O
OPRUIMING
Profiteer nog
voor de vakantie
r anodes
óchuitemakenj
'Bij ons op Soest'
soes^
V'Mtriiiï
Halve p«ls
Rokken
1 Halve pTOs
Pantalons
Halve p«Js
Blouses
japonnen en prijs
Deux pieces
Jacks vanaf
Pullovers vanaf
Shorts nu
Topjes 65,-
tweevoor
Soesterbergsestraat eerder opengesteld
'Neks time' galerie in Anna Paulownahuis
Margrieten
WOENSDAG 13 JULI 1988
SOESTER COURANT
PAGINA 11
Kermis
STEGAS
Onderhoudscontract
kantoormachines
HET WITTE HUIS
W erkzaamheden
Gas- en CAI-bedrijf
Soesterbergsestraat 49A - Soest - Telefoon 2 35 84
Chanteurs
Soester kunstenaar Ton Paauw begrijpt kritiek raadslid niet
Kunstveiling
rGh TUIN-ADVIESCENTRUM
cpl 't vaardêriwogt
voor doe-het-zelvers l:è3?¥w
WlwMWr
Vaste planten
Eenjarigen
Struikmargriet
door Arie
Wandelaar
Heeft u dat nu ook?
Huishoudelijke begrotingen maken
die nooit kloppen. D'r gaat geen
maand, wat, geen week voorbij, of we
rekenden ons vooraf rijker dat we ach
teraf waren. Waar zit 'm dat nou in?
Een optimistische kijk op de kosten
van levensonderhoud, omdat die vol
gens zegslieden, die het veel beter dan
Arie weten, de afgelopen maand een
kleinigheid zijn gedaald. Of is het ge
woon dommigheid, geen kijk hebben
op de realiteit van alle dag?
Arie stemt voor het laatste.
Alhoewel.
Neem nou vandaag, precies een week
geleden. Marie had d'r ogen nog niet
goepend of onder haar dekbed kwam
de dienstmededeling dat we een deel
van de dag zouden doorbrengen op en
rond de Larense kermis.
"Die bevindt zich in een benauwde
droom," veronderstelde Arie. Marie
en kermis, gedurende bijna dertig jaar
huwelijk een niet voor mogelijk te
houden combinatie. In een tijd dat
veelbelovende rapportcijfers van de
kinderen met draaimolens, suiker
spinnen, het spookhuis en ander ver
maak werden gehonoreerd was ze er
nimmer toe te bewegen d'r echtgenoot
en kroost naar het kermisterrein te
vergezellen. In de nachten, die aan de
toegezegde kermisuitjes vooraf gin
gen, droomde ze ervan Arie alleen te
zien terugkeren, omdat de aan hem
toevertrouwde kinderen uit draaimo
lens waren geslingerd dan wel bij de
schiettent dodelijk bleken te zijn ge
troffen. Wanneer we dan bij terugkeer
bij meegebrachte oliebollen verslag
uitbrachten, in de botauto's opgelo
pen blauwe plekken toonden, moest
Arie plechtig beloven het volgend jaar
het kermisgebeuren geheel uit z'n
hoofd te zetten.
Arie heeft in deze wat toezeggingen
gedaan die hij niet is nagekomen. Hij
heeft er nooit van wakker gelegen. Be
grijpelijk toch. Kermis, kinderen met
rooie koppies in auto's, draaimolens
en andere snelheidsattributen bezig
zien. Ging het te hard, maakte het te
veel lawaai, dan voelde je na afloop
een kleine hand die in de jouwe be
scherming zocht en vond. Arie heeft er
in het verleden veel met Marie over
gesproken. Ze kon het niet begrijpen,
ze bleef het eng vinden.
Tot die dag, precies een week geleden.
"Wat krijgen we nou?", informeerde
Arie toen hem duidelijk was geworden
dat het reisplan naar de Larense ker
mis in volle bewustzijn was verstrekt.
"Kinderen kijken lijkt mij zo leuk,"
luidde de toelichting.
De lange middag die wij in Laren
doorbrachten beperkte zich niet tot
het terugdraaien van een oude film.
Wij waren zelf weer kinderen. IJsje
likken, broodjes paling eten, oliebol
letjes happen, en met de nieuwe gene
ratie koters leven tussen hoop en
vrees.
Tussen kijken en happen ons door
kermisexploitanten bij de neus laten
nemen. Afwijkende buksen. Wel ge
schoten, altijd mis. Ringen gooien, die
net niet om de hals van een fles wilden,
meedoen aan een elctronische paar
denrace en steeds weer als laatste aan
komen.
"Was je veel kwijt?", informeerde
Marie met enige zorg in haar stem.
"Doe eens een gooi," nodigde Arie.
"Twintig jaar geleden was je met de
kinderen vijfentwintig gulden kwijt.
Dat zal nu wel het dubbele zijn" luidde
de veronderstelling.
Arie noemde het bedrag van hun in
vestering in de Larense kermis. "Nou
dan hebben we vanmiddag de post on
voorziene uitgaven voor de hele
maand juli er doorgejaagd" stelde Ma
rie vast. Op 10 gulden na had ze het
gelijk aan haar kant. "We kopen er
oliebollen en nougat voor," adviseer
de Arie. "Zitten we thuis ook nog in
de kermissfeer."
Thuisgekomen informeerde Marie te
lefonisch bij de kinderen wanneer in
hun woonplaats de kermis zou arrive
ren. "Hoezo," wilde de andere kant
weten. "Nou, dan gaan we er met de
kleinkinderen naar toe," besliste Ma
rie. "Alles in orde met mama?", vroeg
Arie's oudste dochter nadat de datum
aan aankomst was vastgesteld. Arie
kon het met vreugde bevestigen.
ARIE WANDELAAR
Installatiebedrijf
j. cornelisse bv
Tel. (02155)13014-12577
effiaEMV
Steenhoffstraat 13
3764 BH Soest
Telefoon 02155 - 1 01 15
Copieermachines
Kasregisters
Schrijfmachines
Rekenmachines
Microcomputers
Dicteermachines
Inbindapparatuur
Plastificeermachines
Welkom in N
Hotel, Café, Restaurant,
Motel
in Soest
Ook gelegenheid voor
bruiloften en partijen
Birkstraat 138 - 3768 HN
Telefoon (033) 17147* 14146
Telex 79479 nl
Het gasbedrijf is deze week nog bezig
met het aanleggen van de hoofdbuizen
in het plan Mercury te Soesterberg.
Aan de Dr. de Voslaan worden nieuwe
dienstleidingen aangelegd in verband
met nieuwbouw. Dit geldt ook voor de
Van Straelenlaan.
In Overhees I is het CAI-bedrijf bezig
met graafwerkzaamheden in verband
met vervanging van het oude kabelnet
en het maken van nieuwe huisaanslui
tingen. In de hele gemeente worden de
ze week afrondende meetwerkzaamhe-
den verricht. Hierdoor is het mogelijk
dat er tussen 8.30 en 16.30 uur korte
signaalonderbrekingen kunnen plaats
vinden.
De werkzaamheden aan het wegdek van de Soesterbergse
straat zijn eerder gereed dan verwacht. Het gedeelte tussen de
Korte Ossendam en de Gallenkamp Pels weg is voorzien van
een nieuwe asfaltlaag.
A an vankelijk zou dit gedeelte pas aanstaande vrijdag worden
opengesteld voor het verkeermaar dankzij de gunstige weers
omstandigheden kon men een week voorsprong op het sche
ma nemen. De belijning van het wegdek wordt na de bouw
vakvakantie gerealiseerd.
De tweede fase van de werkzaamheden aan de Soesterbergse
straat begint op 5 september. Dan wordt het gedeelte tussen de
Gallenkamp Pelsweg en de Eikenlaan aangepakt. De straat
wordt dan afgesloten voor verkeer, met uitzondering van het
(brom)fietsverkeer.
Vandaag: Berna Kousemaker.
De concertzangeres: "Ik ben altijd
met noten bezig. Of dat nu zangtech-
nisch is of met bladmuziek voor de
piano, mijn hele leven bestaat uit no
ten. Mijn hoofdinkomen verdien ik als
sopraan in het Groot Omroepkoor te
Hilversum. Dat koor bestaat uit tach
tig leden en we repeteren elke dag.
Om de vier weken zijn we zeven dagen
vrij. Na een KRO-concert bijvoor
beeld op zondagmiddag in Vreeden-
burg hebben we maandag een vrije
dag. Door het Groot Omroepkoor doe
ik veel ervaring en kennis op van mu
ziekstukken. We zingen vaak onder
leiding van de grootste dirigenten.
Soms gaat een tournee niet door, zoals
laatst naar Hamburg. Dan zijn we ge
woon te duur. Ik heb twee kinderko
ren gedirigeerd, een kerkkoor en een
gemengde zangvereniging. Een half
jaar was ik repetitor van "Toonkunst"
in Hilversum. Ik denk dat ik vóór zo'n
koor hard werk, wel streng ben, want
als er gekletst wordt, vind ik dat zeer
irritant. Wat dat betreft weten ze in
Huizen goed wat fatsoen is. Met het
koor dat ik daar dirigeer heb ik nooit
last wat dat betreft. Ik vervang ook wel
eens de leiding van het KLM-mannen-
koor en ze vragen me altijd terug. Ik
houd van vaart. Problemen zijn er al
tijd met de tenoren. Die zijn er vaak te
weinig.
Veel publiek, een groot concert, het
maakt me niets uit. Zelf geniet ik er te
weinig van. De volgende dag weet ik
pas hoe het klonk. Dan besef ik wat ik
er mee kan of wat er beter kon. Ik heb
een primeur voor u. In elk koor heb je
zangers die de anderen "meetrek
ken". Het is mij gelukt om de beste
veertig zangers en zangeressen uit al
die koren die ik heb bij elkaar te bren
gen en een gelegenheidskoor te for
meren waarmee ik op 16 en 17 decem
ber concerteer in het kerkje van Kor-
tenhoef. We brengen dan een pro
gramma met Kerstliederen en daarom
noem ik het koor (lacht) "Les Chan
teurs de Noël." We repeteren waar
schijnlijk in de kerkzaal van Zonne
gloren. Na het concert wordt het koor
ontbonden en volgend jaar kom ik met
een ander programma.
Kantklossen
"Ik kom uit een muzikaal nest. Thuis
in Goes studeerde ik piano, maar van
kinds af aan zong ik graag. Vader vond
mijn stem nog niet volwassen en hield
een zangstudie op jonge leeftijd nog
tegen. Ik volgde in Zeeland theorieles
sen en studeerde op het Rotterdams
Conservatorium contrapunt. In twee
hoofdvakken ben ik afgestudeerd ter
wijl ik thuis op kantoor werkte van on
ze muziekuitgeverij. Na mijn Gehrels-
opleiding in Amsterdam ging ik mu
ziekles geven op een huishoudschool
in Hilversum en verhuisde naar Soest
waar ik nu twintig jaar woon. Ik ben
vaak niet thuis. Hier binnen leef ik en
waar mijn huis staat vind ik niet zo be
langrijk."
"Ik geef graag zang- en pianoles en als
ik solo zing gaat mijn voorkeur uit
naar liederen van Brahms, Fauré en
Antonin Dvorzak. Met het moderne
repertoire heb ik in zoverre moeite,
dat het koor vaak "weggespeeld"
wordt door het orkest. Van zo'n kako
fonie houd ik niet. Een stem heeft
ruimte nodig en daar moet een compo
nist rekening mee houden.
Als ik niet zing, houd ik me bezig met
handwerken, borduren, breien, ha
ken. Kijk, ik ben nu bezig met kant
klossen. In Zeeland heb ik destijds wel
eens overwogen een cursus te gaan
volgen in Brugge. Daar is nooit iets
van gekomen.
U vraagt mij tijdens de gemeentelijke
Nieuwjaarsreceptie op 5 januari in
C-drie een paar liederen te zingen.
Akkoord! Dat doe ik."
JAN VISSER
"Men wekt het idee alsof ik de beheer
der ben van de gemeente-galerie,
maar dat vertik ik. Het gaat hier om
een particulier initiatief dat de ge
meente toevallig goed uitkomt omdat
ze zelf geen oplossing wist voor het ge
bouw."
Ton Paauw, sinds januari bewoner van
het Anna Paulownahuis aan de Burge
meester Grothestraat, verzet zich tegen
de kritiek die het WD-raadslid Neks
Blommers onlangs uitte. Zij stelde niet
lang geleden dat het tijd werd dat de
Soester kunstenaar zijn galerie in het
Anna Paulownahuis gaat inrichten. De
commissie financien was het roerend
met Neks eens en wethouder drs. Jan
Menne kondigde 'passende maatrege
len aan'.
"Ik ben benieuwd wat de gepaste maat
regelen zijn," reageert Ton Paauw, die
de karakteristieke woning van de ge
meente huurt. In 1977 verkocht de ko-
nipgirï h$t Anna Paulownahuis voor
50.000 jgülden aan de gemeente Soest
onder de voorwaarde dat het in 1852
gerealiseerde pand een maatschappe
lijk culturele bestemming zou houden.
Nadat verschillende instanties en Har-
rie de Wolff er waren gehuisvest betrok
Paauw de voormalige woning van Anna
Paulowna, de zuster van de Russische
tsaar Alexander de Eerste.
Zetbaas
"Vooraf besproken is dat ik vier keer
per jaar een expositie zou houden, maar
dat staat niet in het huurcontract. De
'gemeente doet nu of ze het galerie-idee
heeft bedacht, maar dat komt van Har-
rie de Wolff van wie ik het heb overge
nomen. Ik betaal de gemeente een reële
huur en ik heb ook een bedrag moeten
betalen voor de overname van de gale
rie. Dat moet ik eerst terugverdienen en
dat gaat niet op stel en sprong. De ge-
-meente moet blij zijn dat ze een gek
hebben gevonden die hier nog een gale
rie wil houden. Het irritante van de ge
meente vind ik dat ze nu een particulier
initiatief onder druk willen zetten. Een
galerie heeft geen financiële basis, het is
niet winstgevend, zeker de eerste jaren
niet. Ik ga het doen omdat ik het leuk en
belangrijk vind," aldus Paauw, die
daaraan toevoegt dat de gemeente geen
subsidie voor de exposities geeft. "Ze
hebben niet eens iets op de begroting
staan, en dan wel doen alsof ik de zet
baas van Menne, Kingma of wie dan
ook ben."
"Ik laat me door niemand dwingen, al
leen door mezelf. Maar het zit er wel in
dat ergens in negentienachten
tachtig een expo wordt geopend van ei
gen werk van raadsleden," zegt Paauw.
En dan serieus: "Ik vind zelf ook wel dat
ik moet beginnen, maar zo'n galerie
geeft een organisatorische drukte. Je
moet wel door kunnen leven. Gelukkig
heb ik iemand op kantoor zitten die bij
een tentoonstelling kan oppassen. In
oktober heb je kans dat er een expositie
komt. Ik wil met iets fris beginnen, mis
schien wel met een nieuwe zuidvrucht.
Het moet nog een verrassing blijven."
Jammer
Ton Paauw vindt het jammer dat Blom
mers hem niet persoonlijk heeft bena
derd om te vragen hoe het zit. "Neks
woont vlak bij me. Als ze langs was ge
komen had ik haar kunnen vertellen
'neks time'. Het heeft immers sowieso
geen zin om in de zomer te beginnen."
Burgemeester en Wethouders hebben
toestemming gegeven voor het houden
van een kunstveiling op vrijdag 18 no
vember 1988 en drie daaraan vooraf
gaande kijkdagen in het cultureel cen
trum C-drie aan de Willaertstraat.
Erik van Dorresteyn
medewerker 't Vaarderhoogt
Dit was prozaische bovenschrift omvat meer dan me
nige tuinbezitter zal vermoeden. Margrieten kent
haast iedereen wel, maar dat dit dankbare plantenge
slacht zo'n grote verscheidenheid aan verschijnings
vormen heeft is vrijwel onbekend. Graag wil ik er
daarom ditmaal een aantal bespreken, om wat meer
bekendheid te geven aan de Margriet in het algemeen
en zijn variëteiten in het bijzonder.
Óm te beginnen kennen we de vaste plant Margriet in
zowel hoge als lage kweekvormen. De latijnse naam
van dit gewas is Chrysanthemum maximum ofwel
"gewone Margriet." Naast de normale enkelbloemige
vormen zijn er ook dubbelbloemige in de handel.
Een goede lage enkelbloemige kweekvorm is de va
riëteit 'Zilverprinses,' die zo'n 30-40 cm. hoog wordt.
Door het regelmatig verwijderen van de uitgebloeide
bloemen, blijven de nieuwe knoppen verschijnen tot
aan oktober. 'Alaska' is een goede hoge enkelbloemi
ge variëteit met een hoogte van 80 cm. 'Wirral Suprè
me' is dubbelbloemig, 70 cm. hoog.
Chrysanthemum pyrethrum ofwel de gekleurde Mar
griet is wat minder bekend, maar zeker niet weg te
denken uit het assortiment vaste Margrieten. De bloe
men zijn rose en rood en de bloei valt van mei tot juli.
Een dankbare snijbloem, evenals de bovengenoemde
witte soorten.
Wat een eenjarigen betreft heeft de Margriet heel wat
vertegenwoordigers, waarvan ik alleen de belangrijk
ste zal noemen die zonder al te veel moeite op een
tuincentrum te verkrijgen zijn.
Een Margrietje dat nog niet zo lang meedraait in het
zaaibloemenassortiment is Chrysanthemum multi-
caule ofwel het gele Margrietje. Dit is eigenlijk wel
verwonderlijk want het is een van de mooiste eenjari
ge Margriet-soorten en de plant is al aan het einde van
de 19e eeuw vanuit Algerije ingevoerd. Het is een
laagblijvend plantje met frisgroene ingesneden blaad
jes. Het plantje vertakt sterk en draagt boterbloem-
gele komvormige bloempjes, rijkbloeiend, zowel
bruikbaar in de border als in de bloembakken in com
binatie met andere eenjarigen.
Een Margrietje dat vaak over één kam gestreken
wordt met de gele Margriet is de witte laagblijvende
Margriet, Chrysanthemum paludosum. Het gewas
wordt ongeveer 15-30 cm. hoog. Het is de gehele zo
mer overdekt met kleine witte bloempjes, die enigs
zins doen denken aan madeliefjes. Ook dit plantje is
nog niet zo lang volop als perkplant te koop, maar
f heeft zich intussen toch al een vaste plaats in het perk-
planten-assortiment verschaft. De bloeitijd is erg lang
en de plant is net als bij het gele Margrietje zowel
bruikbaar in border als bloembak.
Een heel eigen plaats tusen de Margrieten neemt de
struikmargriet in, ofwel Chrysanthemum frutescens.
Deze struikmargriet die wel als eenjarige wordt ver
handeld is namelijk geen zaaibloem. Het vermenig
vuldigen van de plant gebeurt door stekken in het na
jaar. De bewortelde stekken worden opgepot en in het
voorjaar aangeboden als tuinplant. De bloei is erg
overvloedig en langdurig. Op de tuincentra vinden we
ze ook als stamboompje gekweekt, leuk in een rood
aardewerk pot op het terras.
De struikmargriet laat zich erg goed combineren met
allerhande eenjarigen en kan zelfs dienen als solitair in
bak of border, doordat de plant wel 60-100 cm. hoog
kan worden. Erg leuk is het om te proberen de planten
in de winter over te houden door ze licht, vorstvrij en
vrij droog weg te zetten.
