ans
lermans
Het voordeel van
je eigen bankrekening
isalleenmetdeze
pen te beschrijven 1
mWGfoeduil
¥.90
iii
atryn
Mevrouw Alexander'Ik heb het vak in
zekere zin met bloedend hart verlaten'
Sportieve Recreatie van de Heideweg
nu naar de Valeriaanstraat (Mavo)
Meningen
van lezers
Feestelijk welkom voor solo-fietser
Soest krijgt afdeling van Katholieke
Bond van Ouderen
\e ouder dan 16
want alsje nu een bank-
girorekening Dy
GhS opent, hebjemeteer
een prlwa spaar-
rekewttQ, Met&en
tmsv hefst53/<%.
LrMjedez&
mtepetrt.
Sondssfff-
bondsspaarbank
PAGINA 10
MDPEREN, gg*
m1
-yn
e Jenever
WOENSDAG 14 AUGUSTUS 1985
SOESTER COURANT
PAGINA 11
Soester vroedvrouw legde praktijk na 38 jaar neer
Mailings
direct-mail-
service
uitbesteden:
vaak dé oplossing
ËKI/I/IEK
Bisschop Tutu
Oprichtingsvergadering op 20 augustus a.s.
VOOR DAMES EN HEREN
Inschrijving begint deze week
Volksuniversiteit op nieuw adres
AAR IN FILIALEN MET EEN
ENlOF VLEESAFDELING
'M ZATERDAG 17 AUGUSTUS A S
JONGE JENEVER
"Een geboorte is altijd weer iets
unieks, al is het ook nog zo gewoon. Ik
heb het elke keer weer als een groot
wonder ervaren, waarbij ik mij heel
dicht betrokken voelde. In zekere zin
heb ik het vak dan ook met bloedend
hart verlaten..."
Met deze woorden maakt mevrouw
J.M. Alexander-Mineur, de bekende
Soester verloskundige, duidelijk hoe
zeer zij gehecht is geweest aan het
"vak" dat zij per 1 juli j.i. heeft beëin
digd. Per die datum heeft ze haar prak
tijk overgedragen aan het jonge verlos
kundigen-echtpaar Leijs.
Mevrouw Alexander nam in 1956 de
praktijk over van haar zuster, me
vrouw C. Fugers-Mineur, nog altijd
een bekende klank in Soest. In de jaren
daarvoor had zij al met haar samenge
werkt en haar bij gelegenheid vervan
gen. Hoeveel jonge Soesters mevrouw
Alexander in al die jaren "op de wereld
heeft gezet" weet ze niet precies, "ik
heb het niet zo precies bijgehouden,
maar het moeten er enige duizenden
zijn..."
Dat mevrouw Alexander lang haar
praktijk heeft gehad wordt ook
duidelijk uit het feit dat ze de laatste
jaren al met de derde generatie
kraamvrouwen bezig was. "Een aan
staande moeder vertelde me onlangs
nog dat ik zelfs haar oma had verlost.1
Vijftig jaar geleden, als 17-jarige
startte mevrouw Alexander haar
loopbaan in de gezondheidszorg in de
B-verpleging, nauwkeuriger gezegdin
de psychiatrie. Na Heerlen (vroed
vrouwenschool volgde ze de opleiding
A-verpleging, in de oorlogsjaren. "Wat
me daarna in de verloskunde aantrok
was dat ik ook het "normale" functio
neren van de mens leerde kennen. Ik
heb altijd veel steun gehad van m'n B-
opleiding, ook in de verloskunde. Ik
had geleerd rustig te zijn als anderen
onrustig waren. Dat is me altijd van
pas gekomen, want zeker vroeger
raakten kraamvrouwen nogal eens in
paniek als de geboorte zich aankondig
de."
Meer ontspannen
Tegenwoordig weten de aanstaande
moeders meestal heel goed wat hun te
wachten staat, aldus mevrouw Alexan
der. "Ze baren tegenwoordig meer
ontspannen. Een bevalling was
vroeger vaak een angstig iets; de vrou
wen waren ook minder goed voorge
licht. Dat is in deze tijd van openheid
gelukkig wel anders
Kinderen komen nog steeds op dezelfde
manier op de wereld als vroeger, maar
in het hele gebeuren rondom de beval
ling is toch wel het nodige veranderd.
"Ik heb altijd veel tijd besteed aan
bijscholing, om op de hoogte te blijven
van de nieuwste ontwikkelingen in de
verloskunde. Maandelijks ging ik naar
het AZU in Utrecht, waar ik met
plezier luisterde naar een specialist,
vroeger vroedvrouw, nu gynaecoloog.
Dat ging vooral over de bevalling
thuis, die tegenwoordig erg "in" is, ook
in Soest.
Eén keer per jaar ging ik voor
nascholing naar de Nijmeegse Rad
bout Universiteit. Dan kreeg je een
hele dag college van een gynaecoloog,
een professor in de kindergeneeskunde
en andere specialisten. Daar werd veel
tijd besteed aan zaken als hartmassa
ge en beademing, ingeval een baby ter
wereld kwam met ademhalingsmoei
lijkheden. Aan het eind van de dag was
er dan een kwis, waarbij je jezelf kon
testen op je parate kennis en wat je die
dag had opgestoken
De tijd dat aanstaande moeders het
liefst in het ziekenhuis bevielen, waar
het kraambed van tien dagen dan ook
werd doorgebracht, ligt al weer
geruime tijd achter ons. 'Als een jonge
.moeder door huiselijke omstandighe
den één dag eerder naar huis wilde
moest je als verloskundige hemel en
aarde bewegen. De verpleging vond
dat maar niets; er kon immers nog van
alles gebeuren? Tegenwoordig mag de
patiënt al na een minimum van zes uur
rust met eigen vervoer naar huis. En
dan heeft ze in de tussentijd al gekeken
naar het baden van de baby, zich ge
doucht en gekleed. Als ze op een flat
woont, zonder lift, klimt ze nog eens zes
trappen. Zo kan het dus blijkbaar ook,
en dat allemaal in het kader van de be
zuinigingen van het ziekenfonds. Het is
een hele inspanning."
In de loop der jaren nam de praktijk
van Mevrouw Alexander een enorme
omvang aan. Niet alleen in Soest, maar
ook in de wijde omtrek deed ze haar
werk: Lelystad, Almere, Bilthoven,
Bunschoten, Spakenburg, Ermelo,
Amersfoort, Leusden, Utrecht,
Nieuwegein, Maarssenbroek, Blari-
cum, Hilversum, Soesterberg - op al
die plaatsen hielp zij jonge wereldbur
gers in het leven.
"Meestal waren dat oude klantjes van
me, die ik in Soest al had geholpen en
die later verhuisd waren. Ze hadden
het ervoor over naar m'n spreekuur te
komen, als ik maar naar hen kwam als
ze gingen bevallen. Wonder boven
wonder ben ik nooit dubbel bezig ge
weest, als ik zover van huis moest.
Zonder geluk vaart nu eenmaal nie
mand wel. Ik liet de patiënten altijd de
vrije keus, als ze naar een ziekenhuis
wilden."
Foto: Herman van Dam
Straalkacheltje
In vroeger jaren ging mevrouw Alex
ander op de fiets naar de patiënten toe,
"Er was destijds nog geen centrale
verwarming, en dan nam ik op mijn
fiets een straalkacheltje mee. Dat ge
luid van metaal op metaal op de
hobbelkeien, het kletterde zo lekker.
De mensen hoorden "de juffrouw" al
van verre naderen
Mevrouw Alexander maakte nogal
eens gebruik van wonderolie als de
aanstaande moeder meende 42 weken
zwanger te zijn maar de bevalling
uitbleef. "Alleen mijn recept, of het af
geven van het flesje wonderolie, was
soms al voldoende om op gang te ko
men. Het kwam nogal eens voor dat
een kraamvrouw, die in het ziekenhuis
zou worden opgenomen, me belde en
vroeg of ik even wilde komen kijken,
omdat de weeën al begonnen waren.
De wonderolie had dus weer goed ge
werkt. Tot grote opluchting van ieder
een kon ze dan thuis blijven. Thuis
bevalt het best," aldus de verloskundi
ge in ruste.
Goede herinneringen bewaart me
vrouw Alexander aan talloze geboor
tes. "De jonge ouders en de familie zijn
de vroedvrouw altijd erg dankbaar, als
alles goed verlopen is en dat wordt dan
ook niet onder stoelen of banken gesto
ken. Maar als er iets fout gaat moet ze
dat ook helpen dragen; dan kunnen de
kraamvisites erg zwaar zijn en moet er
veel, heel veel gepraat worden. Ik heb
erg veel geleerd van ouders die een
mongooltje kregen en die dat kranig
verwerkten. Ik heb ervaren dat niet al
leen vreugde een echtpaar dichter bij
elkaar kan brengen, maar zeker ook
verdriet."
Rijkdom
Vroedvrouw zijn is niet één van de
makkelijkste beroepen, weet mevrouw
Alexander, maar wel één van de mooi
ste. "Het is onbetaalbaar werk. Je
steekt er zoveel uren in, dag en nacht.
Maar je krijgt er een enorme geestelij
ke rijkdom voor terug. Tijdens zwan
gerschap en bevalling zijn de ouders
vaak zo open, ze komen dikwijls met
hun problemen en dan hoef je als
vroedvrouw niets te zeggen, alleen
maar te luisteren.
In haar lange loopbaan heeft mevrouw
Alexander natuurlijk het nodige mee
gemaakt, zoals die gedenkwaardige
kerstnacht, toen ze met haar fiets op
weg was naar de kraamvrouw. Onder
weg kwam ze de echtgenoot tegen, die
haar in volle vaart toeriep; "De deur
staat open, je kunt erin. Ik ga effe 'n
baby-uitzet halen bij De Vlijt." De dag
na kerstmis kreeg ik de rekening van
de winkelier. De jonge vader had hem
midden in de kerstnacht uit bed gebeld
en gezegd: "Ik moet voor de
vroedvrouw direct een baby-uitzet heb
ben. Zij heeft 'm besteld"."
Of het merkwaardige verhaal van de
jonge moeder die elk jaar een kind
kreeg en de vroedvrouw met ontstelte
nis mededeelde dat ze op advies van de
buurvrouw twee dozen zwarte
schoensmeer had opgegeten en "er nu
toch aan was geraakt". Ze bedoelde
weer zwanger te zijn.
"Op een Sinterklaasmorgen kreeg ik
een telefoontje van een jonge moeder.
Ik ging er wat gehaast naartoe, want ik
was die ochtend dubbel bezig. Op het
bewuste adres stond een aantal fietsen
voor de deur. Ik dacht: O hemel, ik ben
te laat. Het kind is er al en ze hebben
Jan en alleman erbij geroepen. Ik
haastte me de kamer binnen en stuitte
tot m'n grote verbazing op tien goed
heiligmannen, die rug aan rug zaten, in
vol ornaat, stilzwijgend, zich voorbe
reidend om uit te rukken naar de
diverse scholen. De aanstaande vader
was onderwijzer en tevens grimeur.
Geschrokken van de doodse stilte van
al die bisschoppen spoedde ik me de
trap op en botste daar tegen een paar
Zwarte Pieten op. Eén van hen deed de
deur van de slaapkamer open en wie
schetst mijn verbazing toen ik daar de
aanstaande moeder ontwaarde,
rechtop in bed, met een mijter op haar
hoofd. Mijn haast was nog niet zo no
dig-"
Kind of hond
Mevrouw Alexander kan smakelijk
vertellen uit haar jarenlange praktijk.
Ook bijvoorbeeld over die artsen
vrouw, die haar eens toevertrouwde bij
een toevallige ontmoeting op straat dat
zij en haar man nog niet wisten wat ze
zouden nemeneen tweede kind of een
hond. "Later bleken ze toch maar voor
de hond te hebben gekozen, maar nog
weer later kwam er toch een tweede
kind." Mevrouw Alexander voegt er
aan toe; "Een kind is geen kwestie van
nemen; het is maar afwachten wat je
krijgt."
Nog een mooie anekdote is het verhaal
van haar aanhouding door de politie,
toen ze midden in de nacht uit het duis
tere bos kwam rijden. "Wat doet u zo
laat in het bos?" vroeg de politieman,
die haar met een fel licht bescheen.
Toen zij zich bekend maakte klonk het:
"O, u bent mevrouw Alexander. U mag
doorrijden." Onmiddellijk daarna had
den de agenten, tot verbazing van de
boswachter en zijn vrouw, in het holst
van de nacht aangebeld en hen als eer
sten gefeliciteerd.
Het afscheid van haar praktijk, na
ongeveer 38 jaar, betekende voor
mevrouw Alexander dat ze zich heeft
moeten losscheuren van alle vertrouw
de kontakten. "Ik heb heel veel
reakties gekregen, hartelijk en
spontane brieven, bloemen, planten,
geboortekaartjes en bezoekjes, soms
van patiënten van jaren geleden. Die
hebben me stil gemaakt en vervuld van
intense dankbaarheid. Ik zie terug op
een zeer gelukkige tijd in mijn leven en
ga nu volop genieten van die zee van
vrije tijd, die ik nooit eerder heb ge
kend."
Veel van die vrije tijd zal gaan zitten in
de familiekring van mevrouw Alexan
der. Vooral zal ze gaan genieten van
haar zes kleinkinderen, die ze bij haar
drie schoondochters zelf op de wereld
mocht helpen zetten. "Dat was voor
mij de bekroning van mijn verloskun
dige werk."
Tot slot een boodschap aan de aan
staande moeders van Soest: "Wanneer
u meent zwanger te zijn, kunt u zich
direct vervoegen bij uw veloskundige.
U heeft hiervoor geen verwijskaart
nodig."
Wat allang in de bedoeling lag van
de Gemeente om de bestemming van de
gymzaal aan de Heideweg te wijzigen,
gaat nu gebeuren. De tafeltennisver
eniging heeft nu de beschikking gekre
gen over die zaal zodat de Sportieve
Recreatie moest uitwijken naar een
andere accommodatie. Na bijna 7 jaar
gaat nu dus de vrijblijvende Sportieve
Recreatie naar de gymzaal van de
Van de Hucht Ivo-Mavo school aan de
Valeriaanstraat.
Op dezelfde avond en dezelfde uren
wordt het nu nog gemakkelijker voor
de dames en de heren om gebruik te
maken van deze recreatieve manier
van sporten, omdat deze zaal veel cen
traler ligt tussen en in de nabijheid
van de wijkcentra. Het is nu nog maar
een kwestie van de flat uit of de
straat oversteken om deze "drempel
loze" manier van sporten te bezoeken.
De trouwe deelnemers en deelneem
sters zullen ook nu weer ongetwijfeld
de weg weten te vinden naar de Va
leriaanstraat en voor velen zal het
wellicht een hernieuwde kennismaking
zijn. Voor hen is het voldoende te ver
melden dat er m.i.v. donderdag 22 au
gustus weer begonnen wordt op de ge
bruikelijke tijden: 19.30-20.30 uur:
dames; 20.30-21.30 uur; dames; 21.30-
22.30uur: heren.
Wat doen ze nu eigenlijk bij die Spor
tieve Recreatie?
Sporten en bewegen op een recreatieve
manier. Geen wedstrijden of compe
tities met verplichte trainingen via.lid-
maatschap van de vereniging. Nee, wie
zin heeft, komt om een uurtje onge
dwongen sportief bezig zijn, samen met
een gezellige groep.
Een gedegen warming-up wordt ge
volgd door een wat intensiever loop-
spel. Daarna volgen er steeds wisse
lende balspelen met tussendoor nog
z'n 10 minuten flinke (grond)oefenin
gen. Men doet naar eigen inzicht en
kunnen mee. Nogmaals, er worden
geen prestaties van u verwacht, noch
van de leider, noch van de andere
deelnemers. U bepaalt zelf de hoeveel
heid inspanning,of zo u wilt, ontspan
ning, waarbij het spelplezier voorop
staat en niet de juiste naleving van
spelregels of andere overbodige ver
plichtingen.
Dankzij de medewerking van de ge
meente is de huur nu acceptabel ge
worden zodat ook de prijs gezakt is
met een gulden naar 3,- (al sinds
maart) en wellicht zit er nog een ver
laging van de deelnemersprijs in. Iets
wat de toekomst zal uitwijzen.
Mocht u nog meer informatie willen
hebben, bel dan de recreatie sport
leider WalterClephas, tel. 02154-18903),
of kom gewoon eens kijken (en mee
doen
Extra sportkleding is niet vereist wel
meegebrachte gymnastiekschoenen.
Vanaf donderdag 22 augustus bent u
welkom.
tikken, kopiëren, drukken,
adresseren, postklaar
maken en verzenden
direct-mail-service
J centrum voor tekstverwerking bv
Bergstraat 10
Amersfoort 033 - 631824*
Een openbare school naar een bisschop
vernoemen is dat niet (in dit geval
zelfs letterlijkwat heel ver gezocht?
Desmond Tutu, de zwarte strijder te
gen apartheid en winnaar van de No
belprijs voor de vrede is een moedig
mens. Maar is het eigenlijk niet vrij
normaal dat de bisschop uit hoofde van
zijn beroep, of roeping zo u wilt, een
vreedzame strijd voert tegen het on
recht van de apartheidspolitiek? Daar
bij "vecht" hij wél voor zijn eigen ras..
Dom genoeg begrijp ik toch niet zo
goed in welk opzicht zijn "strijd" te
vergelijken valt met die van het school
team van De Blokkendoos-Ingenhof-
school. Er spreekt volgens mij een ze
kere miskeuring uit, want de situatie
hier is, gelukkig, immers niet te ver
gelijken met die in Zuid-Afrika; Ik kan
mij niet aan de indruk onttrekken dat
het, over de hoofden van jonge kinde
ren heen, aan de man brengen van je
goede intenties een beetje op effect
berekend is. Ieder weldenkend mens
is tegen discriminatie, zeker op veilige
afstand. Ik bedoel 'maar: als je zelf in
een wespennest terecht komt, zou dat
best funest kunnen zijn voor je goede
bedoelingen. Omdat er aan mijzelf een
tintje (geen luchtje hoop ik) zit, weet ik
uit ervaring dat discriminatie het best
te bestrijden is door aanvaarding van
anderen, maar vooral ook van jezelf,
ongeacht kleur, geloof, afkomst of
stand. Een gepast gevoel van eigen
waarde is ook nooit weg.
Dat er in Zuid-Afrika een mensont
erende politiek wordt bedreven is jam
mer genoeg maar al te waar. Helaas
echter is in ons eigen land, met alle
rechten en vrijheden, de toekomst ook
niet helemaal fris, verkrachtingen (van
heel jonge kinderen soms) moord, ge
weld, roof enz. zijn aan de orde van de
dag. Is het niet beter om met man en
macht eerst ons eigen puin te ruimen?
Hebben wij geen krachtpatser op dat
gebied in onze naaste omgeving die
het vernoemen waard is geef dan de
nieuwe school liever een doodgewone
eenvoudige naam. Een beetje symbo
liek kan ook nog wel, als Anne Frank
er maar buiten mag blijven. Of ben ik
misschien de enige die van mening is
dat wij zelf te weinig gedaan hebben
aan het tragische lot van Anne Frank
en met haar, van vele anderen te
voorkomen? Verdringen wij, wijzend
naar de afschuwelijke nazi-terreur,
niet onze eigen schuldgevoelens? De
verzetsmensen, die gered hebben wat
er te redden viel, daar waren er jam
mer genoeg veel te weinig van, maar
laten wij werken aan een goede toe
komst voor onze (kleine) kinderen.
Voorlopig hebben die genoeg aan een
flinke dosis parate kennis. Problemen
waar wij zelf geen weg mee weten,
zijn geen kinderkost. Als de jeugd
leert, dat ze elkaar op de speelplaats
geen beentje mogen lichten, werkt dat
in hun latere leven misschien positief
door.
Enfin, dit was het dan weer wat ik
kwijt moest, maar ik wil toch nog
maar eens benadrukken, dat ik steeds
uitsluitend mijn eigen mening vertolk.
Toch weet ik maar al te goed, dat
afwijkende meningen meestal niet in
dank worden afgenomen.
Ik besef dat ook terdege dat ik met
dit stukje in het bijzonder, het risico
loop dat een van mijn naasten (en daar
door ikzelf ook) hierdoor benadeeld
kan worden. Toch blijf ik erbij, dat je
je mening moet durven geven, ongeacht
de eventuele nare gevolgen ervan.
Nederlanders heten tolerant te zijn en
daar hoop ik dan maar op.
E. G. Timmer-Geerlings
Autospiegel vernield
De heer R. S. uit Soest meldde de po
litie vorige week dat onbekenden de
spiegel van zijn auto hadden vernield.
Dé wagen stond geparkeerd aan de
Van Lenneplaan
Familieleden, vrienden en buren hebben vorige week
donderdag de 42-jarige Soester Leendert van den Bosch
een feestelijk welkom bereid bij zijn terugkeer aan de
Koninginnelaan.
Dat gebeurde nadat Van den Bosch in zijn eentje een
fietstocht naar dePyreneeën had volbracht. Hij werd bij
zijn woning opgewacht en ontvangen met bloemen, kran
sen en een ereboog.
Een groot bord vermeldde zijn niet geringe prestatie:
"Welkom thuis na 3500 kilometer Tour de France solo.
Leendert, te gek!"
Van den Bosch, in het dagelijks leven adjunct-directeur
bij de Vrije Leergangen van de VU in Amsterdam, fietst
vrijwel elke dag op en neer naar zijn werk. Voordat
hij aan zijn solotocht door Frankrijk begon had hij
relatief niet eens zoveel kilometers in de benen, al had
hij al tweemaal rond het IJsselmeer gereden. Drieëneen
halve week geleden vertrok hij naar het zuiden.
De propaganda-aktie van de laatste
maanden om tot oprichting van een
afdeling Soest van de Katholieke Bond
van Ouderen te komen is tot nu toe
succesvol verlopen. Een 25-tal vrou
wen en mannen gaven zich op als lid.
Intussen is er ook een bespreking ge
weest met het Bestuur van de Inter
parochiële Ouderen Sociëteit, waarbij
kon worden vastgesteld dat in verband
met de moeilijkheden die er zijn met
Fietsendieven
aangehouden
De politie heeft in het weekeinde twee
mannen uit Soest aangehouden, die
even tevoren aan de Kamperfoelie
straat een groene jongensfiets hadden
weggenomen. De heer T.D. kwam
daarvan aangifte doen op het politiebu
reau. Onderweg naar huis zag hij op de
Dalweg twee jongens lopen met de ge
stolen fiets. Hij reed onmiddellijk te
rug naar het bureau en vertelde wat hij
had gezien. De politie hield daarop de
17-jarige B.S. uit Hilversum aan. Deze
verklaarde echter de fiets zojuist te
hebben gekocht van twee mannen, die
nog langs de Dalweg liepen, de 30-
jarige C.E. en de 36-jarige H.W.B.
beiden uit Soest. De politie nam hen
mee naar het bureau, waar zij een
bekentenis aflegden.
Politie vindt kostbaar
horloge terug
In de nacht van zaterdag op zondag
zocht mevrouw R. uit Bussum kontakt
met de Soester politie, omdat zij in het
grind bij een restaurant aan de Prins
Hendriklaan haar witgouden horloge,
bezet met briljanten, had verloren. Het
horloge had een waarde van ca. 5000
gulden. Mevrouw R. had aanvankelijk
zelf gezocht, maar was er niet in ge
slaagd het te vinden. De politie nam de
zoektocht over en al na een kwartier
had zij succes. Het horloge werd aan
getroffen en aan de eigenares overhan
digd.
Jongeman mishandeld
Na het verlaten van een bar aan de Van
Weedestraat werd de 18-jarige J.A.L.
uit Soest door een andere jongeman en
kele malen hard in het gezicht gesla
gen. Hij liep daarbij een gebroken neus-
op, waaraan hij geopereerd zal moeten
worden. De identiteit van de dader is
bekend. De politie zet het onderzoek
voort.
Foto-apparatuur gestolen
Mevrouw M.O. van de Vermeerlaan
deed vorige week bij de politie aangifte
van de diefstal van een fototoestel,
een flitser en een verrekijker. De spul
len waren door een onbekende wegge
nomen terwijl de familie, na thuiskomst
van de vakantie, de wagen aan het
uitladen was. De waarde van de buit
bedraagt 646 gulden.
het Gecoördineerd Bejaardenwerk, de
oprichting van een katholieke afdeling
van de KBO in Soest niet alleen ge
wenst, maar ook noodzakelijk is te
noemen.
Vandaar dat alle katholieke ouderen
die zich inmiddels als lid hebben ge
meld, maar ook hen die belangstelling
willen tonen, worden uitgenodigd aan
wezig te zijn bij de oprichtingsverga
dering van de afdeling Soest, die zal
worden gehouden op dinsdag 20 augus
tus 1985, 's middags om 14.30 uur (half
drie) in de foyer van de Mariakerk,
Nieuwerhoek, Soestdijk.
Tijdens deze bijeenkomst zal de voor
zitter van de KBO in de provincie U-
trecht, de heer Th. J. A. Sturken-
boom, de noodzakelijkheid van een
eigen katholieke organisatie voor oude
ren uiteenzetten en tot oprichting van
de afdeling overgaan.
Het provinciaal bestuur hoopt en ver
trouwt erop dat velen aan deze op
roep gehoor zullen geven en deze bij
eenkomst zullen bezoeken. Koffie zal
gratis worden aangeboden. Wie echter
niet in de gelegenheid is deze middag
bijeenkomst bij te wonen en toch lid
wenst te worden van de KBO, die
landelijk al meer dan 200.000 leden
telt, kan zich schriftelijk of telefonisch
opgeven bij het kontakt-adres; de heer
G. Haas, Wiardi Beckmanstraat 382,
3762 HL Soest, tel. 22291.
Net een haart e beter
HAARMODE
BEETZLAAN 74
TEL. 02155-13990
Dze week wordt in Soest en Soesterberg huis aan huis de nieuwe
folder van de Volksuniversiteit Soest/Soesterberg verspreid, die een schat
aan informatie bevat over alle cursussen die in het nieuwe seizoen
worden gegeven.
De Volksuniversiteit opereert intussen vanaf een nieuw adres, sinds de
ruimte in het Artishockgebouw aan de Steenhoffstraat is verlaten. De V.U.
heeft haar nieuwe onderkomen gevonden in het gebouw van de Muziek
school aan het Kerkplein naast de Petrus- en Paulus kerk
Ook de openingstijden zijn veranderd. Die zijn nu: elke donderdag van
10.00 tot 13.30 uur (met uitzondering van de schoolvakanties).
Om de nieuwe inschrijvingen zo vlot mogelijk te laten verlopen is het
kantoor van de Volksuniversiteit in de periode van 16 augustus tot en met
3 september ook op andere tijdstippen geopend: dinsdag en vrijdag van
13.30 tot 15.30 uur, zaterdag van 10.00 tot 12.00 uur.
Op zaterdag 31 augustus zijn bovendien de docenten aanwezig tijdens
een "open huis"; zij geven dan Informatie en advies bij het kiezen van
het cursusniveau.
Voor een volledig overzicht van het cursusaanbod en het inschrijf
formulier raadplege men de folder, die bovendien nog verkrijgbaar is
op de gebruikelijke adressen, zoals de bibliotheek en de boekhandel.
Het Kombi Pakket is een bankgiro-
rekening met daaraan gekoppeld een
spaarrekening. Het spaartegoed is altijd
vrij opneembaar en tot je 26ste jaar kun je
gebruikmaken van het Kombi Pakket.
Het rentegevend tegoed bedraagt
maximaal f 30.000,-. De handige opberg-
map is gratis. En bij het openen van de
spaarrekening met een minimale inleg
van f 25,- ontvang je een Parkerpen of een
premie van f7,50.
De Bondsspaarbank doet altijd meer
Midden Noord en Oost Nederland spaarbank
Soest: Van Weedestraat 5, Tel. 16600 - Smitsweg 18 hoek Nieuweweg,
Tel. 19525 - Soesterbergsestraat 32, Tel. 18016 - Tamboerijn 23, Tel. 23280.
