Verdwenen
Soest
imförnnt
nieuws
Gilde viert weer feest van Sint Agatha
Verdwenen Soest hervonden
£nika maakt
Ooit kie
jWSÖËSTjPAGINA 14
Fietsende zusjes bij
aanrijding gewond
V
O Nieuws van de bibliotheek
Nieuwe aanwinsten
Museum Oud Soest
Eten
Rondje Soest
S.O. SOEST
GOOIT
EEN
BALLETJE
OP
jjfÏENSDAG 12 FEBRÜ
g0rgen 'open huis' vi
3 jaar garantie
kantoor
efficiency
Steenhoffstraat 13
3764 BH Soest
Telefoon 02155 - 1 01 15
KANTOORMACHINES
Copieermachines
Kasregisters
Schrijfmachines
Rekenmachines
Microcomputers
Dicteermachines
Inbindapparatuur
Plastificeermachines
Twee zusjes uit Soest, resp. 11 en 4 jaar,
zijn vorige week gewond geraakt bij een
aanrijding op de Speenkruidstraat. Het
jongste meisje zat achterop de fiets bij
haar zusje, die van het voetpad door de
groenstrook de weg opreed. Het uit
zicht werd haar ontnomen door een
grote rododendron. Daar reed op dat
moment een auto, bestuurd door een
42-jarige inwoner van Zeist, die de
meisjes niet kon ontwijken. Bij de bot
sing vloog het jongste meisje tegen de
voorruit, waardoor ze schaafwonden
kreeg aan haar gezicht en benen. Het
oudste meisje kreeg een hersenschud
ding. Ze werden allebei naar het zie
kenhuis gebracht, waar de oudste voor
lopig moest blijven.
Steenhoffstraat 9A, tel. 12075
'Vakantie op maat' in
Overijssel:
Kasteeltuinen - fietstocht in Twente,
drie dagen, f 215,- p.p. incl. halfpension
en bagagetransport.
Mysterieuze Twentse Sagen, fiets
tocht vanuit Ootmarsum, drie dagen,
f 165,- p.p. incl. route, halfpension.
Culinaire vakantie, drie dagen -
f 329,- p.p., incl. 4-sterren hotel, half
pension en twee diners in Hotel Wien-
tjes te Zwolle.
Deze arrangementen zijn te boeken bij
de VW-Soest. Ook boekt de VW
voor Gran Dorado, Centerparcs en
Roompot-recreatie.
Kijkje in VVV-winkel
(Nieuw) Fietskaart langs Utrechtse ui
terwaarden van Neder-Rijn en Lek,
f 2,50; boekje met veertien musea op
de Veluwe (gratis); telefoonkaart; ca
deaubonnen; fiets- en wandelkaarten;
gidsen voor vakantie en vrije tijd.
Open: maandag tot en met vrijdag 9.30
- 16.30 uur, Steenhoffstraat 9a, tel.
12075.
RADIO SOEST
FM 105.9 MHz/97.0 MHz (kabel)
es
stichting openbare bibliotheek
Albert Cuyplaan 202 3764 TW Soest
Romans:
Boyd, William; Brazzavillestrand.
Een Engelse biologe houdt zich na
een mislukt huwelijk in Angola bezig
met het onderzoek naar het gedrag
van chimpansees die elkaar lijken te
vermoorden. Goede psychologische
en aangrijpende roman.
Boyle, T. Coraghessan; Rivier van
whiskey.
Bundel met zestien verhalen over
mensen met merkwaardige obses
sies.
Bradley, Marion Zimmer; De zwar
te Trillium.
In een verre toekomst zoeken drie
prinsessen naar een talisman waar
mee het Kwaad kan worden bestre
den.
Cookson, Catherine; Hannah; Jin-
ny.
Twee historische romans van deze
bekende schrijfster over lief en leed
in de mijnstreek van Noord-Enge-
land.
Esquivel, Laura; Rode rozen en tor-
trilla's.
Een Mexicaanse tracht haar onmo
gelijke liefde voor haar aanstaande
zwager uit te leven in haar kook
kunst.
MacDonald, Elisabeth; De warme
gloed van het verlangen.
Historische roman over drie vrou
wen, grootmoeder, moeder en doch
ter, die ieder in hun leven te maken
hebben met een allesoverheersende
liefde.
Seymour, Gerald; Colt.
Drie leden van de geheime diensten
van Amerika en Engeland zijn op
jacht naar een jonge Britse
huurmoordernaar die werkt voor
Irak. Spannende, goed geschreven
thriller.
Spellman, Cathy Cash; En de wind
fluistert haar naam.
Aan het einde van de Amerikaanse
Burgeroorlog ontsnapt een 10-jarig
meisje bij een overval op de plantage
van haar ouders, wat het begin is van
een leven vol omzwervingen.
Zee, Nel van der; Het weggegooide
kind.
Een jonge weduwe raakt als hulp in
een moederloos gezin zeer betrok
ken bij het wel en wee daarvan.
Studieboeken:
4.33 Janssen, Hans; Als kinderen
niet luisteren: een werkboek voor
ouders.
Praktische suggesties voor een ande
re aanpak van de opvoeding, geba
seerd op de principes van Thomas
Gordon.
754.1 Nijhof, P; De kunst van het
verleiden: geëmailleerde reclame
in Nederland.
Uitgave n.a.v. een tentoonstelling
van geëmailleerde reclameborden.
Voor maar 30 gulden (2,50 per
maand) is men een jaar lid van de bi
bliotheek. Per keer mag men zes
boeken lenen, drie c.d.'s, drie gram
mofoonplaten en drie video's. De
uitleentermijn van de boeken en
grammofoonplaten is een maand,
van de c.d.'s veertien dagen en van
de video's vier dagen. C.d.'s kosten
f 2,50 per stuk, video's f 7,50, gram
mofoonplaten f 1,25.
Openingstijden
Centrale Bibliotheek Albert Cuyplaan 202
3764 TW Soest, tel. 02155-15210.
Woensdag- tot en met vrijdagmorgen van
10.00-12.30 uur.
Maandag- tot en met vrijdagmiddag van
14.30-17.30 uur.
Dinsdag- en vrijdagavond van 18.30-21.00
uur
Openbare bibliotheek Overhees Willaertstraat
49 3766 CP Soest, tel. 02155-12468.
Dinsdag- en donderdagmorgen van
10.00-12.30 uur.
Maandag-, woensdag- tot en met vrijdagmid
dag van 14.00-17.00 uur.
Maandag- en vrijdagavond van 18.30-20.30
uur.
Openbare bibliotheek Soesterberg Dorpsplein
17b 3769 DA Soesterberg, tel. 03463-52017.
Dinsdag- en donderdagmorgen van
10.00-12.30 uur
Maandag-, woensdag- en vrijdagmiddag van
14.00-17.00 uur
Vrijdagavond van 18.00-20.00 uur.
Afgelopen zondag heeft het Groot
Gaesbeeker Gilde het jaarlijkse Aga-
thafeest gevierd. De feestdag begon
met een drukbezochte plechtige Eu
charistieviering met Gilde-eer in de
parochiekerk van de H. Familie aan de
Willibrordusstraat in Soest-Zuid.
Celebranten waren de pastores G. van
der Beek (de gildepastor), H. Savenije
en J. Houben. Het zangkoor Cantate
Domino verzorgde de gezangen, waar
onder het Ave Verum en het Domine
Salvam fac.
Na afloop van de dienst werd voor op
het kerkplein de Eed van Trouw aan het
Kerkelijk gezag hernieuwd waarna een
korte vendelshow werd uitgevoerd
door het gildekorps voor de vele hon
derden belangstellenden.
Het feest werd vervolgens voortgezet in
het Gildehuis aan de Steenhoffstraat.
Veel gildeleden, gildevrienden en an
dere belangstellenden waren hier naar
toe gekomen om nog eens na te praten
over de festiviteiten van het afgelopen
jaar. In de kleine zaal werd doorlopend
een video van de Gildefeesten Soest
1991, gemaakt door G. Hilhorst, ver
toond, terwijl in de grote zaal een pre-
sentatiewand was opgesteld aangaande
gilde-activiteiten. Bovendien was een
deel van het jaararchief ter inzage met
veel fotomateriaal. De sfeer was ont
spannen en zeer gezellig. Hiermee werd
weer één van de doelstellingen van het
gilde nagestreefd, namelijk het bevor
deren van de gemeenschapszin.
Weer zo'n foto waar veel lezers op
hebben gereageerd: het huis met
werkruimte aan de Beetzlaan, num
mer 72.
Dat nummer, 72, heeft ons wel parten
gespeeld, want omstreeks 1960 is de
benummering van de Beetzlaan aan
gepast aan alle nieuwe woningen die
er waren gekomen.
Zo kon het gebeuren dat wat nu als
nummer 72 door het leven gaat, in ou
dere adresboeken van Soest als num
mer 44 werd aangeven. Als we schreven
dat op nummer 72 in 1940 ene E. Muis
woonde, dan woonde die dus niet op
het huidige nummer 72. En het huidige
nummer 72 - dat toen 44 was - stond in
1940 toevallig niet in de gids. Trou
wens, helemaal toevallig was dat niet,
maar dat leest u zo dadelijk.
Het verhaal begint, voor zover we het
van u, lezers, hebben gehoord, om
streeks 1930. Het huis dat u links op de
foto zag, stond er zonder werkruimte
ernaast. Dicht in de buurt (Stellingweg
10) woonde ene mijnheer Van Kervel,
een hoge politie-ambtenaar uit Am
sterdam met pensioen. Van Kervel had
een huisknecht, Kochheim, die een
zoon had die aan de slag moest. Voor
hem kocht Van Kervel het pand dat
toen Beetzlaan 44 was en liet er garage
ruimte aanbouwen. Dat werd de 'Spe
ciale Automobielreparatie Inrichting'
waar (op de foto) de gevel in 1980 nog
vagelijk van sprak.
De jonge Kochheim werkte goed, de
zaak floreerde, tot er een kleine tien jaar
later iets mis ging. Wat dat was - huwe
lijksproblemen, geen geschikte opvol
ging - is onduidelijk, maar Kochheim
verdween uit Soest. Volgens admini
stratieve gegevens is toen een mevrouw
Leurink eigenaresse van het pand ge
weest, maar hoelang dat was en of ze er
ook heeft gewoond, is onduidelijk. Ze
ker is dat ze het pand in de zomer van
1939 verkocht aan een beheermaat
schappij, waarna ook zij uit Soest ver
dween. De nieuwe eigenaar hoefde niet
lang naar huurders te zoeken, want eind
1939 moesten er Nederlandse militai
ren onderdak en dat duurde, u raadt het
al, tot mei 1940.
stek, maar vader Ab had inmiddels an
der werk gevonden. De Reehorsten
verhuisden in 1946 naar de overkant
van de Beetzlaan, ruilden in feite van
woning met het gezin van Kees Blan-
kenstijn, die een stalhouderij begon,
Rouw en Trouw, dus. Vele Soesters van
enige leeftijd zullen door de koetsen
van Blankenstijn gereden zijn - het was
'een grote stal'. Maar lang duurde het
niet, want al in maart 1949 diende de
volgende/laatste bewoner zich aan:
T.J.C. Smink. Hij verlengde de werk
ruimte (het rechterdeel op de foto) en
begon een machinefabriek. Hij kocht
het pand een paar jaar later en woonde
er tot het in 1980 gesloopt werd om
plaats te maken voor een bouwwerk
van twaalf appartementen. Het duurde
enkele jaren voor op 10 maart 1983 de
eerste steen mocht worden gelegd.
Maar dan zit u ook weer helemaal in de
werkelijkheid van het heden.
Waarmee, naar we hopen, toch weer
een tipje is opgelicht van de sluier die
over 'verdwenen Soest' was komen te
liggen. Met veel dank aan de vele lezers
die ons daarbij hun medewerking heb
ben gegeven!
De Beetzlaan kort na de bevrijding.
De vrachtauto rechts staat bij het pand
dat ooit nummer 44 wus en later num
mer 72.
lk hou van lekker eten en daarin ben ik
zeker niet de enige. Gastronomen zijn er
genoeg op de wereld. Hoe komt het nou
dat de één veel meer geeft om smikkelen
en smullen dan een ander? Ik heb geen
idee. Misschien heeft de kwaliteit van de
genuttigde moedermelk er iets mee te
maken. Of de mate van hongerlijden in
je jeugd, hoewel dat laatste me onwaar
schijnlijk lijkt, want de grootste smulpa
pen in de geschiedenis (het woordpapen
zegt het al) waren over het algemeen van
goede komaf.
Een paar honderd jaar geleden had het
gewone volk alleen maar geld voor een
maal met een paar aardappelen en knol
rapen, afgewisseld met brood en een
paar gestolen appels uit de boomgaard
van de baron. En in tijden van schaarste
verdwenen ineens de honden en katten
uit het dagelijks leven. Hoewel, ik zou
nu mijn hond ook niet naar sommige
oosterse landen durven meenemen,
want daar gelden keffers nog steeds als
lekkernij. En waarom worden inwoners
van Helmond nog immer 'kattenmep
pers' genoemd? Ik bedenk me wel twee
keer om in die plaats een restaurant bin
nen te stappen-
Ik ben gek op vis. Dat heeft natuurlijk
alles te maken met m'n opvoeding; ik
ben geboren in een viswinkel. Niet erin
natuurlijk. Want dan had m'n vader
problemen gekregen met de Keurings
dienst van Waren, maar ik ben bbij wij
ze van spreken opgegroeid tussen de pa
lingen, haringen, schelvissen en kabel
jauwen. Mijn moeder was een absolute
kampioen in de keuken. Ik heb later
nooit meer zulke lekkere gebakken lek-
kerbekjes, scholletjes, zeewolf enzo
voort gegeten, dan in mijn jeugd. Als ik
ziek was, bakte zij altijd tongetjes. Mijn
vader, die dood kon vallen op een cent,
zag dat met lede ogen aan. "Is een wij-
tinkje niet goed genoeg?", vroeg hij dan
gemelijk, maar m 'n ma trok zich daar
niks van aan.
Later heb ik nóg een keer een heerlijk
visje gegeten. Dat vergeet ik m 'n leven
niet meer. Ik was met twee vrienden met
tent en op de brommer naar Bakkum,
een kampeercentrum in Noord-Hol
land, gegaan. De laatste twee dagen was
ons geld bijna op. Natuurlijk moest ik
benzinegeld bewaren voor de terugreis
en dan bleven er nog twee k wartjes over.
Voor twee dagen. Ik at niks tot de laatste
dag. We bleven de laatste uren op het
strand, het was prachtig weer, maar de
honger ging als een woelrat te keer in
mijn buik. Ik dreigde zelfs van m 'n stok
je te gaan. En toen rook ik het. Een be
toverendeen bedwelmende geur van een
tentje waar vis gebakken werd! "Ga
daar heen, ga daar heen!", riep 't in mijn
hoofden watertandend, met de kwartjes
in mijn hand, liep ik naar het paradijs.
Daar was de geur kwellend onweer
staanbaar en ik zag dat de man in de tent
met een schuimspaan juist een aantal
knapperige bruine scholletjes uit een
pan schepte. Ik hoorde mezelf vanuit de
verte vragen: "Wat kost een scholletje
mijnheer?". "Zestig cent", antwoordde
de man. Mijn wereld stortte in. Ik kreeg
tranen in mijn ogen. Hij zag 't. "Is er iets
knul?,hielp hij. "Ik heb maar twee
kwartjes", slikte ik, want binnen in m 'n
mond leek 't wel een waterval en met
m'n negentien jaar voelde ik me héél
klein. Toen daalde aartsengel Gabriël
uit de hemel neer en nam bezit van de
visbakker. "Nou, kom op maar met die
vijftig cent en pak er maar een.Ik heb
een uur gedaan over het opeten van dat
visje. Heerlijk was 'ie. Niks bleef er
over, zelfs de graten at ik op...
Eten is ook een kunst. Als je lekker wilt
eten, moet je er je tijd voor nemen, en er
moet natuurlijk een uitgelezen drankje
bij. Bij voorkeur een prima wijntje. Ik
wil daarbij even een algemeen misver
stand uit de wereld helpen. Een echte
'Chevalierde taste-vin', een echte wijn
kenner dus, vertelde mij dat er bij het ge
bruik van wijnen geen regels bestaan.
"Oyer 't algemeen is 't aan te raden om
bij vlees rode en bij vis witte wijn te drin
ken. Maar een 'wet'is 'tniet. In de eerste
plaats moet je nemen wat je zelf 't lek
kerste vindt en als dat bij een chateau
briand toevallig een Riesling is, dan
drink je die. A Is je er maar wel altijd aan
denkt het glas bij de steel op te nemen en
niet hoger. Anders mengt de geur van je
hand zich met dat van de wijn en kun je
er niet genoeg van genieten. "Laatst at ik
op Curagao een heerlijke soep. Er zat
een vreemdsoort vlees in met wat groen
ten. "Prima soepie", zeg ik tegen mijn
Curagaose vriend die me meegenomen
had. "Wat is 't voor iets?" Hij keek mij
glimlachend aan. "Deze soep noemen
wij 'mondongo'. Wordt gemaakt van
darmen. Die worden eerst heel goed
schoongemaaktdan gekookt en dan in
de soep verwerkt. Een speciale lekkernij
die darmen, dat heb je net zelf toegege
ven. Waarom, dacht ik bij mezelf ben
je toch zo nieuwsgierig? Je hoeft tocht
niet dlles te weten.
Peter Koelewijn
door Arie Wandelaar
WOENSDAG 12 FEBRUARI 1992 SOESTER COURANT
Het is, wat gewicht betreft, zestig kilo
geleden dat Arie met rapportcijfers
thuis kwam die bewondering oogstten.
Drie maanden daarvoor had de
dienstdoende leraar wiskunde nog bij
het toegekende cijfer de aantekening
geplaatst: "niet willen en niet kunnen,
dan sta ik zelfs ook machteloos." Een
SOS-oproep die in Arie's ouderlijk
huis destijds niet slechts voor kennis
geving aangenomen werd. Drastische
verlaging van een toch reeds volstrekt
ontoereikend zakgeld was de als straf
maatregel bedoelde eerste zet van zijn
ouders, het opzeggen van het lidmaat
schap van een plaatselijke voetbalver
eniging werd bij voortzetting van "niet
kunnen en niet willen" in het vooruit
zicht gesteld. De laatste straf was er
een die ongeveer gelijk stond met een
doodvonnis voor een jongen van die
leeftijd, die bereid was gras te eten om
te kunnen voetballen.
Het is er nooit van gekomen. Te dan
ken aan een elftalleider, die in Arie als
doelverdediger een aanstormend ta
lent zag, en Arie's vader na een aantal
hoorzittingen ervan wist te overtuigen
dat niet iedereen op Einstein kon lij
ken.
Met wiskunde is het nooit wat gewor
den, met junioren 1 daarentegen wel.
We werden in dat voor Arie-bijna-
rampjaar ongeslagen kampioen. Een
gebeurtenis die met veertien kogel
flesjes (drie voor de reserves) even uit
bundig als onvergetelijk werd gevierd,
waarna als vanzelfsprekend de feest
vierders de doelnetten verwijderden
en de hoekvlaggen van het veld wer
den gehaald.
Bovenstaand verhaal borrelde on
langs in Arie's herinnering op. De
aanleiding zit hem in een brief die hij
onlangs onder ogen kreeg, afkomstig
van het actieve bestuur van S.O. Soest,
de hoogste geklasseerde amateur
voetbalclub die de gemeenschap Soest
momenteel in huis heeft. Een door het
bestuur van S.O. Soest aan het werk
gezet Promotiefonds-Comité, doet in
bedoelde brief een beroep op het
Soester bedrijfsleven, vraagt daarin fi
nanciële medewerking om bij een
eventuele promotie van S.O. Soest de
spelers "iets" in het vooruitzicht te
kunnen stellen.
Mag Arie even genoteerd zien dat hij
de gehele S.O. Soest-familie kam
pioenschap en promotie naar de 2e
klasse van de KNVB van harte gunt en
het als vanzelfsprekend beschouwt dat
spelers en trainer daarvoor blijken van
waardering ontvangen, zonder dat
men zich beperkt tot het klassieke
kratje Heineken.
De initiatiefnemers voor "iets" kun
nen eveneens op zijn instemming re
kenen als zij in hun brief de geadres
seerden erop attent maken dat de zo
vurig verlangde promotie een uitstra
ling voor geheel Soest kan krijgen. Een
volstrekt logische redenering. Promo
tie voor S.O. Soest betekent promotie
voor gemeente en gemeenschap Soest.
Met het bereiken van een dergelijk re
sultaat komt Soest binnen en buiten de
regio op positieve wijze in de etalage te
staan. Mooi meegenomen, ook al om-
det het allerminst uitgesloten is dat
ook het Soester bedrijfsleven op ande
re wijze daarvan profiteren kan.
Soesters ondernemers, als 't effe kan,
gevolg geven aan wat Cees Verkerk
c.s. van u vraagt, (s.v.p.)
En daarmee zou geschreven zijn wat
geschreven moest worden, ware het
niet dat Arie een aantal kritische kant
tekeningen plaatst bij andere argu
menten die voor "iets" worden gebe
zigd. In dezelfde brief leest hij "De
tijd dat voetballers voor de wedstrij
den zelf de hoekvlaggen plaatsten en
de netten in de doelen hingen, ligt ver
achter ons. Tegenwoordig moet je als
bestuur van een amateurclub van goe
de huize komen om je teams, en met
name het eerste elftal, bij elkaar te
houden om de kwaliteit te bewaken,
waardoor je hogerop komt." Actuele
zaken die te maken hebben met het
(be)sturen van een hedendaagse goed
florerende amateurclub, S.O. Soest
dus.
Bij S.O. Soest, maar ook elders, con
stateren en aanvaarden clubbesturen
dat sommige amateurvoetballers te
beroerd zijn om, voor er tegen een bal
getrapt is, ook maar een poot uit te ste
ken om hun hobby van start te laten
gaan. Met zo'n acceptatie werkje mee
aan het ontstaan van een kweekvijver,
waarin leden rondzwemmen die be
sturen proberen duidelijk te maken
dat ze blij mogen zijn over voetballers
te beschikken. Het is de omgedraaide
voetbal- en clubwereld.
Het is een aantoonbaar gegeven dat
scouts uit het betaalde voetbal hun op
dracht/salaris proberen waar te ma
ken met het afromen van het amateur
voetbal. Wie veronderstelt dat daar-
ten kruid gewassen is, denkt als vroe
gere dorpskuideniers die meenden ten
opzichte van Albert Heijn het hoofd
boven water te kunnen houden.
Nee dus.
Ondanks Arie's bezwaren tegen on
derdelen van de argumenten van het
S.O. Soest Promotiefonds hoopt hij op
het succes van de onderneming. Ma
ken wij er in de toekomst van: "S.O.
Soest Natuurlijk."
ARIE WANDELAAR
Inbraakpri
Het heeft veel van een schilderijtje, een
aquarel. Maar in feite is het een brief
kaart. Is het in Soest? Volgens de over
levering wél, maar er is niets dat enig
houvast biedt. Geen plaatsaanduiding,
geen datum, geheel onbeschreven...
En wat de afbeelding betreft, zelfs de
twee geportretteerde personen zijn niet
duidelijk van hier. Zou er iemand onder
onze lezers zijn die iets nader te vertel
len heeft over de afbeelding van van
daag? Zou iemand ons wellicht ook wat
te melden hebben over de schilder van
het tafereeltje, ene Joh. Gerstenhauer?
De briefkaart is (al een reeks van jaren)
in het bezit van één van onze lezers.
Haar dank - en ook de onze - als u ons
wat verder brengt. Informatie graag bij
de redactie en/of bij medewerkers van
Museum Oud Soest, zoals: Boris Berk
hout, tel. 16372.
Lezers die de ontbrekende infor
matie over de foto hebben, gezich
ten herkennen worden uitgeno
digd ons dat te laten weten, onder
het motto "Verdwenen Soest",
Soester Courant, Postbus 57,3760
AB Soest. Bij voorbaat dank voor
de medewerking!
Morgenmiddag, tussen halt vijf en ze
en uur, zijn belangstellenden welkoi
liidens het "open huis" bij Emka Bc
veiligingen aan het Fazantpad 46. Z
kunnen zich daar breed oriënteren o
het gebied van inbraakbeveiliging, i
allerlei soorten en maten.
Emka Beveiligingen is een jaar gelede
opgericht door de heer M. Kocer, d:
jarenlang als inbraakbeveihgingsspi
cialist verbonden was (en is) aan Flarr
Control, het bekende brandbeveil
eingsbedrijf in Soest. De heer Koe.
bouwde daar een grote kennis van z
ken op en adviseert nu zowel een gro.
aantal bedrijven als particulieren op h
gebied van de inbraakpreventie. Vor
jaar begon hij op zijn zolderkamt
maar inmiddels is de garage omg
bouwd tot een modern kantoor, wa
hij elke middag vanaf 13.00 uur te raa
plegen is.
De beveiligingsbranche heeft de laats
jaren, met name door de opkomst v;
de elektronica, een enorme ontwikk
ling doorgemaakt. Toch begint elke b
veiliging, zoals de heer Kocer nucht
vaststelt, bij relatief eenvoudige hul
middelen, zoals goed hang- en slu
werk.
"Voor elk woonhuis of bedrijfspai
moet je eigenlijk een specifiek bevei
gingsplan maken," aldus de heer Koet
"Rijtjeshuizen kunnen er misschi
hetzelfde uitzien, maar ze worden to
op een andere manier bewoond. F
ene gezin heeft bijvoorbeeld wel kinc
ren of een hond, het andere niet. 1
mensen leven niet allemaal op dezelf
manier, en daarom moet je met alle oi
standigheden rekening houden."
Er zijn nog heel veel mensen die n
zo'n punt maken van de beveiliging
hun huis en haard, constateert hijI
is ook wel begrijpelijk, want vaak g
het jarenlang goed, en dan denkt r
mand eraan. Dat gebeurt pas als het i
is, of als er bij familie of buren wordt
gebroken. En dan wordt er dikwijls i
veel te veel ge-doe-het-zelfd.
Die zomer kwam er weer een gezinsbe
drijf in: groenteboer Ab Reehorst nam
er zijn intrek. Paard en wagen konden
goed onderdak in de voormalige gara
ge-werkplaats. De Beetzlaan was in die
tijd wel een verharde weg, maar niet zo
mooi als nu (hoewel zonder speciale
verkeersdrempels!). Het was een weg
dek van sintels, en bij regenweer ston
den er grote plassen. De statige beuken
langs de weg hebben er tot circa 1944
gestaan. Toen zijn de meeste gesneu
veld om de omwonenden te verwar
men. In de lente van 1944 moest het ge
zin Reehorst zijn heil ergens anders
zoeken, want het pand werd gevorderd
om er Duits luchtmachtpersoneel in on
der te brengen - de gemeente betaalde
de huur. De familie Reehorst zou na de
oorlog nog wel terugkomen op de oude
Installatiebedrijf
j. cornelisse bv.
Centrale verwarming
Telefoon (02155) -1 3014
