O
'Bij ons op Soest'
OLYMPISCH
NU 12 OPNAM
AANBOD:
:n gratis bij
TWEEPAK KODACOLDR GOLD
KLEINBEELD FILM.
Pwlrw
Bejaarde bewoners maken dagtochtjes
Lavendel, een interessante tuinplant
WOENSDAG 6 JULI 1988
SOESTER COURANT
PAGINA 11
Achmed
Museum
Oud-Soest
Winkeldief gevat
Opgevoerde brommer
Identieke inbraken
Brandweer helpt
Centrale verwarming
Dankzij financiële steun van stichting Vrienden van Molenschot
165
De Bas
60 FOTO'S
VOOR DIT VOORDEEL MOET U BIJ UW FOTOHANDELAAR ZIJN:
Meer financiële armslag voor
Nederlands Amateurtoneel
TUIN-ADVIESCENTRUM
't vamlertwoqt
voor doe-het-zelvers
;®Jwf
door Arie
Wajidelaar
Het gebeurde een week of wat gele
den. Zomaar op een zaterdagmiddag.
Marie was met een verhuiswagen we
kelijkse boodschappen thuisgekomen,
voldoende om het jaar 2000 te halen.
Arie aan het lossen. Marie in keuken
en schuur doosjes, potjes en flessen
aan het parkeren. "We kunnen er
weer tegen", stelde ze tevreden vast,
"jammer alleen dat ik vergeten ben
om zout mee te nemen. Haal jij wel
even voor mij hé Arie?", veronder
stelde ze met een allerliefst glimlachje.
Verzoeken waar je mee leert leven. Er
gaat werkelijk geen week voorbij, of
bij aankomst thuis constateert Marie
met niet gespeelde verbazing dat ze bij
het doen van inkopen nou net iets on
misbaars is vergeten aan te schaffen.
Marie; lief maar eigenwijs. Nog altijd
in de veronderstelling levend dat een
boodschappenlijstje overbodig is, om
dat ze het allemaal wel in d'r hoofd
heeft. Het zout deze week dus niet.
En zo geschiedde het dat Arie zo onge
veer tegen sluitingstijd op twee wielen
de bocht doorging, teneinde het na-
triumchloride, zonder welker toevoe
ging een kruimig aardappeltje de mens
slecht bekomt, aan te schaffen.
In het zoutafhaalcentrum ontmoette
hij een wat broeierige sfeer. Niet te de
finiëren, maar wel aanwezig. Bij iets,
dat voor het kantoortje van de filiaal
chef moest doorgaan, concentreerden
zich hoopjes mensen. "Ze jatten als de
raven", hoorde Arie een bepaald niet
door Moeder Natuur gezegende tante
vinnig opmerken. "Wie zijn ze?", in
formeerde Arie, teneinde straks met
zout en een verhaal bij Arie terug te
keren.
"Die Turken en Marokkanen natuur
lijk", vervolgde de verslaggeefster.
"Er zit er nu weer één binnen. Stopte
zo maar een pakje scheermesjes in zijn
zak." "Daar hoef je anders geen Ach
med voor te heten", stelde een bejaar
de heer achter een rolwagentje met
boodschappen vast. "Hollanders kun
nen er ook wat van." De vrouwelijke
officier van justitie maakte een veron
gelijkte, om niet te zeggen beledigde
indruk. "Heeft U het zien gebeuren?",
informeerde Arie in een poging de be
wijsvoering te ontkrachten. "Ik niet,
maar mijn vriendin, en die heeft de
chef gewaarschuwd", luidde het ver
volg van het verhaal. "Nou en die is de
zaak nu aan het onderzoeken.
Als ik hem was had ik de politie erbij
gehaald". "Misschien komt dat nog
wel", veronderstelde een andere toe
schouwer. Er kwam helemaal niets,
totdat na een paar minuten de kan
toordeur van de filiaalchef openging.
"Dat is 'm", stelde iemand uit het pu
bliek vast. Achmed, of hoe" de ver
dachte" ook heette, zag er wat bleek
jes uit en maakte een wat hulpeloze in
druk. "Ieke nie gedaan hebbe", mom
pelde hij tot Arie's zegsvrouwe. "Ieke
hebbe baard, nooit scheren." De
dienstdoende filiaalchef liet weten dat
er absoluut, maar dan ook absoluut
niets aan de hand was en onsloeg op
zijn manier Achmed van rechtsvervol
ging-
"En mijn vriendin heeft het zelf ge
zien", siste de vrouw die Turken en
Marokkanen niet zag zitten, "er was
niets aan de hand", herhaalde de fi
liaalchef met nadruk. "Nou ja, dan
heeft ze zich zeker vergist" luidde de
veronderstelling van de dame die het
allemaal zeker en beter wist.
"Ze had stront in d'r ogen" stelde de
eigenaar van het rolwagentje met
boodschappen vast. Deze constatering
werd door de omstanders, op één na,
met instemming ontvangen.
Buiten ontmoette Arie de ogen van de
onschuldige. "Je zal in dit land Ach
med heten" meende hij er in te lezen.
ARIE WANDELAAR
Steenboffstraat 46
Vakantietijd - tijd van
nieuwe voornemens
Ieder mens beleeft de vakantie op zijn
eigen manier. Vele vormen van vakan-
tie zijn er.
Liggen aan het strand, zwemmen, sur
fen, een bootvakantie, klimmen in de
bergen-, trekken, excursies, bezoek aan
musea, recreatieparken, dierentuinen.
Tijdens de vakantie komen er vaak
nieuwe ideeën en voornemens voor de
komende tijd.
Een bezoek aan musea of oudheidka
mers kan inspirerend werken om wat
meer te weten te komen over hetgeen je
gezien hebt, en eventueel zelf wat on
derzoek te doen, zoals b.v. archeolo
gisch onderzoek. Zoeken naar sporen
en voorwerpen van vroeger, oude ge
steenten, fossielen, aardewerk. Sporen
van dier en mens.
Heeft U interesse in dit soort onder
zoek, breng dan eens een bezoek aan
Museum Oud Soest.
Daar kunt u meer inlichtingen verkrij
gen over de werkgroepen van de Histo
rische Vereniging Soest. Ook in Mu
seum Oud Soest zijn diverse oude
vondsten te zien.
Museum Oud Soest aan de Steenhoff-
straat is geopend zaterdags en zondags
van 13.30-17.00 uur.
SOESTER COURANT
REKLAMEKRANT
Een 15-jarige jongeman uit Soest werd
vorige week bij een supermarkt aan de
Smitshof betrapt op het wegnemen van
een pakje sigaretten en een pakje shag,
met een waarde van f 7,90. Hij werd
overgeleverd aan de politie.
De politie hield vorige week op de Va
leriaanstraat een 16-jarige bromfietser
uit Soest staande, die wat al te snel reed.
Hij moest zijn opgevoerde brommer tij
delijk afstaan voor een technisch on
derzoek en kreeg een proces-verbaal.
Waarschijnlijk dezelfde dader heeft vo
rige week zowel een woning aan de Tal-
malaan als aan de Jan Steenlaan be
zocht zonder daartoe een uitnodiging te
hebben gekregen. In beide gevallen
maakte hij de voordeur vermoedelijk
via de brievenbus open. Aan de Talma-
laan doorzocht hij de benedenverdie
ping, waar de buit bestond uit 300 gul
den, 150 dollar, nog wat los geld en een
aantal eurochèques. Later werd vastge
steld dat de buren omstreeks 5.30 uur 's
morgens het alarm hoorden afgaan,
maar de bewoners zelf bleken daar
doorheen te hebben geslapen.
Aan de Jan Steenlaan kwam de dader
op dezelfde manier binnen. Daar maak
te hij zich in de hal meester van een da
mestas, waarin zich een biljet van 250
gulden bevond, 130 Duitse marken en
nog 80 gulden Nederlands geld. Ook
verdwenen hier een rijbewijs, en pas
poort en enkele girobetaalkaarten.
De vrijwillige brandweer Soest is vorige
week uitgerukt voor een binnenbrandje
aan de Amersfoortsestraat. Het vuur
was ontstaan door kortsluiting in de
c.v.-ketel, maar kon worden geblust
door de bewoners. De brandweer hoef
de derhalve niet in actie te komen.
Dat deed men wel aan de Wieksloter-
weg. Aan de oostzijde was een boom
door de storm ontworteld en over het
wegdek gevallen.
Installatiebedrijf
j. cornelisse bv.
Tel.(02155)13014-12577
Sinds enkele maanden maken de be
woners van Molenschot uitstapjes die
nog niet zo lang geleden niet of nau
welijks denkbaar waren. In groepjes
van drie bezoeken de bejaarden het
Dierenpark Amersfoort, worden ten
toonstellingen bekeken of gaat men
'stadten'. Willemien Konijn volgt ze
op de voet, evenals een aantal vrijwil
ligers en/of personeel van de bezig
heidstherapie. "Het wordt zo door de
mensen gewaardeerd. Ze hebben het
gevoel dat ze er lekker een dagje op uit
zijn met vrienden en kennissen," zegt
'zuster' Willemien, die al twee jaar de
functie van gastvrouw bekleed bij het
bejaardencentrum aan de Albert
Cuyplaan.
Soms twee, maar meestal één keer per
week trekt Willemien Konijn er met
drie, vier bewoners op uit. De dagtocht
jes waren tot voor kort niet mogelijk
door de verregaande bezuinigingen in
de ouderenzorg, maar dankzij de stich
ting Vrienden van Molenschot komen
de bejaarden vaker de deur uit. De on
kosten worden gedekt uit de pot van de
stichting, die vanaf vorige zomer giften
van de bevolking en bedrijven probeert
binnen te halen. Willemien zou iedere
dag wel met de mensen ergens naar toe
willen, maar dat zou de eenjarige stich
ting teveel op kosten jagen, terwijl men
bovendien mankracht ontbeert om vijf
tot zes keer per week met enkele bewo
ners op pad te gaan. "De bewoners zijn
zo enthousiast, ze vinden het zo leuk.
Ze kunnen lekker gezellig praten, rond
lopen en een kopje koffie drinken. Het
idee dat ze er zomaar even op uit zijn
met vrienden, spreekt ze erg aan. Ieder
een wil natuurlijk dolgraag mee, maar
Molenschot telt 190 bewoners. Het
duurt dus wel even voordat je ze alle
maal een keer hebt meegenomen. Het
belangrijkste is dat je iets zoekt wat bij
de mensen past. Je zoekt activiteiten bij
de individuen. Daarmee probeer je iets
van vroeger voor ze te behouden. Hob-
bies van toen bijvoorbeeld. Kortgele
den ben ik met enkele oud-amateur
schilders naar een expositie in kasteel
Groeneveld over de Eem geweest. Dat
viel in zeer goede aarde."
Straatje om
Op eigen houtje komen de meeste be
woners niet meer toe aan excursies.
Vaak blijft het bij een wandelingetje op
het terrein van Molenschot of een
straatje om. Daarom stellen ze het zo op
prijs dat ze met het geld van de stichting
en de hulp van mensen toch het huis uit
komen. "Het idee dat ze er zomaar even
uit zijn met vrienden en bekenden. Het
doet ze enorm goed," zegt Willemien
Konijn, die alle lof in de richting van de
Vrienden van Molenschot wuift. "Het
mag toch wel gezegd worden dat de
stichting zo goed werk doet. De bewo
ners appreciëren het geweldig. En dan
hoopje dat de mensen die dit lezen den
ken: goh, waarom zal ik niet 25 gulden
overmaken op de rekening van de stich
ting. Die stelt het geld weer beschikbaar
Vandaag: Hannes Staal (92)
De hoefsmid: "Vader had een smede
rij op de hoek van de Korte Brinkweg
en de Nieuwe Steeg (nu Stadhouders
laan) bij café "Driekus-over-de-
plank". Op de gevel staat nog steeds
het jaartal "1896" in ankers. In dat
huis ben ik geboren.
Honderden paarden heb ik beslagen,
maar nog nooit heeft één beest van mij
een klap gekregen. Als er een boer
kwam met een jong, wild paard, aaide
ik hem ik zijn nek, gaf hem een stuk
roggebrood en binnen een uur had ik
hem rondom beslagen. Ik deed een
ring om zijn staart en daardoorheen
een touw dat aan zijn achterpoot vast
zat en zo hielp ik hem.
U moet goed begrijpen, die paarden
vroeger waren er om te werken. Som
mige hadden een afwijking aan de
hoef en dan maakte ik daar een ijzer
voor, zodat het beest makkelijk kon
lopen. Zoals een schoenmaker specia
le schoenen maakt voor moeilijke voe
ten. Er is tegenwoordig geen smid
meer die dat kan. Verder maakten we
schoppen, bijlen en hiepen om te hak
ken.
Bij vader heb ik het vak geleerd. Er
was nog een hoefsmid in het dorp,
maar daar had iedereen een hekel aan.
Die stond langs de kant van de weg en
bood zich aan voor een gulden minder.
Hij sloeg een wild paard wel eens. Dan
zei zo'n boer: ik kom hier niet om mijn
paard te laten slaan. Dat kan ik zelf
wel. Ik kom hier om mijn paard te la
ten béslaan.
Toen ik negentien jaar was heb ik in
Utrecht een cursus hoefbeslag gevolgd
en zodoende werd ik rijksgediplo
meerd hoefsmid.
Voor niemand bang
Ik werkte van 's morgens zes tot 's
avonds acht. Dan stond ik de hele
week elke dag met zo'n twaalfponder
in mijn handen vóór te slaan. Ijzer-
sterk was ik en nooit ziek. Moe 's
avonds? In Baarn had ik een meisje.
Ze was niet katholiek, dus dat mocht
niet van vader. Daarom mocht ik na
het werk niet de fiets gebruiken en
liep(!) ik in twintig minuten hard naar
Baarn om haar een kusje te geven. Om
tien uur moest ik weer thuis zijn. Moe
heid kende ik niet.
Ik had zulke klauwen. Als er bij Drie
kus ruzie was in het café belde hij mij
op. Dan kwam ik en zei: Waar ben je
hier voor gekomen? Toch alleen voor
de gezelligheid? Doe me een plezier
en kom even buiten. Dan gaf ik de op
roerkraaier een dreun die hij drie da
gen later nog voelde. Het hielp wel.
Als ik later binnen kwam en hij zat er
weer, zei hij: geef hem maar een bor
reltje. Ik was voor niemand bang.
Op de Bonifaciusschool hadden we
vier meesters. De één noemden we de
"gelige", de tweede "de blauwe" en
de derde "de kromme".
In de eerste wereldoorlog ben ik bij
het rooien tijdens een zware storm uit
de boom gevallen. Een kapotte arm en
mijn kakement in vijf stukken. Je kunt
het nog zien. Een half jaar heb ik in de
rijkskliniek gelegen, 's Morgens om
zes uur liep ik de zusters al te helpen.
Toen ik wegging zeiden ze: we hopen
dat je weer gauw terug komt. Ze had
den nog nooit zo'n patiënt gehad.
Later verhuisde de smederij naar de
F.C. Kuyperstraat. In de tweede we
reldoorlog kwam daar een Duitse offi
cier binnen om zijn paard te laten be
slaan. Ik zei: daar moet ik even over
nadenken. Ik ging naar de burgemees
ter. Hannes, zei hij, wees wijs. Je moet
het doen en niemand zal je het kwalijk
nemen. Je moet aan je zaak denken.
Neutraal
Die oorkonde aan de muur kreeg ik
toen ik vijfenzeventig jaar muzikant
was. Vijfenzestig jaar hier op Soest bij
PVO en tien jaar in Koekange.
Twaalf jaar was ik toen ik lid werd van
het katholieke zangkoor. Op een keer
vroeg de penningmeester: heb je cen
ten bij je? Moeder was vergeten mij
geiu mee ie geven. De volgende keer
heb ik het bij me. Eerst centen, anders
kom je er niet in, zei Luuk van Heng-
stum. Ik gaf hem een klap in zijn ge
zicht en ik ben nooit meer terug ge
weest. Dat is godsonmogelijk, schrok
moeder.
Aan de meester vroeg ik of ik met mijn
beide vrienden bij PVO kon spelen.
Werden direct aangenomen. Je gaf el
kaar les. Zo leerde je musiceren. Ik
heb vijfenzeventig jaar de bas be
speeld.
De kapelaan kwam bij ons thuis en zei:
je moetje hartstikke doodschamen om
bij die smerige, neutrale troep te gaan
spelen. Jij gaat terug naar het zang
koor! Ik heb bij PVO nog geen enkele
zonde gedaan en elke nooit die ik
blaas, blaas ik ter ere van God.
Toen de kapelaan 25 jaar in dienst
was, bracht die neutrale troep hem een
serenade. Weet u nog, kapelaan? Hij
was het nooit vergeten.
Lief en goed
Sinds 1 januari 1988 woon ik weer op
Soest, hier in Molenschot. Toen mijn
vrouw stierf kwam ik in de kost bij de
buren, bij de familie Friebel. Later
verhuisden zij naar Koekange (bij
Zwolle) en ik ging mee.
Er woonde hier nog wel een oud vrien
dinnetje van me en ze zeiden tegen
mij: Aal wacht op je. Maar ik had een
merakelse vrouw gehad, lief en goed,
en je weet wel wat je hebt maar je weet
niet wat je krijgt.
Mijn dochter woont in Canada. Dertig
jaar ben ik in de kost geweest bij de fa
milie Friebel en tien jaar heb ik in
Koekange gewoond. Maar zij ging
naar een bejaardentehuis in Havelte.
Daar kende ik niemand en hier ken ik
zoveel mensen. PVO haalt en brengt
me nog steeds voor vergaderingen. De
Soester Courant krijg ik van ze. Die las
ik al die jaren ook in Koekange.
Om half vier neem ik een borreltje. Al
dertig jaar lang drink ik per dag drie
borreltjes en rook ik een pijp en een si
gaar."
v JAN VISSER
voor uitstapjes." De stichting legt ook
steeds een bedrag opzij voor een groot
videoscherm. Het is afhankelijk van de
donaties hoe snel het scherm kan wor
den aangeschaft.
Bezuinigingen
Gastvrouw Willemien Konijn voelt zich
heel prettig in haar functie. "Misschien
omdat je ouder bent dan het verplegend
personeel waarderen de mensen het dat
je ze regelmatig opzoekt. Je hebt tijd
voor ze. Het verplegend personeel
heeft door alle bezuinigingen geen tijd
meer voor het typische persoonlijke
contact, ook al doen ze hun werk voor
treffelijk. 's Ochtends lees ik eerst het
dagverslag van de verpleging, daarna ga
ik naar zieke mensen of naar iemand bij
wie er in de familie iets is gebeurd. De
bewoners weten me ook. te vinden of ze
vragen aan het personeel of ze zuster
Willemien langs willen laten komen.
Vooral nieuwe bewoners hebben veel
begeleiding nodig. Als de familie hier
weggaat vallen ze in een heel groot gat.
Ze weten dat dit hun laatste woonhuis
is. Ze hebbben veel spulletjes weg moe
ten doen. Ik probeer ze dan op te van
gen. Ik kom op voor de bewoners van
het huis. Je probeert hun grieven of pro
blemen op te lossen. Dat kan de karne
melk zijn of een dochter die nooit meer
op bezoek komt. Als je in een nieuwe
buurt komt moetje altijd aan de omge
ving wennen. Dat geldt voornamelijk in
een bejaardentehuis. Ze noemen me
zuster Willemien, dat is overgebleven
van mijn tijd als invalkracht. Dat zal ook
wel zo blijven, want het geeft een stukje
vertrouwen bij de mensen. Wat de uit
stapjes betreft, dat gaat niet om mij
maar om de stichting. Het had net zo
goed mevrouw A, B of C kunnen zijn
die met de mensen weggaat. Ik leg al
leen mijn enthousiasme erin. De vrijwil
ligers zijn zeker zo belangrijk. Het is
mijn baan, maar zij doen het uit eigen
wil. Ik wil vooral, ook namens de bewo
ners, vanaf deze plaats de stichting en
natuurlijk de mensen die geld storten
bedanken. Want de uitstapjes worden
zo op prijs gesteld door de bewoners."
Steenhoffstraat 13
pffii jpdfn 3764 BH Soest
v Te|efoon 02155 1 01 15
COPIESERV1CE
Vergroten
Verkleinen
Inbinden
Plastificeren
Een sportief gebaar voor iedereen die van kleur en fotograferen houdt.
Kodak is officiële sponsor von de Olympische Spelen en doorom kriigt u nu
12 opnomen gratis bij oonkoop vun een tweepak Kodacolor Gold 100. U kriigt het
rolletje met 36 opnamen dus voor de prijs von Kodak
24 opnamen. Mj
Kodocolor Gold film gaat voorop in kleur
en kwaliteit. En doar komt dit voordeel nog eens bij. I -™"1
Van Weedestraat 85 Tal. 13917
Volgens recente schattingen van het
Nederlands Centrum voor Amateur
toneel, het NCA, beleven ruim
300.000 Nederlanders plezier aan het
op enigerlei wijze actief bezig zijn met
amateurtoneel. Naast het acteren kan
dat bestaan uit decors bouwen, kos
tuums maken of bijvoorbeeld regisse
ren.
Hoewel ook het amateurtoneel gesub
sidieerd wordt, is het volgens het NCA
in vele gevallen voor een vereniging
moeilijk om een productie financieel
rond te krijgen. Het NCA prijst zich dan
ook gelukkig, dat het met de financiële
steun van de Centrale Volksbank de
mogelijkheden van deze verenigingen
en de promotie en verbreiding van het
amateurtoneel belangrijk kunnen uit
breiden. Daartoe is op donderdag 30
juni een sponsorovereenkomst gete
kend tussen het NCA enerzijds en de
Centrale Volksband (CVB) anderzijds.
De overeenkomst geldt voorlopig voor
twee jaar en er is een totaalbedrag van f
200.000,— mee gemoeid. Het geld zal
worden beheerd door de Stichting
Amateurtoneel Manifestaties.
Voor het NCA betekent de overeen
komst, dat een productiefonds kan
worden opgericht, waaruit amateurto
neelverenigingen die lid zijn van het
NCA een bijdrage in hun productiekos
ten kunnen verkrijgen. Ook een leden
werfactie en promotie van het blad
Skript worden dankzij de sponsoring
mogelijk. Verder zal de Centrale
Volksbank jaarlijks een amateurthea
terprijs van f 10.000,— beschikbaar
stellen.
De Centrale Volksbank is verheugd in
het NCA een instelling te hebben ge
vonden, die qua doelstellingen aansluit
bij de sociale- en maatschappelijke be
trokkenheid van de bank. Met de over
eenkomst hoopt zij haar bekendheid via
de 300.000 actieve beoefenaren en hun
achterban te verhogen.
KETTING-
FORMULIEREN
in elke samenstelling en
uitvoering.
Onze specialiteit: o.a.
levering kleine oplagen -
korte levertijden.
Drukkerij Smit B.V.
Postbus 57 - 3760 AB Soest
Vanadiumweg 6
3812 PZ Amersfoort
Telefoon 033-18747
Erik van Dorresteyn f/ m s
medewerker't Vaarderhoogt
Lavendel, ofwel Lavandula augustifolia, is een heer
lijk geurende plant, oorspronkelijk afkomstig uit het
midden van Frankrijk. De plant komt daar trouwens
nog steeds in grote hoeveelheden in het wild voor. In
ons land is dit bekende kruid echter niet inheems en
komt het alleen voor in onze siertuinen.
De plant heeft zich goed aan weten te passen aan ons
vaak toch behoorlijk gure klimaat. Toch staan de
planten er in de winter veelal nogal verpieterd bij, het
geen te danken is aan ongeschikte standplaatsen en te
zure grond. Lavendel is namelijk een zonminnaar, en
stelt prijs op een kalkrijke bodem en een niet te tochti
ge plaats. Ook een te natte slempige grond is niet
bevorderlijk voor een gezonde groei. Houden we re
kening met bovenstaande wensen, dan is de plant 's
zomers een lust voor het oog en voor de neus, dit laat
ste vanwege de overheerlijke geur die bloemen en
blad verspreiden.
Gebruikswaarde
De heilzame kracht van Lavendel is bij de mens al
door de eeuwen heen bekend. Onze gewoonte om La
vendeltakjes in een dun zakje tussen het linnengoed te
leggen stamt al van vele generaties terug. Toen was
echter niet de verfrissende geur de hoofdreden van het
gebruik maar de werking als insecticide. Het verdrijft
inderdaad nog steeds de mot uit de linnenkast en een
flinke bos lavendel in de kamer weert ook muggen en
vliegen.
Naast de insektwerende werking werkt lavendel ook
sterk antiseptisch, darmgasverdrijvend, galverdrij
vend en krampopheffend. Verder werkt het opwek
kend, wondhelend en zweet- en urineverdrijvend. Dit
zijn zaken die men vroeger al allemaal uit ondervin
ding had ontdekt.
Tegenwoordig weten we welke stoffeij er verantwoor
delijk zijn voor al die geneeskrachtige eigenschappen,
namelijk vluchtige olie, cumarine en bitterstof.
In de parfumerieindustrie speelt Lavendel ook een
belangrijkè rol, en voor de aanmaak van veel krui
denshampoos en bad-oliën is de plant onontbeerlijk.
Assortiment
Lavendel valt niet onder de vaste planten (ofschoon
hij daar in de praktijk voor het gemak vaak toe gere
kend wordt), maar is een zgn. halfheester. Er worden
in ons land ong. 20 gecultiveerde vormen van Laven
del gekweekt. De verschillende rassen onderscheiden
zich door bloemkleur, hoogte, bloeitijd en bloeirijk-
heid.
De kleuren variëren van wit via rosé en lichtblauw
naar donkerblauw, maar zijn niet allen even gemakke
lijk te koop. Enkele goede rassen die wel regelmatig
op de tuincentra voorkomen zijn: Lavandula angusti-
folia 'Dwarf Blue', een laag blauw ras; Lavandula an-
gustifolie 'Rosea', een rose ras en Lavandula augusti
folia 'Hidcote,' een donkerblauwe variëteit.
Verzorging/aanplant
Als jonge plant is Lavendel geheel kruidachtig, maar
begint al vrij snel te verhouten. Om dan een mooi fris
gewas te behouden is het raadzaam de struikjes ieder
voorjaar (tussen half maart en half april) in de
snoeien. Als dit niet regelmatig gebeurt, ontstaat er
een lange uitgeschoten Lavendelstruik met een kale
houtige onderzijde. De plant is dan het aankijken niet
meer waard. Terugsnoeien in het najaar moet worden
ontraden in verband met invriezen in koude winters.
Het planten van Lavendel kan tegenwoordig het ge
hele jaar plaatsvinden omdat alle planten in pot ge
kweekt worden. Vóór het planten werken we de
grond goed door met potgrond of goede tuinaarde en
iets koemest of compost. In de winter strooien we wat
landbouwkalk om de planten, om de grond wat min
der zuur te maken.
Lavendel is erg fraai aan te planten in grotere groepen,
b.v. in combinatie met de eveneens rijkbloeiende Po-
tentilla fruticosa. De gele rassen contasteren het
mooist met de blauwe lavendelbloemen.
