mensen, maar om
dat te bereiken, dat
is óók een kunst"
Gemeente stimuleert spontane
uitingen van kunst en cultuur
UW GEGEVENS
GAAN STRAKS
"OVER DE LIJN"
Milieubox en chemokar
Werner Paans, lid van de nieuwe commissie beeldende kunst in Soest:
Kunst is van de
WOENSDAG 18 MAART 1992
OP 'T HOOGT
PAGINA 4
Ambtenaar kunst en cultuur Henk van Rijkom:
Als het goed is, heeft de PTT vo
rige week bij u een foldertje in de
bus gedaan over de bezorging
van de Milieubox voor Klein
Chemisch Afval (KCA). U heeft
daarin kunnen lezen dat de be
zorging op maandag 16 maart
zou beginnen. Op het moment
van het verschijnen van deze "Op
't Hoogt" is het rondbrengen van
de Milieuboxen dus al in volle
gang.
In hetzelfde foldertje werd u ook
alvast wat verteld over de Che
mokar, die met ingang van de
maand mei elke maand drie
"KCA-ophaalrondes" door Soest
gaat maken. Gedetailleerde in
formatie treft u aan in de bij
u bezorgde of nog te bezorgen
Milieubox.
Door de invoering van de Milieu
box en de Chemokar wordt het u
een stuk gemakkelijker gemaakt
om al uw gevaarlijk Klein Che
misch Afval verantwoord kwijt te
raken. Het uiteindelijke doel is
natuurlijk dat een aanzienlijk
groter deel van ons KCA niet in
ons kwetsbare leefmilieu terecht
komt!
Mocht u eind april nog geen Mi
lieubox hebben ontvangen, dan
is het verstandig om dat even te
lefonisch te melden via nummer
(02155-) 93688.
Meestal is eer eerste handeling niet echt de allereerste handeling. Een uitzondering vormde maandagmorgen vroeg
de start van de huis-aan-huis-bezorgactie van de milieubox voor klein chemisch afval (KCA). Milieu-wethouder
mevrouw Mieke Swinkels zorgde voor een officieel tintje door op De Werfaan de Lange Brinkweg echt de eerste box
aan te reiken (foto) die op de vrachtwagen geladen werd. Er worden de komende weken een kleine 17.000 kca-box
bij Soester huishoudens bezorgd.
Soest zamelt KCA gescheiden in,
want een beter milieu begint bij jezelf
Aan de schoonmaak in gemeentelijk commissieland is ook de commissie
kunstaankopen niet ontkomen. Dit betekent echter niet dat kunst in Soest
voortaan te hooi en te gras aan de orde komt. In plaats van de commissie
kunstaankopen is namelijk een nieuwe commissie ingesteld, de commissie
beeldende kunst. Deze heeft een breder werkterrein toegewezen gekregen
dan de opgeheven commissiewier werkzaamheden zich beperkten tot de
zogenaamde 1 -procentsregeling. Deze bepaalt dat één procent van de bouw
kosten van bouwwerken besteed dient te worden aan een kunstwerk. Het ta
kenpakket van de nieuwe commissie beeldende kunst is aanzienlijk ver
groot.
Werner Paans, lid commissie beeldende kunst: Mensen bij kunst betrekken.
De commissie kunstaankopen 'ou
de stijl" heeft een aantal ideeën ge
lanceerd om in een andere vorm ge
stalte te geven aan het kunstbeleid
in Soest. Een meer actieve rol. Niet
alleen op aanvraag vanbemid
delen bij het aanschaffen van beel
dende kunst. Ze wil juist bewerk
stelligen dat, indien er een moge
lijkheid is geld te besteden aan beel
dende kunst, dit in een vroegtijdig
stadium te bespreken met bijvoor
beeld architect, stedebouwkundige
of landschapsarchitect. Kunst moet
niet een op zichzelf staande 'verf
raaiing" zijn, maar een onderdeel
van de leefomgeving van de inwo
ners van Soest.
"De commissie beeldende kunst
heeft de wijsheid op het gebied van
beeldende kunst niet op zak", zegt
Werner Paans, één van de leden uit
de oude commissie die ook in de
nieuwe commissie zitting heeft ge
kregen. "Maar wel zitten er in de
commissie mensen met een meer
dan gewone belangstelling voor die
kunstvorm. Vanuit die belangstel
ling voor en kennis van wat er in de
beeldende kunst omgaat, wil zij be
middelen bij het aanschaffen van
kunst. Tenminste, zo kijk ik er te
genaan. De commissie is nog niet in
de nieuwe samenstelling bijeen ge
weest, dus wat ik zeg, zeg ik op per
soonlijke titel.
Wel durf ik de stelling aan dat het
kiezen van kunst of het kiezen voor
een kunstvorm een autoritaire zaak
kan zijn. Is het niet zo, dat de kun
stenaar in gedachten en vertaling
van gevoelens/emoties vaak ande
re, niet direct begrijpelijke oplossin
gen kiest, die pas later, als men wat
langer heeft kunnen waarnemen
wat de bedoelingen waren van de
kunstenaar, waardering opleveren?
Ik ben sterk voorstander van sa
menwerken van kunstenaar en
mensen uit andere creatieve beroe
pen. Ik ben ervoor om de kwaliteit
van de leefomgeving waar mogelijk
te verbeteren, te versterken. Beel
dende kunst kan daarbij een rol spe
len.
Er is veel verloren gegaan in Soest.
Veel landschappelijk schoon is op
geofferd. Er zijn keuzes gemaakt
die het gezicht van Soest duidelijk
hebben beïnvloed. Eén van de ta
ken van de commissie zou kunnen
zijn de waardering voor wat er nog
is in het bijzonder en voor de beel
dende kunst in het algemeen te ver
groten, met name onder de jongere
inwoners.
Hoe, dat weet ik nog niet. Daarover
kunnen we misschien in de eerstvol
gende bijeenkomst van de commis
sie praten. De commissie kunstaan
kopen heeft in de afgelopen jaren
heel wat mooie aankopen gedaan.
Kijk maar eens rond in Soest. Er zijn
veel mooie beelden te zien. Maar
om blijvend iedere nieuwe wijk of
hoge muur te voorzien van een
kunstwerk, nee, dat zie ik niet zo zit
ten.
Wat dan wel? Nou, ik heb al enkele
dingen genoemd, maar je zou ook
kunnen denken aan het stichten van
een fonds waarin je bijvoorbeeld
een deel van het geld uit de 1-pro-
centsregeling zou kunnen storten
om daarmee aan beeldende kunste
naars opdrachten te verstrekken om
nieuwe ideeën te ontwikkelen.
Ideeën die in geval van 'dorpsver
nieuwing" of uitbreiding kunnen
worden gebruikt bij de realisatie
van zo'n project.
Wellicht kan de commissie ook een
bijdrage leveren in het kader van
ateliervoorzieningen voor beelden
de kunstenaars, bijvoorbeeld bij re
novatie van gebouwen zoals on
langs in het Soesterveen gebeurde
Kunst hoort thuis in een plaats als
Soest. Kunst hoort thuis in een
woonwijk. Kunst hoort bij de men
sen. Kunst fs van de mensen. Maar
om dat te bereiken, dat is óók een
knnst".
De gemeente Soest is sinds 1 januari van dit jaar een Cultuur Stimule-
rings Fonds (CSF) rijk. Via het fonds is jaarlijks 40.000 gulden beschik
baar voor eenmalige activiteiten op het gebied van kunst en cultuur. Voor
de ene helft is dat bedrag afkomstig uit de Kermispot en voor de andere
uit het Fonds Kunstaankopen. Het beheer is opgedragen aan de Stichting
Coördinatie Kermissen, waarmee de gemeente hierover voor een perio
de van twee jaar een overeenkomst is aangegaan.
Om meer te weten te komen over
de doelstelling, voorwaarden en
dergelijke van het Cultuur Stimule-
rings Fonds, heeft "Op 't Hoogt"
een gesprek met Henk van Rijkom,
beleidsambtenaar kunst en cultuur
van de gemeentelijke afdeling Wel
zijn Volksgezondheid en Cultuur
(WVC).
In de overeenkomst wordt gespro
ken over "spontane activiteiten op
het gebied van Cultuur en Kunst, in
de ruimste zin van het woord. Cul
tuur en Kunst met hoofdletters nog
wel. Wat moet ik me daar als een
voudige inwoner van Soest ofSoes-
terberg bij voorstellen?
Van Rijkom: "Ja, ik weet dat die
woorden gauw afschrikken of iets
elitairs oproepen. Het is zeker niet
de bedoeling speciaal iets voor be
paalde clubs of een groep "artistie-
kelingen" te doen. Ook hier gaat het
om gemeenschapsgeld dat verant
woord moet worden besteed. Maar
-ingaand op de concrete vraag- aan
welke activiteiten moet nu worden
gedacht.
Kunst wordt meestal onderschei
den is beeldende kunst, podium
kunsten (toneel, muziek en zang,
cabaret, straattheater en dergelijke)
en literatuur. Cultuur is een breder
begrip. In de ruimste zin wordt er al
les mee bedoeld wat (in de natuur)
door mensenhand is beïnvloed.
Voor het fonds moet cultuur na
tuurlijk in engere zin worden opge
vat. Ik zou willen zeggen: in princi
pe gaat het dan om allerlei vormen
van vrijetijdsbesteding en liefheb
berij die mensen in een bepaald ver
band beoefenen, met uitzonde
ring van sport. En dan wel vrije
tijdsbesteding in actieve zin. Als ie
mand in zijn vrije tijd lekker veel te
levisie wil kijken, is dat prima.
Daarmee ontstaat natuurlijk geen
cultuur, hoogstens inspiratie. Aan
de andere kant zou ik me kunnen
voorstellen dat een filmhuisclub een
originele thcmaweek met een spe
ciaal genre films zou kunnen orga
niseren, die voor een eenmalige sti
muleringsbijdrage uit het CSF in
aanmerking komt".
Begrijp ik goed dat je niet als enke
ling een beroep op het fonds kunt
doen?
Van Rijkom: "Inderdaad. Aanvra
gen kunnen -elk halfjaar- alleen ge
daan worden door Soester instellin
gen en verenigingen. Het initiatief
dient een eenmalig en uniek karak
ter te hebben en dient toegankelijk
te zijn voor alle inwoners van de ge
meente Soest".
Dat laatste klinkt logisch. Maar
waarom staat het fonds alleen open
voor verenigingen en instellingen?
Een individuele inwoner kan toch
ook iets unieks en eenmaligs beden
ken?
Van Rijkom: "Zeker, inspiratie en
creativiteit beginnen meestal bij één
individu. Onze filosofie is echter dat
subsidiëring pas kan plaats hebben
als het initiatief enig draagvlak heeft
verworven. Concreet gezien ligt het
dan voor de hand de toekenning te
beperken tot instellingen en vereni
gingen in Soest en Soesterberg".
Wie beslist over de toekenning van
de stimuleringsbijdragen?
Van Rijkom: "Formeel is dat het
bestuur van de Stichting Coördina
tie Kermissen. In de praktijk is dat
echter een onafhankelijke deskun
dige, die een bindend advies aan het
bestuur uitbrengt. In overleg met de
Commissie Beeldende Kunst zal
hierover nog een besluit genomen
worden".
Je noemde al het voorbeeld van het
filmhuis. Kun jenogmeer voorbeel
dengeven?
Van Rijkom: "Dat zou ik wel kun
nen, maar ik doe dat liever niet. In
vind dat je je als overheid heel te
rughoudend moet opstellen als het
om de invulling van kunst en cul
tuur gaat. Wel kun je als gemeente
voorwaarden scheppen en stimu
lansen geven. Dat willen we met het
Cultuur Stimulerings Fonds. Een
goed voorbeeld van vorig jaar is
naar mijn mening de manifestatie
"Jardin d'Amis". Het idee om wer
ken van kunstenaars en tuinen van
particulieren samen te brengen en
aaneen te rijgen in een fietsroute
was een vondst. We moeten in Soest
meer van zulke originele en unieke
evenementen kunnen bedenken".
Bij wie en hoe moeten de Soester en
Soesterbergse verenigingen en in
stellingen hun aanvragen indienen?
Van Rijkom: "De verzoeken moe
ten schriftelijk worden ingediend bij
het gemeentebestuur, afdeling
WVC. Er dienen in ieder geval een
duidelijke omschrijving en kosten-
begroting van de activiteit te wor
den bijgevoegd. Tot 30 april kun
nen nog aanvragen voor het eerste
half jaar van 1992 worden inge
diend.
Ik wijs erop dat men zich wel moet
realiseren dat de aanvragen moeten
worden afgewogen tegen het be
schikbare budget. Tegen de uitein
delijke beslissing van het bestuur
van de Stichting Coördinatie Ker
missen is geen beroep mogelijk".
'Tk heb een lui oog", verontschul
digde zich een ambtenaar, "en 't
lijkt wel of dat op m'n hele lichaam
invloed heeft".
Aqua Indoor schijnt zo langzamer
hand geld te kosten als water.
De gemeente die de Haver Droeze
verdient, krijgt hem ook
Geen wonder eigenlijk dat men bij
de gemeente geschrokken is van
het "slakkehuis"-bouwwerk dat
voor Aqna Indoor, vlak bij het ge
meentehuis, is ontworpen. De
schrik betreft waarschijnlijk niet
zozeer het ontwerp zelf, als wel de
naam ervan: slakkehnis. Die naam
is toch beschermd? Voor het ge
meentehuis
Een uitleg over het project gemeentelijke basisadministratie (GBA) per
soonsgegevens nodigt niet bepaald uit er eens even goed voor te gaan zit
ten om meer over dit onderwerp te weten te komen. Interessanter wordt
het als blijkt dat de gemeentelijke service aan de burger erdoor verbetert,
vooral doordat de wachttijden tot een minimum worden beperkt. Want
wachten is iets waar de meeste mensen een grondige hekel aan hebben.
Voor het aanvragen van bijvoorbeeld paspoort of rijbewijs is dit sinds
enige tijd al niet meer nodig; mede dankzij het GBA is het "klaar terwijl u
wacht"!
In de overgang van de persoons
kaarten via de (niet verder doorge
zette) centrale personenadministra-
tie (CPA) naar de nieuwe gemeen
telijke basisadministratie heeft de
gemeente Soest een voortrekkers
rol gespeeld. Soest is dan ook één
van de eerste gemeenten die bin
nenkort op het landelijke netwerk
worden aangesloten. Op 1 januari
1994 moet de landelijke operatie
zijn afgerond.
Een belangrijk aspect in de over
gang naar automatisering is de be
scherming van de persoonlijke le
venssfeer van elke burger. Deze is
vastgelegd in de Wet Persoons Re
gistraties (WPR). Deze bescher
ming geldt voor iedereen die in wel
ke administratie dan ook in Neder
land voorkomt. De GBA gaat nog
een stapje verder: telkens moet
worden vastgelegd welke gegevens
aan wie, wanneer en waarvoor zijn
verstrekt.
Een andere belangrijke overeen
komst is, dat elke deelnemer aan het
landelijke netwerk zich verplicht de
gegevens te hanteren die volgens de
gemeentelijke basisadministratie
van toepassing zijn. Het kan dus
niet zo zijn, dat in de ene admini
stratie (van bijvoorbeeld de belas
tingdienst) over een burger gege
vens zijn vastgelegd die afwijken
van de gegevens in een andere (bij
voorbeeld een pensioenfonds of
een uitkeringsinstantie).
In Soest is voor het GBA-project de
gemeentelijke afdeling Burgerza
ken verantwoordelijk. Medewerker
Joep Schuiten van deze afdeling
vertelt dat de persoonsregistratie in
het bevolkingsregister aanvankelijk
gebaseerd was op een wettelijke re
geling uit de beginjaren 1900. Net
voor en na de Tweede Wereldoor
log werden de gegevens geregi
streerd op persoonskaarten. In de
beginjaren 70 ontstond, door de
toename van de automatisering, be
hoefte aan het automatiseren van dé
persoonsgegevens. Dit is bijvoor
beeld van belang in het geval van
oproepen voor verkiezingen, het
snel kunnen beschikken over cijfer
matig materiaal, het bijhouden van
het aantal inwoners, gesplitst in
mannen, vrouwen en nationalitei
ten, enzovoorts.
In het begin van de tachtiger jaren
werd bij de rijksoverheid de behoef
te aan een centrale personenadmi-
nistratie steeds sterker gevoeld. Bij
voorbeeld voor het actualiseren van
gegevens over verhuizing, ten be
hoeve van de belastingdienst, de
fensie (oproepen militaire dienst),
volkshuisvesting, pensioenfondsen
en uitkeringinstanties. Tot dan toe
werden de voor deze instanties be
langrijke gegevens op formulieren
getypt, naar de betreffende instan
tie gestuurd, die op zijn beurt de ge
gevens verwerkte ten behoeve van
de eigen administratie.
De rijksoverheid wilde af van dit
omslachtige en arbeidsintensieve
systeem. Daarvoor werd de Centra
le Personenadministratie (CPA)
ontwikkeld, maar deze heeft het
niet gered, hoofdzakelijk als gevolg
van onvoldoende garanties voor het
tegengaan van misbruik van de ge
gevens.
Omdat de behoefte aan een betere,
vereenvoudigde en veiliger per-
sooonsregistratie bleef bestaan,
werd -mede op initiatief van de
Vereniging van Nederlandse Ge
meenten (VNG) die zich hiervoor
sterk maakte- medio 1980 de ge
meentelijke basisadministratie
(GBA) persoonsgegevens opgezet.
Het is de bedoeling dat alle 600 ge
meenten in Nederland dezelfde ad
ministratie gaan voeren. Omdat
Soest van het begin af hierbij be
trokken is geweest, heeft deze ge
meente een voortrekkersrol ver
vuld en is ze ook één van de eerste
die op het landelijke datanet wor
den aangesloten. In geval van ver
huizing bijvoorbeeld is het de be
doeling dat de nieuwe vestigingsge
meente hiervan bericht stuurt aan
de gemeente waaruit de nieuwe in
woner afkomstig is. Deze "vorige"
gemeente stuurt dan de complete
persoonsüjst (PL) van de persoon in
kwestie naar de nieuwe vestigings
gemeente. Daarnaast krijgen ook
alle andere "afnemers" van het da
tanet die gegevens, althans die
waarop zij wettelijk recht hebben.
Deze communicaties verlopen dus
niet langer meer via papier, maar
via een datanetlijn.
Alle gemeenten moeten dus flink
investeren in de automatisering ten
behoeve van de gemeentelijke ba
sisadministratie. Van deze gelegen
heid is direct gebruikgemaakt door
de dienstverlening aan het publiek
te verbeteren, zoals het direct afge
ven van een nieuw paspoort en rij
bewijs. Ook andere documenten
(uittreksel uit het bevolkingsregis
ter en andere verklaringen) kunnen
voortaan in een oogwenk verstrekt
worden.
Op dit moment wordt er nog een
dubbele administratie gevoerd. De
persoonskaarten bestaan nog en
daarnaast is er de geautomatiseerde
gemeentelijke basisadministratie.
Met ingang van ljanuari 1994 zal er
in alle Nederlandse gemeenten nog
slechts sprake zijn van één gemeen
telijke basisadministratie persoons
gegevens.
Een medewerkster van de gemeentelijke afdeling burgerzaken in de compu
terruimte waar de persoonsgegevens van alle inwoners van de gemeente
Soest zijn opgeslagen.
