VB
O
J
SHVTEII
i^wr°"49?0
'Het werk is veel zwaarder geworden'
Voorsprong
«te'
Muzikanten concerteren 2400 gulden bijeen
voor Stichting Stimulans
FOTO-AKTIE WINKELKRING VAN WEEDESTRAAT!!
Nu vo°r 499°
«Ü-WBSr49?0
499°
«"athens" OOR49?0
tnn^3stuks»" 109°
3990
ProekenNUVOOR29?°
>brÓ1kenNUVOOR^-°
«OES^
EEN
ANDERE
OORLOG
Intercity zuigt
koffer mee
Gerie Pluim en Hannie Sijtsma 25 jaar wijkverpleegster
maatwerk,
smeeing lease
Mensen waar je wat
aan hebt, dichtbij en
altijd bereikbaar.
Sportief
bewegen met
conditiemeting
Dieren
Sanitair
Kapper Jan Sluyter:
'Echte herenkappers, ze bestaan
heus nog wel!'
WOENSDAG 30 JANUARI 1991
SOESTER COURANT
PAGINA 19
fOETBAL
detbalschoenen
UTCHINSON
aat. 40 van 39,- NU VOOR Q00
3ETBALSCHOENEN MZ'
NU VOOR 499°
m?e laatste paren:
'MA Club Top"
ten- 39, 40, 41, 42 jtnnn
MA Maradonna"
!en: 39, 40, 43 45
'UAS Ritmo Star"
en- 40, 41, 42 43 44
Keven" Nu VOOR 49?°
?n: 41, 42 43
'n' 39, 40 45
NU VOOR 499°
■RSE MODELLEN
rtudA NU voor 499°
SCHROEFNOPPEN -*cn
NU VOOR Z?
TBAL SHIRTS van alle Soester
;-io4s,r wz - hees -
zoeken voor 1590
zoeken voor 1Q00
'BALKOUSEN
30-35
-Oeken voor ^00
36-41
:oeken voor ^00
«EST SJAALS ■Jm
TASSEN NUV°0R
WLBROEKEN Nylon ADIDAS
'ALLEN: NUVOOR179°
/59'" NU VOOR
OLIE NU VOOR 499°
f®0 NU VOOR
LANDS ELFTAL KADO
it maten; 116, 128
-hirts "U VOOR 299°
79,50 2900
door Arie
Wandelaar
Is het U, net als Arie en Marie, opge
vallen dat de verslaggeving van de oor-
lag in de Golf op televisie is afgegleden
tot zoiets als een bezienswaardigheid?
Het gruwelijke ver-van-ons-bed-
gebeuren kan men ongeveer bij iedere
maaltijd van de dag geserveerd krij
gen.
De Verschrikking duurt nu bijna drie
weken. De berichtgeving geeft "ver
trouwde" beelden te zien, de betrok
kenheid splitst zich vooral toe op de
politiek en de zakenwereld.
Bfoodsignalen over omzetdalingen
worden beluisterd uit de horeca en
reiswereld, zelfs in de wereld van de
prostitutie ligt door de golfbewegingen
het werk plat, berichtte deze week de
Gooi en Eemlander.
Naast de conclusie dat in de berichtge
ving over de golfoorlog de waarheid
het eerste slachtoffer was, kan zonder
voorbehoud worden vastgesteld dat
hypocrisie in tal van facetten de over
hand heeft.
Uitgevers van dagbladen bijvoorbeeld
doen een beroep op de publieke opinie
om de grafische wereld ook op zondag
aan het werk te krijgen. De krant, U
kon hem toch al geen dag missen,
moet, nu wij er als lezers zo bij "be
trokken" zijn ook op zondag kunnen
vVèrschijnen. Oorlog tussen uitgevers
en de vakbond, die namens haar leden
verklaart zelf te zullen bepalen wan
neer een extra editie op zondag wel
verantwoord is.
Hypocrisie ook in de visuele bericht
geving. Terechte veroordeling van het
op het beeldscherm vertonen van
Mfrijgsgevangenen. Desondanks wer
den door alle t.v.-stations de beelden
van de Iraakse televisie overgenomen
en vertoond.
In relatie tot het gebeuren in de Golf
oorlog staat binnen en buiten Neder
land de viering van het jaarlijkse car-
ivalsgebeuren ter discussie. West-
litsland past er een jaartje voor. In
rabant en Limburg viert de hypocri-
feest door het besluit dat carnaval
1991 zich bij wijze van uitzondering
niet buiten maar binnen zal afspelen,
ilidariteit met een gebruiksaanwij-
ig, ook van toepassing op de neder-
indse grammofoonplatenindustrie,
die ondanks het gebeuren op afstand
?meer dan 25 carnavalshits produceer-
fle. Platen die door Hilversumse zen-
:rs en de vrije piraten voor en na de
:rstrekte porties oorlognieuws wor-
Jen uitgezonden.
Het leven hier gaat immers door.
Je kunt voot 't een of 't ander de straat
op gaan, of op een andere wijze van je
afkeer blijk geven, helpen doet 't niet.
Waar we wel met z'n allen iets aan
kunnen en moeten doen is het de kop
idrukken van een andere oorlog, die
als een gezwel een menselijke samen-
iving bedreigt. Zaterdagmorgen jl.
as Arie daar persoonlijk getuige van.
leel Soest leek die ochtend met een
;arretje in een supermarkt te wande
len, Arie niet uitgezonderd. Bij de in-
•ang van de supermarkt verontschul-
ligde de Zaanse grutter zich middels
•en geschreven affiche voor het feit dat
:nkele artikelen tijdelijk niet uit voor-
lad leverbaar zijn. Een absoluut ge-
itoorde winkelende juffrouw deelt
rie mede dat we dit ongemak te dan
ken hebben aan Irakezen en Marokka
nen, daarbij wijzend op een Marok
kaans echtpaar dat zich ook in de mas
sa probeert voort te bewegen. "Ik heb
er niet een gesproken die voor Israe"!
is", weet ze te vertellen." Als we ze al
lemaal een enkele reis naar hun ge
boorteland geven zou 't er in ons land
wel anders uitzien".
In de veronderstelling levend dat het
hier slechts een incident betrof leverde
Arie geen commentaar en rekende,
zonder in discussie te treden, zijn
boodschappen aan de kassa af.
Ook buiten de supermarkt was het
spitsuur. Een rijtje wachtende klanten
stond de terug keer van lege wagentjes
tegemoet te kijken. Arie stapte met
zijn lege wagentje op een Turkse of
Marokkaanse af, wilde de gulden sta
tiegeld voor het wagentje in ontvangst
nemen toen hij de een of andere hufter
hoorde opmerken:"Sinds wanneer
gaan Marokkanen voor Soesters?"
Een andere oorlog.
Beste mensen, vier desnoods carnaval,
maar laten we deze terreur van de wal
gelijkste soort met z'n allen geen schijn
van kans geven.
Arie Wandelaar
Een 56-jarige man uit Nijkerkerveen
zal nog wel eens terugdenken aan
zijn buitenlandse reis, die op het NS-
station Soestduinen bijna een voor
tijdig einde vond. De man was in Nij-
kerk in de trein gestapt, in de veron
derstelling dat deze hem naar Schip
hol zou brengen. Na Amersfoort
ontdekte hij echter dat hij in de stop
trein naar Utrecht zat.
Toen de trein op Soestduinen arri
veerde aarzelde hij dan ook niet en
stapte uit onder het motto "Beter ten
halve gekeerd..." Het kostte hem
echter nogal wat inspanning om zijn
omvangrijke bagage naar buiten te
brengen en gedurende enige tijd liet
hij een koffer op de rand van het per
ron staan. Dat had hij beter niet kun
nen doen: de kort daarop voorbij ra
zende Intercity veroorzaakte zo veel
luchtverplaatsing dat de koffer van
het perron op de rails werd gezogen,
waar hij openbarstte en de diverse
kledingstukken her en der verspreid
raakten.
In paniek stapte de man de spoor
baan op om zijn bezittingen bij el
kaar te sprokkelen, zonder zich te
bekommeren om andere treinen.
Enkele NS-machinisten, die het ta
fereel geschrokken volgden, spoed
den zich het baanvak op en hielpen
hem zo goed en zo kwaad als het ging
zijn spullen terug te vinden. Per taxi -
met zijn spullen inderhaast in een
paar plastic tasjes gepropt - reisde hij
terug naar Amersfoort, om vandaar
zijn reis te vervolgen.
SOESTER COURANT
Redaktie-adres:
Van Weedestraat 227
telefoon 1 41 52
Privé: A. C. Post
Joh. Poststraat 352
telefoon 2 12 97
Koningsweg 14, Soest.
Tel.: 02155 - 13227
Amsterdamseweg 19,
Amersfoort
Tel.: 033-635535
Op 1 februari vieren Gerie Pluim en
Hannie Sijtsma samen hun 25-jarig ju
bileum bij de Stichting Kruiswerk. Be
halve dat zij al die tijd samen werkten,
bleven zij door de jaren heen ook goe
de vriendinnen. De beide wijkver
pleegkundigen kijken terug op een
kwart eeuw hulpverlening in Soest. Ze
praten over de onderbetaling, het
steeds zwaardere karakter van het
werk, de leuke kanten van hun vak en
hun angst dat er door het huidige be
leid steeds minder mensen besluiten
hun voorbeeld te volgen. "Wanneer
ons vak uit zou sterven, zou dat bete
kenen dat hulpbehoevenden weer een
beroep doen op ouders, kinderen,
vrienden en buren, zoals het vroeger
ging."
De twee vriendinnen werken al een heel
leven lang in de verpleging. Voor zij in
Soest kwamen werken, hadden zij er al
tien jaar opzitten in onder meer het zie
kenhuis in Hilversum. Gerie Pluim:
"We hebben elkaar op de opleiding ont
moet. We zochten een baan waar we sa
men konden werken, maar waar wel
meer mensen in dienst waren. Anders
konden we nooit samen vrijnemen."
Soest werd het dus, want Hilversum
vonden ze te groot. Voor de uit Gronin
gen afkomstige Hannie en de van oor
sprong Apeldoornse Gerie was het
even wennen in het - toen nog - dorp
Soest. "Ik dacht bij mezelf: hier blijf ik
vijfjaar, niet langer, dan zoek ik een an
dere stek," vertelt Gerie. "Tja, maar ik
voelde me hier eigenlijk al heel snel
thuis. Ik heb het afscheid steeds met vijf
jaar uitgesteld."
Zorg
Dat er in de afgelopen 25 jaar veel ver
anderd is zal niemand verbazen. De
-doelstelling is hetzelfde gebleven; de
zorg voor moeder en kind, ouderen en
zieken bij de mensen thuis, is nog steeds
waar het in de wijkverpleging om draait.
Het geven van voorlichting is nu een
van de belangrijkste taken van de wijk
verpleegster. Dat is echter niet altijd zo
geweest. Gerie Pluim." "Ongeveer twin
tig jaar geleden vond men het belangrijk
om voorlichting te gaan geven. Hoe dat
dan ging? Dan kwam er iemand van de
provincie het verhaaltje bij de mensen
thuis ophangen. Wij mochten voor kof
fie en thee zorgen. Dat werden we op
een gegeven moment goed zat: we kon
den zelf toch ook die verhaaltjes wel aan
de mensen vertellen!"
De zorg is wel veel zwaarder geworden
volgens de beide dames. De medische
wetenschap heeft daar een belangrijk
aandeel in gehad. Hannie Sijtsma: "De
mensen blijven langer thuis, we krijgen
met andere ziektes te maken en er kan
veel meer behandeld worden. De pro
blemen om de ziekte heen, het geeste-,
lijk welzijn van een patiënt wordt ook
steeds belangrijker. Je bent veel inten
siever met een patiënt bezig. Er zijn nu
ook veel meer praktische hulpmiddelen
dan vroeger. Toen kreeg je te maken
met een zieke in een bedstee. Wanneer
je binnenkwam zette je vaak eerst een
keteltje water op: warm water was er
Steenhoffstraat 13
3764 BH Soest
Telefoon 02155 - 1 01 15
KANTOORMACHINES
Copieermachines
Kasregisters
Schrijfmachines
Rekenmachines
Microcomputers
Dicteermachines
Inbindapparatuur
Plastificeermachines
Op zaterdag 26 januari vond het laat
ste huisconcert t.b.v. de Stichting Sti
mulans plaats. Het beloofde een
feestelijke afsluiting te worden van de
ze reeks van vijf concerten, vooral ook
omdat de totaalopbrangst 2400 gul
den van deze benefiet-concerten aan
Peter Bisschop van de Stichting Sti
mulans zou worden overhandigd.
12749
WEEK
Onze fotograaf is regelmatig op pad om in de Winkel
kring-winkels een willekeurige klant op de gevoelige
plaat te zetten.
Wekelijks vindt U in deze foto-aktie rubriek de 'klant
van de week'. Als U zichzelf herkent ga dan met de
krant naar het kantoor van de Soester Courant aan
de van Weedestraat. Hier ligt een fraai geschenk
voor u klaar.
DE WINKELKRING VAN WEEDESTRAAT,
HET WINKELEN WAARD.
De prijs van deze week is
EEN WAARDEBON t.w.v. F 50.-
en wordt aangeboden door
DE STER KINDERMODE
Van Weedestraat 8.
De winnaar van vorige week was
de heer R.W. Hoksbergen
V.l.n.r. Beatrijs Jens, Peter Bisschop,
Tora en Hein Jens, Henk Soeteman.
Foto: Herman van Dam
Het concert, deze keer verzorgd door
de organisatoren zelf, Hein en Tora
Jens (piano en viool) met Henk
Soeteman (hoorn), werd geopend met
eeen vrolijk klinkend trio van
Duvernoy. Daarna werd het beroemde
trio van Joh. Brahms uitgevoerd,
aangrijpende muziek die veel van de
spelers en luisteraars vraagt en waar
door allen intensief van werd genoten.
Het concert werd besloten met "Quatre
piéces" van Chr. Koechlin, voor
dezelfde bezetting. De vaak dromerige,
impressionistische muziek van deze
Zwitserse componist gaf een mooie
afsluiting aan het muzikale gedeelte van
deze avond.
Peter Bisschop kreeg daarna de
totaalopbrengst (meer dan verwacht)
overhandigd door dochter Beatrijs, één
van de pupillen van de Stichting
Stimulans. De toehoorders die in
grotengetale waren gekomen en
zorgden voor een "uitverkochte zaal"
konden daarna nog genieten van een
hapje en een drankje.
Gerie Pluim (l.) en Hannie Sijtsma
vieren op 1 februari hun 25-jarig jubi
leum als wijkverpleegsters.
immers in veel gevallen niet. Dat is nu
ondenkbaar."
Fiets
De bij het gesprek aanwezige fotograaf
roert zich even. Of er misschien eerst
even een foto gemaakt kan worden. Hij
had zo gedacht dat zij van het pand van
het Medisch Centrum vandaan zouden
fietsen, want zo stelde hij zich wijkver
pleegsters altijd voor. De dames schie
ten in de lach. "We hebben in 1966 een
paar maanden gefietst. Ik denk van
april tot het einde van het jaar. Toen
kwam er gelukkig een autootje!" De te
leurgestelde fotograaf besluit een ander
aspect van hun werk op de film vast te
leggen: de kraamzorg. Gerie Pluim ver
telt daarover: "Kraamzorg hoorde in de
beginjaren nog helemaal bij de wijkver
pleging. De zorg voor de eerste dagen is
nu in handen van de kraamverpleeg
sters. Wij komen pas na de achtste dag
bij moeder en kind. Dat is best jammer."
Wat zij allebei wel erg leuk vinden is dat
zij in 25 jaar tijd bij veel bekende moe
ders en babies over de vloer zijn ge
weest. Hannie Sijtsma: "De kinderen
die wij geboren hebben zien worden,
komen nu met hun eigen kinderen weer
bij ons."
Na 25 jaar wijkverpleging zit het er voor
Gerie Pluim bijna op. Zij wordt in april
60 en neemt dan afscheid van haar wijk
en haar collega's. Voor haar vriendin
Hannie Sijtsma zal het even wennen
worden: zij is twee jaar jonger en werkt
nog twee jaar door. "Maar dan is wel
lekker het eten klaar als ik thuis kom,"
zegt Hannie.
Toekomst
Over hun eigen toekomst maken zij zich
geen zorgen. Zij maken zich echter wel
zorgen over de toekomst van het vak
waar zij van houden. Hannie Sijtsma en
Gerie Pluim staan dan ook helemaal
achter de acties die vorig jaar zijn ge
voerd om het vak van wijkverpleegster
beter te waarderen. Zij maakten zich
niet druk voor zichzelf, zeggen ze, maar
voor de jongere generatie die hun taken
moet gaan overnemen. "Door de slech
te betaling is de wijkverpleging niet po
pulair bij jongeren. Als daar niets aan
wordt gedaan, sterft het vak uit. Dat zou
betekenen dat we weer helemaal terug
bij af zijn en dat de mensen die het nodig
hebben geen beroep meer op de wijk
verpleging kunnen doen. Dan zijn men
sen weer aangewezen op zieken- en ver
zorgingshuizen of we moeten weer te
rug naar de mantelzorg, kinderen die
hun zieke opa's, oma's en ouders in huis
nemen om voor ze te kunnen zorgen."
CARDIOVASCULAIRE TRAINING
Een vorm van FITNESS waarbi| u door
meling van de hartfrequentie op een
gekontroleerde en medisch verantwoorde
manier werkt aan uw konditie en
uithoudingsvermogen.
VOOR IEDEREEN
Ben je nu man of vrouw, studerend,
rekreant, topsporter of gepensioneerd
iedereen kan bij ons trainen in een
anders opgezette vitaliteitsstudio
met 2 unieke systemen.
Uitstekend naast specifieke sport
beoefening en als voorbereiding op
activiteiten zoals langlaufen, skién, tJ
wandeltochten (in de bergen) enz.
STUDIO VITALITÉ
is ook gespecialiseerd in begeleiding
van mensen die als gevolg van bijv.
rugklachten, reumatische aandoeningen en tal
van andere lichamelijke problemen niet kunnen
sporten en toch sportief bezig willen zijn.
voor: VITA-CULTURE FITNESS
PRECOR-CARDIO TRAINING
SLIMMJNG
ZONNEN
MASSAGE THERAPIËN
ED VAN BASTEN Bewegingstherapeut/gedipl. N.G S. masseur
Kerkstraat 86 - Soest - Tel. 02155-18990
HET ANDERE
FITNESS-CENTRUM
U BLIJFT ER VITAAL BIJ
Ik heb altijd van dieren gehouden. Vroe
ger, in Eindhoven, hebben we altijd een
hond gehad. Steeds een reu, een vuilinis-
bakkenras en steevast met de naam
"Johnny". Die naam scheen te maken te
hebben met een Engelse soldaat die in de
nadagen van de oorlog bij ons gelogeerd
moet hebben. Ik kan me daar niks meer
van herinneren. Ik was toen nog een
kleuter en het enige wat me uit die tijd is
bijgebleven, is een visioen van het grote
veld achter ons huis. In de herfst van
1944 was Eindhoven (bevrijd op 18 sep
tember) een doorgangsstad voor de op
rukkende gealieerde legers. In een laat
ste wanhopig land- en luchtoffensief
probeerden de Duitsers die weg te vernie
tigen. Daarvan werd een hoop materieel
het slachtoffer. Op het veld achter ons
huis stonden dan ook tientallen kapot
geschoten vrachtwagens en tanks. Dat
zie ik nog voor me en ookk dat 't één gro
te moddertroep was. Ik ben daar een
keer tot m 'n knietjes ingezakt en raakte
op die manier een klompje kwijt. Een
dramatische herinnering derhalve.
Vanaf die tijd heette dus elke hond John -
ny. Zo ook de eerste joekel die ikzelf uit 't
asiel haalde. Toen ik trouwde, bleek
mijn vrouw dezelfde liefde voordieren te
hebben. Eerst schafte ik me, met haar
goedvindeneen aquarium aan met tien
verschillende soorten tropische vissen.
Compleet net verwarming, verlichting
en waterzuivering was die bak. Vooral 's
avonds een prachtig gezicht. Ik kon
soms lange tijd naar dat rustige gezweef
in die glazen tobbe zitten kijken. Die
liefde bekoelde door twee oorzaken: de
witte stip en de angst. Witte stip in je bak
is iets verschrikkelijks. Er zijn wel be
strijdingsmiddelen voor maar meestal
wordt er een slachting aangericht onder
de mooiste exemplaren.
Deze periodieke epidemieën stemden
mii zeer droevig maar het besluit om het
Installatiebedrijf
j. cornelisse bv.
Telefoon (02155) -1 3014
DAMES-EN HEREN SALON
Soesterbergsestraat 10
3768 EH Soest-Zuid
Tel. 02155-18613
OPENINGSTIJDEN:
Ma: 13.00 - 17.30 uur
Qi: 8.30- 17.30 suur
wo: 8.30 -17.30 uur
Do: 8.30 - 17.30 uur
Vr: 8.30-20.00 uur
Za: 8.30-15.00 uur
"We moeten oppassen dat er straks
geen kapper meer bestaat die nog weet
hoe een klassiek model geknipt moet
worden." Dat zegt Jan Sluyter van de
dames- en herenkapsalon aan de Soes
terbergsestraat 10.
Jan Sluyter maakt zich al een paar jaar
zorgen over de herenkapperstechniek,
die volgens hem langzamerhand aan
het verloederen is. "Een tijdje geleden
zag ik - het was tijdens een demonstratie
- hoe een wereldkampioen het haar
'bot' afknipte in de nek, terwijl dat toch
best vloeiend kon." Ook foto's in week
en vakbladen spreken duidelijke taal: ze
zijn vaak gevuld met herenkapsels die
duidelijk door dameskappers (of -kap
sters) zijn geknipt.
"Ze hebben de neiging om te zeggen dat
haar nu eenmaal haar is, maar dat is on
zin. Er is wel degelijk verschil tussen
mannen en vrouwen. Mannen houden
bijvoorbeeld duidelijk niet van lange
lokken en dikke haarpartijen. Kijk maar
om je heen op straat: zeker tachtig pro
cent van de mannen heeft een klassiek
model," aldus Jan Sluyter.
Het klassieke knippen staat op de tocht,
constateert hij. "Je hoort en ziet nu dat
men drie kwartier staat te prutsen, ter
wijl het - met het juiste hanteren van een
goede kam en schaar - in twintig minu
ten kan."
Jan Sluyter denkt dat veel herenkap
pers bang zijn om voor ouderwets te
worden aangezien. "Maar met ouder
wets heeft dat niets te maken. De basis
technieken zijn immers hetzelfde. Ech
te herenkappers, ze bestaan heus nog
wel!"
hele zakje van de hand te doen, werd me
ingegeven door mijn vrou w. "Zeg Peter
vroeg ze eens "heb jij er ooit bij stilge
staan hoeveel liter water er in die bak zit
En wat er gebeurt als dat allemaal op de
vloer terecht komt?" In die tijd woonden
wij twee-hoog op een flat en we konden
het redelijk goed vinden met de onder
buren. Ik moest er niet aan denken dat
die ineens zo 'n zestig liter water over hun
nieuwe behang naar beneden zouden
zien stromen. Laf, ik geeft toe, maar de
bak ging er uit.
Twee jaar later verhuisden we naar een
drive-in huis in Soest en nog dezelfde
week hadden we een tweede hond;
"Tripper". Het was allemaal nog te over
zien. Maar dat werd anders toen we een
vrijstaand huis betrokken, aan de rand
van Soest, met een tuin van vierduizend
vierkante meter. Het hek was van de
dam. Er kwam een derde hond, "Snui
ver", gevolgd door een kat. Twee maan
den later hadden we drie katten en von
den we het jammer om niks met de tuin te
doen; die kon ook wel wat volk gebrui
ken want ieder mens heeft iets van een
boer in zich. Alleen: de beste boer is de
e/chte boer.
We schaften kippen aan. Niks bijzon
ders lijkt 't, maar we overdreven natuur
lijk weer in onze onervarenheid. Er zijn,
honderd soorten kippen en in alle kleu
ren. Klein, groot, glad, donzig, met flos
sen aan hun poten en zonder die dingen.
Wij namen van alles wat, dus kakelden
er enige tientallen van die beesten in de
tuin. Ik kocht een paar ouwe regenton
nen die ik heren der opstelde want dat le
ken mij mooie leghokken. Die tonnen
zijn aan sex ten onder gegaan.
Ik verklaar mij nader. De volgende stap
was het overnemen van een Chinees
hangbuik zwijn, een klein dik, zwart
mormel dat grootmoedig aan ons werd
afgestaan door de eigenaar van het tuin
centrum 't Vaarderhoogt. Na twee
maanden los in de tuin rondgesjouwd te
hebben, kreeg 't varken 't ineens op z 'n
heupen. De paartijd was aangebroken,
bleek later. Het beest zal wel kippig ge
weest zijn want hij zag de tonnen aan
voor gewillige vrouwtjes en hij beklom
ze één voor één, met desastreuze gevol
gen. Ze stortten tijdens zo 'n aan val in el
kaar. Het beest werd ook nog agressief
dus we hebben 'm uiteindelijk bij een
boer in de buurt geparkeerd.
Twee weken later gingen we twee pau
wen kopen bij een bedrijf in Doorn.
Daar liep van alles. En passant kocht ik
ook nog tien koppels ganzen, een hele
batterij eenden en een stel nerveuze fa
zanten (die 'm na een paar uur al waren
gesmeerd.) Een puinhoop was 't in de
tuin. Oh ja, dat zou ik nog vergeten, ver
der hadden we nog twee bokken aan een
lange ketting die we natuurlijk 's avonds
vergaten naar hun hok te brengen zodat
ik dat 's nachts alsnog moest doen als je
nog wilde slapen, want die beesten mek
kerden de hele nacht door. Dat circus
hebben we een halfjaar manmoedig ge
tolereerd omdat we voor elkaar niet wil
den toegeven dat we volslagen krankzin
nig bezig waren. Niemand ging nog voor
z'n lol de tuin in. Er lagen overal uit
werpselen (ganzen kunnen toch grote
flatsen maken, daar had ik geen weet
van) en toen de dieren in de paartijd wa
ren, vielen ze alles aan wat binnen een
straal van twee meter in hun buurt
kwam. De kinderen waren er als de dood
voor en toen het hele zootje langzamer
hand oprukte naar de keuken, was de
maat vol.
We hebben alles wat veren had terugge
bracht naar Doorn, op wat kippen en de
twee pauwen na. Van de laatsten lopen
de kinderen nog steeds rond het huis. We
hebben nu nog een hond, een kat, twee
pauwen, drie kippen, twee hanen en een
onduidelijk stel goudvissen in een vij
vertje. Da's méér dan zat. Af en toe mel
den kennissen of vrienden ons dat ze een
huis hebben gekocht met een grote tuin.
"Kunnen we fijn een stel beesten hou
den!", roepen ze steevast enthousiast.
"Niet doen!", roepen wij dan no/g har
der terug. Maar ze luisteren nooit. Laatst
meldde iemand met treurige stem dat
twee van zijn drie konijntjes zo maar wa
ren doodgegaan. Ja, dat heb je met die
ren. "Wie beesten wil houden, moet
beesten kunnen verliezen zei een bóer
een keer tegen me terwijl hij ondertussen
een kip over de kling joeg omdat 'ie in de
soep moest. Hij had gelijk natuurlijk,
hoewel ik nog geen vlieg kwaad kan
doen. Oh ja, daórvan heb ik er in de zo
mer ook nog een aantal van over de
vloer. Die wilden ze daar in Doorn niet
hebben, daarvan hadden ze er zelf al ge
noeg...
Peter Koelewijn
