■P"
l
Verdwenen
Soest
Kan ik
vandaag
geknipt
worden?
aÊt
Wer
Verdwenen Soest hervonden
7ÖPSÜËST
Meningen van lezers
Kans op referendum
der linden
Boeken over
Oud Soest bij:
lliJtSMII
PAGlid
)ENSDAG 8 APRiL 1992
SOESTER COURANT
PAGINA 17
l 93 16
SOEST
pondje Soest
lORJAARS
1EHEID
Wie wat te zeggen heeft
doet dat in de
Soester Courant
effirierey
'Ich bin ein ehrlicher Kerl'
E^/strt de ven
,A.
Museum Oud Soest
n&wm.rnrnrmm
Soesterbergscstraat 10 - 3768 FH Soest - Telefoon 02155 - 18613
De Lopers
van de week
Rommelmarkten
Honden (4)
Koelewijn
Rijk
Dakwerken
Radio Soest:
postbus 3062
Hartevelt a
Jonge
Jenever
:RU -WIJNHANDEL
sterbergsestraai 49 tel 124 90
door Arie Wandelaar
[er het motto 'voorkomen is beter
fgenezen' begaf Arie zich een de-
Hagen naar het Medisch Centrum
Kt Zuid voor wat garagisten zou-
V noemen olieverversen en door-
Sren.
Ie keer per jaar deelt Arie zijn con-
ferend geneesheer mede een rede-
jgelukkig mens te zijn, waarna deze
fcijn twijfels heeft en onmiddellijk
kr, milt, nieren, longen en andere
dingen indrukt dan wei beluis-
I is tot nu toe allemaal net voldoen-
Jgeweest, zij het met de aantekening
ide onderzoeker tijdens het laatste
fsult in november '91 in de veron-
rstelling verkeerde bij Arie een ni-
Enefabriek op het spoor te zijn ge
zien.
afwachting van de resultaten over
laatste half jaar had Arie plaatsge-
pnen in een zeer goed gevulde
Jchtruimte. In zijn gezelschap moe-
jrs met kinderen, in gips verpakte
leuzen, en enkele dames en heren
fc hun ei particulier dan wel middels
verzekering nog kwijt moesten ra-
chten totdat de arts je naam af-
pt of met een uitnodigend vingertje
lelet verschaft kan een aangenaam,
ris zelfs nuttig tijdverdrijf zijn, mits
ris de soep niet opstaat of een defec-
wasmachine op een vooraf afge-
•oken tijd wordt opgehaald,
bn dit alles was kennelijk geen spra-
p bij het wachtende gezelschap waar-
Arie die middag verkeerde. Men
>rustte en leed niet zicht- of hoorbaar
in het ongemak dat het spreekuur in
ikele gevallen uitliep,
et is in zo een sfeer dat menselijke,
»ciale contacten en uitwisselingen
in ziektebeelden tot volle wasdom
linnen geraken. Een mens kan er iets
in opsteken.
rie's buurvrouw ter linkerzijde trok
jn aandacht door met regelmaat haar
lorhoofd met een papieren zakdoek-
te deppen.
(oet griep zijn, luidde Arie's diagno
sen vrouwelijke zestigplusser stelde
eer meelevend vast dat het hier een
eval van opvliegers betrof en wenste
iet de mededeling dat ze wist waar ze
et over had in het leed te delen.
Vederom fout.
Het zit hem in mijn benen', liet de da-
le van het papieren zakdoekje weten.
Dan heeft het met opvliegers niets te
raken", oordeelde de zestigplusser.
Het zit 'm in het verschil in lucht-
ruk", vervolgde het papieren zak-
loekje. "Heb ik niet van mijzelf hoor.
naar een vriendin van mij doet in al-
ernatieve geneeskunde en weet daar
illes van. Het voorjaar heeft ons over
vallen en dan krijgen mensen die er
^evoelig voor zijn last van voorjaars
moeheid. Het lijkt wel of ik lood in
mijn voeten heb. Trouwens, dieren
hebben er ook last van."
De vrouwelijke zestigplusser dacht
diep na en droeg een oplossing aan.
'Je voeten in een warm bad en het wa
ter met peterselie vermengen", luidde
haar recept.
Arie, die tot dan met enige moeite het
stilzwijgen had bewaard, wilde ophel
dering over de stelling dat ook dieren
last van voorjaarsmoeheid zouden
hebben.
"Buiten mijn vrouw heb ik nog nooit
een poes, duif of konijn gesproken die
zich daarover in die zin heeft uitgela
ten", verklaarde hij met zuinige stel
ligheid.
Geen van de twee raakte door deze
waarheid uit balans.
"Wat ook helpt is, voor je gaat slapen,
je benen in koolbladeren doen. Heb ik
ook van mijn vriendin, maar ja, mijn
man ziet mij aankomen 's avonds."De
vrouw met de vermeende opvliegers
werd vriendelijk verzocht de arts naar
zijn spreekkamer te volgen. De zestig
plusser schoof een plaatsje in de rich
ting van Arie op.
"Was een rake opmerking van u over
die dieren", liet ze Arie weten. "Trou
wens, voor alternatieve geneeskunde
geef ik ook geen cent. Geldkloppers
zijn het."
"Peterselie wordt anders ook niet
door bet ziekenfonds vergoed", op
perde Arie tot de zestigplusser die dit
moesgewas kort daarvoor als heilzaam
geneesmiddel had aangeprezen.
"En toch helpt het", werd er naast
hem met grote stelligheid volgehou
den. "Ik heb het van mijn grootmoe
der-zaliger."
"Was er in haar tijd dan ook al sprake
van voorjaarsmoeheid?", vroeg Arie.
"Daar vraagt u mij wat. Heb ik eigen
lijk nooit over nagedacht. Zal wel niet.
Ze had een gezin van acht kinderen,
dus tijd voor voorjaarsmoeheid is er
nooit geweest."
"En de peterselie dan?", drong Arie
aan.
"Helpt tegen alle kwalen", luidde het
aangedragen alternatief.
ARIE WANDELAAR
Steenhoffstraat 13
3764 BH Soest
Telefoon 02155 -1 01 15
VERKOOP VAN
OCCASIONS
Schrijfmachines
Rekenmachines
Copieermachines
De foto heeft al in februari in de krant
gestaan, en nu pas komen we met nade
re informatie. Wat we aankondigden als
een 'makkelijke' foto, was misschien
toch niet zo makkelijk - of juist té mak
kelijk? Hoe het zij, reacties zijn er nau
welijks geweest en wat we u nu gaan
vertellen komt vooral uit eigen nieuws
garing.
Het wat duistere geval, binnen de afzet
ting van witte paaltjes-met-kettingen,
was het monument zoals dat anderhal
ve eeuw heeft gestaan ter nagedachtenis
van Christoffel Pullmann. En deze
Pullmann was een Duitse grenadier die
in 1787, met zo'n negentig lotgenoten,
het (prinselijk) paleis Soestdijk tegen de
patriotten móest beschermen. In de
avond van de,27e juli was hij als schild
wacht opgesteld bij de brug over de
Praamgracht, vlak bij het voormalige
Hotel Trier, wat nu dus Soests grondge
bied is. Toen hij zich opeens geconfron
teerd zag met een grote groep patriotti
sche soldaten, weigerde hij zijn wapens
af te geven, loste het alarmschot dat de
aanval uiteindelijk zou doen mislukken
en werd daarop ter plekke doodgescho
ten. Een wat uitgebreider verhaal over
deze gebeurtenissen treft u hiernaast
aan.
Het ongewoon loyale gedrag van Pull
man moet grote indruk hebben ge
maakt, want al gauw stond er ter plekke
dat monument dat u op de foto te zien
kreeg. De tekst erbij luidde: 'Christoffel
Pullmann Grenadier van de Lijf Com
pagnie in het regiment infanterie van
den prins van Hessen-Darmstadt, Oud
28 jaren verkiezende liever het leven te
verliezen dan zijn wapens over te geven
in den nacht van 27 juli 1787." Het mo
nument overleefde de Franse tijd, werd
redelijk onderhouden tot het in 1937,
anderhalve eeuw na dato, vervangen
werd door een wat eigentijdsere con
structie, het beeld van een grenadier in
actie, schepping van de beeldhouwster
I.A. van Beeck Calcoen, betaald door
de Koninklijke Nederlandse Vereni-
d-..
ging Ons Leger, en onthuld door prin
ses Juliana op 27 juli 1937.
Dat nieuwe monument, met dezelfde
tekst als het oude, stond ook op dezelf
de lek als het oude, maar dat zou niet zo
blijven: met de verbreding van de Am
sterdamsestraatweg verhuisde het naar
de overkant van de weg, waar het nu
nog staat. Pullmann, met zijn rug naar
het paleis, uitkijkend over de Praam-
Het beeld zoals dat in 1937 voor
Christoffel Pullmann werd onthuld.
Ook toen al bleken de sierkettingen tus
sen de afzetpaaltjes niet sterk genoeg.
Het beeld zou later naar de overkant van
de straat verhuizen.
gracht, maar wel in verkeerde richting,
want voor hem kwam de vijand uit het
zuidwesten, vanuit Utrecht.
Eind achttiende eeuw. Het geweld van
de Franse revolutie had ook de wat sla
perige Nederlanden niet onberoerd ge
laten. Velen - vooral in het westen van
ons land - wilden een eind maken aan
het bewind van de Oranjes. Grote delen
van het land waren al in handen van pa
triotten (een menggroep van laten we
zeggen democraten en van aristocraten
die het met deze Oranjes toevallig niet
zagen zitten).
Utrecht was patriottisch, maar Amers
foort was het hoofdkwartier van de
prinselijke strijdmacht. De Oranje-ge
zinden kregen steun vanuit Duitsland,1
vooral doordat de vrouw van Willem V,
Wilhelmina van Pruisen, hulp had ge
vraagd aan haar broer, de koning van
Pruisen. Paleis Soestdijk, lustoord van
de Oranjes, werd verdedigd door een
Duits detachement van zo'n negentig
man.
In deze 'setting' gebeurde het dat in
Utrecht werd besloten een strijdmacht
uit te sturen naar paleis Soestdijk, sym
bool van Oranje-macht, en van strategi
sche waarde op de route van Amster
dam naar het oosten. Het is ook niet uit
gesloten dat het om een ordinaire roof
tocht ging - waarom hadden de patriot
ten anders acht lege wagens bij zich?
Het waren wel vijfhonderd militairen
die op 27 juli 1787, zo onopvallend mo
gelijk, Utrecht verlieten om via een om
weg over Maartensdijk naar Soestdijk
te gaan - men was duidelijk bang voor
verraad. Dat kwam echter tóch: een
tamboer uit Utrecht maakte zich los uit
de patriottengroep, snelde naar Soest
dijk en zorgde ervoor dat de verdedi
ging daar op haar hoede was.
Het hele verhaal blijkt doorspekt met
menselijke trekjes. Zo had de verdedi
ging de aanval vóór donker verwacht -
en misschien was die ook wel zo be
raamd, maar de Utrechters waren het
spoor kwijtgeraakt, hadden einden om
gelopen en kwamen dus pas lang na
donker op het laatste stuk naar Soest
dijk. Op het paleis sliep iedereen toen
al, maar er waren langs de Biltseweg wel
drie schildwachten uitgezet om alarm te
slaan.
De eerste schildwacht, aan de brug iets
voorbij de Veenhuis (waar vroeger de
tol stond), was bij het zien van die massa
naderende soldaten meteen onder de
brug gekropen, die daar over de Praam
gracht ging, en werd niet opgemerkt.
De patriotten stuitten vervolgens op de
tweede schildwacht, die hen aanriep,
maar misleid werd door hun antwoord
dat ze 'deserteurs' waren, versterking
voor de prinsgezinde legermacht. Toen
hij ze liet naderen werd hij vastgepakt
en ontwapend. Zo konden de patriot
ten onopgemerkt vlak bij het paleis ko
men, waar tenslotte Pullmann hun de
weg versperde. Onder bedreiging dat
hij zou worden neergeschoten als hij
zich niet overgaf, riep Pullmann: "Ich
bin ein ehrlicher Kerl". Hij loste het
alarmschot en werd, toen hij probeerde
naar het paleis te vluchten, doodge
schoten.
Daarop snelden de patriotten naar het
paleis, in de hoop dat men daar niet zo
snel klaar zou zijn voor de verdediging.
Dat pakte anders uit: ze werden met he
vig geweervuur ontvangen, zozeer dat
de hele groep zich terugtrok. Een twee
de aanval verliep even ongelukkig en
uiteindelijk verlieten de patriotten in al
le richtingen het strijdperk. Degenen
die richting Utrecht vluchtten, namen
de acht wagens mee - niet geladen met
de kostbare bezittingen van de Oranjes,
maar met doden en gewonden. Pull
mann werd postuum beloond met een
jaar gage aan zijn weduwe.
Waarschijnlijk is daar nooit iets van te
rechtgekomen, want navraag in zijn ge
boorteplaats heeft wel gegevens over
hem opgeleverd, maar niets over zijn
dood: kennelijk is dat bericht daar nooit
aangekomen.
(Voor dit verhaaltje is onder meer ge
put uit het boek 'Uit de geschiedenis
van Baarn' van de heer T. Pluim.)
De grens tussen Baarn en Soest, onge
veer de plek waar Christoffel Pullmann
in 1787 aan zijn eind kwam. Kijkend
richting Soest was links hotel Trier.
Herkent iemand een van de mensen die
op de foto te zien zijn?
Winkelcentrum "Hartje-Zuid" -Tel. 12419
Libris LKv Gmiplete Boekhandel.
ai wrat
Het doel van het houden van een refe
rendum is de bevolking bij de politieke
besluitvorming te betrekken. De erva
ringen in Haarlem, Leiden en de mis
lukte poging in Soest, en vooral de les
vorige maand in Amsterdam, leren dat
eerder het tegendeel wordt bereikt.
Die lessen lijken tegenstanders van
een referendum gelijk te geven. Het
geloof in de politiek is er niet op voor
uitgegaan. Waar om wil de meerder
heid van de raadsleden dan toch pro
beren spelregels op te stellen om het
houden van een referendum in Soest
mogelijk te maken? Negatieve be
richtgeving over dit voornemen (ook
in de Soester Courant van 1 april
1992) doet afbreuk aan de construc
tieve opstelling van die raadsleden.
Graag wil ik toelichten welke argumen
ten in de discussie volgens mij doorslag
gevend zijn voor een positieve houding
tegenover goede spelregels voor het
houden van een referendum:
De uitgangspunten zijn: 1. de erken
ning dat er een noodzaak is de burger in
voldoende mate bij het overheidsbeleid
te betrekken, en 2. dat niet getornd mag
worden aan het primaat van de politiek
(de taak van de gekozen volksvertegen
woordigers).
Die uitgangspunten aanvaardend moet
ook erkend worden dat de besluitvor
ming op een complexe manier tot stand
komt, in een samenspel tussen bestuur
ders, ambtenaren, belangen- en pres
siegroepen, en de gekozen vertegen
woordigers. Dat complexe proces kan
ertoe leiden dat er een beleid gevoerd
wordt dat niet door de meerderheid van
de bevolking gedragen wordt. Als dat
het geval is zou de bevolking de legiti
miteit van besluiten kunnen betwisten.
Indien het vermoeden bestaat dat dat zo
is, kan een referendum zinvol zijn.
Het houden van een referendum mag
echter niet een doel op zich zijn. Eerst
besluiten een referendum te houden, en
dan een onderwerp zoeken, dat werkt
niet, zoals we gezien hebben. Maar als
het vermoeden bestaat dat er een be
sluit genomen gaat worden dat tegen de
wil van de meerderheid van de bevol
king in gaat, dan is dat totaal iets anders.
Maar dan moeten er wel spelregels zijn
die helder maken dat de uitspraak van
de kiezers ook geëerbiedigd wordt. In
Haarlem was het zo, dat bij een te kleine
opkomst, de uitspraak van de meerder
heid ongeldig was. Die spelregel werkt
spelbedervend. In Amsterdam was er
nog geen afgerond beleidsvoornemen.
De financiële haalbaarheid van het
voorstel in de binnenstad minder auto's
toe te laten was nog niet onderzocht, en
vlak voor de stemming werd twijfel over
de haalbaarheid geuit. Ook dat ver
groot het vertrouwen in de politiek niet.
Gezien die ervaringen, heeft D66 voor
Soest onder andere als spelregels voor
gesteld:
1. Alleen tot de besluitvormende ha
merslag uitgediscussieerde raadsvoor-
Geen typisch Soester landschap, om te
zien, maar de overlevering wil dat het
allemaal Soesters zijn op aeze foto. Aan
de kleding te zien moet het ongeveer
begin jaren dertig zijn, maar zeker we
ten doen we het niet. Zijn er nog lezers
die ons verder kunnen helpen - wódr
was het, wie waren het en waarom wa
ren ze waar ze waren? We zijn weer zeer
benieuwd.
Graag schrijven of bellen met de redac
tie, of met mensen van Museum Oud
Soest, onder andere Boris Berkhout,
tel. 16372.
"Dat mag in de krant," hoor je de
mensen wel eens zeggen als iemand
een mooie prestatie heeft geleverd.
Dat vinden wij ook en daarom
zwaaien we hier graag lof toe aan "de
lopers van de week". Dat zijn de jon
gens en meisjes die de krant rond
brengen en daarbij een tijd lang -
twee maanden - geen enkele klacht
hebben gekregen. Ze krijgen een ex
traatje (voor het goede voorbeeld)
én een eervolle vermelding. Deze
week zijn het:
Christel den Oude
Jeroen Hilhorst
stellen kunnen onderwerp voor een re
ferendum zijn.
2. Via een enquête moet getoetst wor
den of het vermoeden juist is dat de
meerderheid van de bevolking tegen
kan zijn (minimaal veertig procent
moet tegen zijn), en of de meerderheid
van de kiezers het onderwerp belangrijk
genoeg vindt om te gaan stemmen (vijf
envijftig procent moet willen stem
men).
3. Als aan de voorwaarden van de en
quête is voldaan, kan een referendum
gehouden worden en zullen er geen na
dere eisen aan opkomst gesteld wor
den, en zullen de raadsleden zichzelf
binden aan de uitspraak van de meer
derheid van de kiezers.
Dit laatste punt maakt de spelregels
aanzienlijk soepeler dan die in het oor
spronkelijke D66-voorstel, dat was op
gesteld voordat er enige ervaring was
opgedaan. De uitslag van het referen
dum wordt nu precies zo behandeld als
iedere andere verkiezingsuitslag: de
meerderheid van de geldig uitgebrachte
stemmen wint. Via de enquête wordt
voorkomen dat alleen mensen gaan
stemmen die uitsluitend opkomen voor
hun eigen belang (niet in mijn achter
tuin).
Dit voorstel werd door de meeste
raadsleden een realistisch uitgangspunt
voor nadere uitwerking genoemd, een
uitwerking waaraan de meesten ook be
reid zijn actief mee te werken. Ik vind
dit een positieve constructieve houding,
die een betere pers heeft verdiend dan
zij gekregen heeft. Conclusie: "Met het
referendum wordt het in Soest ooit nog
wat.
Loet Jansen
(fractievoorzitter D66)
Trend van deze tijd.
Van oude spullen slijten,
van nieuwe spullen kopen.
Gewone mensen in hun element.
Spijkerpakkenfamilies,
met hoog geblondeerde haren.
Kopjes verwisselen van eigenaar.
Sara Burgerhart en Aagje Deken,
voor twee kwartjes in mijn bezit!
Overhemden voor twee gulden,
hoe gek ik het ook verzin.
Wekkers wekken bij het leven.
Veel van wat daar ligt,
zie ik weer terug op kastjes
en aan alle muren,
in mijn eigen huis te pronken!
Leve de rommelmarkt.
Hans Smallegoor
Reeds voor de derde achtereenvolgen
de keer werden de lezers van de Soester
Courant getrakteerd op ingezonden
brieven van ene heer Veerman. Onder
zijn laatste brief staat "wordt vervolgd"
dus er staat ons kennelijk nog wat te
wachten!
Wat wil mijnheer Veerman ons nu dui
delijk maken? Ik geloof dat ik hem
snap. Mijnheer Veerman wil het liefst
zien dat het aanlijngebod voor honden
verdwijnt, zodat alle honden weer naar
hartelust los kunnen lopen, het verkeer
in gevaar brengen, af en toe eens een
jogger aanvallen, mensen met aange
lijnde honden het leven zuur maken en
hun behoeften weer overal deponeren.
Desnoods gaat de heer Veerman actie
voeren!
Waarom gaan al die hondeneigenaren,
inclusief de heer Veerman, niet naar de
Lange Duinen? Daar kunnen de hon
den ongestoord naar hartelust spelen,
onaangelijnd. Langs de Dalweg is een
groot omheind speelveld voor honden,
daar mogen ze los. Zo zijn er in Soest
meerdere van deze velden.
Ik vind het zeer terecht dat de gemeente
Soest een aanlijngebod heeft ingesteld.
De hondencontroleur mag van mij blij
ven, één is nog te weinig! Er blijven nu
eenmaal altijd hondeneigenaren be
staan die alle gemeentelijke regels aan
hun laars lappen, en zolang deze men
sen er zijn is de hondencontroleur
noodzakelijk.
Als eigenaar van een (aangelijnde)
hond heb ik meerdere keren met deze
man een gesprekje gevoerd, en als je
dan hoort hoe sommige hondeneigena
ren deze man bejegenen als ze gevraagd
wordt hun hond aan te lijnen, dan is dat
op het asociale af.
Mijnheer Veerman, bespaar ons uw
vervolgbrief, houd uw hond gewoon
aan de lijn en laat het beestje alleen los
op de daarvoor bestemde plaatsen, en
ook dan moet hij goed onder uw appèl
staan.
Namens vele eigenaren van aangelijnde
honden, met vriendelijke groeten van
Mevr. L.W. Rieff
"Vóór m'n dertigste ben ik miljonair",
riep ik toen ik negentien was en net m 'n
eerste hit had gescoord. Een cheque van
twintig mille van de muziekuitgeverij
leek mij gelijk te geven. Inmiddels ben
in éénenvijftig, heb 't redelijk voor el
kaar, maar ben nog lang geen miljonair.
Dat te worden lukt zelden een Neder
landse artiest. Daarvoor is ons land te
klein, de markt te pietluttig en zijn 'wij'
niet leep genoeg.
Hoewel: André van Duin, Toon Her
mans, Jan Keizer van BZN en Paul van
Vliet zullen wel boven de magische zes-
nullenlijn zitten, denk ik. Jos Brink had
ook bij die club kunnen horen, maar hij
heeft steeds een hoop geld geïnvesteerd
in zijn cabaretprogramma 's en Lee To-
wers en Anita Meijer moeten de streep in
zicht hebben. André Hazes is ook een
groot verdiener, maar hij heeft té turbu
lent geleefd om veel te hebben kunnen
overgehouden.
Dan ben ik natuurlijk bijna de Ker
misklanten en Gerard Joling vergeten,
die op kousevoeten komen*aansluipen.
Helaas: ik hoor niet bij de supergewich
ten in onze business. Een zeer verdien
stelijke middenmoter zullen we maar
zeggen. Ja, en dan heb je natuurlijk ook
nog Rob de Nijs. Daar heb ik geen zicht
op, omdat ik niet weet hoe hij financieel
zijn twee huwelijken heeft afgerond.
Hans van Hemert zei mij vroeger eens:
"Ik ga nooit scheiden, want da 's me veel
te duur.Maar inmiddels heeft zijn
vrouw hém verlaten, zoals men in de
roddelpers heeft kunnen lezen, dus die
filosofie werkt niet. Er wordt heus wel
heel behoorlijk verdiend in de showbu
siness, maar veel, vooral beginnende
collega 's, hebben het bestaan van de be
lastingdienst onderschat en daar in een
later stadium fikse aan var in gen meege
kregen. Enkelen daarvan hebben ge
probeerd metslinkse fiscale trucs via al
lerlei zogenaamde belastingparadijzen
het betalen van moderne tienden, op
centen, tolgelden, penningen, pachtgel
den en accijnzen te ontduiken, maar
meestal bleken de immers dwars door
die slimmigheden heen te kijken en de
ballonnetjes door te prikken, met alle
nare gevolgen van dien.
Artiesten zijn ook niet leep genoeg om
dat zij in beginsel geen zakenlieden zijn.
Daarvoor huren zij dan soms accoun
tantsin, maar ik heb vaak genoeg gezien
dat diverse van dit soort adviseurs je
vaak adviseren een weg in te slaan die zij
zelf nimmer genomen zouden hebben
als zij over een zak met goud hadden
kunnen beschikken. Maar het is altijd
leuk een beetje te spelen met de centen
van een ander. Kijk maar naar onze mi
nisters...
Nee, in Nederland wordt je als trouba
dour en als minstreel niet zo gauw miljo
nair. De markt is daarvoor te klein. Dat
ligt anders in bijvoorbeeld Engeland.
Als je daar succes 'hebt, ga je meteen de
wereld rond. Een goed voorbeeld zijn de
heren achter het succes van onder ande
ren Jason Donovan, Kylie, Mei en Kim
en nog wat van die goudhaantjes: de
jongens Stock, A itken en Waterman. Ik
denk dat die boys ieder goed zijn voor
tussen de vijftig en honderd miljoen gul
den. Die zijn dus rijk, dat kun je wel stel
len.
Maar wat doet dit soort mensen nou met
al die florijnen en dukaten? Die doen
leuke dingen. Mr. Waterman bijvoor
beeld heeft als hobby oude auto 's. Zeld
zame oldies van vóór de oorlog. Een
vriend van mij was twee jaar geleden op
het kantoor van het succestrio, toen Wa
terman met grote dozen gebak binnen
kwam. "Is er iemand jarig?", vroeg m'n
vriend argeloos aan een secretaresse.
"Nee", antwoordde die, "mijnheer Wa
terman heeft een nieuwe auto gekocht,
eigenlijk een nieuwe oude.Waterman
legde het hem uit. "Ik heb zojuist met
plezier twee miljoen pond neergeteld
voor een oud beestje uit 1929", zei hij
monter om even later mijn vriend op te
rapen, die bij dat bedrag, acht miljoen
gulden van zijn stoel was gevallen.
"Dit soort auto 's is zó zeldzaam dat het
er niet op aankomt wat je ervoor neer
telt, als je 't kunt betalen. Dit is een pri
ma belegging. Er zijn een paar andere
verzamelaars in de wereld die zó puis
sant rijk zijn, dat ze rustig drie miljoen
pond willen betalen als ik 'm weer zou
willen verkopen. Maar ik ben nét zo blij
dat ik 'm heb!" Zijn collega, Mick
Stock, is een fervent golfer. Nu wilde hij
graag als lid aangenomen worden bij
een uiterst exclusieve golf club. Maar die
lui zagen hem niet zo zitten, dus werd het
lidmaatschap geweigerd. Stock werd
toen daarover knap chagrijnig, ging
naar een makelaar en kocht de hele golf
baan op. Maar daarmee was 'ie nog
steeds geen lid. Dus bepaalde hij dat de
baan op maandag en zaterdag gesloten
zou worden, want dan ging hijzelf in z 'n
uppie golfen. Dat bleek natuurlijk
rampzalig voor de club. "Kijk was het
laconieke commentaar van Mike, "als
ik nou ook nog lid mag worden, gaat de
baan natuurlijk weer de hele week
open.Ik weet niet of hij al is geïnstal
leerd als 'member ofthe team', maar
lang zal 't in het negatieve geval zeker
niet weer durenIk weet 't: geld maakt
niet gelukkig, maar 'tkan verrekt han
dig zijn als he er een hele berg van
hebt...!
Installatiebedrijf
j. cornelisse bv.
m
Telefoon (02155)-! 3014
Radio Soest heeft sinds kort een
nieuw postbusnummer. Correspon
dentie voor de lokale omroep kan
voortaan gericht worden aan: Radio
Soest, postbus 3062, 3760 DB
Soest.
