ars
ne zone
SOEST
Birgit Gantzert heeft met schrijven
eindelijk haar draai gevonden
1 HANDEL WANDEL I
Een stukje koeiengeluk in de Bundeling
Sportfietsen in Renault-lentefestival
D'Ancona opent morgen uniek verpleeghuis
fAGlNA
JVAN BETER
ant - Reclamekrant
izen in de
luizenkrant.
ie krant!
WOENSDAG 14 APRIL 1993
SOESTER COURANT
Columns van Soester tv-presentatrice gebundeld
Accountantskantoor J.H. Braber RA
Foto-expositie van Olga Goezinnen-Slagter
De Soester Duinen
Inbrekers pikken
videocamrecorder
Soester krijgt in
koffieshop klappen
Gestolen auto
teruggevonden
Spullenhulp
Dubbel prijs bij Stam-Soestdijk
DENON
Autokraakje
St. Elisabeth verpleeg- en gasthuis
il
Kom bij ons ideeën
opdoen voor uw interieur
Wij tonen u de zes typen
'Luxaflex' Raambekledi„g jn
een skala van tinten en
dessins. En als u uw keus
hebt gemaakt kunt u
meedoen aan een wedstrijd
waarbij u het aankoopbedrag
kunt terugverdienen.
Dus kom gauw even langs!
Aktie loopt tot I juni 1993
'en en dessins.
.EFOON 02155-24294
odgieters verzorgt
m vernieuwing van:
r systemen
-geisers (ook verhuur)
sten loodwerk
3
'iding
kontstopping)
udscontracten
mtie op al onze werkzaamheden
I E T E R Sm
3768 CA Soest
Eerspoor 18
halfvrijstaand woonhuis met
Ie living, c.v.-gas, extra grote
n met uitstekende zonligging
ie living met open haard, roya-
ken en hal. 1e verdieping: 3
Ikamer met 2e toilet,
ijaapkamers met dakkapellen
van onderhoud.
iman Wuytierslaan 3
iet c.v.-gas, garage, circa 20
|en zolder en prachtige, vrije
385 m2 eigen grond. Indeling:
ne keuken met inbouwappa-
en kelder. 1e verdieping: 3
amer met 2e toilet en separa-
e verdieping: vaste trap naar
slaapkamers. Perfecte staat
jentijds en in lichte tinten af-
PAGINA 7
'Mijn familie en andere rare die
ren" - zo luidt de ondertitel van
Birgit", het kloeke boek (190 pa
gina's) waarin Birgit Gantzert der
tig van haar meest amusante co
lumns heeft gebundeld. De Soes-
terse (sinds zes jaar), vooral be
kend als ex-presentatrice van het
Jeugdjournaal, schrijft al enkele
jaren een vaste rubriek in het da
mesblad Viva.
Zoals de titel al doet vermoeden spelen
Birgits huisdieren - twee honden, vijf
katten, tien kippen, twee geitjes en twee
vlaamse reuzen - een voorname rol in
haar leven. Dat geldt trouwens niet
minder voor haar echtgenoot Mark en
haar zoon Ruben, die in de vlot ge
schreven columns regelmatig een
hoofdrol spelen en een onuitputtelijke
bron van inspiratie vormen. Ook jeugd
herinneringen nemen een belangrijke
plaats in.
Birgit Gantzert groeide op in Hilver
sum, waar ze al vroeg in kontakt kwam
met de omroep. Bij de Avro presen
teerde ze op haar twaalfde al het radio
programma "13 speciaal", voor
brugklassers, terwijl ze zelf nog leerling
was van het Alberdink Thijm-College.
Daarna volgden diverse jeugdprogram
ma's, zoals "Praatpaal 15" - later alleen
"Praatpaal" - dat live op radio 3 werd
uitgezonden en waarin ze ontmoetin
gen had met de meest uiteenlopende
mensen, ook met mensen als Lubbers
en Den Uyl!
'Rare dingen'
Ze leerde het radio/tv-vak dus in de
praktijk, en dat dat wel eens botste met
haar schoolcarrière ligt voor de hand.
Op school werd ook nog wel eens met
scheve ogen gekeken naar de "rare din
gen" waar Birgit zich mee bezighield,
zoals bijvoorbeeld blijkt uit het verhaal
"ATC, weg ermee", waarin ze volgens
eigen zeggen nog even "zoete wraak"
neemt. In de jaren '86-'88 presenteerde
ze het Jeugdjournaal en sindsdien is ze
een bekende verschijning. Momenteel
is ze meer achter de schermen actief,
o.a. als redactrice van de Avro-pro-
gramma's als "Service Salon" en "Alle
dieren tellen mee".
In de periode na het Jeugdjournaal be
gon Birgit met schrijven en al gauw
toonde de Viva-redactie belangstelling
voor haar columns over het leven-va-
n-alledag, waarvan er nu zo'n dertig in
haar boek te vinden zijn. Het zijn overi
gens niet exact dezelfde verhalen als in
de Viva, maar de Viva-lezeressen zul
len de onderwerpen zeker herkennen.
"In het begin nam ik het eigenlijk niet zo
serieus. Ik was echt verbaasd dat de
mensen de moeite namen om mijn ver
halen te lezen en dat ze erom moesten
lachen, maar ik vond 't ook wel stoer."
Voor nieuwe columns heeft ze nog ma
teriaal genoeg. Dat krijgt ze bijvoor
beeld dagelijks aangereikt door de bele
venissen met haar zoon Ruben, die in
veel verhalen een absolute hoofdrol
speelt. Ze wil zich overigens niet beper
ken tot columns, maar aan een roman
denkt ze nog maar niet. "Ik denk niet
dat ik dat kan; ik denk voorlopig eerder
aan korte verhalen."
Smaak te pakken
Met schrijven heeft Birgit eindelijk haar
draai gevonden. "Ik wist vroeger nooit
wat ik wilde worden, maar schrijven
vond ik altijd al heel leuk, ook op
schoolkrantniveau. Mijn opstellen wa
ren altijd goed, maar ja, na een paar we
ken gooi je die verhalen natuurlijk toch
weg." Dat zal ze nu zo gauw niet meer
doen, want ze bewaart alle ideetjes in
grote mappen, die altijd nog een keer
van pas kunnen komen bij de samen
stelling van nieuwe bundels, die onge-
Birgit Gantzert met zoon Ruben en
een klein deel van haar levende have.
Foto: Goos van der Wilt.
twijfeld nog zullen verschijnen. Ze
heeft in elk geval de smaak te pakken
gekregen: "Het schrijven zal wel steeds
belangrijker worden, denk ik."
Dat betekent niet dat ze haar werk voor
radio en tv nu wel voor gezien houdt.
"Nee hoor. Programma's presenteren
vind ik leuk, en de radio mis ik op het
ogenblik best. In de studio voel ik me al
tijd op m'n gemak. Maar schrijven is,
geloof ik, toch echt het leukst. Na zes
tienjaar bij de omroep word je toch ook
een beetje blasé; je krijgt zo'n gevoel
van: ik heb alles al een keer gedaan. En
ik möet er niet aan dénken om straks
m'n veertigjarig jubileum bij de omroep
te vieren..."
"Birgit, mijn familie en andere rare die
ren" van Birgit Gantzert is verschenen
bij uitgeverij Tirion en voor f 24,90 ver
krijgbaar in de boekhandel.
DIENSTVERLENING AAN MIDDEN- EN KLEINBEDRIJF
Oude Utrechtseweg 12 - 3768 CC Soest - Telef. 02155 - 1 69 11
"Als ik als koe herboren zou wor
den, zou ik één van deze koeien of
kalveren willen zijn. Dat wil zeg-
gen: een zo normaal en natuurlijk
mogelijk koeien-leven willen heb
ben." Dat zegt Olga Goezinnen-
Slagter, naar eigen zeggen "hob
by-boer" in Soest, en sinds vorige
week met een fraaie expositie van
koeien-foto's present in gezond-
J heidscentrum De Bundeling.
De tentoonstelling werd afgelopen za-
I terdag officieel geopend door milieu-
wethouder Mieke Swinkels, die vond
dat Olga Goezinnen met haar foto's een
Ij zinnige bijdrage leverde aan de belang-
stelling voor de natuur, het milieu en
voor duurzame ontwikkeling. "Met
meer oog voor de kwaliteit dan voor de
kwantiteit," zoals de wethouder goed-
I keurend vaststelde.
I Ze vroeg zich af of de foto's gerang-
I schikt moesten worden onder het
hoofdstuk "milieu" of "kunst" en
l maakte duidelijk dat het begrip duur-
I zaamheid wel breder toepasbaar is dan
alleen op het milieu-terrein in engere
zin. Het is een misvatting dat duurzame
ontwikkeling per definitie ten koste
gaat van de economie - ze verdragen el
kaar best. En dat geldt ook voor allerlei
andere aspecten van de samenleving,
zoals bouwen, winkelen, vrije tijdsbe
steding."
Het "normale koeieleven" is in de foto's
van Olga Goezinnen heel duidelijk te
rug te vinden: de moederkoe die haar
kind zoogt; het samenleven in groeps(-
kudde)verband, waarbij de slimste
en/of de sterkste de baas is; de stier bij
de kudde; een groot graas-oppervlak,
zoals dat bij een natuurgebied als het
Utrechtse landschap hoort.
Privilege
Olga ziet het als een privilege dat ze als
"mensenbaas" niet economisch afhan
kelijk is van haar koetjes. "Ik hoef m'n
dagelijkse boterham niet van hun lijf te
halen, maar dat is alleen weggelegd
voor een 'hobby-boer' zoals ik." Een
hobby die overigens al gauw werk is ge
worden, want in elf jaar tijd heeft Olga
zo'n zestig koeien en stieren onder haar
hoede gehad.
"Door dagelijks in hun nabijheid te zijn
leer je ze kennen in hun normale doen
en laten, en je ziet dingen waar een an
der aan voorbijgaat: een koe waarvan
de ogen anders staan, of die met haar
oren flappert, of niet eet zoals je van
haar gewend bent. Het klinkt misschien
belachelijk als ik de dierenarts bel met
de mededeling: 'Beertje is vandaag wat
stilletjes', als je bedenkt dat je het over
een stier van pakweg duizend kilo hebt,
maar mijn dierenarts neemt dat serieus.
Observeren kost tijd, maar het is een
boeiende bezigheid: je probeert als het
ware fn de natuur te kruipen..."
Volgens Olga is het geen excuus om te
zeggen dat ze zich niet zo druk moet
maken om dieren, terwijl een groot deel
van de mensheid het heel erg slecht
heeft. "De dieren die wij onder onze
hoede hebben zijn helemaal afhankelijk
van ons geworden. Ze zijn weerloos, ze
hebben geen stemrecht. Dat schept de
Wethouder Swinkels (l.) en Olga
Goezinnen-Slagter bij de opening van
de tentoonstelling.
Foto: Goos van der Wilt.
verplichting om een koe een zo goed
mogelijk koeieleven te geven, en een
hond létterlijk een hondeleven..."
Weerloos
Op de foto's is een uniek stukje koeien-
geluk, en dat van de mensen eromheen,
te zien. Geboorte en dood zijn echter
niet te zien. "Als een van de koeien
moet kalven ben ik erbij, maar niet met
m'n fototoestel," aldus Olga. "Dan
staat je hoofd niet naar spannende fo
to's, maar naar de vraag of het kalf leeft,
of het gezond is, of het een stiertje of
een vaars is, en welke kleur het heeft.
En van het onvermijdelijk einde van
een koeileven - op het slachthuis - maak
ik geen foto's. Het dier is daar weerloos.
Het is wel de realiteit, maar dat hoeft
voor mij niet op een foto..."
De bedoeling van de expositie vat ze als
volgt samen: "Hoe is een koe? Wat doet
een koe? Hoe leeft ze als moederdier, in
kuddeverband, met mensen. Zie hoe
verschillend ze zijn. En dat dat toevallig
door mijn camera-oog wordt gezien, is
omdat ik het voorrecht heb gehad om ze
te observeren en vertrouwd met ze te
raken."
De foto-expositie is tot eind mei te zien
in de Bundeling aan de Schoutenkamp
weg, op werkdagen geopend van 8.30
tot 16.30 uur.
RESTAURANTS
PARTY- EN
VERGADERCENTRUM
NU OOK OOK
STEENGRILLEN
in de maanden maart en april
ter introduktie inclusief
voor- en nagerecht onbeperkt
smullen voor;
Fl. 32.50 p.p.
Soesterbergsestraat 188, 3768 MD Soest
Telefoon 02155-12739. Fax 02155-25961
Terwijl de bewoners niet thuis waren,
hebben inbrekers een videocamrecor
der weggehaald uit een woning aan de
Wiardi Beckmanstraat. Een zoon van
de bewoners ontdekte dat maandag
morgen. De inbrekers hebben de voor
deur van het huis geforceerd.
Aan de Turfstreek werd een woning
overhoop gehaald door inbrekers. De
politie heeft nog niet te horen gekregen
wat er precies wordt vermist.
Een achttien-jarige man uit Soest is met
een gebroken neus en een oogkasfrac
tuur naar Medisch Centrum Molendael
in Baarn gebracht. Hij liep klappen op
bij een meningsverschil in een koffie
shop aan de Koninginnelaan. De tikken
werden zaterdag uitgedeeld door een
twintig-jarige man, eveneens afkomstig
uit Soest.
De Hilversumse politie heeft in de stad
een auto aangetroffen, die eind maart
op de Veenbesstraat in Soest was ont
vreemd. De wagen is momenteel weer
in bezit van de rechtmatige eigenaar,
een man uit Maartensdijk.
Kringloopcentrum
Parallelweg 7
tel. 18730
Openingstijden:
Dinsdag 13.00-17.00 uur;
Woensdag 14.00-17,00 uur;
Donderdag 13.00-17.00 uur;
Zaterdag 10.00-14.00 uur.
Spullen brengen:
Maandag t/m donderdag 9.00-17.00
uur, vrijdag 9.00-13.00 uur.
Spullen ophalen:
Na telefonische afspraak.
Bij Renault-dealer Stam-Soestdijk
zijn vorige week maar liefst vier
sportfietsen van eigenaar verwis
seld. Ze vormden de (dubbele)
tweede prijs in het Renault-lente
festival, dat in de periode van 12
tot 22 maart bij alle dealers in Ne
derland plaatsvond en vooral in
bet teken stond van de fiets als
sportief en milieuvriendelijk "ver
lengstuk" van de auto.
De firma Stam was wat dat betreft een
uitzondering, want in plaats van één set
fietsen - zoals bij alle andere Neder
landse Renault-vestigingen het geval
was - mocht directeur M. de Ruiter-
pr zelfs twee uitreiken. De sportie
ve tweewielers - afkomstig van de be
kende RIH-fietserifabriek, maar voor
de gelegenheid uitgevoerd in de Re-
nault-kleuren antracietgrijs en okergeel
- gingen naar twee Soester echtparen:
Fred en Marjan Valkenet en Nand en
Marijke Dresscher.
Het lentefestival had als nationale
hoofdprijs een fonkelnieuwe Renault
Clio RL 1.4, maar die "viel" ergens an-
Als geautoriseerd Denon dealer bieden wij u
naast en deskundig advies een uitstekende
service, 2 jaar officiële importeursgarantie
iV UI/UVEIV
Y Cllü il D
/I ^IVMMn
Steenhoftstraat 13a-15 - Soest - Telefoon 02155 - 12132
PROFESSIONAL AUDIO
De families Valkenet en Dresscher
kregen de fietsen uitgereikt door me
vrouw M. de Ruiter-Stam.
Foto: Goos van der Wilt
ders. Overigens ging geen van de be
zoekers die in maart (met een "start
kaart") een kijkje namen bij de ca. 250
Nederlandse Renault-dealers met lege
handen naar huis, want ook als ze geen
Clio of RIH-fiets hadden gewonnen
mochten ze toch allemaal een handige
fietsstuurtas met kaartleesvenster mee
naar huis nemen.
"Uw Renault kan best een dagje zonder
u, vooral in het voorjaar" was het motto
van het lentefestival, dat in elk geval dus
een aantal Renaultrijders op de fiets
krijgt. Uiteraard ging het ook om de
nieuwe modellen van Renault, die dit
voorjaar bijzonder de aandacht trek
ken, zoals de nieuwe Clio RL 1.4, de
Renault 19 S en een aantal actiemodel
len in gelimiteerde oplaag: de nieuw
Renault 21 Symfonie, de Renault Saf-
rane 2.2i en de Espace Soleil, standaard
uitgevoerd met airconditioning.
Een bewoner van de Titus Brandsma-
straat ontdekte vorige week dat zijn au
to was opengebroken. De autoradio
was verdwenen. Hij stelde de politie op
de hoogte.
Morgen, donderdag 15 april,
opent minister Hedy d'Ancona de
nieuwbouw van het St. Elisabeth
verpleeg- en gasthuis in Amers
foort. Na een voorbereidingstijd
van bijna zeven jaar is daarmee in
de binnenstad een uniek zorgcom-
plex verrezen. Het verpleeghuis
dat de afgelopen twintig jaar ge
huisvest was in een oud pand uit
het begin van deze eeuw was drin
gend aan vervanging toe.
Het belangrijkste idee achter de nieuw
bouw is dat mensen in staat gesteld wor
den hun leefwijze van voor de opname
in het verpleeghuis zoveel mogelijk
voort te zetten. Het resultaat is een
nieuw 'thuis': een huiselijke en open,
niet institutionele instelling, geïnte
greerd in het dagelijkse leven van de
stad, waar de bewoners een plaatsje in
de samenleving kunnen houden.
Is een kwalitatief goede zorg allereerst
een personele aangelegenheid, de aard
en staat van de residentie waarin zorg
geboden wordt, speelt daarin zijn eigen
rol. Ontworpen door de Amsterdamse
architect Hans Hagenbeek, is een ge
bouw ontstaan dat een behaaglijke inti
miteit en veen vriendelijke openheid
uitstraalt.
Privacy
Er is een woonklimaat gecreëerd waar
mee de bewoners zich kunnen identifi
ceren: met zoveel mogelijk privacy - het
recht op een eigen plekje - maar ook
met de mogelijkheid voor een zelfgeko
zen samenzijn in kleinere herkenbare
groepsverbanden, dan wel in grotere
groepen van meer anonieme samen
stelling. Het complex bevat daartoe een
scala van uiteenlopende 'openbare'
verblijfsplekken.
De architectuur als ook de zorgverle
ning zijn in dit huis gericht op de kwali
teit van het bestaan voor mensen die
daar voor zichzelf niet meer kunnen
zorgen. In de opzet van de zorgverle
ning wordt deze visie concreet vertaald
door in te spelen op persoonlijke wen
sen en veranderende persoonlijke om
standigheden van bewoners en familie
leden. Met als uitgangspunt de positie
van de verpleeghuisbewoner zijn on
dermeer kleinschalige leefunits ge
vormd van tien bewoners met daaraan
gekoppelde kleine multidisciplinair sa
mengestelde zorgteams.
Met het bouwen van voornamelijk een-
en tweepersoonskamers behoort St.
Elisabeth tot een van de eerste huizen
waar bouwkundig de privacy van de be
woner wordt gegarandeerd. De L-vor-
mige tweebedskamers geven daarbij de
bewoner elk hun eigen hoek. Vergele
ken bij de veelal gangbare vier-, vijf- of
zespersoonskamers is dit een grote ver
betering.
Luxe
De huisvesting in de nieuwbouw is on
derverdeeld in vier afdelingen van der
tig bewoners. Twee afdelingen voor
mensen met lichamelijke aandoeningen
en twee afdelingen voor mensen met
dementiële syndromen. De een- en
tweepersoonskamers zijn voor de be
woners een grote luxe. Het biedt hen de
mogelijkheid om zich terug te trekken
om alleen televisie te kijken, te telefo
neren of bezoek te ontvangen. Per der
tig bewoners zijn er twee huiskamers
voor resp. tien en twintig bewoners.
Zorg op maat
De realisatie van de nieuwbouw van het
St. Elisabeth is de voortzetting van een
zorgvisie, die geleidelijk is ontwikkeld
in het verpleeghuis. Bewoners worden
beschouwd als klant die recht heeft op
die zorg die overeen komt met zijn be
hoefte en wensen: niet de ziekte, maar
de mens zelf staat centraal, met zorg op
maat. Hetzelfde geldt voor de mede
werkers, waar door de samenstelling
van de zorgteams de samenwerking een
extra dimensie heeft gekregen. Er is
naar gestreefd dat zowel bewoners als
personeel een 'thuisgevoel' hebben. Er
wordt hard gewerkt om in toenemende
mate de zofg flexibeler te maken. Men
sen moeten kunnen eten op de tijd dat
zij dat wensen, bezoek ontvangen of
verzorgd kunnen worden door een fa
milielid.
Eerste rang
De bewoners van het St. Elisabeth zijn
niet weggestopt. Ze hebben een goed
uitzicht op alles wat er in de stad te bele
ven valt. De nieuwbouw is verrezen aan
de rand van het winkelgebied van het
centrum, op een van de drukste kruis
punten van de stad; ze zitten als het wa
re eerste rang. De huiskamers kijken
hierop uit of op de ingangspartij aan de
rustige tuinzijde van het gebouw.
De huis- en slaapkamers zijn gegroe
peerd rondom binnentuinen. Op de
eerste laag maken deze binnentuinen
onderdeel uit van het wandelgebied van
de bewoner; op de bovenafdelingen
heeft de bewoner zicht op wat zich be
neden afspeelt. De sfeer op de afdelin
gen, met de ruimtelijkheid en de bijzon
dere lichtval van deze binnentuinen is
die van een levendig geschakeerd
woongebied. De lichte open huiska
mers komen uit op ruime pastelkleurige
gangen met nissen en zithoekjes, in
sterk contrast met de eindeloos lange
grauwe gestichtsgangen in het oude ge
bouw.
Mensen hebben in vergelijking met hun
vroegere situatie veel minder last van
elkaar. Iedere bezoeker die van buiten
komt is onder de indruk van de rust;
men gelooft nauwelijks dat er in het ge
bouw 120 mensen wonen en bijna 200
werken.
Marktplein
Om de verpleeghuisbewoners zoveel
mogelijk te betrekken bij het dagelijks
leven is een centrale ontmoetingsruim
te gesitueerd aan het kruispunt op de
kop van het gebouw, in aansluiting aan
de centrale hal. Rondom dit knoop
punt, als het ware het 'marktplein' bin
nen het complex waar alles samenkomt,
bevinden zich allerlei openbare func
ties, waar ook omwonenden uit de wijk
gebruik van kunnen maken. Bijvoor
beeld samen eens eten met je vroegere
buren in het restaurant, of iets drinken
op het terrasje bij de koffiebar. Maar
ook vindt men hier de receptiebalie,
met de hoofdentree uitkijkend op het
plein met fontein in de tuin. Een tweede
entree naar de straat aan de stadszijde
zou zelfs doorgang kunnen verschaffen
voor de wandelaar dwars door het ge
bouw. Uiteenlopende functies als een
winkeltje, kapsalon, de fysiotherapie,
dagbehandeling, bibliotheek en de ka
pel completeren het openbare karakter
van deze plek.
Eigentijdse architectuur
Het gele gebouw met blauwe kozijnen
tegen het centrum van de stad is een op
merkelijk voorbeeld van eigentijdse ar
chitectuur. De hoogopgaande stadszij
de van het verpleeghuis kreeg een ste
delijk karakter, die met het tegenover
liggende gebouw een ruimtelijke poort
vormt tot de Amersfoortse binnenstad.
In contrast daarmee is de tuinzijde, aan
een rustig parkachtig binnengebied,
zeer gedifferentieerd van opzet: met
een hoge glazen trappenhuistoren bij de
hoofdentree in de oksel van het com
plex en met verspringende dakterrassen
- voor het buiten liggen in de zon met
uitzicht op de tuin - laag aflopend en
paviljoenachtig van karakter. Een par
keergarage onder het gebouw laat daar
bij zoveel mogelijk ruimte voor het
groen.
Complex van voorzieningen
De nieuwbouw van het St. Elisabeth
verpleeg- en gasthuis is onderdeel van
een groter aantal voorzieningen op het
zelfde terrein. Doordat alle bestandde
len in één ontwerpershand zijn gehou
den is een zorgcomplex ontstaan van
een samenhangende eenheid. Hans
Hagenbeek is niet alleen de architect
van het nieuwe St. Elisabeth en het inte
rieur daarvan, maar hij is ook verant
woordelijk voor de stedebouwkundige
opzet van het hele blok, voor het tuin
plan - waarvan de eerste fase nu is aan
gelegd -, alsook voor de naastgelegen
"urban villa's". Deze woontorentjes,
gebouwd voor de Woningbouwvereni
ging Amersfoort, bevatten 56 zoge
naamde 'meerzorgwoningen', waarin
mensen zelfstandig wonen maar een be
roep kunnen doen op diensten en zorg
verlening vanuit het verpleeghuis. Dit
kan ook de partner zijn van iemand die
is opgenomen in het St. Elisabeth. De
laatste fase van het tuinplan wordt aan
gelegd als het reeds klaarliggende ont
werp voor een nieuw in hout opgetrok
ken kinderdagverblijf kan worden uit
gevoerd. Voorlopig moet men het nog
even doen met de in elkaar te zetten
bouwplaat van de architect.
Toekomstige generatie
De officiële opening van het nieuwe St.
Elisabeth brengt grote veranderingen
teweeg in het leven van haar bewoners
en medewerkers. Alleen het herplaatste
beeld van St. Elisabeth aan de gevel en
de in het interieur opgenomen histori
sche kunstcollectie herinneren nog aan
het oude gebouw.
Toch blijft ook deze gebeurtenis een
momentopname. Het verpleeghuis is er
niet alleen voor de huidige bewoners,
maar ook voor de toekomstige genera
tie. Indien nieuwe inzichten het nodig
maken om veranderingen in het ge
bouw te realiseren moet dit kunnen.
Kamers kunnen dan zonder al te ingrij
pende veranderingen groter of kleiner
worden gemaakt. Het verpleeghuis is
ook gebouwd voor de groep bewoners
die 'er aan komt'. Een groep die door
gaans hoger is opgeleid, individualisti-
scher is en meer inspraak verlangt.
Bouwkundig is hierop in ieder geval
geanticipeerd. Alles wat vandaag in het
St. Elisabeth gedaan wordt, kan mor
gen alweer beter.
Het St. Elisabeth verpleeg- en gast
huis in Amersfoort.
Foto Hugo Barnard
«rr'W
'ia*'-
