Soester Courant | 1989 | 12 juli 1989 | pagina 13

54£

5?;

E

niJiJii

Hans

Bij ons op Soest'

iLP i

ra

heuga

Wem Van Oosten

^fotoservice

g P -

r l hu r

'Voor straf een zoen?' maakt kinderen
op een vrolijke manier weerbaar

'Heisa' over beeldentuin Bosstraat in
commissie Financiën

213

PAGINAJ2 WOENSDAG 12 JULI 1989

SOESTER COURANT

PAGINA 13

95

Over ongewenste intimiteiten en seksueel misbruik

Menne wil voorstel niet bespreken

Bruisende
verhalen

f 25,-

van de ven

Dief wandelt door
voordeur naar binnen

Vrouw afgezet door
scharenslijper

Een schreeuw in de

leegte

Onverzekerde auto

Inbraak kelderbox

Kleding van waslijn
gestolen

John Ie Carré

Het Ruslandhuis

f 29,90

Cvan de ven

Vandalen vernielen
linden Koningsweg

Commissie
ingenomen met
energieproject

Fooienpot weg uit
restaurant

Snelheidscontroles

Gestolen auto
aangetroffen

Dieven verrast door
sirene

Experiment

j?nr

i.'iiMiti

"Je hebt een heleboel aanrakingen.
Aanrakingen kunnen fijn zijn en ook
heel vervelend. Hoe je het vindt hangt
af van hoe jij je op dat moment voelt,
wie je aanraakt, en de situatie waarin
je zit."

Dat is, in het kort, waar het lespro
gramma "Voor straf een zoen?" en de
toneelvoorstelling met dezelfde titel
over gaan. Het project is bedoeld om
kinderen weerbaar(der) te maken te
gen ongewenste intimiteiten en seksu
eel misbruik. Een nogal "beladen" on
derwerp, dat echter op een vrolijke
manier wordt behandeld.

Het project is een initiatief van de pre
ventie-afdelingen van de drie Utrechtse
Riaggs en wordt uitgevoerd met hulp
van de Utrechtse theatergroep Van
Wanten. Drie acteurs spelen de diverse
rollen in de toneelvoorstelling, die in
drie - wekelijkse - etappes op school
wordt gegeven. Daarvoor en daarna,
maar ook daartussendoor worden er in
de klas groepsgesprekken gevoerd,
waarin verder op het onderwerp wordt
ingegaan. Het project is bedoeld voor
de bovenbouw van de basisschool.
Eén school in de gemeente Soest heeft
inmiddels ervaring opgedaan met het
project. Groep 8 van de Wethouder de
Haanschool in Soesterberg heeft zich
dit vooijaar onder leiding van "mees
ter" Gert Lamers intensief gebogen
over "zaken" als ongewenste knuffels
en zoenen, kinderlokkers, exhibitionis
ten, "enge vaders en rare tantes" en wat
er allemaal nog meer te koop is op het
uitgestrekte gebied van al dan niet ge
wenste aanrakingen.

In Soesterberg werd het project bege
leid door Mathilde Distelbrink, ortho
pedagoge en verbonden aan de jeugd
afdeling van het Riagg in Soest. Zij
maakte de voorstellingen in de klas en
de discussies mee. Mathilde en Gert zijn
allebei enthousiast over de manier
waarop het project is "aangeslagen", en
wat misschien nog belangrijker is: ook
de kinderen van groep 8 waren enthou
siast.

Klimaat

"De school is de eerste plek om kinde
ren te bereiken," aldus Mathilde. "De
leerkracht maakt ze minstens een jaar
mee en is daardoor een vertrouwde fi
guur, die tegelijk toch op een zekere af
stand blijft. Dan kan er een klimaat ont
staan waarin zo'n beladen onderwerp
toch op een goeie manier wordt bespro
ken."

Gert Lamers bevestigt dat er in zijn klas
zo'n klimaat aanwezig was. "We heb
ben al eerder 'zware' onderwerpen be
handeld, zoals leven en dood. Dan weet
je dat de klas zoiets aankan. Daarvoor
moet je een goeie binding met de klas
hebben; de kinderen moeten gewend
zijn open over de dingen te praten."
In drie wekelijkse afleveringen krijgen
de kinderen een toneelstuk te zien,

waarin de problemen van het ongewen
ste aanraken op een vrolijke maar door
dachte manier worden uitgebeeld. De
drie acteurs spelen de rollen van Esther,
Emile en Susan, die alle drie het nodige
"meemaken". Zo verschijnt in het eer
ste bedrijf "Tante Betty" ten tonele, die
er een gewoonte van maakt haar neefje
en nichtje zo ongeveer plat te knuffelen
en te zoenen, en die zijn daarvan niet
echt gecharmeerd. Aan de hand van de
tante - en de oplossing die gevonden
wordt - komen allerlei situaties aan de
orde, zoals knijpen in je wans, een klap
op je bil, etc.

In deel twee gaat het over kinderlok
kers, vaders die je onder de douche
stoppen, "oppassen" die vervelende
dingen willen doen en nog andere situa
ties waarin aanrakingen door bekenden
of onbekenden zich voordoen. Het der
de deel tenslotte draait om "geheimen"
en hoe je daarmee kunt omgaan, over
schuld, en over de manier waarop je
hulp kunt krijgen ook als je denkt dat
niemand je zal geloven.

Meespelen

Elke voorstelling wordt afgesloten met
een toepasselijk lied, maar interessan
ter voor de kinderen is wel dat ze zélf
kunnen meespelen en voor allerlei si
tuaties hun eigen oplossingen kunnen
aandragen. Soms stoppen de spelers en
wordt de kinderen gevraagd spontaan
aan te geven hoe zij dat nu zouden aan
pakken. Ook na afloop kunnen de kin
deren hun reacties kwijt en in de "tus
sendoor-lessen" worden de thema's
nog eens goed doorgesproken.

Gert Lamers is bijzonder tevreden over
de manier waarop het Riagg het project
heeft begeleid. "Als leerkracht moetje
natuurlijk wel een beetje kunnen in
schatten hoe de klas ermee omgaat,

Een scène uit "Voor straf een zoen?"

Gert Lamers (l.)en Mathilde Distelb
rink vinden dat het project de
belangstelling verdient
maar als je ze goed kent en een redelijke
band hebt opgebouwd is dat niet zo'n
punt." Bij het project wordt overigens
een uitgebreid werkboek verstrekt, aan
de hand waarvan de leerkracht het on
derwerp in de klas verder kan behande
len.

"De kinderen doen altijd wel mee," vult
Mathilde aan. "Maar als een klas er dui
delijk niet aan toe is moet je er niet aan
beginnen. Het is niet zomaar een leuk
toneelstukje, want het kan bij de kinde
ren heel veel emoties losmaken. Het
Riagg heeft overigens ook een cursus
voor leerkrachten over dit onderwerp,
zodat ze zich wat 'safer' kunnen voelen
voordat ze eraan beginnen."

Effecten

Kinderen weerbaar maken, horen datje
ook nee kunt zeggen als je dat wilt, dat
zijn volgens haar de belangrijkste effec
ten van het project, dat intussen op tien
scholen in de provincie is geweest en
nog minstens een jaar loopt. Zowel Ma
thilde Distelbrink als Gert Lamers is
overtuigd van het nut. "Op deze speelse
manier kun je een zo beladen onder
werp goed bespreekbaar maken in de
klas. Het maakt de kinderen bewust, en
dat is een voorwaarde voor goede hulp
verlening als er werkelijk problemen
zijn."

Weerbaar maken betekent niet dat voor
alle situaties een standaard-oplossing
wordt aangeboden. Dat kan ook niet.
Mathilde: "Wat voor het ene kind pret
tig of heel normaal is, is dat voor een an
der niet. Daarom moet je de kinderen
de ruimte bieden om hun eigen grenzen
te bepalen. Dat is in dit project heel
goed gelukt."

Het project "Voor straf een zoen?" - de
titel is ontleend aan een van de liedjes:
"Blijf toch eens van me af, een zoen is
toch geen straf?" - is zorgvuldig uitge
dacht. Er zit twee jaar voorbereiding in,
en dat mag ook wel, omdat kinderen
met wie niets aan de hand is geen onno
dige angst moet worden aangejaagd,
maar er ook rekening moet worden ge
houden met kinderen die wél proble
men hebben en daardoor heel kwets
baar zijn. In het project is dat evenwicht
heel goed gevonden, vinden Mathilde
en Gert. Het Riagg vindt het overigens
belangrijk dat ook de ouders op de
hoogte zijn en zoveel mogelijk bij het
project betrokken worden.

Goede ervaringen

Gert Lamers heeft met zijn groep zulke
goede ervaringen opgedaan dat hij zijn
geestdrift graag wil overbrengen op an
dere scholen. "Het is een heel goed pro
ject, ook al zie je de effecten ervan niet
direct op korte termijn. De kinderen
waren allemaal laaiend enthousiast,
niet alleen bij de toneelstukken, maar
ook bij de opdrachten en de gesprekken
erna." Hij is graag bereid andere leer
krachten te informeren over zijn onder
vindingen tijdens en na afloop van het
project. Wie dat wil kan hem bellen: tel.
03463-52705.

Scholen, teams of individuele leer
krachten, die belangstelling hebben
voor het project "Voor straf een zoen?"
kunnen zich in verbinding stellen met
de coördinator: Petra Windmeijer,
Riagg Oostelijk Utrecht, afdeling pre
ventie, Stadsring 117, 3817 AX
Amersfoort, tel. [phone].

De raadsleden in de commissie Finan
ciën keken vorige week met onverho
len verbijstering naar wethouder Jan
Menne. Oorzaak van de algemene
verontwaardiging was zijn mededeling
dat hij verder geen discussie wilde
over het onderwerp dat op de agenda
stond en waarover zo juist twee in
sprekers het woord hadden gevoerd.
Aan de orde was het voorstel om een
terrein aan de Bosstraat te verhuren aan
de heer J. Hazelaar, kunsthandelaar,
die daar een "beeldentuin" wil vestigen.
Een probleem is dat zich op het terrein
ook een tennisbaantje bevindt, waar de
tennisvereniging Soestdijk gebruik van
maakt. Het College vindt dat het baan
tje moet blijven bestaan.

De heer J. Westdijk van deze vereniging
betoogde dat hij persoonlijk welsiwaar
geen problemen had om het baantje op
te offeren, maar dat de leden hem toch
hadden opgedragen te bepleiten dat de
baan behouden blijft. Misschien zou er
een oplossing gevonden kunnen wor
den door de aanleg van een aarden wal.
De heer Hazelaar zelf deelde de com
missie mee dat hij tot dusver vooral en
thousiaste recaties op zijn plannen had
gekregen. Hij vond dat de beeldentuin

heel goed deel kon uitmaken van een
park in het gebeid, maar dan zonder
"sport en spel". Volgens hem staat het
vast dat de tennissers makkelijk terecht
kunnen bij "buurman" Tennisvereni
ging Soest-Zuid, op een steenworp af
stand.

Voordat de commissie haar licht over
de kwestie kon doen schijnen deed wet
houder Jan Menne de verrassende me
dedeling dat het College had afgespro
ken dat er nu verder maar niet over ge
praat moest worden, omdat er eerst een
"totaalplan" van het gebied gemaakt
moet worden.

Onfatsoen

"Bent u dan niet geïnteresseerd in onze
visie?" wilde Van Gelder (PvdA) we
ten. Hij deed het ordevoorstel de zaak
toch te bespreken, maar Menne wilde
nog niet toegeven. Neks Blommers
(WD) en Jan Visser (PS) betichtten de
arme wethouder ronduit van onfatsoen,
terwijl Van Esseveld (D66) beweerde
dat de kwestie helemaal niet in de com
missie thuishoorde. Besselien Gerritse
(CDA) kon haar partijgenoot ook niet
helemaal volgen. "Ik leg me bij de rest
neer, al snap ik al die heisa niet."

Menne moest dus met tegenzin de uit
eenzettingen van de commissie aanho
ren. Daarbij bleek dat de meerderheid
zich uitsprak voor een ruime tuin, dus
inclusief het tennisbaantje. Alleen Ger
ritse vond dat Hazelaar eerste maar
eens op kleiner formaat moest starten,
zodat er over een jaar of anderhalf nog
eens bekeken kan worden of het wel
groter moet.

Neks Blommers stelde zich op het
standpunt dat het tennisbaantje hele
maal niet thuishoort in het gebied. Ze
vond het College-standpunt maar
vreemd. "Eerst staat u er positief tegen
over maar op het eind wordt u opeens
weer knieperig," hield ze Menne voor.
Jan Visser vond het prachtig dat Soest
op deze manier "zoiets prachtigs" in
huis kreeg. Hij vond het ook niet juist
dat er op het baantje goedkoop geten
nist kon worden, op een plek waar de
baan helemaal niet thuishoort.

Franse kastelen

Wiebe Meilof (GPV) vond het allemaal
nogal overdreven. Volgens hem zijn er
tennisbanen in de mooiste parken, zoals
bij Franse kastelen. Na die opmerking
viel de gehele commissie bijna joelend

Een Prettige Vakantie
gewenst met

28 Zee- en strand-

verhalen van
Meulenhoff-auteurs.

"Een bundel om mee in
zee te gaan".

Winkelcentrum "Hanje-Zuid" - Tel. 12419

Libris. De Complete Boekhandel.

Bij een inbraak in een woning aan het
Pijperpad werd vrijdag een handtas ge
stolen. De eigenaar van de woning had
per ongeluk de voordeur open laten
staan. In de tas zaten een portemonnee
met een inhoud van f 50,- sleutels, een
bankpas, etcetera.

Een bewoonster van de Van Goyenlaan
had vrijdag last van een opdringerige
scharenslijper. Zodra de vrouw op het
bellen van de man opendeed, stapte hij
naar binnen en vroeg of ze nog messen
of scharen te slijpen had. De vrouw was
wat bang en gaf hem daarom het een en
ander. Volgens de man zou het slijpen f
123,- gaan kosten. Toen hij de spullen
terugbracht moest de vrouw echter f
400,- betalen.

'Nachtboek' van Anne-Marie Willems:

"Nachtboek" is een klein, intiem dag
boek van een vrouw die in tachtig
bladzijden probeert de plotselinge
dood van haar echtgenoot en het in
tense verdriet daarover van haar af te
schrijven. In een periode van zestien
maanden beschrijft ze in briefvorm,
vooral 's nachts, haar gevoelens van
gemis, agressie, twijfels en angst: "Ik
heb met je willen praten en omdat dit
onmogelijk was, heb ik geschreven."
Op 13 december verlaat haar man zijn
huis in Soest om te gaan jagen. Hij
steekt in een klein bootje een plas over
en raakt door het slechte weer te water.
Het lukt hem nog wel op een klein ei
landje aan land te kruipen, maar be
zwijkt aan uitputting en onderkoeling.
Na veertien dagen begint zijn vrouw te
schrijven. Precies op datum noteert ze
de leegte, de slapeloze nachten, de stil
tes en de ondraaglijke kou van het ver
lies dat ze niet wil aanvaarden.
Ze schrijft over de mensen om haar
heen, over haar zoon van tweeëntwintig
("nu is het genoeg geweest, nu moet hij
terugkomen") en voelt zich een vreem
deling in haar eigen leven. Ze zoekt in
de jaszakken van haar man, ze kan nau
welijks huilen, denkt hardop en schrijft.
In pregnante zinnen beschrijft ze haar
eenzaamheid, het totale niets en
schreeuwt het uit: ik wil je terug!

Afscheid

Anne-Marie Willems (48) slaagt er in
heel langzaam weer tot rust te komen.
"Ik begin afscheid van je te nemen", is
dé titel van één der hoofdstukjes. Steeds
vraagt ze zich af wat er precies gebeurd
is tijdens die fatale tocht over het water
en hoe zijn laatste uur is geweest. Ze
heeft zijn grote passie, het jagen, altijd
aangemoedigd en ging vaak met hem
mee. Die ene keer niet.

Ze vertrouwt de lezer toe dat haar hu
welijk "een volmaakte éénheid" is ge-

Op de Amersfoortsestraat in Soester
berg hield de politie vorige week een
22-jarige automobilist uit Soest staan
de, die in een onverzekerde auto bleek
te rijden. De wagen werd aan het bu
reau geplaatst, totdat de man de zaak
met de verzekering naar behoren gere
geld had.

Een onbekende dader heeft vorige
week ingebroken in de kelderbox van
een flat aan de Haverweerd. Hij maakte
daarbij een herenfiets, een kitspuit en
een glasdrager buit, met een totale
waarde van 905 gulden.

Een onbekende dader heeft vorige
week bij een woning aan de Pelikaan-
weg een joggingpak en een spijker
broek gestolen, die daar aan de waslijn
hingen. Het joggingpak droeg als op
schrift "Pijnenburg", naar de gelijkna
mige atletiekvereniging in Soest. De
waarde van pak en broek samen was bij
na 200 gulden. Volgens de politie moet
de dief ook over atletische kwaliteiten
hebben beschikt, want om bij de kle
ding te komen moest hij een twee meter
hoge schutting over.

Een Moordvakantie
gewenst met de nieuwe

Een spionage thriller vol
"glasnost" en
"perestrojka".

Winkelcentrum "Hartje-Zuid" - Tel. 12419

Libris. De Complete Boekhandel.

over hem heen, maar Meilof liet zich
daardoor niet afschrikken.
Van Esseveld tenslotte vond het prima
dat Menne de zaak toch weer terugnam.
"Tenslotte hebben wij altijd gepleit
voor een zwembad in dit gebied, en zo
lang dat niet aan de Dalweg staat is dit
dus nog een alternatief."

Ondanks alle opwinding kende de ver
gadering ook nog een gedenkwaardig
moment. Menne sprak zeer waarderen
de woorden aan het adres van Ray-
mond van Gelder, die de raad binnen
kort verlaat en voor het laatst de com
missievergadering bijwoonde. De wet
houder uitte zijn erkentelijkheid voor
de uiterst deskundige inbreng die Van
Gelder altijd had gehad, zozeer zelfs dat
de ambtenaren zijn aanwezigheid
vreesden, en bood hem een persoonlijk
geschenk aan, een horloge.

weest en schetst in ontroerende scènes
hoe ze worstelt met dit verlies. Voor
haar gaat het leven niet "door", maar
hoogstens "verder".

Verjaardagen, seizoenwisselingen en
heringeringen zijn even zovele pijnen.
Voorzichtig breekt eindelijk de lente bij
haar aan en kan ze voor 't eerst van hem
dromen. Ze vindt haar troost in litera
tuur en muziek. Eèn van haar aanteke
ningen is puur poëzie:

Laat me de herinnering aan jou.

Laat me je warmte.

Laat me je ogen.

Nu je dood bent
laat me je liefde.

Haar trieste relaas is niet alleen een be
zielend voorbeeld van verwerken voor
wie onverhoopt iets dergelijks over
komt, maar bovenal een elegie van een
modern levensgevoel zonder ook maar
één keer larmoyant te worden. "Nacht
boek" (1989) is uitgegeven bij Luyten
in Aalsmeer en verkrijgbaar bij boek
handel v.d. Ven.

Soesterbergsestraat 57 Winkelcentrum Soest-Zuid 02155-13109
Van Weedestraat 147 Soestdijk02155-25942

Onbekenden hebben vorige week een
zestal linden vernield, die onlangs wa
ren aangeplant op de Koningsweg, ter
hoogte van de Varenstraat. Volgens de
politie bedraagt de schade 1290 gulden.

De commissie Bedrijven staat positief
tegenover de energie-besparingsplann
en voor de komende vijfjaar. Een flinke
daling van het energieverbruik is gunst
ig vanuit financieel- en milieu-oogpunt
en met name dat laatste wordt als zeer
belangrijk gezien. In vijfjaar tijd (1990-
1995) zou het gasverbruik moeten dal
en met tien miljoen kubieke meter en
het elektraverbruik met vijftien miljoen
kilowatt.

Volgens een vooronderzoek dat in opd
racht van de gemeente werd verricht
door 'Ambit Raadgevend Ingenieursb
ureau' zal de gemeente veel moeten do
en aan publiciteit, voorlichting, en ver
dere promotie-activiteiten voor het sti
muleren en motiveren van een
energiebewust gedrag. Leidje Tomass
en (PS) onderstreepte hierbij nog extra
het belang van voorlichting over
energieverbruik op scholen.

Kapsalon

Voor haar en voor hem

De maand augustus
DINSDAGS GESLOTEN.

Steenhoffstraat 53 - Soest
Tel. [phone]

De 39-jarige eigenaar van een restau
rant aan de Soesterbergsestraat deed
vorige week bij de politie aangifte van
de diefstal van een geldkistje. Dat was
door een onbekende dader weggeno
men bij de receptie en bevatte de fooi
enpot voor het personeel. In totaal zat
er ca. 1800 gulden in.

De politie hield vorige week een snel
heidscontrole aan de Middelwijkstraat.
Er werd in totaal 26 maal proces-ver
baal opgemaakt tegen te hard rijdende
automobilisten. De hoogst gemeten
snelheid was 80 kilometer per uur.
Ook op de Kampweg in Soesterberg
werd een controle op de maximumsnel
heid gehouden. Van de 322 passerende
automobilisten reden er 12 te hard; zij
kregen een proces-verbaal. De top lag
hier op 75 km/u.

Op de Luitenant Koppenlaan in Soes
terberg trof de politie vorige week een
Golf GTI aan, die volgens de gegevens
afkomstig was van diefstal. De wagen
was veertien dagen eerder in Utrecht
gestolen en was het eigendom van een
inwoner van IJsselstein. Die kon hem
weer ophalen.

Dieven kozen vrijdagmiddag het haze-
pad, toen zij bij hun poging om in te bre
ken in een bedrijf aan de Industrieweg
de sirene hoorden gaan. Zij hadden
toen al met behulp van een tegel een ruit
vernield.

Diezelfde middag probeerden dieven in
een kelderbox aan het Van de Velde-
plantsoen in te breken. Zij trapten de
deur in, maar namen niets mee. Uit kel
derboxen aan de Haverweerd werden
vrijdag een zwarte damesfiets en een
bromfiets gestolen.

Vandaag: Mevrouw Louise Rieff

De briefschrijfster: "Mijn hond is een
schat van een beest. Niemand heeft
last van hem. Ik wil het dier voor geen
goud missen. Maar om hem hier in de
omgeving uit te (aten is een hel. Bij el
ke hoek kijk ik eerst of de kust veilig is.
Constant kijk ik om me heen en
schreeuw als er een loslopende hond
in de buurt komt. Agressieve honden
benaderen maar al te graag een aange
lijnde soortgenoot, die zich daardoor
moeilijk kan verdedigen. Ik houd mijn
hond aan een slipketting, hij draagt
een brede halsband om zijn nek te be
schermen en ik heb altijd een break
stick bij me.

Zes keer per dag laat ik hem met angst
en beven uit door weer en wind, maar
het is voortdurend stress. Ik snap niet
hoe het in de wereld mogelijk is dat in
een bebouwde kom, langs de Dalweg
en langs de Koningsweg, honden zo
maar los mogen lopen. Het is er le
vensgevaarlijk door het snelverkeer.
Overal deponeren die loslopende
honden hun behoefte, terwijl de eige
naars tientallen meters verwijderd
zijn.

Juridisch

Zestien jaar geleden kwam ik uit Den
Haag in Soest wonen. Toen mijn man
stierf, verhuisde ik naar deze flat. Mijn
zoon kocht een hondje van acht we
ken. Ik paste er vaak op, want ik ben
dol op dieren en ik heb ook nog acht
katten. Mijn zoon is de deur uit, de
hond is nu van mij en bijna drie jaar
oud. Waar ik ga, gaat die hond ook. Ik
heb hem laten africhten en hij staat
zeer goed onder appèl. Maar ik durf
bijna niet met hem te wandelen. Hij
wil graag vechten, maar bijt onherroe
pelijk elke loslopende hond dood, die
hem aanvalt.

Iemand moet mij eens goed duidelijk
maken wie dan de schuldige is, hoe ik
dan juridisch sta. Ook in bospercelen
waar een aanlijngebod van kracht is,
lopen honden gewoon los. Toezicht
ontbreekt geheel. Ruim anderhalfjaar
ben ik op zoek naar een stukje bos
waar mijn hond ook eens een beetje
kan spelen. Nou, ik kan beter thuis
blijven met dat beest, want overal kom
je die niet-aangelijnde, agressieve
krengen tegen. "Schatje, kom", roe
pen ze naar hun hond. Maar de meeste
luisteren niet. Ze klooien maar wat
aan met die dieren en ik zit met de el
lende.

Buil terrier

Je moet niet denken dat ik mijn "lie
velingetje" tegen de boze buitenwe
reld wil beschermen. Het tegendeel is
waar. Het is een regelrechte killer. Ik
ben namelijk de eigenares van een
Amerikaanse Staffordshire Buil Ter
rier. Hij vertoont helaas een grote ge
lijkenis met de Amerikaanse Pitbull
Terrier en is behept met dezelfde bijt-
kracht en vechtlust als deze honden.

Wanneer er dan hier in de wijk andere
agressieve hondenrassen los rondlo
pen als rottweilers, herders, bouviers
etc. en graag mijn aangelijnde hond
willen aanvallen, zijn de gevolgen al
tijd dramatisch voor de tegenpartij.
Soms stuif ik door de doornstruiken
met mijn hond of schreeuw wat ik kan
om ze uit elkaar te houden. De ene
hondebezitter reageert vriendelijk, de
ander begint te schelden. Mijnheer
Klandermans van de gemeente gaf mij
telefonisch een "deskundig" advies
mijn hond bij dreigend gevaar op te
tillen. Mijn hond weegt echter meer
dan dertig kilo en iedere hondebezit
ter dient te weten dat je een aangeval
len hond nooit mag optillen, omdat de
aas dan grote kans loopt zelf het zie
kenhuis in te worden gebeten.

Aan de lijn

Die onmogelijke blauwe borden hier
langs de Dalweg moeten weg. Honden
behoren aan de lijn, goed onder appèl
en daar kan iedere hond op getraind
worden.

Die onmogelijke situaties in het leven
geroepen door gemeentebestuurders
die nauwelijks weten hoe een hond er
uit ziet, hoe honden zich onderling ge
dragen of misdragen.

Als mijn hond een andere hond dood
bijt, die los loopt, wordt hij in beslag
genomen of afgeschoten door een ijve
rige politieman. Dat mag. Een experi
ment met het uitlaten van honden in
Klaarwtaer is prima, maar de folder
"Klare Taal" (mei 1988) daarover
spreekt zichzelf tegen. Er zijn geen
klachten binnen gekomen, zeggen ze
bij de gemeente, maar bij de politie
wel, dat weet ik zeker. Ik ben niet de
enige Al een jaar protesteer ik met
brieven bij B W tegen deze schanda
lige situatie en word ik met een flut
antwoord het riet ingestuurd. Ik woon
al bijna tien jaar in deze flat, maar op
deze manier word ik nog eens genood
zaakt te verhuizen. Zo kan het niet
langer."

JAN VISSER