O
AVENUE
Jeugd enthousiast over waterspektakel
tijdens braderie Smitshof
Dr. L. J. v.d. Brom wint bijzondere prijs
met briljant theologisch proefschrift
^jehannc
TU IN-ADVIESCENTRUM
't vamlcckoogt
d'Oh
VvOES^'
Opa's
onder
elkaar
'Brabant van hoog tot laag'
Pentekeningen van Kees Koster
in Kasteel Groene veld
Predikant van Emmakerk in Soest
'Theologie behoeft logika'
LIVE OPTREDEN
Cartier aanstekers bij
tabakspeciaalzaak Van Kleef
Gemeentebestuur schrijft provincie
over stortgaten achter Beukenlaan
voor doe-het-zelvers
Hoogteverschillen geven meer ruimte! (deell)
WOENSDAG 11 SEPTEMBER 1985
SOESTER COURANT
PAGINA 14 W0EN£
w. door Arie
Wandelaar
Het gebeurde een week of wat geleden.
Op een moment dat we niks te wachten
waren rinkelde de telefoon.
"Pa", klonk 't aan de andere kant van
de lijn, "we gaan 14 september naar
Frankrijk. Zouden jullie Sebastiaan
voor een weekje kunnen hebben?"
Sebastiaan, ons eerste en tot nu toe
enige kleinkind, acht maanden oud,
toebehorend aan onze oudste dochter
en haar besnorde metgezel voor het
leven. Een mededeling dat Arie alle
zes in de lotto goed had zou hem op dat
moment niet gelukkiger hebben ge
maakt.
Want hoe kijk je als kersverse groot
ouders tegen ontwikkelingen en ver
anderingen op afstand aan?
Wanneer het schaap van toeten noch
blazen weet is 't allemaal voorspelbaar.
Alle bij zijn komst direct of indirect
betrokkenen stellen vast dat het hoopje
mensenkind dat in de wieg ligt onge
veer op ieder van hen lijkt. De nieuwe
ouders worden ondergesneeuwd met
adviezen die in vele gevallen reeds
lang voltooid verleden tijd zijn, en ver
volgens doen de supporters een stapje
terug. Je wordt toeschouwer. Een rol
die ons wat kinderen betreft vreemd is.
De uitnodiging om als invaller op te
draven werd dan ook met warmte ont
vangen. Vader en moedertje spelen;
hoe was 't ook weer?
Na aanvaarding van de verantwoorde
lijke opdracht ging Marie van start
met het nemen van voor de hand lig
gende praktische maatregelen. Van de
buurvrouw kreeg ze de toezegging dat
er een wandelwagentje kon worden ge
leend, in de wasserette kocht ze van
een bevriende was- en mangelrelatie
een box, en ook een compleet kinderle-
dikantje ging na zoveel jaren opnieuw
tot de inventaris van huize Wandelaar
behoren.
Naarmate de datum van "als 't kindje
binnenkomt" naderde stelde Arie met
enige lichte wrevel vast dat van zijn
kant iedere inbreng ontbroken had.
Teneinde op Sebastiaan straks een on
uitwisbare indruk te maken nam hij
zich voor 't recreatieve gedeelte voor
zijn rekening te nemen.
"Hoe zal dat gaan?" informeerde
Marie toen het onderwerp ter sprake
kwam. "Laat dat maar aan mij over",
beloofde Arie zonder het achterste van
z'n tong te laten zien.
Omdat hij zichzelf en Sebastiaan had
beloofd iedere dag met broo^ de ^end
jes te gaan voeren ging hij dezer dagen
op onderzoek uit en ontdekte na hard
nekkig zoeken iets dat op een vijver
leek waar eenden zwemwedstrijden
hielden, of zich her en der repten ten
einde in hun onderhoud te voorzien. Ze
werden daarbij terzijde gestaan door
een wat uit het lood getilde oude man,
zijn schouders stonden scheef, die met
grote regelmaat restanten van de in
houd van de broodtrommel serveerde.
Waarschijnlijk, omdat Arie met lege
handen stond, beschouwde hij hem niet
als concurrent en begon een vrijblij
vend praatje. "Lijkt mij lekker een
eend te zijn", stelde hij vast. "Lekker
met jet blote kont in het water en ma
ling aan de mensen hebben."
Op het water maakten enkele eenden
een kwakend geluid.
Instemming of afkeuring, we zullen
't nooit weten. De oude man offreer
de Arie een pepermuntje en liet weten
dat je als Opa altijd zuurtjes, peper
muntjes en gekleurde ballen op zak
moet hebben.
"Ze zijn verwend", vervolgde hij, "ze
kijken altijd 't eerst naar je handen.
Vroeger was dat anders. Verwennen
was er niet bij. Wat hadden ouders en
kinderen nou te verteren? Alleen de
rijkdom had wat te verteren."
Van het gezicht van de man viel te le
zen dat hij ooit, lang geleden, op een
etagewoning in een druk bevolkte
straat had geleefd. Zo'n sloppenwijk
die bij gebrek aan gevoel voor de juiste
definitie soms gezellig werd genoemd
door mensen die het geluk hadden er
zelf niet te hoeven wonen.
"Tegenwoordig is het anders. Waar
koop je nog een losse toverbal of een
stuk zoet hout? Het zit allemaal in
gTootverpakking. Kunnen de kinderen
ook niet helpen, maar treurig is het
wel.''
Afgaande op het royale senior uiterlijk
van de oude man trachtte Arie, als
Opa-in-de-leer, hem andere, wat meer
praktische, uitspraken te ontlokken.
"Hoe veel kleinkinderen heeft U?"
vroeg Arie om een begin te maken.
De oude man antwoordde niet en gooide
een extra portie retourbrood in het
water.
"IK heb er één", liet Arie weten.
"Dan bent U een gelukkig mens". Het
werd even stil. Beide partijen konden
kennelijk met het gesprek geen kant
uit.
Arie probeerde 't nog een keer. "Ziet
U ze veel, de kleinkinderen? Met iets
van verbazing op zijn gezicht keek hij
Arie aan. "Die daar", hij wees met
zijn vinger naar de eenden, "zie ik
iedere dag. Dat zijn mijn kleinkinde
ren." Met bevende vingers haalde hij
de laatste pepermuntjes uit z'n rolletje
en gooide het bij wijze van dessert in
het water, zich vervolgens tot Arie
wendend met de mededeling: "Ik weet
niet wat uw plannen zijn, maar dit is
wél mijn plekkie hoor."
Nog is het geen 14 september.
Ari& heeft dus een paar dagen de tijd
een ander stekkie te zoeken.
Een goede verstaander heeft immers
maar een paar woorden nodig.
ARIE WANDELAAR
Installatiebedrijf
j. cornelisse bv
Computer-
beveiligingen
Tel. (02155)13014-12577
Vooral de jeugd heeft zich vorige week
enthousiast getoond als deelnemers
aan het waterspektakel, dat daar tij
dens de braderie van de Smitshof-win
keliers was georganiseerd. De ouderen
voelden er niet voor zich met een kus
sen in het toch wat frisse water te
laten meppen.
De jeugd had aanzienlijk minder last
van koudwatervrees.
In de drie verschillende leeftijdsca
tegorieën werden de volgende deelne-
mertjes winnaar: Victor Kuyt (7-9 jaar),
Guido Kisner (10-12 jaar)en Jan Wil
lem Klaarwater 13-15 jaar)
Tijdens de braderiee heerste er een ge
zellige drukte in het winkelcentrum.
De meeste aandacht was duidelijk voor
het waterspektakel, al konden de be
zoekers ook aan andere spelletjes mee-
den, zoals het kauwgombellen bla
zen etc.
Welkom in
Hotel, Café, Restaurant,
Motel
HET WITTE HUIS
in Soest
Ook gelegenheid voor
bruiloften en partijen
Birkstraat 138 - 3188 HN Soest
Telefoon (033) 11141* 14140
Telex 19419 nl
Tot 21 oktober 1985 is in Kasteel Groe-
neveld een tentoonstelling van Kees
Koster uit Tilburg te zien van penteke
ningen uit Brabant en Zeeland.
Kees Koster, Rotterdammer van ge
boorte, kwam in de oorlogsjaren in
Brabant terecht en vond daar gast
vrijheid Hij kreeg zijn opleiding aan de
Leergangen in Tilburg en er groeide
een grote genegenheid voor het Bra
bantse landschap en zijn bewoners.
De Meierij, de Baronie, de Peel en de
Kempen zijn de gebieden waar hij zijn
inspiratie zoekt. Vooral karakteristie
ke gebouwen, zoals oude boerderijen,
huizen, kastelen en kerktorens die drei
gen te verdwijnen, legt hij vast in
fraaie pentekeningen. Hij wordt hierbij
door o.a. Het Brabants Heem.
Het Provinciaal Genoodschap en ande
re verengingen die zich met het land
schap bezig houden.
De collectie tekeningen in Kasteel
Groeneveld toont Brabant van oostnaar
west, van hoog tot laag. Daarnaast is
een tiental prenten te zien, getekend
in Zeeland.
Gezien de grote belangstelling voor de
tekeningen van Kees Koster is er een
speciale map met tekeningen gerepro
duceerd. Deze is te kopp bij de re
ceptie van het kasteel.
De toegang tot de tentoonstelling is
gratis. Openingstijden: dinsdag, woens
dag en vrijdag van 10.00 tot 17.00 uur;
zaterdag en zondag/van 12.00 tot 17.00
uur.
De predikant van de hervormde Emmakerk aan de Regentesselaan in
Soest, dr^ L. J. van den Brom, ontving onlangs de Mallinckrodtprijs. Deze
prijs wordt eenmaal in de tien jaar toegekend voor de beste theologische
dissertatie (proefschrift) in die periode. In het Utrechtse Universisteits-
blad had Armand Heijnen naar aanleiding van de toekenning van deze prijs
een gesprek met dr. Van den Brom, dat zeker ook voor lezers van de Soes-
ter Courant interessant is. Het interview nemen wij - met welwillende toe
stemming van het Universisteitsblad - hierbij in zijn geheel over.
Voor zijn dissertatie 'God alomtegen
woordig' krijgt de Soester predikant dr
LJ. van den Brom de Mallinckrodt-prijs
van de Groningse universiteit. In 1968
wisselde Van den Brom de laboratorium-
jas voor de domineestoga, maar zijn ken
nis van de fysika nam hij mee naar de
studie van de theologie, de godsdienst-
wijsbegeerte en de systematische theolo
gie om precies te zijn. "Toen ik overstap
te van fysika naar theologie viel mij op
hoe hier met woordspelletjes gewerkt
werd. Mystificeren is een kwaaltje van
theologen." In 1982 promoveerde hij in
Utrecht bij prof. dr V. Brümmer. Ook in
zijn proefschrift is hij ten strijde getrok
ken tegen die mystifikatie. Naar verluidt
een briljant proefschrift, hetgeen met de
toekenning van de Groningse prijs nog
eens onderstfeept wordt.
Begin deze eeuw al stelde een Duits logikus
dat het tijd werd dat theologen eens wat
minder poneerden en meer argumenteerden.
Van den Brom nam het zich ter harte: "Elk
spreken moet duidelijk en bewijsbaar zijn. Ik
moet mij aan logische regels houden, ook als ik
over God spreek. Anders weet ik niet wat ik
zeg. Er zijn theologen die zeggen dat God ver
heven is boven de logika. Maar dat vind ik een
kategorie-fout. Spreken over God is gehouden
aan logische regels vanwege de verstaanbaar
heid. Logika heeft betrekking op het menselijk
spreken, niet op het objekt van spreken. Dat
wordt nog wel eens verward.
Hij is niet de eerste Utrechtse geleerde die de
prijs toegewezen krijgt. Eerder, in 1945 ont
ving de oud-rektor Van Unnik een nieuw-tes-
tamentikus, de prijs en in 1975 was de dogma-
tikus De Kneijff aan de beurt.
Na het overlijden van de Groningse hoogle
raar Mallinckrodt werd een fonds ingesteld,
waaruit één keer in de tien jaar een naar hem
vernoemde prijs wordt bekostigd, die toege
kend wordt aan de beste dissertatie uit dat de
cennium. Mallinckrodt, een van de laatste
vertegenwoordigers van de zogenaamde Gro
ningse richting, die op zoek was naar het
eigene van de Nederlandse theologische tradi
tie, is nu min of meer in de vergetelheid
geraakt en het is dan ook beslist niet zo dat de
prijs wordt toegekend aan een intellektuele
nazaat van hem. Behalve de genoemde
Utrechtse theologen vielen nog een kuituur-t
heoloog, een godsdienstfenomenoloog en een
kerkhistorikus in de prijzen.
Horlogemaker
Van den Brom: "Ik zie de toekenning van de
prijs als een erkenning van het feit dat ik
fundamenteel onderzoek heb gedaan, dat wel
iswaar niet modieus is, maar dat een terrein
aanraakt dat in de Nederlandse theologie sinds
de zeventiende, achttiende eeuw min of meer
genegeerd werd, namelijk het terrein van de
grondslagen van de theologie. En die grondsla
gen, daar kun je eigenlijk niet omheen. Nu pas
zie je dat theologie weer in diskussie raakt met
andere wetenschappen, en ik heb geprobeerd
aan die diskussie een steentje bij te dragen. Ik
heb, als van huis uit bèta-man, mijn exakte
kennis willen relateren aan wat de theologie
over God zegt.
'Reason and revelation must be associated',
heeft de Engelse filosoof John Locke eens
gezegd. In het achttiende-eeuwse Nederland
vond deze uitspraak wel gehoor. Een aantal
Verlichte theologen bedreef hun wetenschap
op een verstandelijke manier, en ging in de
natuur op zoek naar een handelende en vooral
scheppende God, daarbij geholpen door novi
teiten als mikroskopen en telelenzen. Voelt
Van den Brom zich verwant aan deze zoge
naamde fysiko-theologen?
"Wel in de zin dat zij God zagen als iets te
maken hebbend met de fysische werkelijkheid.
Maar hun opvatting dat de natuurlijke bouw
werkjes zo kunstig zijn dat er wel een God ach
ter móet zitten, gaat mij te veel in de richting
van een Godsbewijs. De visie dat God een han
delende persoon is, die een relatie met de mens
zoekt, raakt bij de fysiko-theologen te veel op
de achtergrond. Wat zij deden is eigenlijk een
variant op de visie van God als horlogemaker.
Om God te kennen, moet je weten hoe het hor
loge werkt, en daarom onderzochten zij de
natuur zo intensief.
Hoewel het tegendeel gesuggereerd is; lag het
persé niet in Van den Broms bedoeling om
een Godsbewijs te leveren.
"Ik heb geprobeerd met wijsgerige en theore-
tisch-natuurkundige formuleringen de voor
stelbaarheid van Gods presentie te beschrijven.
Dus niet zijn vaststelbaarheid in natuur-weten
schappelijke zin, maar de voorstelbaarheid van
God als ruimtelijk bij de empirische werkelijk
heid betrokken.
Dimensies
Daartoe maakte hij gebrtrik van een meer-di-
mensionale ruimte-theorie. Aan het ons be
kende vier-dimensionale kontinuüm (de drie
ruimte dimensies en de tijdsdimensie) voegde
Van den Brom een X aantal andere dimensies
toe. Een idee dat ook in de fysika aanvaard is.
Zo wordt het vreemde, dualistische gedrag
van sommige elementaire deeltjes zoals elek
tronen, die zowel de vorm van een golf als van
een deeltje (een bolletje) kunnen aannemen,
door sommigen opgevat als een vierde röimte-
-dimensie. En die meer-dimensionaliteit zie je
ook terugkomen in de theorieën over de zwar
te gaten in de moderne astronomie.
Het feit dat je theorieën over meer-dimensio-
naliteit ook in de fysika tegenkomt, is nog
geen bewijs, maar het maakt volgens Van den
Brom een ruimtelijke, alomtegenwoordige
God wel voorstelbaar.
"Ik denk dat je moet zeggen dat God een
oneindig aantal dimensies heeft, inklusief de
vier ons bekende, en dat hij vanwege die meer-
-dimensionaliteit, die ik bij gebrek aan een
betere term gemakshalve maar het 'buiten'
noem, niet vast te leggen is in een experiment.
Heeft dit streven naar het aantonen van de
voorstelbaarheid van God iets te maken met
de toenemende ontkerkelijking
en ongelovigheid? Met andere woorden, wilt
u aantonen dat de voorstelling van God als
een persoon achter alle dingen ook voor de
moderne mens een akseptabele voorstelling
is?
Van den Brom: "Die voorstelling is niet onre
delijk, maar zij hangt van je eigen levensbe
schouwing a), niet van wetenschappelijke Jak
toren. In feite heb ik geprobeerd de theoloog
Èultmann te weerleggen, die nogal wat invloed
heeft en die zaken als hemel, hemelvaart, hel
en dergelijke naar het rijk der mythologie heeft
verwezen. Ik probeer duidelijk te maken dat
zulk soort zaken, dat de ruimtelijkheid en
lichamelijkheid van God, wel degelijk voorstel
baar zijn, ook binnen een modern wetenschap
pelijk koncept.
Dat het hier niet om bewijsbaarheid maar om
voorstelbaarheid gaat, is geen vaag theolo
gisch gebabbel, maar past geheel in de mo
dern-wetenschappelijke paradigma-theo
rieën. Elke wetenschap werkt met modellen
en gebruikt daartoe bepaalde redukties.
Dr. L.J. van den Brom
"IK wil de versnippering in een psychologische
werkelijkheid, een biologische werkelijkheid,
een sociologische werkelijkheid, een theologi
sche werkelijkheid en noem maar op, tegen
gaan". aldus Van den Brom. "Er is één kom-
plete menselijke werkelijkheid, en ik wit voor
komen dat mijn theoretische bril mijn opvattin
gen bekrompen maakt. De vraag is dus; 'hoe
ver ga je met je redukties?' Die mag je niet
heilig verklaren. Einstein heeft met zijn relati
viteitstheorie duidelijk aangetoond, dat het ge
sloten kausaal fysika-beeld, zoals dat door
onze redukties was ontstaan, niet klopt. Een
theoloog die de reduktie toepast dat onze wer
kelijkheid los staat van God, gaat mijns inziens
te ver. Zoals elke wetenschapper zijn métier be
drijft uit een aantal metafysische vooronderstel
lingen, zo gaat de theoloog uit van een hande
lende God, die kenbaar is geworden in de
geschiedenis van Israël en van Jezus Christus.
Samenhang
Het paradigma van de handelende God is
oorzaak van Van den Broms dynamische
Godsbeeld. God is volgens hem niet tijdloos
en evenmin ruimtegebonden in de deistischë
zin van uitsluitend vóór alles aanwezig, maar
God is aktief in de geschiedenis.
"In ons spreken over God is tijd wezenlijk en
veranderlijkheid is voor God dan ook geen ne
gatieve kategorie. Daarmee wil ik niet zeggen
dat God verantwoordelijk is voor de verande
ringen in de geschiedenis, want dan Zou de per
soonlijke identiteit van de mens in het gedrang
komen en zouden wij vervallen tot een heilloos
fatalisme. Wat ik bedoel, is dat God een hande
lende persoon is die een relatie met de mens
zoekt en dus niet verantwoordelijk gesteld kan
worden voor de akt van de mens. Hij is alleen
indirekt verantwoordelijk in de zin dal hij mij
als mens gewild heeft.
Heeft dit nogal theoretisch bezig zijn over de
ruimtelijke voorstelbaarheid van God nog iets
te maken met het ambt van predikant, dat
Van den Brom in Soest uitoefent? Bestaat er
niet een enorme diskrepantie tussen deze stu
deerkamer-geleerdheid en de alledaagse prak
tijk van grotere en kleinere problemen van ge
meenteleden?
Van den Brom: "Existentieelgezegd: 'Zonder
dit soort onderzoek zou ik geen predikant
kunnen zijn.' De alledaagse problemen van
mijn gemeenteleden hebben een wereldbe
schouwelijke achtergrond en daarop word ik
aangesproken. In mijn theoretisch bezig-zijn
vorm ik schakels, aan de hand waarvan ik
daarop kan inspringen: 'Wat zeg ik en wat durf
ik niet te zeggen?' Zo heb ik een wereldbeeld
ontwikkeld waarbinnen het denken aan God
niet onredelijk is. Elk mens, of het nou een
boer of een direkteur is, vraagt op een gegeven
moment naar de samenhang in het leven, naar
de grond van zijn of haar ethische normen,
naar organische verbanden. Geen mens kan le
ven zonder samenhang. Voor mij persoonlijk
is die samenhang kenbaar geworden in de
persoon van Jezus Christus over wie je mense
lijk kunt spreken in termen van God.
armand heijnen
ZONDAG 15 SEPTEMBER
van de groep
Aanvang
21.00 uur
VAN WEEDESTRAAT 253
SOEST
FIRE FIRT FIRE FIRE FIRE FIRE
Mythen en legenden verhalen over de
meest uiteenlópende experimenten,
door zowel wésterse als oosterse vol
ken ondernomen, om vuur te kunnen
maken. Belangrijke stromingen als
voorlopers van de aansteker waren
enerzijds het produceren van vonken
d.m.v. een schokeffect "metaal tegen
vuurstenen" anderzijds d.m.v. wrij
ving.
Sinds prometheus was het echter niet
voldoende vuur te produceren.
Belangrijker was het vuur te
overwinnen, sterker nog: het vuur te
conserveren. Door de eeuwen heen ont
stond er een strijd tussen natuurkun
digen en chemici om uiteindelijk "de
aansteker" als gebruiksvoorwerp te
ontwikkelen.
Aansteker als sieraad
Cartier, juweliers sinds 1847, met ge
voel voor techniek, ethiek en perfectie,
gaven de aansteker een "luxe uiter
lijk". Louis Cartier hield zich als be
roemd en vooraanstaand ontwerper
hoofdzakelijk bezig met het ontwerpen
van juwelen en horloges. In de twinti
ger jaren echter ontwierp hij de eerste
aanstekers. De eerste gesigneerde
vlam aanschouwde het daglicht en
werd een internationaal succes.
Trouw aan de stijl van het huis, door
drongen van Cartiers tijdloze wortels,
presenteert Alain Perrin, de huidige
president van Cartier, Cartier aan een
breder publiek met interesse voor stijl
en raffinement: het "Must"-concept is
een feit. De ovale Cartier aansteker is
het eerste belangrijke Must-artikel
met een esprit van traditie en eigen
tijdse technische innovatie.
Een historisch ontwerp: de aanste
ker met ingebouwd horloge van Cartier
uit 1929.
De Kollektie 1985 bestaat uit:
- De ovale aansteker verguld, verzil
verd of lak.
- De aansteker 3 ringen verguld, lak en
staal legering.
- De 5-kantige Must aansteker verguld
verzilverd, lak en staal legering.
- Tafelaanstekers.
Cartier-aanstekers genieten een
internationale garantie. Ze zijn te zien
en te koop bij Tabakspeciaalzaak Van
Kleef, Van Weedestraat 86.
Commissieleden binnenkort op werkbezoek
Na afloop van de commissieverga
dering van Bedrijven Personeel
vorige week nodigde de heer Kuyer
vanaf de publieke tribune het pro
gressieve raadslid Jan Visser uit eens
te komen kijken op zijn terrein, dat
in Soest bekend staat als "het stort-
gat van Kuyer".
Onmiddelijk boog wethouder Oude
mans (WD) met instemming van de
overige commissieleden de uitnodi
ging om in een georganiseerd werk
bezoek aan de stortgaten van de ge
broeders Beyer en de heren Kok en
Kuyer. Centraal in de discussie
stond woensdagavond een notitie van
B&W over de stand van zaken met
betrekking tot de stortgaten achter
de Beukenlaan, die op verzoek van
Visser door het college is geprodu
ceerd. "Ik ben erg geschrokken van
het resultaat. De bodem blijkt ver-
ontreingd wat ik reeds vermoedde.
De gemeente legt nu de verantwoorde
lijkheid bij de provincie en alle po
gingen sinds 1968 om de zaak te
sluiten hebben gefaald", aldus de P.S-
man, die de houding van het gemeente
bestuur te laks vond en te lakoniek.
Wethouder Oudemans gaf toe dat men
tot nu toe probeerde "de kool en de
geit te sparen, omdat de werkgele
genheid van zes personeelsleden op
de tocht staat, wasnneer men in
grijpt". Alle raadsleden onderstreep
ten de kritiek van Visser, behalve
Arie van den Breemer (CDA), die
betoogde dat het gemeentebestuur nog
nooit ter plekke investeringen had
gepleegd om overlast en verontreini
ging tegen te gaan. Wethouder Oude
mans beloofde de provincie schrifte
lijk onder de druk te zetten de
bepalingen van de Afvalstoffenwet;
toe te passen en het antwoord v an
de provincie voor de commissieleden
ter inzage te leggen. De provinciale
milieuinspecteur is van mening dat
het op- en overslagbedrijf van de ge
broeders Beyer gesloten moet worden,
het stortgat van Kok buiten gebruik
moet worden gesteld en bij het stort
gat van Kuyer de naleving van de
vergunning afgedwongen moet wor
den.
't Is moar te hopen daawwe niet doaluk
braangd kriege op Soest, waant we
hebbe geejn bluswoater genogt! Daa's
ok waat. Hoe kaan daat noeng woar
weze - we hebbe de woaterfebriek toch
vlaak bie ongs? Toch haa'k ut aal
'edaacht, waant ongderlest woare ze
vaan de woaterleiding bie ming in de
stroat an de gaang om heule slote woa-
ter te loate vurtstrome. En daat deeje
ze ok op aangdere ploatse, zaag ik
loater.
Toeng woare ze denk' aal an ut kieke
hoeveul of t'r nog in de buze zaat. As ze
overaal zo laang woare blieve kieke as
bie ongs in de stroat, daan had d'r ze
ker geejn woater genogt meer in 'ezete
as de nood an de maan waas 'ekomme.
Voortemee hewwe nieuwe braangd-
weerwoages moar geejn woater. En
daat nog wel noa zo'n laange naatte
zomer!
Ze hebbe ut aalsmoar over de eerste
en tweejde uutrukwoages, moar ak bie
de braangweercentroale kiekt, daan
ziet ik t'r wel tieng stoan! Eerst wouw
de road geejn geld geve veur nieuwe
uutrukkers, moar as t'r voortemee
braangdweermaanne met pensioen
aafzwoaje, hoeve ze mingder salloaris
se te betoale en zo komt t'r daan geld
vrie veur nieuwe roojehoanvaangers.
Daan kroajt de braangdweer wel victo
rie, moar intusse snaap Ik d'r geejn
baarst vaan, waat ovve ze daan wille.
Je zouw omtrent kenne zeige: hoe
mingder spuutgaaste, hoe meer uutruk
woages, niewoar? En wie motter daan
op zitte? En doar komt nog bie daat de
sjuffeurs te vaar vaan de centroale
wone, volges ongze kraangt. Zo kriege
we traammelaant met de braangd!
Moar zo as ik ut bekiet, kaan ut maak-
keluk zaat aangders. Geef aal die sjuf
feurs un uutrukwoage meej noar huus.
We hebbe nege stuurmaanne en tieng
woages. Daa's dus nog ééjn reserve
op staal. Motte ze netuurlijk wel aal
die rooje kaarre eerluk verdele over
Soest en daan ben ze veul eerder bie
de braangd as noeng. Zo kriegt iedere
sjuffeur de snaabbel in ze eige buurt.
In de centroale zouw je daan ruumte
vrie kriege veur filioale vaan ut ge-
meengtehuus. Daat spoart all weer
nieuwe beraak.„j. Licht ken doaro de
kwietscheldaafdeling in komme.
Trouwes, hoe zit daat mettut nieuwe
pliesiebero? Ze zouwe in september an
ut mulle goan. Ik goat wel drie kere per
daag kieke an de Daalweg, ak tied het,
moar ik ziet doaro nog niks vaan ut
bou wriepmoake
De gemeengte loat Hannes toch niet
veur poal stoan? Ik hettut "joawoord"
veur de bouw ongderlest in daank
ongtvaange, moar woar blieve de
doade noeng? Is t'r nog un stukkie in
sproak goan dwaarsleige op un end?
Je weet ut moar nooit vaandoag de
daag!
Ajje 't ming vroagt, daan mok zeige,
daa'k me eige aafvroag of t'r licht
nog eerst un stel tute in de VUT mot
goan lope om zo meer finaancieel
staarke-aarmslaag te kriege.
Daat ken nooit, waant we hebbe d'r
net weer un nieuwe hoofdinspecteur
bie. Ajje daat moar weet!
HANNES VAN DE NENG
kontoor
effiaencv
Steenhoffstraat 13
3764 BH Soest
Telefoon 02155-10115
VERKOOP VAN:
Datasafes
Inbouwkluizen
Kluizen
Brandkasten
I.v.m. verkoop Artishockgebouw
Interculturele manifestatie gaat
(voorlopig) niet door
De interculturele manifestatie, die onder de titel "Noord/Oost/Zuid_West"
op zaterdag 21 september zou worden gehouden in en rond het Artishock
gebouw aan de Steenhoffstraat/Parallelweg is tot nader order uitgesteld
Dit in verband met de voorgenomen verkoop van het gebouw, wSarover
de gemeenteraad overigens op 19 september beslist.
Op dit moment is het nog onzeker wanneer er waar de manifestatie wél
zal plaatsvinden. Men geve acht op berichten in de pers.
Erik van Dorresteyn j
medewerker 't Vaarderhoogt
JïMÏB
Niveauverschillen maken een tuin groter; vooral
achterin geplaatst geven ze aan de tuin een indruk
van uitgestrektheid. Om er voor te zorgen dat aan
gebrachte niveauverschillen niet wegspoelen moe
ten we de grond op de een of andere manier keren.
Materialen die hier geschikt voor zijn vinden we in
ruim assortiment. In veel gevallen zal er gekozen
worden voor een houten grondkering. Hout sluit
door zijn natuurlijke aard dan ook heel goed aan bij
de beplanting. Zodra er voor hout gekozen wordt
zijn een paar factoren heel belangrijk. In de eerste
plaats is dat de verduurzaming van het hout. Een
houten grondkering is voortdurend in kontakt met
de (vochtige) grond waardoor onbehandeld hout
snel zal gaan rotten. Er zijn wel hardhout soorten
als meranti en azobé die niet rotten, maar deze zijn
vrij kostbaar. Tegenwoordig is echter veel tuinhout
dat op tuincentra wordt aangeboden drukgeïmpreg-
neerd. Het schimmelwerend middel wordt onder
verhitting en zeer hoge druk (14 atmosfeer) in het
hout geperst. Hierdoor krijgen de schimmels die rot
ting veroorzaken geen kans meer om in het hout
door te dringen. Drukgeïmpregneerd hout mogen
we zeker niet verwarren met geïmpregneerd hout.
Een fabrikant mag zijn rondpalen of minibiels na
melijk al geïmpregneerd noemen als deze slechts
korte tijd in carbolineum gedompeld zijn geweest.
De beschermende waarde van deze behandeling is
vanzelfsprekend veel kleiner. Een tweede belang
rijk punt is, dat we een houten grondkering die een
bepaalde kleur moet krijgen niet met verf maar met
beits behandelen. Verf sluit het hout af. Daardoor
kan het nog in het hout aanwezige vocht niet naar
buiten, zodat kans op rotting alsnog aanwezig is.
Bovendien zal de verf na verloop van tijd gaan blad
deren. Beits daarentegen ademt" zodat vocni een
Wat ziJn zoal de mogelijkheden met
hout? Welnu, er zijn nogal wat houtprodukten in
de handel tegenwoordig, maar ik zal de meest ge
schikte soorten even de revue laten passeren
Allereerst hebben we natuurlijk de biel (meervoud
biels) die als grondkering In vooral wat grotere tui
nen goed bruikbaar Is. Biels worden bij kleinere
hoogteverschillen tot 2 biels hoog los gestapeld
Bij grotere niveauverschillen kunnen we ze beter
onderling verbinden met bielzenspijkers, (extra lan
ge spijkers). Biels hoeven in tegenstelling tot de
meeste andere houtprodukten niet behandeld te
wordem Een tweede mogelijkheid ia de rond of
paUisadepaal in diverse diameters verkrijgbaar.
EïL' i r. PUnt' strak Sefre88d of geschild.
Rondpalen met een geringe diameter geven een
kleine tuin meer afmeting. Geschilde palen zijn
veel grilliger om te zien dan de strak gefreesde
Voor elk wat wils dus: bij het maken van een balli
sade, die als grondkering moet gaan fungeren kun-
rwn we op meerdere manieren te werk gaan
Werken we met ronde vormen dan is het 't verstan
digst de palen minstens een derde van hun lengte
keerd^gaat worden tde kant^Ue wrcf niet
tegen de wand sfeof!
iendie voor LeauVeïschS SfS*
BA
Mid
37
Tel.
van 12
En
Iedere
LI
Tuinbroe
Een bewoor
meldde de pc
diefstal van
dingstuk had
gen, maar w
tot dusver onl
Teveel b<
voor sten
Aan de Turfst
week een buu
bouwstenen, c
Hermandad i;
ge argwaan 1
hem staande,
bezig was me
huis, en dat h
bruiken. Hij v
en heengezoni
