TbilNNEINlhuis
Soester jeugd toont zich produktief in
Kinderboekenweek-verhalenwedstrijd
Spullenhulp
Mevrouw J. Kloppenburg wint bij
Super Van Doorn
uitgave
nieuwe
boeken
Echtpaar De Gier viert 55-jarig
huwelijksfeest
Comfort classique.
PAGINA 14
WOENSDAG 14 OKTOBER 1987
SOESTER COURANT
PAGINA 15
'Kattenland'
'Het onderwatervolkje'
êen-
'Je moet er geweest zijn'
Slachthuis inleveradres
dode honden en katten
Winnaars: Angèle Dubois, Lisette Sulenta en Serge Tool
Opnieuw ongeval bij
bouwwerkzaamheden
If. 15
KBS Soestdijk wint
Samsam-wedstrijd
Vandaag: Coby Kramer (71).
i douaneforma-
rwarmde borg
Thea Dubelaar met de prijswinnaars van de verhalenwedstrijd; v.l.n.r. Angèle Du-
bois, Lisette Sulenta en Serge Tool. Foto: Goos van der Wilt.
door Angèle Dubois
(8 jaar)
Ik kwam in rattenland en daar waren ratten. En die vangen mij. En de rattenkoning
zei, dat ik moest werken en daar had ik helemaal geen zin in.
Maar de rattenkoning zei van ja als jij niet werkt sla ik je hand eraf met de zweep en
zei ik boos van ja mijn vader en moeder zijn er ook nog. En die hielpen me toch.
En de ratten gingen op stap.
En ze vonden m'n vader het eerste.
En m'n vader wou net zijn zwembroek aantrekken en de ratten staken het mes in
zijn buik toen m'n vader niet keek. En m'n vader lag dood neer.
En de ratten gingen weer op stap. En ze vonden m'n moeder. En ze vermoorden
m'n moeder. En ik moest zo huilen.
Maar de rattenkoning zei van werken.
Maar toen werd ik wakker. En ik knalde tegen de deurknop aan. En m'n vader en
mijn moeder kwamen aan rennen. En ze vonden me liggen op de grond. En mijn va
der pakte me op en legde me bij mijn mama in bed en mijn opa en oma komen op be
zoek en ik kreeg een cadeau en het was een kleine rat en toen mijn opa en mijn oma
weg waren smeet ik de kleine rat in de prullebak.
En mijn vader en mijn moeder en ik zelf waren heel gelukkig.
door Lisette Sulenta
(10 jaar)
Gijsje heeft een hele dag hard gewerkt op school, maar als hij thuis voor de deur
staat merkt hij dat er niemand thuis is. Met een vlotte pas loopt hij naar de achter
tuin, want daar heeft hij samen met zijn vriend Jim een hut gebouwd. Als hij lekker
knus in de hut zit hoort hij donderen en ziet een felle flits!
Gijsje knijpt zijn ogen stif dicht. Opeens slaat de bliksem de hut in, en raakt Gijsje!
Als hij zijn ogen weer opent ligt hij op erg zanderige grond en om hem heen is alles
blauw. En danGijsje kan zijn ogen niet geloven, om hem heen staan allemaal
piepkleine mannetjes en vrouwtjes. Er kwam een mannetje naar Gijsje toe en zei: Je
bent hier op de zeebodem, en hier wonen wij.
Nu kwam er een mollig vrouwtje bij het mannetje staan en zei: kom maar met me
mee, en ze keek Gijsje zielig aan en greep een pink van zijn rechterhand vast.
Toen ze een eindje hadden gelopen kwamen ze bij een grote deur. Het vrouwtje
zwiepte hem open en daar zag Gijsje een ontzettend grote zaal vol mensen van de
bewoonde wereld. Hé een nieuwe, hoorde hij van alle kanten. Hij zal wel lang moe
ten wachten. Haha, met die slome kop van hem, hoorde hij twee grote jongens zeg
gen. Hé, ik begrijp er niets van, waar moet ik op wachten en waarom?
Nou, zei het vrouwtje, iedereen die door de bliksem wordt getroffen komt hier te
recht en dan komt een keer per week gemene Henkie.
Wie is gemene Hénkie? vroeg Gijsje opgewonden.
Gemene Henkie, ging het vrouwtje verder, is een ophaalhaai die elke zaterdag één
van deze aardbewoners hier ophaalt en weer terug naar de bewoonde wereld
brengt.
Oooo, Gijsjes gezicht klaarde weer wat op. Maar toen hij naar de zaal vol mensen
zag werd hij weer treurig. Gemene Henkie zal hem vast niet kiezen, Gijsje was im
mers klein en niemand lette op hem. Opeeens voelde hij een dikke traan over zijn
wang biggelen, vlug veegde hij hem weg want hij dacht dat hij dan uitgelachen zou
worden. Het vrouwtje ging weg, hij hoorde haar nog zeggen: Veel succes, veel suc
ces. Maar toen was ze verdwenen.
Zo nieuwe, ga jij maar lekker slapen als gemene Henkie komt, haha, jou neemt hij
toch niet mee, hoorde hij iemand zeggen. Gijsje hoorde alles om zich heen suizen,
waar was hij, wat deed hij. Hij raakte helemaal in de war. Maar toen zwiepte de deur
open en daar stond een haai. Gijsje dacht maar aan één ding: Mee. Hij stormde op
en riep: ik, ik, neem mij mee alsjeblieft!
De haai keek hem verbaasd aan: ik ben gemene Henkie niet, ik kom jullie eten bren-
Oooo, Gisje schaamde zich dood. Van alle kanten hoorde hij gieren en brullen, hij
werd dus uitgelachen, 's Avonds sliep hij met een vervelende gedachte in.
's Morgens werd hij wakker door een geweldig gebrul. In de deuropening stond een
haai. Ja, nu trap ik er niet meer in, dacht Gijsje. Maar die haai was gemene Henkie
wel! Maar het was al te laat. Hij ging er vandoor met een dikke dame. Maar de vfol-
gende week kwam gemene Henkie weer en toen....
nam hij Gijsje mee. Hij huilde van blijdschap toen hij in de armen van zijn moeder
viel. Waar ben je al die tijd geweest? zei ze met een trillerige stem. Verdwaald, sta
melde Gijsje. Want dat hij bij het onderwatervolkje was geweest, was zijn geheim.
door Serge Tool
(11 jaar)
Ik ben weer eens te laat binnen en mag morgen niet naar buiten. Ik ga boos naar m'n
kamer, kleed me om en ga liggen. Hopelijk ga ik weer heerlijk liggen dromen.
Zo begon het:
Ik ben helemaal de kluts kwijt, waar ben ik? Hé daar zie ik een bordje, er staat Ryk-
javik op. Ojee, het is al 2.00 uur en ik moet om 13.00 uur in Amsterdam zijn. Hoe
kom ik nu zo snel in Amsterdam? De oplossing zou kunnen zijn via Robin Hood in
Engeland, maar hoe kom ik daar.
Aha, ik vraag aan Rambo of ik zijn speedbootje mag lenen (hij heeft zijn vakantie
huisje op IJsland). Dat wordt rennen. Hè hè, hier is het. Even aanbellen. Hai can ai
borrow your speedbootje? vraag ik in m'n beste Engels. Nu blijkt, dat Rambo ge
woon Nederlands kan praten. Hij zei: Ja hoor, ik ga wel even mee. (in de haven aan
gekomen).
Kijk hier ugt mijn bootje zei hij heel onverschillig, terwijl hij naar een boot die zo uit
Miami Vice kwam varen, wees.
We stapten in en hij begon te scheuren, want hij zou en moest binnen 2 uur bij Robin
zijn. (Die lui noemen elkaar gewoon bij de voornaam!.
En, inderdaad wij zijn binnen 2 uur bij Robin in Engeland. Ik stap aan wal en be
dank Rambo en vraag aan de eerste de beste voorbijganger hoe ik het snelst in het
bos bij Nottingham kon komen. Hij zei, uit het engels vertaald: Deze straat uit en
dan bent u er. Thank You, bedank ik hem.
In het bos aangekomen zie ik ze al bezig en ik roep heel hard "ROBIN". Daar komt
hij al aan. Hello, ik zou u wullen vragen mij zo snel mogelijk naar Spanje te brengen,
lukt dat? Geen probleem volgens Robin.
Hij pakt zijn botste pijl en zegt: "Ga hier maar op zitten". En tot mijn verbazing tilt
hij mij op en schoot mij met zijn pijl en boog naar Spanje, richting Zwarte Zwaan
(een Spaanse zigeunerin!. De wind waait om mijn oren maar het duurt niet lang of ik
zie Spanje al en ik land bij de Zwarte Zwaan, die me naar Brussel zou smokkelen.
En precies zoals ik dacht, zit ik even later met de Zwarte Zwaan in de trein naar
Brussel.
Halverwege de reis in Frankrijk, horen we een grote klap en de trein staat bijna ge
lijktijdig stil. Ik ren naar buiten en zie, dat de trein ontspoort is. Daar zie ik Michel
Vaillant langs de kant staan. Zou hij me willen helpen? Jawel hoor, hij wil me wel
even naar Brussel racen in zijn nieuwe formuleJ-bolide.
We scheuren met 300 km/h over de snelweg naar Brussel. In Brussel rennen we snel
naar Prof. Barabas. Ik vertel mijn hele verhaal en vraag hoe ik nu het snelst naar
Amsterdam kom.
Na veel berekeningen en gesleutel stap ik in zijn teleflitser. Ik bedank iedereen voor
alles, ook Michel Vaillant. Flits, boing, boem, krak, beng, baf en ik sta nog nasuf-
fend op het Leidseplein. De toren slaat 13.00 uur. Precies op tijd dus!!!!!
Tja, wil je dit geloven, dan moet je er geweest zijn.
Dode honden en katten en andere klei
ne huisdieren uit particuliere huishou
dens kunnen ingeleverd worden bij het
slachthuis, Lange Brinkweg 65. Op het
terrein van het slachthuis is een speciale
ruimte gereserveerd waar men de dode
dieren kan inleveren.
De opslagruimte is duidelijk aangege
ven, goed bereikbaar en 's nachts ver
licht, en zeven dagen per week 24 uui
per dag toegankelijk.
Ook de door de gemeentelijke diensten
ingezamelde dode honden, katten en
andere kadavers langs of op de openba
re wegen worden daar vanaf heden in
geleverd. Er zijn geen kosten voor de
burgers voor het inleveren van dode
huisdieren.
verd, anderzijds een geslaagde poging
van de auteur niet zielig over te komen,
met een soms onvoorstelbaar gevoel
voor humor deze dramatische periode
in zijn leven te schetsen. Het décor van
dit boek lijkt op een op de kermis thuis
horend spookhuis. Tijdens de rit wisse
lend, angstig, spannend, tenslotte altijd
uitkomend op een werkelijkheid die
niet zelden onwerkelijk aandoet. Bou-
dewijn Büch, een schijnbaar lichtvoeti
ge verteller die met zijn jeugd thuis en
elders aan het afrekenen is.
Het Vaticaan, de kleinste
grootmacht ter wereld
Auteur: Peter Hebbletwaite
Uitgever: Ambo
De auteur is een ex-jezuïet, getrouwd
en vader van drie kinderen. Hij publi
ceerde diverse boeken waarvan zijn
biografie van de legendarische paus Jo-
hannes XXIII wereldwijd de aandacht
trok. Met "Het Vaticaan, de kleinste
grootmacht ter wereld," zal het waar
schijnlijk niet anders gaan. Op een pro
fane, maar zeker niet bewust kwetsende
wijze staat Het Vaticaan model als een
van de bedrijfstakken van de christelij
ke kerken. Afgezien van het weinig
nieuws toevoegende deel rond hej-
schandaal van de "Vaticaanse Bank,"/Is
de auteur een boeiende en welspreken
de gids in een wereld die voor het ver
schijnen van dit boek voor velen on
doorzichtig dan wel onduidelijk is ge
weest. Geen boek dat vraagtekens
transformeert in uitroeptekens. Eerder
een relaas waarin wat raadselachtig leek
tot juiste proporties wordt terugge
bracht.
Lr.
De gezinsverzorgster: "Ik kan er wel
een boek over schrijven. Over het ple
zier dat we hebben. Maar ook over het
verdriet dat we horen. Over de gekke
belevenissen, de tegenslagen, de ge
lukkige gezichten en over de ruzies.
Staan er twee vrouwen te bekvechten
om dezelfde schoenen. De Hollandse
had een linkerschoen in haar handen
en de Turkse een rechterschoen van
hetzelfde paar. Ik bood aan erom te lo
ten. De ene dame won, maar ik kreeg
van haar rivale de schuld dat ze verlo
ren had. Ze weigerde haar schoen af te
staan. De andere kocht en rekende
haar ene schoen af, alleen om te voor
komen dat de ander toch haar zin
kreeg.
Komt er iemand bij Spullenhulp bin
nen en vraagt om een "boezelaar"
voor haar "buuk". Ze is niet zo slank
meer en één van onze jongste mede
werksters die het woord boezelaar
(schort) niet kent, knikt begrijpend,
loopt naar achteren en komt terug met
een corsetje! Had je dat gezicht moe
ten zien. We krijgen veel kleren van
Amerikaanse vrouwen aangeboden.
Daar zitten de meest schitterende kle
dingstukken bij die niet meer gedragen
worden om welke reden dan ook. Zo
valt iemand op een prachtige Ameri
kaanse nachtjapon die voor een paar
gulden van eigenaar wisselt. Een paar
dagen later zie ik de koopster in een
winkel staan met die nachtjapon aan,
die ze gewoon als jurk draagt.
Er komt een vrouw Spullenhulp bin
nen die op zoek is naar babybkleertjes
voor haar dochter die in verwachting
is. Een week later kom ik haar op straat
tegen en ze roept me toe: Nellie heeft
er twee!
Ze bedoelde haar kat, maar dat wist ik
niet op dat moment en ik dacht aan
haar zwangere dochter. Ik schrok er
van en deed alle mogelijke moeite om
her en der nog een set babykleertjes bij
elkaar te scharrelen. Dat lukte. Ik was
ze, ik strijk ze en ik breng de stapel bij
haar thuis en feliciteer de oma met de
twee kleintjes.
Wil je ze zien, vraagt ze en ze toont me
de mand achter het fornuis in de keu
ken. Daar lag Nellie met de twee pas
geborenen.
Er komt een man binnen aan de Veld
weg, die zich van top tot teen in de kle
ren steekt: een compleet pak, sokken,
overhemd. Hij ziet er piekfijn uit en
gooit al zijn ouden kleren op een hoop
op de grond. Ik geef hem nog een gra
tis stropdas toe, maar in alle drukte
van die middag loopt hij zonder een
cent te betalen weg.
Even later zie ik een ander tussen die
oude kleren alle zakken navoelen. Ik
zeg: wat doet u daar? Ja, mijn vriend is
zijn spoorkaartje (retour Amsterdam)
vergeten. Ik reageer boos: niks ervan,
laat hij eerst maar zelf terugkomen om
af te rekenen. Ik heb het spoorkaartje
gehouden, maar ik heb de man nooit
teruggezien.
Een ander komt zo'n stapel etensbor
den utzoeken. Hij zoekt alle borden uit
waar iets aan mankeert, met een barst
of een stukje eraf. Nieuwsgierig vraag
ik waar dit voor is. Dan vertelt hij, dat
hij thuis ruzie heeft, omdat zijn vrouw
nooit de afwas gedaan heeft als hij
thuis komt. Hij is het zat en van plan
vanavond het hele servies stuk te gooi
en op de keukenvloer. Dat wil zeggen:
niet zijn eigen servies maar deze bor
den die hij voor een luttel bedrag ge
kocht heeft.
Komt een vrouw binnen: bent u in het
bezit van een doos? Ik duik tussen de
spullen en kom met een keurige, kar
tonnen doos aanzetten. Dat bedoelde
ze niet, ze bedoelde of wij een doos,
een wc, hadden. Want ze moest zo no
dig. We hebben hier op het terrein een
bevalling meegemaakt. Compleet met
beschuit met muisjes. Antoinet woont
in een busje, zwerft door heel Europa
en haar man werkt hier altijd een paar
maanden op de autosloop. Ze heeft al
een rit kinderen, maar vindt het niet
erg er nog één bij te krijgen. Al die kin
deren hebben bijbelse namen, 's Zo
mers stuurt ze een kaart uit Spanje en
vraagt dan of we een paar rolschaatsen
voor haar willen bewaren als ze weer
terug komt.
Du Passage
Omdat ik altijd gezinsverzorgster ben
geweest, weet ik hoe het in een gezin
toegaat waar de nood aan de man is. Ik
heb als vrijwilligster in gezinnen ge
werkt waar het geen vetpot is. Daarom
ben ik de mensen zo dankbaar die hun
niet-gebruikte spullen aan ons willen
afstaan. De blijdschap die je ervaart
als je mensen gelukkig kunt maken
met goedkope, goede spullen.
Destijds zijn Herman en Elly er mee
begonnen. De ruimte is nu veel te
klein. We moeten meer ruimte hebben
en ook nog een paar medewerk(st)ers.
Ik ben nooit te beroerd geweest om het
zwaarste werk aan te pakken. Mijn
eerste man was expediteur. We zwier-
Foto: Goos van der Wilt.
ven door heel Nederland met goede
renvervoer. Hij stelde mij wel geksche
rend voor als "zijn knecht." Als ik er
niet bij was, kreeg hij dan twee sigaren,
één voor hem zelf en één voor zijn
knecht.
Ik deed van alles. Terwijl we melk los
ten, spoelde ik de flessen om, zodat wij
geen minuut verloren hoefden te laten
gaan. Het was een mooie tijd. Na de la
gere school was mijn eerste baantje
hier op 't Hart bij de melkfabriek van
Mastenbroek: bussen schuren.
Ik ging op school bij meester Veenstra.
Vader was zeeman en als we een brief
van hem kregen, gaf moeder mij de
brief mee naar school en wees meester
Veenstra met de aanwijsstok op de we
reldkaart aan waar vader zich bevond.
Zo leerde ik aardrijkskunde.
Ik ben geboren op de Birkstraat. Daar
stond een tolhuis tegenover Avia (nu).
En het café van Middelman "Du Pas
sage" en drie huisjes onder één kap.
Daar woonden wij en in het huis er
naast woonde de Jong met zijn hon
denkar waarmee hij langs de soldaten
leurde.
Toen ik weduwe werd ben ik in de ge
zinsverzorging terecht gekomen.
Daarna kwam ik met Spullenhulp in
aanraking vijftien jaar geleden. Toen
hadden ze daar niets, geen verwar
ming, geen licht, geen gas, geen water,
niets. Dan zei ik wel eens hardop: wat
heb ik nu trek in boerenkool-met-
worst. Een keer kwam ik thuis en vond
ik in mijn fietstas een pannetje met
boerenkool-met-worst. Daar zat een
briefje bij met de tekst: eet maar lek
ker op, meid.
Van zo'n ervaring word je warm."
JAN VISSER
Het echtpaar De Gier uit Soest vierde
afgelopen zaterdag het 55-jarig huwe
lijksfeest. Dat gebeurde in bijzijn van
een groot aantal familieleden in res
taurant De Soester Duinen aan de
Soesterbergsestraat.
De heer en mevrouw De Gier zijn gebo
ren in Rotterdam. Zij trouwden daar in
1932. De heer J.A, de Gier kwam in
dienst bij de Ford-frabriek als carrosse
riebouwer. In gezelschap van zijn
vrouw verhuisde hij met het bedrijf mee
naar Amsterdam, waar hij zich opwerk
te bij de in- en verkoopafdeling. De
Gier werkte tot aan zijn pensioen bij
Ford Nederland. Naast zijn gebruikelij
ke werkzaamheden deed hij veel sociaal
werk.
Zo was De Gier één van de mede
oprichters van het sociale fonds bij
Ford, dat als één van de eerste bedrijven
het ziektegeld aanvulde tot honderd
procent van het salaris. Mevrouw M.F.
de Gier-Brockus stopte eveneens een
aanzienlijk deel van haar vrije tijd in het
sociale fonds. Ze assisteerde haar man
onder meer op het rekengebied.
Het bruidspaar arri veerde per koets bij
de Soester Duinen.
Het echtpaar De Gier kreeg een doch
ter en drie zonen, waarvan er één in Au
stralië woont. Voorts hebben de heer en
mevrouw De Gier elf klein- en twee
achterkleinkinderen. De laatste jaren
woont het echtpaar in De Vijverhof in
Soest.
Opnieuw heeft bij bouwwerkzaamhe
den in Overhees een bedrijfsongeval
plaatsgevonden. Twee bouwvakkers uit
Groesbeek vielen tijdens hun werk op
het Hazepad van het dak.
De vermoedelijke oorzaak is dat dak
platen begonnen te schuiven. Het twee
tal werd naar Zonnegloren gebracht
voor een onderzoek. De verwondingen
zijn niet bekend. Het is de derde keer
binnen twee maanden dat in Overhees
een dergelijk bedrijfsongeval plaats
vindt.
Hoe zwaar weegt een krentebrood met een lengte van 82 centimeter? Op die vraag
antwoordden vorige week 450 mensen bij Super Van Doorn aan de Wiardi Beck-
manstraat. Niemand gaf exact het juiste gewicht (3,168 kilogram) op, maar mevrouw
J. Kloppenburg uit Soest zat er het dichts bij.
Met haar opgave van 3,170 kilogram werd zij winnares van de prijsvraag die Super
Van Doorn in verband met de 'week van het brood' had bedacht. Maandagmiddag
kreeg ze een slagroomtaart uitgereikt. Nu moet ze dus ook op haar eigen gewicht gaan
letten.
Mies
Auteur: Mies Bouwman
Uitgever: Gottmer
Mies Bouwman, de sinds jaar en dag
meest populaire vrouwelijke t.v.-per-
soonlijkheid, schreef tot voor kort we
kelijks stukjes voor het damesblad Mar
griet. Een groot aantal daarvan werd
gebundeld en verscheen onder de alles
zeggende titel "Mies" op de boeken
markt. Het mens schrijft zoals ze is:
spontaan, hartelijk, humoristisch met af
en toe een moralistisch dan wel filoso
fisch sausje. Los van wat ze over haar
privéleven kwijt wil opent Mies een
venster waardoor een niet alledaags uit
zicht ontstaat. Een juweeltje in het gen
re cursiefjes.
In betere kringen
Auteur: Sjoerd de Vries
Uitgever: Heeffer
De zeer fraaie uitvoering van deze ro
man wint het in ieder opzicht van de in
houd. Taalkundig beschikt de auteur
over een pijnlijk beperkte woorden
schat, terwijl het mageTe gegeven thuis
hoort bij de pulp die sommige super
markten op regenachtige dagen aan
hun afnemers proberen te slijten.
Tippelen voor dope
Auteurs: Ton v.d. Berg en
Maria Blom
Uitgever: SUA
Twee sociologen zagen de afgelopen ja
ren kans door te dringen in de wereld
van de heroïneprostituées. In dit boek
verslagen en indrukken van vraagge
sprekken die met de slachtoffers wer
den gevoerd. De onopgesmukte levens
verhalen brengen de lezer in een wereld
die weerzinwekkend, deerniswekkend,
maar vooral uitzichtloos is. Geen op
wekkende lectuur. Wel een uitgave
waarin vooroodelen worden vermor
zeld en iedere pagina zich als een waar
schuwing laat lezen.
Het dolhuis
Auteur: Boudewijn Büch
Uitgever: De Arbeiderspers
Een gedeeltelijk autobiografische ro
man, bol van contrasten. Enerzijds het
relaas van een jongen die op zeer jeug
dige leeftijd door een huisgenote bij een
psychiatrische inrichting wordt afgele-
De verhalenwedstrijd die het cultureel
centrum C-drie en de openbare biblio
theek Overhees in het kader van de
Kinderboekenweek hebben georgani
seerd is opnieuw een groot succes ge
worden. Honderd jeugdige Soesters
beproefden hun vaardigheid in het
schrijven van een verhaal, met als cen
traal thema "Je moet er geweest zijn".
In de bibliotheek reikte de bekende
kinderboekenschrijfster Thea Dube
laar vorige week woensdag de prijzen
uit.
Die gingen - in de vorm van kinderboe
ken, beschikbaar gesteld door boek
handel Van de Ven - dit jaar naar Angè
le Dubois (8), Lisette Sulenta (10) en
Serge Tool (11), die door de beide ju
ry's eenparig als beste auteurs waren
aangewezen. Angèle won de prijs in de
leeftijdscategorie 7 en 8 jaar met "Rat
tenland", een bloedstollend, echt "eng"
verhaal, dat (gelukkig) goed afloopt.
Lisette schreef met "Het onderwater
volkje" een verhaal over geheimzinnige
belevenissen onder de waterspiegel,
compleet met haaien, en Serge be
schreef een reeks adembenemende ge
beurtenissen waarin allerlei stripfiguren
en filmhelden een hoofdrol vertolken.
Dick de Wolf van de bibliotheek ver
welkomde aan het begin van de middag
Thea Dubelaar en uiteraard een flink
aantal Soester schrijvers en schrijfsters
Beenwond na aanrijding
De politie heeft een 18-jarige jongen uit
Soest naar ziekenhuis Zonnegloren ge
bracht. Hij moest een beenwond laten
hechten.
De jongen had de verwonding opgelo
pen bij een aanrijding op de ir. Menko-
laan. Door onoplettendheid was hij met
zijn bromfiets frontaal tegen een rijden
de auto gereden, die werd bestuurd
door een 62-jarige plaatsgenoot.
De KBS Soestdijk is weer eens in de
prijzen gevallen. De school deed mee
aan een prijsvraag van het Foster Pa-
rents Plan Samsam en kreeg onlangs
een uitnodiging om op 20 oktober
aanwezig te zijn in het Haagse ge
meentemuseum Museon.
Op die dag worden de winnaars van de
hoofdprijzen bekend gemaakt.
in de dop, met onder hen natuurlijk de
prijswinnaars. Hij vertelde dat de jury -
Nelleke Streefkerk, Nettie Wessels, Ir
ma Kramer en Dick zelf - het niet ge
makkelijk had gehad. Datzelfde gold
voor de kindeijury, bestaande uit
Daphne van Hal, Bianca van Dorres-
teyn, Sander Fonken en Monique v.d.
Bremer. "Wie geen prijs gewonnen
heeft, had gewoon de verkeerde jury,"
aldus Dick de Wolf.
Thea Dubelaar - met haar eerste kin
derboek "Sjanetje" won ze enkele jaren
geleden een Zilveren Griffel - was dat
helemaal met hem eens. "Iedereen
heeft natuurlijk z'n eigen smaak, en wat
de een mooi vindt vindt de ander maar
niks. Daarom is het heel moeilijk om
een winnaar te kiezen."
De drie uitverkorenen mochten daarna
hun verhaal nog eens voorlezen en ver
volgens de felicitaties en de prijzen in
ontvangst nemen. Voor de juryleden
waren er bloemen en een cadeautje. Na
de pauze - met limonade en wat lekkers
- ging Thea Dubelaar in gesprek met de
kinderen, waarbij ze iets vertelde over
de manier waarop ze zelf boeken
schreef en hoe ze die uitgegeven kreeg.
Haar mededeling dat ze vroeger heel
slecht was geweest in "dictee" werd als
een troostrijke gedachte opgenomen.
Ze besloot haar optreden met het voor
lezen uit een van haar boeken.
Elders op deze pagina staan de be
kroonde verhalen van Angèle, Lisette
en Serge, in hun oorspronkelijke onge
corrigeerde vorm.
klassiek:
Mollerusstraat 7
3743 BW Baarn
tel. 02154-12797
K DE BOER EN ZOON BV
ADVISEURS VOOR INTERIEUR
EN BINNENHUISARCHITECTUUR
Een goeie stoel is uw vriend.
Hij draagt uw vermoeide lichaam
komfortabel en behaaglijk.
Zijn solide konstruktie kan tegen
uw stootje en zijn stijlvolle
karakter geeft een vertrouwde
sfeer aan uw interieur.
Zo'n goeie vriend lues je toch
heel zorgvuldig?
