Bij ons op Soest
Ooit kiest u voor mooist
Bang&Olufsen H 3 jaar garantie
'Verborgen Dageraad': de idiote situatie
Amnesty erg tevreden over kunstveiling
3INA 20
WOENSDAG 23 NOVEMBER 1988
SOESTER COURANT
PAGINA 21
Soesterberg
Tweede boek van Soesterbergse auteur Joop Hulsbus gepresenteerd
Nieuwe tentoonstelling in Kasteel Groeneveld
'Het Nederlandse landschap, een
kwestie van kiezen
Broeikas vernield
Opbrengst bijna 23.000 gulden!
Kees Hermis bij Poëziekring Eemland
'Poëzie bewaart de kleur van vogelkelen'
Bijeenkomst PCOB
Zaterdagmiddagmuziek
Bodywarmer weg
WONEN
test: november'88
Goed Zeer Goed
Firma Schoemaker
SOEST Van Weedestraat 78, Tel 02155-17253
Denk niel dat "mooist"
bij Bang&Olufsen
alleen een kwestie van
vormgeving is.
Lezers van de
Consumentengids
weten wel beter.
Vier keer werden
sinds 1984 de grote
televisie-merken getest.
Vier keer werd het B&O
toestel onderscheiden
met de hoogste
waardering voor de
technische kwaliteit.
Merkt u dat in het
dagelijks gebruik?
Wel degelijk.
We laten u graag zien en horen
hoeveel goede redenen er zijn
om het mooiste televisietoestel te kiezen.
En dan is de fraaie vormgeving daar natuurlijk wel één van.
Ex-gemeenteraadslid: Vader zei altijd:
doe je plicht, doe je plicht! Vecht voor
je rechten en als je in je recht staat,
moet je nooit toegeven. Zorg voor
mensen die je hulp nodig hebben. Eerst
voor anderen zorgen en dan voor je
zelf. Van 1953 tot 1972 heb ik in de ge
meenteraad gezeten voor de Partij van
de Arbeid. Eerst met drie mensen en
later met z'n vieren: Klaas de Haan,
mevrouw Polet, Piet Grift en ik. Als ik
een vergadering had, reed ik op de fiets
van Soesterberg naar Soest en 's avonds
laat door de duisternis weer naar huis.
Mijn paperassen droeg ik tussen mijn
jas. Door die bobbel op mijn borst en
door mijn hoofddeksel diep in de ogen
kwam het waarschijnlijk dat een fiet
sende soldaat op de donkere Soester-
bergsestraat achter mij aan reed en zei:
zeg zus, mag ik met jou een afspraakje
maken? Ik remde keihard en ant
woordde: als jij niet het verschil weet
tussen een man en een vrouw, houd dan
je mond. Hij wist niet hoe snel hij weg
moest komen.
Rademakerstraat
De snelweg Utrecht-Amersfoort liep
vroeger dwars door Soesterberg heen.
Op deze Rademakerstraat gebeurde
het wel dat er in e/e/n jaar veertien do
delijke verkeersongelukken vielen te
betreuren. Deze drukke winkelstraat
had zelfs geen voetpad en was levens
gevaarlijk voor bejaarden en kinderen.
De vreemdste plannen waren in om
loop. Om mijn idee de snelweg om de
dorpskern heen te leiden werd ik harte
lijk uitgelachen. Vanaf Zeist wilde men
de rijweg hoog boven de flats uit heen
voeren. Mevrouw Corver heb ik ooit
voorgesteld de weg juist in te graven.
Zo is het uiteindelijk geworden. In
1956 hield ik al een interpellatie over
de verkeerssituatie in Soesterberg. Een
motie richting ministerie werd ge
steund door KVP, AR en VVD. De ge
meente Soest heeft jaren volgehouden
nietsaan de gevaarlijke straat te kun
nen doen omdat de weg eigendom was
van Rijkswaterstaat. Een jaar lang heb
ben ze de burgers van Soesterberg voor
de gek gehouden toen de Rademaker
straat in stilte aan de gemeente was
overgedragen. We hebben geen geld,
was het argument. Toch was de samen
werking tussen de fracties niet slecht.
Wethouder de Haan (PVDA) kon het
uitstekend vinden met wethouder Van
Zadelhoff (KVP). Ze waren bezield
van politieke samenwerking. Als het er
echt op aankwam bij een belangrijk on
derwerp hielden we een gezamelijke
fractievergadering met de KVP.
Met de VVD kon ik minder goed op
schieten. Altijd lag ik in de clinch met
mijneer de Bruin. In het persoonlijk
vlak konden we het best met elkaar
overweg, maar politiek zat hij mij altijd
te "katten". Zo waren we weer een
keer met de gascommissie op stap om
in België een bijeenkomst bij te wonen
over de ombouw van kraakgas naar
aardgas. Tijdens het diner op de terug
weg zat ik tegenover de Bruin die weer
behoorlijk tegen mij tekeer ging. Ik zei:
hoor eens de Bruin, de Partij van de
Arbeid zal altijd blijven bestaan, maar
eens komt de dag dat de poten onder
jouw VVD-zetel worden afgezaagd.
Op dat moment zakte hij door zijn stoel
en viel onder grote hilariteit achterover
op de grond.
Volkskredietbank
In de vijftiger jaren zaten veel mensen
hier in Soesterberg tot over hun oren in
de schuld omdat ze op afbetaling koch
ten. Vijfenveertig procent rente was
geen uitzondering en er moest iets te
gen de woekeraars gedaan worden. De
Partij van de Arbeid vroeg aan hef col
lege van B&W "sanerend en schuldbe
middelend" op te treden ten behoeve
van de inwoners die in financiële moei
lijkheden verkeerden. Ik wilde dat hier
in de gemeente een degelijke volkskre
dietbank opgericht zou worden of een
filiaal van Hilversum of Amersfoort
om een betere kredietverstrekking te
garanderen.
Het voorstel werd verworpen met 15
tegen 4 stemmen na anderhalf uur dis
cussiëren. Volgens de antirevolutionair
Schaafsma (ook uit Soesterberg) moes
ten de mensen maar eerst sparen en
dan kopen volgens goed oud-hollands
gebruik: volkskredief om de woeker te
bestrijden was de duivel uitdrijven met
Beëlzebub. Zo luidde het toen. Die
Schaafsma was trouwens een pracht fi
guur in de Raad. Als oudere man zat hij
vaak te dutten tijdens de commissie
vergaderingen en in de Gemeenteraad.
Plotseling schoot hij wakker, stak zijn
vinger op en zei tegen de burgemeester
Baron Bentinck: ik wou nog even op
merken bij agendapunt negen, dat...
Maar wij waren al lang bij punt tweeën
twintig". (wordt vervolgd)
Jan Visser
Zomer 1945-voorjaar 1947. Die perio
de beslaat 'Verborgen Dageraad', het
afgelopen zaterdag gepresenteerde
boek van de Soesterbergse schrijver
Joop Hulsbus. Het is een vervolg op
'En de zon werd rood', dat handelt over
de oorlogsperiode tot de capitulatie
van de Japanners op 15 augustus 1945.
Evenals 'En de zon werd rood' is 'Ver
borgen Dageraad' een autobiografie,
waardoorheen geschiedkundige feiten
zijn verweven.
De op Oost-Java geboren auteur wil met
zijn boek ruchtbaarheid geven aan wat
hij noemt een 'idiote en levensgevaarlij
ke situatie' in Zuid-Oost Azië na de
Tweede Wereldoorlog. Zogenaamde
vrijheidsstrijders ontpopten zich eind
'45 als extremistische groeperingen, die
weerloze en verzwakte burgers afslacht
ten. Een en ander was volgens Hulsbus
het gevolg van een ontstaan gezagsva
cuüm.
Oorlogsmoe
"De Amerikanen, Engelsen en Austra
liërs waren vrij, maar wij hadden geen
contact met de Nederlandse autoritei
ten. Het was een afschuwelijke situatie.
Ik heb de indruk dat ze ons bewust daar
hielden. Het legitieme recht van bevrijde
gevangenen naar huis te gaan was ons
gewoon uit handen geslagen. De Neder
landse regering had de nog bezette ge
bieden overgedragen aan de Engelsen,
maar die waren oorlogsmoe. De Engel
sen voelden er geen donder voor om nog
meer gebieden te bevrijden. De Engel
sen hielden ons tegen," vertelt Joop
Hulsbus.
Intussen bleven de extremisten op grote
schaal burgers uitmoorden. Het waren
allemaal mensen, waarmee Joop Huls
bus en zijn lotgenoten een hechte band
hadden, hetzij door bloed, hetzij omdat
men al generaties lang in Nederlands In-
dië woonde. "Nederlandse burgers,
Chinezen en inheemsen werden op gru
welijke wijze om het leven gebracht,"
gaat Joop Hulsbus verder. "Toen deed
de Nederlandse regering een beroep op
ons. Krankzinnig, zoiets kon en mocht
niet. Wij werden als ex-gevarigenen in
Thailand opnieuw getraind door de
Gurkha's. Dat waren bergbewoners uit
Nepal, die bekend stonden als vechtsol-
daten en dienden als een keurkorps van
het Engelse leger. Wij werden volgens
de jungle-fight methode opgeleid. Het
was een keiharde training, waar met
scherp werd geschoten. We vochten te
gen Japanners en tegen extremisten.
Niet tegen Indonesiërs, maar tegen
moordenaars. In maart '46, een halfjaar
na de oorlog, hebben we nog Japanners
gevangen genomen en de Japanse vlag
gestreken. Op Java weigerden de Engel
sen ons aan land te laten. Toen zijn we
doorgevaren naar Bali. We hebben ge
vochten van maart tot november 1946.
Toen werd het akkoord van Linggadjati
getekend, een overeenkomst tussen Ne
derland en de Republiek Indonesië over
de ontwikkeling van een federatieve
staat."
Het tweede boek van Joop Hulsbus ein
digt daar niet. Het gaat verder tot het
voorjaar van 1947, op het moment dat
hij zijn moeder en broer in Nieuwediep
weerziet op de kade in Den Helder. Joop
Hulsbus legt uit waarom: "Mijn vader,
moeder en broer zaten in Japanse kam
pen. In Thailand ontving ik een brief van
mijn moeder, waarin stond dat mijn va
der door uitputting was overleden. Dat
was eind '45. Ik geloofde het eerst niet,
want ik verkeerde in een shocktoestand.
Wij waren verwilderde figuren. We leef
den overdag om de avond te halen en 's
nachts om de volgende morgen te halen.
Mijn moeder en broer waren door extre
misten gevangen genomen. Ze zaten
met nog duizenden gevangenen op Java.
Later werden ze vrijgelaten en op één
van de transporten zaten mijn moeder
en broer. Ik heb ze op een schip naar Ne
derland gezet. Toen was dat mijn moti
vatie om ook naar Nederland te gaan.
Dat kwam eerst niet in mij op, want daar
was ik nog nooit geweest. Mijn thuis was
Nederlands Indië. Na een reis door de
archipel zijn we met 166 man gerepa
trieerd naar Nederland. In het vooijaar
van '47 ben ik daar aangekomen als ma
rinier der tweede klasse. Ik zat in Rotter
dam te wachten tot we gedemobiliseerd
zouden worden, maar toen kregen we te
horen dat we terugmoesten. Wij zijn
toen uiteindelijk dankzij een telegram
van prins Bernhard, die toen bevelheb
ber van de strijdkrachten was, toch ge
demobiliseerd, maar enkele dagen later
en we hadden op een schip gezeten."
Onrust
Op verzoek van uitgever Hollandia is
Joop Hulsbus inmiddels al weer bezig
aan zijn derde boek. "Hij vroeg om een
In Kontakt der Kontinenten vond za
terdag j.l de presentatie van het boek
plaats. Directeur T. Muntinga van uitge
verij Hollandia overhandigde Joop
Hulsbus (r.) het eerste exemplaar.
afronding en na mijn tweede boek zat er
nog onrust in me. 'Verborgen Dageraad
is bedoeld voor de samenleving, voor
jong en oud. Het is belangrijk dat de Ne
derlandse burger weet wat er toen is ge
beurd. Wij leefden daar onder de krijgs
wet, ook als bevrijde krijgsgevangenen.
Wij hadden geen keus."
"Ja, ik ben tevreden over het boek. Ik
ben blij dat ik het kan meemaken. Ik ben
blij dat ik er fysiek en psychisch toe in
staat ben. Daarom zie ik dit tweede boek
ook als een eresaluut, want ook na de
oorlog zijn nog veel jongens omgeko
men. De oorlog ging gewoon door. Dat
was vooral erg voor de mensen in Neder-
lands-Indië. voor velen van hen was er
geen thuiskomst.
Op vrijdag 25 november zal de Secreta
ris-Generaal van het Ministerie van
Landbouw en Visserij, Mr. T.H.J. Jou-
stra, een nieuwe tentoonstelling openen
in Kasteel Groeneveld, het Nationale
Centrum voor bos, natuur en landschap
in Baarn.
De tentoonstelling: 'Het Nederlandse
landschap, een kwestie van kiezen', Iaat
zien hoe Nederland in de afgelopen eeu
wen aan veranderingen onderheving
was en waar dat toe leidde, maar vooral
wordt ingegaan op het landschap van de
toekomst: hoe kunnen de belangen van
de landbouw, stedebouw, recreatie, in
dustrie en natuurbescherming worden
ingepast in een structuur, waarvan de
natuurlijke ontwikkeling de basis is? Dat
is een kwestie van kiezen, en keuzen van
nu bepalen het landschap van straks...
Voor het maken van maquettes waarop
de keuzen te zien zijn is een beroep ge
daan op twee beeldende kunstenaars.
Ton Paauw uit Soest, bekend door o.a.
zijn flatbeschilderingen in Soest en
Nieuwegein en de tentoonstelling 'De
arrogantie van de onmacht' in het park
van Slot Zeist, ontwierp de toekomst
maquettes.
Nol de Koning bouwde de vier prachtige
toekomstbeelden waarin het waarom
van de keuze, op basis van een verhaal
van Midas Dekkers, aan de bezoekers
wordt getoond en wat de consequentie
van de keuze is. Spectaculaire effecten
begeleiden de verhalen.
Aan deze tentoonstelling is o.a. meege
werkt door het Ministerie van Land
bouw en Visserij, Staatsbosbeheer,
Rijksinstituut voor Natuurbeheer, Bos-
bouwproefstation De Dorschkamp,
TNO-Delft, Philips Nederland ene een
groot aantal particuliere organisaties.
Openingstijden: di. t/m. vr. 10.00 -
17.00 uur; za. en zo. 12.00 - 17.00 uur;
maandag gesloten.
Een onbekende dader heeft vorige week
vernielingen aangericht aan een broei
kas op een volkstuin aan de Molenstraat.
Met een ijzeren staaf werden drie ruiten
kapot geslagen. De eigenaar, een 61-ja-
rige Soester, deed aangifte bij de politie.
Vandaag nog'een keende heer P.C. Pieren (66)
De dichter Kees Hermis (47) uit Oost-
voorne is op vrijdagavond 25 november
te gast bij de Poëziekring Eemland in het
"Amsterdams Jazzcafé Terminus aan de
Stationsstraat 42 in Amersfoort. In de
poëziekring ontmoeten poëzie liefheb
bers uit Soest, Amersfoort en omgeving
elkaar maandelijks.
De letterkundige Pierre H. Dubois
schreef over Hermis. "Zijn poëzie is be
klemmend en sterk, zeer kwetsbaar, fel
bewogen van ingehouden (soms uitge
sproken) protest en toch niet sentimen
teel en qua houding moedig."
Deze woorden slaan op zijn bundel "Het
schot voorbij" (1987), een cyclus ge
dichten over zijn kanker. Over gevoe
lens van pijn, verdriet, wanhoop en be
rusting wat snel kan leiden tot clichés,
sentimentele beelden, kwasi-ontroe-
ring. Daarvan is in deze bundel, die
bruist van energie en op het scherp van
de snede taal is geschreven, niets terug te
vinden.
In 1984 publiceerde Kees Hermis (pseu
doniem voor C.H.H. Wisse) bij Nijgh en
Van Ditmar zijn bundel "Van aardse zij
de" waarin hij met dezelfde overtui
gingskracht tracht het aardse bestaan
met weerloze woorden te bezweren en
een ruimte te scheppen waarin het veilig
wonen is:
"een citadel van warmte
een schild tegen de dood.
Prijzen
Kees Hermis werkt bij het lager beroeps
onderwijs in Maasland. Aanvankelijk
maakte hij schilderijen en keramiek,
maar de laatste jaren houdt hij zich vrij
wel uitsluitend bezig met het schrijven
van poëzie waarover hij stelt in zijn ge
dicht "brief':
"oprechte dank dat je met mij
dit ademen wil delen
geloof mij makker poëzie
bewaart de kleur van vogelkelen.
Hermis bracht zijn eerste levensjaren
door in Zeeland waarna hij volgens ei
gen zeggen, een nomadisch bestaan ging
leiden. Dit levensgevoel werd verwoord
in zijn "Nomaden" waarvoor hij in 1987
de poëzieprijs ontving van'de stad Sint
Truiden. Voor de tweede keer zelfs. Al
eerder ontving hij de poëzieprijzen van
Blankenberge en Izegem. Het juryrap
port vermeldde over zijn "Nomaden":
"De mens zoekt bij voortduring ruste
loos naar een houvast, maar hij kan zijn
identiteit niet ontlopen. De mens moet
door de confrontatie met zichzelf heen,
zichzelf en zijn beperkingen aanvaar
den. Vluchten is vruchteloos."
"Het schot voorbij" is sinds 1977 zijn
achtste dichtbundel. Hermis levert ook
bijdragen aan bloemlezingen, work
shops, literaire tijdschriften, radio-uit
zendingen en poëziemanifestaties in Ne
derland en België. Wat hij wil met zijn
poëzie is schitterend verbeeld in zijn ge
dicht "richting":
ik heb het voor je
uitgeknipt in taal
mooie gebaren
woorden op schaal
maar wat ik zeggen wil
tussen de regels door
loopt langs de achter
kant van het gedicht
adem in wit, keer het
maar om, lees maar voor
hoe het staat, hoe het zit
of ligt in het gehoor.
De poëzie-avond in Amersfoort begint
■om 20.00 uur precies. Toegang: f 5,-. De
inleider in "Terminus" is Jan Visser uit
Soest.
Dr. H. Vreekamp, secretaris van de
Hervormde Raad voor de verhouding
van Kerk en Israël, komt op dinsdag
middag 29 november a.s. voor de
PCOB spreken over het onderwerp
"Verhouding Jodendom - Christen
dom".
De bijeenkomst wordt gehouden in
"Groot Engendaal", Boekweitland
103, aanvang half drie. Na de inleiding
zal er ruimschoots gelegenheid zijn
voor discussie, ledereen is van harte
welkom.
Een groot succes, dat de stoutste ver
wachtingen zelfs nog verre heeft over
troffen. Zo typeerde Jacques Martens,
voorzitter van Amnesty-Soest, vrijdag
avond na afloop de kunstveiling in
C-drie, waarvan de opbrengst ten goe
de komt aan het onderzoekswerk van
Amnesty International. De veiling
bracht al met al 22.955 gulden op.
In enkele uren tijd "vergaarde" veiling
meester Zadelhoff dit bedrag met een
groot aantal kunstwerken, belangeloos
afgestaan door beeldende kunstenaars
uit Soest en (zeer wijde) omgeving. On
der hen heel wat renommés, maar ook
minder bekende artistieke grootheden.
In totaal kwamen 65 zeer uiteenlopende
kunstwerken onder de hamer. Het ove-
grote deel daarvan vond een nieuwe ei
genaar, meestal tegen een relatief aan
trekkelijke prijs.
Volgens ingewijden zouden bij een
soortgelijke veiling in bijvoorbeeld Am
sterdam heel wat hogere bedragen zijn
neergeteld. Toch liet ook Soest zich niet
onbetuigd. Zo'n tweehonderd belang
stellenden bevolkten de grote zaal van
C-drie. Een behoorlijk aantal van hen
bood mee, nadat Jacques Martens de
bijeenkomst had geopend.
Hij meldde dat de Amnesty-groep voor
deze veiling de slogan "Kunst voor de
vrijheid" had bedacht, met een dubbele
betekenis. De te veilen kunstwerken wa
ren allemaal in vrijheid ontstaan en het
publiek kon er in vrijheid van genieten,
maar bovendien zou de opbrengst er
misschien toe bijdragen dat ergens in de
wereld gewetensgevangenen hun vrij
heid zouden herkrijgen.
Milou van Sprang, die het eerste deel
van de avond presenteerde, onder
streepte nog eens dat het werk van Am
nesty heel hard nodig is. "Maar Amnesty
is voor dat werk afhankelijk van u; houd
dat in 't achterhoofd," wekte ze het pu
bliek op. Ze gaf vervolgens het woord
aan notaris mr. H.H. Elferink, die de
veilingvoorwaarden voorlas.
Kwinkslagen
Daarna was de regie van de bijeekomst
geheel in handen van veilingmeester Za
delhoff, die de hamer op buitengewoon
ontspannen manier hanteerde en met al
lerlei kwinkslagen zijn gehoor tot bieden
trachtte te bewegen. Dat had niet altijd
evenveel succes, maar op veel kunstwer
ken werd naarmate de veiling vorderde
redelijk vlot geboden. De meest gewilde
werken - die zelfs boven de richtprijs
werden verkocht - waren schilderijen
van Yon Nicolas en een aquarel van
Ruud Pausma.
De meeste andere werken gingen voor
relatief lage prijzen van de hand. Dat
gold bijvoorbeeld voor het schilderij van
Herman Brood. Dat leverde "slechts"
600 gulden op, nadat Zadelhoff had in
gezet op 1000 gulden. Een grappenma
ker bood 50 gulden - Zadelhoff had in
gezet op één gulden - voor het bij de ope
ning van de tentoonstelling door burge
meester Scholten vervaardigde schilde
rij.
Aan het slot zorgden de raadsleden Jan
Visser en Johan Baks, respectievelijk
van Progressief Soest en CDA, voor een
komische noot door tegen elkaar op te
bieden voor een kunstwerk van Ton
Paauw, dat deze speciaal voor de veiling
had gemaakt. Met als titel "Kunst voor
het volk" had Paauw 100 dia's met het
hoofd van burgemeester Scholten op pa
pier afgedrukt. Visser begon met een
bod van 50 gulden; hij wilde het schilde
rij cadeau doen aan de politie, die het de
ze dagen toch al moeilijk heeft en mis
schien enig plezier zou beleven aan deze
beeltenis van haar korpshoofd.
Schietschijf
Baks vreesde echter dat de politieman
nen het schilderij als schietschijf zouden
gebruiken en voelde meer voor een be
stemming in het nieuwe gemeentehuis.
De heren boden, tot grote hilariteit van
de aanwezigen, wat roekeloos tegen el
kaar op, maar Baks kon zich voor 600
gulden tenslotte eigenaar van het werk
noemen.
De gemeentelijke kunstcommissie on
der leiding van wethouder Frans King-
ma liet zich evenmin onbetuigd. Met een
budget van 3000 gulden was het gezel
schap naar C-drie gegaan. De gemeente
is nu eigenaar van werken van Loes de
Haan, Ruben Herrera, Carla Kleekamp
en Bep Toscani. Waar de werken uitein
delijk komen te hangen is nog niet be
kend. Voorlopig worden ze in het ge
meentelijke kunstbestand opgenomen
en eventueel komen ze t.z.t. via de arto
theek beschikbaar voor een breed pu
bliek.
Onder applaus kon Jacques Martens aan
het slot de opbrengst - die onmiddellijk
door de computer was berekend - be
kend maken. Hij bracht hulde aan allen
die Amnesty met raad en daad bij deze
veiling terzijde hadden gestaan en werd
op zijn beurt eveneens in de bloemen ge
zet, uit erkentelijkheid voor zijn geslaag
de initiatief.
Na afloop bleek dat niet één (zoal Zadel-
In de reeks "Zaterdagmiddagmuziek
Domkerk Utrecht" zal op 26 november
a.s. een nieuwe reeks concerten van start
gaan, met het oog op de komende tijd
naar kerst.
Men zal kunnen luisteren naar missen
die zijn gebaseerd op een kerst- of
adventshymne.
Op 26 november zal de mis "O magnum
mysterium" van Tomas Luis da Victoria
(1548-1611) worden uitgevoerd door
de vocale groep van de Domcantorij
o.l.v. Maarten Kooy. Domorganist Jan
Jansen zal ter completering enkele misd-
elen spelen uit de "Missa della Mado
nna" van Girolamo Frescobaldi, een
Italiaanse tijdgenoot van Victoria. Het
concert begint om half vier en de toega
ng is vrij.
Muzikale inbrekers?
Onbekende daders hebben vorige week
ingebroken in het gebouw van de Soes
terbergse muziekvereniging Odeon aan
de Rademakerstraat. Behalve sterke
drank en koffie (voor een bedrag van ca.
300 gulden), namen ze ook de geluids
apparatuur mee, alsmede een aantal
muziekinstrumenten, zoals een wald
hoorn, een bugel en een kornet.
Een 16-jarige scholier uit Soest deed vo
rige week bij de politie aangifte van de
diefstal van zijn bodywarmer. Het kle
dingstuk was ontvreemd uit de gardero
be van het Griftland College aan de
Noorderweg.
Een voor een gingen de kunstwerken
onder de hamer.
hof had duidelijk gemaakt), maar 21
(van de ruim 60) kunstwerken niet wa
ren verkocht. Dat was het publiek overi
gens niet opgevallen, want - aldus de
verklaring van de organisatoren - de vei
lingmeester had in die gevallen gebruik
gemaakt van een oud gebruik: bij gebrek
aan biedingen worden de geveilde spul
len zogenaamd verkocht aan tevoren be
paalde biednummers, waarachter echter
geen bieders schuilgaan. Voor de eind-
opbrengst van de veiling is dat verder
zonder betekenis, al vonden sommigen
het toch een merkwaardige gang van za
ken.
Woningbouwcomplex aan de Generaal Spoorstraat en deels aan de Generaal
Winkelmanstraat uit 1949. Eigendom van de Woningbouwvereniging Soest. Het
bestaat uit bakstenen bouwblokken onder platte daken van meerdere woningen on
der één kap met vóór de woningen siertuinen. Ontwerper was de heer H. J. Schnei-
der van Gemeentewerken Soest. Als een der vroegste sociale woningbouwcomple
xen van na de oorlog van belang voor de iiederzettingsgeschiedenis van Soester-
berg.
De voorgevels zijn geleed door middel van ondiepe, inpandige, segmentboog-
vormige portieken, afgewisseld met steeds twee grote samengestelde vensters in de
traveeën tussen de toegangsdeuren. Metselwerk in halfsteens verband, platvol
gevoegd. Boven de deuren strekken.
Architectuurhistorisch van enige betekenis vanwege het bouwtype en vanwege de
gaafheid, zowel van de hoofdvormen afzonderlijk als van het hele complex. Van
grote stedebouwkundige waarde.
Twee steken de straat over, sleutels
in de hand,
de oud-gediende opent het tuinhek
en laat haar vóórgaan
op het rechte pad,
ze groeten de buren en de deurmat
waarop een ansicht van de kinderen:
huisje, boompje, beestje.
J.V.
