Soester Courant | 1990 | 31 januari 1990 | pagina 13

m

kabelkrant

O

/WIN EE

N

SUPERTAART/j

wnatemtf

2.25

1.25

vangen

Ier

HOUDT U VAN ZINGEN?

NEDERLANDS MOTET
EN MADRIGAALKOOR

ZOEKT MANNENSTEMMEN

Oilily-Kinderbrillen bij Van Essen Brilmode

KUIJER

CITROËN

'Tuinarchitect verantwoordelijk
voor realiteitswaarde begroting'

Zwaar werk voor ESRA-kantoor

PAGINA 12 WOENSDAG 31 JANUARI 1990

SOESTER COURANT

PAGINA 13

RSONEN

G

r-zuuR-

IfPPOT -
II

CHT

i computer-
tware.

ot

zerk

3V

^OND^

SOES'S

WAS
ER

EEN

JARIG...

Vooral de tenor-groep heeft versterking nodig.

Wij repeteren op Dinsdagavond van 20.00 - 22.00 uur in hetwijkge-
bouw aan de Regentesselaan no. 4. U bent van harte welkom.

Voor meer informatie: Lambert Rademaker, telefoon 02155 -13796

Gerda Toemen, telefoon 02155 - 22007
Secretariaat N.M.M.K. Cimbaal 20, Soest.

Paspoort-tarief

PvdA-vragen over raadhuistuin

Dierenpark boekte
bezoekersrecord

Een Poolse hand
is gauw gevuld

KIJK ELKE WOENSDAG
LOS DE

KRUISWOORDPUZZEL OP

Carnaval

Dakwerken

Bromfietser in de sloot

Inbraak Smitsweg

Zondag a.s. in Petrus en Pauluskerk

Agathaviering Groot Gaesbeeker Gilde

SAMEN

>25;

n klaar met

m.

iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii

hen ten
zuiveringsslib

en de Wet
itsbeheer
van de provin-
ze inrichting,
zuiveringsslib,
Jiveringsinstal-
i cellen met
15.000 ton
e geredu-
stortplaats. De
gemeente
Jijverheidsweg
m van de

enomen aktivi-
chrijving gege-
uitvoerbare
rken. De
gebied zonder
referentie-
n op het
iten) verkrijg-

vergunningen

treiniging
1 1976 (Wvo/
1990. Het Mi-
3 afzonderlijk
bestaat uit
ing in volume
lieerde stort-
7wu bestaat
rechtstreeks

ede de beide
tedurende de

elke werkdag
ens van 17.00

isplein 3: elke
17.00 tot
1;

ïg 77 te
'e bibliotheek
ivonds).
i worden
tip waarop de

den verkre-

en naar aan-
ïlijk worden
3508 TH
letrekking te
geven richt-

3ersoonlijke

cht tijdens
ur in het

rd in de over-
de vergun-
dviseurs en

ar hebben
>ont daartoe
sn worden
ing

ie prijzen.

Dort

033
618747*

door Arie
Wandelaar

Het geschiedde op de 25e januari van
het jaar 1990.

Arie's schoonmoeder vierde die dag
haar 89-jarige bestaan.

Bij het nuttigen van een appelflap op
I Nieuwjaarsdag had ze aangekondigd
in 1990 dit heugelijke feit niet te zullen
vieren.

Een dienstmededeling die jaarlijks te
rugkeert, maar van Marie even zovele
keren een vrije en zeer juiste vertaling
krijgt.

"Niks voor moeder al die romps-
j lomp", vertrouwde ze Arie in het eer-
i stejaar van ons huwelijk toe. "We
moeten haar verjaardag gewoon bij
ons thuis vieren."

Zo is het dus 31 jaar geleden gekomen,
zo is het 31 jaar gebleven.

De orkaan, die woensdag de 25e bo
ven West-Europa ook feestvierde,
blies de jarige zo ongeveer de huiska
mer binnen, hetgeen de conversatie
vergemakkelijkte, aangezien sommige
ouder wordende mensen ten onrechte
van de veronderstelling uitgaan dat al
les, met uitzondering van het weer, in
het leven reeds gezegd is.
In gezelschap van een kopje thee en
een lange Soester beschreef Arie's
schoonmoeder de weertypes die haar
tijdens de viering van verjaardagen
hadden geteisterd.

Dat waren er een paar.

De barre winters uit het tijdperk van
Koningin Emma waren nog maar nau
welijks op het luisterende gezelschap
losgelaten, toen met een werkelijk da
verende klap zich iets uit de hemel op
aarde vestigde en op het trottoir voor
Arie's tuin plaats nam.

"Is er iets?", riep Marie uit de keuken,
waar ze bezig was vaart te zetten achter
een tegenstribbelende, sudderende su-
cadelap.

"Volgens mij krijgen we bezoek",
schalde Arie terug zonder precies te
weten waar hij 't over had.

"Ik heb geen bel gehoord", conver
seerde Marie vanachter het fornuis
verder.

De buren van de belendende percelen
1,3 en 9 hadden evenmin de bel ge
hoord, maar daarentegen wel een
UFO in het luchtruim voorbij zien
trekken. Aanleiding daarvoor huis en
haard tijdelijk vaarwel te zeggen.
Buurman Ben van nr. 3, de man heeft
in het dagelijks leven iets met huizen
van doen, legde een geslaagde proeve
van bekwaamheid af toen hij, zonder
aarzeling en het minste voorbehoud,
diagnotiseerde dat het hier een zink en
loodplateau betrof, eens in funktie als
hoofddeksel van een dak.

Angstige ogen blikten collectief naar
boven. Bij de desbetreffende huiseige
naren bleek alles er evenwel nog op en
aan te zitten. "Het moet toch ergens
vandaan komen", piepte een der hui
zenbezitters die het geloof in een goe
de afloop vooralsnog niet wenste te
aanvaarden. "Laten we de achterkant
van de huizen ook eens bekijken",
luidde vervolgens zijn van juist inzicht
getuigende voorstel.

"Bingo", riep een leukerd, daarbij wij
zend op een onthoofde dakkapel toe
behorend aan de bewoners van nr. 7.
Marie, de jarige en Arie dus.
De expert onder ons nam poolshoogte
en betuigde tijdens de woeste expedi
tie van dakgoot naar aarde met welge
kozen woorden zijn oprechte deelne
ming aan de getroffenen.

Aangezien alle Soester loodgieters te
18.00 uur worden geacht voor de
maaltijd aan tafel te verschijnen werd
Arie gedwongen telefonische, op de
band opgenomen noodsignalen met
overslaande stem uit te zenden.
De Soesterbergsestraat 45, thuishaven
van "zink- en loodrederij" A.P. v.d.
Dijssel Zn., reageerde als eerste, be
loofde op korte termijn een reddings
team te sturen, maar moest dit zeer hu
mane voornemen door overmacht af
zeggen. Een storm met het karakter
van een orkaan houdt zelf Sinterklaas
op 5 december nog beneden, laat staan
werknemers die afhankelijk zijn van
polissen met kleine lettertjes-
"Als het huis er nog staat bent u mor
gen mijn eerste klant", luidde de ge
ruststellende en afrondende medede
ling van het telefoongesprek.
"In 1941 heeft het ook zo gestormd",
wist de nog altijd aanwezige jarige zich
te herinneren. "Mag het even iets an
ders zijn?, vroeg Arie op een toon die
net iets teveel zelfbeheersing verried.
Terwijl Arie de opgestoken commotie
met een bescheiden neutje trachtte
weg te spoelen, bracht Marie met stap-
voetse snelheid de 89-jarige naar veili
ger oorden.

"Dat wordt waken vannacht", stelde
ze na terugkeer met bezorgde stem
vast. "Laten we de paraplu's straks
maar naar de slaapkamer meenemen.
Dat waaibomenhout boven ons hoofd
is nooit bestand tegen dit weer. Dat
wordt lekken en soppen."

"Pompen of verzuipen zul je bedoe
len", schatte Arie na zijn tweede
neutje in.

De naar de slaapkamer getranspor
teerde paraplu's behoefden die nacht
niet in actie te komen. Marie's op
dracht, je kunstgebit vannacht niet in
het viskommetje dompelen anders ben
je in geval van nood de eerste tijd on
verstaanbaar, had Arie, zij 't met enige
tegenzin, opgevolgd. En toen werd het
wachten op de kommer en kwel die
niet zou komen. Alleen Marie voerde
die nacht het woord. Tot 04.00 uur in
formeerde ze om het kwartier of Arie
al nattigheid voelde en of Arie wist
hoe laat het was. Arie met z'n mond
voltanden reageerde telkens zeer at
tent.

Te 04.00 uur overtuigde Arie zijn part-

Oilily, de grote Nederlandse fabrikant
van kinderkleding, heeft dit najaar in
Nederland een opvallende en vooral
kleurige kinderbrillen-collectie geïn
troduceerd. Het is voor het eerst dat
een fabrikant een speciaal op kinderen
toegesneden brillencollectie presen
teert. Het uitgangspunt voor de ont
werpen is, zoals bij alle Oilily-produc-
ten, de belevingswereld van het kind.

De kinderbrillen zijn inmiddels door
de internationale beurzen en in de in
ternationale vakpers juichend ontvan
gen.

De collectie bestaat uit drie kunststof en
drie metalen modellen, die in verschil
lende kleuren en prints verkrijgbaar
zijn. In totaal zijn er 54 mogelijkheden
om uit te kiezen. Elk onderdeel van de
brillen is uitgevoerd in een eigen kleur
en een eigen vormgeving. Bovendien is
gebruik gemaakt van niet-giftige stof
fen eg js; de uitvqering van een uiterst
solide kwaliteit.

Met deze kindercollectie is een volko
men nieuwe manier van denken in de
internationale brillenwereld geïntrodu
ceerd. 'Weg met de kleurloosheid', zou
de slogan kunnen zijn voor de Oilily-
brillen. De Nederlandse kindermode-

effiriency

Steenhoffstraat 13
3764 BH Soest
Telefoon 02155 - 1 01 15

VERKOOP VAN

Datasafes
Inbouwkluizen
Kluizen
Brandkasten

ner over de kwaliteit van het waaibo
menhout en brak het verlossende stil
zwijgen aan.

Zo een telefoonbei een mens als mu
ziek in de oren kan klinken dan was
daarvan op 26 januari te 07.30 uur
sprake.

"We zijn er dus nog", constateerde
schipper v.d. Dijssel met opgewekte
stem. Mooi, dan zitten we over drie
kwartier bij u op het dak."

Met het boodschappenlijstje van de
schipper was Arie die morgen met een
slaperige kop de eerste klant van AM-
RO-Soest.

"Dakpannen, schoorsteen, houtwerk,
zink- en loodwerk zijn verdwenen of
beschadigd" meldde hij de verzeke
ringsjuffrouw.

Het lieve mens deed er niet moeilijke
over. "Beginnen maar", luidde het ad
vies.

Thuis gekomen had Arie nauwelijks
van zijn koffie geproefd, of de jarige
van de 25e wilde telefonisch inlichtin
gen hebben over de stand van zaken.
Halverwege de uiteenzetting werd
Arie onderbroken.

"Weet je waar ik vannacht ik bed aan
dacht?".

Arie wist 't niet, maar had zo zijn ver
moedens.

De andere kant vervolgde: "Vervol
gens mij hè hebben we in 1938, de ou
de Wilhelmina leefde toen nog, ook op
25 januari zo een weer gehad. Kan ook
in '37 zijn geweest, wat doet 't er toe,
maar het was in ieder geval nog erger
dan gisteren.

"Zullen we 't daar een andere keer
over hebben", stelde Arie voor.
"Dan doen we mijn verjaardag zeker
nog een keertje over", luidde de voor
barige veronderstelling aan de andere
kant.

"Ik dacht dat U uw verjaardag niet zo
op prijs stelde", stribbelde Arie tegen.
De verbinding leek na deze opmerking
even te zijn verbroken.

"Zondag ben ik toch bij jullie, dan
doen we het nog eens dunnetjes over",
besliste 1901.

"Alle hens aan dek, komende zon
dag", voorspelde Arie.

Marie's zorgelijke blik na deze mede
deling ontging hem niet.

ARIE WANDELAAR

fabrikant heeft wat dat betreft uiteraard
ook een naam op te houden in de inter
nationale modewereld.

Oilily is de eerste fabrikant die bij zijn
ontwerpen serieus rekening hield met
de belevingswereld van een kind. Vro
lijke knallende en tot dan toe voor 'on
mogelijk' gehouden kleurencombina
ties werden door de Oilily kindercollec
ties tot een normaal straatbeeld verhe
ven. Een schoenencollectie comple
teerde dit beeld.

Vrolijk en opvalllend
Wat Oilily echter stoorde was dat kin
deren gedwongen waren de kleurige
kleding te combineren met saaie, kleur
loze brillen. Ontwerpen die over het al
gemeen verkleinde uitvoeringen van de
collecties voor volwassenen zijn. In die
mening werden Oilily gesteund door de
Alkmaarse ontwerper Niko Hoebe.
Deze toog enthousiast aan het werk:
'Het uitgangspunt voor de kindercol
lectie is dat kinderen het fijn moeten
kunnen vinden om een bril te dragen.
Dat bereik je niet door de brillen zo on
opvallend mogelijk uit te voeren. Ou
ders hebben nogal eens de neiging om
een kinderbril op een dergelijke manier
te bejegenen. Dat is een defensieve
houding. Met de Oilily-brillen gaan we
juist in het offensief. Een vrolijke, op
vallende bril past veel beter bij een kind

AL 25 JAAR
B1EN VOOR EEN

Korte Brinkweg 36 - Soest
Telefoon 02155 - 1 62 15

en wordt zo eerder een onderdeel van
zijn of haar persoonlijkheid'.

Naast de reeds bekende wisselbril voor
de kinderen en de bestaande merken
zoals Rodenstock, Tann's, Naf Naf is
deze nieuwe collectie kinderbrillen een
uitstekende aanvulling op het grote as
sortiment kinderbrillen, waarvan Van
Essen Brilmode voor Soest wat betreft
de collectie Oilily de alleenverkoop
heeft.

Kleurrijke brillen passen is echt leuk.
Voor een deskundig en objectief advies
kan men bij Van Essen Brilmode altijd
terecht.

Met ingang van 1 november 1989 is een
nieuw paspoort ingevoerd. Een en an
der houdt in dat de oude paspoorten
(zwarte model) niet meer verlengd kun
nen worden.

Voor een nieuw paspoort zijn naast de
leges en eventuele toestemming voor
minderjaren c.q. de bijschrijving van
kinderen tot 12 jaar dus ook 2 recente
pasfoto's (zwart/wit) nodig. Aan de
geldigheidsduur van ae oude paspoor
ten verandert niets.

Tevens is in 1990 het zgn. winter- en zo-
mertarief afgeschaft. Dit houdt in dat de
paspoorten het gehele jaar evenveel
kosten. De noodzaak om voor 1 april
een nieuw paspoort aan te vragen is ver
vallen.

Met ingang van 1 februari zijn tevens de
kosten van reisdocumenten verlaagd.
Een nieuw paspoort kost nu f 75,-. Een
paspoort voor een persoon tot 16 jaar
kost nu f 38,-. Toeristenkaarten voor
meerdeijarigen en minderjarigen kos
ten nu resp. f 35,25 en f 14,50.

Tevens zijn de leges voor aanvraag van
een rijbewijs verlaagd tot f31,-.

Ook de PvdA-fractie heeft vorige
week alsnog een aantal kritische kant
tekeningen gemaakt bij de uit de hand
gelopen aanbesteding van de aanleg
van de raadhnistuin aan de Dalweg.
Fractielid Wil Stekelenburg heeft het
College van B. W. een aantal vragen
voorgelegd over de begroting die tuin
architect Bob van der Vliet had inge
diend.

De WD heeft Van der Vliet al eerder
geconfronteerd met uitspraken zijner
zijds, waaruit blijkt dat hij zich met de
door hem gewraakte wijze van aanbe
steding eerder geheel kon verenigen. In
de laatste vergadering van de commis
sie Nieuwbouw Gemeentehuis verweet
hij de raadsleden echter dat de forse
overschrijding van de begroting mede
daaraan te wijten was, en dat hem geen
blaam trof.

Stekelenburg vraagt het College nu een
nadere uitleg van Van der Vliets bewe-,

ring, dat de begroting van zijn ontwerp
was gecontroleerd door het externe ad
viesbureau ABC en door gemeentelijke
diensten, en door hen als reëel werd be
schouwd.

"Controleerde ABC inderdaad de be
groting. En welke gemeentelijke dien
sten deden dat ook?" wil Stekelenburg
weten, evenals wie daartoe opdracht
gaf en wie ABC daarvoor betaalde. Ze
wenst ook te weten waar die kosten dan
wel zijn terug te vinden en vraagt verder
om de controlerapporten, die kennelijk
niemand heeft gezien.

Het PvdA-raadslid wil ook vernemen
of Van der Vliets bewering, dat het ter
rein niet deugdelijk was uitgezet - zodat
er enkele bomen moesten verdwijnen -
wel juist is. "Blijft Van der Vliet niet
volledig verantwoordelijk voor de reali
teitswaarde van zijn begroting?" klinkt
het retorisch.

Dierenpark Amersfoort heeft de jaren
tachtig afgesloten met een recordjaar.
Maar liefst 319,242 bezoekers passeer
den in 1989 de kassa's, ruim 60.000
meer dan in 1988. Ook de abonnemen
ten-verkoop verliep zeer goed: in okto
ber werd de koper van het 15.000ste
abonnement feestelijk welkom gehe
ten. In totaal werden er 16.000 abonne
menten verkocht.

De aanzienlijke stijging is mede te dan
ken aan de in oktober 1988 geopende
Ark van Amersfoort. De belangrijkste
publiekstrekker was (en is) echter Jula,
de kleinste olifant van Nederland. Zij
nam op 5 juni 1989 samen met haar
moeder Win Thida haar intrek in het
nieuwe olifanten verblijf.

Ook voor 1990 zijn er volop plannen: in
het voorjaar zal een nieuwe speelgele-
genheid voor de kinderen worden aan
gelegd achter de Ark van Amersfoort.
Verder staat de renovatie van diverse
dierverblijven op het programma.
Om alle positieve ontwikkelingen
kracht bij te zetten, heeft Dierenpark
Amersfoort een nieuwe huisstijl inge
voerd. Er is afscheid genomen van de
bekende staande beer met jongen.
Twee nieuwe beren (opnieuw een moe
der met haar jong) zullen voortaan het
logo vormen van Dierenpark Amers
foort.

Tenslotte: het eerste dier van de jaren
negentig is geboren op 1 januari j.1.Het
is het tweede jong van chimpansee Syl-
via en zij heet Sanne. Sanne en alle an
dere dieren zijn dagelijks te bewonde
ren, ook in de wintermaanden.

Zaterdag 27 januari jl. was al weer de
derde zaterdag dit jaar dat het oude
politiebureau was geopend voor het
inleveren van pakketten voor Kozle.
Vertrouwde gezichten hebben de
weg al gevonden naar het oude bu
reau. Men brengt niet altijd een hele
doos tegelijk met goederen. Men ziet
meer en meer dat mensen bij de
boodschappen die zij doen tegelijk
een aantal boodschappen voor Koz
le doen. Die brengt men dan naar het
oude politiebureau, waar medewer
kers van de stichting Jumelage ze
verpakken.

Vol is de eerste wagen nog niet. Wel
hebben alle warme bakkers in Soest
voor een groot aantal balen meel ge
zorgd. Bestuur en medewerkers van
de stichting hebben het meel keurig
verpakt in kleinere hoeveelheden en
in de pakketten gedaan.

Maar er is nog meer nodig! Als elke
Soester maar één boodschap meer
doet is de wagen zó vol en vertrekt
het eerste grote voedseltransport
naar Kozle. Stelt U zich eens voor:
van elke Soester (en dat zijn er meer
dan 40.000) een boodschap als een
pakje margarine, pak koffie, zuid
vruchten, fles bakolie, groentecon-
serven, etc.

Van de grote bedrijven die zijn bena
derd is nog geen reaktie ontvangen.
Wel dus van de warme bakkers uit
Soest. Maar 'Help de Polen de win
ter door' moet niet afhankelijk zijn
van de grote bedrijven.

De mensen in Soest maken de aktie
zélf een sukses.

Nog effies en dan is 't weer zo ver. Dan
haal ik m 'n boerekiel weer uit de kast en
trek ik met mijn dame naar onze geboor
testad Eindhoven om in ieder geval één
avond carnaval te vieren. Dan begin ik
in m 'n ouwe stamkroeg, waar ik vroeger
met Mieke waarmee ik later ben ge
trouwd) voor op de stang met fiets en al
binnen reed. Dat café is tijdens de leut-
dagen stampend vol en elk jaar kom ik
daar een paar prominenten uit het Gooi
tegen die, gek genoeg, in dat tentje aan
hun kroegentocht beginnen. Harry van
Hoof, maar die woont in Eindhoven,
da's niet zo moeilijk, maar ook Eric de
Zwart, Adje Bouman, Will Hoebee en
nog wat van die feestneuzen.

Harry en ik hebben dertig jaar geleden
de Rockets opgericht en zijn jarenlang
met elkaar opgetrokken. Een jaar of
vijftien geleden ben ik met hem carnaval
gaan vieren. Hij is een notoire innemer
en zo halverwege de avond was ik 'm
kwijt. Dat was in een gigantische hal en
ik vond hem eindelijk in een hoekje, zit
tend op de grond, leunend tegen de
muur: total loss. Er was geen beweging
meer in hem te krijgen en ik wist me geen
raad. Wat ik ook riep, hij lag daar onge
geneerd te ronken. Nu was ik vroeger, als
leider van de band, gewend om constant
achter de rest aan te zitten. Vooral in de
pauzes, om de jongens weer op tijd aan 't
spelen te krijgen. Toen ik na vijf minuten
vergeefs roepen daar voor Harry stond,
dacht ik daar ineens aan. Ik boog me
voorover en riep plotseling in zijn oor:

Installatiebedrijf
j. cornelisse bv.

Tel. [phone]

Een 17-jarige bromfietser belandde vo
rige week in de sloot naast de Wiekslo-
terweg, toen hij door een tegemoetko
mende auto van de weg werd gedrukt.
Dat gebeurde op een wegversmalling.
De jongeman haalde een nat pak en de
brommer liep schade op. De automobi
list reed zonder te stoppen door.

In een kelderbox aan de Smitsweg werd
in het weekeinde ingebroken. De buit
bestond uit een bromfiets, een fiets, en
kele bromfietshelmen en wat gereed
schap. De eigenaar, een 56-jarige Soes
ter, deed aangifte bij de politie.

De Beckeringhstraat was gisteren de hele dag afgesloten vooreen opvallende klus.
Op de hoek van de Krommeweg wordt het nieuwe hoofdkantoor van de Esra Groep
N. V. gebouwd. Een 150 ton zware mobiele kraan, met een arm van 40 meter, kwam
eraan te pas om 40 elementen, elk 5 ton zwaar, op hun plaats te zetten. De elementen
werden op de vloer van de parkeergarage geplaatst, waarin zo'n 390 kubieke meter
beton is verwerkt en 30.000 kg staal. Al met al dus inderdaad: zwaar werk.
Het nieuwe kantoorgebouw krijgt een oppervlakte van 1500 vierkante meter. Bij de
bouw zijn vooral Soester bedrijven betrokken: architectenbureau Raatjes van Zee
land, ingenieursbureau Vis, bouwbedrijf V.d. Hengelen installatiebedrijf Cornelis-
seFoto: Goos van der Wilt.

Op zondag 4 februari a.s. viert het
Groot Gaesbeeker Gilde of Sint Aech-
ten Schuttersgilde van Soest het feest
van de patrones van het gilde. Dit zal
gebeuren tezamen met de parochiege
meenschap van Soest-Midden met een
Eucharistieviering in de Petrus en Pau
luskerk.

De viering begint om 10.30 uur en zal
worden gecelebreerd door gildepastor
G.J. van der Beek. Aan deze viering
zullen ook medewerking verlenen het
parochieel zangkoor St. Caecilia, die de
mis van Jos Zangl ten gehore zal bren
gen, en het tamboer-, hoornblazer-,
vendel- en schutterskorps van het
Groot Gaesbeeker Gilde.

Tijdens de viering zullen ook kinderen
van 3 gildeleden worden gedoopt, t.w.
Thomas van Steen, zoon van het ko
ningspaar Jan en Germa van Steen, en
Madeion van Hal en Michael John
Brouwer.

Aan het einde van de viering zal pastoor
G.J. van der Beek officieel worden
geïnstalleerd als gildepastor en is er de
gebruikelijke vendelhulde op het Kerk
plein.

Na afloop is er een gezellig samenzijn
georganiseerd in 'Huize Sint Joseph',
Steenhoffstraat 46, waar het Museum
Oud-Soest is gevestigd en de Vereni
ging Artishock zijn domicilie heeft.

"Harry, kom op jongen. We moeten de
bühne op! De mensen staan te wachten.
Kom overeind, we moeten spelen!" En
zie, die woorden hadden hun magische
werking nog niet verloren. Hij deed zijn
ogen open en kwam zuchtend en steu
nend overeind. We zijn natuurlijk linea
recta naar de bar gegaan...

De laatste jaren zat de klad in het carna-
valsgebeuren. De mensen deden blijk
baar liever andere dingen of gingen en
masse op wintersport. Je kon dat merken
aan het aantal carnavalsplaten dat uit
kwam en vooral aan het gering succes
daarvan. Dit jaar is dat anders, dus dat
belooft een ouwerwetse vastenavondvie
ring te worden. Er zijn heel veel gram
mofoonplaten verschenen met meezin
gers en een hoop daarvan zijn al een hit
of worden 't. Wat denk je van het volgen
de rijtje; "Rome, we komenen "ik zie
een pils" van de Havenzangers; "Het is
hier binnen beter als buiten" van de
Deurzakkers (moet dat trouwens niet
"beter dan buiten zijn "Op de deksel
van de jampot" van Pierre Kartner: "En
nou die hendjes de lucht in van Van Al
les We voor mij de leukste meezinger dit
jaar): "Wij doen straks zelf 't licht wel
uit" van Sus 5: "Wij gaan door tot mid
den in de nacht" van Dennie Christian:
"Doet "iet 't of doet 'ie 'tniet" van Fran-
kie Boy en "Er valt een traan in m'n
bier" van Nico Haak.

Een heel rijtje. Overigens heb ik met Ni
co nog een top-avontuur beleefd. Dat zat
zo.

In het begin van de jaren zeventig bracht
platenmaatschappij Phonogram elk
jaar twee LP's uit met daarop de belang
rijkste carnavalskrakers van dat jaar
Om de verkopers en verkoopsters in de
diverse platenwinkels extra te motive
ren, gaf de platenfirma enkele weken
voor carnaval een daverend feest in zaal
't Blaau w Boerke in Best en op die avond
traden ook alle belangrijke artiesten op
die op die platen voorkwamen. Nico
Haak was er en ook het duo De Twee
Pinten. Joep Peters maakt(e) deel uit
van het duo dat steevast gekleed was in
boerekiel, met twee reusachtige katoe
nen handen bengelend op hun buik en
Joep had nog een alpino-petje op.
Wat maar weinigen wisten was, dat Joep
een uit de kluiten gewassen toupet droeg,
waaraan hij. met wat schuifspelden z'n
alpino-petje had vastgemaakt. Nico,
Joep en ik stonden op een gegeven ogen -
blik bij de bar toen Nico vroeg wat wij
wilden drinken. "Pils natuurlijk", rie
pen wij in koor en Haak draaide zich om
naar de toog om drie van die gouden jon -
gens te bestellen. Op dat moment zette
het orkest de pojonaise in en kwam de
hele hossende meute onze richting uit.
Nu zijn er altijd van die vervelende men
sen, vooral als ze een slok op hebben, die
aan "bekende Nederlanders" willen
peuteren en als die "bekende" een petje
of zo op heeft, dat van zijn of haar kop
willen trekken. In de meute liep óók zo 'n
peuter- en trek-type; een meisje van een
jaar of twintig. Toen ze, in colonne,
voorbij Joep kwam, trok ze het alpino
petje van diens hoofd. Maar niet alleen
het petje maar óók de toupet. De zanger
van de Pinten stond daar met een hoofd
als een biljartbal verstijfd naast mij toen
op hetzelfde ogenblik Nico, met drie
glazen bier in z 'n handen, zich naar ons
toedraaide. "Hier Peer", zei hij, mij m 'n
glasgevend en toen "maar waar is Joep
gebleven?" Die stond pal voor zijn neus
maar Haak herkende 'm niet...

Inmiddels was dat meisje een paar meter
verder er achter gekomen dat ze met dat
petje een complete scalp had meegeno
men, ze schrok zich rot en rende met het
geheel weer op Joep af. Ze plantte alles
zo maar schots en scheef op diens hoofd.
Nico knipperde even met z 'n ogen en zei
een seconde later de historische woor
den: "Ah, daar ben je weer", en drukte
de, nog steeds verstijfde, zanger z 'n glas
hier in de handen. Het was een rampza
lige scène voor Joep, natuurlijk, maar
het heeft me een kwartier gekost om
weer bij te komen...

Ook John Woodhouse heeft eens een
opmerkelijk carnavalsoptreden meege
maakt. Hij trad op met zijn "Magie" ac
cordeon; zijn harmonica had hij elec-
trisch gemaakt. Via elementen in zijn in -
strumenten werd het geluid versterkt en
daarvoor had hij een speciaal kastje la
ten maken van zo 'n zestig centimeter in
't vierkant. Daaronder had hij wieltjes
laten zetten en op de bühne ging hij daar
op zitten en speelde op zijn accordeon
z'n liedjes. Tijdens een carnaval trad hij
op in De Ster in Nieuwcuyck, een zaal
met een heel groot podium.

"Dat wordt sjouwen met die appara
tuur", dacht John hardop. "Ik heb een
idee", zei een lid van het orkest, dat daar
ook optrad "als jij nou op die kast van je
gaat zitten, duwen wij je zachtjes het to
neel op als je aangekondigd wordt. "Een
prima voorstel. John zette zich op het ge
vaarte en toen hij de speaker hoorde zeg
gen "En nu dames en heren, hier is John
Woodhouse", riep hij "Ja", waarna de
jongens van het orkest hem een goede zet
gaven. Als Woodhouse voor publiek
stond, zette hij zijn gezicht in een inne
mende glimlach. Zo ook nu. Hij rolde al
spelend en grijnzend het toneel op. Maar
de jongens hadden wat té enthousiast ge
duwd en met een behoorlijke vaart rolde
de kast mét de spelende en grijnzend
John er aan de andere kant weer af en
kwam met veel geraas tussen allerlei
troep tot stilstand...

Het duurde een kwartier voordat hij weer
in staat was te spelen, met grijns. Maar
hij had die avond wél de show gestolen!

Peter Koelewijn