissieleden: "Typerend is voor de
officiële benadering (in Oost en We'st)
dat steeds twee denkniveau's door el
kaar worden gehaald: het denken" over
wat nodig is voor oorlogvoering met
kernwapens en het denken over wat
nodig is voor ontwapeningsonderhan
delingen. Wie voor die twee vragen
een antwoord weet, moet wel tot de
conclusie komen dat er voor oorlog
voering teveel is en voor ontwapening
te weinig. De ontwapeningsonderhan
delingen worden zo logischerwijs tot
een voedingsbodem voor nieuwe bewa
peningsargumenten'
Soesterberg
De organisatoren van de Soester-
berg-mars op zaterdag 9 oktober gelo
ven derhalve dat Genève genoeg aan
leiding geeft om opnieuw de straat op
te gaan om te betogen tegen de kern
raketten. Zij menen dat er voldoende
ruimte is in de arsenalen in Oost en
West, dat er jaren éénzijdig kan wor
den ontwapend alvorens het zogeheten
afschrikkingsevenwicht in gevaar
komt. Vandaar het motto van de
demonstratie: "Ons geluid: kernwa
pens Nederland uit, neen tegen NAVO-
dubbelbesluit' Adriaan Slooff
ZATERDAG 9 OKTOBER 1982
14.00 UUR
VERTREK: KONTAKT DER KONTINENTEN
(AMERSFOORTSESTRAAT)
MET SPREKERS, KABARET EN MUZIEK
Nu de dagen korter gaan worden, de
natuur aan het afsterven is, worden wij
weer enigszins op onszelf teruggewor
pen. De zomer met zijn zennepracht,
zijn mooie natuurschoon, heelt ons
positieve krachten gegeven. Met deze
klachten gaan wij de winter door...
Voor zommige mensen is dit jaargetij
de een moeilijke tijd. Verschillende
gevoelens kunnen naar boven komen,
zoals eenzaamheid, frustratie, jaloe
zie. Wat doen we met deze gevoelens,
waar komen ze vandaan? We zouden
moeten proberen deze negatieve ge
voelens in positieve om te zetten. Maar
hoe moeten we dit doen...? Door aan
onszelf te werken.
Vanaf 1 november, iedere maandag
avond van 20.00 tot 22.00 uur, is er
gelegenheid een biografiecursus te
volgen, waardoor we meer inzicht in de
loop van ons leven krijgen. Misschien
zijn we door bepaalde nare voorvallen
wel de rode lijn van ons leven kwijt,
zitten we op een dood spoor. Bepaalde
capaciteiten van vroeger zijn we ver
geten.
Door middel van schilderen en daar
over praten nemen wij ons leven nog
maals door. En juist door het schil
deren staan wij meer stil bij bepaalde
levensperioden, doorleven we de tijd
meer. Men hoeft voor deze cursus
absoluut geen schilderaanleg te hebben.
Meer inlichtingen kunt U verkrijgen
bijAnne Marie Huitema, tel. 21430.
Opgave voor 10 oktober.
een brok gezelligheid in Soest.
Foto: Goos van der Wilt
Uitzichtloos
Op 30 november vorig jaar zijn in Ge
nève de onderhandelingen over de
middellange-afstandwapens in Europa
begonnen. Deze onderhandelingen zijn
een logisch vervolg op SALT-II, waar
bij de verhouding tussen de Verenig
de Staten en de Sovjet-Unie op het
gebied van de strategische kernwa
pens werden vastgelegd. Reeds na ze
ven maanden onderhandelen liepen de
besprekingen in Genève vast en be
sloten de grootmachten in oktober een
nieuwe poging tot bemiddelen te
wagen. Deskundigen menen zelfs dat
de onderhandelingen niet alleen muur
vast zitten, maar dat ze nog niet eens
echt zijn begonnen. Sinds juni 1982
is er bovendien nog een praatforum
bijgekomen in Genève, namelijk de zo
geheten START-besprekingen (Strate
gie Arm Reduction Talks). De uitzicht
loosheid van dit gebeuren wordt al
aangegeven door het feit dat de Rus
sische onderhandelaar Karpow gek
scherend opmerkte, dat hij de komen
de tien jaar vast niet werkloos zal
worden. Het Russische beginsel van
START is de bevriezing van de hui
dige arsenalen. Maar de Verenigde
Staten willen er niet aan, omdat de
Sovjet-Unie dan weer een voorsprong
zou hebben inzake de landkernmacht.
Trucs
Volgens het rapport van de twee com
missieleden van Pax Christi is het op
vallend bij verscheidene voorstellen en
onderhandelingen, dat één van de su
permachten regelmatig onderhande-
lingsvoorstellen doet, waarbij hij bij
voorbaat weet dat de tegenstander die
niet zal (kunnen) aanvaarden. Het
rapport geeft enige voorbeelden
Het veelvuldige Russische aanbod
aan de NAVO gezamenlijk te ver
klaren niet als eerste kernwapens
in een conflict in te zetten. Dit is
Annemarie Grajetzky van de „Soester Friedensinitiative" opent de IKV-vredesmarkt met het loslaten van enkele tien
tallen duiven.
Een druilerige regen kon niet verhinderen dat Annemarie Grajetzky van de
„Soester Friedensinitiative" afgelopen zaterdag met groot enthousiasme de
IKV-vredesmarkt achter het VW-kantoor Soestdijk officieel opende. Een
opening die tevens het einde inluidde van de vredesweek 1982. Volgens de
organisatoren toch wel een succesvolle week, ook al viel de belangstelling van
het publiek soms wat tegen. Maar zolang de wapenwedloop elke dag doorgaat,
aldus het IKV, zolang moeten wij evengoed met ons vredesweek elke dag
doorgaan.
Annemarie Grajetzky stond aan het
hoofd van een twaalfman sterke dele
gatie van de Friedensinitiative" uit
het Westduitse Soest, welke in de
vredesweek een tweedaags werkbe
zoek aan het IKV heeft gebracht.
Zaterdagmorgen j.1. opende zij met het
loslaten van enkele tientallen duiven
de vredesmarkt. In haar openings
woord dankte mevrouw Grajetzky het
IKV voor de deelname aan de vredes
week door de „Soester Friedensinitia
tive". Voorts betoogde zij: „Met deze
vredesmarkt heeft het IKV het oorlogs-
vraagstuk deze week in Soest tot cen
traal thema gemaakt. Laten wij de
kernwapenproblematiek overal tot the
ma maken: thuis, onder onze kennis
sen en vrienden, op ons werk, op
school, in de kerken, in de politieke
partijen en overal in Soest, omdat wij
niet vernietigd willen worden in een
atomaire holocaust. Wij zeggen neen
tegen deze gevaarlijke bewapenings
politiek, die Europa in een slachtveld
kan veranderen". Aldus Annemarie
Grajetzky.
Het slechte weer werkte een grote
opkomst van het publiek bepaald niet
in de hand. Toch heerste er een goede
sfeer op de vredesmarkt. Zo genoten de
kinderen erg van het door Els Smede-
ma en Tineke Dorr opgezette poppen
kastspel. In de middag traden voorts
op de cabaretgroep „Gaatjetever" en
het Amersfoorts Traptheater. Met na
me het Traptheater oogstte bij jong en
oud groot succes met het nummer
„Waar is het gevaar". Een tekst daar
uit: „Volgens meneer Oosterling komt
het gevaar uit het westen; volgens
meneer Westerling echter komt het
gevaar uit het oosten". De vredes
markt werd om drie uur afgesloten.
Later in de middag brachten een
aantal leden van de Duitse „Friedens
initiative" een bezoek aan het Vrou-
wenvredeskamp in Soesterberg. Ook
lieten zij zich informeren over de
(mogelijke) nucleaire activiteiten op
de luchtmachtbasis Soesterberg.
De vredesweek '82 in Soest eindigde
met een avondvullend muzikaal pro
gramma in het Griftland College. Met
als onderwerp „oorlog en vrede, in
tekst en muziek" trad onder leiding
van Tjalling Roosjen de speelgroep
Open Hof op. Fraai en indrukwekkend
waren het clavecimbelspel van Roos-
jen en de declamaties van Annemarie
Grajetzky en Heieen Post. Ruim zes
tig mensen woonden de avond bij.
Zondagmorgen woonde de „Soester
Friedensinitiative" een dienst bij in de
gereformeerde Wilhelminakerk, welke
werd geleid door dominee Land. In de
middag was er nog een uitstapje naar
de Soester duinen, waarna de afvaar
diging van de „Friedensinitiative"
weer huiswaarts vertrok naar het
Westduitse Soest.
Duitse vredesweek
Zoals bekend was dit werkbezoek van
de „Friedensinitiative" in de vredes
week aan Soest-Nederland een gevolg
van een eerder bezoek dat het IKV dit
jaar bracht aan het Duitse Soest. Een
zevenman sterke delegatie van het
Vredesberaad bezocht met Pinksteren
(29-30 mei) namelijk de „Soester Frie
densinitiative" in de Bondsrepubliek.
De IKV-ers namen destijds deel aan de
vredesmaand bij onze Oosterburen.
Deze eerste reis van het IKV naar het
Duitse Soest had toen een oriënterend
karakter met de intentie om geleidelijk
tot een nauwere samenwerking te ko
men tussen de beide vredesorganisa
ties.
Reeds vorig jaar oktober werden de
eerste contacten gelegd tussen de IKV-
kern Soest en de „Soester Friedens
initiative". Directe aanleiding hiertoe
was de massale vredesmarsen in het
najaar van 1981 in de diverse Europese
hoofdsteden. Inmiddels zijn de con
tacten tussen beide vredesgroepen ver
der uitgebouwd. Het werkbezoek van
de „Friedensinitiative" aan Soest-Ne
derland in de vredesweek was daarvan
een direct gevolg. IKV en „Friedens
initiative" zijn van mening dat bij een
internationalisering van het kern
wapenprotest op lokaal niveau een
goede onderlinge samenwerking van
essentieel belang is.
In de afgelopen vredesweek heeft de
delegatie van de „Friedensinitiative"
derhalve het IKV uitgenodigd voor
deelname aan de Duitse nationale vre
desweek (7-17 november) in het stadje
Soest. Het vredesberaad heeft de invi
tatie aangenomen.
Adriaan Slooff
Foto: Herman van Dam
Hoogtepunt van de Open Dag die de Soester Vrouwen voor Vrede vorige week
ter gelegenheid van de Vredesweek hielden was de stille tocht naar de in
aanbouw zijnde schuilkelder, op de hoek van de Birkstraat en de Van Lennep-
laan. Een zestigtal vrouwen - ook enige mannen trouwens - startte om 16.30
uur bij het Busstation Soest-Zuid, vanwaar onder begeleiding van de politie
via de Soesterbergsestraat en de Eikenlaan werd gelopen. Voorzien van enkele
spandoeken met als opschriften: "Kies voor het leven" en "Werk je ook al
aan de vrede?" (het motto van de Open Dag) en artistiek uitgevoerde borden,
waarop "licht", "lucht", "water" en "aarde" waren weergegeven, bereikte
de optocht de plaats waar de schuilkelder ligt. Daar werden de spandoeken
en de meegebrachte bloemen aan het hek bevestigd.
Namens de Vredesvrouwen voerde Mi- bruik, ondervoeding, vrij van een
mi Zeegers het woord. „Wij zijn in deze
hier bijeengekomen om te demonstreren
vóór het leven, tégen de vernietigende
kernwapens. We hebben deze plek ge
kozen omdat de schuilkelder een sym
bool is van de maatschappij die ver
trouwt op kernwapens voor haar vei
ligheid. Het bouwen van zo'n schuil
kelder gaat uit van de gedachten dat
het hébben van kernwapens juist is, en
het gebruik ervan mogelijk. Wij kiezen
hier niet voor. Wij kiezen voor het
leven. Daarheen is maar één weg:
Vrede!
yrede in de wereld,"legde Mimi Zee
gers uit, „betekent dat mensen vrij
zijn van onderdrukking, machtsmis-
vervuild milieu en natuurlijk vrij van
de alles bedreigende wapens; bedrei
gend voor onze generatie en de ko
mende. Voor het slagen van het
kwaad is niets anders nodig dan dat
goedwillende mensen niets doen," ci
teerde zij Martin Luther King. "Daar
om doen wij nu wél onze mond open.
Deze kelder in Soest is fout! Wij wil
len de kernwapens niet, wij willen deze
belachelijke schuilplaats voor 2000
mensen niet Wij willen vrede. Nu!".
Tenslotte riep zij de demonstranten op
om mee te werken aan de vrede.
De Open Dag was 's ochtends om tien
uur ingeluid met het lossen van een
honderdtal duiven op het pleintje van
De Borg. "Deze duiven, die in vrij
heid op hun doel afvliegen, symboli
seren de manier waarop wij ons doel
willen nastreven", aldus ElJy Ernst
aan het begin van de dag. In een ge
spreksgroep werden vervolgens le
zingen gehouden over onderwerpen
als: "de toekomst en onze kinderen",
"bewapening" en "kernenergie en
kerncentrales". De middag stond ge
heel in het teken van het thema
"Vredesopvoeding". Bovendien was er
poppenkast voor de meegekomen kin
deren.
's Avonds sloten de Vrouwen voor
Vrede hun Open Dag af met een aan-
tal spreekbeurten over diverse the
ma's, samenhangend met het begrip
vrede. Daarbij kwamen aan de orde:
de vrouwenbeweging, de Derde We
reld, de mensenrechten, de milieu
beweging en de ontwapening. De ver
schillende bijdragen werden afgewis
seld met een optreden van Numa Mo-
rais, een vrijheidsstrijdster uit Uraqu-
ay, die een aantal liederen ten geho
re bracht. Na de pauze werd er le
vendig gediscussieerd over de ver
schillende manieren en mogelijkheden
die mensen hebben om op hun eigen
manier aan de vred te werken.
ronduit teleurstellend: er was er niet
één komen opdagen.
Na een korte uiteenzetting over de
(uit)werking van atoomwapens schet
ste Ten Barge de effecten van een
kernaanval op Soesterberg. Een (be
trekkelijk „licht") kernwapen van 200
kiloton op de vliegbasis - één Russische
SS-20-raket heeft er drie aan boord -
zou een onvoorstelbaar catastrofale
uitwerking hebben. In één klap zou
gemiddeld 759r van de bevolking bin
nen een straal van ca. 8 km. rondom de
basis worden gedood. In de daarop
volgende dagen zou het aantal slacht
offers nog aanzienlijk toenemen. „De
materiële schade tart het voorstel
lingsvermogen van ieder gezond mens
aldus Ten Barge, die concludeerde dat
een schuilkelder in Soest in een derge
lijk geval volstrekt zinloos is.
IKV-lid Mannus Schoppink ging dieper
in op de Soester situatie. Een beperkte
kernoorlog (waarin een schuilkelder
misschien nog enig nut zou kunnen
hebben) noemde hij onwaarschijn
lijk. Elke kernoorlog in Europa zal
trouwens een voor Europa onbeperkte
zijn: het wordt weggevaagd, Hij noem
de het onbegrijpelijk dat de gemeente
Soest 2 miljoen uit de Rijkskas laat
spenderen aan een schuilkelder die
slechts 2% van de bevolking enige -
twijfelachtige - bescherming kan bie
den. Ook sprak hij tegen dat de schuil
kelder de gemeente Soest „geen cent
kost": jaarlijks vergt het onderhoud
een bedrag van 7.500,-, hetgeen in het
kader van de gemeentelijke bezuini
gingsoperatie toch niet te verwaarlo
zen is.
Schuilkelders verlagen de atoomdrem
pel. „In feite betekent het dat we in
principe bereid zijn tot het voeren van
een atoomoorlog. Het grootste gevaar
van een schuilkelder is trouwens de
gedachte dat een kernoorlog te over
leven valt. dat de burgers de valse
suggestie wordt opgedrongen dat het
allemaal wel zal meevallen, en dat de
aanwezigheid van kernwapens in Ne
derland heel normaal is", aldus Man
nus Schoppink.
pe gemeente maakt zelf uit of zij een
schuilkelder wenst. In een geval als dit
kan Soest zich niet achter de rijksover
heid verschuilen. De gemeente Soest
heeft met de schuilkelder aan de Birk
straat verkeerd gehandeld: het is een
zinloze dwaasheid, gevaarlijk zelfs, en
bovendien „weggegooid geld". Ais het
de gemeente Soest werkelijk ernst is
met de bescherming van haar bevol
king zou zij zich beter kunnen inzetten
voor een actieve vredespolitiek, waar
door zij kan meehelpen een kernoorlog
te voorkomen,'besloot Schoppink.
Tenslotte kondigde Peter Rote namens
de politieke werkgroep van het IKV-
Soest aan dat er hard gewerkt gaat
worden om een werkgroep van gezond
heidswerkers van de grond te krijgen,
die het schuilkeiderbeieid in Soest
kritisch gaat volgen. Door het feit dat
zij het deze avond massaal lieten af
weten - er waren 200 uitnodigingen ver
stuurd, aldus Rote - zal men zich bij het
IKV niet laten ontmoedigen.
De enii>e echte atoomvrije schuilkelder
in Soest, in aanbouw op de hoek van de
Birkstraat en de Van Lenneplaan, is in
de afgelopen Vredesweek het voorwerp
geweest van pittige kritiek. Eerder in
de week was het bouwsel al steen des
aanstoots" van de Soester Vrouwen
voor Vrede, die er een protestde
monstratie hielden, en donderdag was
het de IKV-kern Soest die tijdens een
matig bezochte voorlichtingsavond in
het EHBO-gebouw het verschijnsel
schuilkelders aan een kritische be
schouwing onderwierp. Hoofdbezwaar
van het IKV geldt vooral de vermeende
veiligheid die een dergelijke schuil
plaats suggereert.
De avond, ingeleid door IKV-lid Frans
Diks, bood een indringend program
ma, waarin het probleem van de be
scherming van burgers tijdens een
eventuele atoomoorlog centraal stond.
Allereerst konden de bezoekers kennis
nemen van de gedramatiseerde tv-do-
cumentaire „De stem", waarin een
„eenvoudige huisvrouw" - gespeeld
door Hetty Blok - de confrontatie
aangaat met de bewapeningswedloop.
Dat gebeurde door middel van inter
views met o.a. CD A-fractie leider Lub-
bers, NAVO-secretaris-generaal Luns,
de polemoloog prof. Röling, pastor Jan
ter Laak, die de vrouw uitlegden waar
om de zaken waren zoals ze waren en
wat zij zelf kon doen.
Vervolgens werd het woord gevoerd
door Richard ten Barge, van de Neder
landse Vereniging voor Medische Pole
mologie, een organisatie van artsen en
andere gezondheidswerkers die zich
kritische bezighouden met het bewa
peningsvraagstuk. Ten Barge, erkend
„schuilkelder-specialist", ging in op de
buitengewone verantwoordelijkheid
die juist in de medische wereld wordt
gevoeld voor welzijn en gezondheid
van de bevolking, een verantwoorde
lijkheid die tijdens en na een kern
oorlog op geen enkele wijze gestalte
kan krijgen. „Zeker uit de medische
sector moet het verzet tegen de wapen
waanzin komen", aldus Ten Barge. In
dat licht was de belangstelling van de
Soester artsen een verpleegkundigen,
die allen persoonlijk voor deze avond
waren uitgenodigd (naast maatschap
pelijk werkenden en geestelijken)
dicht bij de grond en een andere keer
vanaf een hoog standpunt werken.
De grote kunst bij dit geheel is de soms
zeer grote contrasten van het licht te
overbruggen. Vooral de Kodacolor-
films zijn hiervoor bijzonder geschikt.
Deze foto werd gemaakt met een groot
hoeklens op de camera. Hierdoor wer
den de schermbloemen op de voor
grond imposant afgebeeld en hield de
fotograaf voldoende scherptediepte
over om zowel voor- als achtergrond
voldoende scherp op de foto te krijgen.
Nu de bomen met hun moede groen de
nazomer nog een laatste glans geven is
er een goede tijd voor de fotografie
aangebroken.
De zomerbloemen hebben zaad gezet
en het park is vol onverwachte vor
men. Misschien vallen ze niet altijd
direct op, maar wie er oog voor heeft,
vindt de meest verrassende mogelijk
heden voor het maken van bijzondere
foto's.
Bij het vinden van zo'n bijzonder
onderwerp moet de fotograaf soms
