'Vroeger zat ik dag en nacht in
Artishock, maar dat breng ik
niet meer op'
Meningen van
lezers
vereniging
Natuur Nabij
Kinderfilmhuis Artishock
heet voortaan 'Artiskoop'
Wie iets dicht maakt heel wat los
Jan Visser neemt afscheid van Literaire Salon
15-jarige Zonnebloem
Rondje (om)
Soest
Ruim 70 inzendingen
Filmhuis'De witte waan'
Literaire Salon:
dichter/psychiater Rutger Kopland
Natuurgidsencursus IVN Eemland
afgesloten
WOENSDAG 31 OKTOBER 1984
SOESTER COURANT
PAGINA 9
Zaterdagvond 3 november vindt in Ar
tishock een voor Soest hoogst opmerke
lijke gebeurtenis plaats. Niet alleen
wordt in de Literaire Salon de beroem-
de dichter/psychiater Rutger Kopland
ontvangen, die vanaf 9 uur voorleest
uit eigen werk, maar tevens vindt het
officiële afscheid plaats van Jan Vis-
f ser, zeker geen onbekende in het poli-
tieke en culturele leven van Soest. Ooit
mede-oprichter van Artishock en me-
i de-initiatiefnemer voor de literaire
avonden die de basis vormden voor wat
I later een bloeiende kunstenaarsver
eniging zou worden, die haar gelijke in
het land nauwelijks kende, houdt Jan
Visser het na 19 jaar voor gezien. De li
teraire werkgroep zal het voortaan
zonder zijn inspirerende, stuwende
kracht moeten doen. Een terugblik.
'De literaire werkgroep werd in 1965
I opgericht door Willem-Jan van de We
tering (een broer van Hans, die on
langs overleed), Otto Prinsen en on-
j dergetekende.' zo begint Jan Visser
zijn verhaal. 'We begonnen met z'n
drieën in de 'blauwe kamer', een zaal-
I tje achter het café 'De Gouden Ploeg'.
In die tijd wemelde het hier van de kun-
stenaars: tekenaars, schilders, beeld
houwers, en er waren ook veel mensen
van radio en televisie. Willem-Jan
haalde allerlei mensen naar Soest, Otto
maakte affiches en ik deed de be
richtjes voor de pers en leidde de avon
den. Schitterend was dat.
Een jaar tevoren had Jan Visser de
'aanmoedigingsprijs voor jonge letter
kundigen' gewonnen, uitgeloofd door
het ministerie van CRM, voor zijn
overigens nooit gepubliceerde ge
dichtenbundel 'Te berde,' en de dicht
kunst bepaalde dan ook een aanzienlijk
deel van zijn leven, zoals trouwens tot op
de huidige dag het geval is.
Minjon
Jan Vissers literaire belangstelling is
al vroeg ontwaakt. Op de Kweekschool
met den Bijbel in Rotterdam schreef
hij al teksten en liedjes. Later werkte
hij mee aan het bekende jeugd-radio-
programma 'Minjon' van de AVRO,
waarvoor hij cabaretteksten, klank
beelden en hoorspelen schreef. Op 10
november is er een reünie van oud-
Minjon-medewerkers die op 15 novem
ber wordt uitgezonden. Jan Visser
leest in dat programma zijn prozatekst
'Het moment'. Eén van zijn gedichten -
'Een rigoletto voor Vera' uit de bundel
Klaarwater - is op muziek gezet en
wordt gezongen door Anne-Wil Blan-
kers of Loes Vos. Hij is erelid van Min
jon, de 'omroep' waarbij ook illustere
figuren als Koos Postema, Bram van
Erkel, Ruud Bos, Joop Stokkermans,
Gerrit den Braber, Cees van Dron-
gelen, Marga van Arnhem en nog een
heleboel anderen hun eerste ether-er
varing opdeden. 'Ik ben de enige die
niet in het vak terecht is gekomen.
Binnen Artishock is zijn belangstelling
voor poezie verder gewekt. 'Ik heb er
veel geleerd, waaraan ik nu zoveel ple
zier beleef.' Het inspireerde hem tot
het schrijven van een aantal goed ont
vangen dichtbundels, behalve 'Klaar
water' ook 'De Katharen komen' en
'Daglicht/Nachtlicht.
'In dat zaaltje achter de Gouden Ploeg,
dat uitgroeide tot een echte kunste
naarssociëteit. is in feite Artishock ont
staan, uit die eerste literaire avonden.
Er kwamen vooral lui van Gandalf
(een inmiddels ter ziele gegaan literair
tijdschriften op de soosavonden lazen
de mensen voor uit eigen werk. Namen
uit die tijd waren bijvoorbeeld Jop
Pannekoek, nu een gevierd tv-regis-
seur, en Thijs van Leer, die met grote
regelmaat bij ons floot.
Een paar jaar later verhuisde de socië
teit naar de paardestal aan de Ko-
ninginnelaan, waar Egbert Joosten let
terlijk in een kippenhok woonde. Zij
atelier had hij in die stal, met zand op
de vloer. Daar hield hij exposities en
een paar jaar lang werden daar ook de
literaire avonden gehouden. Bekende
namen als Hans Andreus en Boudewijn
de Groot herinner ik me uit die tijd.
Ook Simon Vinkenoog. In die jaren
bruiste het overal van de belangstel
ling voor de literai" jur, ook in Soest. Ik
herinner me geweldige avonden in de
Oude Kerk en de Mariakerk. Toen
werd het door veel meer mensen in
Soest gedragen.'
Niet zonder teleurstelling heeft Jan
Visser moeten constateren dat de be
langstelling de laatste jaren behoorlijk
aan het teruglopen is. 'Ach, de mensen
weten het nu wel, en er is zoveel op de
radio. Je moet tegenwoordig wel een
hele goeie hebben om de mensen te
trekken, voor een onbekende komen ze
zeker niet meer.
Razend knap
Soest is wat dat betreft toch een moei
lijke gemeente, vindt hij. 'Grote mani
festaties kunnen hier nauwelijks meer.
Het is in elk geval razend knap als het
nog wél lukt, zoals onlangs nog met het
Bach-ensemble o.l.v. Krijn Koetsveld
in de Oude Kerk. Hetzelfde geldt voor
De Borg: vorig jaar kwam daar een
Hongaarse groep die de week daarvoor
in het Sonesta-hotel in Amsterdam
voor 1000 man was opgetreden. Met
exact hetzelfe programma trokken ze
hier maar dertig man publiek. Ik weet
niet hoe dat komt: het zal wel iets te
maken hebben met de zaal, en met de
publiciteit, en met Soest. Ik begrijp er
eigenlijk niets van.'
Onderging de Literaire Salon (ook wel
Literair Café geheten) in de loop der
jaren de nodige veranderingen, het
principe dat auteurs voorlezen uit
eigen werk is altijd gebleven. Jan Vis
ser: 'Dat is nog net zo boeiend als het
vroeger was. Niemand kan een gedicht
zo goed voorlezen als de dichter zelf.
Wat is een gedicht van Cees Buddingh
zonder die merkwaardige kraakstem?
Hetzelfde geldt voor Willem Brak
man, Harry Mulisch en al die anderen
die we hier hebben gehad. Of neem
Vinkenoog: z'n werk is niet zo sterk,
maar die uitstraling. En kijk eens
naar Bert Schierbeek - je proeft 't niet
als je hun werk alleen maar leest.
De jaren van bloei van de Literaire Sa
lon worden gekenmerkt door grote na
men op het gebied van de literatuur: 'Jan
Wolkers, Cees Nooteboom, Harry Mu
lisch, noem maar op. Jammer dat an
deren 't later voor gezien hielden, zoals
0 Het trio dat de Literaire Salon jarenlang heeft georganiseerd. V.l.n.r. Jan
Visser, Nelleke Streefkerk en Ton Luiting.
Hugo Claus, Vasalis, Maarten 't Hart.
Vandaag is dat veel moeilijker. Jules
Deelder trekt bijvoorbeeld een groter
publiek dan Maurits Mok, toch ook een
hele grote, maar daar komt niet zo'n
groot publiek op af. Dat heeft me
echter nooit weerhouden. Al zat er
maar een handjevol, ik heb er altijd
van genoten! Het is zo'n unieke bele
venis dichters en schrijvers in levende
lijve te ontmoeten, dat ik er achteraf
nog altijd trots op ben dat ze in Soest
geweest zijn, al kwamen er soms maar
een paar mensen op af.
Afgrijzen
Op dat moment in het gesprek maakt
Jan Visser zich opnieuw kwaad - net
als tijdens de gemeenteraadsverga
dering van vorige week - op het CDA en
de VVD. 'Moet je meemaken: die heb
ben in de hoofdlijnen voor het welzijns
beleid een formulering laten opnemen
over de subsidie, die alleen gegeven
wordt als kan worden aangetoond dat
een groepering, ontstaan uit particu
lier initiatief - ongeacht welke maat
schappelijke stroming - in voldoende
mate levensvatbaar is en aantoonbaar
in een behoefte kan voorzien,' citeert
hij met afgrijzen. 'Als we dat doen, dan
krijgen initiatieven als een literaire sa
lon nooit meer een kans.
De dood in de pot, zo kwalificeert hij de
situatie waarin alleen nog geld be
schikbaar is voor dingen die massa's
mensen trekken. 'En hetzelfde geldt
natuurlijk ook voor films, muziek, ex
posities. Dat is toch het zout in de pap.
De overheid moet ervoor zorgen dat
dat blijft, maar daar zie.je jiiks van. En
daar verzet ik me met hand en tand te
gen. Ik hou niet van zo'n politiek van de
harde getallen waardoor dit soort din
gen het eerst 't loodje leggen. Hetzelfde
geldt voor de cursussen bij Artishock,
die pas gesubsidieerd worden als er
minimaal 15 deelnemers zijn. Een 'cul
tuurpolitiek' op plaatselijk niveau is bij
CDA en VVD niet in veilige handen, en
sinds kort blijkbaar ook niet meer bij
de PvdA.'
Volgens Jan Visser zou de plaatselijke
overheid veel meer stimulerend te
werk moeten gaan op het gebied van de
cultuur. 'Want er gebeurt nog steeds
veel moois, zoals in do Oude Kerk, met
Krijn Koetsveld en Jan Jansen, en er is
pas weer een nieuwe galerie geopend,
en aan de Bosstraat wordt een com
pleet nieuw kunstenaarscentrum opge
bouwd
Op de vraag of Soest dan op dit soort
dingen zit te wachten antwoordt hij:
'Soest zit natuurlijk nergens op te
wachten, maar je moet 't omdraaien:
als het er eenmaal is, is het levensvat
baar. en dan moet je het ondersteunen.
Niemand zit erop te wachten dat er
morgen iets in het Openluchttheater
gebeurt, maar er in best iets mee te
•doen. Als je er een paraplu boven zet,
een eenvoudige constructie, dan heb je
een schitterend theater, ook voor als
het regent.
Nadenken
Dat Jan Visser voor wat de literaire
werkgroep waarvan in later jaren ook
Ton Luiting en Nelleke Streefkerk deel
uit gingen makenbetreft voor gezien
houdt, hangt niet alleen samen met het
feit dat hij 'het allemaal al eens gezien
heeft', maar ook met de koers die de
Vereniging Artishock (sinds enige ja
ren afgescheiden van de Stichting
Kunstzinnige Vorming Artishock, die
zich is gaan richten op de 'educatieve'
aspectende laatste tijd is gaan varen.
Volgens Jan moet het bestuur van de
Vereniging goed nadenken over de
vraag: waar zijn we mee bezig en wat
willen we voor Soest, niet alleen voor
zichzelf. Het gevoel dat de doelstelling
nog serieus wordt genomen heeft hij
wél bij de Stichting, waarvan hij vice--
voorzitter is. 'Daar zijn de mensen ge
ïnspireerd bezig, vooral op de scholen,
en dat is enorm belangrijk.'
Is hij 'sadder and wiser' geworden?
'Vroeger zat ik dag en nacht in Arti
shock, maar dat breng ik niet meer op.
Niemand schijnt tegen het bestuur te
zeggen dat ze weer eens aandacht moe
ten geven aan de oorspronkelijke doel
stelling: je cultureel, maatschappelijk
en politiek inzetten voor Soest. Ik zeg
het wél, en ik heb ook 't recht om het te
zeggen.
Klap
Over de kwestie Artishock/De Borg wil
hij ook nog wel wat kwijt, in dit ver
band. 'Ik ben ook van mening dat Arti
shock in het eigen gebouw moet blij
ven. Het is ideaal, en ze horen er ook
thuis, historisch gezien. Het is twee
jaar geleden nog voor een half miljoen
gerestaureerd. Maar als ze gedwongen
worden naar De Borg te gaan, op straf
fe van opheffing - wat een doodzonde
zou zijn - dan mag dat alleen onder de
voorwaarden die Ernst Dienaar zo
voortreffelijk heeft geformuleerd, en
zoals die ook door de Rijksinspectie
Kunstzinnige Vorming worden .onder
schreven. De vereniging moet snel
gaan nadenken over wat er gaat ge
beuren met de tentoonstellingen, het
filmhuis en de literaire salon, als de
klap straks valt."
Hij is blij dat Stichting en Vereniging
Artishock een paar jaar geleden losge
koppeld zijn. 'De stichting heeft een
heel deskundig bestuur en is in de
eerste plaats gericht op het werk dat
gebeurt.' Vooral het vormende, educa
tieve karakter van dat werk vindt hij
van bijzonder groot belang. "Dat is het
begin van alles. Als dat zou worden af
gebroken zou het pas écht rampzalig
zijn.
Al is het zaterdagavond dan Jan Vis
sers officiële afscheid als lid van de li
teraire werkgroep, toch heeft hij nog
een nieuw initiatief genomen. Voordat
de dichter Rutger Kopland zelf aan
treedt wordt zijn werk eerst (vanaf 8
uur) besproken, 'om'erachter te komen
wat zo'n man is en wat hem beweegt,'
aldus Jan Visser. 'Dan zijn de mensen
een beetje voorbereid.Hij zelf is zeer
ingenomen met de komst van Rutger
Kopland, die hij beschouwt als één van
zijn persoonlijke favorieten. 'Hij is één
van de auteurs die ik zeer bewonder, en
van wie ik het gevoel heb dat ik er dicht
bij sta, ook met mijn eigen werk.' Als
voorbeeld citeert hij een gedicht van
Kopland over wat dichtkunst is:
Lijsterbessen
De dichtkunst beoefenen is
met de grootst mogelijke zorgvuldigheid
constateren dat bijvoorbeeld
in de vroege morgen
de lijsterbessen duizenden tratien dragen
als een tekening uit de kindertijd
zo rood en zo veel.
Prachtig hè verzucht hij
In Molenschot was het weer feest
de „Zonnebloem" is op bezoek geweest.
Ter gelegenheid van het15-jarig" bestaan
boden zij ons een feestmiddag aan.
Het begon met een welkomstlied
en dat ging zó!
Op de wijze van Hallie-Halló!
Zingend stelde het ,,Zonnebloem"-koor
het bestaande bestuur voor
Begeleid door de pianist Hans Kraal,
die de hele middag speelde in die feestelijke
zaal.
Onderhand genoten de bewoners op hun gemakt
Onderhand genoten de bewoners op hun gemak
van thee met heerlijke gebak
Ook de diabeten
waren niet vergeten.
Suikervrij gebak stond voor hen klaar
dus, allen smullen maar!
Na het welkomstlied
werd tot grote pret
door de heer v. Breukelen
een bingomiddag ingezet.
Hij is een ware tovenaar,
want hij speelde het klaar.
Hoe, hij het ook heeft gedaan.
Iedereen is met een prijs naar huis gegaan
Tijdens de bingo werden drankjes geschonken
en op het bestaan van de Zonnebloem geklonken.
Het hele feest werd gefilmd, misschien
zullen we dat in de één of andere krant zien.
Als dank een gift van de bewoners, en tot slot
een dankwoord van mevr. Vischer van Molenschot.
Kort, maar krachtig haalde zij aan
wat de Zonnebloem steeds voor Molenschot heeft gedaan.
Zieken bezoeken, in de toko helpen, boodschappen doen
het is werkelijk grandioos
en dat alles geheel belangeloos.
Toen wij allen voldaan
naar huis wilden gaan
stonden alle Zonnebloemdames
beeldig in "zwart-wit" gekleed
met bakken vol mooie plantjes gereed.
Zo kwam een einde aan dit feest.
Hartelijk dank „Zonnebloem" het is geweldig geweest.
De Titusville gangers zijn als scholier
naar Amerika gegaan en zowaar als
„Student Embassador" teruggekomen.
Een titel die goed was voor een oor
konde. Zeer indrukwekkend!
Laat nu de dames-waterpoloploeg van
de „Duinkikkers" een uitnodiging
hebben voor een trip naar Malta, vol
gend jaar augustus. Een bijdrage uit
de Kermispot zal er niet inzitten, want
waterpolo heeft niets met cultuur te
maken, denk ik.
Het wekelijkse rondje Soest bracht ons
naar het Nibud in Den Haag. Dat insti
tuut dat adviseert over de besteding
van het huishoudgeld, weet te vertel
len, dat het mogelijk is om voor plm.
2,25 p.p. een warme maaltijd op ta
fel te brengen. Oud nieuws voor Libel-
le-lezers.
Voor mensen, die door allerlei omstan
digheden buiten hun schuld in een
moeilijke positie terecht zijn gekomen,
staan er gelukkig vaak mensen op de
bres, die (buiten hun schuld) door al
lerlei omstandigheden in een (zeer)
comfortabele positie verkeren.
C. A. Kaal-Ouwehand
Het spuien van de verontwaardiging in de
Soester Courant over de schandelijke
adviezen van het Nibud aan de slecht
bedeelden, komt op mij over als vra
gen om bijval voor zoveel mededogen.
Verontwaariding levert immers geen
hap eten op. Vrijgevigheid is meer
waard.
Net zo typisch zijn in mijn ogen de
mensen die de mond vol hebben van
arbeidstijdverkorting, terwijl zij zelf
haast dag en nacht werken. En 'de
mensen die klagen over gebrek aan
banen en zelf na hun pensionering ge
woon betaald blijven doorwerken.
Verbeter de wereld, enz.
Wat ik niet begrijp is, dat de (m.i.
terechte) tegenstand tegen de jacht
bij de „sporf'-visserij lijkt op te hou
den. En kon de boom die voor de flat
beschildering moest wijken nu niet
overgeplant worden naar de Veldweg?
Dat minder geld niet funest hoeft te
zijn bewijst de leiding van de Kinder
boerderij. in korte tijd is men erin
geslaagd, de natuurlijke boerderij
activiteiten nieuw leven in te blazen:
meer dieren, groentetuintjes, kook
lessen, enz.
Als dat niet positief is
E. G. Timmer-Geerlings
'Artiskoop' - zo luidt de nieuwe naam
van het Kinderfilmhuis van Artishock.
Deze naam werd zondagmiddag j.1. na
afloop van de film 'De bende van hier
naast' min of meer door loting vastge
steld. De ruim 70 deelnemertjes aan de
prijsvraag, die vorige maand een for
mulier hadden uitgereikt gekregen
waarop ze de naam van hun keuze kon
den invullen, waren er vol spanning ge
tuige van hoe één van hen de naam trok
uit een hoge hoed, waarin de twintig
fraaiste en geschikste waren verza
meld. Winnaar werd tenslotte Rutger
te Vaarwerk (8) van de Insingerstraat,
die "Artiskoop" had verzonnen.
Andere namen die in de hoge hoed ver
borgen waren luidden bijvoorbeeld
'Artibios', 'Dinges', "t Klooster', of het
gewijd klinkende "t Klooster,' en ver
der 'Toverbal', of 'Scrumpie.' 'Dolle
Pret' en het wat minder in aanmerking
komende "t Mooie Spookhuis.'
Het kinderfilmhuis gaat dus voortaan
als 'Artiskoop' door het leven. Rutger
kreeg als bewijs van erkentelijkheid
een zeer fraaie tekendoos, schetsblok
en kleurpotloden, waarmee hij zich
zeer gelukkig toonde. 'Ik win nooit een
prijs dus ik word 't toch niet.' had hij
nog even tevoren verkondigd. Dat viel
dus nogal mee.
Uit de vaste bezoekers van het kinder
filmhuis is een groepje van vijf ge
vormd, die met begeleiding van Ben
Goossens en Rietje Hop telkens de
films uitzoeken. Ook dragen zij de zorg
voor het opruimen van de zaal en de
verstrekking van limonade en popcorn.
Het kinderfilmhuis loopt dan ook als
een trein 'Artiskoop' wordt één keer
per maand gehouden van 14.00 tot 16.30
uur. Vanaf 16.00 uur is in het vervolg
ook de soos geopend voor de ouders, die
hun kroost komen ophalen.
Op het programma voor de volgende
maand staat bij 'Artiskoop' de beroem
de film "Kuifje en het Haaienmeer' (25
november). Reserveren kan via de
telefoonnummers 19037 en 19577.
Rutger Kopland in Artishock
Twee gedichten van Rutger Kopland
hoopt Jan Visser zaterdagavond 3
november a.s. in één van de lesloka
len van het Artishockgebouw (bene
den) met het geïnteresseerde publiek
door te nemen en te ontleden. Deze
close-readtng begint om 20.00 uur en
is voor iedereen vrij toegankelijk.
Daarna zal de Groninger poëet zelf
om 21.00 uur in de theaterzaal (boven)
voorlezen uit eigen werk.
„Poëzie werpt vragen op. De dichter
produceert 'eenvoudige' raadsels.
Poëzie is taal, waarin eigenzinnige
mensen zich bezig houden, niet met het
repliceren van geaccepteerde wereld
beelden, maar met vragen wat zij te
vragen hebben." Aldus Rutger Kop
land (50) over zijn werk dat een schijn
van eenvoud ten toon spreidt, vaak
heel helder is, makkelijk aanspreekt
maar alleen handelt om "grote ge
voelens."
Hij is één van onze belangrijkste en
meest gelezen dichters, een "psycholo
gisch" dichter, die zonder ingewikkel
de taalspelen, in klare taal dicht over
thema's die variëren van seksualiteit
tot aan de dood. Hij toont ons een we
reld van verlangen, geluk, pijn en ver
driet, van praten, drank, vrijen en
vechten via een door familie en vrien
den bewoond décor van landschappen,
natuurtaferelen, paarden en huis
dieren.
Hij zegt: "Ik ben allang blij als mijn
poëzie de lezer raakt, ontroert, bezig
houdt of wat dan ook. Het woord be
grijpen dekt dat niet helemaal. Vroe
ger had ik al gauw het idee: als je
alles maar goed beschrijft en heel pre
cies bent, en je laat dat aan de buiten
wereld zien, dan draagt het wel iets
over. Tegenwoordig ben ik geneigd te
denken: nou, step er ook maar wat van
jezelf in."
Jan Campert-prijs
Rutger Kopland (pseudoniem van de
psychiater dr. R. H. van den Hoofd
akker) debuteerde in 1966 met de dicht
bundel "Onder het vee". Hij is twee
keer begonnen met schrijven. Eerst
als student en later op dringend ver
zoek van Aad Nuis, die bij hem in de
buurt woonde. Aanvankelijk wat anek
dotisch en ironisch publiceerde hij
later meer melancholische verzen in
"Het orgeltje van yesterday" (1968).
Voor zijn bundel "Alles op de fiets"
(1970) kreeg hij de Jan Campert-prijs.
Om zijn "Weltschmerz" wordt hij wel
als lyrisch romanticus vergeleken met
Heine, Verlaine en Keats en in ons
taalgebied met Piet Paaltjens en Hans
Lodeizen.
Rein Bloem herkent in hem de schrij
ver van talrijke "wachterliederen":
"Hij schrijft volmaakte gedichten
over de onvolmaaktheid."
In 1972 verscheen "Wie wat vindt
heeft slecht gezocht", gevolgd door
"Een lege plek om te blijven" (1975),
een bundel van 26 verzen die slechts
worden aangeduid met een Romeins
cijfers. Vóórin staat een motto van
Gerrit Krol: "Als je niet elke dag met
een stok in je ziel roert, dan vries je
dicht." Je moet jezelf voortdurend af
vragen wat in je leeft, het naar boven
halen en tot uitdrukking brengen. Iets
losmaken bij de lezer is wat de dichter
voor ogen staat. Maar Kopland schrijft
geen psychiatrische protocollen, hij
schrijft puur poëzie, en dat is het grote
verschil.
In zijn bundel "Al die mooie beloften"
(1978) publiceert hij een kort essay
"over het maken van een gedicht".
In dagboekstijl doet hij uit de doeken
hoe in twee maanden een vers regel
voor regel, woord voor woord en soms
zelfs letter voor letter, tot stand komt.
In "Dit Uitzicht" (1982) geeft hij open
lijktoe: "Ik heb geen antwoord."
JAN VISSER
MË
Donderdag 1 november 21.00 uur:
Na 'Bastille' en 'De Stille Oceaan', is
'De witte waan' de derde opmerkelijke
Nederlandse film die dit jaar uitgeko
men is. Op donderdag 1 november is
deze film in Filmhuis Artishock te zien.
In 'De witte waan' speelt Thom Hoff-
man, een van onze meest getalenteerde
acteurs, een soort moderne samoerai
die zijn inspiratie put uit verdovende
middelen. Hij heeft de banden met zijn
familie afgesneden en leeft in een ver
laten fabriek. Hij werkt daar aan sur
reële schilderijen. Als zijn moeder een
ongeluk overkomt, zoekt hij haar ten
slotte op in het ziekenhuis. Twee uit
eengedreven werelden schuiven in el
kaar. Een film over de liefde en de
dood, de angst en de moraal, de droom
en de daad. De film als filmkunst,
die meer vragen oproept dan beant
woordt.
Zeventien jaar geleden debuteerde
Adriaan Ditvoorst met de verfilming
van W. F. Hermans novelle 'Paranoia'.
Tot in het Franse gezaghebbende film
tijdschrift 'Cahiers du Cinéma', werd
hij geprezen als het belangrijkste ta
lent van de jonge Nederlandse film 'De
blinde fotograaf' 1973'Flanagan'
(1975) en 'De mantel der liefde' (1978)
gaven weinig blijk van enige
vordering. Pas met 'De witte waan',
die in april van dit jaar in première
ging, kunnen we van een vervolg spre
ken. 'De witte waan' is een film die zich
moeilijk laat beschrijven. Het is een
uitzonderlijk persoonlijke bioscoopfilm
geworden. Met het gevolg dat de film
nu alleen nog 'maar' in het filmhuis te
zien is. Ditvoorts stroom van beelden
en ideeën, doet nauwelijks concessies
aan de vermeende wensen van het pu
bliek. Hij roept meer vragen op
dan hij beantwoordt. De twee opmer
kelijke hoofdrollen worden gespeeld
door Thom Hoffman (Luger, De vierde
manen de tot dan toe nog onbekende
Belgische actrice Pim Lambeau.
Agenda: do. 8 november: 'My brother's
Wedding' van Charles Burnett (USA
1982); do. 15 november: 'Ugetsu mono-
gatari' van Kenji Mizoguchi (Japan
19531do. 22 novembe 'El Sur' van Vic-
tor Eric Spanje 19831
Aanvang: 21.00 uur.
Entree: 5,-/leden, CJP en 65+ ƒ4,-.
Zaterdag 3 november, 21.00 uur:
Op zaterdag 3 november, 's avonds om
9.00 uur, is de bekende dichter/psychia
ter Rutger Kopland te gast in de Lite
raire Salon van Artishock. Op deze
avond wórdt tevens officieel afscheid
genomen van de mede-oprichter van
de literaire werkgroep Jan Visser, die
in september zijn functies neerlegde.
Het was Vissers lang gekoesterde wens
om zijn favoriete dichter Kopland te
mogen presenteren.
Om 20.00 uur begint voor belangstellen
den een voorbespreking van enkel»
gedichten van Kopland.
De produktie is in handen van Nel
leke Streefkerk. (Gast)-presentator is
Jan Visser. Voor de muzikale afwisse
ling zorgt een Amsterdams barok-
ensemble.
Zie ook het artikel in deze krant.
0 Rietje Hop van het Kinderfilmhuis overhandigt Rutger te Vaarweg de prijs
voor zijn inzending.
Vrijdagavond 26 oktober werden in het
Restaurant "De Soester Duinen" de
diploma's uitgereikt aan de cursisten,
die bij IVN-Eemland de opleiding tot
natuurgids hadden gevolgd.
IVN-Eemland is de regionale afdeling
van het Instituut voor Natuurbescher
mingseducatie en dekt het gebied van
Baarn, Soest, Eemnes en Bunschoten-
Spakenburg. De vereniging probeert
door middel van natuurwandelingen,
excursies, werk met schoolkinderen,
wilgen knotten enz., bij de bewoners
van Eemland belangstelling te gek
ken voor de natuur én begrip voor de
noodzaak natuur en milieu te bescher
men. De cursus geeft geïnteresseerde
vrijwilligers een basis om als "natuur
gids" dit vooriichtende en instructieve
werk ter hand te nemen. Het gaat dus
om meer dan alleen het bijbrengen
van veel "kennis der natuur".
De cursus, die naast lessen ook excur
sies en andere praktische aktiviteiten
omvat, heeft ruim een jaar geduurd,
gedurende welke periode hard moest
worden gewerkt. De cursus is afge
sloten met een examen en met het
groepsgewijs uitwerken van een aan
tal voor onze gemeenschap direct nut
tige projecten.
Zo komen er in Soest - met medewer
king van de Afd. Groen en Recreatie -
twee beschreven "natuurpaden" bij,
die met gekleurde en genummerde
paaltjes gemarkeerd zullen worden.
Wij komen daar later nog op terug.
Een nieuwe gedachte was het orga
niseren van een "Doe-Wandeling" waar
bij de wandelaars op eigen gelegenheid
lopen, maar waarbij men langs de
route een aantal posten passeert waar
boeiende informatie over plant en dier
wordt geboden. In en om Baarn is een
fietsroute door de natuur bedacht met
toelichting aan wat men onderweg ziet.
Tenslotte werd een interessant pakket
uitgewerkt met natuurlessen, die met
kinderen kunnen worden gerealiseerd
in de directie omgeving van hun school.
Informele avond
Terwijl de vorige drie natuurgidsen-
cursussen werden besloten met een
zeer officiële diploma-uitreiking door
een bekende autoriteit of persoonlijk
heid, was deze keer gekozen voor een
gezellige avond onder elkaar. Zowel
door de docenten en mentoren als door
de cursisten werden leuke sketches
verzorgd en zelfs het bestuur gaf aan
het gebeuren een ludiek accent. Het
werd een bijzonder gezellige avond,
die tot na middernacht duurde.
Geslaagd voor het examen natuurgids
zijn: Henk Aerts, Pia Beckers, Daan
v.d. Berg, Inge Berkhout, Anneke
Bousardt, Karin van Dongen, Frits
van Dijk, Gert van Erk, Ger Fatels,
Rie Geleynse-v.d. Vliet, Nelly van
Hamersveld, Ad v.d. Herik, Bert Huis
man, Peter Jonker, Theo van 't Kloos
ter, Tine Kranendonk, Ton van Leeuwen,
Marcel Vossestein, Els Wieland, Ma
rijke de Wolf.
Expositie Sebo Detmers
verlengd tot 6 december
De expositie van schilderijen en te
keningen van de Soester kunste
naar Sebo Detmers, in diens eigen
atelier aan de Klein Engendaalweg
24, wordt wegens de grote belang
stelling verlengd tot 6 december
a.s. De tentoonstelling is te bezich
tigen op woensdag en donderdag
van 15.00 tot 18.00 uur en op zater
dag en zondag van 11.00 tot 18.00
