Koenen vorkheftruck
service verhuist naar
industrieterrein
Matige belangstelling voor
volkskerstzang
Verhuizen tussen
Kerst en Nieuwjaar,
daar tillen wij
niet zwaar aan.
H. G. KOENEN b.v.
Koningsweg 6a Soest
Telefoon 02155-23400
Vrees voor komst sociaal
rechercheur
Meningen
van lezers
ketting
formulieren
WOENSDAG 21 DECEMBER 1983
SOESTER COURANT
PAGINA 8
VORKHEFTRUCK SERVICE
Na drie succesvolle jaren
Bijstandsvrouwen in 'Proest':
Aanpak Toekomstig
Beleid
Overdenkingen
bij het Kerstfeest
Drukkerij Smit B.V.
m
OAJ'SUN i
es? W
En wéér werd alles te klein.
Koenen groeit en dat is op zich verheugend.
Wij verhuizen van de Lange Brinkweg 25
naar het Industrieterrein, Koningsweg 6a in Soest
We doen dat tussen Kerst en Nieuwjaar. 3(
Vanaf 2 januari: nóg ruimer, nóg moderner.
Een gloednieuw pand staat ons en u dan ter beschikking.
Graag nodigen wij u nu alvast uit
straks een kijkje te komen nemen.
Wanneer en hoe laat wordt u tijdig medegedeeld.
Als we helemaal op orde zijn.
Dan pas
Noteert u ons nieuwe adres even:
Koningsweg 6a
3762 EC Soest
Telefoonnummer 02155 - 23400
Koenen en zijn medewerkers
wensen u
prettige feestdagen
en een goed 1984.
Tot spoedig ziens op het Industrieterrein.
U hoort nog van ons.
We horen het de heer Koenen drie jaar
geleden nog heel duidelijk zeggen:
"Hier kan ik wel een flink tijdje mee
voort". Hij doelde op zijn toen nieuwe
behuizing aan de Lange Brinkweg nr.
25 in Soest. Dat "flink tijdje" is maar
drie jaar geworden. Vanaf het moment
dat Koenen daar zijn nieuwe tenten
opsloeg zijn de vorkheftruckzaken wel
zo ongelooflijk succesvol verder gaan
lopen, dat de firma al ras moest gaat
omkijken naar een nog ruimere jas.
Dat is het Industrieterrein geworden.
Aan de Koningsweg op nummer 6a
verrijst ene splinternieuw pand, dat
tussen Kerst en Nieuwjaar wordt be
trokkenen.
Opnieuw verhuizen
"Dat had ik echt nooit gedacht" ver
telt de heer Koenen. Trots laat hij ons
zijn nieuwbouw zien. We staan in de
grote ruime hal waar het aantal vork
heftrucks dat nu opeengepakt staat
aan de Lange Brinkweg wel vijf kéer
in kan. "En ruim," gaat koenen ver
der, "maar voor hoe lang durf ik niet
meer te voorspellen."
Een verheugende zaak in deze moei
lijke tijden. Verheugend vooral omdat
de heer Koenen een ondernemer is van
het zuiverste water. Daar heb je niet
alleen een scherpe visie voor nodig.
Vakmanschap is een ingrediënt, maar
ook durf en een gezonde zakelijke instel
ling zijn eigenschappen, die absoluut
onmisbaar zijn als je constant aan
morgen denkt. En dat doet Koenen.
"Ja, dat zeg je nou wel, maar drie jaar
geleden dacht ik ook aan morgen,
maar voor ik het wist zat ik er met
mijn prognoses mooi naast. In de
gunstige zin van het woordt dan geluk
kig. Het bewijst wel dat je altijd voor
zichtig moet blijven. Ondernemen is
niet niks: het kan gewoon goed gaan,
maar het kan ook doorslaan. Voor mij
naar de goede kant. Ik heb nu in totaal
7 man vast personeel, waarvan er één
constant op de weg zit om de kontak
ten te onderhouden en voor de verkoop
van zowel "nieuw" als "gebruikt".
Ook daar ben ik best een beetje trots
op. Per slot zorg je met die gunstige
ontwikkelingen toch ook voor een stuk
werkgelegenheid.
Koenen laat ons het zijn voltooiing
naderende gebouw zien. Prachtige
ruime werkvloer van 700 m2 met erbo
ven 160 m2 kantoorruimten. Dat is
alles bij elkaar 860 m2. Zijn huidige
werkplek telt 210 m2 en daarvóór had
hij een loodsje van maar 50 m2. "Maar
ook daarop was ik toen zo trots als
een oude aap hoor!" En dat geloven
we, want de heer Koenen zijn werk is
zijn hobby. U kunt hem bijna altijd in
de buurt van zijn werkadres vinden.
Altijd zelf sleutelen. Het schijnt hem
nooit te vervelen. "We verhuizen tus
sen Kerst en Nieuwjaar. Dan is het
toch een stille tijd en verhuizen heeft
ook zijn gezellige kanten. We doen het
lekker rustig aan. Dan is alles per 2 ja
nuari wel over en kunnen we het nieu
we jaar mooi schoon beginnen".
Officiële opening
De heer Koenen: "Weet ik nog niet
precies, wanneer we dat doen. Eerst
alles helemaal piekfijn in orde bren
gen. Misschien wel in februari of zo.
We hebben nu een lollige verhuiskaart
verzonden waarop we iedereen meteen
een prettige Kerst en een Gelukkig
Nieuwjaar hebben gewenst.
Koenen vanaf 2 januari dus op een nieuw
adres. Industrieterrein Soest, Konings
weg 6a. Telefoonnummer 02155-23400.
Postcode: 3762 EX. U bent weer hele
maal op de hoogte en wat de officiële
ingebruikneming betreft: "U hoort nog
van Koenen", belooft hij iedereen!
"Schulden worden onvermijdelijk voor
vrouwen die van een bijstandsuitke
ring moeten rondkomen. Zij hebben
niets te sparen of te reserveren, en
daardoor komen ze in een vicieuze cir
kel terecht. Meer dan veertig procent
van de bijstandsmoeders leeft van een
inkomen onder het sociale minimum."
Met deze woorden schetste één van de
leden van de actiegroep "Vrouwen in
de Bijstand" Soest, Ankie Peters, vori
ge week in Proest, het politieke café
van Progressief Soest, de precaire
positie waarin de meeste vrouwen met
een uitkering van de Bijstandswet ver
keren. Daarmee onderstreepte zij de
noodzaak van het verlenen van onthef
fingen van gemeentelijke belastingen
voor deze kwetsbare groep vrouwen.
Deze ontheffing, die in een aantal Ne
derlandse gemeenten al wordt toege
past, zou ook in Soest veel meer aan
dacht moeten krijgen, was het betoog
van de bijstandsvrouwen, die met hun
tienen naar café De Rooie Haan waren
gekomen om er met belangstellenden
van gedachten te wisselen onder het
motto "De minima bij ons op Soest".
Ankie Peters gaf een korte uiteenzet
ting over de Bijstandswet in het alge
meen. Zij benadrukte dat het vooral
gescheiden vrouwen met kinderen zijn,
die van een uitkering krachtens de Bij
standswet leven. "Gehuwde vrouwen
zijn dikwijls afhankelijk van het inko
men van hun man. Een huisvrouw
heeft nu eenmaal geen maatschappe
lijke positie. Vrouwen en meisjes heb
ben overigens nog steeds een achter
stand als het gaat om scholing en in
komen. Pas wie deelneemt aan het ar
beidsproces lijkt een volwaardig lid
van de samenleving te kunnen zijn.'
Psychische druk
De uitkering krachtens de Bijstands
wet is afgeleid van de beloning voor
betaalde arbeid buitenshuis, maar de
kansen op de arbeidsmarkt zijn zeer
gering. Vrouwen in de Bijstand onder
vinden ook de zware psychische druk
van het leven met geldgebrek. De ge
volgen daarvan zijn: depressies, schuld
gevoelens, moedeloosheid, etc.
De landelijke organisatie van actie
groepen van "Vrouwen in de Bijstand"
is opgericht in het besef dat het nood
zakelijk is dat de vrouwen met elkaar
kontakt onderhouden, met het doel
hen uit hun isolement te halen en sa
men actie te voeren voor meer begrip
en ondersteuning. In 1979 werd het eer
ste comité in Groningen opgericht.
In Soest zijn de Bijstandsvrouwen sinds
vorig jaar actief
Mea Kriek vertelde de toehoorders iets
over de activiteiten van het Soester
comité, dat zich tot dusverre vooral
heeft beziggehouden met het organi
seren van thenia-bijeenkomsten en
koffie-ochtenden. Ook werd intensief
deelgenomen aan' vormingsweekein-
den. Eén van de actiepunten van de
laatste tijd was dp brief aan het ge
meentebestuur niet het verzoek om
ontheffing van de gemeentelijke be
lastingen. De groep kwam onlangs nog
in het nieuws door een ludieke actie
bij de Sociale Dienst, waar zij hun schoen
deponeerden. Zij kregen die, gevuld
met een chocoladeletter, enkele dagen
later terug. Mea Kriek onderstreepte
overigens de goede verstandhouding
met de Sociale Dienst.
Sociaal rechercheur
Eén van de grootste bezwaren die de
bijstandsvrouwen hebben is:de aan
stelling van een "sociaal rechercheur'
"Wij zijn door die plannép^zj^r ge
schokt. Het is een inbreuk op onze
privacy!"
De dikwijls uitzichtloze situatie waar
in de vrouwen zi,ch bevinden wordt
vaak nog verergerd door de strakke
regels van de Soëlale Dienst, die het
bijna onmogelijk maken iets bij te ver
dienen of een redelijke opleiding te vol
gen. Eén van de vrouwen merkte in
dat verband het volgende op: "We heb
ben eigenlijk maar mogelijkheden om
ooit nog uit de bijstand te komen: Dat
is werk, maar dat is er nauwelijks,
of een man." "En dan gelijk ook maar
een rijke", viel een'ander haar bij.
In de discussie onder leiding van Klaas
van der Schoot werd vooral aandacht
besteed aan de door de bijstandsvrou
wen met grote zorg tegemoet geziene
komst van een "sociaal rechercheur" -
"zo'n man die komt kijken hoeveel
tandeborstels er in< de badkamers zijn
of hoeveel paar schoenen er onder het
bed staan." De vrouwen verwachten van
deze rechercheur dat hij, op anonieme
tips en beschuldigingen vanuit de om
geving, voortdurend hun gangen zal
nagaan. v
Raadslid Jan Visser maakte duidelijk
dat die angst niet geheel gerechtvaar
digd is, omdat de burgers van Soest
zich toch ook niet in hun privacy voe
len aangetast omdat er bij het politie
korps een team van rechercheurs be
staat. "Het is nu eenmaal een bekend
feit dat er soms "verkeerde dingen"
gebeuren", aldus Visser. "Voelen jul
lie je nu echt zo belaagd?
Ook directeur H. Hengeveld van de
Gemeentelijke Sociale Dienst, die als
toehoorder aanwezig was, trachtte de
vrees voor de sociaal rechercheur bij
de vrouwen weg te nemen. Hij wees er
op dat deze functionaris niet op grond
van anonieme tips gaat werken, maar
uitsluitend in opdracht van de directie.
De sociaal rechercheur doet trouwens
werk waaraan de gewone ambtenaren
bij de GSD door de grote drukte niet
meer kunnen toekomen. Misbruik van
de uitkeringen noemde hij overigens
een "hard gegeven".
De sociaal rechercheur komt pas in
actie, aldus de heer Hengeveld, "wan
neer wij op basis van onderzoeksge
gevens met aan zekerheid grenzende
waarschijnlijkheid kunnen vaststellen
dat er iets mis is. Iedereen die terecht
een uitkering geniet hoeft zich dan ook
in het geheel niet bedreigd te voelen.
Ontheffing
Het verzoek om ontheffing van ge
meentelijke belastingen, dat ook door
de PSP-Soest is ondersteund, komt bin-
inenkort ter sprake in de commissie
Welzijn. G. van Brümfnelen, raadslid
voor het CDA en lid van die commissie,
merkte desgevraagd op dat zijn fractie
"niet ongenegen" was het voorstel
positief tegemoet te treden, al con
stateerde hij tegelijkertijd dat er nogal
wat "haken en ogen" aan vastzaten,
waarbij hij wees op het probleem van
de grenzen tot waartoe een dergelijke
maatregel zich zou moeten uitstrek
ken.
Volgens de heer Hengeveld liggen de
mogelijkheden van de gemeente inder
daad meer in de sfeer van de vrij
stelling van bepaalde belastingen dan
van eenmalige uitkeringen. "Wat de
gemeente bij een eenmalige uitkering
'teveel' (volgens de rijksnorm) zou
geven, wordt dan weer ingehouden
door de Rijksoverheid. Op die manier
zou de gemeente dubbel gepakt wor
den."
Diefstal uit woning
Een bewoner van de Amersfoortse-
straat in Soesterberg deed in het afge
lopen weekeinde bij de politie aangifte,
van de diefstal van een bedrag van 400
gulden en een windjack. De dader moet
het huis zijn binnengekomen via de
niet afgesloten achterdeur.
Foto: Goos van der Wilt
De traditionele Volkskerstzang, die
ook dit jaar weer in de Julianakerk,
aan de Julianalaan werd gehouden,
trok zondagavond j.1. niet meer dan 600
Soesters naar de kerk, die daardoor
eigenlijk maar voor iets meer dan de
helft gevuld was. Burgemeester P.
Scholten las in de bijeenkomst het
Kerstevangelie, terwijl pastoor Th. de
Groot de meditatie verzorgde, in plaats
van pastor W. Mali. die door ziekte
verhinderd was. De bijbellezing en
voordracht werden verzorgd door
Irma Klok. Voor de muzikale begelei
ding zorgden het Soester Muziekgezel
schap o.l.v. Herman Wilderdijk en een
kinderkoor o.l.v. Gerard van de
Schepop. Het orgel werd bespeeld door
Gert Muts.
Bij het betreden van de kerk werden de
bezoekers verrast met een prentbrief
kaart met de wens "Vredig Kerstmis"
van de Vredesbeweging Woensdrecht,
aangeboden door leden van het Inter
kerkelijk Vredesberaad in Soest.
(Buiten verantwoordelijkheid van de
redaktie).
De A.T.B. staat (denk ik) voor de ma
nier waarop het gemeentebestuur van
plan is de gemeente te besturen. He
laas echter schijnt het A.T.B. niet de
aanpak te krijgen, zoals die bedoeld is.
De beleidsplannen lijken n.1. dezelfde
weg te gaan als die van veel voorgaan
de plannen: de doodlopende weg.
Gelukkig gaan toch niet alle voorne
mens de mist in, want het winkelcen
trum Overhees is drie weken geleden
heel feestelijk geopend.
Een aanwinst voor de wijk, al waren de
poststakingen zeker reeds voorzien,
want een postagentschap ontbreekt
nog jammer genoeg.
Het plan dat zonder tam-tam voorbe
reid is en dat in recordtempo verwe
zenlijkt wordt, is de bouw van "De Vij
verhof".
Met mijn lekenverstand kan ik niet be
grijpen waarom het bejaardencentrum
alle hindernissen van bestemmings
plannen, grondaankoop, inspraakproce
dures, financieringen enz. moeiteloos
heeft genomen, terwijl B.D.C. met zijn
sportcomplexplannen al tijden aan
moddert en zelfs helemaal in de mod
der van de Bosstraat (is het daar dan
ook al zo nat?) dreigt weg te zakken.
Een kw.estie van geld of een foute
ATB? Wat ik ook onDegrijpcuijn vnm,
is dat er eerst een bejaardencentrum
gebouwd wordt en dat men daarna pas
tot de ontdekking komt, dat de toe
komstige bewoners nog niet naar hun
woonwensen gevraagd is.
Met "De Drie Eiken" en "Honsber-
gen" als voorbeeld, leek voor de hand
liggend, de bewoners naar de plus- en
minpunten van hun woonervaringen te
vragen - voordat er aan een nieuw
bejaardenoord begonnen werd. De goe
de bedoelingen zullen ongetwijfeld
aanwezig zijn, daar niet van! Maar pas
op voor betutteling. Omdat alle vol
wassenen ooit kind geweest zijn kun
nen zij zich meestal toch nog wel enigs
zins in de situatie van de jeugd ver
plaatsen, zodat het denken voor de jon
geren-niet altijd verkeerd hoeft te zijn.
Het denken voor bejaarden kan men
m.i. beter aan die mensen zelf over
laten, misschien is het zelfs wel zinvol
om vast de bijna bejaarden naar huri
toekomstige woonwensen te vragen.
Nu hebben wij in de kranten kunnen
lezen dat de VVD met keurig uitge
werkte plannen is gekomen voor wo
ningbouw in Overhees IV. Daarna
stond er in de dagbladen dat de ge
meente plannen heeft voor woning
bouw in de Turfstreek. Gaat dat nu
over hetzelfde plan of werkt men gran
dioos langs elkaar heen? Ben ik nu de
enige die het niet begrijpt?
Persoonlijk vind ik laagbouw te prefe
reren boven hoogbouw, maar het ge
volg van de bouw van te veel eenge
zinshuizen zou op den duur leegstand
van de flats ten gevolge kunnen heb
ben, tenzij de bewoning daarvan aan
trekkelijker gemaakt zóu worden.
Iedereen (weer)-zijn eigen brievenbus
b:v.en strengere controle op het juiste
gebruik van stortkokers, het achteloos
strooien met afval en het bekladden
van muren. Glazen liftdeuren zouden
de liftgebruikers (in het bijzonder de
vrouwelijke) een veiliger gevoel kunnen
geven.
Flat beschildering vind ik eigenlijk
misplaatst zolang de bewoners zelf uit
kijken op grauwe balkons en waslijnen
voor de woonkamer langs. Wat hebben
die mensen nu aan fleur op de zij
muren?
Met mijn idee van bomen inplaats
van schilderingen, zat ik overigens wel
fout. Ik had er even niet aan gedacht,
dat er geen echte bomen uit een verf
pot kunnen komen. Wél uit de plant-
soenenpot, maar die zal ook wel leeg
zijn.
Ondanks alle lege potten (behalve de
kunstpot) wens ik iedereen een tevre
den 1984 toe.
E. G. Timmer-Geerlings
Waarom hebben wij de kern
wapens niet de wereld kunnen
uitdrijven?
Zou het toeval zijn dat Kerstmis juist
in de donkerste dagen van het jaar
valt? Immers het is middernacht in
de samenleving. Zo diep is de duister
nis dat wij amper de weg kunnen zien
die wij bewandelen. Ook in het nieuwe
jaar zullen de vredesklokken nog niet
luiden. De Heiland, wiens komst licht
brengt in dit middernachtelijk uur,
klopt bij ons op de deur. Hoevelen
zijn echter nog in staat zijn klop,
veelal een aanmanend en onafge
broken gebons, te horen? Of beter:
te verstaan? Veel eerder zijn wij,
ja zeif christenen, geneigd de geboorte
van de Messias te vertalen in de
grootte van onze kalkoen op tafel of het
aantal extra vrije dagen dat Hij ons
brengt. Naarstig bladeren we reeds
in onze gloednieuwe agenda's om te
zien hoeveel vrije dagen Kerstmis ons
in 1984 zal schenken.
Het Kerstfeest treft ons als een nogal
verbijsterende mensheid aan. We
zingen "vrede op aarde", maar diep
in ons hart weten we dat wij inwendig
noch uitwendig vrede hebben. Onze
wereld is ziek van oorlog. De nog ro
kende puinhopen van menselijk falen
in twee gruwelijke wereldoorlogen
liggen nog maar kort achter ons.
De geschiedenis toont ons de
brokstukken die liggen opgestapeld:
ruïnes van volkeren die geen gehoor
wilden geven aan Christus' bevel
het zwaard weder op zijn plaats te
brengen. Niettemin gaan we onver
minderd door het smeulende vuur van
de atoomwaanzin op te stoken tot
een alles vernietigende en verzwel
gende steekvlam. Onze tijd heeft meer
dan ooit apocalyptische trekken. Gods
schepping van al wat leeft en bloeit
hebben wij niet kunnen beïnvloeden,
maar zoveel te meer als het gaat om
de voltooiing van Zijn werk. De mens
heid heeft medezeggenschap gekregen
over het voortbestaan van de wereld.
Morgen al kan het einde van de ge
schiedenis zijn. Als een laatste defini
tieve ontkenning van de God van
Abraham, Isaak en Jacob en van
Jezus Christus, Zijn Zoon. Technisch is
de mens daartoe nu in staat, politiek
verklaart hij zich ertoe bereid, moreel en
psychologisch is hij erop geprepa
reerd. Wij leven in een wereld met
steeds meer geleide projectielen en al
door meer misleide mensen. Een we-
reld die jaar in jaar uit meer geld aan
zijn militaire defensie blijft besteden
-zo'n wereld gaat waarlijk zijn geeste
lijke dood tegemoet. Desalniettemin
blijven we miljarden uitgeven aan be
wapening en toch praten we voort
durend hartstochtelijk over vrede.
Maar in vredesnaam, welke vrede
dan?
Wat is het probleem? Wij praten over
vrede als een ver verwijderd doel, als
iets waar wij hooguit naar kunnen stre
ven. Maar op een dag moeten we gaan
inzien dat vrede niet slechts een ver
verwijderd doel is, maar een middel
waarmee we dat doel kunnen bereiken.
En daarom kan en mag de hoop op
Kerstmis op vrede en goede wil tegen-
over alle mensen niet langer terzijde
worden geschoven als een soort van
vrome maar irreële wens van de een of
andere zweverige utopist. We zouden
nu, wijs geworden door ervaring, ein
delijk moeten beseffen dat bewa
pening een verouderd middel is.
Immers onze wereld is in zulk een
impasse gekozen dat wij onze tegen
standers wel moeten liefhebben. Het
is volstrekte noodzaak voor ons aller
voortbestaan. Een alternatief is er
niet. We worden nu door God geoor
deeld en moeten ófwel leren als
broeders samen te leven ófwel allen
tezamen als dwazen omkomen.
Vrome wereldvlucht
Er zijn echter nog veel mensen, en
christenen zeker niet in de laatste
plaats, die geloven dat het nooit
"vrede op aarde" zal worden. Kern
ontwapening blijkt voor hen nog steeds
tot het "rijk der fabelen" te behoren
in plaats van tot het Rijks God. Het
Beloofde Land, zo menen zij, zal voor
de mensheid gesloten blijven. Er zijn
mensen die het lichtzinnig, en chris
tenen die het onvroom vinden te hopen
op een betere aardse toekomst en zich
daarop voor te bereiden. Zij geloven
dat chaos, ongelijkheid en oorlog
typerend zijn voor deze tijd en ont
trekken zich door passieve berusting
of vrome wereldvlucht aan de verant
woordelijkheid voor de komende gene
raties een toekomst op te bouwen.
Zij geloven in een religie die louter
en alleen is gericht op het hiernamaals.
Hun devies is het ware evangelie te
verkondigen zonder sociale en
politieke kwesties aan te roeren.
Christenen die zo denken rangeren
zichzelf op een gevaarlijke manier uit.
Men komt alleen nog bijeen in de kerk
om devote gemeenplaatsen aan te
horen. Zij nemen het kruis niet wer
kelijk op, zij aanbidden het slechts.
'Heer, waarom hebben wij hem niet
kunnen uitdrijven?' En Jezus zeide:
'Vanwege uw kleingeloof.' En zij
vroegen Hem opnieuw: 'Heer, waar
om hebben wij de kernwapens niet de
wereld kunnen uitdrijven?' En Jezus
antwoordde hen weer: 'Vanwege uw
kleingeloof.' God alleen zal het kwade
niet uit de wereld drijven, ook niet door
een bovennatuurlijk wonder. De ver
wachting dat God alles zou doen, ter
wijl wij niets (hoeven te) doen, getuigt
niet van geloof in Hem maar in bij
geloof. Noch God afzonderlijk, noch
de mens alleen zal aan de wereld red
ding brengen. Maar God en de mens
samen, eengeworden in een prachtige
symfonie van eensgezindheid, zullen in
staat zijn de zonde de wereld uit te
drijven. En indien wij als verloren zo
nen bereid zijn Zijn hand te aanvaar
den, dan zal Hij van ons nieuwe men
sen maken. Gelijk Hij van een Simon
van zand een Petrus van steen heeft
gemaakt en van de christenvervolger
Saulus een apostel Paulus. Vrede op
aarde kan dan werkelijkheid worden.
Hoop
Maar waarom haast God zich niet met
de overwinning op het kwade? Waar
om vernietigt Hij de boze plannen van
zijn tegenstanders niet? ...Gods mo
lens malen langzaam, maar buitenge
woon fijn! Wij mensen op aarde
hebben een eigen verantwoordelijk
heid. Wij kunnen en mogen Hem niet
verantwoordelijk stellen voor wat wij zelf
doen, aanrichten op aarde. Ondanks de
lange tunnel van duisternis en
pessimisme weten wij, dat van alle
machten ter wereld de liefde, en niet
het kwade, uiteindelijk het langste
stand houdt. Alexander de Grote,
Julius Caesar, Karei de Grote en
Napoleon hebben allen grote rijken ge
sticht, maar zij waren afhankelijk van
gewapend kracht. Zij zijn nu heen
gegaan, hun rijken verbrokkeld. Hitier
en Mussolini hebben een roemloze dood
gevonden te midden van de puinhopen
van hun rijk. Hoe velen zijn heden nog
bereid voor hen te sterven...? Daar
entegen stichtte Jezus eeuwen geleden
een rijk dat was gegrondvest op liefde
en vrede en op deze dag zijn mil
joenen bereid voor Hem te sterven.
Zijn Rijk is nog steeds groeiende.
Met Kerstmis, de viering van Zijn ge
boorte, is het licht in de wereld ge
komen. Van achter de horizon roept
een stem de mensen op in dit licht
te wandelen. Alleen dan zullen wij in
staat zijn om uit de rots van wan
hoop en utzichtloosheid een steen van
hoop en perspectief te bouwen. 'Heer,
waarom hebben wij de kernwapens
niet de wereld kunnen uitdrijven?'
En Jezus zeide tot hen; 'Vanwege
uw kleingeloof.'
Adriaan Slooff
in elke samenstelling
en uitvoering
Onze specialiteit:
Levering kleine oplagen -
korte levertijden.
Postbus 57 - 3760 AB Soest'
Vanadiumweg 6
3812 PZ Amersfoort
Telefoon 033 -18747
