burgemeester P. Scholten opent vrijdagmiddag de
lieuwe motorhandel van Ben Nijhuis
VAARDERHOOGT
Duitse Soest in beroering
om kernraketten
Gehannes...
DOE-HET-ZELVERS
nieuwe lente begint met een nieuw tweewielergeluid
Rondje
Soest
Uit, Goed voor u
Uit, goed voor u
(2)
Financiële commissie wil
subsidie 'De Borg'
blokkeren
Nieuw in het
ENFOrmatiecentrum
Old Country Roses: even
beroemd als de Big Ben j
ROYALALBECT
IKV steunt actie
voor
Tuin
I veranderen:
(deel I)
Eerst denken dan doen!
13
Soester Courant van woensdag 2 maart 1983
13
Ben Nijhuis.
Foto: Goos van der Wilt
De motor-, bromfiets- en rijwielhandel van Ben Nijhuis aan de Nieuweweg
onderging de laatste maanden een meer dan Ingrijpende verandering. Toen uw
verslaggever er in januari binnenstapte, stond het voormalige winkelgedeelte
nog volledig in de steigers. Timmerlui en metselaars waren druk in de weer het
geheel voor de opening, die vlak voor de lente plaats moet vinden, een totaal
nieuw uiterlijk en karakter te geven.
De 46-jarige Ben Nijhuis was ook op
dat bouwtechnische front volledig van
de partij. Zelf hielp hij hard mee om
zijn zaak in alle opzichten weer snel
volledig te kunnen laten draaien. Maar
nu met meer magazijnruimte en een
grotere werkplaats dan hij eenentwin
tig jaar geleden ooit voor mogelijk had
gehouden. Ook de oude showroom is in
de afgelopen maanden tot de grond toe
afgebroken om plaats te maken voor
een nieuwe. Deze meet nu zo'n hon
derdtien vierkante meters.
Ben, zoals hij gewoonlijk voor zijn
klanten heet, nam in 1961 de rijwiel
handel van Dirk Engel over. Met alles
erop en eraan. En dat was toendertijd
niet zo heel veel. Een enkele schuur,
een piepkleine showroom en dan had je
het wel gehad. Van lieverlee vroeg
daarna het opgekochte bedrijfje aan de
Nieuweweg om steeds meer uitbrei
ding. Toch was het verkrijgen van de
bouwvergunning om de zaak tot haar
huidige vorm om te kunnen vormen,
beslist niet van het bekende leien dakje
gegaan. Gemeenteplannen om daar
aan de Eng een nieuw winkelcentrum
te laten verrijzen, staken een spaak in
de tweewielerplannen van de heer
Nijhuis. Toen die gemeente-plannen
door de vele protesten uit de omge
ving van de baan waren, stond er ook
niets meer in de weg om zijn zaak een
heel stuk breder van opzet te maken
dan ze ooit geweest is. En zover is het
dan nu.
Groot assortiment
De berijders van alle soorten tweewie-
Iers worden in het vervolg nu nog ef
ficiënter en vollediger geholpen dan
vroeger al het geval was. Het assorti
ment voertuigen en onderdelen heeft
door de vergrote bedrijfsruimten een
overzichtelijke plaatsing gekregen.
Van crossfietsen tot en met snelle mo
torfietsen, waarvan een topsnelheid
bereiken van een dikke tweehonderd
kilometer per uur.
Dit alles valt op de Nieuweweg te
zien en te kopen voor wie daar de
behoefte aan en het geld voor heeft.
'Met name de verkoop van rijwielen
sprong er het afgelopen jaar danig uit',
zegt de heer Nijhuis. 'Dat zal wel met
de wat teruglopende conjunctuur te
maken hebben, denk ik. Ook bestaat er
een grote vraag naar de zogenaamde
crossfietsen bij de jongere jeugd.
Die fietsjes heb ik in de prijsklasse
van tweehonderd af tot zo'n tweedui
zend gulden voor een echte wedstrijd-
fiets. Ach, die jongens zien ze op de
televisie, waar er wedstrijden mee ge
reden worden en dat stimuleert de
vraag.
Ben Nijhuis voert een assortiment
fietsen in alle soorten, uitvoerin
gen en prijsklassen. Je ziet bij hem in
de vernieuwde zaak dan ook toer-,
sport/trim, en racefietsen in prijzen
die zo liggen tussen de circa driehon
derdvijftig en vijftienhonderd gulden.
Ook staan er een paar heel speciale
lichtgewicht fietsen waarvan hij de
alleen verkoop voor Soest heeft. Ook
zijn bij hem alle accessoires voor de
genoemde fietssoorten aanwezig, even
als een grote collectie onderdelen voor
crossfietsjes.
In de fonkelnieuwe showroom zijn dan
ook ettelijke gekleurde exemplaren
van genoemde sportieve mini-fietsjes
aanwezig. Vooral de jongeren tot zo'n
jaar of twaalf, verdringen zich er
geestdriftig om. Toch vinden ook hun
wat oudere broertjes - al of niet met
bromfiets of motor aanwezig - het wel
grappige dingen.
'We houden er niet van om 'nee' te
moeten verkopen', merkt de heer Nij
huis op. 'Dat is met name de reden dat
iedere klant die om een tweewieler
komt, hier wel iets van zijn of haar
gading vindt. Of dat nu een stevig
rijwiel is om de ongeving van Soest
te verkennen of een superlichte sport-
fiets.'
De handel is nieuwe bromfietsen gaf
het afgelopen jaar wat minder reden
tot juichen. Wel was er veel vraag naar
tweedehands exemplaren. Het pro
bleem daarmee is alleen: 'hoe kom je
eraan?' Bijna automatisch komen we
na deze vraagstelling terecht bij de
zwaardere broertjes van de bromfiet
sen: de motorfietsen. De firma Nijhuis
heeft zich vooral op twee topmerken
gespecialiseerd. Te weten Honda en
Yamaha. De afzet hiervan is redelijk
te noemen gezien de huidige economi
sche situatie. Vooral het eerste merk
motorfiets verheugt zich in een behoor
lijke belangstelling. Diverse nieuwe
typen hiervan zijn dan ook in de show
room aanwezig.
Dealercursussen
Van de zijde Van de fabrikant en de
importeur worden al sinds enige tijd
zogenaamde dealercursussen gegeven.
Het doel dat men daarbij voor ogen
heeft is de dealers van het betreffende
merk in den lande up-to-date te in
strueren omtrent de laatste typen mo
toren - en hun bijzonderheden - die er-
weer zo op de markt verschenen zijn.
Een motorfiets met vier kleppen per
cilinder en zes cilinders in totaal, stelt
zo zijn eigen typische eisen aan vak
manschap materiaalkennis en wat er
zoal meer bij komt kijken. Omdat de
importeur nu niet bepaald dat dealer
schap 'cadeau doet', moet er aan
nogal wat eisen voldaan worden voor
een handelaar in motorfietsen daar
voor in aanmerking komt. Tijdens zo'n
instructiedag ten huize van de impor
teur, wordt iedere daarvoor in aanmer
king komende dealer - zoals de heer
Nijhuis - in de gelegenheid gesteld zijn
vakbekwaamheid en merkkennis bij te
houden en aan de recente ontwikkelin
gen van het desbetreffende merk aan
te passen. En dat zoiets nodig is blijkt
onder meer uit de prestaties van het
huidige type zware motoren dat de
vierhonderd meter met staande start
in ongeveer elf seconden aflegt.
Begrijpelijk dat de dealer van wanten
moet weten als hij eraan gaat sleute
len! Daarom is het voor eventuele
klanten geruststellend te ontdekken
dat de handelaar het blok van zijn type
motorfiets niet voor het eerst van zijn
leven uit elkaar haalt. Want tijdens
zo'n dealercursus wordt hij in de gele
genheid gesteld zelf het hink var» PPn
nieuw model motorfiets te demonte
ren en te monteren.
Dat gevaarlijke motorrijden.
'Is motorrijden nu zo gevaarlijk als
men wel eens beweert?', vroegen we
de heer Nijhuis. 'Het risico dat een
motorrijder loopt wordt door mensen
die niet weten wat het is, sterk over
schat! Zelf rijd ik zowel auto als motor.
Op een motor moet je in het verkeer
beslist niet met de ogen in je zak
rijden, anders is het snel gebeurd.
Vandaar dat motorrijden zo'n enorm
actieve bezigheid is. Je kunt niet zoals
verhoudingsgewijs vaker in de meer
comfortabele auto gebeurt, halverwe
ge de rit je verstand op nul en je blik op
oneindig zetten. Motorsport eist je hele
wezen en je hele inzet op. De ervaring
leert dat motorrijders vaak ook de
betere automobilisten zijn, door hun
getraindheid met moeilijke verkeers
situaties en hun meestal sterk voor
uitziende (anticiperende) manier van
rijden.
Jongere knapen die hier een motor
fiets komen kopen, terwijl ze net van
de brommer afgestapt zijn, waar
schuw ik dan ook. Vooral zie ik nogal
grote gevaren als ze meteen het zwaar
ste type dat ik in huis heb, willen gaan
berijden. Momenteel is er een nieuwe
wet in voorbereiding waarbij het on
mogelijk wordt om gelijk van een
vijftig cc brommertje op een zware
motorfiets met een cilinderinhoud van
zo'n duizend kubieke centimeter te
stappen.
Volgens die nieuwe wettelijke beper
king moet er een zekere geleidelijk
heid wat betreft cilinderinhoud in zit
ten voor je het zware soort motoren
mag besturen. En dat is een zaak waar
ik het roerend mee eens ben! Motor
sport vraagt immers ervaring maar
ook een enorme zelfbeheersing', aldus
de heer Nijhuis.
Als oud-motorcrosser en trialrijder
weet Ben Nijhuis ook dat motorsport
beslist niet goedkoop is. Dat is ook één
van de redenen waarom hij alle begrip
op kan brengen voor de financiële
problemen waar jongelui die willen
gaan racen voor komen te staan.
Met persoonlijke adviezen, maar even
eens met daden, helpt hij hen dan nog
wel eens op weg voor zover dat in zijn
vermogen ligt. En deze mentaliteit van
'motorrijders onder elkaar' is voelbaar
in de nieuwe zaak. Er is passende en
persoonlijke aandacht voor de proble
men waar motorrijders doorgaans
mee worden geconfronteerd. Maar ook
de rijwiel- en bromfietsklanten worden
beslist niet vergeten. Van hen hoopt de
heer Nijhuis alleen dat ze ooit nog eens
zijn liefhebberij die hij in de motor
sport heeft, gaan delen door bijvoor
beeld één van de lichtere 'fietsen' (zo
spreken motorrijders meestal lief
kozend over dat wat hen dierbaar is...
of zwaardere 'kanonnen' (weer zo'n
vakuitdrukking) te gaan bemannen.
En dat laatste hopen we met hem
oprecht en van harte. De vele maanden
keihard werken van hem, zijn vaste
s?
door Arie Wandelaar
Een mens wil wel eens wat anders.
bedoeld, begon Arie zich af te vragen?
Je betaalt er uiteindelijk per persoon
een tientje reiskosten voor om dat
aan de weet te komen. Vooralsnog
bleef het antwoord op deze vraag uit.
In plaats van de beloofde hoofdfilm
mochten wij van de bioscoopeigenaar
proeven van wat er over een week of
wat in hetzelfde theater werd ver
wacht. Dat geeft de argeloze bezoeker
het idee dat hij iets te vroeg zijn tientje
voor de film van zijn keuze heeft neer
geteld, en dat wat binnenkort "wordt
verwacht" beter zal smaken. Voor zo
ver een onduidelijke projectie onze
brilleglazen niet besloeg was Aas der
Azen een bijzonder amusante film.
Even hadden Arie en Marie de indruk
dat de film onder de voorstelling ge
broken was. Een constatering die op
een misverstand bleek te berusten.
Zelfs een toegangsprijs van tien gulden
per persoon schijnt onvoldoende te zijn
om bioscoopexploitanten uit de rode cij
fers te halen. Om daaraan iets te doen
wordt het op prijs gesteld wanneer de
bioscoopbezoekers zich tijdens een vol
maakt overbodige pauze naar de foyer
Daarom stelde Marie onlangs voor met begeven, teneinde zich met ijs, koffie,
Arie weer eens een bioscoop van bin
nen te bekijken. Het was lang geleden
dat wij samen tegen betaling in het
duister hadden zitten turen. Iets van
zes gulden per persoon waren wij toen
kwijt. Kun je nagaan. Uit het zeer ge
varieerde filmaanbod, dat bestond uit
"Feest onder de Tirolerrokjes" tot
"Aas der Azen," had Marie de laatste
gekozen. Kwestie van smaak. Wij er
naar toe. „Uit, goed voor U, het was
niet tegen dovemansoren gezegd. Wat
bioscoopexploitanten evenwel onder
deze aanmoedigende en uitnodigende
tekst in praktijk verstaan is ons een
raadsel. In het Grand-theater te
Amersfoort houdt men er in ieder ge
val merkwaardige opvattingen op na.
Toen wij er op een doordeweekse mid
dag binnenstapten bleek de kassa te
zijn gesloten. Nadere informatie
maakte ons duidelijk, dat toegangsbe
wijzen aan het buffet verkrijgbaar wa
ren. Een morsige juffrouw, druk doen
de met de verstrekking van voedsel en
drank aan bezoekers, voorzag ons, na
betaling van twintig gulden, van kaart
jes. Een nog morsiger uitziende heer
maakte zich uit een schijnbaar belang
rijk gesprek vrij, en vond tijd onze toe
gangsbewijzen te controleren. Wij do
ken op de tast in een donker gat. Zoch
ten en vonden, na enige eerder gearri
veerde bioscoopbezoekers van blauwe
tenen te hebben voorzien, onze plaat
sen. Het begin van de voorstelling deed
ons denken aan de reeks gratis adver
tentiekranten die je wekelijks als onge
vraagd drukwerk in de brievenbus
krijgt. In dit geval reklame via een dia
projector. Vervolgens mochten wij ons
vergapen aan twee eveneens onge
vraagde reclame-films. „Uit, goed
voor u." Wat zou daarmee nou worden
frisdrank of alchoholische versnape
ringen te laven. De prijslijst in de bios
coopkantine maakte ook daar duidelijk
dat slechts de zon voor niets opgaat. Na
onze vrijwillige donatie te hebben vol
daan, een verdere kennismaking met
daarvoor verstrekte saucijzebroodjes
te hebben afgewezen, kregen wij toe
stemming de film uit de zien. "Uit,
goed voor u". Het is maar hoe je er
tegenaankijkt.
Zou het iets met een generaüeverschil
te maken hebben? vroegen Marie en Arie
zich af toen ze thuis de uitgave van dertig
gulden (toegangskaarten - consump
ties en reiskosten) aan het nabeschou
wen waren? Een sluitend antwoord
hebben wij er niet op gevonden. Wel
was er de constatering dat zeer prettig
zittende bioscoopfauteuils een aar
dige film het voor drie tientjes niet win
nen van een volkomen gebrek aan ser
vice en sfeer. Onbewust dringt zich dan
toch een vergelijking op, wanneer je
samen nogmaals gehoor geeft aan de
roepstem van de reklame, die blijft
volhouden dat "Uit, goed voor u" Is. De
consument op onderzoek. De nieuwe
poging dichter bij huis: Dorpshuis De
Borg, plaats van handeling voor een
optreden van de bekende Soester ama
teur toneelvereniging Soester Applaus.
Toegangsprijs 7,50 per persoon. Naar
ons oordeel niets teveel voor een bijna
drie uur durend redelijk onderhoudend
amusement. Bovendien is er de weten
schap dat de ondernemende amateurs
hoofdzakelijk op deze inkomsten zijn
aangewezen om enigszins op een ver
antwoorde wijze hun voorstelling(en)
te kunnen brengen. Binnen de muren
van Dorpshuis De Borg die avond ge
zellig geroezemoes. Buiten de toneel
zaal de sfeer van "Uit, goed voor u."
Wij hebben ons er maar geen zorgen
over gemaakt, dat wij, zonder dat daar
toezicht op werd gehouden, onze kle
ding voor drie uur aan een geïmprovi
seerde vestiaire toevertrouwden. Soest-
tenaren onder elkaar, wat kan je ge
beuren? En om nou met winterjassen
aan in een toneelzaal te gaan zitten is
ook zo wat. Vooraf prima koffie, vrien
delijke bediening en zeer betaalbare
prijzen. „Uit, goed voor u." Wij dach
ten het te hebben gevonden. De kantte
keningen die nu volgen maken deze uit
spraak echter volstrekt tegenstrijdig.
Om alle misverstand te voorkomen, de
kritiek die Arie nu laat volgen is niet
gericht tegen het Soester Applaus en de
direktie van Dorpshuis De Borg. Zij
moeten roeien met de riemen die zij
hebben. Daar missen zij er een paar
van. Niet sinds vandaag, maar vanaf
de ingebruikneming van De Borg. To
neeltechnisch ontbreken er een aantal
essentiële voorzieningen, waardoor het
kan gebeuren dat men aan het voor
doek moet plukken en rukken teneinde
een voorstelling te laten beginnen en
eindigen. „Uit, goed voor u," is toch
iets anders dan met je zitvlak op een
veredelde keukenstoel te worden gede
poneerd. Toen Arie nog wel eens deel
uitmaakte van het "hand-in-handje" le
gioen loste hij dit houten ongemak op
door zich tegen betaling van een kwart
je een zitkussentje aan te schaffen.
Geen afdoende oplossing voor mensen
die a raison van 7,50 een avondje uit
zijn. Nou is een voetbalstadion na
tuurlijk iets anders dan een toneelzaal,
maar toch. Beter iets dan niets.
Overigens wil Arie best wel eens kwijt
dat hij het bestuur van De Borg en di
recteur Gjaltema niet benijdt. Zij moe
ten zich bezighouden met een stukje
"speelgoed" dat knap rammelt. Het
Soester CDA wil in 1983 nu eindelijk
eens resultaten zien, de WD geeft nog
twee jaar om orde op zaken te stellen,
Progressief Soest zou er 't liefst een
kinderspeelplaats van maken.
Het nieuwe De Borg-bestuur en direc
teur Gjaltema kunnen de mouwen op
stropen. Het is Arie's oprechte mening
dat deze mensen slechts een eerlijke
kans van slagen hebben wanneer ze,
naast vertrouwen, ook de middelen en
mogelijkheden krijgen aangereikt om
van De Borg een Dorpshuis te maken
waarvan iedere Soester straks zegt:
"Uit, goed voor U." Ook, misschien
wel juist, in Soest. Gebeurt dit niet, dan
heeft de gemeente straks weer een pro
ject in voorraad dat met verlies ter
verkoop kan worden aangeboden.
Arie Wandelaar
De vier aanwezige leden van de finan
ciële commissie, Jenny Allard (D'66),
de heren J. Blom en R. van Logtenstein
(beiden CDA) en Jan Visser (Prog.
Soest) hebben het college van B. en W.
geadviseerd het bestuur van De Borg
voorlopig slechts ƒ71.400,- subsidie uit
te betalen voor 1983. Dat is een derde
deel van het totale bedrag voor dit jaar.
Het college van B. en W. wil het vol
ledige tekort van ƒ214.200,- voor 1983
dekken.
Eerst zal het bestuur van het dorpshuis
vóór 1 mei een beleidsplan op tafel
moeten leggen t volgens de diverse
sprekers. Dit beleidsplan zal dan in
april in de gemeenteraad vastgesteld
moeten worden, waarna voor de rest
van het jaar de overige subsidiegelden
kunnen worden uitbetaald.
Jenny Allard vroeg zich af wat het kost
om De Borg binnen vijf jaar af te bou
wen of financieel af te stoten: „Eerst
moet blijken of we wel dolgelukkig zijn
met de activiteiten van De Borg, en of
Soest op die activiteiten zit te wachten."
Jan Visser nam het het nieuwe bestuur
van De Borg kwalijk dat het nog geen
beleidsplan heeft kunnen maken, maar
wel de financiële eisen kenbaar heeft
gemaakt: voor een aantal jaren een
subsidie van minstens een kwart mil
joen.
De commissieleden waren overigens
van mening dat het tekort over 1982 a
raison van ƒ256.606,- uitbetaald moet
worden.
De WD-leden van de financiële com
missie (mevrouw Blommers en de heer
Jacobs), de heer van Garderen (SGP/
GPV/RPF) en de heer van Gelder
(PvdA) waren niet aanwezig.
In het gemeentelijk INFOrmatiecen-
trum hangen de tekeningen van de 28
premie-huurwoningen die in de omge
ving van de winkels in Overhees ge
bouwd zullen worden. Het zijn drieka
merwoningen (woonkamer, grote- en
kleine slaapkamer). Ze worden in twee
bouwlagen gebouwd. De huurprijs zal
rond de 350 gulden per maand komen te
liggen. De verwachting is dat eind juni,
begin juli met de bouw begonnen kan
worden.
Op toeristisch gebied zijn vijf fietsrou
tes gereed gekomen. Het zijn alle rou
tes die in Soest beginnen en de fietsers
door Soest en omgeving voeren. Vier
routes hebben een lengte van ongeveer
een halve dag en voor de vijfde moet
men een hele dag uittrekken.
monteur Aad en de bouw- en inrich
tingsspecialisten om dit tweewieler-
paleis zijn huidige moderne gezicht te
geven, zullen dan nog vollediger tot
hun recht komen.
De firma Nijhuis hoopt 4 of 5 maart de
vele klanten, vrienden en bekenden
feestelijk voor de officiële heropening
van haar totaal vernieuwde zaak te
verwelkomen.
Echt Engefe porselein
Met de Bondsdagverkiezingen van 6
maart voor de deur is er in het West-
duitse Soest nogal wat beroering ont
staan over de kernbewapening. Leden
van de "Soester Friedensintitiative"
gesteund door 3000 burgers uit hun stad
pogen reeds geruime tijd Soest-Duits-
land tot kernwapenvrije gemeente te
maken. De stadsautorilelten willen er
voorshands niets van weten en daar
mee is dan een ernstig conflict gerezen
tussen met name burgemeester Bus-
mann en een niet gering aantal burgers
van Soest.
Vorig jaar juni startte de "Friedensini-
tiative" de actie voor een zogeheten
atoomwapenvrije zóne in Soest-Duits-
land. Zoals bekend dreigt het Duitse
Soest te worden overschaduwd door
een in toenemende mate vermilitari-
seerde samenleving met inbegrip van
de bouw van atoomschuilkelders en de
mogelijke stationering van nieuwe
kernraketten dan wel onderdelen daar
van. Blijkens de "Friedensinitiative"
behoort de deelstaat Nordrhein-Westfa-
len, waarin Soest ligt, tot het gebied
met het grootst aantal nucleaire wa
pendepóts in de Bondsrepubliek. Des
kundigen menen zelfs dat Nordrhein-
Westfalen het atoomrijkste gebied ter
wereld is. Zo staan in minstens 41
plaatsen in deze aan Zuid-Nederland
grenzende deelstaat kernraketten op-
Vergeleken met het Nederlandse Soest
gonst het in Soest-Duitsland van de mi-
litarie en vooral nucleaire activiteiten.
Uit betrouwbare bronnen in kringen
van de Westduitse vredesbeweging is
bekend geworden dat op slechts 5 kilo
meter van het centrum van Soest kern-
wapendepöts zijn. Even ten noorden
van Soest staan atomaire houwitsers
(kanonnen met korte loop) van het ka
liber 155 mm opgesteld. Daarnaast werd
in oktober 1981 bekend dat bovendien in
het stadscentrum zelf onderdelen van
kernwapens liggen opgeslagen. Het
zou hier gaan om een bataljon houwit
sers van het kaliber 155 mm. Militaire
deskundigen noemen deze wapens
(met nucleaire kop) ook wel mini-
atoombommen. Voorts zijn er in het
Duitse Soest nog Amerikaanse, Britse
en Belgische troepeneenheden gesta
tioneerd.
Volgens Annemarie Grajetzky, woord
voerster van de "Soester Friedensini
tiative," staan nergens in Nordrhein-
Westfalen raketten zo dichtbij het
stadscentrum opgesteld als in Soest.
Verschuilen
Vragen stellen over dit soort zaken in
de gemeenteraad, gelijk het IKV hier
in Soest ook doet, levert weinig resul
taat op. In beide Soester steden ver
schuilen de gemeentelijke autoriteiten
zich achter het regeringsstandpunt,
dat het al dan niet plaatsen van atoom
wapens een taak van de rijksoverheid
is. De burgers moeten veelal bij de vre
desbeweging aankloppen om te weten
te komen of in hun gemeente nucleaire
wapens zijn opgeslagen.
De "Soester Friedensinitiative" laat
het er echter niet bij zitten en wil klaar
heid van de gemeentelijke autoriteiten
inzake het groeiend aantal nucleaire
Annemarie Grajetzky
opslagplaatsen in Soest. Inmiddels
hebben tientallen leden van de "Frie
densinitiative" het afgelopen half jaar
duizenden handtekeningen verzameld
voor een kernwapenvrij Soest. De druk
vanuit de Soester bevolking op het
stadsbestuur is daarmee groter gewor
den. En aan de vooravond van de par
lementsverkiezingen in de Bondsrepu
bliek is op menig verkiezingsbijeen
komst in Soest het kernwapenvraag-
stuk het central thema. De IKV-
kern Soest heeft zich eerder al
solidair verklaard met de "Friedens
initiative."
Burgemeester Busmann weigert voor
alsnog in te gaan op de voorstellen van
de "Friedeninitiative" en blijft vast
houden aan het feit dat de kernwapen-
problematiek buiten de competentie
van de gemeente Soest valt. Annema
rie Grajetzky meent dat de burgemees
ter zich verstopt achter strikt juridisch
argumenten en heeft aangekondigd dat
de "Friedensinitiative" doorgaat met
het inzamelen van handtekeningen.
Geen genoegen
De IKV-kern Soest beraadt zich mo
menteel over de zaak, in de eigen ge
meente, maar lijkt geenszins genoegen
te nemen met de in maart vorig jaar
aangenomen CDA/WD-kernwapen-
motie. In die motie werd toen gezegd
"dat door een onverantwoorde vereen
voudiging van de problematiek een
niet te effectueren uitspraak van ge
meentebesturen inzake het kernwa
penvrij maken van hun grondgebied
het begaan van deze weg eerder be
lemmert dan bevordert." In de prak
tijk betekent dat, aldus het IKV, dat de
burgers van de gemeente Soest blijk
baar juridisch niet verschoond kunnen
blijven van kernwapenmateriaal in of
rondom hun woonplaats. Beide Soester
steden kunnen dus gedwongen worden
atoomwapens te accepteren binnen de
gemeentegrenzen, ook al wil de burge
rij daar niets van weten. De "Soester
Friedensinitiative" en het IKV erken-
Un poar weke eleje haa'k un
stukkie over Soesderbaarg uut
de baalvunt loate rolle en toen
haa 'k ter bie beloofd, daa 'knog
us waat zouw schrieve over
ongze overdebultse gebieds-
dele. Maar ik kwaam der niet
doaluk an toe, waant ik ben
eerst weer drok eweest mettut
moederlaand Soest.
Intusse kreeg ik wel un brief
vaan de oanvoerster vaan ut
Soesderbaargse bevrijdingsle
ger. Joa, je leest ut goed, ze
hebbe doaro un generoalse.
Ming ok best, 't is toch omtrent
aallus emaancipoatie waajje
verneemt! Affing, toen'k daat
oorlogsbulletin eleze haad,
toeng waas ik ter toch wel
aachter, daa'k geliek haad,
daatter waat breujde over de
bult.
Moar waatter aallemoal pre
cies in die daagorder sting,
daat zeg ik móói niet. Daat
blieft ongder ons. Aangders
griept de censuur in. En ik zeg
ok niet of ik veur of teuge zei-
lufbestuur vaan Soesderbaarg
ben.
Waant ajje us effe heul goed
noadenkt, daan vaalle we op un
laastig paarket. Wullie ben un
heule tied eleje bevried deur de
Cannedeze en Soesderbaarg
het de hullup vaan de Oameri-
koane bie de haangd. Op un end
zitte we met ze aalle in de NA TO
en daan kriege we voortemee
ingewikkelde toestaangde. De
veiligheidsraad wordt met
spoed bie mekoar gedrumd en
daan hejje kaans op bestraaf-
fende moatregele. Ze verbieje
zo aachter mekoar de uutvoer
vaan Soesder knolle en daan
kaan ik nóóit Soest uut, ak us
un daagje met de vrouw uut
wil. Daan goan ze ongs isolere,
we komme overaal bute te
stoan. Hejje heul geejn kon-
taakt meer met de buurlande.
As 't met aalle geweld fout
wordt, kuwwe nog geeneens un
beroep doen op de Verenigde
Noaties; die wete licht niet an
welke kaant vaan de bult of ze
motte stoan oflegge.
Ajje 't ming vroagt, daan mok
zegge, bekiek us of ter niet un
kemissie vaan goeje dienste
ken opdroave, die un volks
stemming uutschrieft. Moar 't
mot aalles wel "pro dejo"
goan, waant zukke jonges ben
meestaai dure klaangte. Ze
zien d'r heul geejn gaat in om
eerst nog un stel woarnemers
te sture.
En pottekiekers hewwe niet no
dig.
Je het aal zaat an:
HANNES VAN DE NENG
nen weliswaar, dat de hogere overheid
kernwapenvrije gemeenten toch kan
dwingen tot nucleaire activiteiten,
maar achten zulks wel een erg letter
lijke juridisch formele benadering
van de hele atoomwapenproblematiek.
De lagere overheden hebben genoeg in
strumenten, zo menen de vredesgroe
pen, om het de Rijksoverheid op zijn
minst lastig te maken bij een eventuele
plaatsing/transport van (nieuwe)
kernraketten op gemeentelijk grondge
bied. Hoe is het anders te verklaren dat
in de Bondsrepubliek en Nederland
reeds tientallen gemeenten zich wel
"eenzijdig" kernwapenvrij hebben
verklaard, zo vragen IKV en "Frie
densinitiative" zich af.
Adriaan Slooff
Eén tuin is nooit af. Regelmatig valt er wel iets te
verbeteren, of gewoon te veranderen. Dit geldt ze
ker voor mensen bij wie tuinieren de hobby is. Er
zijn veel enthousiaste tuinbezitters die in de tuin zit
ten zodra het weer het maar toelaat. In dat geval ko
men de wensen eigenlijk vanzelf naar voren. Dit kan
bijvoorbeeld een klein tweede terras zijn in de och
tendzon, waar al vroeg in de morgen een kopje koffie
gedronken kan worden of een beschutting op de hoek
van het huis waar altijd de nare wind om de bocht
waalt, juist daar waar de middagzon het eerste ver
schijnt. Worden de kinderen te groot voor een zand
bak, dan kan daar nu misschien de al zo lang ge
wenste vijver worden gerealiseerd. Ik noem zo
maar eens wat denkbare veranderingen die ineens
opkomen of die juist al lang tot de wensen behoren.
Er zijn in verhouding maar vrij weinig tuinbezitters
die hun tuin aan laten leggen. De meesten leggen
zelf hun tuin stukje bij beetje aan al of niet geholpen
door een handige buurman, kennis of familielid.
Vooral kersverse bewoners van een nieuwbouwhuis
hebben het eerste jaar na de verhuizing weinig geld
aan de tuin te besteden. Dit is helemaal niet zo erg,
want na een jaartje "tuinleven" is het veel duide
lijker wat de wensen zijn en hoe dat moet worden
uitgevoerd. Bijna altijd wordt.het.terras als eerste
veranderd, vergroot, gevarieerd bestraat, vaak an
ders van vorm om in het geheel van de tuinindeling
te passen. Een terras moet verder zonnig zijn, be
schut liggen, tegen wind en inkijk.
Door in grotere oppervlakten enig niveauverschil
aan te brengen wordt het niet saai. Een compleet
tuinstel van het vroege voorjaar tot in de herfst op
het terras maakt buiten eten, koffiedrinken etc.
goed mogelijk, als tenminste de zomer wat mee wil
werken. Als we een beetje praktisch te werk gaan
keizen we voor het zitgedeelte in de tuin een bestra
tingsmateriaal dat een behoorlijk vlak resultaat op
levert. Een terras van kinderkoppen bijvoorbeeld
zal gegarandeerd wiebelende stoelen opleveren.
Voor het maken van een afscherming tegen wind en
inkijk is er tegenwoordig een heel grote keus aan
materaal die u op het tuincentrum ook veelal in
praktijk toegepast kan zien. Het is verstandig om bij
de aanschaf van een tuinafschelding wel te beden
ken of de gebruikte materialen een beetje bij het
huis passen. Dit lijkt voor de hand liggend, maar in
de praktijk blijkt nog maar al te vaak dat hier toch
weinig rekening wordt gehouden. We kunnen ten-
eerste werken met een materiaal dat in huis ook al
tijd een belangrijke plaats inneemt en wel: hout.
Hout is een natuurlijke bouwstof en laat zich daar
om goed in de tuin gebruiken, omdat het bijna nooit
als storend element werkt. Hout is mooi om te zien
en doet warm aan. Door uit het grote assortiment
houtmaterialen het meest bij het huis passend arti
kel te zoeken en deze in een goed overwogen tint te
schilderen kan de tuin als het ware in het huis over
gaan. Bij de aanleg van een houten tuinafschelding
mag het toekomstige tuininterieur niet uit het oog
worden verloren. Bij bouwwerken als een schutting
kunnen we het beste rechte onopvallende planken of
rondhouten palen kiezen in een eenvoudige maar de
gelijke constructie. Bij de aanleg van een tuin wordt
er overigens altijd varT uitgegaan'dat'steen het
meest geschikte materiaal is om een pad of een ter-
ras mee te bestraten. Dit komt natuurlijk omdat
steen al eeuwenlang zijn nut in deze heeft bewezen.
Toch is er met hout als bestratingsmateriaal ook
heel veel mogelijk. Hierover vertel ik u volgende
week meer.
