I -
2r
3?
4r
5r
root feest voor
Hannes Staal
Gelukwensen voor 25-jarig
jubileum bij Mercurius'
'Je kunt mensen zo
ontzettend gelukkig
maken'
Hl.
nieuvy
is werk is niet voor niets geweest; het gaat door
Openbare Fraktie-
yergadering
SGP-RPF-GPV
2 NOVEMBER 1983
SOESTER COURANT
en Ellen Berghuis terug in Soest:
PAGINA 13
1 om hun peïy
ts aan verbeterd
xtra soepel en»
te natuurlijke vq!
.bsoluutonmose
ng nog beter zf;,
in er in vele mate,
e keren wassen n(
yan Dupont.
Foto: Goos van der Wilt
15558;
litshof",
V///////////7Z,
LEFOON 02155-14078
st in keukens vertelt u
j zorgen voor uitbouwen
ande keuken, volledig
in één hand.
envoudiger. Tot ziens..
n en Ellen Berghuis, met hun op de Filippijnen geboren jongste spruit Han-
nderen fietsen en spelen al weer
lof ze helemaal niet weg zijn ge-
tst. Ze zijn ontiegelijk flexibel, dat
j je. Dat was daar op de Filipijnen
ivens ook zo. Binnen drie maanden
ken ze vloeiend Tagalog, de plaat-
ke voertaal. De kinderen hebben
aanpassingsproblemen gehad,
t de kleintjes niet. Ze leggen zo ge-
kelijk kontakt. De kinderen heb-
I ons in dat opzicht heel vaak ge-
i' en Ellen Berghuis zijn terug in
ést. Na een verblijf van een maand
'ien in Manila, de hoofdstad van de
pijnen, waar ze in de sloppenwijk
do hebben geprobeerd op hun eigen
lier gestalte te geven aan wat zij
[en als hun roeping: zelf de mensen
weg te helpen naar een leefwaardig
aan, concrete hulp te bieden, men-
i in aanraking te brengen met het
ngelie.
[geschiedenis is bekend: al jaren-
e* waren Ton en Ellen Berghuis in de
èr voor mensen die hun pad kruisten
Êdie op een of andere manier hun
inriepen.
i huis functioneerde als een soort
(vangcentrum' in het klein, voor
nsen die in de problemen terecht
•en gekomen. Al die tijd hebben zij
et als een ideaal gezien om ook aan de
dere kant van de wereld, waar de
I nog veel sterker wordt gevoeld
i hier, op een concrete manier hulp
verlenen.
hun twaalfeneenhalfjarig huwe-
ksjubileum zagen ze een kans om die
Oom in vervulling te doen gaan. Geen
jdeaus, was hun wens aan familie-
pen, vrienden en bekenden. 'Geef ons
n jaar.Die wens werd gehonoreerd
l de giften ter gelegenheid van dat
pst vormden een beginkapitaal van
een fonds dat het mogelijk moest ma
ken dat Ton en Ellen een jaar lang op de
Filipijnen zouden kunnen werken, ge
steund door een groep mensen die zich
verplichtten om geld ter beschikking te
stellen. Dat gebeurde soms met bedra
gen van een tientje, of vijfentwintig
gulden.
Ze vertrokken en zetten hun plannen
om in daden.
In vogelvlucht laten Ton en Ellen in
een kort vraaggesprek, ongeveer een
week na hun thuiskomst, de revue pas
seren wat ze gedaan hebben. Ton legde
kontakt met de CFA (Communication
Foundation for Asia), een organisatie
waarvoor in Nederland de Stichting
Colombine in de weer is. 'Prinses Irene
is daarvan de beschermvrouwe en het
aardige is dat we haar de vorige maand
nog hebben ontmoet in Tondo. We
hebben haar zelfs even gesproken'.
Via de Stichting Colombine werd een
textielwerkplaats opgezet, 'een naai-
centrum', waar tegelijk ook een vorm
van medische en sociale begeleiding
werd gegeven. Ton werkte daar, volg
de een opleiding, hielp de werkplaats
met 'opstarten'. 'Het draait nu nog',
aldus Ton. 'Het moet binnen een paar
jaar door de Filipino's zelf gerund wor
den, zodat ze niet meer afhankelijk zijn
van de liefdadigheid van anderen. De
produktie is er nu'.
Koffer vol
Ton laat op dit punt in het gesprek een
aantal produkten zien: T-shirts, kinder
kleding, die hij heeft meegenomen om
er in Nederland afnemers voor te vin
den. 'Ik wil graag in kontakt treden
met handelaren of importeurs, die voor
deze spullen belangstelling hebben.
Het is uitstekende kwaliteit. Ik heb er
een koffer vol van. Ik ga er zelf niet
tussen zitten, maar ik wil in m'n vrije
tijd wel proberen kontakten te leggen.
Het projekt staat of valt met de vraag
of er afnemers gevonden worden'.
Ellen heeft zich, samen met de Baarn-
se Coby van Pagee, vooral bezig ge
houden met de zorg en de opvang van
vrouwen en kinderen, die medische
hulp nodig hadden. Beiden zijn ver
pleegster, dus ze konden iets doen. Me
dicijnen kregen ze van CGM (Christ for
Greater Manila), een organisatie, die
zich bezighoudt met opvang en me
dische hulp, die goed aansloot bij wat
Ton en Ellen omschrijven als 'onze
eigen geloofsbeleving'.
Ellen: 'Van ons huis uit, vlak bij de
sloppen van Tondo, werd de kleding
van Spullenhulp verdeeld, de medicij
nen die we van de CGM hadden, werk
ten we met de medische spullen die Ton
vanuit zijn werk had meegekregen'
(Ton is werkzaam bij een fabriek van
medische instrumenten in Utrecht).
'Bovendien hadden we stromend wa
ter, een luxe die de meeste huizen daar
niet hebben. Het werk bestond vooral
uit de verzorging van wonden schoon
maken, verbinden en het verstrekken
van antibiotica'.
Daarnaast is Ellen ook in de weer
geweest met wat ze omschrijft als 'een
bijbelgroepje'. 'We hadden een evan
gelisch filmprogramma, waar de men
sen op af kwamen. De Filipino's zijn
een heel gelovig volk, vanuit de traditie
heel katholiek, maar ze zijn duidelijk
op zoek naar iets anders. Je ziet overal
processies en beelden; hoe groter het
beeld is hoe beter hun huis wordt be
schermd, denken ze. We hebben zo'n 60
tot 80 bijbels verspreid en er veel over
kunnen vertellen'.
Ton en Ellen zijn terug met een ge
weldige indruk van het Filipijnse volk.
'Het zijn heel moedige mensen; ze
blijven steeds weer proberen er boven
op te komen, ondanks alle ellende.
Maar soms moeten ze ook echt wakker
worden geschud, om hun rechten te
beseffen. Vooral na de moord op Aqui-
no kon je daarin trouwens verandering
zien optreden.
Onthutsend
Terug in Soest zijn ze op nogal ont
hutsende wijze geconfronteerd met
scherpe kritiek, met name in een twee
tal ingezonden brieven in deze krant.
'Kritiek vinden we niet erg, maar ze
moeten natuurlijk geen leugens vertel
len. Wat we daar hebben opgebouwd
gaat door. De mensen in Tondo hebben
er geen kater aan overgehouden, 't
Kost waarschijnlijk wel weer een hoop
moeite om alles uit te leggen, maar
alles is na te trekken. Trouwens, wat
moet je met roddel? Voor de retour
tickets, die we al van tevoren hadden
gekocht, hebben wij destijds onze eigen
piano verkocht.
De oorzaak van het feit dat Ton en
Ellen het jaar niet hebben volgemaakt,
is een zuiver financiële. 'Misschien is
het in zeker opzicht een miskleun ge
weest, misschien hebben we te hoog
gegrepen. Als er maar een échte orga
nisatie achter ons had gestaan,» dan
hadden we het kunnen redden. Maar
voor de officiële organisaties zijn we te
duur; we hebben teveel kinderen. En
als we hier in Soest een kerk achter ons
hadden gekregen, zouden we het mis
schien hebben kunnen volhouden'.
Wel een beetje triest was voor hen de
ervaring dat de mensen, die wel bij de
officiële hulporganisaties zijn aange
sloten, zoals hij de Zending, daar 'in
annes Staal houdt niet van sterke drank, alleen van Hartevelt.Rechts op de foto de heer en mevrouw Friebel.
liet In de laatste plaats door de vele
hekdotes die zaterdag verteld wer-
len tijdens de receptie in het dorpshuis
I Koekange, is de viering van het 75-
rig jubileum van Hannes Staal als
[ctief muzikant een plezierig feest ge-
orden, waarvan de jubilaris zicht-
ar genoot. Het jubileum betekende
tevens het afscheid van de 85-jarige
.1 als actief korpslid van "De Berg-
anken", van Koekange. Omdat hij
biet meer zo goed kan zien, wordt het
muzieklozen steeds moeilijker. Dat hij
joch de bas mag houden waarop hij
■peelt, Is een gevolg van het feit dat
pij wel kerkmuziek blijft verzorgen,
pie hij immers uit het hoofd kent.
nes Staal is 65 jaar lid van PVO
Soest geweest, voordat hij tien jaar
keieden naar Drente verhuisde. Heel
pVO was dan ook naar Koekange ge-
okken om hem met zijn unieke jubi
leum te feliciteren.
De Bergklanken en PVO haalden hem
kan huis. De jubilaris zat in een open
landauer, getrokken door twee paar-
Iden. Op weg naar het dorpshuis kwam
jde vrolijke stoet plotseling oog in oog
Ie staan met een begrafenisstoet, zodat
pet repertoire abrupt, moest worden
veranderd totdat beide stoeten elkaar
gepasseerd waren.
Burgemeester Scholten van Soest was
afwezig op de receptie, maar hij had
wel een felicitatiebrief gestuurd.
De jubilaris werd op hartelijke wijze
toegesproken door een bestuurslid
van de christelijke muziekbond en de
voorzitter van de muziekvereniging
in Koekange, voordat de burgemeester
van Ruinerwold hem in het zonnetje
zette. De voorzitter noemde Staal een
zeer trouw lid, dat in de tien jaar niet
één repetitie heeft overgeslagen. Hij is
een grote steun voor de vereniging
geweest. Lovende woorden sprak ook
de burgemeester, de heer Krijger. Hij
zei vooral met bewondering te luiste
ren naar de kerkmuziek van Staal,
die in Koekange helemaal is inge
burgerd.
Voorzitter H. Reulen van PVO vertel
de een aantal anekdotes over Staal
uit de periode van 65 jaar die hij lid
van PVO was. Hij bood hem een me
daille aan, behorend bij het hem al
eerder verleende erelidmaatschap van
de vereniging.
Oud-voorzitter en manager K. W.
Jaarsveld dook ook iri de geschiede
nis en bracht in herinnering de con
sternatie die ontstond toen Staal, die
overigens van niets wist, een konink
lijke onderscheiding zou krijgen, maar
op die bijeenkomst niet aanwezig
was. Bestuursleden stapten direct
in de auto, reden naar zijn huis, klom
men door een raam naar binnen en
troffen Staal slapend op bed aan, het
gevolg van een feestje dat hij 's mid
dags uitgebreid had gevierd. Nadat
hij was gewassen en aangekleed, werd
Staal naar de speciaal voor hem be
legde bijeenkomst gereden, waar hij
met ondersteuning van twee bestuurs
leden alsnog de onderscheiding in
ontvangst kon nemen.
De jubilaris kreeg tal van geschenken,
waarbij uiteraard zijn favoriete borrel
niet ontbrak. Elk PVO-lid bood hem een
bloem aan, zodat aan het eind Staal
met een bos van 90 bloemen in z'n
armen stond. In zijn dankwoord zei
hij dat hij altijd met groot plezier heeft
gespeeld. Hij was blij dat hij altijd
gezond is gebleven. 'Dat is met geen
miljoenen te betalen", aldus Staal.
Na het officiële gedeelte barstte het
feest pas goed los met Hannes Staal
als stralend middelpunt en gangma
ker!
kastelen wonen'. Onze mond viel open
van verbazing toen we dat zagen. Die
leven daar op een heel westerse ma
nier en dat kost handen vol geld'.
De omstandigheden waaronder zij zelf
moesten leven waren verre van ge
makkelijk. 'Er is ongelooflijk veel cor
ruptie. Alles kost geld, overal moet je
voor betalen. Er kwam zelfs eens een
moeder bii ons. in tranen, omdat de
priester haar kind niet wilde dopen.
Ze kon niet genoeg betalen. Dat zijn
toch verschrikkelijke toestanden!
Vooral tijdens de ziekte van Ellen, die
op een kwade dag voedselvergiftiging
kreeg en in het ziekenhuis moest wor
den opgenomen, heeft het gezin het
moeilijk gehad. Ellen: 'Ik moet nu nog
op krachten komen. Alles wat je kreeg
was surrogaat'. Ook twee kinderen
werden in het ziekenhuis opgenomen,
maar die konden na veertien dagen
weer naar huis. Ellen verblijf in het
ziekenhuis duurde zes weken.
'We zijn niet gedesillusioneerd. We
hebben een afgebakende stap ge
waagd. Als het in Soest wat beter zou
zijn opgezet, hadden we het vol kunnen
houden. Overigens hebben we niets dan
lof voor de mensen die ons zijn blijven
steunen, en voor Elly Joosten van
Spullenhulp. Ik hoop dat 't blijft be
staan, anders zullen we zelf doorgaan
met het inzamelen van kleding.
De beslissing om terug te gaan was
geen gemakkelijke, herinneren ze zich
beiden. 'Ik heb op het punt gestaan
eerst terug te komen, om de zaak hier
in Soest een betere basis te verschaf
fen, om nog meer steun te zoeken', zegt
Ton. 'Toch hebben we geen moment
spijt. We weten nu waar we over pra
ten en we hebben veel vrienden gevon
den'.
Druppel
Nog eens over de kritiek: 'Toen we
weggingen zeiden we zelf al dat het een
druppel op een gloeiende plaat zou zijn,
maar je moet je eens voorstellen wat
het betekent voor die mensen daar, als
je niks hebt en je krijgt een snee brood.
Maar dat kun je hier toch niet goed
overbrengen. Ons werk is niet voor niets
geweest. Het gaat door. CGM neemt
het project over'.
De mensen die zeggen dat Ton en Ellen
de mensen in Tondo eigenlijk in de
steek hebben gelaten, hebben ongelijk.
Het zijn geen zielige mensen die daar
achter blijven. We zeiden ook, als we
weer kleding van Spullenhulp verdeel
den: 'Je hoeft er niet voor op je knie
tjes, je hebt er recht op!'. Die uitde
lingen waren altijd een groot feest.
Nu Ton en Ellen weer thuis zijn blijven
er uiteraard sterke banden met Tondo.
'We blijven één speciaal gezin helpen.
De oudste dochter laten we een vak-
training volgen, zodat die op haar
beurt het gezin kan onderhouden. Dat
betekent hun redding'. Daarnaast blij
ven ze ook het filmprogramma van
CGM steunen.
Ellen is inmiddels begonnen aan haar
boek, dat door CFA in het Engels zal
worden uitgegeven. 'Maar eerst moe
ten we het in het Nederlands gepubli
ceerd zien te krijgen'.
Coby van Pagee heeft inmiddels aan
sluiting kunnen vinden bij CFA. René
Ezerman is al terug. 'Dat is een heel
positief punt. Zo zie je dat het toch kan,
ook buiten de officiële hulporganisaties
hier om'.
Wonder?
Op de vraag of het wonder is uitge
bleven reageren ze: 'Alle giften, die we
hebben gekregen, ook de materiële
hulp, dat waren al wonderen! We
hebben trouwens niet alleen maar op
een wonder zitten wachten, maar ons
zelf er helemaal ingegooid. De stap is
goed geweest. Niemand heeft er onder
geleden'.
Een herhaling zit er overigens niet in,
leggen ze uit. In de eerste plaats heeft
Ton zijn baan weer, waaraan hij zijn
tijd moet besteden, en in de tweede
plaats is de drang ook weg. Zoals Ellen
zegt: 'Ik richt me weer op mijn
moederschap. Daar ligt mijn taak'.
Daarnaast wil ze zich blijven inzetten
voor het project, vooral als Spullenhulp
niet kan doorgaan.
Ton en Ellen houden zich overigens
graag aanbevolen voor het vertonen
van de talrijke dia's en om te spreken
over hun werk en ervaringen. Wie be
langstelling heeft kan kontakt opne
men met Ellen Berghuis, Choristenpad
82, tel. 10178.
SOESTER COURANT
Redaktie-adres:
Van Weedestraat 47A
telefoon 14152
Privé: A. C. Post
Joh. Poststraat 352
telefoon 21297
Sinds vorig jaar vertegenwoordigt de
heer J. van Garderen de SGP, de RPF
en het GPV in de gemeenteraad van
Soest. Een heel nieuw geluid in de ge
meenteraad. Uiteraard was het een
tijd van wennen, van veel nieuwe
dingen leren, en vooral van heel veel
inzet om namens de drie partijen een
helder geluid te laten horen. Uiteraard
staat de heer Van Garderen er niet al
leen voor. Hij wordt in het gemeente-
raadswerk gesteund door een scha-
duwfraktie van zes leden, die samen de
agenda van de gemeenteraad door
spreken en zich buigen over andere
vragen die zich in Soest voordoen.
Na een jaartje "ingewerkt" te zijn
heeft de fraktie besloten om voortaan
regelmatig Openbare Fraktieverga-
deringen te houden, waar elke geïn
teresseerde kan komen luisteren om te
horen hoe het allemaal toegaat, om
over specifiek Soester problemen te
praten en om mee te denken over het
beleid dat gevoerd moet worden in
Soest. De eerste Opbare Fraktieverga-
dering is op 9 november in het gebouw
van gemeentewerken aan de Lange
Brinkweg. Aanvang 20.00 uur. Als u ge
ïnteresseerd bent om die avond te ko
men, dan dient u zich eerst even telefo
nisch op te geven bij de heer Van Gar
deren, tel. 19611.
Vrijdagmiddag j.1. vond in restaurant
"De Soester Duinen" een feestelijke
receptie plaats ter gelegenheid van het
25-jarig jubileum van de heer W. A.
Mess. De heer Mess is al die jaren ver
bonden geweest aan de Golfkarton-
fabriek Mercurius aan de Koningsweg
in Soest, sinds ongeveer 13 jaar in de
directie-functie van "country control
ler". In deze hoedanigheid draagt hij
overigens niet alleen de financiële
verantwoordelijkheid bij Mercurius in
Soest, maar ook bij de Lona-verpak-
kingsindustrie in Loenen en Neede.
De receptie had een informeel karak
ter. De heer Mess ontving de geluk
wensen van zeer veel collega's, fami
lieleden, bekenden, en talrijke rela
ties, zowel van leveranciers als van af
nemers en anderen. Namens het ge-
De heer Wess en zijn echtgenote
namen de felicitaties in ontvangst van
talrijke collega's, relaties, vrienden en
bekenden. Hier wenst de heer Heijkoop
hen geluk.
Foto: Goos van der Wilt
meentebestuur bood loco-burgemees-
ter drs. G. Plomp eveneens zijn feli
citaties aan.
"Er is een enorm aantal mensen met
huidproblemen. Dat kan variëren van
aandoeningen zoals acne, tot zware
verwondingen, bijvoorbeeld brand
wonden. In heel veel gevallen lijden
de mensen daaronder, niet alleen li
chamelijk, maar ook psychisch. En dat
is dikwijls helemaal niet zo nodig,
want er is tegenwoordig veel aan te
doen."
Aan het woord is mevrouw G. Rosman
uit Soest, met een eigen praktijk als
huidtherapeute aan de Anna Paulow-
nalaan. "Een huidtherapeute heeft tot
taak", legt ze uit in een kort vraag
gesprek", om - onder verwijzing van
en altijd in overleg met medische
specialisten - huidaandoeningen op te
heffen of te verminderen, de pijn te
verminderen en de psychische gevol
gen van een huidaandoening te ver
lichten".
Bij huid-aandoeningen moet men den
ken aan allerlei uiteenlopende ver
schijnselen, die zich als gevolg van
ziekte of door omstandigheden van bin
nen- en buitenaf kunnen voordoen:
acne (jeugdpuistjes) bij voorbeeld,
maar ook overbeharing in het gezicht,
vooral bij vrouwen, en andere afwij
kingen: wijnvlekken en vitiligo (witte
vlekken" in de huid, als gevolg van
verminderde pigmentatie. Tot zover
zou men wellicht nog kunnen denken
dat een huidtherapeute zich, evenals
een schoonheidsspecialiste, bezig
houdt met de verfraaiing van het voor
komen bij mensen die niet met een
overmaat aan lichamelijke schoon
heid gezegend zijn, maar daarbij blijft
het niet. De huidtherapeute wordt ook
ingeschakeld bij aandoeningen als
brandwondlittekens, huistransplanta-
ten, tatoeages en huisbeschadigingen
als gevolg van bijvoorbeeld bestraling.
Zij beschikt daarbij over de verschil
lende middelen die voor de diverse,
soms nogal uiteenlopende therapieën
noodzakelijk zijn. Acne behandelt zij
naast de verschillende preparaten van
de artsen, met o.a. reinigen, slijpen
("peeling"), voorlichting over voeding
en adviezen voor thuisbehandeling tot
camouflage, maar ook kan massage
deel uitmaken van de therapie, maar
zij legt zich vooral toe op het soepel
maken van de littekens, met het oog
op de fysiotherapie, als er bewegings
oefeningen moeten worden gedaan.
Belangrijk in het takenpakket van een
huidtherapeute is ook het kontakt met
de patiënt die een operatie moet on
dergaan, waarbij altijd littekens ont
staan. Het gaat daarbij altijd om pa
tiënten van de chirurg en de plastische
chirurg. Mevrouw Rosman treedt
in zulke gevallen voor en na de opera
tie op, in gevallen als borstamputatie,
borstcorrectie (vergroting of verklei
ning van de borst), maar ook bij "face
lifts", littekencorrecties en oogcor
recties. Bij dat laatste moet men overi
gens niet denken aan het oog zelf,
maar aan de gezichtshuid rondom de
ogen (bij voorbeeld de zgn. "wallen").
"Voor elk soort huidaandoening zijn
er verschillende vormen van behande
ling", aldus mevrouw Rosman. De
huisarts zelf heeft dikwijls geen tijd
om zich met de nabehandeling bezig
te houden, en in die gevallen wordt de
huidtherapeute ingeschakeld om te
assisteren". Een groot aantal van deze
behandelingen worden door het zieken
fonds vergoed.
Veel-omvattend
Het werk van een huidtherapeute is
veel-omvattend. Behalve de behande
lingen geeft zij ook adviezen, met na
me op het gebied van de voeding.
"Dat kan heel belangrijk zijn in ver
band met de conditie van de huid, zo
wel voor als na een operatie", aldus
mevrouw Rosman. Die conditie is vaak,
maar niet altijd een kwestie van tekort
aan vitaminen.
"De mensen hebben dikwijls zo'n angst
om een afspraak te maken", vertelt
ze. "Sommigen blijven uit een soort
valse schaamte weg, anderen schrik
ken misschien terug voor de kosten,
terwijl het ziekenfonds heel veel ver
goedt. De mensen blijven soms lang
rondlopen met problemen, zoals over
beharing. En het is onvoorstelbaar wat
een psychisch leed daarmee gepaard
kan gaan".
Mevrouw Rosman is al sedert zes jaar
met een eigen praktijk als huidthe
rapeute in Soest werkzaam. Daarvoor
heeft zij jarenlang het vak van schoon
heidspecialiste uitgeoefend. "Maar je
komt dan in aanraking met zoveel
problemen waar je ook geen raad mee
weet, dat ik me verder ben gaan ver
diepen in de medische aspecten. Ik
zocht oplossingen voor problemen die
ik als schoonheidsspecialiste niet
kon geven. Bovendien: er zijn ook veel
mannen en jongens met huidproble
men en die zul je niet gauw bij een
schoonheidsspecialiste aantreffen".
Eén van de behandelwijzen van me
vrouw Rosman is ook de zgn. "lymfe-
drainage", waarbij vochtophopingen
in de lymfebanen worden weggewerkt
en waarbij de pijn wordt gedempt een
methode die ontwikkeld is door de in
ternationaal bekende fysiotherapeut
dr. Vodder. Zij volgde daarvoor een
gespecialiseerde opleiding vanuit
Zwitserland, waar zij ook enige tijd
in een kliniek heeft gewerkt. Deze ma
nuele therapie maakt deel uit van een
aantal specifieke huid- en lichaams-
verzorgende behandelingen, die me
vrouw Rosman op het programma heeft,
evenals zelfstandige schoonheidsbe
handelingen. Daartoe werkt zij samen
met een schoonheidsspecialiste, waar
door een uitgebreide behandeling
(soms wel 2% uur durend) mogelijk is.
Menselijkheid
Natuurlijk komt mevrouw Rosman,
anders dan een schoonheidsspecialiste,
dikwijls in aanraking met patiënten
met aandoeningen die niet altijd even
plezierig zijn om aan te zien. "Het
is natuurlijk heus niet altijd gemakke
lijk", merkt ze daarover op", maar
het kan voor de mensen zélf zo vrese
lijk belangrijk zijn. Soms worden ze
ook naar mij verwezen door de psy
chiater. In dat opzicht heb je te maken
met een stukje menselijkheid. En bo
vendien: Je kunt mensen zo ontzet
tend gelukkig maken, als ze zien wel
ke vooruitgang er geboekt wordt'
Via een aantal intensieve opleidingen
heeft mevrouw Rosman haar praktijk
aan de Anna Paulownalaan kunnen op
bouwen, en nu heeft zij een patiënten
kring verspreid over het hele land,
vooral uiteraard in de wijde omtrek
van Soest. "Er zijn nog niet zoveel
huidtherapeuten in ons land, in elk ge-
vgl nog lang niet in iedere stad. Veel
ziekenhuizen verwijzen de patiënten
dan ook naar mijn praktijk. De behan
deling vindt altijd plaats in samenwer
king en onder supervisie van de behan
delende arts. Als dat nodig is roep ik
die samenwerking van mijn kant ook
in".
In de afgelopen vier jaar is mevrouw
Rosman zelf als bestuurslid verbonden
geweest aan de opleiding van huid
therapeuten. Ook nu nog is zij als do
cente verbonden aan de opleiding huid
therapeute in Deventer en aan het
Cidesco-instituut in Rotterdam, waar
schoonheidsspecialistes worden opge
leid. Verder geeft zij les aan een scho
lengemeenschap in Naarden, waar zij
jonge mensen wegwijs maakt op ge
bieden als omgangsvormen, presenta
tie en verzorging. Uiteraard komen
daarbij ook de aspecten van haar hoofd
beroep aan de orde. "Veel jongelui
hebben huidproblemen, en dat maakt
ze dikwijls erg onzeker. Ze durven
zich nauwelijks in de maatschappij te
presenteren".
Mevrouw Rosman is elke werkdag tus
sen 8.00 en 8.30 uur bereikbaar voor
een eerste kontakt. Het adres is: Anna
Paulownalaan 40, tel. 13803.
Goor
