SCllOCimiircr
vereniging
iNSCUIB
'Kuituur in de luur5
-EN b.v.
natje
en
Bij ons op Soest
Zusters 'Onze Lieve Vrouw' openden tentoon
stelling 'van Sint Josef tot Artishock'
'De vrouw van de notaris
SUBARU
droogje
normaal 23
Expositie Nobert de Clerq
Foto: Goos van der Wilt.
ookopsj
Ia BeUe Captive
PAGINA 8
1 Soest
g. 10262,17251
>uw van een achttal royale
B m2 tot ongeveer 475 m2.
snd een open keuken; op
i naar de zolder met grote
i hardhout. De woningen
geïsoleerd. In deze fase is
in de directe omgeving
natuurgebied.
KANTOOR
Automobielbedrijf
GEBR. VAN DER
POUW KRAAN b.v.
■42 - 3764 CG Soest - Tel. 02155-14289
i, Baarn e.o.
AUTOMOBILES
Woensdag, donderdag
2 en 3 mei
OVERHEERLIJKE
SATE
F. 5.- P.P.
Iedere zondagavond
HARINGHAPPEN
le normale winkelprijs
2e Gratis
'1SCOTHEEK
Mei. 02155-20797
)1 00 uur vrijdag en alerdag lot 02.00 uur.
MITSUBISHI
CORPOMTION
WOENSDAG 2 ME11984
SOESTER COURANT
PAGINA
Jongeren hebben in deze jachtige tijd weinig aandacht
voor oude mensen en de dingen die voorbijgaan
Zeiden vragen moderne lieden geïnteresseerd aan een
bejaarde man of vrouw: wat deed Utoen, wat gebeurde er
precies, hoe zat dat eigenlijk?
In een nieuwe rubriek 'Bij ons op Soestpubliceert de
Soester Courant de verhalen van 65-plussers (wat een
woord.) die in deze gemeente zijn geboren of getogen.
Jan Visser loopt hen tegen het lijf, luistert en
schrijft hun relaas op.
Vandaagmevrouw J. Dammers-Boeser (95).
De vrouw van de notaris.
'in iyit> Kwam ik in Soest wonen. Eerst
aan de Koninginnelaan. Mijn man was
toen kandidaat - notaris. Later verhuis
den we naar het mooiste huis van Soest
'De Lindenhof', een groot huis met zes
tien kamers. Aan de overkant de
manufacturenzaak van Foeken. Hij
was gemeenteraadslid en er is een laan
naar hem genoemd.
We woonden boven en de kantoren be
vonden zich beneden. Aan de zijkant
van het huis was een apart hekje als
dienstingang, want het personeel
mocht niet langs de ramen aan de voor
kant heen en weer lopen. Mijn man, de
enige notaris van het dorp (nu zijn er
driewou niet dat iemand anders dan
ik de bureaus schoonmaakte of de la
den en kasten opruimde. We haddep
geen gas, wel petroleum. In de keuken
stond een pomp.
Om het huis lag een grote tuin met
vruchtbomen, kippen, konijnen en een
geit. 's Winters hadden we wel veertig
potten jam en bessensap. Ik had een
zoon en een dochter, die altijd in de tuin
speelden. Ze gingen op school in een ge
bouw aan de Molenstraat waar nu de
bibliotheek staat. Ze liepen daar naar
toe vanaf ons huis naar school over de
Eng dwars door de korenvelden. Dat
gebied werd heel lang in de volksmond
'Achter Dammers' genoemd. Onderweg
plukten, ze kleine, zogenaamde Soester
knolletjes. Die witte knolletjes haalden
ze uit de grond, wreven ze schoon en
aten ze op. Het waren een soort knol
raapjes, die zelfs voor de export dien
den. Ik heb ze later nooit meer gezien.
De natuur was altijd de grote liefheb
berij van mijn zoon. Hij weigerde nota
ris te worden. Hij wou boer worden en
daarom ging hij naar Wagingen.
Als de kinderen in de tuin speelden en
koningin Emma reed langs in haar vi
gilante dan zwaaide ze naar de kin
deren. En 's avonds, als het erg rustig
was op straat, herkenden we de stap
pen van het paard van wethouder
Peter v.d. Breemer, die met zijn klomp
op het paard sloeg om het dier tot
spoed aan te zetten. Ze zeiden dat hij op
klompen schaatsen reed, maar dat heb
ik zelf nooit gezien. Op de verjaardag
van koningin Emma in augustus wer
den de dominee, de pastoor en de nota
ris bij Haar op de thee genood. Ik ben
daar nooit bij geweest.
Soest was een katholiek boerendorp.
Later gingen hier ook gepensioneerden
wonen en kwamen er wat protestanten
bij. Er was een protestante dokter en
een roomse dokter.
De V.V.V. heette 'Soest Vooruit.' En
reed een paardetram van Baarn naar
Soest. Bij de Oude Kerk stond een re
mise voor deze voertuigen. Bij de ge
boorte van mijn eerste baby kreeg ik
kraamvrouwenkoorts. 's Morgens
vroeg was dat al bekend, want ik hoor
de dat er in de paardentram over ge
praat werd. Mensen vroegen altijd:
weet je hoe met die is. En hoe gaat het
met die?
We kenden iedereen. Dokter Schoone-
beek en dokter de Vos. Veenstra van de
Openbare School was een vriend van
ons. En dan had je Den Bliek, een theo
loog. Hij was een boerenzoon en
zat in het bestuur van dit en van dat.
We deden veel vrijwilligerswerk met
elkaar. Ik het de oprichting van 't Nut
van het Algemeen van nabij meege
maakt. Dat is 63 jaar geleden want
mijn zoon lag in de wieg. Ik het gehol
pen in de Nutsbibliotheek, vrijwillig. In
die tijd konden ze nog niet samengaan
met de katholieke bibliotheek. Ik ben
blij dat het nu wel kan.
Mijn man zat in het bestuur van de
Protestantenbond. We waren bevriend
Mevrouw J. Dammers-Boeser.
met de directeur van de posterijen.
Met een groep vrienden hebben wij de
tennisclub opgericht. We hadden het
heel gezellig onder elkaar. Het is wel
een beperkte club geweest.
Zo begonnen we met het U.V.V.-werk.
Vrijwilligsters die maatschappelijk
werk verrichtten. Ik bezocht thuis
vrouwen die getrouwd waren met man
nen van de koopvaardij. Ik deed dat
werk in het kader van het Prinses Mar
grietfonds. Nu werken hier in Braam-
hage dames van het U.V.V. Als ik naar
de oogarts moet in Amersfoort voor
controle gaat een U.V.V.-mevrouw met
me mee. Vanwege de bezuinigingen
hebben de meisjes hier in huis daar
geen tijd meer voor.
Braamhage
In 1925 ging er een gerucht door het
dorp, dat een zeer rijke heer een groot
stuk grond in Soest zou kopen om er
een villa te bouwen, omgeVen door een
park met vijvers en een zwembad. Er
heerste een jubelstemming in Soest.
Gouden tijden zouden er aanbreken
voor de bedrijven en de arbeidersbe
volking. Het geld zou over straat rollen
met zo'n rijkaard in ons midden.
In het park stonden manshoge braam
struiken en daarom noemde mijnheer
Iburg het landgoed 'Braamhage.' Hij
was al jong weduwnaar. Een nicht
deed de huishouding en zorgde voor
zijn beide zoons. Zelf vertoefde hij
vaak in Nice waar hij ook een villa be
zat. Zijn zoontjes waren van dezelfde
leeftijd als onze kinderen. Ze bezochten
de Van der Huchtschool in Soest en het
Baamsch Lyceum. Toen de zoons
gingen studeren en Soest verlieten was
de nicht overbodig.
Het terrein en de villa werden verkocht
aan de gemeente. In 1937 maakte het
gemeentebestuur een militair tehuis
van Braamhage voor onze jongens in
het leger. De bevolking hielp enthou
siast mee door het schenken van
meubilair en spelletjes. Wij schonken
onze sjoelbakken.
In 1940 vond de Duitse Wehrmacht in
de villa het bedje gespreid. Aan het
eind van de oorlog trokken de Canade
zen er in en in 1947 stichtte de Protes
tantenbond hier een vrijzinnig bejaar
dentehuis.
Ik loop heel slecht. In ben slechtho
rend en ik zie niet meer zo goed. Ik kon
geen boek meer lezen en daarom heb ik
mij laten opereren. Want ik verveelde
me. Ik kan nu weer de onderschriften
op de televisie lezen en ik lees een
boek. Op tafel ligt 'Ave Eva' van Olaf
de Landell. Met grote letters. Mijn ge
heugen is nog prima. Mijn herinnering
gaat terug tot mijn derde levensjaar.
Toen ik 78 jaar werd, kreeg ik het mooi
ste cadeau van mijn leven: een schil
derdoos. Ik volgde een cursus bij 'Fa-
mous Artists School." Als onderwijzeres
volgde ik destijds in Amsterdam een
avondcursus L.O. Tekenen. Maar ja,
hoe gaat dat. Na de Normaalschool
moest ik van mijn vader 's avonds de
hoofdakte halen. Dat scheelde twee
honderd gulden per jaar.
Er zijn veel meer mensen die beter
kunnen tekenen dan ze zelf weten. En
je blijft er lichamelijk zo goed bij. Aan
het doen gaat het denken vooraf. Je
geest is bezig en dan voel je niks an-
Op vrijdag 27 april j.1. om 21.00 uur
vond in het Artishockgebouw de ope
ning plaats van de tentoonstelling
'Van Sint Josef tot Artishock". Het doel
van deze tentoonstelling was een totaal
overzicht te geven van het gebeuren
aldaar vanaf 1868 tot op heden en over
te brengen hoe belangrijk het is om
voor het bestaansrecht ervan te plei
ten.
Om in de sfeer te blijven werd de
opening verricht door Zuster Ursula uit
van 'Onze Lieve Vrouw' te Amersfoort
in de aanwezigheid van haar collega
Zuster Johannette. Zr. Ursula Is van
1938 t/m. 1957 werkzaam geweest in
het voormalige Sint Josef Gesticht.
Daarna werd zij tegen wil en dank
overgeplaatst. "Vroeger ging dat nog
zo, nu is er gelukkig meer overleg...".
Zij verklaarde dat zij na enige aarze
ling, ("zou ik dit aankunnen, het ope
nen van tentoonstellingen is niet mijn
dagelijks werk..."-), toch met plezier
is ingegaan op de uitnodiging van de
initiatiefnemers. De grote tehuizen be
staan gelukkig nog, maar Zr. Ursula
betreurde de algemene terugloop van
dergelijke instituten en weet dit aan
een gebrek aan roepingen. Zij waardeer
de deze tentoonstelling des te meer
opdat zij een beter inzicht mag geven
in het leven en werk van de Zusters.
Met de gebeurtenissen rondom de ten
toonstelling kwamen ook de herinne
ringen weer boven en het publiek werd
gefêteerd op diverse grappige en ont
roerende anekdotes. De inleiding van
Zr. Ursula werd dan ook door de
aanwezigen met een hartelijk applaus
beloond. Na de opening kregen belang
stellenden nog de gelegenheid om met
de Zusters een babbeltje te maken en
eventuele vragen te stellen.
Geldgebrek
De tentoonstelling bestond onder meer
uit plattegronden, foto's, schetsen en
ontwerpen van het Sint Josef Gesticht.
Uit oude ontwerptekeningen van het
huidige gebouw blijkt dat dit aanvan
kelijk veel groter gepland was. De
totale oppervlakte bedraagt nu slechts
50% van de eigenlijke planning. Wegens
geldgebrek, ook toen al, moest de bouw
voortijdig stopgezet worden.
Een kranteartikel uit een "Gooi en
Eemlander" van 1968 verhaalde hoe in
1964 het gebouw door de Gemeente
Soest van het Bisdom werd aangekocht
en oorspronkelijk bestemd was als
politieburo te dienen. Dit plan werd
verworpen en in 1968 werd het door
leegstand verkrotte pand door de Kun
stenaarsvereniging Artishock met be
hulp van financiële steun van de Ge
meente in zijn oorspronkelijke staat
teruggebracht. Soest kreeg haar Soci
aal Cultureel Centrum.
Op de oproep betreffende informatie
over het Sint Josef Gesticht werd door
de Soester gemeente enthousiast ge
reageerd. In een glazen vitrine waren
diverse voorwerpen tentoongesteld zo
als leesboekjes, een bijbel, vlecht
matjes, rapporten, gebedenboekjes
etc. en een prachtig antiek doosje met
het opschrift: "Voor de Missie".
Herinneringen
Mevr. de Heus-Degekamp en haar 81-
jarige zuster Mevr. De Wit-Degekamp
verdrongen zich voor de vitrine en
haalden zoete en minder zoete herinne
ringen op. "Weet je nog, voor 10 cent
per week kon je 's midddags overblij
ven en kreeg je melk die voor 50%
aangelengd was met water". De be
loning van de braafste leerlingeeen
lint met medaille, die je een hele
maand mocht dragen, de verplichte
zwarte kousen en donkere kleding...
Verder werd er door middel van voor
beelden, de Kledingwerkplaatsfoto's,
affiches en andere hulpmiddelen, per
werkgroep aangetoond hoe Artishock
hedentendage functioneert en wat zij
produceert. Men kon nogmaals de
première van de Werkgroep Eigen
Werk per video aanschouwen, het "Ar-
tishocklied" werd ten gehore gebracht
en ook de continu-dia's-show trok de
aandacht.
Toewijding
Al mocht de Vereniging Artishock
gedwongen worden "de biezen te pak
ken" dan nog pleiten de leden voor het
behoud van het gebouw Artishock. Er
is volgens zeggen al teveel van ge-
slooopt, b.v. de poort van het kerkhof,
de kopie van de grot van Lourdes etc.
"De sfeer van toewijding hangt nog
Hartelijk welkom voor de zuster
Ursula en Johannette door Nelleke van
der Eijk tijdens de opening van de ten
toonstelling in het Artishock-gebouw.
steeds in het gebouw en verklaart
mogelijkerwijs de huidige inzet voor
het behoud ervan", aldus Dik de Wit,
voorzitter van de Vereniging Arti
shock.
Op verzoek van de Vereniging heeft
een onafhankelijk architektenburo een
onderzoek ingesteld naar de bouwkun
dige staat van het gebouw. Deze in-
spektie heeft geen nadelige punten
opgeleverd voor de konstruktieve vei
ligheid ervan. Op grond van het ver
richte onderzoek mag geconcludeerd
worden dat het gebouw in een zodanige
conditie verkeert dat een effektief
onderhoudsprogramma, dat gericht
moet zijn op planning van het periodiek
onderhouden om op efficiënte wijze het
gebouw in stand te houden, of aan te
passen aan de huidige eisen, de levens
duur van het Artishockgebouw aan
zienlijk zou verlengen. Reden te meer
voor de Vereniging Artishock om te
protesteren tegen eventuele sloopplan-
nen en te pleiten voor behoud van het
gebouw.
Al met al een zeer geslaagde avond, tot
stand gekomen met de medewerking
van: Het Bisschoppenlijk Archief Utrecht
Rijksarchief Utrecht, Topografische At
las Utrecht, Gemeente Soest en parti
culieren.
De tentoonstelling werd in minder dan
6 weken gerealiseerd door de initiatief
nemers: Nelleke van der Eijk, Paul de
Boer en Rob Lijftogt.
Irene Goudriaan
Natuurlijk bij:
WINKELKRING VAN WEEDESTRAAT 78
TEL. 17253 (Technische dienst tel. 10344*)
Driedaagse kunstmanifestatie trok matige belangstelling
Foto: Goos van der Wilt.
ders meer.'
Jan Visser.
Een historische foto: Koningin Wil-
helmina en burgemeester Deketh bij
de onthulling van het Koningin Emma-
monument aan de Torenstraat. Notaris
Dammers (r.) loopt op hen toe.
De Vereniging Artishock kijkt met
gematigde tevredenheid terug op de
driedaagse kunstmanifestatie onder het
motto "Kuituur in de luur", die afge
lopen zaterdag, zondag en maandag op
de Eng werd gehouden. In drie tenten
speelde zich een voor Soest unieke cul
turele happening af, die erop gericht
was Artishock wat meer over het voet
licht te brengen en de bevolking de
gelegenheid te geven voor het eerst
of opnieuw kennis te maken met wat de
vereniging te bieden heeft. Het pro
gramma voor deze dagen was uiterst
gevarieerd, en toch heeft het niet de
publieke belangstelling getrokken die de
organisatoren ervan hadden verwacht.
"Misschien waren onze verwachtingen
wel wat te hoog gespannen," beamen
Hans de Bruin, Paul de Boer en
Pim Reijnders, die zich naast vele
andere vrijwilligers zeer intensief met
de voorbereidingen hebben bezigge
houden. "Vooral zondagavond, toen
De Volharding optrad -toch een kwali
teitsorkest met een uitstekende repu
tatie- hadden we zeker heel wat meer
mensen verwacht.Maar misschien zit
het m ook in het feit dat veel mensen
er al met Koninginnedag op uit zouden
gaan, en dus de andere dagen maar
liever binnen bleven. Misschien speelt
ook een rol dat het publiek toch wat
minder geld over heeft voor dit soort
kunstuitingen dan een tijdje geleden."
Financieel lijkt Artishock dan ook geen
"quitte" te hebben gespeeld, al werd
veel goedgemaakt door de kunstmarkt
op maandag, die enorme belangstelling
trok en op een ouderwetse manier een
stuk gezelligheid bood.
Toiletwagen
Vanaf het begin hadden de organisa
toren te maken met een aantal grotere
en kleinere tegenslagen. Zo bleek de
aangevraagde toiletwagen, die in sa
menwerking met de Stichting Jeugdzorg
evenals in voorgaande jaren bij de ge
meente was "besteld", plotseling niet
meer beschikbaar te zijn. De wagen
was verkocht, in het kader van de
gemeentelijke bezuinigingen. Ook met
de dranghekken was er iets mis. Een
aantal groepen, dat toezeggingen had
gedaan, kwam niet opdagen, en ook de
Muziekschool, die zondag een deel van
het programma zou verzorgen, liet ver
stek gaan.
Op last van de burgemeester moest het
koffieconcert, dat voor zondagmorgen
gepland stond, worden afgelast. In ver
band met verordeningen over de zon
dagsrust mocht pas vanaf 13.00 uur
muziek worden gemaakt, en ook dat
was een streep door de rekening.
Direct aan het begin van de kunst
manifestatie zagen de organisatoren
zich geconfronteerd met een bijna on
oplosbaar probleem. Er bleek niet vol
doende elektriciteit te kunnen worden
opgewekt. Met de belangeloze mede
werking van de firma's Higler en Frans
Artishocks eigen 'Werkgroep Eigen
Werk' (WEW) was een van de gezel
schappen die de kunstmanifestatie met
welluidende klanken opluisterden.
Bosman uit Soest lukte het echter nog
een groot aggregaat naar de Soester
Eng te krijgen, zodat het programma,
zij het met vertraging, kon doorgaan.
In overleg met de politie werden de
aanwijzingen van de vergunning stipl
opgevolgd, zodat het uitgelopen pro
gramma op tijd werd beëindigd.
De ervaringen die men met deze mani
festatie heeft opgedaan zullen goec
gebruikt kunnen worden bij de organi
satie van het eerste lustrum van de
Vereniging Artishock, die volgend jaar
vijf jaar bestaat (als van de stichting
met dezelfde naam ontkoppelde instel
ling). Binnenkort zal er dan ook druh
worden geëvalueerd binnen de Artis-
hock-gelederen. De lustrumviering zal
in grote lijnen volgens dezelfde formule
worden georganiseerd als de nu afge
lopen kunstmanifestatie. "We hopen
daarvoor op wat extra subsidie van de
gemeente."
Donderdag 3 mei 21.00 uur:
FilmhuisLa Belle Captive
Regie: Alain Robbe-Grillet
Met: Daniël Mesguich, Gabrielle Lazu-
re, Cyrielle Claire, Daniël Emilfolk
e.a.
Frankrijk 1983.
De film is gebaseerd op het schilderij
"La Belle Captive" van de Belgische
schilder René Magritte. Het is een
nachtmerrie van Walter, waarin hij een
speurtocht onderneemt naar een
meisje dat bij een verkeersongeluk
om het leven is gekomen. Erotische
fantasieën, duistere krachten, waan
zinnige doktoren, vampirisme en de
realiteit vormen de belangrijkste ele
menten in deze wonderlijke droom.
Alain Robbe Grillet kreeg vooral be
kendheid als een van de grondleggers
van de "noveau roman", een nieuwe
richting in de Franse romankunst die
in de jaren vijftig grote opgang maakte.
De "noveau roman" kenmerkt zich in
de eerste plaats door het drastisch
loslaten van de conventionele, afge
ronde verhaalopbouw. Begin, eind, een
duidelijke intrige en een logische op
eenvolging van gebeurtenissen of han
delingen ontbreken, evenals psycholo
gische of historische verwijzingen. Het
gaat om de verbeelding en niet om
het duiden. Dat maakt hen als schrij
vers ook geschikt voor theater of film.
Het verhaal voltrekt zich in een ero
tische droomtoestand, waarbij de
hoofdpersoon ons in een monologue
interieur zijn belevenissen vertelt met
een raadselachtige blonde voruw. Zij
wil haar naam niet zeggen,maar blijkt
uit krantenberichten de vermoorde ver
loofde van een wat oudere heer.
Iedere nacht als de held zich over haar
ontfermt, ontwaakt hij met twee won
derlijke gaatjes in zijn hals.
Een "gewone" vampierfilm, die be
staat uit verschillende door elkaar ge
klutste thema's en verhalen. Zo heeft
Robbe-Grillet even tegen het surrea
lisme aangeleund en is een schilderij
van Magritte, "La Belle Captive",
een belangrijke factor. Iedere keer als
de schone geboeide haar tanden in het
vlees van haar slachtoffer zet, ver
schijnt dat doek met zijn bloedrode
gordijnen en uitzicht op zee.
Wat La Belle Captive met name tot
een boeiende kijkervaring maakt, zijn
de weergaloze beeldcomposities in het
idioom van Magritte. De 75-jarige ca
meraman Henri Alekan bewijst met La
Belle Captive, na zijn voortreffelijk
werk voor Ruiz en Wenders, dat hij tot
de belangrijkste levende "directors of
photography" behoort. De film ging op
1 maart j.1. in Nederland in première.
Volgende week op donderdag 10 mei,
aanvang 21.00 uur, vertoont Filmhuis
Artishock in het kader van de lande
lijke AKTIEWEEK van 6 t/m 12 mei
van het Komitee Kruisraketten Nee
(KKN) de fRanse speelfilm MALE VIL
van Christian Chalonge. Hèt alternatief
op "The Day After".
Aanvang: 21.00uur.
Entree: 5,--/leden en CJP 4.--.
Zaterdag 5 mei, 17.00 uur:
'Vrijheid van geest' is het thema van
een tentoonstelling die op (bevrijdings
dag) 5 mei a.s. 's middags om 5 uur
wordt geopend. De Vlaamse kunste
naar Norbert De Clercq (47) uit Dil-
beek (België) exposeert in de theater
zaal een aantal litho's en gouaches, die
hun onderwerp ontlenen aan de filoso
fie. In de wijsbegeerte vindt hij de the
ma's voor de geestelijke vrijheid, die
hij tracht vast te leggen in zijn te
keningen.
De in Anderlecht geboren de Clercq te
kent al vanaf zijn tiende jaar en daarna
heeft hij nooit meer iets anders wil
len doen. Aan het St. Lucas-instituut
leerde hij het vak bij Frans Minnaert,
studeerde hij lithografie en etsen. Hij
illustreerde kranten en tijdschriften
(Humo) en maakte voor de Vlaamse
dichter Raoul Maria de Puydt, even
eens uit Dilbeek, negen lithografieën
bij een verzameling liefdeslyriek 'Lief-
dessprokkels' genaamd. Deze biblio
fiele uitgave wordt in Nederland ge
presenteerd in Artishock op zaterdag 5
mei, terwijl mr. de Puydt zelf de ten
toonstelling van zijn kunstbroeder zal
openen.
'En schilderij is altijd een zelfportret.
Zoals men in de manier van schrijven
de auteur kan kennen. Wanneer men
schrijt of schildert gaat men steeds een
stukje van zichzelf weergeven," aldus
Norbert de Clercq. Zijn expositie duurt
tot 25 mei en is dagelijks gratis te be
zichtigen van 2 tot 4 uur.
Diefstallen uit auto's
Een bewoner van de Schoutenkamp
weg ontdekte vorige week dat onbeken
den zijn auto, die aan de Ossendagweg
geparkeerd stond, hadden opengebro
ken. Zij namen een radio-cassettere
corder en twee cassettebandjes weg.
Een andere bewoner van de Schouten
kampweg, die zijn auto op het Driftje
had geparkeerd, miste uit het dash
boardkastje zijn portefeuille met auto
papieren en een giropas.
Foto: Goos van der Wilt.
Een blik op de kunstmarkt van Arti
shock.
STEENHOFFSTRAAT 46 - 3764 BM SOEST - TELEFOON 02155 - 19577
