Groep jongelui richt ravage aan in Vredeskamp Zonnegloren en Maarschalksbos namen afscheid van drs. J. Th. Oudemans adamci Wi Zo gezien... io?8 Vrouwen doen aangifte van vernielingbedreiging en diefstal |cKingh's F GHair fashion 8?8 175 DeEekhoorn huizenkrant Kuikenbouten Honsbergen Jong belegen kaas Honsbergen DRUIVEN Honsbergen G.G. margarine Honsbergen Schouderham Honsbergen Haar van haar Soest of Soest? Woensdag 6 oktober 1982 SOESTER 61e jaargang no. 6 COURANT Bureau voor redactie en administratie: Van Weedestraat 47A, Soest - Tel. 14152* Postgiro 126156 Hoofdredacteur: H. E.J.SMIT Abonnement per half jaar f 12.— Buiten Soest per half jaar f24.— Verschijnt iedere woensdag Foto: Goos van der Wilt Een groep van naar schatting 20 a 25 jongelui heeft in de nacht van zaterdag op zondag het Vrouwenvredeskamp aangevallen en een groot aantal ver nielingen aangericht. Met stokken en waarschijnlijk ook messen werden twee grote tenten bewerkt, waarvan er in elk geval één totaal onbruikbaar is geworden. Een op het terrein gepar keerde caravan liep aanzienlijke scha de op. Enige vrouwen, die de vernie lingen trachtten te verhinderen, voel den zich bedreigd toen de jongelui met de uit de grond getrokken tentpalen zwaaiden. Na de overval, die in het holst van de nacht plaatsvond, werden bovendien een radio en een cassette recorder vermist. Om ca. half twee 's nachts arriveer de bij het Vredeskamp een viertal au to's. Daarop betrad een groep jongens - waarschijnlijk in de leeftijd 15 a 25 jaar, allen afkomstig uit Soest - het ter rein van het kamp. De auto's waren intussen doorgereden, om na tien mi nuten terug te keren en de jongelui weer aan boord te nemen. De groep die het kampterrein opging verdeelde zich in tweeën. De eerste groep begon de informatie- en voedseltent, rechts van de ingang, af te breken door de touwen door te snijden en allerlei los se materialen op de tent te gooien, o.a. fietsen. De tweede groep nam de grote slaaptent, links van de ingang, onder handen. In de tent lag op dat moment slechts één vrouw te slapen. Zij wist nog net op tijd onder de instortende tent weg te komen. De tent werd (naar het zich liet aanzien ook met messen) zodanig bewerkt dat er weinig meer aan op te knappen valt. Van de caravan werd een viertal rui ten totaal vernield. Volgens de vrou wen hadden de jongelui eerst gepro beerd de caravan om te gooien. Toen dat niet lukte wierpen zij een gastank naar binnen, alsmede een metalen kap, die over de gastanks bevestigd was ge weest. In de caravan was niemand aanwezig, ofschoon er enkele dagen tevoren nog een vijftal kinderen in had liggen slapen. Na ongeveer tien minuten verlieten de jongelui het terrein, na op het woonge deelte nog een paar tenten te hebben losgetrokken, en spoedden zich in de inmiddels teruggekeerde auto's weg. Op het kampterrein was het een complete ravage. Een merkwaardige coïncidentie was het feit dat de gewaarschuwde politie bij het verlaten van het politiebureau, met de bedoeling zich naar het Vredes kamp te begeven, op datzelfde ogen blik een auto met grote snelheid over de Van Weedestraat in de richting Amsterdam fcag rijden. De politieman nen zetten onmiddellijk de achtervol ging in en de auto werd tot stilstand gebracht bij een bar aan de Burg. Gro- thestraat. De inzittende jongelui deelden mee dat zij zojuist uit Zonnegloren kwamen, waar twee hunner waren behandeld aan verwondingen die zij hadden opge lopen tijdens aktiviteiten op het Vre deskamp. In Zonnegloren trof de politie nog een aantal knapen aan. Twee jongelui bleken snijwonden aan de polsen te hebben; van een van hen was zelfs een pees doorgesneden, reden waarom zijn hand in het gips was gezet. Alle jongelui werden op het bureau ver hoord. Onmiddellijk werd het onder- m: •5, k m? De vernielde informatietent van het Vredeskamp bood na het nachtelijk bezoek een trieste aanblik. Onder zeer grote belangstelling hebben Soest en Baarn, in het bijzonder de beide ziekenhuizen, Zonnegloren en Maarschalksbos, afscheid genomen* van drs. J. Th. Oudemans, tot 1 oktober economisch directeur van de zieken huizen. In de aula van het Griftland College waren honderden mensen aan wezig, die in een lange rij de heer en mevrouw Oudemans de hand drukten. Tegelijkertijd kon men kennis maken met de opvolger van de heer Oudemans, drs. G. W. J. Bol en zijn echtgenote. De drukke receptie werd gedurende korte tijd onderbroken door een klein aantal sprekers, die met vriendelijke en welgekozen bewoordingen hun waardering uitten voor de persoon van de heer Oudemans en het werk dat hij meer dan 11 jaar heeft verricht. Als eerste voerde, namens het bestuur van de Stichting Maarschalksbos-Zon negloren, de heer J. H. Habermehl het woord. Hij schetste de zware func tie die de heer Oudemans heeft be kleed, sinds 1971 als economisch direc teur van Zonnegloren, sinds 1978 ook verbonden aan het Baarnse ziekenhuis, in dezelfde functie. „Een aanmerkelijk verzwaring, waarbij een onevenredig beroep werd gedaan op de werkkracht van de heer Oudemans. Hij heeft het er voortreffelijk afgebracht", aldus de heer Habermehl, die de kennis van za ken, de grote inzet en bekwaamheid van de heer Oudemans roemde. „Groot is zijn aandeel geweest in de realise ring van ons streven naar een gemeen schappelijk ziekenhuis voor Baarn en Soest. Wanneer het nieuwe fusiezieken huis tot stand gebracht zal zijn, dan is dat mede aan de grote inbreng van de heer Oudemans te danken' De nieuwe functie van de heer Oude mans - wethouder van de gemeente Soest - bood volgens de heer Haber mehl nog wel mogelijkheden om van tijd tot tijd een beroep op de heer Ou demans te doen. „We zullen op gepaste wijze misbruik maken van het wethou derschap", kondigde de heer Haber mehl aan, die de heer Oudemans een reusachtige surprise aanbood. De heer C. H. Willemse, medisch di recteur, bedankte de heer Oudemans vervolgens namens de directie voor de altijd plezierige samenwerking, die bo vendien ook zeer leerzaam was ge weest. De heer Willemse benadrukte, de karaktervastheid en integriteit van de heer Oudemans, maar vooral ook de vriendschap en de collegialiteit die men van de scheidende directeur altijd had ondervonden. Dat de beide zieken huizen up to date zijn en niet in finan ciële nood verkeren is voor een belang rijk deel te danken aan het werk van de heer Oudemans. „Uw eigen gevoe lens hebt u vaak opzij gezet. Het is ook veel makkelijker voor Sinterklaas te spelen dan voor Zwarte Piet". Namens de beide ondernemingsraden voerde de heer J. Dokter het woord. Hij memoreerde het feit dat de heer Oudemans, net als de ondernemings raadsleden, een cursus had gevolgd, waaraan de heer Oudemans de hobby van de bijenteelt had overgehouden. De heer Dokter had ook een cadeau meegebracht, een werphengel, al was het duidelijk dat de heer Oudemans in zijn nieuwe functie waarschijnlijk even weinig vrije tijd zal hebben voor zijn hobbies als in zijn oude. Het was tenslotte dr. B. C. Sillevis Smitt die, met een kunstige parafra se op het oudtestamentische verhaal over de verkiezing van Saul tot koning over Israël, namens de staf van de bei de ziekenhuizen de heer Oudemans een geschenk overhandigde. Zoals Saul zijn koningschap te danken had aan het aandringen van de Raad der Oudsten bij Samuël, zo had, meende dr. Sille vis Smitt, ook de heer Oudemans het aan de staf te danken gehad dat hij als economisch directeur bij Maarschalks bos-Zonnegloren gekomen was. Dr. Sil levis Smitt memoreerde de vriend schappelijke distantie die de verhou ding van de staf tot de economisch di recteur had gekenmerkt, maar die nooit ten koste was gegaan van de war me verstandhouding tussen beiden. De heer Bol, opvolger van de heer Ou demans, riep hij tegelijk een hartelijk weikóm toe. In zijn dankwoord benadrukte de heer Oudemans de prettige en openhartige wijze waarop de relatie tussen bestuur en de goede samenwerking met de on dernemingsraden. Ook de verhouding met de staf, die er een van gewapen de vrede kan zijn of zelfs van een com plete oorlog, was altijd op een bijzon der prettige manier verlopen, aldus de heer Oudemans. De inmiddels sterk aangegroeide rij van personen die persoonlijk afscheid kwamen nemen van de heer en me vrouw Oudemans was op dat moment bijna onafzienbaar geworden. Na af loop van de receptie stonden de heer en mevrouw Oudemans in het middel punt van een gezellig samenzijn met het personeel van Zonnegloren en Maarschalksbos. zoek gestart, waarbij van de vernie lingen op het Vredeskamp foto's wer den gemaakt. Van een bijzonder motief is de politie niets gebleken. „Rotzooi schoppen", dat was het plan geweest, dat in de afgelopen weken al was gerijpt tijdens bezoeken aan de bar. Min of meer spontaan is men op het idee gekomen deze nacht te gebruiken om het plan maar eens uit te voeren, een daden drang die, aldus de politie, waarschijn lijk niet los stond van het gebruik van alcohol. Zondagmiddag waren reeds een twaalftal namen aan de politie bekend, terwijl het onderzoek nog in volle gang was. De vrouwen van het Vredeskamp heb ben, na intensief beraad op zondag middag, besloten het kamp weer zo goed mogelijk op te bouwen. De stemming in het kamp werd door een woordvoerster omschreven als enigs zins verward, maar wel rustig - on danks het feit dat men voor het eerst was geconfronteerd met een georga niseerde vorm van massaal geweld. Afgezien van de vele kleinere pesterij en en scheldpartijen van passanten die de vrouwen al maandenlang hebben doorstaan, had men overigens in het kamp al het idee gehad dat er iets „op til" was. Voor een deel werd dat denkbeeld ingegeven door het feit dat zich eerder op de avond al een paar jongelieden bij het kamp hadden opge houden, van wie men de indruk had gekregen dat ze „wel zouden terug komen". Voor een ander deel was het vermoeden gerezen dat er iets te ge beuren stond, omdat zondag j.1. offi cieel de termijn afliep die het Vredes kamp door het gemeentebestuur was aangezegd en waarna het kamp ont ruimd zou worden. (Doordat vorige week een nieuwe procedure bij de Raad van State aanhanging is ge maakt, op grond waarvan men ver wacht dat een eventuele ontruiming nog wel veertien dagen op zich zal laten wachten, leek zo'n ontruiming echter niet aan de orde Mogelijk heeft die „verwachte" ontrui ming bij de jongelui wél een rol ge speeld, aangezien al weken lang het dreigement was gehoord dat men de politie op 3 oktober „wel een handje zou helpen". De politie heeft het toezicht in de buurt van het kamp onmiddellijk verscherpt, een maatregel waarop ook de vrou wen aandrongen. Het nieuwe leesseizoen is open kijk maar op pagina.17 Voor haar en hem VAN HOGENDORPLAAN 20 - HILVERSUM CS43100 BURG. GROTHESTRAAT 36-SOEST Q17756 Sportieve en modieuze truien- kollektie van o.a. Pringle In alle maten, tot en met 62/.' herenmode Soesterbergsestraat 51 Soest WIJ HELPEN U ONDER DA VAST(goed) EN ZEKER(heid)!! ludNBMJ De Soester NBM-makelaars 2 Zie pagina 4 Weet dat er geen risico is, wanneer van Rouwendaat uw adres isI Bij ons hypotheekrente vanaf 9,6% J.G. van Rouwendaal B.V. ASSURANTIËN EN ONROEREND GOED TELEFOON 02155 -1 64 67 ZATERDAG 9 OKTOBER 1982 14.00 UUR VERTREK: KONTAKT DER KONTINENTEN (AMERSFOORTSESTRAAT) MET SPREKERS, KABARET EN MUZIEK OBO IKV KERNEN EN WOtKGMCPCM STOP D€ N-SOM UIT DC REGIO UTRECHT Zie pagina 6 Dit weekend feestelijke aanbieding 2 KILO van 17.00 voor m m Dit weekend feestelijke aanbieding KILO van 10.98 voor Dit weekend feestelijke aanbieding KILO Dit weekend feestelijke aanbieding Doos van 20 pakjes van 17.60 voor Dit weekend feestelijke.aanbiedlng Mooi mager 150 gram van 2.69 voor GEKARD PAUL De laatste trein uit Utrecht vertrekt om 23.44 uur. Het zal dus ongeveer vijf voor twaalf geweest zijn. Voorttreinend tussen Bilthoven en Den Dolder vind ik haar plotesing op mijn linkerschouder. Ongeveer vijf en twintig centimeter lang. Kleurloos eigenlijk. Met, heel merkwaardig, zo af en toe een stukje donkerblond. Ik neem haar in mijn vingers en strek haar voor me uit. Ja hoor, van haar. Heur haar, zeg je dan klinkt het in me. Een beetje wazig begin ik ermee te spelen. Ik probeer d'r te kloven, want zo ben ik. Aan dachtig kijkend, neem ik de streng hoomstof tussen duim en wijsvinger van mijn andere hand en laat ik er langs glijden. Dat piept een beetje. Ik ruik er aan maar vang geen bekende geur op. Aan het ene eind zit een heel klein bobbeltje, zoals bij een meeëter. Ik laat mijn duim en wijsvinger er nog een paar keer langs glijden, onder tussen als een seniele ouwe baas in mezelf fluisterend dat je zo een beetje bij me bent. Ze voelt sterk aan, zoals een draadje garen. Of zelfs nylon. Toch weet ik dat ik haar zonder moeite breek als ik een ietsje meer kracht zet. Dat doe ik niet want natuurlijk zie ik haar meteen als iets symbolisch. Als de enig nog resterende verbin ding. Daarom blijf ik er mee zitten spelen. Voorzichtig en teder. Van halverwege Biltho ven en Den Dolder tot Soest- Zuid. Als station Soest-Zuid" klinkt, sta ik op en loop naar het hal letje. Haar geknepen tussen duim en wijsvinger van mijn linkerhand, mijn tas hangend aan de resterende drie vingers. Er staan een stuk of vijf men sen die blijkbaar ook bijna hun reisdoel bereikt hebben. Ik breng mijn rechterhand aan de gele Open-knop alhoewel ik weet dat het daar nog veel te vroeg voor is. In de treindeur- ramen neem ik mezelf nauwkeurig op alsof ik naar een vreemde kijk. Ik zie dat hij zijn haar gauw eens wassen moet. Steels betast ik haar. Ze is er nog. Door de nog pas half-geopende deuren stap ik naar buiten. Veel te snel klikkend hoor ik mezelf naar huis lopen. Na ongeveer honderd meter wil ik haar wel weer eens zien. Zo voorzichtig mogelijk pro beer ik de tas naar mijn rech terhand te brengen, tegelijker tijd trachtend haar tussen dui men en wijsvinger te nemen. Niets omhanden. Ze moet ge vallen zijn. En zoiets is in het donker natuurlijk nooit meer terug te vinden. Nog sneller klikkend loop ik door. Zonder haar. Om misverstanden te voorko men de linkerschouder was niet van mij maar van mijn zoon die het ditmaal "zo ge zien" heeft. Ben Amerikaanse vrouw, woonachtig in Engeland, meldde zich vorige week aan het politiebureau. Zij was op zoek naar haar zuster, die in Soest moest wonen. De zuster was getrouwd met een Amerikaanse militair. Het adres was de vrouw echter kwijt geraakt. Na enig speurwerk, waarbij de Vreemdelingendienst werd inge schakeld, bleek de zuster in Soest (XVest-Duitsland) te wonen. Met de vriendelijke hulp van politie en Spoor wegen heeft de vrouw zich spoorslags naar onze Oosterburen begeven. Onmisbaar bij de keuze van een koophuis in Soest, Amersfoort, Baarn en omgeving. Peters bv Makelaardij o.g. voor wonen in de groene zonej Soest, 02155-16251 Amersfoort, 033-30488

Historische kranten - Archief Eemland

Soester Courant | 1982 | | pagina 1