■vereniging
Amnesty organiseert Marokko-avond
Bij ons op Soest
'Proest' over vandalisme
Kingma betreurt vertrek
wijkvereniging uit de Borg
zot
Woensdag 27 maart, 20.00 uur:
'De slachte' - een Friese dijk op de
zolder van Kasteel Groeneveld
Rouw en trouw
Honds protest.
/ff.ay//
52^
Criminoloog uitgenodigd
Tekeningen patio
bungalows in
INFOcentrum
Soester Courant
bereikt wekelijks 30.000
grage lezers.
8 maart
Internationale
Vrouwendag
Maart drukke filmmaand
n WOENSDAG 6 b
Donderdag 7 maart, 21.00 uur
Filmhuis: 'Desiree' vanFelix de
Rooy
Zaterdag 9 maart, 21.00 uur:
Sjok: popdichteres Diana Ozon
Zaterdag 16 maart, 20.30 uur:
Literaire Salon met Nico
Scheepmaker
Inrich
Op woensdag 27 maart a.s. organiseert
Amnesty International Soest een Ma-
rokko-avond in de Borg. Deze avond
staat Houcine El Monouzi, een door de
groep geadopteerde Marokkaan, cen
traal. Theater, film en muziek zullen
ertoe bijdragen een beeld te vormen
van de omstandigheden waarin Houci
ne verkeert. De avond begint om 20.00
uur. De toegang is gratis.
Houcine El Manouzi is een Marokkaan
die de adoptiegroep A.I. in Soest al
een jaar bezig houdt. Toen ze de 'case'
vorig jaar aangeboden kregen van het
Nederlands Secretariaat van Amnesty
International werd hun verteld dat een
Amnestygroep elders in het land er al
vijf jaar mee doende was geweest en
uiteindelijk de moed moest opgeven.
Gezien het succes dat de adoptiegroep
heeft behaald met een vorige geadop
teerde gewetensgevangene - een Viet
namees, die na een intensieve corres
pondentie met de Vietnamese autori
teiten plotsing werd vrijgelaten uit een
heropvoedingskamp - werd de groep
voldoende ervaren geacht om met deze
Marokkaanse gewetensgevangene aan
de slag te gaan. Wat deze "case" zo
ingewikkeld maakt is het feit dat Hou
cine El Manouzi "verdwenen" is, al
13 jaarlang.
Oppositie
La Houcine Ben Ali El Manouzi, ge
boren op 11 maart 1943 te Tafraout in
Marokko, is afkomstig uit een familie
met een lange geschiedenis van poli
tieke oppositie tegen de regering van
koning Hassan II. In 1969 moet Houcine
het land verlaten na een golf van ar
restaties binnen de UNFP (een poli
tieke oppositie-partijHij vestigt zich
in Brussel, waar hij als vliegtuig-
mecaniciën werkzaam is bij de lucht
vaartmaatschappij Sabena. Naast zijn
werk is hij actief bij de organisatie
van Marokkaanse arbeiders binnen de
vakbond.
In 1971 wordt hij tijdens het proces
van Marrakech bij verstek ter dood
veroordeeld, op beschuldiging van het
plegen van een aanslag op de staats
veiligheid. Houcine vertrekt naar Tri
poli, heeft daar hetzelfde werk als in
Brussel en is ook in Tripoli actief bin
nen de vakbond.
In 1972 wordt hij, wanneer hij op weg
is van Tripoli naar Brussel, in Tunis
ontvoerd door vertegenwoordigers van
het Marokkaanse leger. Tot 1975 wordt
niets van hem vernomen, totdat er een
opsporingsbevel uitkomt van de Ma
rokkaanse autoriteiten: Houcine blijkt
ontsnapt te zijn uit een Marokkaanse
martel villa, samen met 7 andere per
sonen.
Na een week wordt het opsporingsbe
vel ingetrokken: Helaas is Houcine
gevonden. Sindsdien is van officiële zij
de niets meer van hem vernomen.
Houcine El Manouzi.
Getuigenverklaringen van exgevange-
nen doen vermoeden dat Houcine El
Manouzi sinds jaar en en dag eenzame
opsluiting "geniet" in een militair
kamp in Tazmamart, een bergdorpje
in het oosten van Marokko.
Schrijven
Een regelmatig briefverkeer van de
adoptiegroep met de autoriteiten in
Marokko lijkt tot nu toe éénrichtings
verkeer te zijn. Toch is de adoptie
groep ervan overtuigd dat regelmatig
schrijven, liefst door veel personen,
moet helpen om verandering te bren
gen in de erbarmelijke omstandighe
den waarin Houcine verkeert. Zij
vraagt zich wel af wat er van Houcine
El Manouzi over is na een martel
gang van 13 jaar gevangenischap, met
als extra kwelling de eenzame opslui
ting. Zij zet echter door, al was het
alleen maar om aan de martelende on
zekerheid van zijn familie een eind
te kunnen maken. Het is onmenselijk
te moeten leven met de vraag of je zoon
of broer nog leeft, waar hij is en te we
ten dat, hij, als hij nog leeft, heel erg
lijdt.
Theaterfilm-muziek
De adoptiegroep hoopt dat veel men
sen de avond in de Borg op 27 maart
bij zullen wonen. De theatergroep A.I.
uit Deventer zal op indringende wijze
uitbeelden wat het begrip "verdwij
nen" inhoudt. Een videofilm laat beel
den zien van de ontvoering van Houci
ne en ook van het militaire kamp te
Tazmamart, de vermoedelijke verblijf
plaats van Houcine.
Op deze avond is familie aanwezig
van Houcine. Familie die in Neder
land politiek asiel heeft gekregen na
geleden te hebben onder regering van
Hassan II.
Ook zal een Marokkaanse muziek
groep de avond verder luister bij zet
ten. De aanwezigen op deze avond zul
len in de gelegenheid worden gesteld
petitielijsten te tekenen en briefkaar
ten te sturen naar Marokko, om de
vrijlating van Houcine El Manouzi te
bepleiten.
In de "Borg", 27 maart a.s., aanvang
20.00 uur.
"Je ziet hem bijna niet in het land
schap, maar als je hem weet te vinden,
vergeet je het nooit meer", aldus
Lieuwe Wynia, initiatiefnemer van de
tentoonstelling over de Friese slaper
dijk "De Slachte", een 42 kilometer
lange dijk, die in het jaar 900 werd aan
gelegd en daarmee de oudste dijk van
Nederland is rondom de eerste polder
die ooit in Nederland werd ontworpen.
Zaterdag j.1. werd deze expositie op de
zolder van Kasteel Groeneveld geopend
en bestaat uit 43 keer drie fotopaneeltjes,
50 glazen "kistjes" met de foto en de
meestal zeer oude naam van een plaats
langs de Slacht (afkomstig van het
begrip "slaan" - een dijk slaan), een
dertigtal potloodtekeningen in zwart
wit, die het unieke landschap rondom
de dijk vastgelegd hebben, oude en
nieuwe kaarten van het gebied, dat
vroeger nog Waddenzee was en oude
gebruiksvoorwerpen uit de archieven
van het waterschap "Fryslan".
De legendarische dijk, die één meter
vijftig hoog is, kronkelt van Rauwerd
naar de Waddenzeedijk, bevat tien
sluisjes en heeft in 1835 voor 't laatst
gefunctioneerd als waterkering.
"Maar de Slachte wordt nog steeds be
heerd alsof hij echt is, vanwege zijn
historische waarde", aldus de dijk
graaf Ir. C. L. Rijpma zaterdag voor
een talrijk publiek in Groeneveld, waar
de expositie geopend werd in de Has-
selaerzaal door Ir. H. Kroes, directeur
van het "Friese Landschap".
Vooral de kleurenfoto's van NOS-me-
dewerker Will Bakker maken veel in
druk, terwijl de tekeningen van Johan
Volkerijk minder spectaculair aan
doen. Werner Paans, conservator van
Groeneveld, deelde aan alle medewer
kers een „kruukje Melm" uit.
Een bijzondere tentoonstelling die toe
gankelijk is op dinsdag, woensdag en
vrijdag van tien tot vijf uur, zaterdag
en zondag van twaalf tot vijf uur.
Maandag en donderdag gesloten.
JAN VISSER
Jongeren hebben weinig tijd en aandacht voor oude
mensen en de dingen die voorbijgaan.
Zelden vragen moderne lieden aan een bejaarde
man of vrouw: wat deed U toen, wat gebeurde er
precies in Soest, hoe zat dat eigenlijk
In Bij ons op Soestpubliceert de Soester Courant
verhalen van echte Soesters die in deze gemeente
zijn geboren of getogen.
Jan Visser loopt hen tegen het lijf, luistert geïnteres
seerd en schrijft hun relaas op.
Vandaag: Arie Tolboom (77).
De bloemist: "Ik ben geboren tussen
de bloemen, met bloemen opgegroeid
en tussen de bloemen oud geworden.
Oude Soesters noemen me Arie Tolle-
boom. Mijn geboortehuis stond aan de
Teutsholle weg 8E, nu de Prins Bern-
hardlaan. Het huis staat er nog en was
de eerste woning die op de Eng werd
gebouwd. Grootvader van moeders
kant was koetsier bij dokter Baten
burg in de villa waar nu het politie
bureau is gevestigd. Hij heette Peel
Dorrestein en overleed op de bok door
een verkeersongeluk waarbij de paar
den schrokken en de koets onder de
Gooise Stoomtram terecht kwam.
Vader, de oude Willem Tolboom, was
ook een geboren Soester, die voor die
tijd een knappe bloemisterij had. Langs
de straatkant stond een bord met de
aanduiding "Flora".
Als schooljongen (Bonifaciusschool)
liepen we vaak achter de paardentram
aan. Je moest alleen oppassen, dat de
conducteur je pet niet afpakte en in een
tuin gooide. Al jong werkte ik in de
kwekerij en moest ik bestellingen rond
brengen in spanen dozen aan de arm
op de fiets. Ik weet nog goed: we had
den een grote bestelling van bruids
werk en tafelversiering over de Eem.
Zwarte Willem zette ons over en bij de
boerderij aangekomen, bleek de moe
der van de bruidegom helemaal niet
te spreken. Haar zoon weigerde zijn
bed uit te komen (katholieken trouw
den heel vroeg 's morgens).
Hij zag verschrikkelijk tegen de huwe
lijksdag op. Maar het is wel goed ge
komen, want het echtpaar kreeg negen
kinderen.
Zo bracht ik eens een bos rode rozen
bij een dame die zei: er is hier niemand
jarig, maar komt U binnen. Toen ze
zag van wie de rozen waren, plofte ze
neer in een stoel en kuste het kaartje.
Nou, de gever maakte een goeie beurt.
Zoiets vergeet je nooit meer.
Nu heb je het hele jaar bloemen, maar
vroeger verdiende je 's winters nooit
wat. Snijbloemen waren dan schaars.
Het wemelde van de begonia's, pri
mula's, hortensia's, bolbloemen, gla
diolen en asters.
In 1922 liet vader een nieuw pand bou
wen aan de Spoorstraat 9 met een gro
te kas achter het huis met palmen en
laurieren. De tuin stond vol met dah
lia's en zonnebloemen. Veel mooier
dan die chrysantenrommel nu.
We maakten boeketten voor begrafe
nissen en bruiloften, voor rouw en
trouw. Met prachtige linten en strik
ken. Veel gelegenheidswerk met aza
lea's, lelies en aronskelken. Die wil
niemand nu meer. Met witte linten en
zwarte rouwranden. Voor de bruids
paren lelietjes-van-dalen, bouvordia,
anjers, fresia's en roosjes in mandjes.
Zie je ook niet meer. Nu zijn het scha
len van aardewerk, vroeger was het
veel glas.
Suisse
De bloemen moest je in Utrecht op
halen met de handkar. Planten arri
veerden met de trein of met bode Roest.
Foto: Goos van der Wilt
Het vak heb ik geleerd in Baarn en ik
volgde avondcursussen in Utrecht.
Toen vader stierf, nam ik "Flora"
over. Hij was heel trots op die naam.
En ook de derde generatie Tolboom
levert een goed produkt.
Als ik 's morgens de koffie op heb,
steek ik een sigaar op en ga naar de
Spoorstraat kleine bestellingen weg
brengen en wat rommelen.
Mijn vrouw Truus en ik hebben altijd
hard gewerkt in de zaak. Dat kostte
veel moeite, vooral direct na oorlog
toen dat oude geld eruit ging. Maar ik
heb altijd geluk gehad en ging er van
uit: je moet iets goeds verkopen. Daar
kwam later het tuinonderhoud bij en
kregen we personeel in dienst. Ook
zondags verkocht ik vaak heel leuk:
achterom.
Oude Soesters kennen mij vooral van
uit de kerk. Van 1934 tot 1962 haalde
ik in de Petrus Paulus het plaatsen-
geld op. Dat heb ik achtentwintig jaar
gedaan. De plaatsen in de kerk wer
den verpacht. Middenstanders hadden
een vaste plek in de kerkebanken.
Vooraan zat de gegoede burgerij met
twee etalages en achteraan had je de
armenbanken, die waren kosteloos.
Ik had een speciale handigheidje om
dat plaatsengeld op te halen. Kijk zo!
In mijn holle vuist (duim en wijsvinger
boven) stopten de kerkgangers hun
stuiver in het gat tussen mijn vingers,
als een centenbakje. Iedereen verbaas
de zich er over dat al dat geld in die
hand zat en er niet doorheen viel. Maar
dat gebeurde niet.
Vader Tolboom had ook altijd een func
tie in de kerk. Hij was een "suisse"
en liep door de kerk met een grote
sjerp over zijn borst waarop stond:
EERBIED IN GODS HUIS. Vooral de
jeugd had daar veel ontzag voor. Het
was een erebaan. Bij optochten liep
hij voorop met een stok met een zilve
ren knop. Daar had je respect voor."
JAN VISSER
AANMELDINGSPLICHT
.HuiS
HONDEN in'as gemeente Soeet
Wanneer u houder bent (of wordt) van:
a. één of meer honden en daarvan geen aangifte hebt gedaan,
b. een groter aantal honden dan waarvan u aangifte hebt gedaan,
dan dient door u binnen veertien dagen deze kaart te worden ingevuld en
gepost.
MEDEDELING AAN BURGEMEESTER EN WETHOUDERS VAN SOEST:
naam
str/nr
postc/wpi
Niet of niet bey/
hoorliike invulling
is strafbaar
is sedert
houder van
handtekenin
De aanmeldingskaart voor de hondenbelasting, die de gemeente vorige
week huis-aan-huis in Soest liet verspreiden, is in elk geval één lezer van
de Soester Courant in het verkeerde keelgat geschoten. Dat wordt in elk
geval duidelijk uit de kaart, die hij in de brievenbus van de krant depo
neerde. De lezer, wiens naam we niet hebben kunnen ontcijferen, laat zijn
ongenoegen vooral blijken in de "mededeling aan burgemeester en wet
houders". Efij de vermelding dat "niet of niet behoorlijke invulling straf
baar is" tekent hij gebelgd aan: "We leven niet meer in 1934!Kapsones
uit de regententijd'Het opschrift van de kaart heeft hij gewijzigd in "Aan
meldingsplicht voor honden in het gemeentehuis Soest".
"Progressief Soest" organiseert op
dinsdag 12 maart a.s. om 8 uur 's a-
vonds een politiek café in de Rode
Haan, Birkstraat 32 over het onder
werp vandalisme. Als intermezzi
speelt de Soester saxofonist Johnny
van Daal enkele muzikale "destruc-
tions".
Aanleiding voor deze bijeenkomst is de
pas verschenen gemeentelijke nota
"Vandalisme? Hou het gaaf" (12 pagi
na's) die deze maand in de
gemeenteraad wordt vastgesteld.
In 1983 bedroeg de schade aan gemeen
telijke eigendommen nog 60.000
gulden, vorig jaar maar liefst 135.644
gulden.
Als spreker in "Proest" is uitgenodigd
(op dit moment is zijn komst nog niet
zeker) de Amsterdamse criminoloog
Jo Horn, oud-raadslid in Amsterdam,
die in "Lokaal Bestuur" schreef:
"Waar we bij de bestrijding van de
kleine criminaliteit behoefte aan heb
ben zijn geen masterplannen, maar op
de praktijk van alledag afgestemde
concrete suggesties."
Jan Visser zal in "Proest" de volgende
vragen ter discussie stellen
- Dringt een feilloos registatiesysteem
van de politie het vandalisme terug?
- Hebben lesbrieven op school veel in
vloed op de jeugdcriminaliteit?
- Staat het welzijnswerk en de sport
wereld te trappelen activiteitenpro
gramma's te ontwikkelen voor de ge
meente?
- Is het waar dat een goed beeld van de
situatie ontbreekt?
-Waarom is de commissie Welzijns
planning van te voren niet geraad-
- Is een integrale aanpak van het pro
bleem op dit moment niet wenselijk
zoals de nota op blz. 8 stelt, omdat per
sonele middelen ontbreken?
- Is zevenduizend gulden genoeg om ef
fectieve maatregelen te nemen?
- Wordt het niet tijd het begrip "Sociale
John van Daal.
Foto: Herman van Dam.
controle" weer van stal te halen en des
noods te organiseren?
- Moet niet veel meer het instituut
"Wijkagent" worden uitgebreid?
- Is het niet zaak de aloude "Natuur-
wacht" nieuw leven in te blazen'?
Er komen nog meer vragen.
Gerichte uitnodigingen voor deze bij
eenkomst zijn verstuurd naar het ge
meentebestuur, de politieke partijen,
de politie, de scholen, jeugd- en sport
clubs, de woningbouwverenigingen, de
O.B.D.en het RIAGG.
Verder is iedereen hartelijk welkom en
de toegang is gratis.
"Spijtig," zo reageerde welzijnswet
houder Frans Kingma (PvdA) vorige
week tijdens de vergadering van de
commissie Welzijn op een vraag van
Lydia Meijer (eveneens PvdA) over
het feit dat de wijkvereniging Over-
hees de Borg heeft laten vallen en on
derdak heeft gezocht in de Vijverhof,
omdat de vereniging door de komst
van Artishock naar de Borg geen
zekerheid kon krijgen over een nieuw
huurcontract. "Er was geen reden
voor, aldus Kingma, "al kan ik me wel
voorstellen dat de wijkvereniging op
zeker heeft willen spelen."
Of de Borg in de nieuwe situatie (per 1
september moet Artishock zijn intrek
in het dorpshuis hebben genomen,
volgens de voorliggende plannenin de
problemen zou komen kon hij niet zeg
gen. "Het valt nog niet te overzien.
Half april moet de werkgroep alles op
een rijtje hebben gezet over de toekom
stige organisatie en structuur, en over
de consequenties voor het personeel. In
het openbaar kan ik daar nog niets con
creets over mededelen."
Wel merkte hij op dat een en ander zo
snel mogelijk zijn beslag moet krijgen,
omdat anders de kans groot is dat het
exploitatietekort van het dorpshuis
"helemaal de pan uitrijst." "Dat legt
een forse druk op het hele gebeuren,"
aldus de wethouder.
Cijfers
Adriaan Pothuizen (D'66) vroeg de
wethouder om commentaar naar aan
leiding van het accountantsverslag
over de jaarrekening van de Borg.
Daarin stond o.m. dat de cijfers over
de bowling, de bar en keuken-omzet
etc. niet te controleren waren geweest.
Kingma beloofde hierover kontakt op
te nemen met het Borg-bestuur. Desge-
Wethouder Frans Kingma.
vraagd merkte hij op dat de controver
se over de huur van Artishock in de
Borg inmiddels tot het verleden be
hoort. "Dat is boekhoudkundig hele
maal geregeld."
Over de meningsverschillen inzake de
energiekosten tussen Borg en Sport
stichting "Is dat geëtter nu eens afge
lopen?" informeerde Lydia Meijer)
merkte Kingma op dat eerst de cijfers
moeten worden afgewacht.
In het gemeentelijk INFOcentrum han
gen de tekeningen van de zes
geschakelde patio-bungalows die ge
bouwd gaan worden in het plan Over-
hees IV. Ze worden gebouwd onder au
spiciën van het Bouwfonds, Nederland
se Gemeenten. Verder ligt voor geïnte
resseerden gereed het beknopte over
zicht van de sociale verzekeringen (per
1 januari 1985) en de "Wegwijskrant
Subsidies en Kredieten 1985".
Op 8 maart is het Internationale Vrou
wendag. EVA organiseert een gezel
lige Koffie-ochtend in de soos-ruimte
van de vereniging Artishock. In de
regio zijn veel aktiviteiten georgani
seerd op deze dag.
Ook is er informatie over andere vrou
wen-organisaties en over de werkgroep
EVA. In de filmzaal wordt een dia
serie vertoont over 'Krisis en fascisme'.
De serie gaat over verschillen en
overeenkomsten in de krisis nu en die
van de dertiger jarenwelke rol speel
den vrouwen daarin en wat kan de
rol van de vrouwenbeweging nu zijn.
Men hoopt dat veel vrouwen een kopje
koffie (of thee) komen drinken. Open
van 9.15 uur tot 11.15 uur, in Artishock
gebouw aan de Steenhoffstraat. Kleine
kinderen zijn van hart welkom
BE
arti
Met de lente langzaam in zicht blijken
ook de activiteiten van het filmhuis toe
te nemen. Maart wordt voor de film
liefhebbers een drukke maand. Naast
de wekelijkse filmavond op de donder
dag, wordt in de weekenden van 15/16
en 30/31 maart extra aandacht besteed
aan de lange speelfilm
In het weekend van 15/16 maart staat
de Italiaanse film centraal. Dan zijn
films te zien van Lina Wertmüller
"Liefde en Anarchie" en van Michel-
angelo Antonioni "Deserto Rosso".
Voor beiden bleek dit hun sleutelfilm
te zijn: Wertmüller brak naar het grote
publiek door en voor Anonioni was dit
zijn eerste kleurenfilm. In het laatste
weekend van de maand op zaterdag 30
en zondag 31 maart, wordt in het kader
vnn Kot Noordhollands Filmfestival
vier films vertoond. Een jaarlijks fc
rugkerend festival waar een vijftien^
filmhuizen in Noord Holland en ht
Gooi aan deelnemen. In dit weekeix
zijn films te zien van Alain Resnai
"Hiroshima mon Amour", Franc
Brusati "Dimenticare Venetia", Andi%
Wadja "Les Demoiselles de Wilko
en Jaime Chavarri "Aan een Onbe
kende God".
Een interessante maand die de per
manente filmhonger enigszins kan stil-
len. Voor een uitgebreide toelichting
op deze films zie het filmschrift var
maart en de speciale festivalkrant van
het Noordhollands Filmfestival, dit
beide in het filmhuis te verkrijgen zijn.
Te zijner tijd zal ook in deze krant na
der op deze films worden ingegaan.
Nadat de toneelversie op 15 december
j.1. in Artishock te zien was, volgt nu
de filmversie. De Amerikaanse actrice
Marian Rolle speelt - in beide versies
- de hoofdrol van een zwarte vrouw,
die totaal aan de rand van de samen
leving is beland. Via flashbacks wordt
je als kijker langzamerhand duidelijk
wat de achtergronden zijn van deze
vrouw, die uiteindelijk een afschuwe
lijke daad zal voltrekken. "Desirée"
is geen film voor een gezellig avondje,
zoals dat vorige week was met "Wie
Zingt daar Zo?". Het is een zwarte
film in dubbele betekenis, met twee
ijzersterke kwaliteiten: formidabel
acteren van Marian Rolle en de teksten
van Norma de Palm, die even vlijmend
als virtuoos geformuleerd zijn. De
eerste Nederlandse zwarte film, die
vorig jaar op 15 november in wereld
première ging.
Regisseur Felix de Rooy en scenario
schrijver/producent Norman de Palm
werken al jaren in Nederland samen
in Cosmic Illusion, een kunstenaars
collectief dat tentoonstellingen, video's,
films en theaterprogramma's voort
brengt. Zo was het toneelstuk "Desi
rée" in Nederland te zien. De film
"Desirée" was in eerste instantie op
gezet als eindexamenfilm van de New-
yorkse filmacademie, maar met steun
van het Fonds voor de Nederlandse
film kon het projekt uitgroeien tot een
lange speelfilm. Het verhaal van "De
sirée" is gebaseerd op een krante-
bericht. Het gegeven is inderdaad te
macaber om te bedenken. In de begin
beelden zien we Desirée in een ver
waarloosde woning in New York rond
scharrelen met een doos. Daar spreekt
ze tegen, alsof er een kind in ligt.
Desirée is duidelijk over haar toeren
en in flashbacks wordt verteld wat er
aan die toestand vooraf is gegaan.
In die terugblikken wordt een beeld
geschetst van haar jeugd met een ta
melijk losbollige moeder, haar relatie
met haar vriend Freddy, haar "red
ding" door een sekteleider en van haar
baantje bij een rijke blanke mevrouw.
De film richt zich op de binnenwereld
van Desirée, wat onderstreept wordt
doordat vrijwel alle scènes zich in in
terieurs afspelen. Deze-theatrale-film
met eenvoudig maar knap camera
werk (let ook op de montage) word'
ook vertoond ter gelegenheid van de
Internationale dag van de Vrouw op
vrijdag 8 maart. Zo wordt in Artishock
met de werkgroep EVA een koffie-och
tend op deze vrijdag van 9.15-11.15 uur
georganiseerd met informatie over al-
lerleid vrouwenactiviteiten.
Aanvang: 21.00uur.
Entree: 5,-/leden, cjpen65+ ƒ4,-.
Agenda: Voor donderdag 14 maart
wordt de tweede film van Theo van
Gogh "Een Dagje naar het strand"
(Ned. 1984) vertoond. Een ontroerende
film over de verhouding tussen een
eenzame man en zijn gehandicapte
dochtertje.
De jongerenwerkgroep Sjok (vanaf 16
jaar) brengt op zaterdag 9 maart de
bekende Amsterdamse popdichteres
Diana Ozon opnieuw naar Soest. Op
nieuw, omdat Diana Ozon in september
1983 samen met Hans Plomp al eerder
en met veel succes op het Artishock
podium stond.
Diana Ozon behoort samen met Jules
Deelder, Ton Lebbink, Bart Chabot,
Simon Vinkenoog en Johnny van Doorn
- om de bekendste te noemen - tot de
groep dichters die op literaire mani
festaties voor de nodige vaart en swing
zorgen en er zodoende een vrolijk ge
heel van maken. Zij zoeken de direkte
confrontatie op met hun publiek en
zijn daarom ook te vinden op plaatsen,
waarvan vele dichters zouden gruwen
om er voor te lezen. Zoals op (pop)festi
vals, in rumoerige cafe's, in jongeren
centra en zaterdagavond in Artishock.
Deze dichters worden ook wel pop- en
punkdichter danwel perlorming poets
genoemd. Wat hen onderscheidt van ve
le andere dichters is behalve hun
maatschappelijke betrokkenheid de
wijze waarop ze hun werk brengen.
Ze doen méér dan alleen maar voor
lezen. Ze maken er vaak een hele show
van. Zo ook Diana, die hevig gebarend
of subtiel meetikkend het ritme van
Op zaterdagavond 16 maart a.s. zal de
bekende journalist/dichter Nico Scheep
maker de hoofdpersoon zijn in de
'Literaire Salon" van Artishock. Voor
de muzikale afwisseling zorgen pianiste
Jennifer Ferguson en hoboïst Simon
Koeten. Zij zullen werken spelen van
o.a. Nielsen, Poulenc en Ravel.
Nico Scheepmaker studeerde Slavi
sche talen aan de Universiteit van
Amsterdam. Hij vertaalde o.a. Dokter
Zjivago van de Russische schrijver
Boris Pasternak. Hij kreeg in 1958 de
Anne Frankprijs. Als journalist kreeg
hij grote bekendheid als expert op het
gebied van voetbal, Russische dissi
denten en televisie. Voor o.a. De Gooi
en Eemlander verzorgt hij de rubriek
"Trijfel". Onlangs kwam hij in de
belangstelling door zijn initiatief om
zijn privé-prijs Cestoda toe te kennen
aan Hugo Brandt Costius, die echter
deze prijs weigerde. Ook als dichter
is Nico Scheepmaker actief, bekend
werd zijn bundel "Poëtisch fietsen",
Hij zal zich in de Literaire Salon voor-
haar gedichten aangeeft. Diana Ozon
werd in 1959 in Amsterdam geboren.
In 1977 verlaat ze de Rietveld Aca
demie, wordt medewerkster van het
underground tijdschrift "De Koe
Crandt" en begint op te treden. Sa
men met twee medewerkers van "De
KoeCrandt" richtte Diana Neder
lands eerste punk-club op: "DDT 666"
in Amsterdam.
Dat haar belangstelling verder reikte
dan de Amsterdamse punkscène, blijkt
onder meer uit haar reizen naar Afri
ka, die ook in haar werk zijn terug te vin
den. Verder deed ze twee radioshows
voor de VPRO, werkte mee aan hot
werkloos kunstenaarscollectief "De
Zebra" en ging de confrontatie aan
met twee punkbands. In 1982 maakte
Diana samen met de sonoloog en mu
sicus Wisch de cassette "Laag bij de
Gronds", die bij Blessure Records is
uitgegeven. In eigen beheer gaf ze één
proza- en vier gedichtenbundels uit.
Bij de jonge Amsterdamse uitgeverij
Guus Bauer verschenen van haar de
gedichtenbundels "Laag bij de Gronds"
en "De Obscure Camera". Verder is
bij Bulkboek onder de titel "De Popdich-
ters" enig werk van haar opgenomen.
Aanvang: 21.00uur.
Entree5,-/leden, cjp en 65 4,-.
al bezighouden met de thema's tele
visie, voetbal en Rusland.
Jennifer Ferguson, geboren in Peters-
borough (Engeland), studeerde aan
het conservatorium in London. Zij
heeft veel begeleid in Engeland, Israël
en Nederland, vormt een vast piano
duo met Sophie Jonge vos én treedt
regelmatig op met hoboïst Simon Koe
ten.
Simon Koeten, werd geboren in Alk
maar, studeerde in Arnhem en Am-
sterdarm Hij was bijna veertig jaar
als hoboïst verbonden aan radio- en t.v.
orkesten, gaf hoboles aan het Ko
ninklijke Conservatorium in Den
Haag en waa een veelgevraagd solist in
Nederland, Duitsland en Denemarken
Thans is hij dirigent van een Interna
tionaal Jeugdorkest in Zuid-Frankrijk.
De literair muzikale avond begint om
20.30 uur.
Produktie: Ton Luiting. Presentatie:
Aad Post.
Om 20.00 uur verzorgt Jan Visser een
close reading" van werk van Nico
Scheepmaker.
Entree: 5,-/leden, cjp en 65+ ƒ4,-.
Wilde planter
dat wel doen?
er zal gebeur
De aanleg va
plantentuin
winning, gedi
van de cultui
uit eigen lai
anderen (mt
argwanend
waan meests
mogelij khedi
ter zijn dan 1
den op dinsdi
De heer H.
in het Med
over de inric
Voordat U
perimentere
kijkje te ge
vele heemp
is. Fraaie 1
P. Thijsse-]
Braak in A
huis is de h
kant", op
Spierhuis te
Beginnen r
beginnen n
tuinen heb
grond, wa
overwoeke
sen, zuring
De heer Bi
manieren
rijke gron
en ook ui'
specifiek n
Dit kan b
wat natte'
oude stene
de liefheb
een plaats
tuin kurm
verander»
Mede aar
planten r
riete sta
den krijg
mogelijk!
