Soester Courant | 1985 | 9 oktober 1985 | pagina 13

Natuur O) Nabij

'Ome Jan' van der Meij na ruim
45 jaren 'drager' af

rok
ding

Bij ons op Soest

J^GINA.,j WOENSDAG 9 OKTOBER 1985

SOESTER COURANT

PAGINA 13

gde actie
t Lagan

oerderij
e Teugel'

harrie toonen assurantiën

Rondzendverkeer

Herfstverschijnselen

Afrika-manifestatie van
provinciale agrarische organisaties

Ierse Hoogvenen op
Kasteel Groeneveld

af*-;..,

Theater-Agenda 'De Speeldoos'
Kaartverkoop 02154-18050

In 'De Speeldoos
Boeiend
'Kaart'
avondje

Recht-toe, recht-aan humor in De Speeldoos

'Een trouwring mag niet knellen'

Eén dag Open Huis voor
amateuristische kamermuziek

rme behoefte aan ij.,..
worden. DeomgJl
oor haar dan ook vi^l

zijn verschillende ter„
peerd, waarvan Réml*
mgrijkste zijn 1

n de film zit hem h, a„
nvoud, waarmee Rohm,
e verhouding schetst
hij een minder cliché I

'kmg voor ogen. Voor m,
vachten"18 kent

Duur.

ïden, cjp en 65 4

•The times of Harve, y
medagen van de "»av
ay-pride", regie RobeJi

is Princes". Geen groot
een uiterst aangenamt 1
tyGatlif.

Empire de la Passion" |J
d van een film die heei 9
>mt. Regie Niglsha 9

rock - tel. [phone]
146, Soest

a: Pieter Henke tel. I

i de heer De Bock uit
de koppelprijs en de
ste buitenlandse inzen-

Lterdag op het terrein
ide De Savornin Loh-
gehouden bazar/markt
ts aan de verwachtin- I
was gehoopt op een
0,.-; het werd tenslotte
aftrek van de bekende
e baat uitgaan blijft er
over om naar Ierland

;onnetje dat de aktivi-
Plaatsvonden bescheen
?oed. En toen rond de
de voorzitter van de
'.C. onderwijs in Soest
chèque toespraak
>n het feest beginnen,
e plaatsvonden heeft u
ie kunnen lezen. Het
sen gezellige sfeer en
an velen was om zes
aankant",
ie en het schoolteam
ien bedanken die er
ie actie een sukses is

tel. 18136.

eten door iedereen
eft. Dit alles tegen
Niet vergeten je op

int je hebt: ook van-
at groente eruit ko-

•,r: vanaf 13.30 uur
eiten op de boerde-
an 4 tot en met 12
n je komen doen?
se verjaardagen die
e gaan dierenmas-
kan je vanmiddag
ien in het muziek-
len. Je mag altijd
kijken. En natuur-
er koekjes bakken,
iddag afgelopen.
omdat het deze
is beginnen we al
e toneelgroep. We
verhaal maken,
keer. Gaan ons
nken en dan nog
ichter elkaar spe-
cor. Om 16.00 uur
an we weer naar
it in de herfstva-
erochtend gewoon
11.30 uur kunt u
s terecht.

voor vanmiddag
,eel spannend ver-
hertellen hier lek-
Dan is het veel
ie middag komt
lag beginnen we
eren van 4 tot en
ien kijken. Na af-
ing gaan we ook
spelletjes spelen,
n is het vast al-
jd om naar huis

oente komen ko-
e tuin. Op dins
dag zijn we open
En op donder-
0 uur. Voor een
pt u een heerlijk
it u eens kijken
al deden.

ste kinderen wel
laf maandag l4
Daarom heb-
ere openingstij-
leen deze week,
■n 13.30 uur en
ur. Verder wor-
at meer uitge-
>rdt er voor die
verrassing be-
je nogwel. IA

"Waarom ik ermee opgehouden ben?
Ach, ik kreeg er eigenlijk ineens ge
noeg van. De jongeren doen het tegen
woordig allemaal veel anders; ze
hebben veel meer commentaar en hier
en daar ook wel eens wat minder eer
bied. Maar vooral omdat ik voelde dat
ik wat minder werd; ik ben natuurlijk
al lang niet meer een van de jongsten.
En dan kun je beter zelf stoppen dan
dat ze zeggen: hou er nou maar eens
mee op. Wat dat betreft heb ik liever
de eer aan mezelf gehouden.

Dat zegt de heer J. van der Meij (72) -
voor veel Soesters bekender als "Ome
Jan" - die vorige maand na een dienst
verband van ruim 45 jaar zijn werk
zaamheden als drager bij de Gooische
Uitvaart Verzorging (G.U.V.) heeft
beëindigd. Vorige week werd hij uit
geluid met een feestelijke receptie in
het Hilversumse hoofdkantoor - een
uitzondering voor dragers die, zoals
de heer Van der Meij, niet in vaste
dienst zijn geweest, maar die voor hem
als oudste drager graag werd gemaakt.
Het "werkgebied" van de heer V.d.
Meij strekte zich in al die jaren uit
over het gehele Gooi en het Eemland.
"Van Amersfoort tot Muiderberg", zo
als hij zelf uitlegt. Als drager heeft
hij naar schatting in al die jaren wel
zo'n 15.000 overledenen naar hun laatste
rustplaats helpen brengen. "Soms wa
ren er vijf op een dag. Ik heb wel eens
een maand gehad met 78 begrafenis-
sen!"

Daaruit valt al af te leiden dat hij
het soms bijzonder druk moet hebben
gehad met deze "bijbaan", die hij uit
oefende naast een bloemenzaak aan de
Nieuwe weg (gecombineerd met de
verkoop van bloemen bij Zonnegloren,
waarvan nog heel wat inwoners van
Soest hem zullen kennen) en later met
het koster schap van de Wilhelmina-
kerk, inclusief het beheer van De Rank,
die hij voor een groot deel zelf heeft
helpen "opbouwen", samen met zijn
vrouw en kinderen. Die namen vaak
zijn taak over als vader V.d. Meij
zelf niet beschikbaar was in verband
met een begrafenis.

mzegger

ihalve drager - in de beginjaren al
tijd met acht man, later met zes man
en de laatste jaren wordt er altijd ge-
'werkt met een karretje waarop de
lijkkist wordt vervoerd - heeft de heer
Van der Meij in vroeger jaren ook ge
werkt als "aanzegger". "Dan ging je
in de buurt vertellen dat die-of-die was
overleden, altijd in een zwart pak en

fmet een hoge hoed op. Vroeger vertel
de je dan je verhaal aan de deur, la
ter bezorgde je een briefje waar het in
stond.

Dat de heer Van der Meij de bloemen-
zaak verwisselde voor het koster schap,
nu zo'n 25 jaar geleden, had vooral
te maken met het feit dat hij het wat

kalmer aan moest gaan doen. "Maar
ik kwam van de regen in de drup, want
als koster kreeg ik het eigenlijk nog
veel drukker. "Vandaar dat vrouw en
kinderen dikwijls moesten bijspringen.
Het is de jongste zoon van het echtpaar
Van der Meij die het kosterschap zo'n
14 jaar geleden overnam.

De drager ging vroeger meestal op de
fiets naar het sterfhuis toe. "Ik heb wel
eens een lekke band gehad, maar toen
kon ik gelukkig meefietsen met een col
lega; ik moest wel voorop zitten, op de
lastdrager, want hij had zo'n bestel-
fiets."

Tot zijn taken behoorde in de begin
jaren ook het zgn. "zitten"het aanwe
zig zijn bij het rouwbezoek in het sterf
huis, een gebruik dat inmiddels niet
meer bestaat. De opmerkingen "Pa is
begraven" en "Pa is zitten" hebben
in de loop der jaren voor heel wat
misverstand en hilariteit gezorgd.
Op de vraag hoe hij dit werk al die
jaren heeft kunnen doen, terwijl het
toch één aaneenschakeling van ellende
moet zijn geweest, antwoordt "ome
Jan""Dat is natuurlijk wel zo, maar
ik deed het graag, al kan ik eigenlijk
niet verklaren waarom. Het was je
vak, uiteraard, en op den duur werd
je daar erg nuchter in. Maar ook in
het begin had ik er geen problemen
mee. Ik weet niet wat voor raar mens
ik ben..."

Zijn uiteenlopende werkzaamheden
brachten met zich mee dat hij nogal
snel moest kunnen omschakelen.
"Ja, dan kwam je van een begrafe
nis en moest je direct door naar een
bruiloft. Dat kostte wel eens moeite -
gelukkig wel, anders zou je wel hele
maal afgestompt zijn. Maar het is me
ook wel eens gebeurd dat ik van een
begrafenis kwam en niet eens meer
wist of het nu een man of een vrouw
was geweest."

verzekeringen - hypotheken - financieringen

klarinet 14-3766 gt soest - tel. [phone]

Etiquette

Een belangrijk aspect van het drager
schap is dat er hoge eisen worden ge
steld aan iemands optreden. Ome Jan:
"Ik ben, al zeg ik het zelf, altijd een
keurige drager geweest. Sommige col
lega's maakten nog wel eens geintjes
onder elkaar, maar ik vind dat je
het decorum altijd moet ophouden.
Ik hou erg van etiquette. In de kerk
zie ik de ambtsdragers ook nog graag
in het zwarte pak, maar dat is allemaal
anders geworden. Ik weet wel: 't zit
niet in de kleding, maar er is al zoveel
verloren gegaan.

Er is in de loop van bijna een halve
eeuw ook op het gebied van begrafenis
sen veel veranderd, beaamt de heer
Van der Meij. "Het is allemaal wat
onpersoonlijker, zakelijker geworden,
geloof ik. De mensen willen een over
ledene ook dikwijls niet meer thuis
hebben. Dat zie je vaak, dan moet-ie
zo snel mogelijk het huis uit, naar Zon
negloren bijvoorbeeld. En er wordt te
genwoordig ook lang niet meer zoveel
gehuild als vroeger."

Dat hij in dit vak terecht kwam ver
klaart de heer Van der Meij als volgt.
"De uitvoerder, dat was toen nog de
heer Westering van de G.U.V.vroeg
destijds aan de dominee - z'n naam wil
me nu niet te binnen schieten - of hij
nog een goeie drager voor hem wist
op Soest. De dominee zei: Daar zit-ie,
naar mij wijzend, en zo is 't gekomen.
Al was de heer Van der Meij niet in
vaste dienst, hij liet nooit verstek gaan.
"Ik zei nooit nee en ben nooit thuis
gebleven. De mensen konden altijd op
me rekenen."

Makkelijker

De mensen zijn harder geworden, vindt
hij. "Het lijkt wel of ze tegenwoordig
makkelijker doodgaan. Ik zelf denk
nog wel eens: ja, waar zou ik nou
terechtkomen..." Echt beziggehouden
met z'n eigen begrafenis heeft de heer
Van der Meij zich overigens niet. "Ik
denk alleen wel eens na over welke
psalm er gezongen zou moeten worden."
In al die jaren is veel lief en leed - en
voor leed - niet voor de heer Van der
Meij verborgen gebleven.

"Maar de laatste tijd, zeg maar zo'n
15 jaar, kwamen we niet meer aan het
sterfhuis, maar alleen nog op het kerk
hof. Daar zie je het verdriet nauwe
lijks."

De heer Van der Meij heeft zonder
veel problemen afscheid genomen van
zijn "vak". "Ik heb het al die tijd
graag gedaan, maar nu taal ik er niet
meer naar. Ik word een dagje ouder,
en dat kan ik merken. Ik kan dag en
nacht slapen. Dan is het goed om er
mee op te houden."

Zoon des huizes voor
inbreker aangezien

De politie werd in de nacht van zater
dag op zondag gewaarschuwd door de
familie De Z. aan de Dorresteinweg.
Men had bij de woning een inbreker ge
hoord die nog aanwezig moest zijn.
De politie nam ter plaatse poolshoogte.
De heer des huizes wees op een auto,
waarin zich de verdachte moest be
vinden. De politie haalde de bestuurder
uit dei auto en groot was de verbazing
toen deze de zoon des huizes bleek te
zijn. Hij was onverwacht thuisgeko
men en had geprobeerd de deur open
te krijgen. Dat was echter niet gelukt,
zodat hij in de auto was blijven zitten.

Jongeren hebben weinig tijd en aandacht voor oude
mensen en de dingen die voorbijgaan.

Zelden vragen moderne lieden aan een bejaarde
man of vrouw: wat deed U toenwat gebeurde er
precieshoe vindt U dat nou

In Bij ons op Soest" publiceert de Soester Courant
verhalen van Soester burgers die niet zo jong meer
zijn.

Jan Visser loopt hen tegen het lijf, luistert geïnteres
seerd en schrijft hun relaas op.

Vandaag:de heer K. H. Meinecke <69)

De filatelist: "Als het postkantoor te-

t postkantoor 1
genover paleis Soestdijk opgeheven Is,
blijft die ouwerwetse brievenbus
staan. Wist u dat deze prachtige brie
venbus de enige in Nederland is met
een groene kleur, alleen omdat Konin
gin Emma zo'n hekel had aan rood?
Dit is één van de bijzonderheden die de
heer J. A. Geleijnse vermeldt in zijn
artikel over de postgeschiedenis van
Soest vanaf 1 mei 1848.

Dat artikel staat in de tentoonstellings
catalogus die wordt uitgebracht op
"De Dag van de Postzegel", zaterdag
12 (en 13) oktober in het PTT-gebouw
aan de Nijverheids weg 17.

Ik ben niet het oudste lid van de postze
gelvereniging "Eemland", maar wel
de oudste in dienstjaren bij het be
stuur.

Op tienjarige leeftijd begon ik met
postzegels sparen. Mijn opa had mij op
dat idee gebracht. Ik verzamelde "de
hele wereld", dat ging toen zo.
Je leerde dat postzegels een
watermerk hadden en met wasbenzine
op een zwarte ondergrond kon je die
mooi te voorschijn toveren. Tot wan
hoop van mijn moeder, want die kon
niet tegen de wasbenzinelucht. Wij
woonden in Duitsland net over de
grens. In 1929 verhuisden mijn ouders
naar dit huis aan de Soesterbergse-
Btraat, ik woon er nog en ben helemaal
ngeburgerd. Vroeger bestond de "hele
wereld-catalogus" uit één boekje, te-
enwoordlg verschijnt elk jaar over dit
onderwerp alleen al een boekwerk in
zeven delen!

Het ouwerwetse "ruilen" komt steeds
minder voor, nu is kopen en verkopen
gebruikelijk.

Later specialiseerde ik mij in Neder
land en de Overzeese Gebiedsdelen,
West-Europa en Israël. Als motief koos
Ik het Verenigd Europa. Sinds 1956 ver
schijnt er jaarlijks een serie over het
thema Europese gedachte.

Als kind leerde je via de postzegels
veel van aardrijkskunde, geschiedenis
en de diverse valuta's van landen. Dat
is machtig interessant. Nu fascineert
mij de internationale relaties die deze
hobby schept. Een postzegel is het visi
tekaartje van een land, hoe is het daar,
hoe zijn de mensen.

Als twee filatelisten elkaar ontmoeten,
hebben ze altijd een goed contact. Eén
van onze leden moest met zijn vrouw
om gezondheidsredenen naar Polen.

Daar bleek de arts in het sanatorium
een verzamelaar te zijn. En zo ont
stond via deze twee mensen een kle-
dinginzamelingsactie voor Polen.
Vroeger spaarde je alleen "landen" en
vóór 1914 werd alleen de beeldenaar
van het staatshoofd op een postzegel
afgedrukt. Nu is vooral het "motief-
verzamelen ingeburgerd. Men
verzamelt bloemen, flora en fauna,
aardrijkskunde, sporten, ruimtevaart,
muziek, etc.

Er zijn arabische staten die in Londen
nieuwe series met motieven laten
drukken en die zegels bereiken nooit
het eigen land, maar worden meteen
doorverkocht aan verzamelaars. Als
"land" zou niemand ze kopen.

Soms hecht je aan een postzegel. Ooit
heb ik Baltische zegels geruild en daar
zit een herinnering aan vast van verle
den tijd.

Die zegels verkoop je niet.
Philatellca

Vóór de Tweede Wereldoorlog was Ik
lid van de Finse correspondentieclub
"Suomi" en ik had contact met verza
melaars tot in Amerika toe.

Door de oorlog ging dat over. Pas in
1952 kwam ik door een folder in aanra
king met de Nederlandse Vereniging

van Postzegelverzamelaars (1884). In
1956 werd ik lid van de plaatselijke af
deling van "Philatelica" en in 1964
werd ik hoofd van het Tondzendverkeer
wat ik overnam van mevrouw Spoel-
stra.

Op 14 november 1969 werd de postze
gelvereniging "Eemland" opgericht.
Er zijn in Nederland 150 verenigingen
en wij hebben alleen al 790 leden ver
spreid over het hele land en zelfs in het
buitenland. Het contact onderhouden
we via ons blad "Eemvizier".

Ik verzamel niet zoveel meer, omdat ik
dagelijks in beslag wordt genomen
door mijn werk als bestuurslid van de
postzegelvereniging.

Ik organiseer nog steeds het rondzend
verkeer en dat houdt in dat de leden,
verdeeld in 44 secties en buitensecties,
in staat worden gesteld via postzegel-
boekjes hun verzameling aan te vullen,
c.q. te completeren en hun doubletten-
materiaal aan elkaar aan te bieden.
Die organisatie is perfect door de fan
tastische samenwerking van onze
leden en geschiedt door het hele land
met vrijwillige koeriers die de boekjes
ophalen en terugbrengen. Tot op Vlie
land toe

En daar komt geen postzegel aan te
pas."

Jan Visser

IVN Eemland, vereniging ter bevordering van het natuur- en milieubesef.
Afdeling van het landelijk Instituut voor Natuurbeschermingseducatie IVN.

Thema maandelijkse IVN natuurwan
deling, afd. Eemland. Datum: 13 okto
ber a.s. Startpunt: Achter Restaurant
De Korte Duinen (Avia) aan de Birk-
straat. Tijd: 14.00 uur. Duur: V/2 uur.

Herfstverschijnselen

Ja, die kennen we allemaal. De blade
ren aan de bomen worden geel, ze val
len af. En dan, na de eerste regenbuien
op dat veelkleurige tapijt, ligt er eerv
modderige brij onder de bomen. Dan
weten we het allemaalde herfst is ge
komen, de winter is in volle aantocht.
Nog korte tijd en de kale takken steken
als staketsels tegen de winterse luch
ten af. De herfst en winter, een trieste
tijd.

Maar is dat wel zo? Hebt u weieens ge
zien dat die boom, waar de bladeren
vanaf vallen, al weer boordevol nieuwe
bladknoppen zit, als het ware al weer
klaar is voor het Volgende voorjaar?
De herfst is de tijd van de veranderin
gen. De natuur maakt zich op voor de
grote rust. De voorbereidingen voor de
winter zijn talrijk. De trekvogels zijn
al of gaan naar het zuiden. Bijna alle
planten hebben genoeg zaad en vruch
ten geproduceerd voor de eigen ver
meerdering en om als voedsel te die-,
nen voor veel dieren. Voedsel voor di
rect, maar ook voor de voorraadvor-
ming, de wintervoorraad van eekhoorn
en vlaamse gaai bijvoorbeeld.

Veel is op zijn retouw. De groene blade
ren, waarin op wonderbare wijze voed
sel voor de bomen is gemaakt, hebben
hun werk gedaan en vallen af. Maar
andere organismen gaan juist nu tot
grote aktiviteit over. Onder de kale bo
men en op vele andere plaatsen zien we
paddestoelen. Paddestoelen leven van
rottende stoffen, in hoofdzaak plant
aardig afval. Soms echter ook van le
vende planten of van dierlijke uitwerp
selen. Het eigenlijke leven van de pad
destoel is in de regel onzichtbaar. In de
grond, in hout of in een andere voe
dingsbodem. Wat we te zien krijgen is
het vruchtlichaam, door ons aangeduid
met "paddestoel". Daarin zitten
miljoenen sporen, die zorgdragen voor
de vermeerdering van deze zwam. In
de grond, of in het andere substraat, zit
de eigenlijke plant, de zwam, die
steeds groter wordt en veelal vanuit
een centrum kringsgewijs groeit. Van
daar dat we b.v. in grasland de
duidelijk herkenbare heksenkringen
kunnen zien.

De paddestoel levert een zeer nood
zakelijke bijdrage aan het hergebruik
(recycling) in de natuur. Een welko
me, voorzover ze saprofiet is, d.w.z.
leeft van rottende en vergane planten
delen. Minder welkom, vaak zelfs ge
vreesd, is de zwam, die parasitair
leeft op levende bomen en heesters. Ze

zijn in staat hun gastheer na korte of
langere tijd te doden. De dennemoor-
der, de tonderzwam en de honingzwam
hebben een trieste reputatie op dit ge
bied.

Niet alleen de zwammen leveren hun
bijdrage aan de recycling. Ook talloze
verschillende kleine levende wezens. Is
het u al eens opgevallen hoeveel strui
ken en kleine bomen in september en
oktober besvormige vruchten dragen?
Voedsel voor de vogels. Natuurlijk.
Maar daardoor ook de mogelijkheid tot
transport voor het zaad van die planten
en bomen. In de bes zit n.1. een pit of
soms ook vele pitjes. En dat zijn de
zaadjes van de plant. Voor de versprei
ding van dit zaad zijn de vogels even
belangrijk als de insekten voor de be
stuiving. Naast deze verspreidingsme
thode kennen we, net als bij de bestui
ving, ook de verspreiding door de wind.
Voor de vogelwereld zijn deze bes
vruchten zo belangrijk, omdat ze in de
winter ook de eters van zacht voedsel
voer bieden. Er zijn n.1. heel wat vogels
die geen zaad aankunnen.

Er zijn niet veel bloeiende planten
meer, nu alles zich voorbereidt op de
komende winterrust. De meeste bloe
men vinden we in deze tijd op weilan
den, die eerder werden gemaaid of af
gegraasd. En dat heeft een goede, na
tuurlijke reden, want veel planten, die
geen kans kregen vruchten te dragen
bloeien steeds weer opnieuw. Daarom
vinden we in de herfst vaak nog boter
bloemen en andere soorten die nor
maal veel vroeger in het jaar bloeien.

Daarnaast zijn er natuurlijk soorten
die van nature het hele jaar door bloei
en, onder gunstige omstandigheden,
b.v. de rode dovenetel, het herderstas
je en het madeliefje. Het aantal echte
herfstbloeiers is echter klein, begrijpe
lijk. Er is immers meestal niet vol
doende tijd om nog tot vruchtvorming
te komen voor het te koud wordt.

Tot de typische vruchtdragers van dit
jaargetijde behoren natuurlijk wel de
kegeldragers, dennen en sparren. Ie
der soort van deze bomen en struiken
heeft zijn eigen "denneappel", het is de
moeite waard om eens op de verschil
len te letten. Dan hebben we natuurlijk
nog de eiken, de beuken en de kastan
jes, die behalve zaad voor de volgende
generatie ook voedsel produceren voor
de dieren in het bos.

Neen, we zijn niet klaar met vast te
stellen: Herfst is dood tij. Er is veel te
zien. We noemden nu slechts een paar
zaken. Er zijn er natuurlijk veel meer.
die onze aandacht vragen. Wat denkt u
van de varens en de mossen b.v.?

Wereldvoedseldag 1985

Op zaterdag 12 oktober hopen enkele
honderden leden van de drie landbouw
organisaties, plattelands-vrouwen
organisaties en agrarische jongeren
organisaties in de provincie Utrecht el
kaar te ontmoeten in de Utrechtse
Groente- en Fruitveiling. In het kader
van Wereldvoedseldag 1985 zijn op de
ze Utrechtse manifestatie veel activi
teiten te beleven, die alle te maken
hebben met de Derde Wereld.

Vooral Afrika staat centraal met een
tentoonstelling van gebruiksvoorwer
pen, demonstraties van oude tradities,
koken en het draaien van een vijftiental!
korte films.

De Afrika-manifestatie zal om 10.00
uur worden geopend door mrs. Nyoni,
oprichtster en voorzitster van een plat
telandsontwikkelingsorganisatie in
Zimbabwe. E. G. Pissé zal Afrikaanse
muziekinstrumenten demonstreren en
muziek ten gehore brengen. Er is te
vens een expositie van tekeningen over
de Derde Wereld, gemaakt door kinde
ren van Utrechtse basisscholen. Daar
naast is een actuele foto-reportage van
leven, werken en wonen van de bevol
king in Soedan te bezichtigen.
Op 12 oktober zal ook een daadwerke
lijk begin worden gemaakt met directe
hulp aan een landbouwproject in Gha
na. Aan alle leden van Utrechtse plat
telandsvrouwenorganisaties is nl. ge

vraagd om iets mee te nemen uit de
schuur, de linnenkast of de keuken. De
scholen en dus de kinderen in Utrecht
is gevraagd ook mee te doen om de
kinderen in Afrika te helpen. Gevraagd
is om schriften en ballpoints mee te
nemen.

De inzamelingsactie is opgezet in nauwe
samenwerking met de Stichting Hori
zon. De stichting zal op het veilingter
rein een grote container plaatsen,
waarin de meegebrachte materialen
door de bezoekers gedeponeerd kunnen
worden. Tevens zal de bezoekers om
een financiële bijdrage worden ge
vraagd voor de kosten van verscheping
van deze container. Wanneer de contai
ner vol is, zal deze zo spoedig mogelijk
naar het West-afrikaanse Ghana
worden verscheept.

De (particuliere) Stichting Horizon be
staat uit vrijwilligers. Deze stichting
heeft de afgelopen jaren met succes in
Ghana via de kerkelijke organisaties
en met medewerking van de Ghanese
Overheid, samen met de plaatselijke
bevolking, een aantal projecten opge
zet.

De Afrika-manifestatie is voor ieder
een gratis toegankelijk, dus ook het
niet-agrarische deel van de bevolking
in de provincie, en vooral ook de kinde
ren, zijn van harte welkom op zaterdag
12 oktober vanaf 10.00 uur in de
Utrechtse Groente- en Fruitveiling.

Hoogvenen behoren tot de meest be
dreigde ecosystemen in West-Europa.
Vrijwel alle Europese landen hebben in
het verleden hun hoogvenen zo goed als
geheel ontgonnen. Ook in Nederland zijn
hoogvenen bijna geheel verdwenen.
Wat er in ons land nog aan hoogveen
overbleef, zijn slechts enkele sterk be
schadigde restanten van voorheen uit
gestrekte veenterreinen.

Momenteel worden er door diverse na
tuurbeschermingsinstanties en het
Staatsbosbeheer ingrijpende en kost
bare maatregelen getroffen om deze
hoogveenresten voor zover mogelijk te
herstellen in hun oorspronkelijke staat.
De belangstelling voor het beheer en
behoud van hoogveengebieden neemt
de laatste jaren sterk toe.

Op zondag 13 oktober 1985 zullen op
Kasteel Groeneveld te Baarn enkele
voordrachten gehouden worden over
het behoud en beheer van hoogvenen in
Ierland en in Nederland. Aanvang 14.00
uur.

Gesproken zal worden door dr. Tony
Whilde (direkteur van het Corrib Con-
servation Centre te Ierland) en door
drs. Matthijs Schouten (voorzitter van
de Stichting tot Behoud van de Ierse
Venen). Tegelijkertijd zullen op Kas
teel Groeneveld aquarellen van Sacha
van Duim tentoongesteld worden. Deze
aquarellen vormen de basis van een
boek dat in oktober zal uitkomen en
waarvan de opbrengst ten goede zal
komen aan het behoud van hoogvenen
in Ierland.

In Ierland - het veenland bij uitstek -
komen de laatste geheel onaangetaste
hoogvenen van West-Europa voor.
Deze gebieden dreigen op het moment
door ontwatering en vergraving verlo
ren te gaan. Zo besteedt het ene land
grote sommen geld aan het herstel van
hoogveenrestanten, terwijl het andere
land kosten noch moeite spaart om zijn

laatste oorspronkelijke venen te ont
ginnen.

Het kan voor zowel Ierland als Neder
land van wezenlijk belang zijn op dit
gebied van eikaars ervaringen en be
leid kennis te nemen. De nog onaange
taste venen in Ierland kunnen allerlei
informatie leveren die van belang is
voor het herstel en het beheer van
hoogveenreservaten in Nederland.
Omgekeerd kan de situatie met betrek
king tot het hoogveenbehoud in Neder
land een belangrijk aanknopingspunt
vormen voor het beleid inzake veenbe-
scherming zoals dat nu langzaam in
Ierland ontwikkeld wordt.

Inlichtingen: Kasteel Groeneveld,
Groeneveld 2, 3744 ML Baarn, tel.
02154-20446.

Donderdag 10 oktober

PURPER 4, een splinternieuw programma van de steeds meer op de voor
grond tredende cabaretgroep Purper, (aanvang 20.00 uur)

Zaterdag 12 oktober: (jeugdvoorstelling)

DE VOGELS GEVLOGEN, een verhaal over gevangen dieren die hun vrij
heid herwinnen.

Presentatie: Francine Abbing en Martijn van Haaien (aanvang 14.00 uur)
Woensdag 16 oktober:

Speciale voorstelling voor de jeugd (aanvang 14.00 uur.

Vrijdag 18 oktober:

"ANTON HUYG KOMT NOOIT MEER THUIS", een programma van
cabaret "De frisse jongens", waarover De Volkskrant schreef: "Niet al
leen technisch ongelooflijk knap, maar zeker ook ontroerend raak." (aan
vang 20.30 uur)

Donderdag IA oktober: "JAN rap EN Z'N MAAT", toneelstuk naar
het boek van Yvonne Keuls m.m.v. Liesbeth List, Johnny Kraaikamp,
Bart Römer, Dorijn Curvers, Wiek Ederveen e.v.a. Maatschappij gericht
theater, geschreven met gevoel voor humor en sfeer, direkt en aangrijpend
zonder een moment moraliserend te zijn (aanvang 20.00 uur.)

De titel van het programma "Een
liedje en een praatje met Caroline
Kaart", roept buiten het theater iets op
dat averechts en irritant zou kunnen
werken. Is dat wellicht er de oorzaak
van geweest dat de Baarnse Speeldoos
donderdag j.1., bij wijze van uitzonde
ring, nu eens niet volledig was uitver
kocht? Wie 't weet mag het zeggen,
zeker is dat de wegblijvers een bijzon
der boeiend "KAART"-avondje heb
ben gemist.

Het nieuwe theaterprogramma van
Caroline Kaart, waarvan de eerste
voorstelling voor Baarn was gereser
veerd, kent een ijzersterke formule.
Ovaties, bravogeroep, bloemen en een
langdurig applaus vielen Caroline
Kaart en haar begeleider Co van der
Heide Wijma dan ook ten deel.
Terecht, want met een scala van lied
jes en liederen, onderhoudende tussen
teksten en het zowel technisch als
virtuoze pianospel van de piano-solist
ontstond een harmonisch geheel zon
der één enkele dissonant.

Gezongen melodieën uit opera's, oude
volksliedjes uit Nederland, Engeland,
Schotland en Ierland, bekende songs
uit musicals en operettes waren de
belangrijkste ingrediënten voor een
artistiek muziekaal brouwsel dat door
Caroline Kaart op vocaal knappe en
allercharmantste wijze werd gepresen
teerd. Voeg daar nog aan toe dat de
Speeldoos in acoustisch opzicht ook
voor dit soort theateroptredens de
kwalificatie uitmuntend krijgt uitge-

Caroline Kaart.

reikt en het hoog niveau van de avond
is verklaard.

Inhoudelijk sluit "Een liedje en een
praatje met Caroline Kaart" aan bij
een vrij algemene trend in dit soort
programma's: ophalen van herinne
ringen waarbij in dit geval Caroline's
overleden echtgenoot, de acteur-zanger
Hans Kaart, heel centraal stond. Het
riep een sfeer van persoonlijke intimi
teit met de zaal op, waardoor het kon
gebeuren dat één simpel uitnodigend
gebaar van haar kant voor de zaal
voldoende was om zich tijdens het
zingen van Léhar's Vilja-lied als ach
tergrondkoor te laten horen.

Caroline Kaart, een alleskunner, en
niet uitsluitend in vocaal opzicht. In
haar nieuwe theaterprogramma vie
ren zangkunst en goede smaak gedu
rende bijna twee uur feest.

LR.

Opnieuw trok de Baarnse Speeldoos
vorige week een uitverkocht huis. Het
Baarnse' en Soester publiek toonde dit
keer"belangstelling voor "feën. trouw
ring mag niet knellen", een produktie
van John Lanting's Theater van de
Lach.

Geen toneel voor mensen die, wanneer
er biefstuk op het menu staat uitslui
tend het haasje willen consumeren,
daarentegen wel aantrekkingskracht
uitoefenend op liefhebbers van een dege
lijke Hollandse biefstuk.

De laatste categorie wordt sinds jaar
en dag met recht-toe, recht-aan humor
door John Lanting's Theater van de
Lach met lachen - gieren - brullen op
afroep bediend. In het seizoen '85 - '86
moet "Een trouwring mag niet knel
len" daarvoor zorgen. De basis--
ingrediënten voor de nieuwste klucht
zijn als volgt samengesteld. Een jonge
dame verhuurt tegen een te hoge prijs
een appartement aan een kunstschil
der, die wel over een adellijke titel,
maar niet over geld beschikt. Zijn
vriendin, een aantrekkelijk fotomodel,
stelt alles in het werk om aan de nodige
financiële middelen te komen. Zij ver
huurt het appartement van de schilder
aan een gefortuneerde zakenman, die
zijn dochter met de adellijke schilder
wil zien trouwen om reden van "zij
wordt barones, ik lever het geld". De
ijdele kwast ontmoet in het door hem
gehuurde appartement een Spaanse
schone en een door het uitzendbureau
gestuurde hulp-in-de-huishouding.
Een meisje uit de provincie dat strenge
instructies heeft zich niet met heren in
te laten.

In dit onwaarschijnlijke gegeven dra
ven de schilder (John Lanting) en het
meisje van het uitzendbureau (Teuntje
de Klerk) tijdens een bijna drie uur
durende voorstelling op en af en bepa
len met reeksen bepaald niet subtiele
humor het sukses van de voorstelling.
Een tweetal met een indrukwekkende
hoeveelheid theaterbagage, hoe men
ook tegen de uitwerking die aan deze
klucht gegeven wordt aankijkt. Met
uitzondering van Flip Heeneman als de

Jolm Lanting en Teuntje de Klerk.

gefortuneerde papa schieten de overi
gen spijtig genoeg tekort.

Niet zo verwonderlijk overigens, want
de mogelijkheden die de auteur van het
stuk biedt zijn nagenoeg uitsluitend op
John Lanting en Teuntje de Klerk
afgestemd.

Zij zijn het dan ook, die op een wijze die
in dit genre veel waardering verdient,
het Theater van de Lach opnieuw
herkenbaar te maken.

Een goedlachs publiek heeft aan "Een
trouwring mag niet knellen" een koste
lijk avondje-uit overgehouden, en dat
is nu precies wat Lanting en de zijnen
met dit soort produkties voor ogen
staan. Pretentieloze, soms platvloerse
humor, thuishorend bij een publiek dat
voor een avondje alle zorgen eens wil
vergeten.

Op basis van dit recept werden spelers
en speelsters met een ovationeel ap
plaus voor het resultaat beloond.

Blijft over de vraag of de consument
van de Hollandse biefstuk ooit nog eens
op het haasje zullen overstappen.
Waarschijnlijk niet, omdat wat vorm,
inhoud en uitvoering van toneel betreft
smaken zullen blijven verschillen.
Mag 't?

Lr.

Initiatief Baarnse Muziekkring en Kasteel Groeneveld

Dat de samenwerking tussen de Baarn
se Muziekkring en de leiding van Kas
teel Groeneveld goed en vruchtbaar
werkt, is al meerdere malen bewezen.
Zonder de spontane medewerking van
"het kasteel" zou een aantal plannen
en ideeën van de Baarnse Muziekkring
nooit zijn verwezenlijkt; omgekeerd
konden diverse goede plannen die door
Groeneveld werden aangedragen op
het gebied van de kamermuziek gestal
te krijgen door de gespecialiseerde
kennis die op dit gebied in het bestuur
van de Muziekkring aanwezig is.

Eén van de voorbeelden daarvan is het
ééndaags Groeneveld Jeugdorkest, dat
de jeugd jaarlijks op le Pinksterdag uit
het hele land bij elkaar brengt om één
dag gezamenlijk onder deskundige lei
ding te repeteren en te musiceren.
Het succes daarvan is aanleiding ge
weest tot het verzoek om iets derge
lijks ook eens te organiseren voor de
volwassen kamermuziekspeler in en
semble-verband. op basis van amateu
ristische muziekbeoefening. Onnodig
te zeggen dat dit laatste niets te maken
heeft met een kwalitatieve beoordeling
Menigmaal immers hebben we ama
teurs horen musiceren die de toets van
de kritiek met hun beroeps-collegae
ruimschoots konden doorstaan.

Ondanks de gigantische organisatie die
daarvoor nodig is zal zo'n amateurdag
worden georganiseerd en wel op
zondag 2 maart 1986. Amateurensem
bles worden uitgenodigd die dag in de
verschillende zalen van Kasteel Groe
neveld een concert te verzorgen van
een nader te bepalen lengte. De
bedoeling is een "open huis", waar ook
het publiek vrij kan rondlopen, of naar
het concert van zijn of haar keuze kan
gaan luisteren. Let wel: Het is géén
concours met vóórselecties, ronden,
beoordelingen en juryrapporten, maar
een dag onbekommerd musiceren, om
daarvan anderen, als zij dat willen,
mee te laten genieten.

Het zullen veelal gevestigde of voor die
gelegenheid samengestelde ensembles
zijn, maar instuderen dient thuis te ge
schieden daar is die dag geen gelegen
heid voor.

Vanaf heden is de aanmelding openge
steld bij het secretariaat van de Baarn
se Muziekkring: Prof. F. Andrealaan
35, 3741 EJ Baarn (tel. [phone]) of
bij de receptie van Kasteel Groene
veld, Groeneveld 2, 3744 ML Baarn
Rel. 02154-20446). Na aanmelding
wordt een inschrijfformulier toegezon
den.