Verdwenen
Soest
Meningen
ÉL van lezt
'Daar komt de (Regentuuter)bruid!'
'Ik ben er helemaal klaar voor!'
Arie Wandelaar op
het verkeerde spoor
De kleine winkelier
Bromfiets weg
Wereldrecordpoging aerobic lesgeven van Physical's Anita Hardeman
Auto-inbraken
Vrouwen in overgang
helpen elkaar
Museum Oud Soest
Fotogeniek van kop tot staart
Verdwenen Soest hervonden
WOENSDAG 3 OKTOBER 1990
SOESTER COURANT
PAGINA 19
Spelregels: Alleen brieven van maxi
maal 250 woorden, die betrekking
hebben op Soest, worden geplaatst.
Anonieme brieven of brieven onder
pseudoniem worden geweigerd.
De redaktle behoudt zich het recht
voor brieven zonder opgaaf van re-
denerv In te korten of te weigeren.
Plaatsing houdt niet in dat de redak
tle met de inhoud instemt.
De SWOS, Stichting Welzijn Ouderen
Soest, is een organisatie die o.a. reeds
vele jaren zich inzet om de ouderen in
Soest in de gelegenheid te stellen deel te
nemen aan cursussen en diverse activi
teiten. Het uitgebreide programma, dat
mogelijkheden biedt voor iedere oude
re in Soest, wordt ieder jaar "huis-aan-
huis" verspreid in een keurig overzich
telijk boekwerkje. Veel van de inhoud is
de laatste jaren beproefd en wordt door
vele ouderen zeer op prijs gesteld.
Niet ieder onderdeel is even geliefd,
maar een ieder kan er toch wel "uitpluk
ken" wat hij geschikt acht. Doelstelling
van dit programma is dan ook de oude
re mens uit z'n stoel voor de haard te ha
len. Bij de samenstelling van het pro
gramma wordt dankbaar gebruik ge
maakt van wat Wandelaar noemt "een
bepaalde welzijnswerker, die de indruk
wekt met een proeftijd op senioren te
zijn losgelaten".
Ook bij Arie Wandelaar was zo'n pro
grammaboekje in de bus gestopt. Op
een bepaald moment ging hij erin bla
deren en toen fronste hij z'n wenkbrau
wen. Hoe verder hij bladerde, hoe snel
ler zijn bloed ging lopen en zijn agressie
kwam op een gegeven moment zelfs op
"kookpunt".
Vooral toen hij las over "koersbal" (dat
zelfs was overgewaaid); geheugentrai
ning (daar kon hij helemaal geen goed
woord voor over hebben) en dan nog
zelfverdediging voor vrouwen van
55+". Hierna ging hij helemaal uit z'n
bol.
In zijn column in de Soester Courant
maakte hij dan ook duidelijk dat het
toch wel "van de gekke" moest zijn om
deze cursussen te organiseren. Dat zijn
woordkeus en toon platvoers waren kon
hem niet deren.
Een van de oudere mensen, die dit
"minderwaardig" artikel las, maakte de
opmerking dat het haar deed denken
aan de NSB-propaganda in de 2e we
reldoorlog tegen de Joden. "Die man
snapt niet dat er mensen zijn, die andere
liefhebberijen hebben dan Arie Wan
delaar. Het is in één woord schandelijk
om zó over ouderen mensen en hun aar
digheden te schrijven."
Toch laten we ons niet uit het veld slaan
en gaan we rustig door ondanks deze
negatieve inbreng.
Ik raad Arie Wandelaar dan ook aan:
Poets je schoenen nog eens goed en ga
een lange wandeling door de polder
maken, zodat een frisse bries je hoofd
wat kan afkoelen en let vooral op datje
wel de juiste weg bewandelt. Veel suc
ces P. Tulp.
Oh, ja. 's avonds in bed zegt ik tegen m'n
vriend, die naast me ligt: ik denk dat
Arie bij het lezen van de advertentie van
de uitvaartvereniging en de opmerking
over de cursus euthanasie, waarbij hij
rode vlakken in z'n nek kreeg, terug
moest denken aan een voetreis naar Ro
me. Hij zegt tegen mij: "Nou, en wat
zou dat dan, waarna ik hem aankijk en
hem antwoord: "Denk daar nu. maar
eens goed over na." Hierna draai ik me
om en zeg: "Slaap lekker."
Ik heb dit geschreven met veel plezier
voor de steeds meer kostbare kleine
winkelier.
Lieve medebewoners van 't Hart
het wordt toch wel 'n bittere smart.
De kleine winkels, ze hebben bijna geen
kans meer van bestaan
als zoveel mensen naar de grootwinkel
bedrijven gaan.
Het valt ons nu al te betreuren
met zoveel gesloten winkeldeuren.
Zij zijn haast niet meer in tel
maar realiseert u zich wel.
Dat eens valt ook voor hen 't doek
en is er geen kleine man meer op de
hoek.
'n Beetje persoonlijkheid, 'n praatje, wij
kunnen het aan hen kwijt
want in de supermarkten is hiervoor
geen tijd.
Weet u dit alles nog te waarderen
en zullen wij hopen dat zij het nog 'n
poosje proberen.
Ze zijn er nu nog
en laten we er zuinig op zijn, toch.
Altijd 'n vriendelijk gezicht en nog tijd
voor hun klanten
en mensen, zie het van twee kanten.
Laten we niet wachten tot het te laat is
want dan pas komt het gemis
Op slechts 'n enkeling of enkele klanten
kunnen zij niet bouwen
maar laten we met z'n alle proberen de
kleine winkels aan te houden.
Bewoonster van 't Hart
mevr. J. v. d. Deysel
Een 18-jarige Soesterse meldde de poli
tie in het weekeinde de diefstal van zijn
bromfiets. Die had hij gestald aan de
achterzijde van een supermarkt aan de
Smitshof. Vermoedelijk heeft de dader
het slot doorgeknipt.
Aan het begin van deze eeuw telde
Nederland zo'n vijf miljoen inwo
ners - nu zijn het er ruim drie maal
zoveel.
Voor de gemeente Soest was de groei
nog veel sterker: van rond 5000 in
woners in 1900 tot over de 40.000
nu.
Veel van wat toen landbouwgrond
was, of woeste grond, is inmiddels in
de bebouwde kom komen te liggen.
Vergezichten zijn verdwenen, maar
ook veel van de woningen van toen
staan er niet meer, om van de men
sen van toen - die toch óók een bepa
lend deel van het dorp waren - nog
niet spreken.
Museum Oud Soest aan de Steen-
hoffstraat stelt regelmatig voorwer
pen uit voorbije tijden ten toon, heeft
meestal ook speciale exposities.
Prentencabinet/Foto Astra bezit
een grote verzameling foto's van het
vroegere Soest, en ook het gemeen
te-archief heeft tot doel de herinne
ring aan het verleden niet verloren te
doen gaan. Met name de foto's van
deze drie instellingen geven een tref
fend beeld van hoe het er hier vroe
ger uit zag. Helaas blijkt echter bij in
ventarisatie van de foto's, dat niet al
tijd precies bekend is wat de foto
voorstelt.Door publikatie in de
Soester Courant willen we de hulp
van de lezers inroepen de ontbreken
de gegevens aan te vullen. Daarom
zal de komende weken steeds een
oude Soester foto op deze plek wor
den afgedrukt, met wat er (eventu
eel) over bekend is, in de hoop dat er
lezers zijn die er meer licht over kun
nen laten schijnen. Voor de toe
komst zal het ook mogelijk zijn dat
lezers foto's opsturen waarvan ze
niet zeker zijn waar het precies om
gaat.Uiteraard zal in een volgende
editie bekend worden gemaakt wel
ke informatie er bij de Soester Cou
rant is binnengekomen.
Ditmaal een wat jongere foto, iets
dat er uitziet als een vuilstortplaats.
Kan het aan de Nieuweweg zijn ge
weest? Er moeten naar onze schat
ting vele lezers zijn die nog herinne
ring hebben aan dit gebeuren, mis
schien weet iemand ook nog wel de
naam van de man die op de foto aan
het werk is. Waar was het precies en
in welke periode kan de foto zijn ge
nomen?
Als steeds zijn we heel benieuwd
naar wat er nog aan herinnering
leeft aan dit stukje "verdwenen
Soest"!
...brillen onder elkaar
99Wie niet zonder
bril kan,
kan ook niet
zonder
reservebril.99
Van Weedestraat 87 - Soest - Telefoon 02155 -1 71 20
99Als ik een
ongeluk krijg,
wie vervangt
mij dan?99
Groot feest, afgelopen vrijdag op de Regentuuter aan de
Weegbreestraat. Juf Margariet Noortman trouwde met haar
uitverkorene Theo Groenhuijsen en natuurlijk werd de school
daarbij niet overgeslagen. Voordat bruid en bruidegom elkaar
in het A mersfoortse stadhuis het jawoord gaven gingen ze - in
volledige "uitmonstering - even langs de school. Daar werden
ze onthaald op een prachtig lied en een aantal cadeaus, waar-
Lezers die de ontbrekende infor
matie over de foto hebben, gezich
ten herkennen worden uitgeno
digd ons dat te laten weten, onder
het motto "Verdwenen Soest",
Soester Courant, Postbus 57,3760
AB Soest. Bij voorbaat dank voor
de medewerking!
Foto: Goos van der Wilt.
onder twee grote planten voor de tuin van het nieuwe huis.
Verder werd Juf Margariet rijkelijk bedacht met pinguïns, want
die spaart ze. Ze kreeg ze in alle maten en soorten: tekeningen,
beeldjes, poppetjes. Uiteraard deelden de Regentuutertjes vol
op mee in het geluk en de tractaties van het bruidspaar, dat in
Hoogland is gaan wonen.
De meesten van ons zijn na één uurtje
al doodmoe. Sommigen geven het na
alleen maar kijken al op. Voor Anita
Hardeman van sportstudio Physical is
één uurtje aerobic echter kinderspel.
Zij zal in het weekend van 6 en 7 okto
ber een aanval doen op het wereldre
cord aerobic lesgeven. Maar liefst der
tig uur lang zal zij achter elkaar aan
een wisselende groep dansers het goe
de voorbeeld geven. Het vooruitzicht
dertig uur superactief te moeten zijn
schrikt haar geenzins af: "Ik ben er
klaar voor," aldus de sympathieke
Soesterse.
De 24-jarige Anita Hardeman is nu zes
jaar intensief met de sport aerobic be
zig, waarvan de laatste vijfjaar ook als
lerares. In januari werd het idee geop
perd om tijdens de Open Dag een aan
val te doen op het wereldrecord aerobic
lesgeven. Een idee dat door Anita di
rect met veel enthousiasme werd be
groet. Geen wonder: zij was het die drie
jaar geleden het record heeft 'uitgevon
den'! Anita: "Ik werkte toendertijd in
een sportschool in Zeist. Als openings
stunt bedacht ik het record. Toen heb ik
acht uur achter elkaar lesgegeven. Het
idee was om net zolang lés te geven als
een toptriatleet over de triathlon doet."
De recordpoging werd een groot succes
en kreeg overal in de wereld navolging.
Inmiddels staat het wereldrecord op
naam van Martine Silvana uit Leusden.
Zij heeft 27 uur onophoudelijk les ge
geven. Aan Anita nu de zware taak het
record, dat officieel is opgenomen in het
Guiness Book of Records, weer op ei
gen naam te zetten.
Voorbereidingen
"Ik ben de afgelopen twee maanden in
tensief bezig geweest met de voorberei
ding van de recordpoging," vertelt Ani
ta Hardeman. "Ik ben eerst meer gaan
trainen, maar dat was geen succes. Om
dat ik al zo intensief bezig ben met sport
- naast zestien uur per week aerobic les
geven fiets ik veel - was dat een te grote
belasting. Als je geen conditie hebt is
het iets anders, maar de mijne was al
goed. Vandaar dat ik snel met die extra
trainingen ben gestopt." Wat zij wel
deed, was een bezoek brengen aan het
voedingslaboratorium van Wim Jenne,
die veel topsporters begeleidt. Anita:
"Ik moest nauwkeurig bijhouden wat
en hoeveel ik at. Wim Jenne analiseerde
die lijst." Ze lacht: "Nou, daar klopte
dus geen bal van! Ik kreeg veel te veel ei
witten binnen en veel te weinig koolhy
draten. Het gevolg daarvan was dat,
wanneer ik 's ochtends les gaf, ik 's mid
dags doodmoe was. Ik kreeg een spe
ciaal dieet voorgeschreven, waarbij ik 's
ochtends alleen vers fruit mocht eten, 's
middags brood met notenpasta's, min
der vlees en alleen volkorenprodukten
zoals bruine rijst en macaroni. Verder
zo min mogelijk suiker, geen chips,
maar ik mocht wel lekker veel noten
eten. Bovendien heb ik een vitamine-
en mineralenkuur gekregen. Alcohol
drinken en roken heb ik nooit gedaan,
dus daar hoefde niets aan te verande
ren. Ik voel me nu echt beter dan ooit. Ik
ga ook na de recordpoging zeker door
met deze manier van eten," vertelt Ani
ta. Juist omdat ze zich zo goed voelt bij
deze manier van leven, heeft ze geen
zins het idee concessies te moeten doen
voor het record.
Guiness Book of Records
Op zaterdag 6 oktober om 10.00 uur
precies is het dan zover. Dan gaat Anita
Hardeman van start in een poging het
wereldrecord van 27 uur te verbrijzelen.
Of vertegenwoordigers van het Guiness
Book of Records aanwezig zullen zijn is
niet bekend. Anita: "Ze kondigen hun
komst nooit van te voren aan. De vorige
keer waren ze er wel, dus je weet het
maar nooit." Zelfheeft ze een aantal on
afhankelijke juryleden aan moeten wij
zen, die de gang van zaken controleren.
Deze lossen elkaar af, "want," zegt Ani
ta Hardeman, "je kunt moeilijk van ie
mand verwachten dat hij dertig uur op
een stoeltje blijft zitten kijken." Eige
naar van sportstudio Physical Ron
Gleijm heeft er werkelijk alles aan ge
daan om de eerlijkheid van de poging te
waarborgen. Gleijm heeft zelfs doping
controle aangevraagd. Een team van
verzorgers zal Anita bijstaan. Naast de
medewerkers van Physical, die natuur
lijk mee zullen springen, is er de vaste
fysiotherapeute van Anita, Josette Lub-
bers. "Zij kent mij door en door. Stel dat
het niet meer zou gaan, dan laat zij me
direct stoppen. Ik heb na ieder uur vijf
minuten' pauze. Dat mag ik opsparen tot
maximaal een kwartier. In die tijd kan
Josette me masseren en controleren.
Bovendien heb ik dan gelegenheid om
wat te eten." Dat eten zal vooral bestaan
uit vloeibare voeding en papjes. Even
tueel wat bruine rijst of macaroni bij er
ge trek. "Kleine hapjes hoor, echt geen
hele maaltijden. Maar dertig uur niet
eten is niet te doen."
Tien pakjes
Een groot deel van de sportstudio zal
ingericht zijn met alles wat Anita in die
dertig uur nodig kan hebben. Er liggen
tien schone aerobic-pakjes klaar, sta-
péls handdoeken, zodat ze zich na ie
dere drie uur even snel kan douchen en
verkleden. Er staan grote bussen met
vloeibare sportvoeding klaar, liters
vocht, kleine hapjes voor tussendoor,
twee paar schoenen om haar voeten af
wisseling te geven, een massagetafel,
apparatuur voor eventuele fysiothera
pie, spullen om met name de blessure-
gevoelige schenen in te tapen, een stop
watch ("Alles gaat op de seconde.") en
veel, veel bandjes met muziek. Anita
zegt daarover: "Muziek is één van de
meest belangrijke factoren in het slagen
van de poging. Als ik lekkere muziek
hoor, krijg ik daar een oppepper van, op
vervelende muziek kan ik niet dansen.
Ik heb alle bandjes zelf opgenomen met
mijn muziek. Er zit één topbandje bij.
Om mij door een dieptepunt te slepen
of voor in de finale. Ik moet er niet aan
denken dertig uur op rotmuziek te moe
ten dansen!"
Over de mogelijkheid dat de poging wel
eens niet zou kunnen lukken, wil de
vastbesloten aerobic-lerares niets ho
ren. "Ik ben er van overtuigd dat het
gaat lukken. Ik voel me fantastisch en
sta echt te popelen. Als ze nu tegen me
zouden zeggen, 'Anita,je moet overeen
uurtje, dan zou ik het prima vinden. Ik
ben er echt helemaal klaar voor."
De aanval op het wereldrecord aerobic
Foto: Goos van der Wilt.
lesgeven begint zaterdag 6 oktober om
10.00 uur in sportstudio Physical aan de
Steenhoffstraat. Als alles goed gaat is
op zondag 7 oktober om 16.00 uur het
record verbroken. In die tussentijd zijn
belangstellenden van harte welkom,
niet in de laatste plaats om Anita Har
deman te motiveren door met haar mee
te springen. Zij wil minimaal iedere les
tien dansers voor zich hebben staan.
Dus wie in de nacht van zaterdag op
zondag eens iets heel anders wil doen...
In de nacht van dinsdag op woensdag
werden drie auto-eigenaren de dupe
van een auto-inbreker. Op de Veenbes
straat werd in twee auto's ingebroken.
Uit de eerste auto nam de dader niets
mee. Een straatgenoot was minder ge
lukkig. De inbreker nam uit zijn auto de
autoradio mee. Dit overkwam ook een
man op de Valeriaanstraat. Alledrie de
auto's liepen schade op, doordat een zij
raampje was ingeslagen.
V'do is een zelfhulporganisatie van
vrouwen boven de veertig. Zij probeert
deze vrouwen te heipen hun plaats in
de maatschappij te verbeteren en de
kwaliteit van haar leven te verhogen.
De basis van het Vidowerk zijn praat
groepen. Daar ontmoeten vrouwen
leeftijdgenoten en vinden daar een ge
duldig oor. Vrouwen van boven de
veertig krijgen in veel gevallen te maken
met problemen met de overgang. Vido
gaat uit van het principe dat praten met
en luisteren naar 'lotgenoten' motive
rend en opbeurend kan werken. Samen
met het Baarns Vrouwen Overleg start
Vido op woensdag 10 oktober een
praatgroep, wanneer er voldoende be
langstelling is. Wie meer informatie wil
of belangstelling heeft om deel te ne
men aan de praatgroep, kan contact op
nemen met Cobi Bron, tel. 02155 -
20790.
UIT ONZE VEELZEGGENDE KOLLEKTIE
Dierenspeciaalzaak Langhout aan de
Burg. Grothestraat heeft het wel gewe
ten. Op woensdagmiddag was het een
drukte van jewelste. Hond en baas, baas
en hond wie met wie?) bleven met veel
geduld in de rij wachten tot zij naar bin
nen mochten om door de vakfotograaf
Foto: Goos van der Wilt.
professioneel op de foto gezet te worden.
Honden van oliesoorten en maten blaf
ten in alle toonaarden die de hondentaal
rijk is. Ondanks de grote drukte verliep
de fotosessie soepel. Honden en bazen
hebben zich keurig gedragen.
De foto van Meubeltransport en Auto
besteldienst Wed. D. Haks, zo weten we
nu, is inderdaad in de twintiger jaren
gemaakt. We weten dat van de klein
zoon van de oprichter, de heer J.G.
Haks, en de heer Haks vertelde ons nog
veel meer.
Zijn grootvader, Daniël Haks begon in
1899 een stalhouderij aan de Burg.
Grothestraat, hoek Heuvelweg, het
pand dat ook op de foto is te zien. Al
gauw ging Haks ook "trouw- en rouw-
rijden" en hij zorgde ook meubeltrans
port. Zijn broer, Matthijs Haks, was in
middels óók een stalhouderij begon
nen, aan de Korte Brinkweg, en was dus
in feite een concurrent.
Grootvader Haks overleed in 1908
waarna zijn vrouw het bedrijf voorzette,
vandaar dus de naam. Ze werd daarbij
geholpen door haar oudste zoon Jan,
later ook door de jongere zoon Gerard,
die de vader zou worden van onze in
formant.
Op de foto zijn de twee broers te zien,
Jan met strohoed en Gerard aan het
stuur - hij haalde zijn rijbewijs in 1920.
Wie de personeelsleden op de verhuis
wagen zijn is niet met zekerheid te zeg
gen, wellicht waren het Manus Ver
woerd en de heer Grootveld uit Baarn,
"een heel aardige man", die in de stal
houderij zorgde voor de paarden en rij
tuigen.
Jan en Gerard, zo hoorden we, hadden
een verschillende kijk op de vooruit
gang: Gerard wilde helemaal overgaan
op auto-transport, terwijl Jan het met
paarden wilde blijven doen. Dit leidde
ertoe dat Gerard in de jaren dertig uit
het bedrijf stapte, dat de bodedienst
werd overgedaan aan de heer Swanink
(later Expeditiebedrijf en bodedienst
Swanink), het meubeltransport aan de
firma Van 't Net en de resterende stal- -
houder ij verplaatst werd naar achter het
huidige hotel "De Buitenplaats". Uit
eindelij k is de zaak kort voor de Tweede
Wereldoorlog opgeheven. Grootmoe
der Haks had zich al eefder terugge
trokken uit het bedrijf en overleed in
1940.
De huidige Haks is in zijn jonge jaren
veel in de stalhouderij geweest en herin
nert zich, afgezien van de paarden en de
rijtuigen, met name de telefoon, een ap
paraat met een slinger waar je aan
moest draaien waarna je verbinding
kreeg met een telefoniste in het post
kantoor. "Je zei dan bijvoorbeeld: juf
frouw, mag ik van u dokter Batenburg
(de toenmalige dorpsdokter) en dan
bracht zij de verbinding tot stand door
middel van pennetjes en gaatjes" Ja, zo
ging dat toen in Soest.
En daarmee hadden we een blik op wat
er zo in Soest speelde in de eerste helft
van deze eeuw -en heeft een oude foto
toch weer meer betekenis gekregen!
Dank voor de uitgebreide informatie!
