'Ze moeten niet doen alsof het allemaal maar niks is geweest*
>.ui,
Voor aanleg van Soester
Natuurbad in 1933 kwam
heel wat kijken
TAXI
KLOMP
12984
Leo van den Berg bij 12y% -jarig jubileum kinderboerderij:
Het comité van
aanbeveling bij
de oprichting van de
kinderboerderij in 1970
Bezwaarschrift
'Bereidheid tot overleg
niet reëel beantwoord'
TEL.
Munten buit bij inbraak
Auto gestolen
9
Soester Courant van woensdag 23 februari 1983
9
'1,5 I.J-.
H.K.H. Prinses Beatrix
Z.K.H. Prins Claus
Mr. S. P. Baron Bentinck, burgemeester van Soest
Drs. P. S. J. Ablij, vice-voorzitter "De Veenbes"
J. W. D. Berkelbach van der Sprenkel, geneesheer-directeur "Zonne
gloren"
J. K. de Bruin, lid Provinciale Staten
Jean Dulieu, auteur
H. J. van der Dussen, directeur Gemeentewerken
Piet Ekel, radio- en televisieacteur
H. J. van Hal, directeur Gem. Sociale Dienst
A. G. Hilhorst, directeur R.K. MAVO voorzitter Soester Zakenkring
A. H. Hoegen Dijkhof
D. Hoekstra, hoofd Savornin Lomanschool
P. G. Jansen, hoofd St. Jozefschool
Ben Joosten, voorzitter Artishock
Maarten Kooy, organist-dirigent
L. J. Linssen, architect
Pastoor G. M. Metternich, voorzitter Raad van Kerken Soest
B. C. A. Nicolas, huisarts
H. Nieswaag, hoofd Rinke Tolmanschool
L. Overhoffhoofd Prins Willem-Alexanderschool
S. M. Polet-Musler, oud-gemeenteraadslid
Ds. L. de Ru, predikant
C. van der Schoor, onderwijzer
J. F. Sprink, hoofd Van der Huchtschool
S. C. van der Steen, voorzitter Stichting Jeugdzorg
R. P. Tensen, adjunct-directeur Tensen N.V.
Rinke Tolma, veldbioloog
M. H. A. van Veeren, notaris
Mr. C. C. A. Voskuil, directeur T. M. C. Asserinstituut
T. Walma van der Molen-De Vries, gemeenteraadslid
M. C. P. Walter-Van der Togt, wethouder
K. de Wilde, lid Provinciale Staten
E. IJsselmuiden, kapelaan
W. G. van Zadelhoff, oud-wethouder, oud-gedeputeerde v.d. Staten van
Utrecht
Foto: Goos van der Wilt
Bij het l2Vt-jarig jubileum van de Kin
derboerderij "De Vrije Teugel," dat
a.s. zondag 27 februari met een groot
feest op de boerderij gevierd gaat wor
den, zal waarschijnlijk min of meer
uitvoerig worden stilgestaan bij de som
bere vooruitzichten, die voor deze om
streden "welzijnsinstelling" in Over-
hees zijn weggelegd. Het besluit van
het Soester gemeentebestuur om de
subsidiëring van de kinderboerderij
per 1 juli a.s. volledig te stoppen geeft
daar aanleiding genoeg voor. Veel
mensen zullen dezer dagen ook wel
terugblikken naar de tijd waarin nog
niemand zich echt veel zorgen maakte
(en hoefde te maken) om de toekomst
van "De vrije teugel."
Het Is Leo van den Berg (32) die, zo
zeer betrokken bij het reilen en zeilen
van de kinderboerderij, beter dan wie
dan ook het verhaal van de dreigende
"teloorgang" van "De vrije teugel"
kan vertellen.
Al vanaf 1975 - langer dan iemand
anders - is Leo als beroepskracht zeer
intensief betrokken bij het functio
neren van de kinderboerderij. In au
gustus van dat jaar werd hij aange
steld als full-time coördinator, een
functie die hij tot september 1980 ver
vulde. Vervolgens stopte hij met het
werk, legde zich toe op zijn gezin en
zijn docentschap drama bij Artishock,
en beleefde zijn verbondenheid met de
kinderboerderij, "alleen" nog door het
voorzitterschap van het stichtingsbe
stuur. Toen zijn opvolger een jaar later
verdween trad hij opnieuw in dienst als
beroepskracht, maar nu voor halve da
gen, terwijl Winifred van Soest het full
time coördinatorschap overnam. Voor
dat hij zich aan "De vrije teugel" ver
bond werkte Leo o.m. in het club- en
buurthuiswerk in Den Haag en Amster
dam, verrichtte sociaal werk onder
Surinamers en deed bestuurlijke en po
litieke ervaring op in het hoofdbestuur
van de PPR.
Wat trof hij aan toen hij in '75 zijn
eerste stappen deed op het terrein van
de Kinderboerderij?
"Eigenlijk was het een puinhoop," ver
telt Leo. "Financieel en organisato
risch klopte er weinig, en de gemeente
had al laten weten dat er met de boer
derij gekapt zou worden als de zaak
niet binnen een jaar op rolletjes liep.
We zijn er toen keihard tegenaan ge
gaan, Ans van Dijk en ik, en natuurlijk
Gerrit Radstok, de onderhoudsman."
De oorspronkelijke opzet van de kin
derboerderij (de opgroeiende jeugd
nog een plaats te bieden in een verste
delijkende omgeving, waarvan ook
Soest in die tijd de kenmerken begon te
vertonen, waar zij kontakt konden
maken met elementaire dingen als de
natuur, levende dieren, etc.) kwam al
gauw in het gedrang door de nieuwe
ontwikkelingen. Overhees werd
gebouwd, en daarop moesten de plan
nen van de kinderboerderij al gauw
worden afgestemd. Er zouden jonge
gezinnen komen, met veel kinderen.
Gloriejaren
"In nauw overleg met het bestuur en
de wijkbewoners hebben we toen een
compleet nieuw programma op poten
gezet, niet alleen voor de eerste doel
groep, de schoolgaande jeugd, maar
ook voor de kleinere kinderen, en voor
de oudere tieners en de volwassenen.
Qua bezoekersaantallen beleefde de
kinderboerderij gloriejaren - aantallen
die zich pas de laatste twee, drie jaar
hebben gestabiliseerd, al komen er in
de vakanties nog forse pieken voor,"
aldus Leo.
Hij bevestigt dat de kinderboerderij
door de toevloed van kinderen van ka
rakter veranderde. "Het kostte veel
moeite om daar op een goede manier
op in te spelen. De oorspronkelijke op
richters leefden misschien met het idee
dat alles vanzelf in orde kwam, als de
kinderen maar een plaats hadden om
zich vrij te voelen. De effecten van het
verrijzen van een complete nieuw
bouwwijk zijn in die tijd misschien wel
overschat."
De enorme toeloop van kinderen in
Overhees spoelde ook als een golf over
de kinderboerderij heen. En mét de
kinderen kwamen ook de problemen de
boerderij binnen. "We werden gecon
fronteerd met veel kinderen die totaal
geen wortels in hun nieuwe woonomge
ving hadden, die thuis en op school met
veel problemen zaten en in elk geval
uit een heel ander sociaal milieu kwa
men dan de kinderen in de beginjaren
van "De vrije teugel." Je zou, voor
zichtig uitgedrukt, kunnen zeggen dat
hun afkomst in het begin nogal elitair
was. De kinderen werden doorgaans
door hun ouders met de auto gebracht
en gehaald. Dat is wel anders gewor
den."
Of men het wilde of niet, de kinderboer
derij kreeg veel meer een "opvang-
functie" dan de gezellige speelplaats
die de oprichters wellicht voor ogen
had gestaan. "Een voorbeeld? In de
eerste jaren waren de materiaalkosten
gewoon open. Alles ging prima. Er
heerste vertrouwen. Na een half jaar
moest alles achter slot en grendel, om
te voorkomen dat de kasten werden
leeggeroofd."
Keuze
Geconfronteerd met toenemende
agressiviteit was het nodig dat de lei
ding van de boerderij zich diepgaand
beraadde op de onstane situatie. "We
stonden voor een keuze. Ofwel zouden
we bepaalde groepen van kinderen
gaan weren, waardoor we heel relaxed
verder hadden kunnen gaan in de geest
van de oprichters, óf we zouden beslui
ten "open" te blijven voor alle kin
deren, ook de kinderen die problemen
opleverden. Welnu, we hébben geko
zen. We hebben de uitdaging aanvaard,
met open ogen, en we hebben het gewe
ten ook!"
Met schade en schande, vertelt Leo, is
het gelukt om er iets van te maken, al
ging het vaak met veel moeite. "Voor
een betrekkelijke kleine groep moest je
natuurlijk nogal eens voor politie
agent spelen. Er waren dagen dat er
hier zo'n 150 tot 200 kinderen rond
liepen, en dan kost het, ondanks het
grote terrein, best moeite om de zaak
enigszins in de hand te houden.
Is die periode eigenlijk niet bepalend
geweest voor het beeld dat langzamer
hand bij de Soester burgerij ontstond
van de kinderboerderij. Kostte dat de
goodwill?
"Misschien wel," antwoordt Leo be
dachtzaam. "In het begin, bij de op
richting, speelde dat niet. De kinderen
waren afkomstig uit een goed milieu,
en er was inderdaad sprake van een
flinke portie goodwill bij de bevolking.
Onder die omstandigheden is het ook
niet zo'n opgaaf om geld los te peu
teren. Al speelt er toch iets "vals"
mee: Het is gemakkelijk om geld be-
Foto: Goos van der Wilt
De kinderboerderij aan het Vedelaar-
pad.
schikbaar te stellen als er verder geen
problemen zijn - de kinderen blijven
van de straat en ze hebben het gezellig.
Pas als je wordt geconfronteerd met de
problemen, dan blijkt dat het helemaal
niet zo simpel is. Met geld alleen ben
je er dan niet van af. De keuze die wij
deden riep problemen op waarvan de
mensen eigenlijk liever niets wilden
horen. In feite confronteer je volwas
senen natuurlijk met hun eigen pro
blemen."
Toch bleef, op papier althans, grote
waardering bestaan voor het werk van
de kinderboerderij. De gemeente ver
strekte ieder jaar subsidie en stelde de
kinderboerderij zelfs ten voorbeeld
aan andere instellingen. Het zomer-
programma dat "De vrije teugel" sa
men met Artishock organiseerde werd
drie maal achter elkaar uitgeroepen
tot het beste van Nederland, en het ge
meentebestuur ging zonder bezwaren
akkoord met de in 1976 ingezette om
buiging in de richting van het club- en
buurthuiswerk, voor alle leeftijdsgroe
pen.
Karakter
"Eigenlijk is het gemeen," aldus Leo.
"De gemeente was voortdurend op de
hoogte van de ontwikkelingen, stimu
leerde die zelfs. Sinds '79 is die om
buiging al voltooid. We héten alleen
nog "kinderboerderij." En nu hoor je:
ja, jullie hadden toch maar liever een
échte kinderboerderij moeten blijven,
wat het overigens nooit alleen geweest
is. Nu wordt er gezegd: tsja, jullie zijn
zó van karakter veranderd. Dat
heeft zéker een rol gespeeld bij de be
sluitvorming over de bezuinigingen!
Leo legt uit dat de forse uitbreiding van
de activiteiten steeds met dezelfde fi
nanciële middelen werd bekostigd. De
subsidie bleef de laatste jaren al op het
peil van 1979, omdat sinds die tijd geen
kostenstijgingen meer berekend wer
den.
Ook het bestuur veranderde onder in
vloed van alle ontwikkelingen van
karakter. De meeste bestuursleden
zijn niet meer de achtbare burgers van
vroeger, maar doorgaans ex-vrijwil-
ligers, die zeer betrokken zijn bij wat
er op de boerderij gebeurt.
De vraag is: kan hij met een goed ge
voel feest gaan vieren?
"Ja, natuurlijk!" klinkt het zonder
aarzeling. "De kinderboerderij heeft in
die 12% jaar zo ontzettend veel bete
kend voor zoveel mensen. Het wordt
ook een soort reünie, bijvoorbeeld voor
al die honderden vrijwilligers en vrij
willigsters die hier hebben gewerkt, en
voor de ruw geschat 250 stagiaires van
diverse opleidingen, die hier hun stage
hebben doorlopen.
De kinderboerderij blijkt door de jaren
heen ook een belangrijke functie te
hebben gehad voor opleidingen in het
sociaal-culturele werk, een functie die
van de vaste staf veel tijd en inzet
vergde. De begeleiding van de sta
giaires en de vrijwilligers kost erg veel
energie en aandacht.
Feestvieren zonder kopzorg is er na
tuurlijk niet echt bij, verduidelijkt Leo.
Hij verwijst naar de confrontatie met
het gemeentebestuur, naar het be
zwaarschrift, dat inmiddels is ver
zonden, naar de AROB-procedure die
gestart wordt als beroep onverhoopt
wordt afgewezen. Wat dat betreft is
Leo niet echt pessimistisch. "We zullen
er alles aan doen om de Kinderboer
derij te laten voortbestaan. Wat ons
betreft neeft de raad nog steeds een
kans, maar dan moeten ze er nu wel
zelf mee komen.
Russische roulette
Hij noemt de besluitvorming over de
bezuinigingen "net een soort Russische
roulette." "We weten nog niet waarom
uitgerekend de kinderboerderij gepakt
is. Blijkbaar gokt het gemeentebestuur
op het uitblijven van AROB-procedu-
res door de instellingen, én het ziet er
naar uit dat ze nog aardig goed gokken.
Maar dat geldt niet voor de kinderboer
derij."
Ondanks die strijdvaardigheid is het
natuurlijk wel moeilijk geworden,
geeft Leo toe. "Je kunt eigenlijk geen
plannen meer maken. In juli gaapt er
een groot gat. De meeste pijn doet het
dat alle mooie woorden uit het verleden
niets meer dan holle frases zijn geble
ken.
Wat betekent de sluiting van de Kin
derboerderij concreet?
"Nou, ik denk dat veel bezoekers ge
doemd zijn voortaan maar zo'n beetje
met hun ziel onder de arm rond te lo
pen. Wat dat nog voor gevolgen kan
gaan hebben hoef ik niet nog eens dui
delijk te maken. Voor heel veel kin
deren is de boerderij hun tweede thuis
geworden. Je moet dat niet onder
schatten. De kleintjes, tot zo'n leeftijd
van een jaar of acht, negen, kunen zich
er trouwens nog helemaal geen voor
stelling van maken. En voor de oude
ren kan ik het niet voorspellen. Er is al
van zoveel kanten op het gevaar van
toenemend vandalisme gewezen. Ik
hoop dat dat soort gevolgen zullen uit
blijven, maar er valt niets te voorspel -
lenl"
Overbodig
Het zou niet nodig moeten zijn dat er
een kinderboerderij bestaat: "Eigen
lijk hadden we onszelf overbodig moe
ten maken. De jeugd van nu staat er
toch al slecht voor, er wordt steeds
minder naar hun belang gekeken. Dat
is een gevaarlijke ontwikkeling. Het is
wél de generatie die het over zo'n jaar
of twintig moet maken. De wereld is
niet meer gevaarloos en je kunt niet
zeggen: we zien wel. De plaats die kinde
ren in de samenleving innemen wordt
steeds kleiner, en dat gaat zich wreken
in het gedrag. Je schrikt nu al van de
manier waarop ze met elkaar omgaan -
die zinloze agressie soms. Bij de ge
meente staan ze verbaasd als er jaar
lijks voor 100.000 gulden aan ruiten
wordt stukgegooid. Ik verbaas me daar
niet over. Trouwens, het subtiele ge-
Voor het feest dat de kinderboer
derij a.s. zondag gaat vieren zijn
veel mensen uitgenodigd, die
allemaal op een of andere manier
bij "De Vrije Teugel" betrokken
zijn, of geweest zijn. Het pro
gramma omvat een fototentoon
stelling, een doorlopend diapro
gramma en de vertoning van
filmpjes', die in het verleden zijn
gemaakt. Fotoboeken geven ook
een goed beeld van de historie.
Omstreeks 15.30 uur zullen een
aantal sprekers vertellen wat de
kinderboerderij voor hen heeft
betekend, en zij voor de boerde
rij. Dat zijn Paul Wareman,
voorzitter, Diet Huigen-Haring,
een van de initiatiefnemers en
oud-voorzitter, Henny Swets,
oud-voorzitter, Gerrie Bouman,
docente Mibeon, Jos Jansen-
van Breukelen, sekretaris/pen-
ningmeester, en Leo van den
Berg.
Het feest begint om 14.00 uur en
duurt tot ongeveer 17.00 uur.
weid van de gemeente maakt veel
machtelozer, door haar onoverzien
bare beslissingen."
De kinderboederij zou op een andere
manier overbodig hebben moeten wor
den. De probleemsituaties zijn niet op
gelost, ook al verdwijnt de boerderij.
Die worden er juist erger door, kan de*
conclusie zijn. Leo: "In de raad zei
burgemeester Scholten tegen Jan Vis
ser dat riolen niet kunnen piepen, wél
stinken. Nou, kinderen piepen wel,
maar ze worden niet gehoord! Op zich
zelf is het begrijpelijk dat en zuiniger
gewerkt moet worden. Daar heb ik ook
geen moeite mee, als je de pijn maar
rechtvaardig verdeelt, en bij die verde
ling de waarden erkent van het werk
dat met het geld is opgebouwd. Dat
moeten ze niet zomaar ontkennen, niet
doen alsof 't allemaal maar niks is ge
weest. Veel kinderen van vandaag zijn
in materieel opzicht verwend, maar ze
krijgen weinig aandacht, weinig
ruimte. Op de kinderboerderij krijgen
ze die wel. En die dreigt nu 'weg te
vallen. Dat is juist wat er niet moet ge
beuren.
Niet voor niks
Niettemin beschouwt Leo van den Berg
zichzelf als een optimist.
"Ik geloof dat er altijd weer dingen ko
men om op voort te borduren. De jeugd
zal zich ook niet één-twee-drie gewon
nen geven, die heeft ook een élan. Dat
moet je niet onderschatten. Ik heb hier
7% jaar gewerkt, en daar is veel ener-
Voordat het Soester Natuurbad op 17
juni 1933 zijn poorten kon openen om de
Soester en Soesterbergse zwemlus-
tigen de kans te geven om te zwemmen
of de zon te aanbidden, was er heel wat
komen kijken.
Op 5 oktober werd vanuit de raad van
commissie in het leven geroepen, die
moest onderzoeken of het in de ge
meente mogelijk was om een zwemin
richting te realiseren. Daarbij moest
gedacht worden aan een eenvoudig
bad, dat niet al te kostbaar zou zijn.
Nadat de behoefte gepeild was kwam
de commissie tot de conclusie dat een
terrein aan de Lange Brinkweg zich
het beste leende voor het bouwen van
een zwembad, maar het concept-uit
breidingsplan van de gemeente liet
niet toe dat daar het bad kwam.
De plaatselijke V.V. V. gaf echter de tip
aan de commissie, dat naast het pomp
station Soestduinen een zeer goede
mogelijkheid aanwezig was. Daar was
voldoende water aanwezig van 18
graden C. De directie Waterleidingbe
drijf was zeer ingenomen met het plan
en zou alle mogelijke medewerking
verlenen. Ten aanzien van de kosten
dacht de commissie dat dit werk een
zeer geschikt object zou zijn voor de
werkverschaffing, zodat de uitgaven
voor een groot deel gehaald kon wor
den uit de post "Steun bij werkloosheid
en werkverschaffing." Op die manier
kon de gemeente een zweminrichting
krijgen die op de duur rendabel zou
worden. De toenmalige gemeenteraad
ging akkoord met het plan en in novem
ber 1932 werd 'de aanleg van een
nauurbad' aangemeld bij het rijk als
object in het kader van de werkver
schaffing. In Soest kwamen nog twee
werken hiervoor in aanmerking: het we
genplan voor de wijk 't 'Hart en het uit
dunnen en onderzaaien van de gemeen-
tebossen.
Bezwaren gemeente Utrecht
Nadat de werkzaamheden reeds enige
tijd aan de gang waren, kwam er in
januari 1933 een bezwaar binnen van
het gemeentebestuur van Utrecht. Dit
bestuur vond dat het zwembad te dicht
bij het terrein van de Utrechtse Wa
terleiding lag en het bad zou berekend
zijn op een bezoekersaantal van 4000 a
5000 per dag. "Voor de watervoorzie
ning in Utrecht is het een belang van de
eerste orde, dat de winplaats van het
water zo volstrekt mogelijk bevrijd zal
blijven van gevaar voor besmetting of
ander hygiënisch nadeel. Ook zal op
deze manier het grondwater verontrei
nigd worden door ziektekiemen en door
chemische desinfectie," zo schreef het
Utrechtse gemeentebestuur,
"Opschuiving in westelijke richting
.cui het bad zal dit voorkomen." Ook
de gezondheidscommissie van de ge
meente Utrecht maakte bezwaren.
De bassins en verversingsputten moes
ten gemaakt worden van materiaal
dat doorsiepelen van water onmoge
lijk zou maken. Daarnaast moesten
de toiletten en douches ver van de
prlsse d'eau gebouwd worden. Het
Soester gemeentebestuur antwoordde
dat het bad niet meer verschoven kon
worden en dat de gezondheidscommis-
gie in gaan zitten. Het zou jammer zijn
als we moeten stoppen, maar mensen
gaan weer een andere kant op. Het is
niet voor niks geweest.
Wat zijn de vooruitzichten?
"We hebben met z'n allen afgesproken
dat we ook niet weglopen. We laten de
zaak niet in de steek. Er zijn mij al
banen aangeboden, maar we hebben
elkaar beloofd dat we blijven zolang
het nog niet volstrekt zeker is dat de
kinderboerderij dicht moet. We leggen
sie Baarn en omstreken een gunstig ad
vies omtrent de plannen had uitge
bracht. Verder zouden alle wanden zo
danig bekleed worden, dat er geen
water doorheen zou kunnen.
Overschrijving krediet
Op 12 april 1933, toen het zwembad zijn
voltooiing naderde, kwam de gemeen
teraad in een geheime zitting bijeen
want de werkzaamheden werden op
een allesbehalve goede wijze uitge
voerd. Ook de kosten rezen de pan uit.
In november 1932 was door de raad
64.000 gulden beschikbaar gesteld. De
overschrijding was niet minder dan
40.000 gulden. Daar schrok de raad van.
Als reden van deze overschrijding
werd opgegeven dat de inrichting node
loos ingewikkeld was opgezet. Vooral
de afwatering had doelmatiger kunnen
geschieden. Zo werd de biologische
reiniging belemmerd door te weinig
stilstand van het water. Naast de
onvoldoende voorbereiding door de
dienst openbare werken, was er ook een
groot gebrek aan leiding tijdens de uit
voering van het werk waardoor onno
dig werk verricht werd.
Grillige plas
De zwemmers en zwemsters konden op
17 juni 1933 bezit nemen van het
Soester Natuurbad. Het bad had een
grillige vorm, met aflopende stranden
van 30 meter tot 80 meter breed. De
plas was verdeeld in drie gedeelten:
een ondiep gedeelte van 3000 vierkante
meter (tot 100 cm), een half diep ge
deelte van 6000 vierkante meter (100
tot 200 cm) en een duikgedeelte van
1900 vierkante meter (200 tot 375 cm).
Er was een duiktoren. een loopstelling
en een waterval. Het personeel bestond
uit één badmeester, twee assistenten,
twee mensen voor de entree en vier
personen voor de garderobe. Men kon
een badpak huren voor 15 cent; een
handdoek lenen kostte 10 cent en voor
het huren van een badmuts betaalde
men eveneens 10 cent. Een abonne
ment kostte 5 gulden. Wanneer er twee
personen uit één gezin kwamen betaal
de men 4 gulden. Voor drie personen
3,25 gulden, voor vier personen 2,75 gul
den en voor meer dan vier personen
2,50 gulden. Een abonnement voor
overmogenden was gratis. Lagere
schoolkinderen betaalden 50 cent en
leerlingen van de Ulo één gulden per
jaar. Een dagkaart kostte 50 cent; de
jeugd onder 14 jaar had voor half geld
toegang. Wanneer het zwembad open
was tot 12 uur betaalde men 15 cent,
tussen 12 en 5 uur 25 cent en na 5 uur 15
cent.
bescheiden zonnebaden
V oor het zonnebaden had de raad van
viJftig jaar geleden een speciale in
structie in het leven geroepen. De
dames en heren mochten niet naast el
kaar zonnebaden in badkostuum,
omdat- zo stond in de instructie-"prik
kelen van het zedelijk gevoel daardoor
niet uit zou blijven." De damesga-
derobe lag dan ook links van het
huidige restaurant terwijl de heren-
kleedcabines op de plaats stonden
waar nu de gaderobe is. Men was ver
plicht gebruik te maken van het daar
voor bestemde terrein voor de heren en
Leo van den Berg.
ons niet neer bij de sluiting. We gaan
niet onfatsoenlijk te keer, ook al heeft
het gemeentebestuur ons wel onfat
soenlijk behandeld. We hebben onszelf
niets te verwijten. Er is me wel kwalijk
genomen dat ik tijdens de hoorzitting
m'n emoties teveel liet blijken. Nou, ik
zit daar niet zo mee. Ze praten toch
over je levenswerk.
de dames boven de leeftijd van tien
jaar. Onder zonnebaden verstond de
instructie "het uitgestrekt liggen met
de kennelijke bedoeling gedurende
enige tijd op de huid de stralen van de
zon te laten inwerken." De bevolking
was het met deze instructie niet eens.
In verband met de voor familiever
band zo hinderlijke bepaling van het
gescheiden zonnebaden in het Soester
Natuurbad werd door de bevolking een
lijst met ruim zeshonderd handte
keningen aan het gemeentebestuur
overhandigd. Maar het gemeentebe
stuur bleef vasthouden aan de instruc
tie. Wanneer een raadslid met eigen
ogen had gezien dat aan de instructie
geen gevolg was gegeven, stelde hij er
in de eerstvolgende vergadering vra
gen over, met als gevolg dat het bad-
personeel de volgende keer goed moest
opletten.
Stichting
Voor de goede organisatie van het Na
tuurbad werd op 20 november 1933 de
Stichting tot Beheer van het Soester
Natuurbad opgericht.
Ziekenfondsvervoer
Rolstoelvervoer
Groepsvervoer
Trouwrijden
Dag- en nachtservice.
Op vertoon van 65 pas
10% korting.
Een bewoner van een flat aan de Smits-
weg deed bij de politie aangifte van de
diefstal van tien zilveren guldens, ca.
100 zgn. Unie van Utrecht-rijksdaalders
en voor ca. 1000,- aan munten met een
dubbele beeldenaar. Tevens miste hij
wat kleingeld en een spijkerbroek. De
totale waarde van de buit bedraagt on
geveer 1500,-.
Een inwoner van Soest, die in de Pe
trus en Pauluskerk aan het Kerkplein
verbleef, miste na de kerkdienst vrij
dagavond j.1. zijn autosleutels uit zijn
jas, die hij in de garderobe van de kerk
had gehangen. Tot zijn schrik ontdekte
hij dat zijn auto was gestolen. Het be
treft een Mitsubishi Colt met een
waarde van ca. 9000,-. De gedupeerde
eigenaar deed aangifte bij de politie.
In het bezwaarschrift dat de stichting Kinderboerderij "De Vrije Teu
gel" bij de gemeenteraad heeft ingediend zegt men verbaasd te zijn
over de beslissing om de subsidie in te trekken en verbolgen over de
wijze waarop college en raad de bezuinigingsoperatie hebben aange
pakt: op een veel te abrupte manier, zonder samenspel met de betrok
kenen. "U hebt gekozen voor een politiek van confrontatie. De dialoog
was al bij voorbaat monddood gemaakt. Het werk van jaren, steeds
gesteund door de gemeentelijke overheid, wordt zomaar overboord ge
gooid, en dat zonder nadere motivatie."
De Kinderboerderij schrijft verder: "Al onze aktiviteiten om de beslis
sing om te buigen bleken geen enkele rol te spelen. Vanaf het begin van
de bezuinigingsoperatie stonden we met de rug tegen de muur. Wij heb
ben aangetoond bereid te zijn tot overleg, maar dit is niet reëel beant
woord."
Nog verbaasder is men over de inhoudelijke kant van de zaakde vraag
naar het waarom is niet beantwoord. "Geen enkel criterium is openbaar
gemaakt. hebt het bestaan zonder opgaaf van redenen een beslissing
te nemen. Dat staat in schril contrast met de relatie die de gemeente
lijke overheid tot dusver onderhield met de Kinderboerderij."
Na een opsomming van de gevolgen van de eventuele sluiting van de
Kinderboerderij besluit het bezwaarschrift met de opmerking: "U zult
moeten beseffen dat u vooral jonge mensen treft, die zelf nog niet mogen
beslissen en toch al niet zoveel uitzicht hebben op betere tijden. Wij ge
ven u dit alles in overweging in de hoop nu eens serieus genomen te wor
den. We hebben niet de illusie dat u op slag zult veranderen, maar wel
de hoop dat echt overleg zal kunnen leiden tot een herbezinning. Als
verantwoordelijke gemeentebestuurders kunt u dit bezwaarschrift ge
bruiken als aanleiding, om met echte argumenten onze plaats in de
Soester gemeenschap te bezien."
