1933-17juni-1988
Soester Natuurbad 55 jaar
III. Natuurbad was in 1962
het modernste bad van ons land
II. Soester Natuurbad had veel
te lijden van Tweede Wereldoorlog
I. Voor aanleg Soester Natuurbad kwam veel kijken
'Een kerkdienst met gehandicapten is een gewone kerkdienst'
r
14
WOENSDAG 15 JUNI 1988
SOESTER COURANT
PAGINA 15
'-i-••'.-•A:;—
V.Viri- vv«
Bejaarde vrouw
raakt gewond
Zondagmiddag 26 juni, Julianakerk
MMI
Voordat het Soester Natuurbad op 17
juni 1933 zijn poorten kon openen om
de Soester en Soesterbergse zwemlusti-
gen de kans te geven om te zwemmen of
de zon te aanbidden, was er heel wat ko
men kijken.
Op 5 oktober 1931 werd vanuit de ge
meenteraad een commissie in het leven
geroepen, die moest onderzoeken of
het in de gemeente mogelijk was om een
zweminrichting te realiseren. Daarbij
moest gedacht worden aan een eenvou
dig bad, dat niet al te kostbaar zou zijn.
Nadat de behoefte gepeild was kwam
de commissie tot de conclusie dat een
terrein aan de Lange Brinkweg zich het
beste leende voor het bouwen van een
zwembad. Maar het concept-uitbrei
dingsplan van de gemeente liet niet toe
dat daar het bad kwam.
De plaatselijke V. V. V. gaf echter de tip
aan de commissie, dat naast het pomp
station Soestduinen een zeer goede mo
gelijkheid aanwezig was. Daar was vol
doende water aanwezig van 18 graden
C. De directie Waterleidingbedrijf was
zeer ingenomen met het plan en zou alle
mogelijke medewerking verlenen. Ten
aanzien van de kosten dacht de com
missie dat dit werk een zeer geschikt ob
ject zou zijn voor de werkverschaffing,
zodat de uitgaven voor een groot deel
gehaald kon worden uit de post "Steun
bij werkloosheid en werkverschaffing."
Op die manier kon de gemeente een
zweminrichting krijgen die op de duur
rendabel zou worden.
De toenmalige gemeenteraad ging ak
koord met het plan en in november
1932 werd "de aanleg van een natuur
bad" aangemeld bij het rijk als object in
het kader van de werkverschaffing. In
Soest kwamen nog twee werken hier
voor in aanmerking: het wegenplan
voor de wijk 't Hart en het uitdunnen en
onderzaaien van de gemeentebossen.
Bezwaren gemeente Utrecht
Nadat de werkzaamheden reeds enige
tijd aan de gang waren, kwam er in ja
nuari 1933 een bezwaar binnen van het
gemeentebestuur van Utrecht. Dit be
stuur vond dat het zwembad te dicht bij
het terrein van de Utrechtse Waterlei
ding lag en het bad zou berekend zijn op
een bezoekersaantal van 4000 a 5000
per dag.
"Voor de watervoorziening in Utrecht
is het een belang van de eerste orde, dat
de winplaats van het water zo volstrekt
mogelijk bevrijd zal blijven van gevaar
voor besmetting of ander hygiënisch
nadeel. Ook zal op deze manier het
grondwater verontreinigd worden door
ziektekiemen en door chemische desin
fectie," zo schreef het Utrechtse ge
meentebestuur. "Opschuiving in weste
lijke richting van het bad zal dit voorko
men." Ook de gezondheidscommissie
van de gemeente Utrecht maakte be
zwaren. De bassins en verversingsput-
ten moesten gemaakt worden van ma
teriaal dat doorsiepelen van water on
mogelijk zou maken. Daarnaast moes
ten de toiletten en douches ver van de
"prise d'eau" gebouwd worden.
Het Soester gemeentebestuur ant
woordde dat het bad niet meer verscho
ven kon worden en dat de gezondheids
commissie Baarn en omstreken een
gunstig advies omtrent de plannen had
uitgebracht. Verder zouden alle wan
den zodanig bekleed worden, dat er
geen water doorheen kon.
Overschrijding krediet
Op 12 april 1933, toen het zwembad
zijn voltooiing naderde, kwam de ge
meenteraad in geheime zitting bijeen
want de werkzaamheden werden op
een allesbehalve goede wijze uitge
voerd. Ook de kosten rezen de pan uit.
In november 1932 was door de raad
64.000 gulden beschikbaar gesteld. De
overschrijding was niet minder dan
40.000 gulden. Daar schrok de raad
van. Als reden van deze overschrijding
werd opgegeven dat de inrichting node
loos ingewikkeld was opgezet. Vooral
de afwatering had doelmatiger kunnen
geschieden. Zo werd de biologische rei
niging belemmerd door te weinig stil
stand van het water. Naast de onvol
doende voorbereiding door de dienst
openbare werken was er ook een groot
gebrek aan leiding tijdens de uitvoering
van het werk, waardoor onnodig werk
verricht werd.
Grillige plas
De zwemmers en zwemsters konden op
17 juni 1933 bezit nemen van het Soes
ter Natuurbad. Het bad had een grillige
vorm, met aflopende stranden van 30
meter tot 80 meter breed. De plas was
verdeeld in drie gedeelten: een ondiep
gedeelte van 3000 vierkante meter (tot
100 cm.), een half diep gedeelte van
6000 vierkante meter (100 tot 200 cm.
en een duikgedeelte van 1900 vierkante
meter (200 tot 375 cm.). Er was een
duiktoren, een loopstelling en een wa
terval.
Het personeel bestond uit één bad
meester, twee assistenten, twee mensen
voor de entree en vier personen voor de
garderobe.
Men kon een badpak huren voor 15
cent; een handdoek lenen kostte 10
cent en voor het huren van een badmuts
betaalde men eveneens 10 cent.
Een abonnement kostte 5 gulden.
Wanneer er twee personen uit één gezin
kwamen betaalde men 4 gulden. Voor
drie personen f 3,25, voor vier perso
nen f 2,75 en voor meer dan vier perso
nen f 2,50. Een abonnement voor on-
vermogenden was gratis. Lagere-
schoolkinderen betaalden 50 cent en
leerlingen van de Ulo één gulden per
jaar. Een dagkaart kostte 50 cent; de
jeugd onder de 14 jaar had voor half
geld toegang. Wanneer het zwembad
open was tot 12 uur betaalde men 15
cent, tussen 12 en 5 uur 25 cent en na 5
uur 15 cent.
Gescheiden zonnebaden
Voor het zonnebaden had de raad vijf
tig jaar geleden een speciale instructie
in het leven geroepen. De dames en he
ren mochten niet naast elkaar zonneba
den in badkostuum, omdat - zo stond in
de instructie - "prikkelen van het zede
lijk gevoel daardoor niet uit zou blij
ven." De damesgarderobe lag dan ook
links van het huidige restaurant, terwijl
de herenkleedkabines op de plaats
stonden waar nu de garderobe is. Men
was verplicht gebruik te maken van het
daarvoor bestemde terrein voor de he
ren en de dames boven de leeftijd van
10 jaar. Onder zonnebaden verstond de
instructie "het uitgestrekt liggen met de
kennelijke bedoeling gedurende enige
tijd op de huid de stralen van de zon te
laten inwerken."
De bevolking was het met deze instruc
tie niet eens. In verband met de voor fa
milieverband zo hinderlijke bepaling
van het gescheiden zonnebaden in het
Soester Natuurbad werd door de bevol
king een lijst met ruim zeshonderd
handtekeningen aan het gemeentebe
stuur overhandigd, maar dat bleef vast
houden aan de instructie. Wanneer een
raadslid met eigen ogen had gezien dat
aan de instructie geen gevolg was gege
ven, stelde hij er in de eerstvolgende
vergadering vragen over, met als gevolg
dat het badpersoneel de volgende keer
goed moest opletten.
Voor de goede organisatie van het Na
tuurbad werd op 20 november 1933 de
Stichting tot Beheer van het Soester
Natuurbad opgericht.
De opening van het bad op 17 juni
1933, overmorgen 55 jaar geleden. Zó
heeft het Natuurbad er tot de moderni
sering in 1960 uitgezien, zoals veel ou
dere Soesters zich nog goed zullen her
inneren.
Deze maand is het 55 jaar geleden dat
het Soester Natuurbad officieel werd
geopend: op 17 juni 1933 namen de
eerste bezoekers bezit van de "zwem
inrichting" die meer dan een halve
eeuw zo 'n belangrijke rol zou spelen
op het gebied van de open-luchtre-
creatie in Soest.
De afloop is bekend: inmiddels staat
definitief vast dat het bad zijn langste
tijd heeft gehad. De gemeenteraad be
sloot onlangs - door velen betreurd -
de accommodatie af te stoten en bin
nen afzienbare tijd zal er op deze
plaats in de Soester bossen een geheel
andere, particuliere voorziening ver
rijzen.
De loop die de ontwikkelingen rond
om het Natuurbad hebben genomen
vormt voor de Soester Courant een
gepaste aanleiding om de roemrijke
historie van het bad in de herinnering
terug te roepen. De redaktie vond Ben
J. van Os, hoofd van de Staf Voor
lichting van de gemeente en kenner
van Soest en zijn verleden, bereid die
historie, in vogelvlucht, nog eens voor
deze krant vast te leggen.
mei i
'm
Toen begin mei 1962 de toenmalige
commissaris der Kööin^in in de provin1
ae Utrecht, mr.TTrn.Ê: graaf van Lijn
den van Sandenburg, het Soester Na
tuurbad na een uitvoerige verbouwing
heropende, kon gezegd worden dat
Soest hiermee het modernste buitenbad
van ons land had. Toch ging die verbou
wing niet van een leien dakje. Voordat
de rijksgoedkeuring afkwam, waren al
vele gesprekken en briefwisselingen ge
voerd.
Nadat het Soester Natuurbad in 1933
voor het eerst zijn poorten opende,
werd in de beginjaren vijftig de nood
zaak gevoeld voor de vervanging van de
bassins en de garderobe. Vooral de da
mesgarderobe was er zeer slecht aan
toe. Verder waren er technische gebre
ken die vooral lagen op het terrein van
de watervoorziening en -zuivering. De
situatie was namelijk dat het bassin met
een inhoud van 20.000 m3 werd gevuld
met kondenswater van het stroomge-
maal van de Waterleiding Maatschappij
en wel met een maximale hoeveelheid
van 100 m3 per dag, dat wil zeggen dat
het bad in twintig dagen werd ververst.
Vuil
Dit betekende echter niet dat ook het
vuil werd afgevoerd. De waterzuivering
moest het dan alleen hebben van na
tuurlijke zuivering. Algen, ingestorven
vuil en menselijke verontreiniging
maakten het water niet betrouwbaar en
het had ook geen aantrekkelijk uiterlijk.
In brieven aan ministeries schreef het
College van Burgemeester en Wethou
ders: "Het water is zo vuil en heeft zo'n
geringe doorkijk, dat verdrinkingsge-
vallen niet tijdig meer opgemerkt kun
nen worden."
In 1954 werd een basisplan gemaakt.
Er moesten twee afzonderlijke bassins
komen; de toiletten moesten beter be
reikbaar worden; de garderobes wer
den op een andere plaats gepland en om
ervan verzekerd te zijn dat het water
schoon zou blijven moest er een voort
durende chlorering komen. Gemeente
werken schatte de kosten in dat jaar op
ruim 250.000 gulden.
Bestedingsbeperking
Kontakt werd gezocht met Shell Neder
land om de mogelijkheden te bezien
een zandasfaltbedekking in het bad aan
te brengen. Aan de Koninklijke Neder
landse Zwembond werd het basisplan
voorgelegd in verband met de wed
strijdsport. Het basisplan werd steeds
aangepast aan de eisen die op dat mo
ment golden. Dat betekende ook weer
een prijsstijging. In 1957 zou de verbe
tering al 650.000 gulden bedragen.
Maar de bestedingsbeperking en de
daarmee gepaard gaande investerings
maatregelen maakte uitvoering van de
plannen niet mogelijk.
Na de ingrijpende modernisering in
1960 bood het Natuurbad deze fraaie
aanblik. De begroeiing Is in de loop der
jaren wel fors toegenomen.
Eerst in 1959 kreeg de gemeente het
licht op groen. De ingrijpende plannen
tot vernieuwing van het bad konden een
aanvang nemen. De bestaande kuip
werd vervangen door drie kleinere ba
den en de grote zandvlakte verdween.
Daarvoor in de plaats werden gazons,
tegelpaden en sportvelden aangelegd.
De bestaande dames- en herengardero
bes werden afgebroken en vervangen
door twee nieuwe, naast elkaar gelegen
garderobes. Er werd een zogenaamd
ooievaarsnest aangebracht, vanwaar de
badmeester een duidelijk overzicht van
het hele bad kreeg en van zijn hoge post
per microfoon aanwijzingen kon geven.
En verder werd het water in de drie kui
pen voortdurend op chemische wijze
gezuiverd.
De hele operatie kostte om en nabij de 1
miljoen gulden. Maar Soest kreeg er iets
voor terug. Een geweldig zwembad, dat
belangstelling kreeg uit heel Neder
land, ja zelfs uit heel Europa.
Wereldrekords
In 1962 werden de Nederlandse
Zwemkampioenschappen in Soest ge
houden met onder de deelneemsters en
deelnemers namen als Ada Kok, Erica
Terpstra, Ria van Verzen, Adrie Late-
rie, Marian Heemskerk, Jan Jiskoot,
Bart Sitters en Wieger Mensonides.
Een jaar later werden ter gelegenheid
van het 75-jarig bestaan van de
N.N.Z.B. internationale zwemwedstrij
den in het bad gehouden. Hierbij sneu
velden zelfs wereldrekords. De militai
re zwem- en poloploeg trainde er regel
matig en ook de militaire zwemkam
pioenschappen vonden vaak in het Na
tuurbad plaats.
In 1955 - de gemeente telde nog sléchts
25.000 inwoners - bezochten ruim
130.000 mensen het bad. Het had dan
ook een funktie voor de wijde omtrek.
Na de verbouwing steeg dat aantal tot
boven de 200.000 per jaar. School- en
andere groepsreisjes deden jaarlijks het
Natuurbad aan en onder de bezoekers
waren ook veel mensen uit Amersfoort,
Zeist en Baarn. Nadat in andere plaat
sen ook moderne zwembaden werden
aangelegd en de schoolreisjes daardoor
niet meer een zwembad als bestemming
hadden, liep het aantal bezoekers terug
tot net boven de honderdduizend. De
slechte zomers van 1979 en 1980 ver
oorzaakten zelfs aantallen beneden de
honderdduizend.
Een 83-jarige vrouw uit Amersfoort is
in het St. Elisabeth ziekenhuis opgeno
men nadat ze op de A.P. Hilhorstweg
was aangereden door een Soester auto
mobiliste.
De Soesterse had één van de bochten te
scherp genomen en botste daardoor te
gen de tegemoetkomende fietsster aan.
De aard van de verwondingen van de
vrouw zijn niet bekend.
De Tweede Wereldoorlog is niet onge
merkt aan het Soester Natuurbad voor
bijgegaan. Door bombardementen,
vernielingen en ook door diefstallen
kon het bad geruime tijd niet gebruikt
worden. Er werd grote schade aange
richt aan de gebouwen, rioleringen, lei
dingen en elektrische installaties. Het
bassin was door een aantal voltreffers
ernstig beschadigd. Het schaderapport,
dat in opdracht van het ministerie van
openbare werken moest worden ge
maakt, gaf een bedrag te zien van
45.632 gulden. Daar zat niet bij de ver
loren gegane inventaris.
De vernielingen en diefstallen werden
alle ten laste gelegd van de Duitse
Weermacht. Zo stond bijvoorbeeld in
het schaderapport dat in het theehuis
alle 50 ramen vervangen moesten wor
den. In de kleedkabines waren de deu
ren en zitelementen aan vervanging toe.
De pompen van de verversingsinstalla
ties waren gestolen. Van het zwembas
sin moesten de vlonders, trappen, glij
baan en springplank vernieuwd wor
den. Door bominslagen moesten bij el
kaar 450 vierkante meter gaten dicht
gemaakt worden in het beton. In het
verversingsbassin was dat 100 vierkan
te meter.
In juli 1947 was het herstel van het Na
tuurbad zover gevorderd dat men de
zwemmers weer ontvangen kon. Bij de
ze heringebruikneming wees de toen
malige burgemeester mr. S.P. baron
Bentinck op het grote belang van het
zwembad voor de gemeente, zowel
voor de ingezetenen als voor de vele
pensiongasten die Soest jaarlijks tijdens
de vakantie kwamen bezoeken. Het to
tale herstel van het bad duurde driejaar.
Kinderspeelplaats
Na de heropening van het bad bleek al
spoedig dat er grote behoefte bestond
aan een kinderspeelplaats. De gemeen
teraad stelde dan ook in 1949 een kre
diet van 2000 gulden ter beschikking
voor de aanschaf van een schommel
stellage, ee zweefpaal en een draaimo
len. Dit alles onder de uitdrukkelijke
voorwaarde dat de speelplaats alleen
door kleine kinderen gebruikt zou wor
den en dat het badpersoneel daar ook
nauwlettend op zou toezien. In 1953
kwam er een stel baby-wipjes bij en in
1955 een glijbaan en een tuimelrek.
Reklame
Het bestuur van het Soester Natuurbad
maakte in vrijwel alle landelijke kranten
reklame voor het bad. Ook probeerde
men bezoekers te trekken door te ad
verteren in reisgidsen en gidsen voor
schoolreisjes. Daarnaast werd reklame
gemaakt tijdens bioskoopvoorstellin-
gen in theaters in de omgeving. De ad
vertenties begonnen meestal met de
aanhef "Het bad met de watervallen."
Daarna volgde een opsomming van de
grootte van het wateroppervlak.
Het Soester Natuurbad mocht zich ver
heugen in een grote belangstelling. Zo
kwamen gedurende de twee maanden
openstelling in 1947 ruim 75000 dag
bezoekers naar het bad. Daarnaast wa
ren er 800 abonnementhouders en
maakten de militairen uit de omliggen
de kazernes er gebruik van.
In de beginjaren vijftig werd onder het
Het Natuurbad omstreeks 1948, en
kele jaren na de oorlog, die bepaald niet
ongemerkt aan het bad voorbijging.
motto "Neem 'n driekaart" reklame
voor het bad gemaakt. In samenwer
king met de plaatselijke V. V.V. werden
scholen en groeperingen geattendeerd
op de mogelijkheid om tijdens dagreis
jes Soest op drie manieren aan te doen:
het Soester Natuurbad, de Soester Flo
ra aan de Soesterbergsestraat 111, waar
een schitterende tuin was aangelegd en
waar ook beelden tentoongesteld wa
ren en een vogelverblijf te zien was, en
het Amusementspark Kamplust aan de
Birkstraat 84, waar een grote speeltuin
was.
Ijsbaan
Op veler verzoek werd het Natuurbad
in de winter van 1949 gebruikt als ijs
baan. Soest had nog geen ijsbaan en het
Natuurbad leende zich er goed voor.
Tijdens de vorstperiode van één week
werden 1597 kinderen en 1227 volwas
senen op de baan geteld. Toen aan de
Eemweg de ijsbaan kwam werd het Na
tuurbad niet meer gebruikt. Maar in
1955 ging het Natuurbad als ijsbaan
weer open. Niet voor de Soesters, maar
speciaal voor de Soesterbergers. De
Sportfederatie Soesterberg had het bij
de gemeente namelijk voor elkaar ge
kregen dat de Soesterbergers, die in hun
dorp geen ijsbaan hadden, gebruik
mochten maken van de winterse moge
lijkheden in het Natuurbad.
Volgende week zondag, 26 juni, vindt
in de Julianakerk (aan de Julianalaan)
een bijzondere kerkdienst plaats. Het
is een dienst mét (en dus niet: vóór!)
verstandelijk gehandicapten, waarin
voorgaat ds. Jan van Buuren, de gere
formeerde predikant van Soestdijk.
De dienst begint 's middags om drie
uur; het jeugdkoor "Message" uit
Baarn zorgt voor de muzikale omlij
sting en na afloop is er koffie en limo
nade.
Het is niet de eerste kerkdienst met ver
standelijk gehandicapten die in Soest
wordt gehouden, en waarschijnlijk ook
niet de laatste. Vorig jaar vond, ook in
de Julianakerk, een soortgelijke kerk
dienst plaats, die op verzoek van de af
deling Amersfoort van Philadelphia -
de vereniging van ouders en vrienden
van verstandelijk gehandicapten - werd
georganiseerd. In de regio vinden op
die manier van tijd tot tijd dergelijke
kerkdiensten plaats.
Sinds vorig jaar kent Soest ook een
"praatgroep", waarin verstandelijk ge
handicapten uit Soest en omgeving, van
uiteenlopende leeftijd, elkaar maande
lijks ontmoeten. Ds. Van Buuren en Jo
ke Willems begeleiden deze groep,
waarvan de meestal meer dan tien deel-
nemers/'sters afkomstig zijn uit allerlei
kerken. Uit deze praatgroep komt dit
jaar de kerkdienst van 26 juni voort, op
nieuw op verzoek van Philadelphia.
De praatgroep heeft de Rank (achter de
Wilhelminakerk aan de Soesterbergse
straat) als thuisbasis. De bijeenkomsten
variëren nogal van karakter, dat meest
al het midden houdt tussen "vieren" en
"leren". "We hebben het expres niet
over 'catechisatie'," aldus ds. Van Buu
ren, "want dat is te veel van-boven-
naar-beneden. Het heeft wel iets met
God te maken, maar vraag me niet wat -
dat weet God wel. Het gaat gewoon om
een stukje betrokkenheid op elkaar en
gezelligheid. We doen wat de leden
aanbrengen: zingen, spelen, verhalen
vertellen, want zij maken de dienst uit.
Samen iets beleven is meer dan iets aan
leren... We hebben ook met hén afge
sproken de kerkdienst te maken." Op
voorstel van de praatgroep gaat het dan
ook over David en Goliath.
'Gewone' kerkdienst
Ds. Van Buuren benadrukt dat het in
feite in de eerste plaats om een "gewo
ne" kerkdienst gaat, waarin de verstan
delijk gehandicapten een belangrijk
aandeel zullen hebben, maar die óók
bedoeld is voor niet-gehandicapte
kerkgangers. "Gehandicapten horen in
de gemeente een plaats te hebben, de
gemeente moet ze de ruimte geven."
Volgens hem zijn trouwens de gebrui
kelijke kerkdiensten de meest "aange
paste" diensten, want die beperken zich
tot het verstand.
"We willen er een goede dienst van ma
ken, niet op de rhanier van: kijk es wat
leuk, die-mensen-kunnen-toch-ook-
wel-wat, of: dat hebben wij toch maar
weer eens mooi georganiseerd. Het gaat
om een dienst met een eigen inbreng
van de mensen die zo vaak aan de kant
staan. Het zou ideaal zijn als dat elke
zondag kon, want het is heel opbou
wend. Juist de gewone gemeente moet
de verstandelijk gehandicapten kunnen
opvangen en hun een plaats geven.
Blinden en rolstoelers zetten we toch
V
ook niet meer apart? De verscheiden
heid, juist die bonte kaart, maakt de
eenheid."
Beetje raar
Belangrijk is dat de gemeente de gehan
dicapten accepteert, hen laat meedoen.
"De groep draait op gemeenschapsge
voel en spontanieteit, daar moet je niet
tegen ingaan, anders breek je het. Voor
hen is muziek ook zo belangrijk. Het rit
me, de cadans, speelt een grote rol. Ze
klappen, ze bewegen mee, ze dansen.
Dat zijn dingen die in de gewone kerk
diensten een beetje raar staan, maar
verstandelijk gehandicapten zijn dan
ook niet belast met de remmingen die
wij vaak hebben," aldus de predikant.
In de kerk gebeurt er niet veel voor hen,
constateert hij, ook niet in het pastoraat
naar hun ouders of familieleden, terwijl
de kerk juist hun ook het gevoel zou
moeten geven dat zij met hun zorg bezig
is. Dat wordt overigens binnen de ker
ken inderdaad als een gemis ervaren,
ook in Soest. "Ik zou wel willen dat al
m'n collega's de gehandicapten zouden
doorverwijzen, en ze zijn best welwil
lend, maar op een of andere manier
komt dat er niet van," aldus ds. van
Buuren.
Ds. Van Buuren doet het werk samen
met Joke Willems, die lid is van de r.k.
Maria-parochie in Soestdijk en als vrij
willigster op Eemeroord al veel erva
ring heeft opgedaan met verstandelijk
gehandicapten. Beiden zouden het ge
heel wel graag nog breder zien opgezet,
ook al omdat er in Soest zeker veel meer
gehandicapten zijn voor wie de praat
groep - en in het verlengde daarvan de
kerkdienst - van grote betekenis zou
kunnen zijn. "Er zijn nogal wat gezins
vervangende tehuizen in Soest, en daar
gebeurt op dit gebied eigenlijk erg wei
nig."
Samen
Een kerkdienst met verstandelijk ge
handicapten is een bijzondere beleve
nis. "Zij hebben iets dat wij vaak niet
meer hebben: ze zijn er altijd op uit om
sómen iets te doen. Ze doen niets op
hun eentje, maar altijd ook voor een an
der, en die anderen doen mee. En bo
vendien ondergaan ze hun gevoelens
vaak in een verhevigder mate dan wij;
wij stoppen die vaak weg, maar zij kun
nen eenvoudig niets anders dan zichzelf
zijn."
In de kerkdienst van 26 juni nemen de
gehandicapten een aantal dingen voor
hun rekening. Ze lezen, maken muziek,
collecteren - de gewone dingen, zoals
ds. Van Buuren zegt. "En wat de preek
betreft, ik maak het verhaal sómen met
hen, we 'spelen' de preek. De joden
preekten tenslotte ook niet; ze vertél
den..." Al met al wordt de kerkdienst
ook gewoon leuk, bevestigt hij. "Vooral
door het onverwachte, dat ligt immers
vlak naast het gekke. Er is zo veel te
doen en alles gebeurt zo door elkaar, en
dat móg ook."
Ds. Van Buuren en Joke Willems reke
nen erop dat heel wat verstandelijk ge
handicapten, en hun ouders en familie
leden, de kerkdienst van volgende week
zullen bijwonen. Daarnaast rekenen ze
uiteraard ook op de aanwezigheid van
veel "gewone" kerkgangers, of ze nu
wel of niet rechtstreeks betrokken zijn
bij deze groep mede-gelovigen.
„lJ
