a
i
Gebr. van Woerkom
Gebr. van Woerkom
TOTALE LEEGVERKOOP
Na 1 november
Kinderboekenweek-verhalenwedstrijd onthult sluimerende
schrijverstalenten in Soest
Soest 50 jaar geleden
23 Oktober 1936
*18:
WOENSDAG 22 OKTOBER 1986
SOESTER COURANT
PAGINA 19
ECN dicht marktgat in eén jaar
Veel respons op testdag garage Nefkens
Frank van Minnen schreef mooiste boevenverhaal
eerste prijs
'De smokkelaars'
tweede prijs
'De boef'
derde prijs
'Mijn boevenopa'
ATTENTIE!!
ATTENTIE!!
sluit op 1 november haar deuren op de
BIRKSTRAAT 50 te Soest.
Daarom houden wij daar een
vindt U dan moderne, eiken en klassieke
meubelen ONDER ÉÉN DAK op de
STEENHOFFSTRAAT 61 - SOEST
,,'n Begrip voor kwaliteit, service en prijs"
Birkstraat 50 - Soest (Modern en Manou)
Steenhoffstr. 61 - Soest (Klassiek en Eiken)
Voorstellingen van de bibliotheek
enthousiast ontvangen
tekstverwerking?
KI/l/IEK
De Onthullings-plechtigheid
Steeds meer mensen naar Krebbers Jaarsma aan de Van Weedestraat
Het gat in de markt dat de heer EJ.
Stoelinga in Soest aantrof heeft hij in
ëën jaar gedicht. De verkoper in de
zaak Krebbers Jaarsma van de
ECN-keten aan de Van Weedestraat
kan dat ruim twaalf maanden na de
vestiging in Soest concluderen. "Je
proeft steeds meer dat de mensen onze
naam kennen en naar de zaak ko
men", licht Stoelinga toe. De 120 vier
kante meter verkoopruimte die hij tot
zijn beschikking heeft wordt in toene
mende mate bezocht, en dat heeft alles
te maken met de verscheidenheid in
artikelen en de onbescheiden goede
kwaliteit daarvan.
Het assortiment in het Soester filiaal
van ECN wordt gevormd door radio's,
televisies, geluidsapparatuur, huishou
delijke apparaten (groot en klein),
koelkasten, wasmachines, wasautoma
ten etc. Aantrekkelijk daarbij zijn de
zeer lage prijzen waarmee de heer Stoe
linga en zijn personeel de groeiende
stroom klanten binden. In ECN zijn alle
imerken voorradig en deze gaan te
gen de laagste prijzen de deur uit. In
dien men hetzelfde artikel elders tegen
dezelfde leveringsvoorwaarden op de
kop kan tikken, krijgt men bij ECN dit
meerbedrag uitgekeerd. Deze formule
blijkt bijzonder aan te slaan.
Voordeelprijzen
Ondanks de reeds lage prijzen wil ECN
van tijd tot tijd met opmerkelijke acties
van zich doen spreken. Ook de heer
Stoelinga, die al 25 jaar in het vak zit,
komt regelmatig op de proppen met
stuntprijzen. Hifi-audioapparatuur en
televisies krijgen binnenkort kortingen
van 10 tot 40 procent als visitekaartje,
de magnetron kost 499 gulden in plaats
van bijna 700 gulden, en de wasdroger
gaat omlaag van 549 naar 397 gulden.
"Na een jaar in Soest te zijn gevestigd
komen meer en meer mensen naar onze
zaak aan de Van Weedestraat. De arti
kelen staan hier groepsgewijs en over
zichtelijk opgesteld. Je ziet gelijk waar
je moet zijn. De mensen komen on
geacht wat ze kopen bij ons terug. Dat
betekent dat ze blij zijn dat ze ons ge
vonden hebben", zegt Stoelinga over
zijn winkel.
De bovenverdieping in Krebbers
Jaarsma biedt plaats aan een groot aan
tal artikelen, zoals geluidsapparatuur
en televisies. In het souterrain staan de
wasautomaten en hun familie opge
steld. De nazorg die Stoelinga zijn klan
ten biedt behelst het bezorgen van de
artikelen en zo nodig het installeren
daarvan. Dit is allemaal in eigen beheer
bij Stoelinga en volgelingen, want voor
hem is de klant ook koning als de klant
de deur weer uit is.
Stoelinga geeft daarnaast ook deskun
dige voorlichting over alle artikelen, die
in zijn goed ingerichte zaak staan te
pronken voor 'een koopje'. "Ons assor
timent is enorm uitgebreid. We hebben
bijvoorbeeld alleen al zeventien ver
schillende stofzuigers. Natuurlijk wil de
klant dan worden ingelicht over de mo
gelijkheden, de voor- en nadelen en an
dere aspecten van een artikel. Wij ne
men de tijd om hen de gewenste infor
matie zo duidelijk mogelijk te verstrek-
De motortest bij automobielbedrijf
Henri Nefkens is een groot succes ge
worden. Meer dan dertig auto'swerden
zaterdag onderworpen aan een condi
tie-test met de zogenaamde Sun-tes-
ter. Evenals in 1985 kwam de garage
aan de Birkstraat met dit initiatief voor
Opel-rijders. De gemiddelde kwaliteit
van de machinekamers van de wagens
was dit keer een stuk hoger dan vorig
jaar.
Volgens de heer Maris van de Opel-ga-
rage is de automobilist meer aandacht
aan zijn auto gaan besteden. De grote
publiciteit die de zure regen de afgelo
pen tijd krijgt is daar debet aan, stelt hij.
De motors zijn steeds beter afgesteld.
Dit leidt niet alleen tot een zuiniger ben
zineverbruik, maar verlaagt tevens in
sterke mate het koolmonoxide-gehalte
(CO) in de uitlaatgassen. Nadat de door
de zure regen aangetaste natuur met de
regelmaat van de klok in de actualiteit
kwam, zijn de weggebruikers met auto's
verantwoordelij ker bezig. Ze laten eer
der hun motor nakijken, en dat heeft
positieve gevolgen.
Een duidelijk voorbeeld daarvan zijn de
resultaten van de testdag bij garage Nef
kens. De Sun-tester, waarmee de mede
werkers van het automobielbedrijf gra
tis de conditie van de motors doorlicht
ten, leverde optimistische gegevens. De
heer Maris: "Het was fantastisch. De
belangstelling was minstens zo goed als
vorig jaar. We hebben 34 auto's nageke
ken, en per auto duurde dat ongeveer
twaalf tot dertien minuten. De mensen
stonden gapend te kijken hoe de gege
vens door de Sun-tester verstrekt wer
den."
Op zaterdag 15 november houdt garage
Nefkens nog een testdag. Dan kunnen
eigenaren van andere merken dan Opel
hun automotor laten testen.
ken. Daarvoor zijn we hier toch", aldus
Stoelinga.
Tot voor een jaar geleden moesten de
ECN-bezoekers uit Soest de gemeente
grenzen over om pas in Amersfoort of
Hilversum geholpen te kunnen worden.
De jonge zaak in Soest, ëën van de ruim
zestig vestigingen in Nederland, heeft in
het afgelopen jaar in een duidelijke be
hoefte voorzien. Het gat in de markt,
dat Stoelinga in 1985 aantrof, heeft hij
inmiddels gedicht. Het is nu zaak om
met zijn zaak te beginnen aan de vor
ming van een berg, en dat zal gezien de
laatste ontwikkelingen niet een te hoge
hindernis voor ECN-er Stoelinga vor-
I
i
Frank van Minnen, (10 jaar), leerling van de KBS Soestdijk, is de winnaar gewor
den van de boevenverhalen-wedstrijd die het cultureel creatief centrum C-drie -
in samenwerking met de Openbare Bibliotheek Overhees, Boekhandel Van de
Ven en de Soester Courant - ter gelegenheid van de kinderboekenweek organi
seerde. Zijn verhaal "De smokkelaars" werd door de kinderjury vorige week
woensdagmiddag unaniem als het spannendste en duidelijkste verhaal be
kroond. Op de tweede en derde plaats eindigden resp. Gerben Bons (9 jaar) van
De Bron en Lisette Sulenta (9 jaar) van de Bonifatiusschool met hun verhalen
"De boef' en "Mijn boëvehöpa". n"""
boevenbende die de koningin wil ont-
In de voorafgaande weken hadden
maar liefst 91 Soester kinderen in de
leeftijd van 9 t/m 13 jaar een boeven-
verhaal ingeleverd; wel een bewijs van
de in Soest sluimerende schrijverstalen
ten .Onder leiding van C-drie-vicevoor-
zitter Jan Visser mochten de 13 jeugdi
ge schrijvers en schrijfsters die de eind
ronde hadden gehaald in de bibliotheek
hun verhaal voorlezen. Behalve de drie
uiteindelijke prijswinnaars waren dat:
Caspar Arnold, Maron Baas, Elisa
V.l.n.r. Gerben Bons (2e), Frank van
Minnen (le) en Lisette Sulenta (3e).
"De smokkelaars" van Frank van Min
nen is het verhaal van een jongen die 's
nachts aan het strand wordt gevangen
genomen door een bende heroïne-
smokkelaars, maar handig weet te ont
snappen en de politie inschakelt, die
Vervolgens de grootste heroïnevangst
aller tijden doet.
"De Boef' van Gerben Bons speelt zich
geheel afin de dierenwereld. Ónder lei
ding van de uil weten de dieren de boef-
de vos - te pakken te nemen en zo een
groot aantal diefstallen op te lossen.
i"Mijn boevenopa" van Lisette Sulenta
tenslotte is het spannende verhaal van
een meisje dat bij toeval ontdekt dat
haar eigen opa aanvoerder is van een
voeren. Zij wordt meegenomen naar
het rovershol maar weet zich met be
hulp van een zakmes te bevrijden en de
politie te waarschuwen.
De drie hoofdprijswinnaars kregen van
boekhandel Van de Ven een fraai
jeugdboek plus het kinderboekenweek
geschenk, uitgereikt door Aijan Bol,
die samen met Lisette Hulsbergen en
Marlies van Ernst de kindeijury vorm
de. Jammer was dat Marlies - die al ziek
naar de bibliotheek was gekomen - het
halverwege moest laten afweten. De
beide andere juryleden stonden voor de
niet eenvoudige opgave om uit 13 (eer
der door een jury van volwassenen ge
selecteerde) boevenverhalen de drie
beste te kiezen.
Hulsman, Patrick Jacobs, Erla Kand-
ziora, Ante Moerkerken, Patricia Oom,
Peter Sakkers, Stoffel de Vries en Ing-
vild Wareman.
Dat gebeurde voor een niet al te kritisch
publiek van broertjes en zusjes, vaders
en moeders, enkele onderwijzers en an
dere belangstellenden, die bijna een uur
lang de verhalen aanhoorden. Daarbij
werd hun geduld, maar uiteraard vooral
dat van de jeugdige auteurs zélf, wel be
hoorlijk op de proef gesteld, maar elk
verhaal werd beloond met een enthou
siast applaus.
Na een pauze, waarin de jury het eind
oordeel velde en het publiek door de
medewerksters van de bibliotheek werd
onthaald op een verfrissing, werd de
spanning gebroken en konden de win
naars hun verdiende prijs in ontvangst
nemen, wat ze met zichtbaar genoegen
deden. Ook de andere voorlezers kre
gen het kinderboekenweekgeschenk
van boekhandel Van de Ven. De leden
van de kinderjury werden beloond met
een boekenbon.
Jan Visser kondigde aan dat, gezien het
succes en de enthousiaste reacties, de
organisatoren volgend jaar zeker op
nieuw een verhalenwedstrijd zullen uit
schrijven.
door Frank van Minnen, 10 jaar,
leerling van de KBS Soestdijk
e zijn bij de zee en het is nacht. Je
oort de golven tegen de kust slaan. De
'genaars van de huisjes hier zijn al naar
~d, want het is ongeveer 1 uur. Het is
an ook donker in de huisjes, behalve in
xn. De gordijnen zijn wel dicht, maar
e kunnen de schaduwen van mensen
'en. Ze zitten aan een tafel en zijn bezig
uilen uit dozen te halen en te sorte-
n.
vind dat toch wel verdacht, dus dat ga
c eens van dichtbij bekijken. Ik sluip
oorzichtig steeds dichterbij, totdat ik
ij het raam ben. Ik wil er door heen kij-
en, maar jammer genoeg zijn de gor-
ijnen zo goed gesloten dat er haast
iets te zien is.
peens pakt een man mij van achteren
eet. Ik schrik heel erg en kijk om. Daar
taat een boom van een kerel met glui-
erige ogen en een vieze baard. Hij
oudt mij stevig vast, terwijl hij mij ruw
'n de richting van de deur duwt. Binnen
'tten nog twee mannen en die kijken
erbaasd op. Eén van de mannen staat
p en stapt naar me toe. Ik deins achter-
it, maar hij pakt me vast en trekt me
mee een kamer in. Zonder een woord te
zeggen gaat hij weg en doet de deur op
slot.
Nu zit ik gevangen. Het is pikdonker en
ik zie niets. Ik hoor de mannen praten
en één zegt: "Wanneer komt Henk nou
met de vrachtwagen, we zitten nu al
uren te wachten. Hij zou er toch al lang
moeten zijn? Straks staan de smerissen
voor de deur en krijgen we de heroïne
nooit meer het land uit!"
Zo, het zijn dus smokkelaars die me ge
vangen hebben genomen. Oh, oh, kon
ik de politie nu maar waarschuwen,
want die heroïne is een gevaarlijk goed-
je!
Doordat ik aan de donkerte een beetje
gewend raak zie ik in de hoek van de ka
mer een bed staan. Ik ga erop zitten om
eens goed na te denken. Opeens zie ik
boven mijn hoofd de maan verschijnen.
Ik kijk eens goed en zie nu ook sterren.
Er is dus een raam precies boven het
bed! Ik ga op het bed staan en probeer
het raam open te krijgen. Na een paar
vergeefse pogingen lukt het eindelijk.
Piepend gaat het open.
Ik hou mijn hart vast, zouden de boeven
het gehoord hebben? Nee, ik geloof het
niet, want zo te horen zijn ze al half
dronken. Het is een hele toer om op het
dak te komen, maar na veel inspanning
lukt het toch. Voorzichtig kijk ik over
de dakgoot en zie een fiets tegen de
muur staan. Die heb ik nou net nodig!
Ik ga aan de dakgoot hangen en spring
zo zacht mogelijk op de grond. Geluk
kig staat de fiets niet op slot en kan ik er
zó op wegrijden.
Ik ben nog maar net weg of ik hoor één
van de boeven schreeuwen: "Die dui
velse jongen is ontsnapt!" Het wordt
een wüde achtervolging. Ik fiets zo hard
ik kan, maar de smokkelaars halen me
vast en zeker in met hun auto, daar kan
geen fiets tegen op. Tenzij...
Snel fiets ik een pad op. Aan het eind
van het pad is een greppel met een smal
plankje er over heen. Met de fiets kom
ik gemakkelijk aan de overkant. Maar
de boeven zien de greppel te laat en rij
den er middenin! Pfff, dat is op het nip
pertje!
Even verderop is een telefooncel en ik
bel snel de politie. Die is er binnen een
paar minuten al en kunnen de boeven
zo uit de kapotte auto vissen. Met een
paar politiemannen ga ik weer terug
naar het huisje. Daar is inmiddels de
vrachtauto aangekomen en de bestuur
der geeft zich maar snel over aan de po
litie.
Zo zijn dus alle boeven gepakt en de he
roïne in beslag genomen. Het blijkt de
grootste heroïnevangst aller tijden te
zijn!
Eind goed al goed.
door Gerben Bons, 9 jaar,
leerling van De Bron
In dierenland wonen alle dieren die je
maar bedenken kunt. En er woont ook
een boef, maar ze weten nog niet wie de
boef is. Misschien is het een vos of een
haas ofwel een vlo! Nou, daar ga ik iets
over vertellen. Ik begin bij het begin,
want er is genoeg papier om op te schrij
ven.
Er was eens een dorpje in dierenland,
waar nooit een avontuur gebeurde. Het
dorpje heette Keteldorp. Maar midden
in de nacht zag je een zwarte schim lo
pen. Hij ging ieder huis binnen en kwam
met een volle zak terug. Hij of zij ging
op zijn tenen terug naar een geheime
plek. Maar waar, dat weet ik niet eens.
Toen het weer licht werd kraaide de
haan: Kukulekuu! Dan wordt iedereen
wakker in dierenland. Toen iedereen
ging eten zeiden alle dieren: Wie heeft
mijn eten gepikt?
Alle vogels zeiden: Wie hebben onze
lekkere wormen meegenomen?
De eksters zeiden: Wie hebben onze
glimmende dingen gepikt?
Iedereen praatte door elkaar. Ze wer
den boos, heel boos. De eksters zeiden
tegen een andere ekster: Jij hebt het ge
daan! Nee jij! Iedereen praatte door el
kaar heen.
De polities in Keteldorp zeiden: Ga al
lemaal naar binnen! Iedereen ging naar
binnen. Er was niemand meer te zien,
alleen de polities. Die gingen samen
praten wie al die dingen had gestolen en
hoe ze erachter konden komen wie het
was. Maar ze wisten niemand die zó iets
vreselijks kon doen.
Toen werd het nacht in Keteldorp.
Toen zag je weer iets lopen in het don
ker. Maar de politie sliep toch al, dus
kon hij rustig zijn gang gaan. Hij pakte
alles wat hij goed kon gebruiken. En
toen ging hij weer weg.
Maar de uil had hem gezien: het was een
vos! De uil ging hem achterna. De vos
ging een geheime gang binnen. De uil
ging mee met de vos. De vos zag de uil
niet. Gelukkig maar, want anders zou
de vos de uil opeten.
De gang werd pikkedonker. Aan het
eind was een kamer. Een kamer net zo
als jouw kamer. De deur van de kamer
was van ijzer.
De vos zei: even kijken of er niemand is.
Toen ging de uil snel achter de bank zit
ten... Even bleef het heel stil en toen
pakte de vos een sleutel en deed de deur
open.
Er lagen allemaal glinsterende dingen,
wormen, eikels en een heleboel dingen
meer! Toen pakte de vos een zak met al
lemaal spullen erin en deed die erbij.
Hij keek op de klok. Half zeven, zei hij,
tijd voor een dutje.
De uil dacht: Als de vos slaapt, dan pak
ik de sleutel en ga naar de dieren, en ik
roep ze allemaal bij elkaar. En dan laat
ik ze om het hol staan en als hij dan wak
ker wordt zal ik tegen alle dieren zeg
gen: Allemaal op je hardst schreeuwen!
Dan zal de vos naar boven komen en
dan zal ik zeggen: Pak hem! Ja, dat zal
ik doen.
Toen de dieren allemaal om het hol
stonden schreeuwden ze zo hard ze
konden. Toen zei de uil: Stop!
De vos zei: Wat is er aan de hand? Ik ga
even kijken...
Pak hem! klonk het. En iedereen pakte
hem vast en ze zetten hem achter slot en
grendel.
De uil had de sleutel van de vos nog. Hij
maakte de deur open en iedereen pakte
wat van hem was. En ze leefden in Ke
teldorp allemaal nog lang en gelukkig.
En de vos is nooit meer teruggezien.
door Lisette Sulenta, 9 jaar,
leerling van de St. Bonifaciusschool
Het was een leuke dag, want ik zou naar
mijn opa gaan. Mijn oma was al lang
dood, al zeven jaar. Maar daar moest ik
maar niet meer aan denken; dat was een
trieste herinnering.
Ik weet nog precies hoe mijn oude oma
eruit zag: ze had grijs krullend haar, dat
ze altijd in een grote knot droeg. Verder
had ze nog een klein puntig neusje en ze
droeg altijd oude geruite pantoffels,
ook op straat. Gek hè?
Ondertussen was ik bij mijn opa's huis
aangekomen. Ik belde aan, maar er
deed niemand open. Ik liep naar de ach
tertuin en ging door de achterdeur naar
binnen. Er was niemand in de kamer,
niemand in de gang, en er was ook nie
mand op de w.c. Ik zocht het hele huis
door, maar ik kon niemand vinden.
Ik was overal geweest, behalve op de
zolder. Daar vond ik het een beetje eng.
Maar ik ging toch. Er liepen muizen
over de treden en één dikke vieze rat
kwam dribbelend naar beneden. Toen
zag ik allemaal kisten op de voorzolder
staan. In die kisten zaten allemaal gewe
ren!
Geweren? dacht ik bij mezelf. Wat
moet mijn eigen lieve opa nou met ge
weren?
Ik besloot verder te gaan. Toen kwam ik
op de grote zolder, daar stonden nóg
meer geweren! Ik besloot alles goed te
onderzoeken. Toen zag ik in de hoek
van de zolder een heel klein nachtkastje
staan...
Ik hield het niet langer uit, ik móést kij
ken! Ik liep naar het kastje en trok het
stoffige deurtje open. Er lag niets in,
maar toen ik ging zoeken of er nog meer
laden of deurtjes in zaten vond ik een
klein laadje aan de achterkant!
Ik trok het met een ruk open en zag, tot
mijn grote verbazing, een briefje liggen.
Ik maakte het open en dit stond er: "Ik,
opa van Lisette, ben een boef. Iedereen
die dit vindt moet de rol van mij overne
men als ik dood ben. Wie dat niet doet
vind ik heel gemeen."
Ik schrok me een hoedje! M...m...mijn
lieve o...o...opa, die aardige
m...m...man, een b...b...boef? Ik ge
loofde mijn oren niet. Maar plotseling
hoorde ik iemand de trap op komen.
Een zwarte gedaante kwam de zolder
op!
Ik gaf een ijselijke gil, maar de donkere
man sloeg me bewusteloos neer. Er
kwamen nog meer mannen om me heen
staan en ze gooiden me in een donkere
kelder.
Toen ik bijkwam zag ik vijf mannen
voor me staan. Die gemene lach kwam
me bekend voor. O, ik wist het al weer,
dat was m'n opa's stem! Die zwarte man
vooraan was m'n opa!
Ze bonden me vast en namen mij mee
naar hun rovershol. Daar gooiden ze
mij in een hoek en m'n gemene opa ver
telde wat ze gingen doen. Hij vertelde
dat ze de koningin gingen ontvoeren.
Ze zouden als hulpjes in het paleis gaan
werken en 's nachts zouden ze alle
schatten meenemen. Zo zou het gebeu
ren.
Ik zou niet losgekomen zijn als ik m'n
zakmes niet had meegenomen. Ze had
den alleen m'n polsen vastgebonden,
dus kon ik met veel gewurm mijn zak
mes toch pakken en de touwtjes door
snijden.
Ik rende het hol uit en belde de politie
op. Ze arresteerden m'n opa en de an
dere vier mannen. Zo liep het gelukkig
nog goed af, en ik was de held van de
In het kader van de kinderboeken
week heeft vorige week dinsdag het
toneelgezelschap Centrum het toneel
stuk "Eeuwig jong" opgevoerd. We
gens ruimtegebrek kon de voorstelling
niet in de Centrale jeugdbibliotheek
plaatsvinden, maar gelukkig was het
mogelijk om uit te wijken naar de aula
van het Griftland College/Chr. Mavo
aan de Noorderweg.
Het toneelstuk werd gespeeld door vier
acteurs op een podium in de vorm van
een reusachtige platenspeler. Kort sa
mengevat ging het verhaal over de ou
ders van Lisa, die met een imitatie van
Elvis Presley overal in het land optre
den. Lisa vindt dat eigenlijk wel leuk,
totdat haar ouders uitgenodigd worden
om op haar school te komen optreden.
Hierna schaamt Lisa zich enigszins voor
haar ouders, maar wanneer deze beslui
ten om geen opvoeringen meer te geven
wordt het er bij Lisa thuis niet gezelliger
op. Het blijkt dat zowel de ouders als de
kinderen het recht hebben om hun ei
gen leven te leiden. Het toneelstuk was
heel afwisselend door de vele muziek
van Elvis en het rock 'n roll dansen.
Er waren ongeveer honderd jongeren
bij de voorstelling aanwezig. Veel van
hen waren brugklassers van de Chr.
Mavo, die naar het toneelstuk kwamen
kijken als afsluiting van een project dat
de bibliotheek in samenwerking met de
school had georganiseerd. De voorstel
ling duurde tot half tien, waarna de jon
geren met enthousiaste verhalen weer
naar huis gingen.
Op woensdag 15 oktober was er in de
bibliotheek te Soesterberg een voorstel
ling. Theater KRAS speelde het stuk
"Meneer Zoet" voor kinderen van 4 tot
8 jaar. Ook hiervoor was veel belang
stelling, want er waren ongeveer 75 kin
deren aanwezig.
V J centrum voor tekstverwerking bv
Bergstraat 10
Amersfoort 033 - 631824*
Een onvergetelijk moment.
De Koningin onthult het gedenkteeken.
H.M. de Koningin spreekt
Mijnheer de Voorzitter van het Comité:
„Het is Mij een bijzondere voldoening, dat het Mij mogelijk was, heden hier
aanwezig te zijn en gevolg te kunnen geven aan uw verzoek, het monument -
ter nagedachtenis van Mijne geliefde Moeder opgericht - persoonlijk te ont
hullen, temeer daar dit de liefde, de trouw en de toewijding vertolkt van de be
volking van geheel Soest.
„Het waren hechte en zeer bijzondere banden, die deze gemeente aan Haar
verbonden. Groot was Hare belangstelling en groot was Hare liefde voor de
bevolking. Hare daden hebben dit menigmaal bewezen. De gevoelvolle woor
den, welke u, mijnheer de burgemeester, en u, mijnheer de voorzitter van het
comité, aan Haar hebben gewijd, hebben Mij diep getroffen. Waar dit gedenk
teeken voor Mij het symbool is van de liefde, welke het gemeentebestuur en de
ingezetenen van Soest Mijne Moeder toedroegen, daar ga Ik thans gaarne over
tot de onthulling van het door u opgericht monument."
Onder ademlooze aandacht gaf H.M. hierna door het bewegen van een bel het
sein tot DE ONTHULLING
van het gedenkteeken. De dames Deketh en Dammers schoven langzaam het
rood-wit-blauwe dundoek hetwelk relief en inscriptie dekte, terzijde. Tegen
het dieproode steen waarvan de zuil opgetrokken is, zag men nu de beeltenis
van H.M. Konigin Emma, uitgevoerd in zachtcreme Fransche kalksteen. Tref
fend is de gelijkenis. De heer H.J. Etienne, leeraar aan de Technische Hooge-
school te Delft, leverde hiermede een kostelijk stuk werk.
Tijdens de onthulling speelde langzaam en plechtig de Stafmuziek het Wal
deck Pyrmontlied.
DE KONINGIN BEZIET
HET MONUMENT.
H.M. begaf zich hierop, begeleid door den Burgemeester, naar het gedenktee
ken. Het Gemeentebestuur en Haar Gevolg traden achter Haar. H.M. trad tot
vlak voor het monument, bezichtigde geroerd een beeltenis Harer Moeder en
legde dan persoonlijk een fraaie bouquet fresia's neer aan den voet van het
monument.
Terugtredend tot op eenigen afstand nam de Koningin het geheel belangstel
lend in oogenschouw, waarbij overduidelijk bleek, hoezeer het monument
H.M. beviel.
Ingezonden stukken
Buiten verantwoording der Redactie
Mijnheer de Redacteur,
Beleefd verzoekt ondergeteekende opname in Uw welgelezen blad van onder
staande regelen, waarvoor bij voorbaat mijn hartelijken dank.
Met verwondering en ergernis heb ik kennis genomen van het programma bij
de onthulling van het monument van wijlen H.M. Koning Emma.
Hierbij werd vermeld, dat bij deze gelegenheid de stafmuziek van het 5e R.I.
haar medewerking gratis zou verleenen.
Tot voor kort geleden konden wij als Soesters bogen op het bezit van een goed
Harmoniekorps, wat zich bij de feestelijkheden ter eere van de verloving van
H.K.H. Prinses Juliana nog heeft getoond. Toen heeft Onze Harmonie gedaan
wat in haar vermogen was en tevens getoond liefde te bezitten voor ons Ko
ninklijk Huis.
Ik ben er van overtuigd, dat de liederen, die bij de onthulling van het monu
ment werden gespeeld, door Onze Harmonie onder leiding van de heer Kok,
even zoo goed uitgevoerd zouden zijn geworden, als door de stafmuziek van
het 5e R.I. onder leiding van den heer Van der Glas.
Als het misschien de uniformen doen, geef ik U de verzkering, dat het Soester
publiek liever onze Soester Harmonie met hóeden en petten ziet, dan de staf
muziek in uniform. En H.M. de Koningin zou het zeer zeker hebben gerespec
teerd, als bij de onthulling van een monument, tot stand gebracht door de
Soester burgerij, ook de plaatselijke muziekvereeniging daadwerkelijk tegen
woordig was geweest.
Tot slot nog het dankbaar aanvaarden van het gratis aanbod der stafmuziek
om financieele redenen.
Ik ben er van overtuigd, dat het vervoer der spelenden van en naar Amersfoort
zeer zeker de zelfde kosten veroorzaakt hebben, dan wanneer onze Soester
Harmonie voor een paar leden vergoeding had gevraagd wegens werkver
zuim.
De vraag is dus, waarom niet de Soester Harmonie.
EEN SOESTER
Soest, October 1936.
