tVSücipn&-
Garage Van Dolderen neemt na
47 jaar afscheid van
J. van Groningen
Burgemeester Scholten opende
expositie van Cécile Dreesmann
in 'De Tuin'
Basis Informatie Centrum
Soesterberg officieel
geopend
Bureau Voorlichting Vliegbasis
nam afscheid van adjudant
A. Pepermans
Laatste zeer strenge winter
ligt nu twintig jaar achter
ons
WOENSDAG 28 DECEMBER 1983
SOESTER COURANT
PAGINA 11
SpBMi
Mikimo ruimt op!
Bekende merken met kortingen.
Du Jan
Weerpraatje
Januari weer
teken van
rattenbestrijding
Filmhuis:
The magnificent Ambersons
Niemand minder dan de Kerstman ar
riveerde vorige week donderdag bij het
nieuwe Basis Informatie Centrum
(B.I.C.) van de Vliegbasis Soester
berg, om de sleutel daarvan te over
handigen aan basiscommandant kolo
nel J. W. A. Boudens. Dat bleek
overigens in eerste instantie een reuze-
sleutel te zijn, waarmee de officiële
opening niet kon plaatsvinden. Geluk
kig beschikte de kerstman ook nog
over de goede sleutel, waarmee kolonel
Boudens inderdaad de deur wist te
openen.
Het feestelijke gebeuren werd van een
muzikale omlijsting voorzien door het
tamboer- en trompetterkorps van de
Koninklijke Luchtmacht uit Nijmegen.
Na de officiële opening van het cen
trum konden de bezoekers een kijkje
nemen in het inwendige. Het gezel
schap begaf zich vervolgens weer naar
het Luchtvaartmuseum, waar de film
"Waakzaamheid, de prijs van de vrij
heid" werd vertoond.
De opening werd afgesloten met een in
formeel samenzijn in de kantine van
het museum. Daar werd het woord ge
voerd door luitenant-kolonel J. Bo
gaard, die de afdeling voorlichting na
mens de Directie Voorlichting Ko
ninklijke Luchtmacht feliciteerde met
het nieuwe onderkomen. Overste Bo
gaard memoreerde dat de voorlichting
"i jaar geleden van start was gegaan
met het eerste informatiecentrum op
de vliegbasis Eindhoven. Óp de achter
grond daarvan stond de wens om "in
de bevolking door te dringen.Voor die
tijd was het voor geïnteresseerden lang
niet eenvoudig geweest om iets meer te
weten te komen over de luchtmacht.
groeid tot 'buitengewoon bijzonder,"
aldus de burgemeester, die vertelde
dat zijn moeder (ook bij de opening
aanwezig) al jaren geleden borduurles-
sen van Cécile Dreesmann had gehad.
De burgemeester toonde aan zelf ook
daarvan iets te hebben opgestoken:
'Het begint altijd met een rijgsteek, en
het manifesteert zich langzamerhand
als borduurkunst.
Hij zei het bijzonder op prijs te stellen
dat mevrouw Dreesmann in Soester
berg wilde exposeren, zodat het dorp
nu eens niet alleen door het vliegveld
en het bijbehorende lawaai in de be
langstelling kwam te staan. Verder
stond hij even stil bij de kontakten tus
sen Soest en Florida, waar mevrouw
Dreesmann onlangs ook een tentoon
stelling had verzorgd. "Er is een
hechte band ontstaan tussen Soest en
Titusville in Florida en als ik weer een
reis maak naar Titusville hoop ik ook
daar werk van u te kunnen aantref
fen." De burgemeester complimen
teerde John en Anneke Vestering van
"De Tuin" en sprak de hoop uit dat
velen de weg naar het restaurant en de
tentoonstelling zouden vinden.
Cécile Dreesmann vertelde dat zij zich
pas onlangs had gerealiseerd dat de
burgemeester de zoon was van de
vriendin aan wie zij zo'n 30 jaar gele
den gedurende een periode van tien
jaar borduurlessen had gegeven. Zij
toonde haar erkentelijkheid voor de
woorden van de heer Scholten met een
exclusief geschenk: een geëmailleerd
bordje ter gelegenheid van het komen
de "Oranje jaar" - een exemplaar uit
een gelimiteerde genummerde serie,
door mevrouw Dreesmann vervaar
digd.
Na de opening konden de bezoekers de
geëxposeerde werkstukken van Cécile
Dreesmann bewonderen.
Mevrouw Dreesmann maakt bij haar
werk dikwijls gebruik van edelstenen
en edelmetalen, en van door haarzelf
bewerkte en geslepen mineralen.
De expositie in "De Tuin" duurt tot
eind januari.
komen de ijslieiheDbers ook aan hun
trekken. Dit bij overdag zonnig weer
en weinig wind en dan is het brand-
stofgebruik weinig meer dan bij dooi,
regen en veel wind.
Toch doen wij goed op een gegeven mo
ment toch weer met een zeer 'koude
periode rekening te houden. Niemand
weet in welke winter dat zal gebeuren,
maar vóór het jaar 2000, waar wij nog
16 jaar van zijn verwijderd, zeker één,
mogelijk twee keer een strenge of zeer
strenge winter.
Mogelijk behoort u ook tot de grote
groep die stelt "dat hoeft voor mij
niet", maar de weergoden zullen daar
helaas geen enkele rekening mee hou
den. Brandstof duur of niet duur, de
natuur houdt met de economische toe
stand geen rekening. Misschein maar
goed ook.
"We werkten toen nog met poortbrief
jes, etc., en dat verliep heel wat moei
zamer, aldus de overste
"Het ziet er hier picobello uit," ver
volgde hij. "Dit centrum is een sym
bool van 8 jaar werken in de Krijgs
macht, en bemand met vakbekwame
mensen. Iedereen kan hier een 'plat
form' vinden om meer kennis te krij
gen van het hoe en het waarom van de
krijgsmacht." Hij sprak de wens uit
dat velen van deze mogelijkheid ge
bruik zouden maken, en niet alleen kla
gers. Overigens wees hij erop dat het
B.I.C. slechts tijdelijk in het gebouwtje
gevestigd was. Als de plannen voor de
aanleg van een nieuwe hoofdpoort voor
de Vliegbasis ooit doorgaan, zal het
B.I.C. een permanente plaats krijgen
buiten de basis - "zodat u de Vredes-
vrouwen echt kunt ontvangen," grapte
de overste.
Namens de sectie Personeelszorg en
i begeleiding, die een steentje wilde bij
dragen aan het leef- en werkklimaat in
het centrum, bood de heer R. Grootings
een fraaie thermo/barometer aan.
RegieOrson Welles.
Met: Tim Holt, Joseph Cotton, Dolores
Costello, Anne Baxter, Agnes Moore-
head e.a.
USA 1942.
Direkt na zijn debuutfilm "Citizen
Kane" begon Orson Welles te werken
aan The magnificent Ambersons. Deze
film betekende voor Welles het begin
van zijn strijd voor artistieke vrijheid,
die tot op de dag van vandaag voort
duurt. Uit de oorspronkelijke versie
van 131 minuten werden er door de
RKO-studiobazen 43 minuten wegge
sneden. Desondanks bleef er een mees
terwerk over, waarbij vele kritici en
filmregisseurs zich afvragen hoe
meesterlijk de film wel geweest moet
zijn in de oorspronkelijke versie. Toch
heeft deze film door allerlei omstandig
heden nooit die aandacht bij het pu
bliek gekregen, die hij verdient. Toen
de film in 1942 in Amerika uitkwam,
had het publiek wel andere zorgen
aan het hoofd dan de teloorgang van de
bourgeoisie aan het eind van de vorige
eeuw. En door de oorlog is de film na
dien in Europa maar mondjesmaat uit
gebracht. Voorzover na te gaan is de
film pas vanaf oktober 1981 in Neder
land te zien.
The magnificent Ambersons naar de
roman van Booth Tarkington, is een fa
miliedrama dat zich afspeelt in het zui
den van de Verenigde Staten tegen de
achtergrond van de toenemende indus
trialisatie aan het eind van de vorige
eeuw. De familie Amberson is de trots
van een klein provinciestadje. De doch
ter Isabel weigert om prestige-redenen
te trouwen met de uitvinder Eugene
Morgan, van wie ze eigenlijk houdt.
In plaats daarvan huwt ze met de
saaie, maar degelijke wilbur Mina-
fer. Hun zoontje, George, wordt de
schrik van de stad en iedereen wacht
op het moment, waarop hij eens op zijn
nummer gezet zal worden. Jaren later
treffen Eugene en Isabel elkaar weer
op een feest, waar ook hun kinderen
aanwezig zijn. De oude genegenheid
leeft nog steeds. Als niet lang daarna
Isabels echtgenoot overlijdt, hoort
George van de jaloerse tante Fanny
over de vroegere verhouding tussen
Isabel en de door hem gehate Morgan.
Hij neemt zijn moeder mee op een
lange reis naar Europa. Doodziek komt
ze terug en George verbiedt Morgan
haar op te zoeken. Na haar dood blijkt
dat de Amberson-familie door specula
tie volslagen bankroet is. Voor George
zit er niets anders op dan te gaan
werken. Na een gesprek over zijn be
roep, wordt hij aangereden door een
auto.
Aanvang: 21.00 uur.
Entree5,-/CJP 4,-.
KINDERKLEDING
Kerkstraat 7, Soest, tel. 02155-16286
Foto: Goos van der Wilt
Tijdens een informele bijeenkomst na
afloop van de officiële ingebruikne
ming van het nieuwe Basis Informatie
Centrum, in de kantine van het Lucht
vaartmuseum, werd vorige week ook
afscheid genomen van adjudant A. Pe
permans, die gedurende meer dan 6 jaar
actief is geweest bij de luchtmacht
voorlichting op de Vliegbasis Soester
berg.
Majoor J. J. H. Texier sprak de schei
dende functionaris toe. Hij herinnerde
zich dat hij de adjudant voor het eerst
had ontmoet toen deze in zijn eentje
achter een bureau zat, met drie tele
foons om zich heen. De werklast van
het bureau voorlichting kan onmo
gelijk door één man worden gedragen,
zelfs niet door twee, aldus de. majoor.
In dat verband wees hij met name op
de Open Dag, die een "gigantische
klus" was geweest. Hij betreurde het
dat gezondheidsproblemen het werk
voor adjudant Pepermans veel moei
lijker hadden gemaakt, maar wees erop
dat deze zijn functie altijd met hart en
ziel was blijven vervullen. "Ik dank u
voor de prettige samenwerking en voor
uw inzet voor de Koninklijke Lucht
macht in het algemeen, en voor de
Vliegbasis Soesterberg in het bijzon
der," aldus majoor Texier. "Wij zien u
node vertrekken.
Hij bood adjudant Pepermans ver
volgens het traditionele afscheidsca
deau aan, een wapenschildje met in
scriptie, alsmede een boek over de
luchtmacht en een boekenbon. Voor
mevrouw Pepermans was er een fraai
bloemstukje.
In zijn dankwoord merkte adjudant Pe
permans op dat hij bij de luchtmacht
een prachtige tijd had gehad, en dat
het van groot belang was dat een voor
lichter het luchtvaartbedrijf van bin
nen kende. "Mijn werk is mijn hobby
geweest." De heer Pepermans over
handigde majoor Texier als aandenken
Adjudant Pepermans toont hier zijn wapenschildje met insciptie, één van de vele
kado's die hij in ontvangst mocht nemen.
een foto van een poster, waarop een
aap prijkt die de woorden "Hou doe'
uitspreekt - een herinnering aan zijn,
naar eigen zeggen: "Brabantse tic."
Ook de heer G. Glerum, conservator
van het museum, sprak lovende woor
den tot de afjudant, vooral over de sa
menwerking tussen museum en voor
lichtingsdienst. Bij een bezoek aan de
basis moeten de mensen eigenlijk al
tijd in het museum beginnen, had adju
dant Pepermans dikwijls bepleit, aldus
de heer Glerum, die hem mededeelde
dat dat in het vervolg ook zo zou zijn.
Hij bood de adjudant als afscheidsca
deau "een stukje bakermat uit 1914"
aan: een grote foto van een historisch
Farman-vliegtuig op een al even histo
rische Spijker-automobiel, beide des
tijds in gebruik bij wat later de lucht
macht zou heten, op het vliegkamp
Soesterberg.
Vervolgens maakten nog vele aanwe
zigen gebruik van de mogelijkheid om
persoonlijk afscheid te nemen van ad
judant Pepermans en zijn echtgenote.
(van onze weerkundige medewerker)
De laatste zeer strenge winter staat
genoteerd voor nu 20 jaar geleden,
de winter van 1962-1963. In november
1962 al een paar kleine waarschuwin
gen met op de 20e sneeuw, de eerste
decemberweek ook vorst. Daarna nog
weer een periode met dooi en regen,
want eerst op 20 december, vrij laat,
begon deze koudegolf die het vrijwel
zonder onderbreking tot 5 maart vol
hield. De daaraan voorafgaande stren
ge winter was die van 1946-1947 en die
begon op 14 december en duurde tot
16 maart.
In de laatste twintig jaar hebben wij
overwegend zachte of normale winters
gehad. Aan de koude kant waren al
leen de winters van 1970 en 1979. Trou
wens ook twee jaar geleden hebben wij
zowel in december - met vorst van de
9e tot de 28e - ook in januari - met
opvallend fraai zonnig, windstil winter
weer - geschaatst. Maar die vorst
periode brak midden januari af en
daarmee was de winter voorbij.
Dure brandstof
In de strenge winter van 1963 was aard
gas nog niet algemeen en werd nog
met veel goedkopere steenkool ge
stookt. Gezinnen die toen in een stook-
seizoen met 500,- klaar waren, ko
men nu met olie of gas op 2.000,-
per stookseizoen.
Men mag een strenge winter (voor de
jongeren) soms interessant vinden, het
té niet te overzien welk economisch-
sociaal leed dit met zich meebrengt.
Zeker met de in januari opnieuw stij
gende brandstofkosten. En waar is een
strenge winter goed voor? Met een
matige vorst - twee jaar geleden was
de winter daar een mooi voorbeeld van -
Vorige week vrijdagavond had in res
taurant "De Tuin" aan de Rademaker-
straat in Soesterberg de feestelijke
opening plaats van de tentoonstelling
van "naaldsculpturen" van de wereld
beroemde Nederlandse naaldkunste
nares Cécile Dreesmann. Dat ge
beurde in aanwezigheid van een aantal
genodigden en van burgemeester P.
Scholten en zijn echtgenote.
Na een kort welkomstwoord van John
Vestering, de jonge eigenaar van het
restaurant, introduceerde Privé-re-
dacteur Philip Scheltens mevrouw
Dreesmann: "Een unieke vrouw, die
ook in haar werk een volstrekt unieke
positie inneemt. Zij is de enige die dit
kan, en ook de enige die dit doet. Cécile
Dreesmann heeft het 'naaldkunstwerk'
als het ware uitgevonden," aldus Phi
lip Scheltens. Hij wees erop dat me
vrouw Dreesmann doorgaans vele ver
zoeken krijgt om te exposeren, maar
dat zij dit keer een uitzondering had ge
maakt voor "De Tuin," nadat zij nog
onlangs had geëxposeerd bij de be
roemdste juwelier ter wereld: Tiffa-
ny's in New York.
Ook herinnerde hij eraan dat mevrouw
Dreesmann naast haar naaldkunste
naarschap een inmiddels internatio-
Burgemeester P. Scholten (1.) tijdens
zijn openingsspeach.
naai beroemd schrijfster is geworden,
die over de hele wereld haar fans heeft.
'Het is enig dat ze hier wil zijn
'Buitengewoon bijzonder'
Burgemeester Scholten sprak het offi
ciële openingswoord, waarbij hij op
merkte het geluk te hebben mevrouw
Dreesmann al zo'n dertig jaar persoon
lijk te kennen. "Ik heb bij deze her
nieuwde kennismaking met haar werk
kunnen constateren dat er veel ver
anderd is. Het is van 'bijzonder' uitge-
Foto: Goos van der Wilt
Begin volgend jaar is het 47 jaar gele
den dat J. van Groningen, chef-mon
teur bij garage Van Dolderen in Soest,
sljn eerste stappen zette in het bedrijf
g«n de Burgemeester Grothestraat.
dat hij, net als zoveel anderen, per
januari gebruik kan maken van de
T-regeling, neemt hij echter op don-
rdag 29 december afscheid van het
rijf, waar hij als leerling van 15
jaar binnenkwam. Daarvoor had hij
als "volontair" al enige ervaring opge
daan bij andere garagebedrijven in
:st.
J. van Groningen al 47 jaar onder de "zelfde motorkap."
et bedrijf waar hij in 1937 zijn op-
achting maakte droeg toen nog de
ram Van Dolderen en Van der
chacht. Het was enige tijd daarvoor
-gericht door de vader van de huidige
"recteur, de heer C. J. van Dolderen,
£n gevestigd in het voormalige koets-
uis van het Oranjehotel, ook nu nog de
aaste "buur" van het moderne gara-
ebedrijf van de heer Van Dolderen.
ver die 47 jaar merkt de heer Van
roningen bescheiden op: "Tja, als je
er eenmaal inzit blijf je doorgaan." In
al die tijd is ook de heer Van Groningen
iieegegroeid met het bedrijf en met de
in een aantal opzichten sterk veran-
erde techniek van het automobielbe
drijf in het algemeen. Terugkijkend
"onstateert hij dat er inderdaad wel
wat veranderd is: "Motorrevisie, zoals
dat vroeger nog gebeurde, komt niet
meer voor. Vandaag de dag vervang je
een Onderdeel gewoon door
nieuw." De heer Van Groningen zal om
al die veranderingen overigens niet
treuren. "Het hoort erbij, je groeit erin
mee. En je moet niet vergeten: toen
liep 'n auto ook maar zestig.
Hij geeft wel toe dat het vroeger alle
maal wat gezapiger verliep, en dat 't
werk tegenwoordig wel vlug 'klaar
moet zijn. "Vroeger gebeurde het wel
dat autobezitters hun wagen voor de
winter kwamen brengen. Dan ge
bruikten ze 'm ene paar maanden niet,
en dan kon je de auto helemaal uit el
kaar halen." Trouwens, ook toen
kwam er wel eens haastwerk aan te
pas. "Dan kwam er wel eens een zand
en grintrijder, die de wagen persé de
volgende dag weer nodig had, en dan
werkte je 's avonds gewoon door.
Directeur Van Dolderen ziet zijn chef
monteur na al die jaren node vertrek
ken. "Een gevoelig verlies, zo zou je
het inderdaad kunnen noemen. Een
man als Van Groningen krijg je im
mers nooit meer terug. Iemand die
nooit of maar zelden ziek is, op wie je
altijd kunt rekenen en die altijd hier
gewerkt heeft, die altijd voor 100 pro
cent klaarstaat, die vind je niet meer,
In dat verband haalt de heer Van Dol
deren een sprekend voorbeeld aan:
"Hij was eens helemaal zoek, we kon
den 'm nergens vinden. Toen bleek hij
in één van de auto's te zitten, schud
dend van de griep. We moesten 'm
naar huis brengen.
De heer Van Groningen kijkt nauwe
lijks met heimwee terug naar de ma
nier waarop hij zijn vak in die eerste
jaren beoefende. "Het werk is de
laatste tijd veel schoner geworden, en
tegenwoordig heb je al instrumenten
om een storing te meten. Vroeger
moest je maar zoeken.In de eerste ja
ren bediende hij overigens ook de
pomp nog wel eens, herinnert hij zich.
"Ja, vroeger had je geen aparte pomp
bediende je deed gewoon alls wat er te
doen was."
De heer Van Groningen voelt zich nog
prima. "Ik spring nog net zo gemakke
lijk in de put als vroeger; ik voel nooit
niks!" Hij ziet dan ook geenszins op
tegen het naderende pensioen'Ik voel
me nog fit, zodat ik er voor 100 procent
van kan genieten." Hij is plan zich,
naast de klussen die hem thuis wach
ten, vooral intensief bezig te gaan hou
den met zijn hobby, de duivensport.
"Trouwens, mijn vrouw vindt 't fijn
dat ik thuis kom."
De heer Van Groningen (geboren Am-
sterdammmer, maar al vroeg naar
Soest gekomen, omdat zijn vader, die
bij de Post werkte, werd overge
plaatst) vindt het dan ook geen ramp
om zijn actieve loopbaan te beëin
digen. "Er moet toch eens een punt
achter. Trouwens, de jongeren moeten
er ook eens in."
A.s. donderdag 29 december is Van
Gronings laatste officiële werkdag.
Ter gelegenheid van zijn afscheid
wordt in het bedrijf vanaf half vijf een
receptie gehouden, waarvoor alle klan
ten, vrienden en bekenden zijn uitgeno
digd.
Foto: Goos van der Wilt
HET
CULTUREEL
CENTRUM
Evenals voorgaande jaren wordt er in
de gemeente Soest in januari weer een
verscherpte aktie ter bestrijding van
de bruine rat georganiseerd.
Juist in de wintermaanden trekken de
ratten van het platteland naar de woon
bebouwing op zoek naar voedsel. Het
platteland is bar en kaal in die tijd
en de voedselvoorraden voor de rat
zijn in het veld ook schaars.
Ratten zijn niet alleen schadelijk door
hun knagerijen, maar zij zijn boven
dien gevaarlijk omdat hun aanwezig
heid een bedreiging vormt voor de
volksgezondheid. Ratten (en ook mui
zen) kunnen op mens en dier gevaar
lijke ziekten overbrengen zoals de
ziekte van Weil en paratyfus. De
meeste mensen realiseren zich nauwe
lijks dat zij meewerken om de ratten
juist in stand te houden, ja om hun
aantal zelfs te laten toenemen. Waneer
men onvoldoende maatregelen treft
om ratten te weren en weinig of hele
maal gaan aandacht schenkt aan orde
en netheid in en rondom de woning
en schuur, zal een bestrijding - hoe
goed opgezet - weinig effect hebben.
Dit jaar zijn 521 uren besteed aan het
bezoeken van 53 adressen waar ratten
waren. Verder zijn 94 adressen bezocht
waar muizen waren. Dit betekende 323
uren. Daarnaast werden 91 uren be
steed aan het bezoeken van 18 adressen
met kakkerlakken.
Ook op voorlichtingsgebied werd het
nodige werk verricht; 24 uur voorlich
ting over krekels op 24 adressen, 4 uur
Steenhoffstraat 46 telefoon 02155 -195 77.
IN SOEST
Donderdag 29 december:
voorlichting over vlooien op 4 adressen
en 25 uur voorlichting over insecten
op 23 adressen.
De speciaal opgeleide functionaris had
in 1982 368 uren nodig voor het bestrij
den van ratten op 59 adressen. Er is
dus duidelijk een stijging merkbaar.
Het is - vooral in deze wintermaanden -
erg belangrijk dat de inwoners helpen
bij de bestrijding van ratten. Wanneer
men ratten heeft gezien moet men zo
snel mogelijk telefonisch kontakt op
nemen met de Dienst Gemeentewer
ken, tel. (02155)-13241, ts. 235. De mel
ding wordt dan zorgvuldig nagegaan
en indien noodzakelijk zal tot een ge
richte bestrijding worden overgegaan.
