SOESTER TENNISKAMPIOENSCHAPPEN
KAMPIOENEN 1985:
I'Met het oog op Hartje-Zuid'.,.J
Bewoners Ruysdaellaan e.o. boos op
Woningbouwvereniging Soest
Bij ons op Soest
'Ik sta hier nog steeds voor m'n plezier
Raadsleden gaan spuitplaatsen 'Roundup
met eigen ogen aanschouwen
WOENSDAG 16 OKTOBER 1985
SOESTER COURANT
PAGINA 15
STRAKEN
STRALEND
P. Stalenhoef
autoschade
Goed gevlogen
DAMES ENKEL: LISETTE v. d. KOLK
HEREN ENKEL: PIETER VERBRUGH
GEMENGD DUBBEL: LISETTE v. d. KOLK PIETER VERBRUGH
HEREN DUBBEL: MARTIN JONGHEIM KEES KIJZER
Kopen deze kampioenen hun tennisuitrusting bij
SPORT-INTERNATIONAL NIC. VAN DAM
of worden ze kampioen mede door die tennisuitrusting?
SPORT
INTERNATIONAL
Van Weedestraat 16, Soest, telefoon: 02155-13473
H. J. Meijering
'Renovatie is ongeorganiseerde bende'
De renovatiewerkzaamheden, die mo
menteel in opdracht van de Woning
bouwvereniging Soest aan woningen
van de Hobbemalaan en omgeving
worden uitgevoerd, heeft een aantal
bewoners tot nu toe geen voordeel op
geleverd. Voordat de grootscheepse
opknapbeurt van de huurflats begon,
deelde WS aan de leden mee dat de re
novatie per woning niet meer dan vier
weken in beslag zou nemen. Inmiddels
zitten veel mensen al enkele maanden
tussen de rommel van bouwmateria
len, gereedschap en puin, en nog steeds
zijn de betreffende woningen niet hele
maal opgeleverd. Bewoners van de
Ruysdaellaan en de Rubenslaan vin
den dat de situatie veel te wensen over
laat.
"Onze voornaamste grieven zijn de
vreselijk slechte voorlichting van de
Woningbouwvereniging Soest, de
slechte samenwerking tussen de Wo
ningbouwvereniging, de bouwonderne
ming en de mensen, en de organisatie
van de renovatie van de woningen,"
zegt een bewoonster. "Het is een onge
organiseerde bende," vult een ander
haar aan.
Drie weken voor de bouwvakvakantie
werd met de werkzaamheden
begonnen op de daken. Kort na de va
kantieperiode werden de woningen van
binnen gedeeltelijk "gesloopt", om
ruim baan voor de verbeteringen te
maken. Volgens de voorlichting van
WS zouden die woningen nu klaar
moeten zijn, maar bij de meeste huur
flats wordt nog iedere dag in- en uitge
lopen door werknemers van de
onder laannemers.
De werkmensen wordt niets verweten,
laten de bewoners nadrukkelijk weten.
Ze zijn van mening dat de schuld bij
WS en de uitvoerders ligt. Volgens de
gedupeerden worden bouwmaterialen
regelmatig te laat geleverd, zodat de
werkzaamheden niet op tijd kunnen
plaatsvinden. Ook constateren zij dat
de verhouding tussen de bewoners, de
opzichter en andere verantwoordelijke
mensen alleen maar verslechtert.
Schijn
"Naar buiten toe laten ze de schijn
bestaan dat alles goed verloopt, maar
dat is beslist niet waar. Ik heb nu al
medelijden met de mensen, waar ze in
novermber en december moeten ver
bouwen," zegt een bewoner, die twee
weken lang de kachel niet kon gebrui
ken. "Ze lachen je in je gezicht uit. Ze
houden zich niet aan de afspraken,"
meende weer een ander.
Regelmatig heeft men de klachten aan
gestipt bij de opzichter of direct bij de
Woningbouwvereniging, maar tot
dusver heeft men nul op het request
gekregen. In een brief heeft men WS
verzocht om een geldvergoeding,
gelijk aan twee maanden huur. Asl ant
woord kreeg men dat WS daar geen
geld voor heeft. Ook heeft een bewoner
telefonisch een gesprek gehad met wet
houder Frans Kingma. Van zijn toezeg
ging om contact op te nemen met WS
hebben de mensen echter nog niets ge
merkt.
Gevaarlijk
Behalve de ongemakken, waarmee
men geconfronteerd wordt, vinden de
bewoners dat zij ook blootgesteld
worden aan ontoelaatbare gevaarlijke
situaties. De balkons, één van de
vernieuwingen aan de flats, hebben het
lange tijd moeten stellen zonder om
rastering, hetgeen voor ouders met
kleine kinderen de nodige kopzorgen
heeft betekend. Buiten werden de kin
deren al aangetroffen met snijmesjes,
spijkers en andere scherpe voorwer
pen in hun bezit, en stenen worden in de
richting van de containers naar bene
den gegooid.
De bewoners zijn evenmin te spreken
over de eigen verantwoordelijkheid
van opgelopen schade. Een bewoner
vertelt dat hij Novilon vloerbedekking
had gelegd. Dit na navraag of dat al
kon. In tegenstelling tot de adviezen
die hij had gekregen kwam er in de
vloerbedekking echter een enorme
bult. De reparatiekosten waren 150
gulden, maar volgens de man wil WS
dat bedrag niet vergoeden.
Een week
In een brief van WS aan de bewoners
staat dat mankementen of schadege
vallen binnen vierentwintig uur
moeten worden gemeld, maar volgens
de bewoners duurt het dan soms nog
een week voordat er iets aan wordt ge
daan.
Een gezamenlijke aktie zit er voorals
nog niet in. "We moeten overdag alle
maal werken, en de mensen van WS
zijn niet bereid om na vier uur 's mid
dags overleg met ons te plegen," zegt
één van hen.
De mensen van zeven woningen zeggen
te weten dat nog veel meer bewoners
klachten hebben, maar deze niet direct
naar buiten durven te brengen. Dege-
De balkons bleven lange tijd on
beschermd, één van de grieven van de
woners.
FotoGoos van der Wilt
nen, die dat wel durven vinden de ma
nier waarop de werkzaamheden van de
renovaties verlopen evenwel "schan
dalig".
Roest!
Laat het zover
niet komen.
Wij helpen U
daarmee!
leHeeser laantje 2
Tel. 18600 - Soest
het kenmerk
voor vakwerk
Radio ontvreemd
De heer W. R. uit Eemnes deed vorige
week bij de politie aangifte van de dief
stal van een portable radio uit een win
kel aan de Van Weedestraat. Het toe
stel moet onlangs zijn weggenomen
van een plank achter de toonbank.
De timmerman: "Éénenzestig jaar
hebben mijn vrouw en ik met negen
kinderen op Soest aan de Molenstraat
gewoond. Maar ik ben geboren aan
de Lange Brinkweg. Vader had acht
kinderen en werkte bij de gemeente.
Zondags was hij bezoldigd hulp-politie
agent. Dan hielp hij ook op feestdagen
de agenten van de Berg en Beusen,
die door de weeks huisknecht waren
bij de burgemeester.
Bij de gemeente moest vader stegen
veraarden. Ik heb schoolgegaan op de
Sint Josefschool wat nu Artishockge-
bouw is. Als kind mocht ik vaak met
vader mee in de kruiwagen, onder
schooltijd, om stenen te kloppen langs
de Korte Melmweg.
We speelden langs de spoordijk en
sprongen in de gracht van de ene boom
op de andere bomen, die daar in het
water lagen.
's Winters gingen we scholletje trappen
met de jongens van Van Deyssel en
van de Beer.
Toen ik dertien was, werkte ik al bij
kruidenier Ebbenhorst aan de Melm
weg en bezorgde brood voor Stalenhoef
en Van Tienen.
Ik ben zes jaar in dienst geweest als
soldaat bij de cavalerie in Den Haag.
In 1913 moest ik voor m'n nummer
opkomen tot 1918. We hebben toen wel
plezier gehad bij de vierde devisie.
Na de eerste wereldoorlog ging ik wer
ken bij een timmerfabriek aan de
Lange Brinkweg wat nu slachthuis is.
Ik heb vier faillissementen meege
maakt van Reinhart Limburg, de
Wolf Van Mechelen en Mechelen
Moerman. Er was werk in overvloed,
vooral na die wervelwind in de Ach
terhoek. Toen hebben we heel wat ko
zijnen en ramen gemaakt. Maar on
danks de curators heb ik altijd door
kunnen werken, omdat ik verstand
had van de verdiktebank en de frees-
bank.
Daarna heb ik gewerkt bij Dorrestein
Rademaker in de zagerij aan de
Lange Brinkweg, veel woningbouw
voor Patrimonium. En nog later bij
Van Deyssel, de wagenmaker, waar
ik aan de cirkelzaag en de lintzaag
stond. Ik heb tuinwerk gedaan bij
Tolboom en op het vliegkamp in Soes-
terberg gewerkt bij een aannemer,
voor alles wat er zo'n beetje te doen
was. Toen kwam ik bij Niekerk in de
bouw terecht, in den Polder. Hij zei:
maandag is het kapfooi in de Holland
se Rading, dan mag je beginnen.
Tot mijn zeventigste ben ik daar ge
weest en alles op de fiets: naar Huizen,
Jongeren hebben weinig tijd en aandacht voor oude
mensen en de dingen die voorbijgaan
Zelden vragen moderne lieden aan een bejaarde
man of vrouw: wat deed U toen, wat gebeurde er
precies, hoe vindt U dat nou?
In Bij ons op Soestpubliceert de Soester Courant
verhalen van Soester burgers die niet zo jong meer
zijn.
Jan Visser loopt hen tegen het lijf, luistert geïnteres
seerd en schrijft hun relaas op.
Vandaag voor de tweede keer: Geurt Sukel (92)
je zal het wel niet nodig hebben. Ze
liep wel eens mee met Mijntje Beuken
om die vijftig cent steun te halen.
Die zei: zo Dien, we hebben samen
een gulden, nu gaan we gebakjes ko
pen. En ze smeet zo het geld over de
balk.
Ik verdiende toen nog geen twintig gul
den in de week, met vijf kinderen.
Je zat vaak zonder werk en dan kreeg
je tien gulden vijftig om de eindjes aan
elkaar te knopen.
Maar ik ben altijd lid geweest van de
katholieke vakbond. Vanaf mijn dienst
tijd. Later maakten ze propaganda
voor een eigen bond, maar daar begon
ik niet aan. De vorige maand was ik
veertig jaar lid van het FNV want
daarmee zijn we gefuseerd.
Bij de gemeenteraadsverkiezingen
vóór de oorlog moest je je voorkeurs
stem uitbrengen op een bepaalde kan
didaat. "Dat is een goeie", zei mijn
heer Batenburg. Enfin, de man werd
gekozen, maar tijdens een grote op
tocht vóór de mis, in Utrecht, zag ik
die sinjeur in een grote auto langs rij
den. Dat was dus ook niks. Na een
poosje bedankte hij voor de Raad. Zo
heb ik me één keer laten bedriegen,
maar nooit weer.
Mijn hobby is de duivensport. Ik heb
mijn leven lang gevlogen en goed ge
vlogen. In die armoeitijd kreeg je wel
eens duivenvoer van vrienden. En toen
ik nog vrijgezel was kocht ik duiven-
voer van mijn zakgeld.
Ik ben sportief, ik had zo'n twintig
vogels. In de Molenstraat had ik een
mand vol bekers, kransen en medailles
staan in de kelder. Toen ik naar Mo
lenschot verhuisde, wist ik niet waar
ik met die troep naar toe moest.
Vijftig jaar was ik lid van de Baarnse
duivenverenigingen nog.
In 1921 hebben we hier op Soest de
"Zwaluw" gesticht. Toen ik vijfen
twintig jaar lid was, kreeg ik een klokje.
En in 1938 heb ik samen met Jan Pot
en Willem Priem de "Vriendschap"
opgericht, waarvan ik erelid ben.
Ik heb altijd goed gevlogen, maar niet
voor de gok.
Toen ik naar Molenschot verhuisde,
zeiden de buren: Geurt, heb je de huur
over laten schrijven op naam van je
dochter?
Maar dat had ik goed geregeld. Mij
overkomt niet wat de familie Van
Klooster is gebeurd. De kranten heb
ben toen niet de goede personen ge
vraagd, van hoe zit het nou precies met
die kinderen van Klooster.
Maar er zijn mensen in de Molenstraat
die het precies weten."
JAN VISSER
naar Naarden, net hel Gooi door. Kom
daar nu nog eens om.
Als ze nu op de Wieksloot moeten wer
ken, worden ze gehaald met een auto!
Toen ik vijfenzestig werd, vroeg ik of
ik mocht blijven. Met alle premies
en sociale lasten erbij, want mijn baas
beweerde: zwart werken begin ik niet
aan, Geurt, als jij een steen op je hoofd
krijgt, zit ik in de lasten.
Varken
Ik heb nooit spijt gehad. Wel armoe
geleden. We hebben het merakels
slecht gehad. Tegen de kerst kreeg
men van de Armenzorg een paar pond
jes vlees. Wij kregen geen sodemieter.
Rooie Anna kreeg vijftig cent en die
zette ze op de spaarbank! Dan liep
mijn vrouw helemaal naar de Veen-
huizerstraat (nu: Koninginnelaan)
voor zo'n pakketje vlees, terwijl Anna
notabene thuis een varken aan de leer
had hangen!
Maar zij zag altijd wat bleekjes, ter
wijl mijn vrouw gezond en breed was
en een rooie kleur had.
- Je ziet er zo gezond uit, zeiden ze,
n
I®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®
In wekelijkse afleveringen introcuceert de Soester Courant de winkeliers
van 'Hartje-Zuid' - onder welke vlag zich zowel de 'oude' winkeliers van
de Soesterbergsestraat e.o. als de 'nieuwe' van de Zuidpromenade ge
zamenlijk scharen - nader bij het lezerspubliek.
Dat gebeurt onder hetmotto: "Met"het oog op Hartje-Zuid". De
verschillende winkels passeren daarbij in een willekeurige volgorde de
revue.
Sigarenmagazijn Meijering, Soesterbergsestraat 11
HARTJE-ZUID
I Jeyenen dit' di- rijzige gestalte van de
hoer H I. Meijering ifi5i, voor intimi
en insiders Harm. boven de toonbank
vjin zijn sigarenmagazijn op het stro
Ionische hoekte Soesterbergsestraat
Kikenlaan zien uititorchcn. zullen ei
/.«•lis als zt,i hel weten, geen moment
i.iii denken clat zij tegenover een man
staan die naar wettelijke en tijdreken
kundige normen .pensioengerechtigd
i- Kijkende naar én kennis nemende
v.in zipi bezigheden en aktiviteiten
u.inll hel de waanituiier duidelijk. da^.
de kwulitikutic "pr|iȣengcreehtigdc~'
.1 andere ui hel siiraakgebruik gebe
zigde termen zoals' 'StpWer" en "65
|i|us>er om inaa-r géheel te zwijgen
Viin de gewraakte benaming "bojaar
i|i; evenmin passen ui hel denkpa-
iroon van Harm Meijering Het op
grond van deze observaties bereids
verkregen beeld van een man die nog
van geen ophouden wil weten, wordt
voltooid door zijn eigen en op een be
sliste wijze uitgesproken woorden:
"Werken is een levensvervulling Bo
voiidien is van werken nog nooit ie
mand doodgegaan"
Kn aan werk heelt liet Harm. reeds
vanaf zijn jongensjaren, nooit ol' te
nimmer ontbroken.
Drents en Zeeuws
"Mijn voornaam heb ik Ie danken aan
rui.lii Drentse vader, die tijdens de
mobilisatietijd r 1914 l9]Si m Soest een
meisje leerde kennen, waarmee hij al
in 1916 in het huwelijk trad Mi|ii
leugdjaren werden gekenmerkt door
de Christelijke School met den Bijhei
aan de Spoorstraal en door de uiteen
lopende neringen van mijn ouders.
Mi jn moeder dreef een kruidenierswin
kel! je aan de Nieuvveweg. "over het
spoor" zoals men toen placht te zeg
gen Mijn vader kocht melk bij de hoe
ren. die hij vervolgens in zijn wijk uit
ventte Voor mi j hadden vader en moe
der na schooltijd en ook tijdens de uren
dal ik niet naar school hoefde legio
boodschapje» m petto."
Hel gesprek wordt om de haverklap on
derbroken door achter elkaar- ol 111
groepjes binnenkomende klanten en uit
het veelvuldig gebruik van roepnamen
blijkt flat Harm Meijering met tallo
zen uit zijn klantenkring een amicale
relatie heeft opgebouwd. Wanneer
Kees. na zijn praatje over liet weer.
met een slof Caballero onder de arm de
winkeldeur achter zich heeft gelaten en
er' even een kleine stilte valt. wordt een
poging gewaagd om de conversatie in
de huiskamer, onder het genot van geu
rige kolf ie plus Ven verse versnapering
uit de gezellige koektrommel, voort te
zetten. Ken poging die tot mislukking is
gedoemd, want de hij herhaling rinke
lende winkelbel maakt van de koffie
pauze een oefening in haastig zitten
ipstaar
Niet zo bezwaarlijk, want daardoor kan
de in Breskens geboren e< hlgenote van
H.irm mevrouw Hek-en Meijering e
veii kwijt, (lat zij als 19-jarig Zeeuws
meisje naar Scheveningen toog om als
binnenmeisje ni dienst te treden bi j een
-i hatnjke Haagse mevrouw Kn toen
ilc/.c dame in 1942 door de Duitse bezet
Ier gedwongen werd om haar riante
villa Ie verlaten en in Soest aan de
l'lasvycg een optrekje koekt, mochten
en gingen de keukenmeid én de tuin
man en ook Heieen mee naar de nieuwe
woonplaats De verhuizer heette.
Harm Meijering en de gevolgen van
deze Drents-Zeeuwse ontmoeting zijn
gemakkeji|k te iaden.
V an kolen tot koken
Teruggekeerd uil de winkel wordt de
draad van het verleden weer opgeval
De kleuren wit en zwart hebben m
mijn jeugdjaren nog al eens stuivertje
met elkaar gewisseld Vader kwam
nameli jk op een gegeven ogenblik van
de melk in de kolen terecht en nauwe
lijks had ik de lagere school achter de
rug. of ik kwam als hulpje m de kolen
handel terecht Hel zwarte goud lever
de echter nauwelijks kopergeld op en
toen ik 15 jaar was. waste ik eens goed
mi pi handen en hernieuwde ik als
melkboer de kennismaking met zuivel
producten
Het zwart-wit-verhaal moet onderbro
ken worden voor een klant, die een
week voorraadje hal fz ware van de
weduwe" inslaat en om een vuursteen-
i |e voor zijn aansteker vraagt. Kr
blijken .vuursteentjes te bestaan in al
lerlei vormen en grootten, doch het
luiste exemplaar' wordt blindelings ge
vonden en als het eenmaal met mini-
Lereedschap in de aansteker is geprie
geld. kan de vlammenwerper terstond
dienst doen om het inmiddels gedraai
de "sjekkie" aan te steken. "Een te
vreden roker is geen onruststoker"
luidt een oude zegswijze. Zo iemand
iu de winkel
De heer en mevrouw Meijering.
Foto: Herman van Dam
"Zodra ik 18 was geworden haalde ik
mijn rijbewijs en aangezien ik het veu
len met melk goed zat was. zocht en
vond ik werk bij een autosloopbedrijf,
waar ik enige jaren bleef hangen. In
die tijd kende ik elk onderdeel van alle
'iji de weg zijnde auto's. Inmiddels had
ik de dienstplichtige leeftijd bereikt en
hoewel ik de goede lengte bezat om een
keurkorpssoldaat te worden werd ik op
nettogewicht afgekeurd."
Terwijl een mevrouw goedkeurend toe
kijkt hoe de. door haar gekochte luxe
doos sigaren raphandig wordt voorzien
van een passende cadeauverpakking
en het stapeltje kranten op bet krukje
in de hoek voor de zoveelste keer wordt
verlaagd, verteld Harm. hoe hij tijdens
de oorlogsjaren als chauffeur uit han
den van de Duitsers wist te blijven. "Ik
werkte toen bij van Mil, die in 1944 we
gens verboden radiobezit door de
Duitsers werd opgepakt. Later hebben
ze hem zelfs doodgeschoten, .Jarenlang
hebben we een gereffineerd spelletje
met de bezetter gespeeld. Auto's ver
anderden naar willekeur van kleur,
houtgasgenerators werden naar belie
ven gemonteerd en gedemonteerd en
ettelijke nummerplaten en hierop aan
sluitende autopapieren vormden de
troefkaarten in een doldwaas va-
banquespel, dat gelukkig steeds goed is
afgelopen. Na Dolle Dinsdag, in sep
tember 1944, lag alle verkeer echter
plat en ik stond wat je noemt aan de
kant van de weg. Dat duurde echter
niet lang, want de destijds in de Melk
fabriek van Kooij ondergebrachte Cen
trale Keuken had personeel nodig en in
de kortste keren stond ik als 3e kok in de
aardappelen en de gierstebrij te roe
ien Knotsgekke dingen heb ik daar
meegemaakt." Hij grinnikt en pret
lichtjes verschijnen in zijn ogen. wan-
r hij vervolgt: "Mijn meest specta-
opstaanverlaat nu de winkel n,M'r m' vervoigi: ivujn meesi spec
me
Ofschoon de kwestie van het omstre
den gebruik van het bestrijdingsmid
del "Roundup" - dat door de Soester
plantsoenendienst wordt ingezet bij de
bestrijding van prunus (vogelkers,
bospest) - vorige week niet op de agen
da stond van de vergadering van de
commissie Bedrijven, deelde plaats
vervangend voorzitter wethouders
Kingma mee dat de commissieleden
binnenkort de gelegenheid krijgen de
plaatsen waar met het middel gespo
ten is met eigen ogen te aanschouwen.
Tevens krijgen zij de door de politie
vervaardigde video-opname te zien.
Ook de pers is voor een en ander uitge
nodigd.
Verder is er een brief in aantocht
van het College van B. en W., waarin
staat onder welke condities er (op be
perkte schaal) nog met het middel ge
spoten zal worden. Het wachten is ver
der op het rapport van Gemeentewer
ken en informatie van de officier van
justitie, in verband met het proces
verbaal dat tegen de gemeente Soest is
opgemaakt.
De heer Brunekreef, directeur van
Gemeentewerken, wees erop dat het
middel alleen werkt als de bladeren
"Maar dan wel een waarvan je nooit
nog aan de planten zitten. "Als de bla
deren eenmaal gevallen zijn heeft het
geen zin meer." Als de gemeente de
bestrijding wil voortzetten is dus haast
geboden, in verband met de gevorder
de herfst.
Afgesproken werd dat de "excursie"
gaat plaatsvinden op maandag 21 okto
ber, direct na afloop van de bespre
king van de begroting 1986 In de com
missie Bedrijven.
Aftershave
De heer Brunekreef wees er overigens
nog op dat "Roundup", in tegenstelling
tot wat hier en daar wordt aangeno
men, geen "gif" is. "Het is heel iets
anders." Hij vertelde echter niet wat.
Op de door Jan Visser (Prog. Soest)
uitgesproken veronderstelling dat
het dan wellicht een soort after-shave
was, reageerde de heer Brunekreef:
meer 'n baard krijgt.
Joop van den Brakel PvdAstelde nog
een andere "spuit-kwestie" aan de
orde, al betrof het hier niet "Roundup".
Hem was ter ore gekomen dat het ge
bruik van bestrijdingsmiddelen in de
buurt van scholen tijdens de "spits
uren" van de schooljeugd verboden
was. In een enkel geval had een hoofd
van een Soester school de uitvoerders
verzocht niet om half negen op de
trottoirs te spuiten. Tot zijn verwon
dering had men daaraan wel gehoor
gegeven, maar gebeurde het alsnog
bij het uitgaan van de school.
Ik weet niet of 't kwaad kan", aldus
Van den Brakel, "maar sommige men
sen hebben nu eenmaal grote bezwaren
tegen spuiten. Geef de mensen een dui
delijke instructie om tijdens het in- en
uitgaan van de school weg te blijven."
De heer Brunekreef antwoordde dat
zo'n instructie al bestaat, maar dat
het spuiten wordt uitgevoerd door
particulieren die soms wel eens haast
hebben. Hij beloofde opnieuw toe te
zien op naleving van de voorschriften.
i'ulaire promotie stamt uit die dagen.
Op zekere dag kwam. met uitzondering
van mijzelf, niemand van het koksper-
soneel opdagen. Latei' vernam ik dat
de mannen in het verzet zaten en dat ze
hadden moeten onderduiken. Van de
ene op de andere dag werd ik van 3e
kok tot chef-kok gebombardeerd." Op
nieuw smakelijk lachend: "Nou ja, aan
het eten viel toch al niet veel meer te
bederven. Smaakmakers waren er niet
en de enige opgave bestond eigenlijk
uit hel gaar stomen van de dagelijkse
eenheidsbrij, die in twee ketels van
1300 en 2000 liter, aan de kook moest
worden gebracht. Op zekere dag meen
de iemand, namen noemen we maar
niet. dat het proces een beetje versneld
kon worden door het dichtdraaien van
een veiligheidsklep. Het resultaat was
inderdaad verbluffend. Het deksel van
een der ketels werd finaal uit zijn
scharnieren gerukt en knalde dwars
door het dak. Na de aanvankelijke
schrik hebben we gegierd van het
lachen." En afsluitend: "Gelukkig
heeft mijn gezin nooit met mijn "kook
kunst" kennis behoeven te maken."
'En daar sta ik nu nog!
Komen we nog een keer bij de sigaren
en de eigaretten terecht? "Ik denk dat
dat wel zal lukken. Kort na de oorlog
kwam ik nog even als vrachtrijder
terug bij de opvolger van Van Mil.
maar in oktober begon ik aan een onaf
gebroken arbeidsperiode van 20 jaar
bij een en dezelfde baas. het auto^lo^p-
bedrijtLLuyben. Inmiddels ./was. ik.Jop
'dé dag van de getdsanerjng.l125isej?tefn-
ber 1945in het huwelijk getreden."
Een binnenkomende heer. die
kennelijk niet tot de klantenkring be
hoort. demonstreert op aanschouwelij
ke wijze hoe ontevreden hij wel is over
de kwalitatieve hoedanigheid van zijn
bij een vakbroeder van Meijering ge
kochte eigaretten. Hij trekt krachtda
dig aan een tussen zijn lippen geklemd
exemplaar, maakt van zijn wangen
diepe kuilen, doch is niettemin niet in
staat rook van enige betekenis te pro
duceren. Is het een man die niet roken
kan? Welnee, de betreffende eigaret
ten zijn gewoon vochtig. Er volgt nu
een uiteenzetting over de belangrijkheid
van een juiste luehtvochtigheidsgraad
in een sagarenmagazijn, waarbij ter
loops ook nog even bewezen wordt naar
de in fie winkel hangende hygrometer.
Ken slof goed geconditioneerde eiga
retten wisselt van eigenaar en Harm
/.al zich in de komende week wellicht
afvragen of hij een nieuwe klant heeft
gewonnen.
Twintig jaar bij een baas. Kon het zil-
eren dienstjubileum niet gehaald wor
den'' "Nee. dat lukte inderdaad niet
Mgezien van de omstandigheid dat ik
na 2(1 jaar van intensieve arbeid als
bednjfs- en verkoopleider weinig ol
geen expansie-mogelijkheden meer
zag. kreeg ik het gevoel dat er een bui
op komst was. Inspelend op die intuïtie
had ik al in januari I9K4 van de erven
van de laatste eigeaar dit huis annex
sigarenmagazijn gekocht. Naast haar
werkzaamheden als huisvrouw en
moeder van 5 kinderen nam mijn echt
genote de winkel voor haar rekening.
Kn toen de zaak zowaar begon te lopen
en de verkopen toenamen, heb ik niet
langer op het losbarsten van de inmid
dels opgekomen bui gewacht en ben ik
vanuit mijn job rechtstreeks achter de
toonbank gestapt. Kn daar sta ik nu
nog. met evenveel plezier als 20 jaar
geleden
De vele Meijerings
Het is ongetwijfeld merkbaar en zicht
baar dat Harm Meijering zich temidden
van zijn uitgebreide assortiment rook
artikelen. of dat nu eigaretten. sigaren,
pijpen, pijptabakken, aanstekers dan
wel allerlei shagsoorten zijn. nog
steeds happy voelt. Dat is niet alleen
prettig voor hemzelf, doch tevens en
vooral voor zijn talloze vaste klanten
uit Soest, voor de passanten én voor de
bezoekers uit de regio, die hem na een
toevallig eerste bezoek in ere zijn blij
ven houden. Want klanten zijn nu een
maal uiterst gevoelig voor gezelligheid
en persoonli jke aandacht
De winkeliersvereniging "Hartje-
Zand" voelt zich eveneens happy met
haar voorzitter Harm Meijering. wiens
bezonken wijsheid zij naar waarde
weet te schatten. De kerke raadsleden
van de Afdeling Amersfoort van de
Bond Vrije Kvangelische Gemeenten
kennen en waarderen liorn reeds 27
jaren achtereen als een overtuigd en
anderen overtuigend ouderling. De
"Hart.|e-Zuid"-ondernemers' op "de
kop" van de Soesterbergsestraat voe
len zich ook al happy mot hun sympa
thieke collega op de hoek. wiens ver-
imuwde winkelzaak niet alleen een
ce/ellig trefpunt vormt voor vele oude
en nieuwe bekenden, doch tevens als
een der hoekstenen van de commer
ciële bedri jvigheid aldaar mag worden
beschouwd.
Daarom mogen Harm en Heieen
Mei lering best nog wel even blijven.
Met net M> veel plezier als 2(1 jaar gele-
