Groep jongelui richt
ravage aan in Vredeskamp
Zonnegloren
en Maarschalksbos
namen afscheid
van drs. J. Th. Oudemans
adamci
Wi
Zo gezien...
io?8
Vrouwen doen aangifte van vernielingbedreiging en diefstal
|cKingh's
F GHair fashion
8?8
175
DeEekhoorn
huizenkrant
Kuikenbouten
Honsbergen
Jong belegen
kaas
Honsbergen
DRUIVEN
Honsbergen
G.G. margarine
Honsbergen
Schouderham
Honsbergen
Haar van haar
Soest of Soest?
Woensdag 6 oktober 1982
SOESTER
61e jaargang no. 6
COURANT
Bureau voor redactie en administratie:
Van Weedestraat 47A, Soest - Tel. 14152*
Postgiro 126156
Hoofdredacteur:
H. E.J.SMIT
Abonnement per half jaar f 12.—
Buiten Soest per half jaar f24.—
Verschijnt iedere woensdag
Foto: Goos van der Wilt
Een groep van naar schatting 20 a 25
jongelui heeft in de nacht van zaterdag
op zondag het Vrouwenvredeskamp
aangevallen en een groot aantal ver
nielingen aangericht. Met stokken en
waarschijnlijk ook messen werden
twee grote tenten bewerkt, waarvan er
in elk geval één totaal onbruikbaar
is geworden. Een op het terrein gepar
keerde caravan liep aanzienlijke scha
de op. Enige vrouwen, die de vernie
lingen trachtten te verhinderen, voel
den zich bedreigd toen de jongelui met
de uit de grond getrokken tentpalen
zwaaiden. Na de overval, die in het
holst van de nacht plaatsvond, werden
bovendien een radio en een cassette
recorder vermist.
Om ca. half twee 's nachts arriveer
de bij het Vredeskamp een viertal au
to's.
Daarop betrad een groep jongens -
waarschijnlijk in de leeftijd 15 a 25
jaar, allen afkomstig uit Soest - het ter
rein van het kamp. De auto's waren
intussen doorgereden, om na tien mi
nuten terug te keren en de jongelui
weer aan boord te nemen. De groep
die het kampterrein opging verdeelde
zich in tweeën. De eerste groep begon
de informatie- en voedseltent, rechts
van de ingang, af te breken door de
touwen door te snijden en allerlei los
se materialen op de tent te gooien, o.a.
fietsen. De tweede groep nam de grote
slaaptent, links van de ingang, onder
handen. In de tent lag op dat moment
slechts één vrouw te slapen. Zij wist
nog net op tijd onder de instortende
tent weg te komen. De tent werd
(naar het zich liet aanzien ook met
messen) zodanig bewerkt dat er weinig
meer aan op te knappen valt.
Van de caravan werd een viertal rui
ten totaal vernield. Volgens de vrou
wen hadden de jongelui eerst gepro
beerd de caravan om te gooien. Toen
dat niet lukte wierpen zij een gastank
naar binnen, alsmede een metalen kap,
die over de gastanks bevestigd was ge
weest. In de caravan was niemand
aanwezig, ofschoon er enkele dagen
tevoren nog een vijftal kinderen in
had liggen slapen.
Na ongeveer tien minuten verlieten de
jongelui het terrein, na op het woonge
deelte nog een paar tenten te hebben
losgetrokken, en spoedden zich in
de inmiddels teruggekeerde auto's
weg. Op het kampterrein was het een
complete ravage.
Een merkwaardige coïncidentie was
het feit dat de gewaarschuwde politie
bij het verlaten van het politiebureau,
met de bedoeling zich naar het Vredes
kamp te begeven, op datzelfde ogen
blik een auto met grote snelheid over
de Van Weedestraat in de richting
Amsterdam fcag rijden. De politieman
nen zetten onmiddellijk de achtervol
ging in en de auto werd tot stilstand
gebracht bij een bar aan de Burg. Gro-
thestraat.
De inzittende jongelui deelden mee dat
zij zojuist uit Zonnegloren kwamen,
waar twee hunner waren behandeld
aan verwondingen die zij hadden opge
lopen tijdens aktiviteiten op het Vre
deskamp.
In Zonnegloren trof de politie nog een
aantal knapen aan. Twee jongelui
bleken snijwonden aan de polsen te
hebben; van een van hen was zelfs
een pees doorgesneden, reden waarom
zijn hand in het gips was gezet.
Alle jongelui werden op het bureau ver
hoord. Onmiddellijk werd het onder-
m:
•5, k m?
De vernielde informatietent van het Vredeskamp bood na het nachtelijk bezoek een trieste aanblik.
Onder zeer grote belangstelling hebben Soest en Baarn, in het bijzonder
de beide ziekenhuizen, Zonnegloren en Maarschalksbos, afscheid genomen*
van drs. J. Th. Oudemans, tot 1 oktober economisch directeur van de zieken
huizen. In de aula van het Griftland College waren honderden mensen aan
wezig, die in een lange rij de heer en mevrouw Oudemans de hand drukten.
Tegelijkertijd kon men kennis maken met de opvolger van de heer Oudemans,
drs. G. W. J. Bol en zijn echtgenote.
De drukke receptie werd gedurende
korte tijd onderbroken door een klein
aantal sprekers, die met vriendelijke
en welgekozen bewoordingen hun
waardering uitten voor de persoon van
de heer Oudemans en het werk dat
hij meer dan 11 jaar heeft verricht.
Als eerste voerde, namens het bestuur
van de Stichting Maarschalksbos-Zon
negloren, de heer J. H. Habermehl
het woord. Hij schetste de zware func
tie die de heer Oudemans heeft be
kleed, sinds 1971 als economisch direc
teur van Zonnegloren, sinds 1978 ook
verbonden aan het Baarnse ziekenhuis,
in dezelfde functie. „Een aanmerkelijk
verzwaring, waarbij een onevenredig
beroep werd gedaan op de werkkracht
van de heer Oudemans. Hij heeft het
er voortreffelijk afgebracht", aldus de
heer Habermehl, die de kennis van za
ken, de grote inzet en bekwaamheid
van de heer Oudemans roemde. „Groot
is zijn aandeel geweest in de realise
ring van ons streven naar een gemeen
schappelijk ziekenhuis voor Baarn en
Soest. Wanneer het nieuwe fusiezieken
huis tot stand gebracht zal zijn, dan is
dat mede aan de grote inbreng van de
heer Oudemans te danken'
De nieuwe functie van de heer Oude
mans - wethouder van de gemeente
Soest - bood volgens de heer Haber
mehl nog wel mogelijkheden om van
tijd tot tijd een beroep op de heer Ou
demans te doen. „We zullen op gepaste
wijze misbruik maken van het wethou
derschap", kondigde de heer Haber
mehl aan, die de heer Oudemans een
reusachtige surprise aanbood.
De heer C. H. Willemse, medisch di
recteur, bedankte de heer Oudemans
vervolgens namens de directie voor de
altijd plezierige samenwerking, die bo
vendien ook zeer leerzaam was ge
weest. De heer Willemse benadrukte,
de karaktervastheid en integriteit van
de heer Oudemans, maar vooral ook de
vriendschap en de collegialiteit die
men van de scheidende directeur altijd
had ondervonden. Dat de beide zieken
huizen up to date zijn en niet in finan
ciële nood verkeren is voor een belang
rijk deel te danken aan het werk van
de heer Oudemans. „Uw eigen gevoe
lens hebt u vaak opzij gezet. Het is
ook veel makkelijker voor Sinterklaas
te spelen dan voor Zwarte Piet".
Namens de beide ondernemingsraden
voerde de heer J. Dokter het woord.
Hij memoreerde het feit dat de heer
Oudemans, net als de ondernemings
raadsleden, een cursus had gevolgd,
waaraan de heer Oudemans de hobby
van de bijenteelt had overgehouden.
De heer Dokter had ook een cadeau
meegebracht, een werphengel, al was
het duidelijk dat de heer Oudemans
in zijn nieuwe functie waarschijnlijk
even weinig vrije tijd zal hebben voor
zijn hobbies als in zijn oude.
Het was tenslotte dr. B. C. Sillevis
Smitt die, met een kunstige parafra
se op het oudtestamentische verhaal
over de verkiezing van Saul tot koning
over Israël, namens de staf van de bei
de ziekenhuizen de heer Oudemans
een geschenk overhandigde. Zoals Saul
zijn koningschap te danken had aan het
aandringen van de Raad der Oudsten
bij Samuël, zo had, meende dr. Sille
vis Smitt, ook de heer Oudemans het
aan de staf te danken gehad dat hij als
economisch directeur bij Maarschalks
bos-Zonnegloren gekomen was. Dr. Sil
levis Smitt memoreerde de vriend
schappelijke distantie die de verhou
ding van de staf tot de economisch di
recteur had gekenmerkt, maar die
nooit ten koste was gegaan van de war
me verstandhouding tussen beiden.
De heer Bol, opvolger van de heer Ou
demans, riep hij tegelijk een hartelijk
weikóm toe.
In zijn dankwoord benadrukte de heer
Oudemans de prettige en openhartige
wijze waarop de relatie tussen bestuur
en de goede samenwerking met de on
dernemingsraden. Ook de verhouding
met de staf, die er een van gewapen
de vrede kan zijn of zelfs van een com
plete oorlog, was altijd op een bijzon
der prettige manier verlopen, aldus
de heer Oudemans.
De inmiddels sterk aangegroeide rij
van personen die persoonlijk afscheid
kwamen nemen van de heer en me
vrouw Oudemans was op dat moment
bijna onafzienbaar geworden. Na af
loop van de receptie stonden de heer
en mevrouw Oudemans in het middel
punt van een gezellig samenzijn met
het personeel van Zonnegloren en
Maarschalksbos.
zoek gestart, waarbij van de vernie
lingen op het Vredeskamp foto's wer
den gemaakt.
Van een bijzonder motief is de politie
niets gebleken. „Rotzooi schoppen",
dat was het plan geweest, dat in de
afgelopen weken al was gerijpt tijdens
bezoeken aan de bar. Min of meer
spontaan is men op het idee gekomen
deze nacht te gebruiken om het plan
maar eens uit te voeren, een daden
drang die, aldus de politie, waarschijn
lijk niet los stond van het gebruik van
alcohol. Zondagmiddag waren reeds
een twaalftal namen aan de politie
bekend, terwijl het onderzoek nog in
volle gang was.
De vrouwen van het Vredeskamp heb
ben, na intensief beraad op zondag
middag, besloten het kamp weer zo
goed mogelijk op te bouwen. De
stemming in het kamp werd door een
woordvoerster omschreven als enigs
zins verward, maar wel rustig - on
danks het feit dat men voor het eerst
was geconfronteerd met een georga
niseerde vorm van massaal geweld.
Afgezien van de vele kleinere pesterij
en en scheldpartijen van passanten die
de vrouwen al maandenlang hebben
doorstaan, had men overigens in het
kamp al het idee gehad dat er iets
„op til" was. Voor een deel werd dat
denkbeeld ingegeven door het feit dat
zich eerder op de avond al een paar
jongelieden bij het kamp hadden opge
houden, van wie men de indruk had
gekregen dat ze „wel zouden terug
komen". Voor een ander deel was het
vermoeden gerezen dat er iets te ge
beuren stond, omdat zondag j.1. offi
cieel de termijn afliep die het Vredes
kamp door het gemeentebestuur was
aangezegd en waarna het kamp ont
ruimd zou worden. (Doordat vorige
week een nieuwe procedure bij de
Raad van State aanhanging is ge
maakt, op grond waarvan men ver
wacht dat een eventuele ontruiming
nog wel veertien dagen op zich zal
laten wachten, leek zo'n ontruiming
echter niet aan de orde
Mogelijk heeft die „verwachte" ontrui
ming bij de jongelui wél een rol ge
speeld, aangezien al weken lang het
dreigement was gehoord dat men de
politie op 3 oktober „wel een handje
zou helpen".
De politie heeft het toezicht in de buurt
van het kamp onmiddellijk verscherpt,
een maatregel waarop ook de vrou
wen aandrongen.
Het nieuwe leesseizoen
is open
kijk maar op pagina.17
Voor haar en hem
VAN HOGENDORPLAAN 20 - HILVERSUM CS43100
BURG. GROTHESTRAAT 36-SOEST Q17756
Sportieve
en
modieuze
truien-
kollektie
van o.a.
Pringle
In alle
maten,
tot en met
62/.'
herenmode
Soesterbergsestraat 51 Soest
WIJ HELPEN U ONDER DA
VAST(goed) EN ZEKER(heid)!!
ludNBMJ De Soester NBM-makelaars 2
Zie pagina 4
Weet dat er geen risico is,
wanneer van Rouwendaat
uw adres isI
Bij ons hypotheekrente vanaf 9,6%
J.G. van Rouwendaal B.V.
ASSURANTIËN EN ONROEREND GOED
TELEFOON 02155 -1 64 67
ZATERDAG 9 OKTOBER 1982
14.00 UUR
VERTREK: KONTAKT DER KONTINENTEN
(AMERSFOORTSESTRAAT)
MET SPREKERS, KABARET EN MUZIEK
OBO IKV KERNEN EN WOtKGMCPCM STOP D€ N-SOM UIT DC
REGIO UTRECHT
Zie pagina 6
Dit weekend
feestelijke aanbieding
2 KILO
van 17.00 voor
m
m
Dit weekend
feestelijke aanbieding
KILO
van 10.98 voor
Dit weekend
feestelijke aanbieding
KILO
Dit weekend
feestelijke aanbieding
Doos van 20 pakjes
van 17.60 voor
Dit weekend
feestelijke.aanbiedlng
Mooi mager
150 gram
van 2.69 voor
GEKARD PAUL
De laatste trein uit Utrecht
vertrekt om 23.44 uur. Het zal
dus ongeveer vijf voor twaalf
geweest zijn. Voorttreinend
tussen Bilthoven en Den Dolder
vind ik haar plotesing op mijn
linkerschouder. Ongeveer vijf
en twintig centimeter lang.
Kleurloos eigenlijk. Met, heel
merkwaardig, zo af en toe een
stukje donkerblond. Ik neem
haar in mijn vingers en strek
haar voor me uit. Ja hoor, van
haar. Heur haar, zeg je dan
klinkt het in me.
Een beetje wazig begin ik
ermee te spelen. Ik probeer d'r
te kloven, want zo ben ik. Aan
dachtig kijkend, neem ik de
streng hoomstof tussen duim
en wijsvinger van mijn andere
hand en laat ik er langs glijden.
Dat piept een beetje. Ik ruik er
aan maar vang geen bekende
geur op. Aan het ene eind zit
een heel klein bobbeltje, zoals
bij een meeëter. Ik laat mijn
duim en wijsvinger er nog een
paar keer langs glijden, onder
tussen als een seniele ouwe
baas in mezelf fluisterend dat
je zo een beetje bij me bent.
Ze voelt sterk aan, zoals een
draadje garen. Of zelfs nylon.
Toch weet ik dat ik haar zonder
moeite breek als ik een ietsje
meer kracht zet. Dat doe ik niet
want natuurlijk zie ik haar
meteen als iets symbolisch. Als
de enig nog resterende verbin
ding. Daarom blijf ik er mee
zitten spelen. Voorzichtig en
teder. Van halverwege Biltho
ven en Den Dolder tot Soest-
Zuid.
Als station Soest-Zuid" klinkt,
sta ik op en loop naar het hal
letje. Haar geknepen tussen
duim en wijsvinger van mijn
linkerhand, mijn tas hangend
aan de resterende drie vingers.
Er staan een stuk of vijf men
sen die blijkbaar ook bijna hun
reisdoel bereikt hebben. Ik
breng mijn rechterhand aan de
gele Open-knop alhoewel ik
weet dat het daar nog veel te
vroeg voor is. In de treindeur-
ramen neem ik mezelf
nauwkeurig op alsof ik naar
een vreemde kijk. Ik zie dat hij
zijn haar gauw eens wassen
moet. Steels betast ik haar. Ze
is er nog.
Door de nog pas half-geopende
deuren stap ik naar buiten.
Veel te snel klikkend hoor ik
mezelf naar huis lopen.
Na ongeveer honderd meter
wil ik haar wel weer eens zien.
Zo voorzichtig mogelijk pro
beer ik de tas naar mijn rech
terhand te brengen, tegelijker
tijd trachtend haar tussen dui
men en wijsvinger te nemen.
Niets omhanden. Ze moet ge
vallen zijn. En zoiets is in het
donker natuurlijk nooit meer
terug te vinden.
Nog sneller klikkend loop ik
door. Zonder haar.
Om misverstanden te voorko
men de linkerschouder was
niet van mij maar van mijn
zoon die het ditmaal "zo ge
zien" heeft.
Ben Amerikaanse vrouw, woonachtig
in Engeland, meldde zich vorige week
aan het politiebureau. Zij was op zoek
naar haar zuster, die in Soest moest
wonen. De zuster was getrouwd met
een Amerikaanse militair.
Het adres was de vrouw echter kwijt
geraakt. Na enig speurwerk, waarbij
de Vreemdelingendienst werd inge
schakeld, bleek de zuster in Soest
(XVest-Duitsland) te wonen. Met de
vriendelijke hulp van politie en Spoor
wegen heeft de vrouw zich spoorslags
naar onze Oosterburen begeven.
Onmisbaar bij de keuze van een
koophuis in Soest, Amersfoort,
Baarn en omgeving.
Peters bv
Makelaardij o.g. voor
wonen in de groene zonej
Soest, 02155-16251
Amersfoort, 033-30488