'Het Ijveren moet helaas met
onverminderde kracht doorgaan'
mid
50 jaar geleden
in Soest
TAXI
KLOMP
12984
T
'Hand in hand voor de vrede'
vraagt: uw aandacht:
voor:
GEMEENTE
Uitgifte nieuw industrieterrein
Openbare
commissievergaderingen
Commissie Welzijn
Stichting L.O. en Sport
Bouwzaken
18 juni 1983, Soesterberg14.00 uur:
TEL.
Kamerlid Louise Groen-
man (D'66) spreekt over
'Basisinkomen'
Ton Elderenbosch na 10 jaar Amnesty Soest:
Missie-verkoop
tentoonstelling
Zojuist
ontvangen
T-shirts
met
koordsluiting
achter
m vele
dessins
15 Juni 1933
het zui-
ien van
pinepla-
tnhuis
zuiden,
natuur-
.V. met
i, toilet,
3), ro-
i royale
tp naar
x een
taande
grote
1 met
jalkon,
ler met
tzotrap
dui-
ndo
3 m2
iche,
erre,
ners;
/oor-
evln-
leine
een
op he
:a. (8,!
3 front
en (4
ar tuir
il berg
rmige
3keu-
amer,
op, 3
Voor-
isola-
rfecte
Soester Courant van woensdag 15 juni 1983
Binnenkort zal een aanvang worden gemaakt met de uitgifte van industrie
terrein in het bestemmingsplan Nieuwe Gracht.
Soester bedrijven, die behoefte hebben aan uitbreiding of verplaatsing,
komen in beginsel voor aankoop in aanmerking.
Belangstellende bedrijven worden hierbij uitgenodigd in te schrijven. Be
drijven die zich in een eerder stadium al hebben aangemeld kunnen dit
achterwege laten. Nadere informatie is verkrijgbaar op de afdeling grond
zaken van de dienst gemeentewerken, alhier. Telefoon: 02155-16744.
Dinsdag 21 juni - 20.00 uur - gebouw Molenschot, Albert Cuyplaan:
De agenda vermeldt: Aanwijzen van prioriteitstelling
Dinsdag 21 juni -19.30 uur - gebouw gemeentewerken, Lange Brinkweg:
Op de agenda staat o.m.
bespreking toekenning grondkosten t.l.v. de stichting door de algemene
dienst
medewerking nieuwbouw clubhuis skischool Zoetelief
Spreekrecht publiek
1. Vanaf één kwartier vóór en tot aanvang der commissievergadering
kunnen sprekers uit het publiek zich bij de voorzitter der commissie
opgeven voor het stellen van vragen of het geven van een toelichting
bij een bepaald agendapunt.
2. Voor de behandeling van de agenda geeft de voorzitter de sprekers uit
het publiek de gelegenheid hun opmerkingen kort en bondig aan de com
missie kenbaar te maken. De spreektijd is beperkt tot 5 minuten per
persoon en duurt in totaal niet langer dan 30 minuten.
3. De commissie kan de door de sprekers uit het publiek gemaakte op
merkingen bij haar beschouwingen betrekken.
4. De voorzitter kan, indien daaraan bij de meerderheid van de commissie
behoefte blijkt te bestaan, de sprekers uit het publiek vragen hun op
merkingen bij de behandeling van het agendapunt te verduidelijken
of aan te vullen.
(openbare bekendmaking)
De burgemeester maakt bekend dat burgemeester en wethouders van de
gemeente Soest voornemens zijn op daartoe strekkende verzoeken op grond
van het bepaalde in artikel 19 van de Wet op de Ruimtelijke Ordening en
artikel 50, lid 8 van de Woningwet, vergunning te verlenen aan
1. Jongerius B.V., Amersfoortsestraat 78c te Soesterberg, ten behoeve van
het uitbreiden van een kantoorgebouw en werkplaats op het perceel
Amersfoortsestraat 78b;
2. Mevr. A. J. van Doorn-Everaars, Staringlaan 29 te Soest, ten behoeve
van het uitbreiden van een woonhuis op het perceel Staringlaan 29;
3. D. van Arkel, Dr. Rupertlaan 47 te Soest, ten behoeve van het bouwen
van een woonhuis op een perceel gelegen aan de De Colignylaan (kad.
gem. Soest, sectie K, nrs. 1148 ged. 1152 ged. en 3032 ged.
4. Woningbouwvereniging Soest, postbus 276 te Soest, ten behoeve van het
plaatsen van diverse dakkapellen op de woningen Gemshoorn 35 t/m
63,16 t/m 22 en 80 t/m 88, Draailier 17 t/m 29 en 24 t/m 34.
Alvorens een definitieve beslissing zal worden genomen, is een ieder be
voegd binnen een termijn van twee weken, te rekenen vanaf donderdag
16 juni 1983, eventuele bezwaren schriftelijk bij burgemeester en wethou
ders in te dienen.
De op deze verzoeken betrekking hebbende stukken liggfefi'geduren de "die
zelfde termijn tijdens de kantooruren (09.00 -. 12.00 uurter gemeente
secretarie, afd. l. ter inzage.
INFORMATIES: INFOCENTRUM, STEENHOFFSTRAAT 9a,
TELEFOON 02155-22555.
OPEN MAANDAG t/m VRIJDAG VAN 10.00 -12.30 - 13.30 17.00 UUR
Dit is de leus die op zaterdag 18 juni
a.s. de deelnemers aan de jaarlijkse
Soesterberg-demonstratie zullen
voeren. De demonstratie is georgani
seerd door de vredesgroepen IKV,
Vrouwen voor Vrede en Stop de N-bom
in de regio Midden-Nederland en is een
protestuiting tegen de aanwezigheid
van kernwapens in Nederland en tegen
de mogelijke plaatsing van kruisraket
ten in ons land.
De vliegbasis wordt van vier kanten
benaderd door demonstratie-deelne
mers uit de regio en om plm. 14.15 uur
wordt een symbolische omsingeling
van het terrein opgezet, die om 15.00
uur precies haar hoogtepunt zal heb
ben in een keten van mensen, hand in
hand rond de vliegbasis. Nadrukkelijk
wordt gesteld dat aktie niet is gericht
tegen het personeel van de vliegbasis.
De plaatselijke IKV-kern en groep
'Vrouwen voor Vrede' roepen de inwo
ners van Soest en Soesterberg op aan
deze demonstratie deel te nemen:
Burgers van Soest, toont u tegenstan
der van de waanzin van de alsmaar
verder gaande kernbewapening! Het
IKV richt zich speciaal tot de Chris
tenen onder de burgers van Soest: geeft
aan dat u uw vertrouwen niet stelt op
deze, de schepping bedreigende afgod,
maar uw hoop ontleent aan Gods be
lofte in Jezus Christus. Hij is onze vre
de. Hem volgen, christen zijn, is hier:
samen door gebed en handelen tonen
krachten van leven en hoop te zijn; en
dus solidair zijn met alle volken op aar
de, kiezen tegen de onverschilligheid,
kiezen voor het leven en tegen de dood.
Daarom, alle inwoners van Soest, sa
men op 18 juni hand in hand voor de
vrede
Het programma voor zaterdagmiddag
luidt: 12.30 uur verzamelen voor een
demonstratieve fietstocht naar de
vliegbasis bij het busstation Soest-
Zuid.
De deelnemers die per openbaar ver
voer willen gaan, wordt aangeraden te
reizen met buslijn 77 richting Utrecht,
vertrektijd 12.50 uur van het busstation
Soest-Zuid; uitstappen bij restaurant
'Soester Hoogt' en vandaar te voet
naar de Verlengde Paltzerweg.
Ca. 13.15 uur aankomst fietsers-kolon-
ne bij het manifestatieterrein langs de
Verlengde Paltzerweg/Soester Hoogt,
ter hoogte van het vroegere Vrouwen-
vredeskamp. (Dit in tegenstelling tot
de vorige week gemelde plaatsaandui
ding).
Op deze manifestatie zal spreken Bert
Berkhof, Ned. Hervormd predikant te
Hoogland. Verder zal optreden de mu
ziekgroep "Roet in het eten" uit
Amersfoort en zingen Vrouwen voor
Vrede uit Soest.
Om plm. 14.15 uur volgt de versprei
ding langs het hek van de vliegbasis
over het trajekt Amersfoortsestraat-
Van Weerden Poelmanweg-hoofdin-
gang van de vliegbasis.
Om 15.00 uur dient de symbolische om
singeling haar voltooiing te vinden. Het
publiek wordt opgeroepen bloemen en
muziekinstrumenten mee te nemen.
Het centrala koördinatiepunt is 'Kon-
takt der Kontinenten.' Hier wordt de
pers ontvangen, is een EHBO-post ge
vestigd en zendt 'Radio Gladiool' het
verloop van de aktie uit op de FM-band
(92 mHz).
Men wordt verzocht voorzichtig te zijn
met vuur in de open natuur!Speciale
"omsingelings"-buttons a 2,- en
raamaffiches (gratis) zijn verkrijg
baar bij
Frans Diks, Acacialaan 2, tel. 15201.
Ziekenfondsvervoer
Rolstoelvervoer
Groepsvervoer
Trouwrijden
Dag- en nachtservice.
Op vertoon van 65 pas
10% korting.
Op 22 juni a.s. komt Louise Groenman,
lid van de Tweede Kamer voor D'66,
spreken over het onderwerp "Basisin
komen ja of neen" tijdens de algemene
afdelingsvergadering van D'66-Soest.
De vergadering wordt gehouden in
Restaurant v.d. Brink, Soesterbergse-
straat 122 te Soest, aanvang 20.00 uur.
De commissie politieke vorming
buitenlandse werknemers heeft
onlangs een serie voorlichtingsbijeen
komsten afgesloten. Ineke Grijpma-
Geursen die - als enige vrouw - voor
D'66 in deze commissie meewerkte, zal
die avond hierover verslag doen. Be
langstellenden zijn van harte welkom.
"Anderhalf jaar geleden heb ik ge
zegd: over een jaar hou ik er mee op.
Dan kon de overgang een beetje soepel
verlopen. Maar ik heb het nog nooit zo
druk gehad als de laatste maanden, 't
Lijkt soms wel of ik met pensioen ga".
Aan het woord is Ton Elderenbosch, nu
nog secretaris van de Amnesty-groep
Soest en met ingang van 17 juni 'alleen
nog maar lid van e groep.
In De Borg houdt de Amnestygroep a.s,
vrijdagavond 'open huis' ter gelegen
heid van het feit dat Ton Elderenbosch
na tien jaar het secretariaat neerlegt.
Dat secretariaat moet overigens in de
ruimste zin van het woord worden opgevat:
hij was meestal voorzitter, secretaris en
penningmeester tegelijk, altijd de spil
om wie Amnesty in Soest draaide,
zonder wie Amnesty in Soest [en zeker
ook in Nederland] niet had kunnen
worden wat het geworden is.
Praten over Amnesty in Soest is praten
over Ton Elderenbosch, en omgekeerd
geldt hetzelfde. In 1972 vestigde het
gezin Elderenbosch zich in Soest.
Daarvóór had het gewoond in de Wie-
ringerwaard, vooral in verband met de
gezondheid van één van de kinderen.
Ton werkte toen nog aan de Rijksaca-
demie voor Beeldende Kunsten in Am
sterdam, de stad waarhij geboren en
getogen is. In 1972 volgde een benoe
ming als wetenschappelijk medewer
ker aan de Universiteit van Utrecht,
aanvankelijk bij de faculteit Dierge
neeskunde, later aan de juridische fa
culteit. 'We kwamen min of meer toe
vallig in Soest terecht. De universiteit
zorgde voor huisvesting en we konden
kiezen uit Soest, Soest of Soest'.
De verbinding met Amnesty was er
vanaf het eerste begin. De Nederland-
se sectie werd in 1968 opgericht en Ton
was daarbij vrijwel direct betrokken.
'Amnesty Nederland begon in een huis
kamer', weet hij te vertellen. 'Later
zat het kantoor boven het Kriterion-
theater aan de Roeterstraat. Van daar
uit is het werk zich langzaam gaan ont
wikkelen. In die tijd was de Nederland
se sectie nog klein. Iedereen kende
iedereen'.
Wieringerwaard bood nauwelijks mo
gelijkheden om het werk van Amnesty
plaatselijk van de grond te krijgen,
maarook in Soest was de 'aarde nog
dor''Er waren acht aanhangers hier.
We hebben toen geprobeerd mensen te
vinden die iets meer wilden doen dan
alleen geld geven. Met z'n drieën heb-
ben we toen de werkgroep Soest opge-
richt. Maar wat moesten we doen?
Ervaring hadden we niet. De vraag
was: hoe introduceer je het werk?'
In eerste instantie werden de kerken
benaderd, later ook vakbonden, vrou
wenorganisaties, scholen en allerlei
andere groepen. Ik heb ontelbare ge
sprekken gevoerd bij mensen thuis, en
nog wel eens geantichambreerd bij een
vakbondsbijeenkomst, waar je dan
tussen agendapunt 7 en agendapunt 8
je woordje mocht komen doen. Soms
kreeg je nauwelijks gehoor, maar het
was in die periode vooral belangrijk de
naam van Amnesty bekend te maken',
Hij herinnert zich een voorlichtings
avond in de Petrus en Pauluskerk,mo
gelijk gemaakt met de welwillende
medewerking van de Raad van Ker
ken. 'Pastoor Buisman deed meteen
mee en de opkomst was lang niet
slecht voor onze begrippen, al bleef
het volgens de kranten ver onder de
maat. Het was trouwens helemaal
geen gemakkelijke avond. De mensen
stelden lastige vragen en ik moest ge
weldig op m'n tenen staan. Onze wa
pens waren toen nog niet zo scherp ge-
In elk geval kreeg die avond nogal wat
publiciteit en daarover heeft Amnesty
in Soest gelukkig nooit te klagen gehad,
vindt Ton. 'We kregen veel medewer
king, al verschenen er ook wel venij
nige ingezonden stukken in de krant,
waarin ze ons uitmaakten voor marxis
ten, communisten of zelfs fascisten.
Uiteraard verweerden we ons daarte
gen'.
Ton herinnert zich ook nog een koffie
ochtend met één van de talrijke vrou
wenclubs waaraan Soest rijk was.
waarbij alleen het bestuur aanwezig
was. "De leden waren allemaal wegge
bleven. Die dachten dat ze van ons tóch
alleen maar gruwelplaatjes te zien
kregen."
Water en brood
Ongeveer een jaar later volgde een
tentoonstelling van Beeldende Kunst in
Artishock, waarvoor Amnesty Neder
landse kunstenaars had verzocht werk
in te leveren. "Daar is overweldigend
op gereageerd. De zaal was veel te
klein en er werd een hoop werk ver
kocht. Het haalde zelfs de televisie."
Ton vertelt dat de tentoonstelling werd
geopend met een maaltijd van water
en brood, in een treffende symboliek
van datgene waar het Amnesty feite
lijk om begonnen is. "Vanaf dat mo
ment was de naam van Amnesty ge
vestigd, al blijft 't natuurlijk een kwes-
tie van hameren, anders loopt 't zo
terug".
De activiteiten namen toe; er kwamen
uitnodigingen van kerken, scholen en
andere groepen. De werkgroep werd
verdeeld in een kerkengroep en een
scholengroep, die zich elk intensief met
de hun aangewezen terreinen gingen
bezighouden. "In de scholengroep heb
ben we zelf ontzettend veel materiaal
ontwikkeld, waarvan ook door andere
Amnesty-groepen veel gebruik werd
gemaakt. In de kerkengroep maakten
we materiaal voor de Amnesty-dien-
sten."
Amnesty heeft in de loop der jaren
uitstekende kontakten opgebouwd met
de kerken. "We hebben nu 17 kontakt-
personen met kerken in Soest en omge
ving. Eenmaal per half jaar verschijnt
er een kerkenbulletin, en ook een
scholenbulletin, waarmee deze beide
belangrijke doelgroepen van informa
tie worden voorzien. Vooral voor de
scholen is dat van belang: daar zitten
de mensen van morgen". Ton blijft
overigens ook in de toekomst betrok
ken bij de produktie van de bulletins.
Mensenrechten-onderwijs
"ik ben een gruwelijk ijveraar voor het
werk op de scholen. Het zou goed zijn
als er ruimte op school kwam voor
mensenrechten-onderwijs. Want het
gaat om de rechten van de mens, en de
consequenties daarvan. Iedere scho
lier zou minstens drie keer in zijn
schooltijd mensenrechtenlessen moe
ten krijgen, maar zover zijn we nog
lang niet". Ton heeft zelf heel wat
lessen gegeven, vooral in het begin.
"Het was leuk als je kinderen die je les
gaf later in de Amnestygroep tegen
kwam. Dan zag je resultaat".
Vanuit Soest zijn tal van Annesty-groe-
pen in de omgeving opgericht. "Je kunt
wel zeggen dat we tussen Ermelo en
Amsterdam allerlei groepen hebben
opgericht en geassisteerd".
In Soest kreeg de groep in 1975 de
beschikking over een lokaal van de
oude MAVO aan de Middelwijkstraat,
waar veel informatieavonden werden
gehouden. Die ruimte kwam er mede
door de inzet van burgemeester Corver
en wethouder Plomp ("De VVD heeft
altijd achter ons gestaan, dat moet
ook maar eens gezegd worden").
"We stonden toen op de Manifestatie
Soest, tussen de worsten en de ham
men van een slager en een kraampje
met wijn in. Mevrouw Corver kwam
langs, en zei dat ze vernomen had dat
Amnesty een eigert ruimte zocht. Een
paar maanden later kregen we het
lokaal. Toen de school werd afgebro
ken kregen we de beschikking over
ruimte in de Margrietschool, waar we
nu nog zitten. We hebben ook heel veel
medewerking ondervonden van de ge
meente, en dat ging altijd prettig. Veel
groepen in het land hebben helemaal
niks, die moeten het allemaal thuis
maar zien te versieren".
me wel eens gevraagd naar een beetje
humor over Amnesty, en dat lijkt
eigenlijk niet te kunnen bestaan. Toch
is het een kwestie van hoe je je
boodschap brengt. Het werk is natuur
lijk niet leuk, maar het heeft vele
soorten van resultaten. Soms wordt de
marteling gestopt, of krijgt een gevan
gene wat meer eten, of een deken. Ze
komen niet allemaal direct vrij als
Amnesty zich ermee gaat bezighou
den, maar veel machthebbers zijn
enorm bang voor gezichtsverlies.
Die schrijfacties, die maken indruk.
Ze leiden dikwijls tot een betere behan
deling, en soms zelfs tot vrijlating. Je
moet niet vergeten: er schrijven zo'n
25.000 a 30.000 mensen mee. Vooral in
Oost-Europa zijn ze gevoelig voor mas
sale acties".
Amnesty heeft ook een geweldige lob
by-functie, zegt Ton Elderenbosch.
"Het ijveren moet helaas met onver
minderde kracht doorgaan". De nood
zaak van het werk van Amnesty neemt
nog steeds toe, en toch wordt er de
laatste jaren steeds meer werk ver
richt. Hij wijst op het Studie- en
Informatiecentrum Mensenrechten
aan de juridische faculteit in Utrecht.
"Dat is uniek in de wereld. Daar zijn
mensen fulltime bezig en ze beschik
ken over alle gegevens van Amnesty en
9t andere organisatie" .v.v
Oude grijsaard
Het Amnestywerk heeft uiteraard veel
van de vrije tijd van Ton Elderenbosch
opgeslorpt. "Al heb ik wel altijd gepro
beerd het weekend te sparen en het
zoveel mogelijk te beperken tot drie
avonden per week. Dat is niet altijd
gelukt". In de periode '73-'75 was Ton
Elderenbosch bovendien nog secreta
ris van de Nederlandse afdeling, waar
hij vooral de publiciteit verzorgde.
"Dat kon ook niet zonder veel mede
werking van de universiteit, maar dat
compenseerde je wel weer op een of
andere manier. Maar het zijn natuur
lijk drukke jaren geweest. Daarom wil
ik het nu ook wat rustiger aan gaan
doen. Ik loop nu tegen de 60, en dan is
het wel genoeg. De jongeren moesten
het wel genoeg. De jongeren moeten
ook kunnen doorstromen, anders word
je ook maar zo'n verstarde oude grijs
aard. Nee, tien jaar is genoeg".
De Amnesty-groep is in tien jaar uit
gegroeid tot een club van ca. 30 vaste
vrijwilligers en enkele honderden sym
pathisanten in Soest. "Ik ben in die tien
jaar altijd heel gelukkig geweest in het
vinden van mensen. Het verloop is
altijd natuurlijk gegaan, er zijn nooit
narigheden geweest".
In die tien jaar is het werk wel sterk
veranderd, legt hij uit, en het is er
zeker niet gemakkelijker op geworden.
"Amnesty heeft meer taken op zich
genomen, denk bijvoorbeeld maar aan
de campagne tegen de doodstraf. We
hebben hier nu een groep zoals we 'm
altijd wilden hebben, werkgroep en
adoptiegroep in één". (De Soester
Amnestygroep heeft zowel een Rus als
een Vietnamees geadopteerd.) "Oor
spronkelijk waren dat twee verschil
lende groepen. Vroeger was er ook wel
een aparte adoptiegroep in Soest, maar
die is na een tijdje gestrand. We
hebben er altijd naar gestreefd om 'm
weer van de grond te krijgen, en dat is
gelukt. Het is nu een onderdeel dat
ontzettend belangrijk is, omdat het je
betrokkenheid vergroot".
Frusterend
Het adoptiewerk is geen gemakke
lijk werk, blijkt wel. "Het is dikwijls
heel frustrerend, als je tijdenlang
niets hoort van de degene die je hebt
geadopteerd". Inlichtingen over de ge
adopteerde gevangenen wil Ton Elde
renbosch liever niet kwijt. "Je kunt
niet alles naar buiten brengen, en in dit
opzicht is halve informatie slechter
dan helemaal geen informatie".
Het gesprek komt op de inhoudelijke
kant van het werk van Amnesty. "Er is
Eigen boezem
"Voor wat betreft de mensenrechten
kunnen we trouwens in Nederland ook
de hand in eigen boezem steken. We
zullen ook hier waakzaam moeten zijn,
nu de discriminatie en de intolerantie
toenemen".
De aandacht voor de mensenrechten
heeft een korte bloeiperiode gehad
tijdens de regering van president Car
ter, vertelt Ton. "Je kon gerust spre
ken van een "mensenrechten-hausse"
het onderwerp was een populair item.
De politiek volgt ons werk overigens
met welwillendheid, zij het dat wij een
andere invalshoek hebben. Vooral Van
der Stoel heeft als minister van buiten
landse zaken veel goed werk gedaan".
Die welwillendheid waarmee Amnesty
tegemoet wordt getreden, is overigens
niet alleen maar gunstig: "De mensen
zeggenalsgauw: 'O ja, Amnesty, daar
weten we'alles van'. Je komt vaak
tegen dat ze denken dat wij al geld en
medewerking genoeg hebben." Voor de
Amnesty-groep in Soest geldt in elk
geval dat zij zichzelf kan bedruipen.
Dat moet ook wel, want de organisatie
kan en mag geen geld of subsidies
aannemen van andere organisaties of
overheden.
Ook Jenny, Tons vrouw, is al die jaren
zeer actief betrokken geweest bij het
werk voor Amnesty. Zij was altijd druk
in de weer met het materiaal, dat
vanuit Soest werd verzonden. "Ze staat
bekend als de vrouw met al die pakjes
op de fiets", vertelt Ton. "Vroeger was
ze ook actief met de wereldwinkel
in Soest, die nu helaas ter ziele is".
Eerste brief
Gevraagd naar wat hem destijds ge
dreven heeft om zich in te zetten voor
Amnesty antwoordt Ton Elderen
bosch: "Mijn motivatie komt voort uit
de periode '40-'45. Toen werden we in
Nederland heel direct geconfronteerd
met het verschijnsel "politieke gevan
gene'. We hadden vrienden die gevan
gen zaten in Vught. Ik heb toen mijn
eerste brief geschreven aan de com
mandant van het kamp daar. Ik zat op
de HBS en had net wat beheersing van
het Duits. Schrijnende dingen maakte
je toen mee. M'n vader onderhield
relaties met sommige bewakers, en
dikwijls kregen wij de briefjes in
handen die de gevangenen naar buiten
smokkelden. Vaak waren het hun laat
ste levenstekens, geschreven op een
snipper papier. Dat heeft me ver
schrikkelijk aangegrepen".
"Na 1945 heerste er in de wereld een
soort hoera-stemming. We begonnen
Het Interparochieel Missiecomité van
Soest organiseert in het komende
weekeinde een missie-verkooptentoon
stelling in de Bonifaciusschool aan de
Steenhoffstraat. Op deze wijze hoopt
men de mensen in Soest weer eens op
een andere manier in kontakt te bren
gen met de Missie en de missiewer
kers. Op zondag 18 juni a.s. vertoont
pastoor Goddijn van Soestdijk een dia
serie over een project op Formosa,
waarmee hij zelf in 1968 is gestart. For
mosa is een kleine stad in de omgeving
van de Braziliaanse hoofdstad Brasi
lia. In het project was destijds opgeno
men de bouw van een kraamkliniek,
die In 1970 gereed kwam.
De kliniek is intussen hard aan uitbrei
ding toe. De gelden die door de ver
kooptentoonstelling worden
opgebracht zullen worden gebruikt om
de missiezusters daar een steuntje in
de rug te geven. Ook in Brazilië doet
zich de economische recessie sterk ge
voelen.
Alle artikelen - houtsnijwerk, sieraden,
wandborden, etc. - zijn afkomstig uit
landen van de Derde Wereld en mees
tal door missionarissen of zusters aan
gekocht van de bevolking. De prijzen
zijn daardoor ook zeer "vriendelijk."
Iedereen is van harte welkom. De ten
toonstelling is geopend: zaterdag 18
juni van 14.00 tot 20.30 uur; zondag 19
juni van 10.30 tot 18.00 uur. De diavoor
stelling door pastoor Goddijn begint
om 15.00 uur op zondag 19 juni.
immers met een schone lei. Maar al
gauw ontdekten we dat de ellende nog
lang niet overal voorbij was, integen
deel. Dat heeft in '61 geleid tot de
oprichting van Amnesty International.
Carmiggelt schreef erover in Het Pa
rool, hij drukte de mensen er met de
neus op.
Het dóet je wat, daar gaat het om. Ik
zeg ook altijd: 't moet je niet onbe
roerd laten. Amnesty is geen gezel
ligheidsclub. Amnesty-mensen zijn
vriendelijke mensen, maar je moet niet
meedoen voor de leuke kontakten,
't Is altijd maar werken, werken,
werken - al houd je er natuurlijk best
ook vrienden aan over".
Over de naderende afscheidsavond
(vrijdag a.s. in de Borg, om 20.30 uur)
merkt hij op: "Ik ben niet belangrijk.
Er zijn nu meer dan 70.000 Amnesty-
leden in Nederland. Het lijkt trouwens
zo definitief, al die aandacht voor mijn
persoon. Ik zou zelf liever wat achter
de schermen blijven. Het is natuurlijk
allemaal goed bedoeld, maar eigenlijk
had ik liever als een uitdovende vlam
willen verdwijnen..."
10-Jarig bestaan der Vrijwillige Brandweer te Soest
Sinds eenige weken was het algemeen bekend, dat de Vrijwillige Brand
weer van Soest j.1. Maandag en Dinsdag op een bijzondere wijze van
zich zou laten spreken. Het 10-jarig bestaan toch zou op waardige wijze
worden herdacht en zij, die Zaterdag de brandweerlieden reeds druk
bezig zagen om hotel „Eemland", alwaar de feestviering zou plaats
hebben, een feestelijk aanzien te geven, begrepen reeds, dat onze
wakkere brandweermannen ook nu wisten, wat gebeuren moest, om een
belangrijk feit op niet minder belangrijke wijze te herdenken.
Het feest werd Maandagavond ingezet met 'n demonstratie door de
leden van de genoemde vrijw. brandweer. Daartoe verzamelden om
half 8 uur de manschappen zich aan de Brandweer Centrale aan de
Lange Brinkweg en in uniform met de nieuwe helmen getooid, die zich
uitstekend bij het tenue aanpassen, werden de beide brandweerwagens
bestegen en voorafgegaan door de zwaar met zilver beladen banier van
P.V.O. en haar volgelingen ginghetonder geleide van den commandant
en zijn beide trawanten met vliegende vaandels en slaande trom langs
de voorgeschreven route, door velen gevolgd, naar het Stationplein bij
de oude Ned. Herv. Kerk. Gedurende den tocht liet het muziekcorps zich
dapper hooren.
Op het plein, waar door de politie onder leiding van den Inspecteur het
verkeer geregeld werd, waren o.m. aanwezig de leden van de
brandweer, alhier, benevens die van de Bilt met hun commandant,
notaris Dammers, enkele gemeente-ambtenaren en niet te vergeten de
spes patria, voor wien dit evenement een kolfje naar hun hand was.
Toen de stoet op het plein was aangekomen, werden op commando van
den commandant de slangen uitgelegd en zeer spoedig spoot het water
met kracht over de lindeboomen voor den ouden toren tot plm. 25 M.
hoogte. Intusschen werd door de galmgaten een tweede slang naar
boven geheschen, waarmede de manschappen plaats namen op den
omloop boven het uurwerk. Nadat de motor was aangezet, spoot de
eerste slang tot aan de wijzerplaat, de tweede meters over het haantje
van den toren, zoodat dat gebouw bij brandgevaar volkomen beschermd
kan worden. Zoo nu en dan werd van de toren af de waterstraal op de
aanwezigen gericht, waardoor het publiek op de vlucht ging.
Nu gebeurde het, dat bij het optrekken van één der brandweerwagens
één der manschappen, de heer J. de Bruin, het ongeluk had van den
wagen te vallen en roerloos op straat bleef liggen. Dadelijk waren rappe
helpers van E.H.B.O. bij dit pseudo-ongeval bijeen en werd de patiënt,
die en dijbeenbreuk had, op de voorgeschreven manier geholpen en
daarna per brancard naar den geneesheer vervoerd. Eén en ander lokte
veel belangstelling en werd, evenals de bespuiting, op de gevoelige
plaat vastgelegd. Het muziekcorps luisterde het geheel met vroolijke
muziek op, zoodat hiermede het feest voor de Vrijw. Brandweer was
ingeluid.
Dinsdagmiddag om 2 uur werd het feest voortgezet met de ontvangst
van de leden der vereeniging in uniform ten gemeentehuize, door het
voltallig college van B. en W. met den secretaris.
De burgemeester feliciteerde namens het gemeentebestuur de vereeni
ging, die haar 2e lustrum gedenkt. Als spr. terugdenkt, dan vergelijkt
hij deze met de uitspraak, dat, „wie edel werk levert, dat werk vervult
met blijmoedigheid, want met volkomen vrijmoedigheid rekenen alle
inwoners op Uw arbeid, die mooi is en edel. Edel omdat op het .minste
sein der sirene elk brandweerman zijn arbeid laat rusten en zich spoedt
naar de plaats des onheils, om te helpen waar hulp gevraagd wordt.
Men vergeet zich zelf om anderen te redden; is er edeler arbeid te
vinden? Als allen in de wereld zoo deden, was de toestand al veel
verbeterd. Houdt daarom allen vast aan een mooi en edel werk, let op
Uw zaak, het ga U goed. Elkeen rekent op u en uw rotsvast vertrouwen,
ook op uw bestuur, dat bijna 10 jaar U allen heeft geleid. De gemeente
dankt U hartelijk voor uw arbeid en het Gemeentebestuur wenscht U
van harte geluk. De raad heeft gemeend en goedgekeurd U 125,- te
schenken voor uw feest." Dr. Vos dankt voor de hartelijke woorden en
de ontvangst. Als voorzitter gekozen gaf het hem eerst geen voldoening,
thans weet hij geen prettiger samengaan. Vervolgens richt spr. een
woord tot den commandant, den heer Groart en biedt hem als
aandenken aan dezen dag een fraaie oorkonde aan, welke keurig is
gecalligrafeerd door 't lid, den heer J. Sonsbeek. Hij hoopt, dat hij nog
vele jaren hun commandant zal zijn.
Daarop richt de commandant een woord van dank tot het Gemeentebe
stuur en tot Dr. Vos en biedt hem een gouden vulpotlood aan, daarbij de
wensch uitsprekende, dat hij nog menig jaar het voorzitterschap zal
blijven waarnemen.
Na een driewerf hoera op den Burgemeester, de praeses en de
commandant ging men uiteen.
Door „De Soester Turnclub" werd een zilveren medaille met inscriptie
en het stempel der vereeniging aangeboden. Gedurende de receptie
werd thee, wijn, sigaren en gebak geserveerd.
Na afloop van de receptie vereenigde men zich aan de bittertafel en
daarna aan copieus diner in de keurig versierde tuin en zalen van hotel
„Eemland", waar de Burgemeester de tafel presideerde en waar door
velen het woord werd gevoerd. Om 10 uur ving daarop de feestavond
aan, welke verzorgd werd door 't keurige gezelschap „The Tower
Singers" met hun band, welk optreden niet weinig insloeg.
Vooraf sprak de voorzitter van het uitvoerend comité een kort woord.
Hij riep allen het welkom toe, dankte allen, zonder onderscheid, voor
hun medeleven en in 't bijzonder de gevers en geefsters, de
verschillende comité-leden en de pers.
Het was een zeer gezellig besluit van dezen feestdag. De Vrijwillige
Brandweer Soest kan op een geslaagd 2e lustrum terugzien.
INGEZONDEN STUKKEN
Buiten verantwoordelijkheid der Redactie.
Mijnheer de Redacteur.
Mag ik door middel van Uw bladen de bewoners van het Hart, die
gewoon zijn, zonder zelfs te vragen, van mijn grond een vuilnisbelt te
maken, verzoeken voortaan hun rommel op eigen grond te houden? Zou
men daar toch mee doorgaan, dan zal ik genoodzaakt zijn een hek te
plaatsen, tot ongerief van allen, die nu gratis van het pad gebruik
maken.
Dankend voor de plaatsing.
K. KAZIUS,
Koninginnelaan.
Mijnheer de Redacteur.
Gaarne zou ik het publiek nogmaals willen verzoeken om niet eenige
minuten vóór 8 uur 's avonds de zaken te bezoeken. Mijn vrees, de
vorige maal geuit, dat er nog heel wat water door de Rijn zal vloeien,
eer men een winkelier ook een paar vrije uren gunt, is wel uitgekomen.
5 6 bezoekers achterom na 8 uur is tevens heel gewoon. Laat men toch
zorgen vroeg te komen, zoodat om 8 uur kan worden gesloten en de
winkeliers gelegenheid hebben zich aan de wet te onderwerpen.
Persoonlijk heb ik nu al 2 maal een bekeuring gehad voor de
achteromklanten na sluiting en zou het dan ook toejuichen als onze
politie-verordening zoo werd gewijzigd, dat de klant en niet de winkelier
bekeurd werd. Nu wordt men gedwongen na 8 uur te verkoopen op
straffe anders een klant te verliezen.
U mijnheer de Redacteur dankend voor de plaatsruimte'
K. KAZIUS;
Koninginnelaan.
