chmtemmnj
'Bij ons op Soest'
i:
ïfüfeMf
'Er is geen straat of laantje in Soest waar
niet een stukje geschiedenis voor me in zit'
Het Witte Huis
Lang leve
Ed v.d. Bergen!
"'ÏT: UW BARBECUE-PARTY
Hulde voor dames Oranje en Kaal wegens
verdiensten voor emancipatie
WOENSDAG 8 MAART 1989
SOESTER COURANT
PAGINA 17
Adjudant W. ter Haar neemt afscheid van Soester politiekorps
Jaarvergadering
Historische
Vereniging Soest
Een presentatie om te
combineren
Basler - Ravens - HMC
Monique Browns
Chillytime
Roberto Sarto - le Truc
Choise en Gispa
r ctt
SOESTERBERGSESTRAAT 49A
SOEST - TEL. 02155-23584
'Voorbeelden die navolging verdienen'
195
Behulpzaam
Positief
Geestrijk vocht
in plaats van
geestelijk voedsel
Winkeldiefstal
Inbraak Parallelweg
"De mensen zijn stukken veranderd. De tolerantie nam alleen maar toe, terwijl de
sociale controle afnam. Criminaliteit is een sport geworden.
Adjudant W. ter Haar verlaat op woensdag 15 maart het politiekorps. De
chef recherche heeft er dan veertig dienstjaren opzitten, waarvan 34 in
Soest. "Het is een mooi poosje. Ik denk dat het ook welletjes is," zegt de
zestigjarige speurneus, die zich gaat verdiepen in de geschiedenis van het
Soester korps. Het is de bedoeling dat zijn bevindingen in boekvorm kun
nen worden nageslagen.
In een gesprek met de Soester Courant kijkt hij terug op zijn carrière, die
in 1949 bij de Koninklijke Marechaussee in Apeldoorn begon. Via de
grensbewaking in Venlo belandde hij zes jaar later in Soest. Nooit had hij
de intentie om te verkassen. Integendeel, Ter Haar heeft het altijd naar
zijn zin gehad in wat hij noemt het 'collegiale korps'. Over grappige, maar
ook over serieze, bizarre, lugubere en tragische zaken.
Toen hij als agent naar Soest kwam
markeerden de flats nog niet de Eng en
wasjiet Soesterveen nog een mooi na
tuurgebied. De urbanisatie van de
veengronden is niet de enige verande
ring die Ter Haar meemaakte, zo blijkt
uit zijn verhaal.
"Je kunt niet zeggen dat ik mijn werk
heb afgemaakt, want de criminaliteit is
alleen maar toegenomen. Dat komt
door de andere mentaliteit. De mensen
zijn stukken veranderd. De tolerantie
nam alleen maar toe, terwijl de sociale
controle afnam. Als ik vroeger nacht
dienst had, liet ik mijn achterdeur open.
Dat hoef ik tegenwoordig niet meer te
proberen. Het is heel erg frustrerend,
ook al omdat je minder betrokken bent
bij de zaken. Vooral bij de recherche
moet veel administratief werk worden
verricht. De criminaliteit is een sport
geworden. Nee, ik denk niet dat je het
kunt indammen. Het enige dat helpt is
zwaardere straffen. Een straf op tijd is
goed, maar tegenwoordig lopen veel
zaken langer dan een jaar of worden ze
geseponeerd. Justitie kan het gewoon
weg niet meer aan. Ik denk dat het cri
minaliteitsbeeld van Soest niet veel ver
schilt met het landelijke. De criminelen
zijn ook mobiel geworden. Daarom is
het overplaatsen van mankracht ook
geen oplossing. Als je politiemensen
van Soest in Utrecht neerzet, dan ko
men de criminelen naar Soest. In het
verleden gebeurde het vaak dat er extra
geld en mankracht naar de korpsen ging
om het gezag te handhaven. Nu wordt
er steeds meer bezuinigd. Als er voor
heen een aantal inbraken in één wijk
was geplaatst, kon je er met enkele
mensen 's nachts posten. De pakkans
was daardoor groter. Nu kan dat niet
meer, omdat ze besparen op de overu
ren."
Plakboek
Een niet gering aantal centimeters dik
plakboek met kranteknipsels uit verga
ne jaren geven het geheugen van Ter
Haar een ruggesteuntje. Zo weet hij nog
hoe hij in 1967 voor de eerste ker was
betrokken bij een zaak met verdovende
middelen. De verdachte handelde in
drugs en pleegde zelf te kauwen op de
len van de cactus om er de mescaline uit
te halen. Dat is een vloeistof die bij in
wendig gebruik hetzelfde effect als LSD
heeft.
Zo weet hij nog hoe hij na enig speur
werk en de medewerking van de Belgi
sche justitie twee kledingdieven in de
kraag kon vatten. De man en de vrouw
besloten niet veel later in het huwelijk te
treden. Ter Haar was getuige.
Zo weet hij nog hoe hij in 1975 in Can-
terbury een vrouw uit Soest *en beken
tenis afdwong. Ze had opdracht gege
ven haar woning op het landgoed Pij
nenburg in brand te steken en was nabij
de kathedraal, waar de aartsbisschop
van Engeland is gehuisvest, een antie
kwinkeltje begonnen. Het poppetje van
een 'bobby', dat de vrouw hem deson
danks schonk, siert nu één van de kas
ten in zijn kantoor aan de Dalweg.
Zo weet hij nog hoe een achttienjarig
meisje tenminste 900 inbraken pleegde
in bejaardentehuizen. Ze beweerde dat
ze iedere keer door het 'broodluik' van
de kamers was gekropen. Toen Ter
Haar te kennen gaf dat hij haar niet ge
loofde, baande het slangenmens zich
via een klein wc-raampje van het poli
tiebureau een weg naar buiten.
Zo weet hij ook nog hoe in de zestiger
jaren betrokken raakte bij een uit de
hand gelopen grap. Tijdens een kopje
koffie waren de toenmalige provo's het
Adjudant W. ter Haar, die overmorgen functioneel leeftijdsontslag krijgt: Be
paalde laken blijven je altijd bij.
De Historische Vereniging Soest houdt
op dinsdag 14 maart a.s. haar jaarverga
dering in het Museum Oud-Soest aan
de Steenhoffstraat 46. Aanvang 20.00
uur.
Behalve de gebruikelijke jaarstukken
en bestuursverkiezingen staat er voor
de aanwezigen een interessante lezing
op het programma, over "Het water
schap Soesterveen". De lezing wordt
gehouden door de heer W. Schimmel,
destijds secretaris-penningmeester van
dit waterschap.
Zijn meesterschilders verstaan
hun vak. Bel ook voor een
deskundig advies over onderhoud
van uw huis of bedrijfspand naar
onderwerp van gesprek. Uit onvrede
met de wijze van berichtgeving over de
confrontaties, die de politie regelmatig
met deze tijdsgevoelige groepering had,
werd het idee geopperd een politieke
partij voor de gezagshandhaving op te
richten. Een aanwezige journalist krab
belde de uitlatingen van de agenten op
papier en zorgde ervoor dat de landelij
ke pers er aandacht aan schonk. "We
hebben toen veel adhesiebetuigingen
uit het hele land gekregen, ook van an
dere politieke partijen. Uit onkunde
hebben we te laat voor de verkiezingen
ingeschreven. Als secretaris moest ik
toen alle leden schriftelijk op de hoogte
stellen."
'Bocht van Zonnegloren'
Toch zijn het allerminst louter vrolijke
herinneringen die Ter Haar zal bewa
ren. Want zo weet hij ook nog hoe de
beruchte 'bocht van Zonnegloren' in de
zeventigerjaren tal van levens eiste. "Er
zijn daar veel ongelukken gebeurd, die
veel levens hebben gekost. Later heb
ben ze de bocht er anders ingelegd en is
'ie een stuk veiliger geworden. In au
gustus '78 hebben ze uit de Noord-
West Express (Hoek van Holland-
Scandinavië - JvB) een pasgeboren ba
by uit de trein gegooid. De navelstreng
en de placenta zaten er nog aan. De
moeder is waarschijnlijk in het toilet be
vallen en heeft haar kind door de afvoer
op de spoorbaan gedeponeerd. We
dachten aan de hand van de passagiers
lijst van de ferry Harwich-Hoek van
Holland de moeder te achterhalen,
maar we zijn er nooi achter gekomen
wie de vrouw is geweest," aldus de adju
dant die vorig jaar koninklijk werd on
derscheiden met de Orde van Oranje
Nassau in het goud.
Zelfmoorden. Ter Haar kan bij benade-
Ed v.d. Bergen
meesterschilders
Birkstraat 80 - Soest
02155-22392
ring niet vertellen hoeveel van dergelij
ke zaken hij in zijn loopbaan heeft be
handeld. "De laatste was met kerst
1988. Het is heel vaak voorgekomen.
Vooral op het treintraject Amersfoort-
Utrecht, terwijl ze het ook vaak pro
beerden om zichzelf in de Eem te ver
drinken."
"Als je een zaak niet oplost blijf je met
een wrange nasmaak zitten. Anders is
het veel gemakkelijker om dingen van
je af te zetten. Als ik dit plakboek niet
had bijgehouden was ik sommige zaken
misschien vergeten. Maar bepaalde za
ken blijven je altijd bij. Bij een moord
op een kind wist ik zeker dat de moeder
schuldig was, maar de zaak is nooit op
gelost. Het meest vervelende wat je bij
de politie kunt meemaken is de sectie
op kinderen. Als dokter Zeldenrust
kwam, moest je er bij zijn. Dat was niet
leuk. Die zaken blijf je overhouden.
Voorbij
Het afscheid van Ter Haar laat nog twee
dagen op zich wachten. Dan worden in
de kantine van het politiebureau han
den geschud en woorden gesproken.
Zoals te doen gebruikelijk bij dit soort
gelegenheden zal Ter Haar cadeaus
ontvangen. De herinneringen neem hij
ook mee. "Er is geen straat of laantje in
Soest waar geen stukje geschiedenis
voor me in zit. Weetje, ook met de ver
dachten kreeg je, afhankelijk van wat ze
hadden gedaan, een vertrouwensband.
Wat dat betreft is het maar goed dat er
na ons nog justitie komt, anders zouden
de straffen in sommige gevallen wel
eens lager kunnen uitvallen. Het is een
mooi poosje. Ik denk dat het ook wel
letjes is. Als je als jong broekje begint
denk je 'wat een tijd nog,' maar na veer
tigjaar zegje 'nou dat was het dan.' Het
gaat zo ontzettend snel voorbij."
Welkom in Hotel, Café
Restaurant en Motel
Ook voor dieetpatiënten en vegetariërs maken wij er een feest van.
Birkstraat 138 - 3768 HN Soest
Telefoon 033 - 61 71 47* - Telex 79479 nl
Twee bekende en vooraanstaande in
woonsters van Soest, de dames Oranje
en Kaal, zijn vrijdag j.1. door de Stuur
groep Emancipatiebeleid van de ge
meente Soest gehuldigd voor de wijze
waarop zij zich verdienstenlijk hebben
gemaakt voor het doorbreken van de
emancipatie-gedachte in Soest. Zij
kregen allebei een button - met het op
schrift "Emancipatie Soest? Natuur
lijk!"
Het ereteken werd hun opgespeld door
resp. de chef Welzijn van de gemeente
Soest, Ad van de Haar, en vice-voorzit-
tef Greetje van der Klink van de Stuur
groep, die zich met deze "onderschei
dingen" wat nadrukkelijker in de publi
citeit wil begeven. Volgens de Stuur
groep hebben beide vrouwen zich, met
een opmerkelijk gevoel van eigenwaar
de en lang voordat andere vrouwen hen
daarin aarzelend volgden, maatschap
pelijk geprofileerd. Leeftijd noch sexe
bleken daarbij een belemmering, en
mede daarom verdienen de beide Soes-
tersen aller bewondering en respect.
De Stuurgroep zocht naar voorbeelden,
aldus Greetje van der Klink in haar toe
spraak, die navolging verdienen en
kwam dus "onvermijdelijk" bij deze da
mes terecht. Mevrouw Kaal heeft op di-
Vandaag: Jan Merts (45)
De huismeester: "De vorige week was
de hele onderbouw van mijn flat ver
vuild. Dertig deurkrukken en twee
deuren zaten onder de stront. Of ik
daar iets tegen kon doen, vroegen ze.
Je wordt als huismeester met de eerste
klachten geconfronteerd, maar je ziet
het bijna nooit gebeuren. We hebben
wel een vermoeden en soms kun je de
boosdoeners op hun daden aanspre
ken, maar het opsporen blijft een pro
bleem.
We werken nu met drie huismeesters
voor de Woningbouwvereniging Soest
in deze proefperiode. Dat houdt in een
stukje service-verlening en schoon
maakwerk. We lopen rond, we contro
leren, we repareren een verwarming,
een raam of verwijzen de klachten
door naar andere instanties, maar
hoofdzakelijk hebben we te maken
met vervuiling en vandalisme.
Je komt veel zwerfvuil tegen rond de
flats, weggegooide schillen en recla
mefolders, veel vuil dat naast de stort-
koker is terecht gekomen, honden die
in de lift en in de hal worden uitgela
ten, plassende kinderen en grof huis
vuil dat ergens wordt neergezet onder
het motto: ze halen het wel weg.
Mijn beide collega's Bakker (op de
Eng), Veldhuizen (Smitsveen) en ik
proberen nu wat structuur aan te bren
gen sinds 1 januari in het verwijderen
van het vuil. Daar is zeer positief op
gereageerd. De bewoners merken nu
al dat de omgeving een stuk schoner is
geworden.
Uit de weggegooide vuilniszakken
haal ik de adressen en dan probeer ik
een praatje te maken met de vervuilers
om ze terecht te wijzen. Niet iedereen
gooit zijn of haar vuilnisemmerzakje
in de stortkoker. Die grote plastic co-
mo-zakken passen daar niet in en dan
komt het vuil ernaast te liggen. Er
staan nu containers buiten en als we de
reiniging bellen, komen ze die wegha
len. De plantsoenendienst komt nu
ook vaker.
We hebben een uitstekende verstand
houding met de gemeentediensten en
de politie. We hebben ook als huis
meesters officieel met ze kennis ge
maakt, zoals we proberen de bewo
ners te leren kennen door huisbezoek
jes af te leggen. Dat geldt met name
voor nieuwe bewoners. Maar mensen
die overdag werken, trek ik natuurlijk
nooit thuis. Zelf woon ik in Soester-
berg. Van oorsprong was ik timmer
man. Vanaf mijn vijftiende zit ik al in
het onderhoudswerk in dienst van de
Woningbouwvereniging. Nu ben ik
huismeester. Dat werk valt mij niet te
gen omdat ik van mezelf altijd de boel
netjes wil hebben. Dat is misschien
pietluttig, maar ik wil het vuil graag
kwijt.
Vooral na het weekend ligt er veel vuil
opgestapeld. Dat waait over de par
keerplaatsen naar de ingang van de
hal. Verder repareer ik maandags wat
weer vernield is, kapotte ramen en
lampen, noem maar op. Die vernielin
gen worden niet alleen aangericht
door de bewoners zelf, maar ook door
buitenstaanders.
Spreekuur
We krijgen veel positieve reacties. Eén
van mijn collega's wordt spontaan bij
zijn werk geholpen door een buiten
lander. Vrijwilligerswerk! Vooral de
oudere garde stelt de huismeester zeer
op prijs. Iemand vertelde mij dat hij
wou verhuizen om het slechte woon-
milieu, maar nu van gedachten is ver
anderd omdat de woonomgeving zo'n
stuk is opgeknapt. Anderen gooien
niet meer hun vuilniszakken over de
reling of bellen nu echt even van tevo
ren de gemeentereiniging om het grof
huisvuil op te halen op de daarvoor
bestemde tijden, vóór ze het zo maar
ergens buiten neer zetten.
De gemeente zou hiervoor nog meer
containers moeten plaatsen waar de
flatbewoners hun vuil zolang kunnen
deponeren. Als het waait of honden
gaan er in wroeten is het leed niet te
overzien.
Voor alle vragen en suggesties houden
wij elke dag spreekuur in een speciaal
kantoortje van acht tot negen of van
één tot half twee. Ze kunnen mij ook
bellen: 14067.
Maar alleen red je het niet en de bewo
ners alleen ook niet. Ik ben de mensen
behulpzaam en geen politieagent."
JAN VISSER
verse manieren haar stem laten horen,
o.a. in dichtvorm in de krant, maar ook
als voorzitter van de bewonerscommis
sie van Molenschot en van het zangkoor
daar. Zij sprak als enige burger ooit de
Staten en de Gemeenteraad toe in een
vurig pleidooi voor het behoud van Mo
lenschot, en met succes. Mevrouw
Oranje was haar tijd ver vooruit als be
stuurder en oprichter van o.a. de UW,
de Vereniging van Huisvrouwen en de
Vrouwen in de VVD, maar bovendien
jarenlang raadslid en zelfs nestor van de
raad.
Weerstanden overwinnen
Van der Klink schetste in haar speech
de ontwikkelingen op emancipatiege
bied, zowel in het verleden als in de toe
komst. "Natuurlijk zijn er vele vrouwen
die niets anders willen dan een gezin
verzorgen. Wij trekken de waarde van
hun taak geenszins in twijfel. Maar
evenzo zijn er vrouwen die op eigen
kracht in staat zijn vele weerstanden te
V.l.n.r. mevrouw Oranje, de heer
V.d. Haar, mevrouw Kaal en mevrouw
V.d. Klink.
overwinnen." Volgens haar behoorden
de dames Oranje en Kaal tot die catego
rie.
Marijke Kingma, bestuurslid van de
Vrouwenraad, bood de beide dames
nog een fraai gedicht aan, waarin de lof
werd gezongen met betrekking tot hun
vele activiteiten. Uiteraard waren er
ook bloemen.
De dames reageerden met een kort
dankwoord. Mevrouw Oranje liet we
ten de eer eigenlijk niet te verdienen en
noemde het een groot voorrecht dat zij
had mogen studeren. Ze vond het bij
zonder aardig dat de Stuurgroep haar
keus had laten vallen op twee vrouwen
in "de derde fase van hun leven". Me
vrouw Kaal op haar beurt liet weten pas
zelfstandig te zijn geworden na de dood
van haar man. "Toen gingen ze 'n beetje
over me lopen."
De Amsterdammer
kastelementen van
Pastoe hebben een
uitgesproken eigen
gezicht. Leverbaar in
diverse maten en vele
kleurcombinaties.
Bekijk de mogelijk
heden bij Inter Casa
Interieurdesign
De politie is op zoek naar twee man
nen die vrijdagavond j.1. een bezoekje
brachten aan de Julianakerk aan de
Julianalaan, maar waarschijnlijk niet
uit begeerte naar geestelijk voedsel.
In plaats daarvan gingen ze ervan;
door met een flinke hoeveelheid gee
strijk vocht: een vat bier van 50 liter,
met een waarde van 160 gulden. Het
vat werd weggenomen uit "Credo",
de zaal achter het kerkgebouw. De
koster had twee mannen zien wegrij
den in een bruine Opel Kadett. De
politie kon ze echter niet meer ach
terhalen.
Een 25-jarige vrouw uit Amersfoort is
zaterdagmiddag betrapt bij een winkel
diefstal in een kledingzaak een de Soes-
terbergsestraat. Ze nam zonder betalen
een spijkerbroek van 159 gulden mee.
De politie werd ingeschakeld, die pro
ces-verbaal opmaakte.
Bij een inbraak in een drukkerij aan de
ParaJIalweg is vorige week een aanzien
lijke som geld buitgemaakt. Vermist
wordt een bedrag van bijna 8800 gul
den aan buitenlandse valuta en nog
eens een kleine 1000 gulden aan Ne
derlands geld. De dader moet zijn bin
nengekomen via een schuifdeur aan de
achterzijde van het pand. Het geld be
vond zich in een kistje in een brandvrije
kast, die werd opengebroken.
