VAARDERHOOGT
EO^Q§Qütèür>(IIQLD
Soester familie Douma
bezocht Polen
21e Soester Bedrijfssport Competitie
ondanks slecht weer toch succes
Gehannes
DOE-HET-ZELVERS
Waterplanten
TWEEDE BLAD
Rondje
Soest
Hoe hoort het
eigenlijk
Hoe hoort het
eigenlijk? (2)
Hoe hoort het
eigenlijk? (3)
Hoe hoort het
eigenlijk? (4)
Hoe hoort het
eigenlijk? (5)
Hoe hoort het
eigenlijk? (6)
Kontakt gelegd via hulpaktie
«fci ffe&eï/ieid!
effiüemv
iiiiiiibitaiii
Paspoort gestolen
Autobanden vernield
T^RIfJT.
K^ÏBöUT.ER
Mannenkoor
Apollo zong in
Utrecht
Onder invloed gereden
Openbare schennis
voor
11
Nopster Courant vitn 8 juni
11
door Arie Wandelaar
Ooit gehoord van ene Amy Groskamp-
ten Have? Volgens Arie een hoogst
merkwaardige vrouwspersoon. Tussen
opstaan en naar bed gaan was ze dage
lijks in woord en geschrift bezig de
vraag te beantwoorden: "Hoe hoort het
eigenlijk?" Bij de beantwoording van
die vraag betrok ze wekelijks radio
luisteraars, in 1939 verscheen er van
haar hand een boek onder de titel "Hoe
hoort het eigenlijk?"
Omdat er wat de omgangsvormen be
treft de laatste jaren nogal wat is ver
anderd vonden twee gelijkgestemde
dames, Marja Krans en Wia Post, het
noodzakelijk het probleem "Hoe hoort
het eigenlijk?" in een aangepaste ver
sie opnieuw aan de orde te stellen.
Volgens de vrouwelijke samenstellers
is het pas verschenen boek geschikt
voor iedereen "die niet lukraak wil
handelen in de hoop dat het wel zo
kan." De dames Krans en Post zijn van
mening dat o.a. goede manieren we
zenlijke bouwstenen zijn voor een
goede samenlevingsvorm. Hun "hoe
hoort het eigenlijk-bijbel" bepaalt
daarvoor de te hanteren spelregels.
Tenzij u er anders over denkt, zullen
wij wat goede manieren betreft op her
halingsoefeningen moeten gaan.
Toen Arie 't boek via een bevriende re
latie onder de neus geschoven kreeg is
hij zich tijdens het lezen werkelijk rotge-
schrokken. Zoals Marie en Arie van
daag de dag met hun kinderen leven
lijkt werkelijk nergens naar. Oordeelt
uzelf.
Het drinkgedrag in het "Café-Thuis"
dient met de inventaris drastisch te
worden veranderd. Weg met de cola -
tonic - whisky en cognac. Voor de
warme hap 's avonds dienen wij ons te
beperken (na 17.00 uur) tot sherry - ver-
mouth - jenever - jus d'orange of witte
wijn. Champagne kan ook nog. Ooit ge
dacht dat zo'n verandering bij zou
kunnen dragen tot een betere samenle
ving?
En met uitsluitend bovenstaande con
statering zijn wij er nog lang niet. Er
zal nog heel wat geschaafd dienen te
worden. Sinds enkele dagen heeft Arie
een 6-tal bordjes in bestelling met de
uitnodigende tekst: "Binnen zonder
kloppen." Wat blijkt namelijk in
"Hoe hoort het eigenlijk?" Ouders
zowel als kinderen dienen met een be
scheiden klopsignaal hun voornemen
kenbaar te maken om de kamer van de
een of de ander binnen te treden. Dan
zat Marie vroeger in ieder geval goed
fout. Die stormde, wanneer ze veron
derstelde dat de kinderen na midder
nacht nog in bed lagen te lezen, zonder
een enkele aankondiging de kamers
binnen. Daar heeft ze dus ook geen
bouwsteen voor een betere samenle
ving mee aangedragen, 't Zou toch
geen kwaad kunnen?
Al lezende vroeg Arie zich af hoe Amy
Groskamp-ten Have en haar zuster in
de opvoeding aan al die wijsheid zijn
gekomen. Volgens Marie hebben ze
hun informatie uit Frankrijk en Enge
land ontvangen.
Wat Engeland betreft heeft ze volgens
Arie gelijk. Tot die conclusie kwam hij
na in "Hoe hoort het eigenlijk?" te heb
ben gelezen hoe je koteletten dient te
eten. Wat u en ik al vreesden: met mes
en vork. Alleen lamskoteletten kunnen
met de "tien geboden" worden genut
tigd. Kan het dan nog toeval zijn dat de
Britten zich wat vlees betreft hoofdza
kelijk op lamskoteletten storten?
Wat er ook in de toekomst bij in dreigt
te schieten is het sausje. Brood snijden
bij een warme maaltijd ls er niet meer
bij, laat staan dat wij ons brood nog
eens "soppen' ln het laatste beetje
overheerlijke jus of saus. De dames
van "Hoe hoort het eigenlijk?" worden
bedankt.
Hoe Arie in de toekomst het dagelijks
voedsel tot zich zal moeten nemen is
voor hem na het lezen van dit opvoed
kundige boekje een probleem apart ge
worden.
Dat wij niet eten met open mond; dat
boeren, smakken en slurpen aan tafel
niet behoort, is hem vanaf zijn
vroegste jeugd met redelijk sukses bij
gebracht. Wat dat betreft leert het
boek Arie niets nieuws.
Het probleem zit 'm dieper. Hoe werk
je de aan de vork gestoken aardappel
naar binnen? "Hoe hoort het eigen
lijk?" schrijft nadrukkelijk voor dat,
wanneer iemand het woord tot ons
richt, de angesprokene even met eten
pauzeert. Afgaande op de situatie bij
Arie thuis levert dat onoplosbare pro
blemen op. Zijn wij met z'n tweeën dan
wil er nog wel eens bij wijze van uitzon
dering een stilte vallen. Hebben de kin
deren met aanhang bijgeschoven laat
dan je soep maar koud worden. Er
wordt wat gekletst. Wat een mens voor
een goede samenleving al niet moet
overhebben.
Tot nu toe heeft Arie met de inhoud van
"Hoe hoort het eigenlijk?" duidelijk de
gek gestoken. Wat hem betreft terecht.
Goede manieren hebben in de allereer-
SOESTERSCOÖKANT
De familie P. Douma, wonende aan de
Ir. Menkolaan, heeft onlangs een be
zoek gebracht aan Polen. De heer en
mevrouw Douma hadden sinds de Po
len-actie rondom Kerst kontakt gelegd
met een aantal Poolse families. In brie
ven werd het hun duidelijk dat het de
mensen daar nog aan zeer veel ont
brak, en zo besloten zij een korte va
kantie in Polen door te brengen en te
gelijkertijd hun vrienden - want dat
waren ze intussen geworden op te zoe
ken. Uiteraard kwamen zij niet met
lege handen aan. Hieronder volgt,
enigszins bekort, het relaas, dat de
heer Douma schreef na het bezoek
Daar hij in december 1982 via de kerk
een pakket levensmiddelen naar Polen
gestuurd hadden en ons adres ingeslo
ten, kregen we na verloop van tijd drie
brieven van dankbaarheid terug, van
een moeder, een schoondochter met 7
kinderen, die een moeder had met
5 kinderen. Ze schreven dat ze graag
gebruikte kleren wilden hebben.
Na vragen bij familie en kennissen kre
gen we zo'n voorraad, dat we overwo
gen het zelf te brengen en er tegelijker
tijd enkele vakantiedagen in Polen aan
toe te voegen. Volgens de ANWB is
het tegenwoordig niet moeilijk, een be
zoek daarheen.
Met de nodige stempels in onze pas
poorten en een afgeladen auto, (ik had
de achterbank eruit moeten halen)
trokken we op 11 mei naar het Oosten.
Om niet te veel op één dag te rijden
bleven we de eerste nacht over in
Brunswijk-Oost, ruim 30 km. van de
Oostduitse grens. De volgende mor
gen tamelijk vroeg waren we bij ae
grensovergang, waar al heel veel
auto's ons voor waren. Eerst werd er
een verdeling gemaakt tussen West-
Berlijn en Polen. Zo kwamen wij te
staan in één van de vier rijen richting
Polen. Bij de eerste controlepost moes
ten we onze paspoorten afgeven. Bij de
tweede, ongeveer 50 meter verder,
werden de paspoorten teruggegeven.
Blijkbaar waren ze met een lopende
band daarheen getransporteerd.
Na betaling van 5 DM per persoon
werd een transitvisum gegeven om
door Oost-Duitsland te reizen. De vol
gende controle was voor de goederen.
Hoewel sommige auto's zorgvuldig ge
controleerd werden, werd ons door een
vrouwelijke douane alleen maar ge
vraagd of we ook wapens bij ons had
den. Daarna mochten we doorrijden,
Oost-Duitsland in.
Na een blik op de muren met prikkel
draad reden we door het rustige land
schap. Na enige uren rijden op de E8
kwamen we op de ringweg langs Ber
lijn. Daarna werd het verkeer minder
druk. Op ruim 30 km. van Frankfort
aan de Oder staat een benzinestation,
voor ons aan de linkerkant van de weg.
Daar er geen middenbermbeveiliging
is, was er een pad gemaakt om het sta
tion van beide weghelften te kunnen be
reiken.
Hierna kwamen we spoedig aan de
grens van Polen, waar veel verkeer
stond. Vrachtwagens met S.U. werden
wel voorgetrokken, maar onze rij
kreeg ook langzaamaan een beurt.
Weer volgde de paspoortcontrole. Op
een formulier moest ik invullen hoe
veel buitenland geld ik bij mij had en
de groene kaart tonen. Naar de vracht
in de auto werd niet gekeken. Zo arri
veerden we in Polen.
Poznan
Daar we eerst naar Poznan moesten,
184 km. van de grens, en het nog vroeg
in de middag was, reden we eerst wat
door het Poolse landschap. Zo kwamen
we 's avonds aan op ons adres. Hoewel
onze komst niet bekend was, werden
we heel prettig ontvangen. Van onze
buren moesten we daar drie dozen met
inhoud afleveren. Van de uitnodiging
om de nacht er te blijven maakten we
dankbaar gebruik. Het gezin bestond
uit: man, vrouw en twee kinderen, 9 en
4 jaar oud, en een moeder van 78 jaar.
Onze gastheer sprak heel goed Engels,
zijn vrouw iets minder goed en de
moeder heel goed Duits.
Het huis was van voor de oorlog, vrij
groot, waarvan zij het benedengedeel
te bewoonden. Een grote tuin met
vruchtbomen, groente en bloemen, die
grotendeels werd verzorgd door de
moeder, daar het echtpaar overdag
beiden werkten. De andere dag reden
de gastheer, die die dag vrij genomen
had, en ik naar een hotel om Duitse
marken te wisselen voor zlotys. Ook
voor bezinebonnen moest je daar
zijn: vier bonnen van elk 20 liter tegen
140 Duitse marken.
Na terugkomst wandelden mijn vrouw
en ik wat in de stad. We> kochten an
sichtkaarten en verstuurden ze via het
postkantoor, maar ze zijn nog niet in
Nederland aangekomen. Op onze uitno
diging hebben we gezamelijk een
maaltijd gebruikt in een hotel. Voor 7
personen kwamen de kosten op 2.730
zlotys, ongeveer 82 Duitse marken; ge
zien de maaltijd niet duur. Op uit
nodiging van onze gastheer hebben we
ste en ook laatste plaats te maken met
de innerlijke beschaving van ieder in
dividu. Niemand die ons dat kan leren.
Ook "Hoe hoort het eigenlijk?" niet.
Toch is het onjuist dit boek als overbo
dig te kwalificeren. Wie zin van onzin
weet te onderscheiden treft er toch een
aantal zaken in aan waarmee wij niet
dagelijks te maken hebben. Gedrags
regels rond huwelijk en rouwplechtig-
heden, het schrijven van bijzondere
brieven en andere niet alledaagse
dingen.
Het is een opgeblazen gedoe om daar
aan de conclusie te verbinden dat daar
mee een goede samenleving is gediend.
Als wij die kretologie voor rekening
van de samenstellers laten, dan is
"Hoe hoort het eigenlijk?" ook in 1983
en de daaropvolgende jaren soms best
bruikbaar.
ARIE WANDELAAR
P.s. Arie gaat met Marie, maar zonder
"Hoe hoort het eigenlijk," veertien da
gen vakantie vieren. Tot 29 juni dus.
nog een groot gedeelte van de stad ge
zien. Net als op de heenweg ging het
terug weer met de tram, daar hun huis
in een van de buitenwijken staat. Con
trole op tramkaartjes was er niet, zo
dat het leek of velen voor niets meere
den. De trambestuurster was een
meisje en de snelheid was zo groot, dat
je bang ws dat de tram uit de rails zou
lopen; je moest je wel met beide han
den vasthouden. Tram en taxi zijn in de
stad het voornaamste vervoermiddel.
Onze gastheer had geen auto. Hij zou
er drie jaar voor moeten werken.
Opole
Na nog een nacht daar gebleven te zijn,
vertrokken we nadat de gehele familie
ons uitgezwaaid had, naar het zuiden,
met als doel de stad Opole, ruim 260 km
verder. We reden over een mooie lan
delijke weg, door kleine steden en dor
pen.
Na enig zoeken vonden we een drie
sterren hotel, waar we onze intrek na
men. Daar het de volgende dag zondag
was reden we na het ontbijt naar buiten
de stad; hoewel de gaarne een kerk
dienst mee zouden willen maken, leek
ons de taal een te grote moeilijkheid. In
de dorpen die wij passeerden waren
tegen tien uur veel kerkgangers op de
weg. Voor de enige ijstent die er was
stonden wel honderd mensen in dë rij
om een ijsje te bemachtigen.
Kozle
De volgende dag, maandag, reden we
naar het doel van onze reis, de plaats
Kozle, ongeveer 60 km. west van Opole,
om daar onze vracht af te leveren. De
plaats zelf was spoedig gevonden,
maar de adressen niet. Tenslotte reed
er een jongen mee om de straat aan te
wijzen. Gelukkig konden we alles
kwijt, wat met veel dank werd aan
vaard. Terug in het hotel konden we
nog een tijdlang het straatbeeld aan
schouwen. Daar het die dag 25 a 30
graden C was, liep iedereen in zomer
kleren tot laat in de avond.
De volgende morgen, dinsdag, aan
vaardden we de terugtocht. Eerst re
den we een stuk over dezelfde weg tot Wro-
claw, daarna over grotendeels een vierbaans
weg tot aan Berlijn, de E22 genaamd,
vroeger aangelegd door de Duitsers.
Daar we nog twee dagen over hadden,
reden we door naar Zary, een tamelijk
grote plaats, ongeveer 30 km. van de
grens, waar we onze intrek namen in
een hotel, weer tegenover het station, 's
Nachts werden we wakker van het ge
luid van een ouderwetse stoomlocomo
tief. Overdag winkelden we, maar er
was weinig te koop. We zagen veel lege
etalages. Ook de laatste benzinebon
werd ingeruild. De enige benzinepomp
van de stad was moeilijk te vinden.
De volgende morgen reden we naar de grens
van Oost-Duitsland, waar het niet erg
druk was. Vijf Duitse auto's stonden
voor ons, maar de controle was meer
intensief. Eerst weer de paspoorten,
waarbij de paspoortfoto werd vergele
ken met de persoon. Mijn vrouw moest
haar bril afzetten. Ze waren zeker
bang dat ik een andere vrouw zou uit
voeren. De achterbak moest open, ook
de motorkap. De paspoorten kwamen
terug met de nodige stempels en we
mochten doorrijden richting Berlijn.
En daar maakten we een grote fout. Op
de borden aan de weg staat goed aan
gegeven richting Frankfort aan de
Oder en Maagdenburg. Maar wij reden
rechtdoor, Oost-Berlijn binnen. Na een
paar kilometer bemerkten wij onze
vergissing. Aan een paar jonge man
nen in uniform, die daar aan de straat
stonden, maakten we duidelijk dat we
verkeerd gereden waren en of ze ons de
goede weg wilden wijzen. Maar dat kon
niet. Of we maar aan de kant van de
weg wilden stoppen. Blijkbaar stonden
zij via de radio in verbinding met hun
hoofdbureau. Een tijdje later kwam de
politieauto ons voorbij rijden. Na een
kwartier wachten vólgde een tweedé
politieauto, die stopte achter de onze.
Na eerst een onderling gesprek kwa
men die andere politiemannen ons ver
tellen dat we in overtreding waren:
met een doorreisvisum mocht met van
de weg afgeweken worden. Die over
treding moest gestraft worden met een
boete. Of ik maar 50 Duitse marken
wilde betalen. Ik moest wel voldoen
aan hun verzoek. Zij kropen weer in
hun auto en vulden een formulier in
drievoud in, dat door mij op twee plaat
sen getekend moest worden. Eén door
slag mocht ik houden. Nadat mijn pas
poort nog eens grondig was bestudeerd
kwam ook dat terug. Nu werd ons
duidelijk gemaakt dat wij de politie
auto moesten volgen, die ons weer op
de goede weg zou brengen. Bij het
laatste grensstation, Marienborn,
volgde weer de gebruikelijke controle
van paspoorten. Van de lege auto
moest de achterbak open en ook de
motorkap, toen we West-Duitsland
binnenreden hoefden we niet te stoppen.
Op vrijdag 20 mei waren we weer terug
in Nederland. Een vakantie in Polen is
waard in overweging te nemen. Het is
een mooi land. Je mag rijden en stop
pen waar je wilt, en de bevolking is erg
behulpzaam als je iets vraagt. Slechts
tweemaal werden we aangesproken
door een man die vroeg of we ook
marken wilde ruilen voor heel veel
zlotys. Het weer was heel goed; het re
gende nooit, de temperatuur varieerde
van 20 tot 25 graden Celsius. De wegen
waren goed te berijden.
Pas na hun terugkomst troffen de heer
en mevrouw Douma nog een Poolse
brief aan, waarin nog eens wordt be
schreven hoezeer de hulp van Neder
landers nodig is. Een vrouw schreef
o.m."Het leven is moeilijk. Ik kan van
alles voor de kinderen gebruiken. Ik
naai alles zelf voor ze, zelfs van gordij
nen die niet gebruikt worden." Vooral
koffie en cacao staan bovenaan de lijst
van dringend gewenste levensmid
delen. "Ik weet helemaal niet hoe
bonenkoffie, zoals u die kent, smaken."
Schoenen zijn alleen maar verkrijg
baar op bonnen en voor gordijnen, stof
fen, dekens enz. staan we dag en nacht
in de rij, aldus de briefschrijfster, "en
dan is het nog maar de vraag of we wat
krijgen."
Sir John 322 ten schitterende, elegante
zonnebril «oor een prijs die er zi|n mag
Uitgevoerd in opvallend mooie zomerse
tinten f 29,50
Commander feu mdrkjnte. biizonder
Dopuldire zonnebril met een heel eigen sti|l
(S)t49,b0(g)l6930(È)f(tb.
Pas op voor overbelichting.
Een betrouwbare bescherming
voor Uw ogen. Wij hebben er
een uitgebreide kollektie van.
iunU^
re r^kman
WEEDESTRAAT 17A - SOEST - Telefoon 02155-171
De achter ons liggende 21e Soester Be-
drijfssport Competitie mag ais een vofledig
succes beschouwd worden. Dit jaar
heeft weliswaar het weer parten ge
speeld, doch de motivatie en sportivi
teit hebben hieronder zeker niet gele
den. Hoewel de eerste avonden bij
de buitensporten de belangstelling vn
het publiek als gevolgd van de regen
minder was, waren de laatste avonden
vooral voetbal met prachtig weer echt
ouderwets gezellig.
Handbal
De eerste handbalavond was tevens de
startavond van de Bedrijfssport Com
petitie. Hoewel het bij de aanvang van
de wedstrijden een sterk bewolkte
hemel te zien gaf, is het toch gelukt de
wedstrijden praktisch droog te laten
verlopen. Bij het werpen van de laatste
bal, barstte de bui los. Die laatste bal
was een zeer speciale, daar om een
winnaar te forceren in de A-poule, het
nemen van beslissingsworpen noodza
kelijk was. De heren-teams van Fox-
boro en Procar eindigden met eenzelf
de aantal wedstrijdpunten, en eenzelf
de doelgemiddelde. De uitslag van de
beslissingsworpen viel in het voordeel
van Foxboro, zodat dit team overging
naar de finale poule.
Bij de tweede avond zat het weer tegen
en moesten de meeste wedstrijden in
de regen gespeeld worden. Aan het
einde van de avond werden in de kan
tine van B.D.C. door de Evenementen
Commissie de prijzen uitgereikt..
Bij de handballende dames werd de
eerste prijs gewonnen door het team
van Zonnegloren, de tweede prijs ging
naar de dames van Koks-Gesto, en de
derde plaats naar het team van de
Amro-bank.
De finale-poule Heren bezorgde de
wedstrijdadministratie weer extra
werk, doordat al 3 teams met twee
wedstrijdpunten uit de strijd kwamen.
Uiteindelijk beslisten de deelgetallen
en ging de eerste prijs naar: Auto-
Smeeing (deelgetal 1,4) de tweede
prijs kwam toe aan het team van
slagerij M. J. van Asch (deelgetal 1,0)
de derde prijs van de handbal heren
ging met een deelgetal van 0,7 naar het
team van Foxboro. Een geslaagd
handbaltoernooi, maar voor volgend
jaar hopen we op een grotere deelname
bij de dames.
Volleybal
Donderdag 19 mei barstte het jaarlijk
se volleybalspektakel los in de sport
hal "Beukendal." Op deze eerste
avond worden op 4 velden 66 wedstrij
den gespeeld. De poules waren gedeeld
door S.V.D., de wedstrijdleiding
lag in vertrouwde handen van de
heer Reneé van Hall. Het tempo
was hoog en i.v.m. de beperkte tijd wer
den sets gespeeld van 13 minuten. Toch
waren er teams die kans zagen in die
korte tijd 27-28 ja zelfs 31 punten te sco
ren.
De tweede volleybalavond bracht de
finales van de recreatieteams en te
vens kwamen toen de prestatieteams
in het veld. Er werd fel gestreden om
de eerste plaatsen. In Beukendal
heerst die volleybalavonden altijd een
gezellige sfeer, ook het kijkend publiek
geeft duidelijk hoorbaar blijk van hun
enthousiasme.
Ca. 15 minuten na de laatste wedstrijd
werden de prijzen uitgereikt. De heer
van Essen, voorzitter van de Evene
menten Commissie bracht in een slot
woord dank aan de dames en heren
schexdsrechters/sters van S.V.V. voor
hun bekwame arbitrage, en vooral
aan ae heer van Hall voor zijn profes
sionele spelleiding. Door de zeer ge
brekkige geluidsinstallatie bleek van
deze toespraak in de zaal weinig over
te komen. Beneden op de sportvloer
werden door de heren Elderman en
Brink de prijzen overhandigd aan de
volgende teams
Dames recreatie:
le prijs van Arkel Instituut
2e prijs Chemco
3e prijs Rabo-Bank
Dames prestatie
le prijs Brandsma
2e prijs Mercurius
3e prij Howson Algraphy
Rekreatie heren
le prijs Branson Europ
2e prijs P.T.T.
3e prijs van Arkel Instituut
Het waren twee bijzonder sportieve en
gezellige avonden met erg enthousias
te deelnemers. Dank aan allen die
meededen en tot slot nog een wens voor
volgend jaar: bruikbare tribunes en
een verstaanbare geluidsinstallatie.
7-voetbal
7-voetbal is ieder jaar weer de tak van
sport met de meeste deelnemers. Op de
2e avond kon menige voetballer en
scheidsrechter aan het einde van de
avond de kléren uitwringen. Tot grote
spijt van iedereen liet het publiek het
als gevolg van de gestaag vallende re
gen op de tweede avond afweten.
Bewondering hebben we voor de da
mes en heren van het Rode Kruis die
trouw ieder jaar op de velden aanwe
zig zijn, dit jaar voor het eerst met de
prachtige nieuwe Rode Kruis wagen
die bij alle sportavonden stand-by was.
sportavonden stand-by was.
De Evenementen Commissie stelde de
aanwezigheid van de heer de Leur,
voorzitter van de Zakenkring bijzonder
op prijs evenals die van de penning
meester de heer Rietveld. Een zeer
trouwe supporter bij praktisch elke
sportavond is de heer Veenstra, secre
taris van de Zakenkring.
Bij de derde en vierde voetbalavond
was vooral het prachtige weer een ga
rantie voor het welslagen. Ook voor het
publiek was het aangenaam toeven op
de velden aan de Eemweg. Op deze
avonden werden de laatste poules,
overgangspoules en finale poules ge
speeld. Na overwegend sportief ge
speelde wedstrijden van de 47 bedrijfs-
teams, kwamen na 90 matches uitein
delijk de definitieve beslissing.
Het team van Coca-Cola werd winnaar
van dit toernooi, de tweede plaats werd
bezet door het team van Bakkerij
Rademaker, terwijl de mannen van
D.G.W.T. (Directoraat, Gebouwen,
Werken en Terreinen) uit Soesterberg
de 3e prijs mee naar huis mochten ne
men. De dr. van Driel wisselbeker
kwam voor de tweede achtereen
volgende keer in het bezit van het team
van Coca-Cola.
Men het uitreiken van de prijzen op de
vierde tevens laatste avond van
de teamsporten, in de gezellige
kantine van V.V.Z.'49, werd door
de heer Elderman dank gebracht aan
bestuur en medewerkers van V.V.Z.
Vooral de heren scheidsrechters had
den het dit jaar als gevolg van de
weersomstandigheden nit gemakkelijk.
Dankzij hun bewezen vakmanschap en
enthousiasme hielden zij de zaak ook
dit jaar volledig onder controle.
Vissen
De traditionele viswedstrijd in de
Eem was dit jaar meer een stukje ge
zondheidstherapie, de natuur was uit
bundig, het weer prachtig. Vna 8 tot 11
uur werd er door 55 man gevist. De
ieder jaar trouw aanwezige meters van
Dick van Essen en Pieter Oudenaarde
hadden flink werk, zij noteerden in to
taal 31,52 meter gevangen vis.
Na afloop van de wedstrijd konden na
enig rekenwerk de volgende prijzen
worden uitgereikt:
le -prijs A. Bosch - Fa. Bosman 4,68
mtr., 2e prijs Recours - Foxboro 4,41
mtr., 3e prijs V. Zetten - Brandsma 2,10
mtr., 4e prijs V. Zijl - P.T.T. 1,69 mtr.,
5e prijs Weert - Brandsma 1,61 mtr., 5e
prijs V.d. Hoek - Foxboro 1,45 mtr., 7e
prijs H. v.d. Berg - Foxboro 1,43 mtr.,
8e prijs Hilhorst - v. Asch/bouw 1,39
mtr., 9e prijs Boom - Foxboro 1,27
mtr., 10e prijs V. Leer - V. Asch/Bouw
1,09 mtr.
Een jeugdprijsje werd uitgereikt aan
een deelnemertje van ca. 9 jaar die hoe
wel hij niet op een loonlijst voorkwam,
met een enorm enthousiasme 90 cm.
vis boven water bracht.
Na het uitreiken van de prijzen werd
door de heer van Essen dank gebracht
aan de familie van Roomen voor hun
gastvrijheid en aan zijn beide commis
sieleden de heren A. J. Brink en J. El
derman die voor deze gelegenheid in-
plaats van met de auto, met het prach
tige schip van de heer Elderman naar
de Grote-Melm gekomen waren,
waarbij mevr. Elderman tijdens de
wedstrijd koffie voor de wedstrijdlei
ders verzorgde. Vanzelfsprekend
werden ook Dick en Pieter voor hun
belangeloze assistentie bedankt.
Al met al een zeer geslaagde Soester
Bedrijf sport Competitie. Dank aan
allen die hetzij als deelnemer, gast
heer of op welke wijze dan ook tot het
welslagen hebben bijgedragen. De
evenementen Commissie gaat nu even
uitblazen en dan voorzichtig denken
over de organisatie van volgend jaar.
J. C. van Essen
voorzitter E.C.
Ongze baarregemeester zee, daat de
burgers op Soest vervreemde vaan
hun eige gemeengtebestuur. En moe'k
me eige daat ok antrekke! Ik doch
vaan niet! Aas ter ééjn is, die aaltied
an de gaang is met de gemeengte-
zoake, daan is daat toch Hannes vaan
de Neng wel! Of niet soms? Hek ut
niet eeuwig over de braandweer en
't pliesiebero? Of ut zwembaad, of over
de Borg? En woar droait ut aaltied
op uut? Je roait ut aalBezunige.
Awwe motte bezunige, daan moewe
daat met de öge ope doen, zee mr.
Scholten. Doar geeft ik um geliek in. Je
mot aaltied goed op je cengte paasse.
De haangd op de knip houwe, zaa'k
moar zeige. En daan moewe ok nog de
haangd in eige boezem steke, vindt de
baarregemeester. Daat doe'k niet. Ik
hetter geejn, hoe kaan'k ter daan waat
in steke? As Vanessa noeng us op Soest
woonde, die zouw daat kenne doen.
Zo kaajje zien, daa'k toch ok nog vaar-
der kiek daan Soest allenig.
Noe motter weer us 33000 op toafel
komme veur braandbeveiliging vaan
Artishok, o.a. omdaatter un pottebaak-
ker bie ekomme is. Daa's daan zeker
un waarme pottebaakker. Aalle doage
vaarse potte bie Artishok. Kaajje nog
us un potje breke op Soest. Voortemee
wordt Artishok esldte, mojje der daan
noeng nog us zo'n kwaak geld teuge
an goöie?
As de kingderboerderie op slot mot,
daan goan ze zeker eerst nog un kudde
schoape anschaaffe. En as de Borg
dicht zouw motte, bestelie ze nog gauw
effe un echt tonneelgordien nee jon-
ges, daa's moar flauwekul, moar 't
Gehannes mot ok vol, zie je?
Un tied eleje sting der in de kraant,
daattut woater duurder mos koste, om
daawwe mingder uut de kroan taapte.
We neme ok steed mingder gaas aaf.
Voortemee worre we doar ok veur
estraaft. Krieje un bekeuring ajje dub
bele roame het.
Aiie 't ming vroagt, daan mok zegge,
daa'k aalle doage blie ben, daa'k met
ut Gehannes niet hoef te bezunige.
Waant ik kaan nog heul waat kwiet.
HANNES v.d. NENG
Steenhoffstraat 13
3764 BH Soest
Telefoon 02155-10115
COPIESERVICE
Vergroten
Verkleinen
Inbinden
Plastificeren
Een 15-jarig Duits meisje deed vorige
week bij de politie aangifte van de dief
stal van haar paspoort en een porte
monnee met wat Duits en Nederlands
geld. Een en ander was haar ontstolen
in de jeugdherberg aan de Bosstraat.
Een bewoner van de Groen van Prins-
tererstraat meldde de politie vorige
week dat onbekenden twee banden van
zijn auto, die voor zijn woning stond ge
parkeerd, met een scherp voorwerp
hadden vernield. De schade bedraagt
ƒ350,-.
TAPIJT-
en
MEUBELREINIGING
Specialisten
in wol en katoen
Tevens verhuur
Tapijtreinigingsapparatuur
Noorderstraat 25 - Baarn
Tel. 02154-17281/18141*
Zaterdag j.1. nam het Soester mannen
koor Apollo deel aan een concert, dat
georganiseerd was door het Kon. Ne
derlands Zangverbond. Elk jaar
organiseert dit verbond waarvan Apol
lo sinds enkele jaren lid is een concert.
Dit gebeurt steeds weer in een andere
plaats van de provincie Utrecht.
Dit keer was het Utrechtse mannen
koor "Euterpe" aan de beurt de organi
satie op zich te nemen. Het concert
werd gegeven in de oude Sint Jans-
kerk, die een prachtige akoestiek
heeft. Aan de avond werkten verder
mee, het Utrechtse mannen- en dames-'
koor. „Euterfe," het koor "Zang en
Vriendschap" uit Hilversum, het
Baarns mannenkoor en het Woerdens
Mannenkoor. Apollo zong o.l.v. Gerard
van de Schepop de volgende koorwer
ken: .Beati Mortui" van Mendelsohn,
,Die Nachtigall' van Franz Schubert,
,In Stiller Nacht' van Joh. Brahms en
,De twee voerlui' van Jan v.d. Waart.
De pianobegeleiding werd verzorgd
door de Utrechtse pianiste Emille Si-
monis.
Op de Waldeck Pyrmontlaan hield de
politie vorige week een 36-jarige
Soester aan, die opvallend rijgedrag
vertoonde. Na het afleggen van blaas-
en bloedproef bleek dat hij teveel alco
hol had gebruikt. Een proces-verbaal
was het gevolg.
Een inwoonster van Soesterberg deed
bij de politie aangifte van een geval
van openbare schennis der eerbaar
heid. Fietsend op het Soester Hoogt
was zij lastig gevallen door een man
die haar wat al te opdringering at
tendeerde op zijn mannelijkheid.
Erik van Dorresteyn
medewerker 't Vaarderhoogt
In elke tuin bestaat wel de mogelijkheid, hoe groot
of hoe klein dan ook, om een vijver aan te leggen.
Water is vooral, in de moderne tuinaanleg een be
langrijk element. We raken niet gauw uitgekeken op
een spiegelend wateroppervlak, waarop waterlelies
drijven en waarboven libelles zweven. Een van de
belangrijkste onderdelen is wel de beplanting. Zon
der beplanting wordt het water 's zomers een grote
algenmassa. Dit is dan ook door bij net aange
legde vijvers een van de grootste problemen te
weinig beplanting.
Allereerst iets over de ondergrond van de planten.
Het beste is, hiervoor speciale vijvergrond te ge
bruiken, die in zakken verkrijgbaar is. De vijver
grond bestaat uit veen en leem de meest natuurlijke
voedingsbodem voor waterplanten. Eventueel kan
men zelf ook een voedingsbodem samenstellen. Het
beste is dan eerst een laag tuinturf aan te brengen
waar een laag (liefst leemhoudende) aarde over
heen komt. De tuinturf altijd onderop, daar het an
ders boven komt drijven. In vijvers waarin vissen
worden uitgezet is het aan te bevelen deze laag vij-
veraarde af te dekken met een laagje gewassen
zand of grind van zo'n 2 cm. dikte. Hierdoor voorko
men we dat de vissen de grond doen opstuiven waar
door de vijver vertroebelt.
Hierna kunnen de planten gepoot worden in plastic
of rieten doorgroeimandjes waarbij goed op de ver
eiste plantdiepte gelet moet worden. Waterlelies
groeien het liefst op 40-80 cm. diepte, hoewel er en
kele (kleine) soorten zijn, die iets ondieper kunnen
staan. De inheemse watergentiaan met gele bloem
pjes en kleine bladeren, die iets weg hebben van de
bladeren van de waterlelies, kan ook op wat diepere
plaatsen gezet worden. Verder zijn er voor de die
pere gedeeltes allerlei drijvende planten, zoals
krabbescheer, waterpest, e.d. Deze laatste zijn zeer
belangrijk voor de zuurstof-leverantie. Een ondiep
gedeelte in de vijver is zeer belangrijk, daar de
meeste waterplanten het best groeien op een diepte
van 10-30 cm. Hier worden lissen, zwanebloemen,
waterweegbree en de bekende dotterbloem gezet.
Op nog geringere waterdiepte krijgen we met moe-
rasplanten te maken, planten die in water van 0-10
cm. diepte groeien. Vaak is zo'n plek in de vijver ge
makkelijk te verwezenlijken door de mandjes met
moerasplanten op een stapeltje oude stenen of tegels
te plaatsen. Op deze diepte groeien planten als veen-
pluis, japanse irissen, sommige primula soorten,
moerasspirea etc. Wanneer we de waterplanten
zorgvuldig uitkiezen en op de juiste plek neerzetten
kunnen we er de hele zomer plezier van hebben en
verandert de vijver in een weelderige plantenge
meenschap. Bedenk, dat er niet gauw teveel planten
in een vijver groeien. Ook de dieren zullen uit zich
zelf verschijnen. Plotseling zien we waterspinnen
over het water lopen, allerlei kevers en torren
zwemmen onder water en wanneer de plek een
beetje gunstig is, verschijnt er ineens een kikker.
Meestal blijft de laatste ook wel en breidt hij zich uit
ook in de vijver. De jonge kikkervisjes vallen voor
een groot gedeelte ten prooi aan de goudvissen, die
overigens in elke vijver onontbeerlijk zijn om een
muggenplaag te voorkomen. De muggen leggen
namelijk hun eieren onder water en de goudvissen
zijn dol op de larven, die hier uit komen.
