op Soest
WORTMANN
l
uien jaar AROS in Groot Engendaal
'Hartje Zuid' geeft kerstkaarsen cadeau
Burberry-Brax-Dressler-Geiger-Gorray-Coxmoore-Marz
Arrow-La Coste-King-Stylemaster-Hammerle-Barker-K-shoes
A.H.Hilders neemt na 23 jaar afscheid
van Avia-station 'De Korte Duinen'
WOENSDAG 14 DECEMBER 1988
SOESTER COURANT
Hulde voor presentatoren
ER COURAWT
Takken vernield
Inbraak Beetzlaan
cHdubberstauM!
Kaarslicht verhoogt de sfeer
Poëzie
EXCLUSIEVE
DAMES-EN HERENMODE
BAARN Laanstraat 65 - 02154-15418
SOESTDIJK Burg. Grothestraat 7 - 02155-14488
Opgevolgd door Hilders Jr.
Gerda's
Koffieshop
Landelijk vijf miljoen beschikbaar
Provincie wil verbouwing Schoutenkamp
en Lindenhof door rijk betaald zien
Soester Courant
bereikt wekelijks 30.000
grage lezers.
Een schoon Soester milieu
//er gaat ook U aan!
Hondepoep in Soest
De aanwezigheid van de AROS - Alge
mene Radio Omroep Soest - vorige
week in Groot Engendaal, had een ex
tra feestelijk tintje. Aanleiding daartoe
was het feit dat de omroep 10 jaar gele
den het eerste verzoekplatenconcert in
het verzorgingstehuis had uitgezonden,
een gedenkwaardig jubileum dat in de
koffiekamer werd meegevierd door
een flink aantal bewoners.
Twee presentatoren van de AROS ont
vingen bij deze passende gelegenheid
hulde voor hun inzet: Joke Uittenbo-
gaard, die het programma inmiddels
zo'n vijfeneenhalf jaar had "gedaan" en
nu afscheid nam, en Gijs van Brumme-
len, man-van-het-eerste-uur, die tien
jaar geleden begonnen was met het sam-
nenstellen van het wekelijkse program
ma.
AROS-voorzitter J. Hofman compli
menteerde hen tijdens de bijeenkomst
met hun enthousiasme. Mevrouw Uit-
tenbogaard had het, aldus Hofman, al
die jaren "fantastisch" gedaan. Dat werd
ook nog eens onderstreept door het boe
ket dat directeur Cloo haar namens de
irectie en de bewoners overhandigde,
ijs van Brummelen zwaaide Hofman
f toe voor de manier waarop hij des-
'jds de basis had gelegd voor het pro-
ramma. In eerste instantie deed hij alles
elf, later verwierf hij de assistentie van
ofman bij de presentatie en hield hij
Bureau voor redaktie
en administratie
VAN WEEDESTRAAT 227
Postbus 57 - 3760 AB Soest
Openingstijden:
ma., di., wo., do. van
8.30-12.30 en 13.00-17.00
uur.
Vrijdag 8.30-12.30 uur en
13.00-15.45 uur.
Zaterdags gesloten.
zich vooral met de techniek bezig. "De
bandjes werden heel lang in de huiska
mer gemaakt, en in die jaren zat er ook
altijd een bijbelse quiz in," aldus de
voorzitter. Hij riep verder in herinnering
dat Van Brummelen niet te beroerd was
om, als hij een aangevraagd stukje mu
ziek niet op de plaat had staan, zélf naar
het orgel van de Oude Kerk te gaan om
het stuk te spelen en op de band te zet
ten.
De bewoners konden genieten van het
Twee illustere AROS-presentatoren:
Joke Uittenboogaarden Gijs van Brum
melen.
verzoekplatenprogramma dat - gepre
senteerd door Ties van Veelen en (voor
het laatst dus) Joke Uiitenbogaard - 's
middags zou worden uitgezonden naar
het ziekenhuis en de andere verzor
gingstehuizen: Molenschot en Mariën-
burg. Joke Uittenbogaard wordt als pre
sentatrice bij Groot Engendaal opge
volgd door Maria Drost.
De politie heeft in het weekeinde twee
Soester jongelui aangehouden, die het
nodig vonden om midden in de nacht
aan de takken van een boom aan de
Laanstraat te gaan hangen. De takken
begaven het, zodat de boom flinke scha
de opliep. De heren krijgen de rekening
thuis.
Onbekende daders hebben in de nacht
van zondag op maandag ingebroken in
een kaasspeciaalzaak aan de Beetzlaan.
Ze bleken een ruit van de voordeur te
hebben vernield. De buit bestond o.a. uit
wijn, chocolade, bonbons en kaas. Hoe
veel er precies is weggenomen kon niet
aanstonds worden vastgesteld.
0hO£K»c>uDa
N,£U*30U
Voor al uw bouw- en onderhoudswerken
1e Heeserlaantje 56 - Soest
Telefoon 02155-22204
De kaars behoort tot de oudste licht
bronnen van de mensheid. Reeds in de
oudheid werden kaarsen gebruikt.
Omdat kaarslicht synoniem is aan ge
zelligheid, feest en romantiek worden
kaarsen vooral in de Kersttijd veelvul
dig toegepast ter verhoging van de
sfeer.
Voor de winkeliers van "Hartje Zuid" is
dat één van de redenen om in de gezel
ligste maand van het jaar wat extra's te
doen: de klanten krijgen op de dagen
voorafgaande aan Kerstmis een ca
deautje in de vorm van een feestelijke
kaars, voorzien van een kerstwens.
Kaarsen bestaan uit een brandbare, ge-
Vandaag: Cor van Tol (58)
De bezoeker: "Elke week bezoek ik
nog mijn vader in Molenschot. Bijna
twintig jaar heb ik op Soest gewoond en
werkte is als grafisch ontwerper bij Po-
lygram in Baarn waar ik als chief desig
ner platenhoezen ontwierp. In dat vak
is voor mij niets meer te wensen over.
Sommige hoezen vind ik zo mooi dat ik
me niet kan voorstellen dat ze in een
kast verdwijnen en niemand er meer
naar omkijkt.
Of het nu foto's zijn van het glaswerk
van Willem Heeze bij de serie "Luis
ter" van de pianomuziek van Debussy
of het ontwerp van "Kinderen voor
Kinderen", ik heb alles in mijn vak ge
daan wat leuk is. Dat gaf zoveel bevre
diging dat ik er helemaal klaar mee
ben. Na vijfentwintig jaar Polygram
ben ik afgekeurd door het verlies van
een oog. Arbeidsongeschikt heet zoiets
dan en dat komt hard aap. Daardoor
veranderde er zoveel in mijn leven dat
ik deze zomer het gevoel had dat ik
Soest beter kon verlaten, ondanks de
vele dierbaren die ik hier heb wonen.
Maar ik verloochen Soest niet en zal er
altijd blijven terugkomen."
Tanka
"Zo vond ik een huisje in het Noord
hollandse Groet waar ik mij de rest van
mijn leven wil wijden aan de kunst: te
kenen, schilderen en schrijven. Met het
wonen aan zee ging eigenlijk een jeugd
droom in vervulling. Je kunt in deze
zeer oude streek, die weinig van karak
ter is veranderd en die ik goed ken van
uit mijn kinderjaren, uren dwalen zon
der iemand tegen te komen. In plaats
van de televisie van de buren hoor ik
daar 's avonds niets anders dan de wind
om het huis en in de schoorsteen. Een
geluid dat ik jaren niet meer had ge
hoord.
Nu ik jou toevallig hier tegenkom in
C-drie, moet ik je even een ervaring
vertellen die ik daar meemaakte en die
je zeker zal aanspreken. In de "toer-in-
krant" van Noord-Holland las ik ietS
over een poëzieroute in Callantsoog.
Ze hadden daar deze zomer een rond
gang door de gemeente uitgezet, ge
markeerd door typografisch goed ver
zorgde borden met gedichten van Ach
terberg, Bloem, Schippers, Lucebert,
Roland Holst e.a. die betrekking heb
ben op de situatie of op de sfeer ter
plaatse. Een geweldig initiatief van de
Stichting Kunst in Callantsoog onder
leiding van de wethouder van cultuur.
Daaraan gekoppeld had men een poë
zieprijsvraag uitgeschreven. Dat inspi
reerde mij mee te doen en wie schetste
mijn verbazing toen ik de eerste prijs
;won met de volgende tanka:
Van ver over zee
komt de joelende stormwind,
schapen schuilen weg
in de luwte van de dijk,
maar de hagel vindt hen toch.
De tanka is een japanse versvorm be
staande uit vijf regels, waarvan de eer
ste en derde 5 lettergrepen tellen en de
andere 7, zodat het hele gedicht uit 31
lettergrepen bestaat. Het is een mo
mentopname van de ons omringende
wereld, bedoeld om een venster te ope
nen naar het mysterie van de eeuwig
heid. Of zoals een Japanse schrijver het
uitdrukte: "een bereidheid om het le
ven te aanvaarden zoals het komt, niet
vrij van droefheid, met de macht om al
le soorten schoonheid te herkennen en
er zich over te verheugen." Een filoso
fie die precies aansluit bij wat ik in m'n
tekeningen, schilderijen en in m'n foto
werk probeerde en probeer te doen.
Ik beschouw deze prijs in mijn nieuwe
leefsituatie als een aanmoediging om
meer te gaan schrijven. Misschien in sa
menhang met mijn tekeningen. Een
uitgever heeft al interesse getoond.
In het juryrapport stond: dit gedicht geeft
een zeer treffend beeld van het natuurge
weld en de gevolgen daarna, zoals wij dit
dikwijls in onze eigen omgeving kunnen
aanschouwen. De kracht van een gedicht
als een haiku of een tanka ligt in het zeer
spaarzame woordgebruik. Slechts enke
le woorden dienen, in een bepaald sche
ma, in staat te zijn een wereld van ge
dachten los te maken. In het bekroonde
gedicht wordt aan deze voorwaarden uit
stekend voldaan, maar zelfs al kent men
die voorwaarden niet, zal de lezer geen
problemen hebben met de poëtische in
terpretatie.
Dat gold blijkbaar voor al mijn vijf in
zendingen, waarvan ze er dan één had
den uitgelicht als het winnende gedicht.
Eén van mijn haiku 's:
Eén klein moment maar,
staan de golven in de lucht
als witte veren.
Grenzen
De kunstenaar is in het algemeen een
verteller, in welke vorm dan ook. En ik
ben vooral een "vastlegger" van wat ik
in de natuur of in het landschap waar
neem. Wist jij dat de duinen bij Groet
de hoogste van Nederland zijn? De
herfst en de winter zijn in dat desolate
duinlandschap en over de wijdsheid
van strand- en zeegezicht van een
woeste schoonheid. In alle eerlijkheid
heb ik wel veel moeten kwijtraken in
Soest om dit te verwerven. Er heerst
daar zo'n volstrekte en volmaakte har
monie, dat ik daar van binnen helemaal
stil van word. Als je dat maar toelaat bij
jezelf, word je daar vanzelf een harmo
nisch mens van, daar geloof ik in.
Het lijkt me geweldig om volgend jaar
Foto: Goos van der Wilt.
hier in C-drie door middel van een ex
positie verslag te doen van mijn activi
teiten en ontwikkelingen. Een prima
stimulans.
Het enige wat ik roep is "kijk!" En
meer niet. Als dan iemand anders zegt
"ja, verrek, ik zie het!" dan heb ik be
reikt wat ik wil. Ik reik het aan, meer
niet. Er zijn kunstenaars die de behoef
te hebben om het de beschouwer zo on
geveer "door de strot te duwen, ik vind
dit mooi en dus is het mooi."
ik wil liever zo weinig mogelijk zeggen
of laten zien, zodat de ander het plaatje
zelf kan invullen. Pas dan herken je
iets, wantje maakt het daarmee tegelijk
tot een stukje van jezelf. Dat treft mij
ook in de schilderijen van de Soester
kunstenaar Harry van der Wee (Am-
nesty International tentoonstelling -
JV). Ze suggereren veel meer dan ze
zeggen. Je kunt er je eigen fantasie in
kwijt. Wie een uiterste beperking pre
dikt, moet zijn grenzen trekken.
Mijn "gang" naar zee heeft ook te ma
ken met mijn fascinatie voor grenzen.
Niet verder kunnen zonder iets of ie
mand anders te worden. Verder kan je
niet, tenzij je daar de uiterste conse
quentie uit trekt: je verdrinkt of je
wordt zeeman en dan verdrink je mis
schien ook.
Maar ja - die emotionele binding vanuit
mijn prilste kinderjaren heeft er na
tuurlijk ook alles mee te maken. Toen
ik daar definitief vanuit Soest naar toe
ging, had het toch bijna iets van "thuis
komen", zo iets van "de cirkel is geslo
ten."
Het sil grazend paard,
uit het schuimen van de zee
ooit opgerezen:
laatste van wodans ruiters
of eerste apocalyps?
JAN VISSER
makkelijk smeltbare stof, veelal in cylin-
dervorm; in de "as" daarvan bevindt
zich een pit. Als die wordt aangestoken
smelt de vaste stof; de vloeibare brand
stof wordt door de pit opgezogen en
voedt de vlam. In de oudheid werden
hars en vet gebruikt, in de Middeleeu
wen bijenwas, in de 19e eeuw vetkaar
sen. Kerk-kaarsen worden nog altijd ge
heel van bijenwas vervaardigd.
De moderne kaarsen bestaan uit steari
ne, dat wordt verkegen door vetten te
splitsen met zwavelzuur, dat er echter
weer uitmoet. In een vacuum worden de
vetzuren gedestilleerd. De pit bestaat uit
katoenen draden die uit drie snoeren zijn
gevlochten en geimpregneerd zijn met
anorganische stoffen. Bij het uitdoven
wordt de pit bedekt met een laagje ge
smolten zout, zodat zij van de lucht
wordt afgesloten en niet blijft nagloeien.
Onaangename geuren worden daardoor
vermeden.
De kaarsen worden gemaakt in gietma-
chines. Met paraffinekaarsen gebeurt
dat op dezelfde manier. Zowel paraffi
ne- ais waskaarsen kunnen echter ook
"getrokken" worden; de pit wordt dan
door de stollende was gehaald. De beste
(maar ook de duurste) kaarsen zijn ge
maakt van bijenwas en van ceresine.
Het ontsteken van kaarsen met Kerstmis
vindt vermoedelijk zijn oorsprong in het
Germaans-heidens gebruik om rond de
ze tijd een kerstblok te ontsteken: een
zwaar stuk hout, dat in de open haard
soms dagenlang bleef branden.
Gulle geste
De winkeliers van "Hartje Zuid" gaan,
geheel passend in de Kerstsfeer, echte
Goudse kaarsen als presentje aanbie
den. Elke klant die op 23 en 24 decem
ber bij de deelnemende winkeliers voor
minimaal 10 gulden aan inkopen be
steedt, ontvangt gratis zo'n kaars. Een
gulle geste, die het mogelijk maakt dat
men - zeker gezien de veelal zeer grote
verscheidenheid aan Kerst-inkopen -
een aantal kaarsen verzamelt dat toerei
kend is om de donkere feestdagen sfeer
vol te verlichten!
"Ik heb een verschrikkelijk voldaan ge
voel." Dat zegt de heer A.H.Hilders,
de bedrijfsleider van het bekende
Avia-servicestation "De Korte Dui
nen", die na een periode van ruim 23
jaar vandaag afscheid neemt. Dat ge
beurt vrijdagmiddag met een feestelij
ke ontvangst voor genodigden in het
gelijknamige restaurant aan de Birk-
straat.
Met het vertrek van de heer Hilders
wordt een tijdperk afgesloten. Hij kwam
in mei 1965 in dienst van het bedrijf, dat
toen bestond uit, zoals hij zegt, "drie ou
we pompjes". In de bijna kwart eeuw dat
Hilders er de scepter zwaaide groeide
het uit tot een modern servicestation dat
kan wedijveren met alle andere stations
langs de provinciale wegen.
"Ik heb hier de mooiste jaren van m'n le
ven gehad," aldus de heer Hilders aan de
vooravond van zijn afscheid. Hij is in
middels 65 jaar geworden en draagt de
fakkel vol vertrouwen over aan zijn
zoon, Aart Hilders, die vanaf deze week
het "gezicht" van het servicestation zal
bepalen. Hilders Sr. kijkt dan ook met
plezier terug op zijn loopbaan aan de
Birkstraat. "Ik heb een echte Avia-tic
gekregen."
Dit "tic" dankt hij volgens eigen zeggen
vooral aan de deirectie van destijds, de
heren A.H. Hoegen Dijkhof (nu presi
dent-commissaris) en J.K. Vogt. "Aan
hen heb ik ontzettend veel te danken ge
had. Vooral meneer Vogt was een har
de, maar tegelijk een zéér sociaal voe
lend mens."
Levenswerk
Hilders Sr., oorspronkelijk afkomstig uit
Weesp, vond aan de Birkstraat in Soest
zijn levenswerk. Aanvankelijk werkte
hij samen met zijn vrouw - "zonder haar
had ik 't nooit gered" - en zijn oudste
zoon Gerard, die later een loopbaan in
de bouw verkoos. "Die eerste jaren was
het hard werken om het station op te
bouwen. Ik had eerst geen vakdiploma,
maar dat haalde ik binnen driekwart
jaar." In 1973 kwam zoon Aart - de hui
dige opvolger - de Hilders-gelederen
versterken.
Zijn vader heeft een onuitwisbaar stem
pel gedrukt op het station aan de Birk
straat, waar de service altijd hoog in het
vaandel is blijven staan. "Even de ruit
schoonmaken, de olie nakijken, dat
soort dingen... zo bouw je een goeie re
putatie op en zo maak je een bedrijf."
Hilders zwaait in dat verband ook zijn
medewerkers alle lof toe.
Met veel waardering spreekt hij over de
sameiiwerking met de directie en de col
lega's, zoals directeur Vogt, die elke za
terdag een babbeltje kwam maken, en
Oscar Schleij, de vorige bedrijfsleider
van de kapsalon, nu opgevolgd door
Roel Boers. "We vormden samen een
ideale combinatie." Lof is er ook voor de
drie vaste medewerkers - Henk Porten
gen, Eddy van Bekkum en Ruud Win-
deij - met wie hij al jarenlang met groot
plezier samenwerkt.
Persoonlijke aandacht
Vooral een - bediend - servicestation
staat of valt met de persoonlijke aan
dacht voor de klanten. "Je moest het al
tijd beter doen dan een ander, als je wil
de blijven meetellen," aldus de heer Hil
ders. "Bij dit type station moet je een
persoonlijke relatie opbouwen, zodat de
mensen je missen als je bijvoorbeeld met
vakantie bent. Klantenbinding is een
zaak van onschatbare waarde." Dat het
Avia-station behalve veel "passanten"
in de loop der jaren zo'n vaste klanten
kring verwierf is vooral te danken aan
Hilders' persoonlijke benadering.
Ondanks zijn afsduid van het service-
station blijft de heer Hilders actief. Ui
teraard zal hij zijn zoon met raad en daad
terzijde blijven staan - "ik krijg er een
goeie parttimer bij," aldus zoon Aart -
maar bovendien krijgt hij binnen de
Avia-organisatie een actieve rol in de
kontakten tussen de directie en de meer
dan 300 pomphouders in het hele land.
"Ik sta met Avia op en ik ga ermee naar
bed; ik zou het bedrijf niet kunnen mis
sen en ik ben nog veel te fit om helemaal
niets te doen."
De heer Hilders is er dan ook de man
niet naar om stil te gaan zitten. Naast zijn
dagelijks werk is en blijft hij ook actief op
muzikaal gebied, als lid van twee beken
de Soester koren: "Apollo" en "Sursum
Corda", waarbij hij o.a. lid is van de mu-
ziekcommissies die het programma sa
menstellen. Bij "Sursum Corda" is hij
bovendien lid van de concertcommissie.
Harmonie en samenspel
De begrippen "harmonie" en "samen
spel" zijn hem dan ook bepaald niet
vreemd. Wellicht daarom is hij ook bij
zonder te spreken over de sfeer en de on
derlinge verstandhouding binnen de
Avia-organisatie. "Ik heb altijd gepro
beerd dat naar buiten uit te dragen. Dat
is gelukt; het station is driemaal ver
bouwd en nu uitgegroeid tot een van de
modernste in de hele omgeving, met een
uitstekende shop en een drukbezochte
wassalon, waar de dienstverlening het
belangrijkste visitekaartje is."
Het doet hem deugd dat hij de leiding
van het bedrijf kan overdragen aan zijn
De heren Hilders: senior (l.) en junior.
Foto: Goos van der Wilt.
eigen "vlees en bloed". "Aart gaat in
mijn voetsporen verder, en dat is een ge
rust gevoel." Ongetwijfeld zullen heel
wat vrienden, collega's en bekenden
hem vrijdagmiddag tussen 16.00 en
18.00 uur de hand komen drukken tij
dens de afscheidsreceptie in het restau
rant.
Voor een lekker
KOPJE KOFFIE
Kerkstraat 28 - 3764 CT Soest
Tel. 02155 - 2 54 12
Ook diverse belegde broodjes
Dagelijks geopend van
7.00 uur tot 19.00 uur.
Koopavond tot 21.30 uur
Gedeputeerde Staten van Utrecht - het
dagelijks bestuur van de provincie - vin
den dat acht gezinsvervangende tehui
zen en dagverblijven voor oudere
geestelijk gehandicapten in de provincie
de kosten van verbouwing en vervan
gende nieuwbouw bij het rijk moeten
kunnen declareren. Daaronder bevin
den zich het dagverblijf De Schouten
kamp en het gezingsvervangende tehuis
De Lindenhof in Soest.
Een en ander blijkt uit een advies van
G.S. aan de staatssecretaris van WVC
over de besteding van het voor dit doel
beschikbare geld: een bedrag van vijf
miljoen gulden voor de periode 1988-
1990. Het rijksbudget wordt niet over de
provincies verdeeld, maar door het mi
nisterie rechtstreeks aan de instellingen
toegekend.
G.S. vragen de staatssecretaris een aan
tal projecten te honoreren, waaronder
de verbouwing van De Schoutenkamp
(Willibrordusstraat) en de nieuwbouw
van De Lindenhof (Van Weedestraat).
De staatssecretaris heeft de provincie
overigens niet gevraagd om een advies.
Gedeputeerde Staten willen echter prio
riteiten aangeven voor aanvragen uit de
provincie, omdat vijf miljoen voor het
hele land een uiterst beperkt budget is.
De Schoutenkamp staat als eerste pro
ject op de provinciale prioriteitenlijst,
De Lindenhof als vierde.
U heeft ze vast wel eens gezien: schichtig om zich heen spiedende mensen die
met hetzij de rechter, hetzij met de linker voet snelle vegende bewegingen ma
ken. Wat voor mensen zijn dat? In ieder geval mensen met een probleem, een
probleem dat de meesten onder u ook wel uit eigen ervaring zullen kennen.
Dat probleem heet hondepoep. In grote steden zijn al complete trottoirs door
deze vieze substantie in ware glijbanen veranderd en ook in Soest is zij in op
mars. Zwarte keutels, bruine drollen en gele vegen, overal kom je het smerige
goedje tegen. De zwaarste slachtoffers vallen onder de wandelaars met pro
fielzolen. Na uitgebreide veegmanoeuvres ziet een groot deel van hen zich ge
noodzaakt een deel van het goedje mee binnenshuis te nemen waar het, na
door de warmte te zijn ingedroogd, vanzelf tussen het profiel uitvalt.
Wat, zult u zich ongetwijfeld afvragen, kan ik doen om dit probleem te lijf te
gaan? Hier doen zich twee mogelijkheden voor!
A. U heeft zelf een hond:
Laat het beest alleen daar zijn behoefte doen waar een ander er geen last
van kan hebben, bijvoorbeeld in de goot. Laat uw hond vaker uit en geef
hem gezond voer; een gezonde hondedrol droogt namelijk veel sneller in
dan de gele plakkaten die men verkrijgt wanneer men het beest uitsluitend
blikvoer laat eten. Bovendien kan de hond zijn eigen faecaliën veel beter
besturen wanneer deze in een compacte, stevige vorm het daglicht aan
schouwen dan wanneer het meer spuitwerk wordt.
B. U heeft zelf geen hond:
Draag schoeisel met gladde zolen, u begrijpt wel waarom. Wen u aan bui
tenshuis grotere stappen te nemen, hiermee verkleint u de kans op een tref
fer. Let beter op het pad voor u, vooral in deze periode met het vele blad is
het opletten geblazen.
Hopelijk heeft u wat aan deze tips. Mocht u toch nog vragen hebben over dit
onderwerp, dan kunt u contact opnemen met de gemeentelijke afdeling
Groenbeheer, tel. 93646.
