"Mijn ideaal is het om een sfeer te
scheppen waarin ook gelachen wordt"
Is vergetelheid
wel zo gezellig?
Ouderen, medicijnen
en alcohol
In Soesterberg voor
standplaatsen twee
dagen beschikbaar
soesa
WOENSDAG 13 OKTOBER 1993
OP T HOOGT
PAGINA
Mevrouw L.H. Bouma-van den Hoek zet na vijf jaar streep onder huwelijksvoltrekkingen
Eigenlijk leidde een samenloop van omstandigheden tot de sollicitatie en
de benoeming van mevrouw L. H. Bouma-van den Hoek in 1988 tot
ambtenaar van de burgerlijke stand. Inmiddels zijn zo'n vijf jaar verstre
ken, een periode waarin mevrouw Bouma ongeveer 250 huwelijken vol
trok. Nu zij is verhuisd naar Amsterdam, heeft ze besloten deze 'Soester
periode' af te sluiten: "Ik heb het vijfjaar gedaan en dat is een mooi afge
ronde periode, vind ik".
Ze kijkt met plezier op deze,tijd te
rug. Aan de vooravond van haar
vertrek wenst ze degene die haar
opvolgt evenveel plezier in en inspi
ratie voor en door het werk als zij
zelfheeft ervaren. Ze is niet iemand
die met 'wijze levenslessen' strooit:
"Ik vind dat elk mens op zijn eigen
wijze zijn leven vorm moet geven. Ik
zoek inspiratie in de gesprekken
met 'mijn' bruidsparen, aangevuld
met eigen belangstelling en erva
ring, kortom in de dingen die ik
hoop, heb of mis en die ik daarom
belangrijk vind. In het gesprek met
het aanstaande bruidspaar luister ik
goed en schrijf ik alles op. Het is hun
verhaal dat ik ga vertellen, liefst met
een grapje erbij. Nadat plechtig het
jawoord is gegeven én de akte gete
kend -voor de wet de essentie van
de huwelijksvoltrekking- volgt een
meer algemeen gedeelte. Daar
klinkt op terughoudende wijze iets
door van de dingen die mijzelf ter
harte gaan. Het is heel fijn om, als
het gezelschap de zaal verlaat, te
merken dat mijn verhaal goed is ge
weest.
Vandaag kwam na afloop een ou
dere dame naar me toe en ze zei
"Dank u voor uw mooie preek".
Het was lief bedoeld en ik was er
ook heel blij mee, maar wij, als amb
tenaar van de burgerlijke stand,
moeten niet concurreren met de.
kerk. Ons past een preek niet, dat is
niet onze taak. Wij mogen praktisch
zijn en ook een beetje nuchter, maar
toch liefdevol. Er moet wel iets van
warmte en betrokkenheid in een
persoonlijke toespraak doorklin
ken".
Niet onvoorbereid
Mevrouw Bouma bereidt elke hu
welijksvoltrekking "heel goed voor.
Ik schrijf alles op, ook de steeds te
rugkerende handelingen zoals het
uitwisselen van de ringen of het
overhandigen van het trouwboekje,
iedere keer opnieuw. Ik werk ge
woon m'n lijstje af. Je kunt niet on
voorbereid even een praatje hou
den, want er mag niets misgaan bij
de voltrekking van een huwelijk. Je
hebt gegevens, die moetje nauwge
zet hanteren. Een huwelijksvoltrek
king moet gewoon goed zijn en stijl
vol. Het is tenslotte een belangrijke
dag voor een bruidspaar, ook al wo
nen ze al heel lang samen.
Nu is het wel zo dat een informele,
ongedwongen sfeer prettig is, want
het is toch altijd een spannende,
emotionele gebeurtenis. Ik probeer
voor elk gezelschap zo'n sfeer te
scheppen en iets te zeggen waarin
men van zijn eigen gedachten op dat
ogenblik iets herkent, met nog iets
behartenswaardigs, ontroerends en
luchtigs daarbij. Mijn ideaal is dat er
ook gelachten wordt".
De sollicitatie van mevrouw Bouma
kwam toevallig tot stand.
"De dag voordat we naar ons
vakantie-adres zouden vertrekken,
zag ik een advertentie in de Soester
Courant waarin een ambtenaar bur
gerlijke stand werd gevraagd. Dat
leek me heel leuk werk en boven
dien uitstekend te combineren met
een driejarige cursus beeldende
kunsten waar ik me voor opgegeven
had en met de lessen bedrijfscorres-
pondentie Engels die ik gaf. Ik solli
citeerde ook omdat ik wilde leren
spreken in het openbaar, want dat
durfde ik toen zeker niet zomaar,
ondanks mijn vak als lerares. Om
drie uur 's nachts, op de eerste 100
meter van de vakantiereis, heb ik
mijn sollicitatiebrief in de bus laten
vallen.
Toen we thuiskwamen van vakan
tie -we stonden zelfs nog buiten-
rinkelde binnen de telefoon. Ik
werd uitgenodigd om mijn sollicita
tie nader toe te lichten. Er volgde
een gesprek met de toenmalige bur
gemeester Scholten en de heer Aaf-
tink, toen hoofd Burgerzaken. Ik
had me zeer slecht voorbereid. Wel
iswaar was het een plezierig ge
sprek, maar als sollicitatijp was het
niet helemaal wat het wezen moest.
Mevrouw Bouma werd benoemd
tot Ambtenaar van de Burgerlijke
Stand ter Voltrekking van Huwelij
ken in Soest. Ze 'doet' er zo' n 50 per
jaar, elke drie weken gedurende een
week. In die week doet de dienst
doende ambtenaar burgerlijke
stand alle huwelijken, op de ver-
zoekhuwelijken na, samen met de
bode die dienst heeft. Een verzoek-
huwelijk is een huwelijk dat valt in
de week van een collega.
op en eraan, en zo zijn de festivitei
ten ook. Originele activiteiten en
verrukkelijke warme en koude buf
fetten in grootse stijl. Soms echter
wil een bruidspaar geruisloos trou
wen: geen toespraak, geen'genodig-
den, zelfs met onbekenden als ge
tuigen. Men wil dat zo. Een enkele
keer door moeilijke omstandighe
den ingegeven of omdat men van
het aanzienlijke bedrag dat een
trouwpartij kost liever een wereld
reis maakt. Het bruidspaar stuurt de
kaarten als hpt aan het andere eind
van de aardbol is aangekomen. Dan
is het bij terugkomst groot feest.
"Drie keer heb ik, heel feestelijk,
een bruidspaar getrouwd, dat eerst
van elkaar gescheiden was. Ook heb
ik wel buitenlanders getrouwd. In
het Frans, een beetje Spaans, of En
gels natuurlijk, met de vliegbasis zo
dichtbij. Indertijd heb ik een enkele
keer de indruk gehad een schijnhu
welijk te voltrekken. Dat gaf wel
een onaangenaam gevoel moet ik
zeggen, maar soms bleek al tijdens
de plechtigheid of als ik later op
straat het paar enthousiast wuivend
-"dag mevrouw Bouma!"- samen
op de brommer tegenkwam, dat ik
me vergist had. In elk geval is duide
lijk dat de wetgeving tegen uitwas
sen op dit gebied duidelijk een gun
stig effect heeft. Dat is echt goed te
merken. Daarbij werkt de vaste
ploeg van Burgerzaken prettig en
zorgvuldig. Ook hierin hanteert
men een duidelijke lijn".
De voorbereiding
De voorbereiding tot een huwe
lijksvoltrekking is belangrijk. Het
persoonlijk gesprek vormt de basis
voor de toespraak. Mevrouw Bou
ma ervaart het gesprek telkens weer
als boeiend. Voor het bruidspaar is
het meestal spannend. Elk bruids
paar heeft z'n eigen invalshoek en
gaat op een eigen wijze met elkaar
om. "Ik Vind dat heel interessant".
"Jaren geleden vertelde een bruids
paar teveel, voor zijn gevoel al
thans. Ze waren vaak verhuisd, dat
was me wel opgevallen. Verder leek
het geen broze informatie die ze
verschaft hadden. Op het laatste
nippertje kreeg ik een telefoontje
om hier en daar maar liever niet op
in te gaan en dit en dat maar achter
wege te laten. Kortom, er bleef van
de stof nagenoeg niets over. Toen
heb ik zelf maar een verhaal be
dacht naar aanleiding van hun voor
namen, hun huis en de indruk die ik
van hen had. Ik heb er erg mijn best
op gedaan en gelukkig was het een
uitstekend verhaal geworden. Eén
van mijn beste. Later werd er een
grote bos bloemen bij me thuisbe
zorgd.
Eén van mijn liefste bruidsparen
was een jong stel. Ze hadden elkaar
na veel omzwervingen en een ver
broken relatie gevonden. Beiden
waren druk bezig met omscholing
en nieuw werk. Moedige jonge
mensen vond ik het, op zoek naar
een hoge kwaliteit van leven. Ze
gingen hun trouwfeest met het hele
gezelschap helemaal in Vlaanderen
vieren, na de oeucumenische inze
gening in een kloosterkerk daar. Ze
lazen elkaar elke avond een ver
haaltje voor van Eekhoorn en Mier.
De bruidegom las mij er die avond
ook één. Hij zei dat zijn bruid een
beetje op het emotionele eekhoorn
tje van het verhaal leek. Dat was
ook zo. Toen we aan het jawoord
waren, brak de bruid uit in een
vloed van tranen. Tranen horen er
bij, maar ik moest wel acht keer
langzaam slikken voor ik verder
spreken kon, want dat kan natuur-
Speciale verzoeken
De meeste bruidsparen willen een
persoonlijke toespraak met alles er-
Mevrouw L. H. Bouma-van den Hoek: "Elke huwelijksvoltrekking bereid
ik goed voor, want hij moet gewoon goed en stijlvol zijn. Het is tenslotte een
belangrijke dag voor een bruidspaar".
"Ik ben niet iemand die met wijze le
vens/essen strooit".
lijk niet, een ambtenaar burgerlijke
stand die in tranen uitbarst".
Soms kunnen de omstandigheden
stof opleveren voor een toespraak.
"Ik kwam op zaterdagochtend 10
uur eens op een afspraak bij mensen
die de vorige avond hun vrijgezel-
lenavond hadden gehad. Hoe stevig
ik ook belde, het was doodstil. Uit
eindelijk kwam de bruidegom naar
de deur, verfomfaaid en in kamer
jas. Daar heb ik natuurlijk in mijn
toespraak dankbaar gebruik van ge
maakt. De bruid droeg een prachti
ge bruidsjapon van lichtrose zijde.
Hun piepklein dochtertje van drie
maanden ook. Wat had ik daar
graag een schilderij van gemaakt.
Ook heb ik een bruidspaar ge
trouwd dat doof was. Dat was nog in
het oude gebouw. Op de kaart
stond dat er een tolk aanwezig was.
Ik vroeg me af voor welke taal. Een
lichte paniek beving mij toen ik tien
minuten voor tijd met een doven
tolk kennismaakte. Zij drukte mij
op het hart me geen zorgen te ma
ken, het kwam allemaal in orde. Het
gezelschap ging zitten en was één en
al bereidwillige aandacht. Grappig
was het dat maar één persoon mijn
richting uit keek. Dat was oma, de
enige in de hele zaal die horen kon.
De rest keek naar de tolk. Het ging
perfect. Men lachte om alle grapjes
die ik had bedacht, en op het juiste
moment. Wonderbaarlijk knap
vind ik dat. De tolk vertelde dat het
juist leuk was dat ik het niet had ge
weten, want meestal kortwiekte
men een verhaal voor een doof ge
zelschap tot er geen veer meer aan
zat.
Laatst ben ik bij mijn eerste bruids
paar langs geweest. Ze wonen aan
een kolkje, een kleine insteekhaven
terzijde van Eemnes, aan een zijarm
van de Eem. Het leek mij toen zo
eenzaam wonen voor zulke jonge
mensen, dus ik was benieuwd hoe
het hen was vergaan in die vijf jaar.
Bij de sluis was men bezig met grote
waterwerken; veel modder en ijze
ren platen. Hij kwam er net aan,
jong en blond. Zij, ook jong en
blond, was bezig het eten klaar te
maken. Gerammel van bordjes en
pannen. Het huis was prachtig,
smaakvol en met stijl aangepast aan
deze tijd. Wat een oase van rust, wat
een heerlijk plekje. Hij deed zijn
modderschoenen uit bij de keuken
deur. Ze hadden het goed, vertel
den ze. Ik ging tevreden weg.
Eer van je werk
Soms staat er bij de deur van de
raadszaal een kinderwagen met een
kindje. "Dat is-em nou", zeggen de
moeders dan. Het klinkt als: je hebt
toch eer van je werk. Ik wil natuur
lijk zeker niet beweren dat dat
schattige baby'tje het resultaat is
van mijn werkzaamheden, maar ik
vind zoiets toch buitengewoon
leuk".
Een goede voorbereiding van elke
plechtigheid is noodzakelijk, vindt
mevrouw Bouma, want het is voor
het bruidspaar en de mensen om
hen heen een belangrijke dag.
"Soms is er meteen een band met
het bruidspaar, soms pas naarmate
het gesprek vordert, soms ontstaat
die band ook niet. Als ik dat voel,
pak ik altijd een tekst die ik gebruik
te voor één van m'n dierbaarste
bruidsparen om in de stemming te
komen".
Trouwen, dat is tweemaal het ja
woord, gevolgd door een slag met
de hamer onder het wakend oog en
het horend oor van de getuigen,
"maar uiteindelijk gaat mijn verhaal
toch over liefhebben en hoe je dat
overdraagt. Als ambtenaar van de
burgerlijke stand heb je te maken
met de positieve kant van twee
mensen in hun verhouding tot el
kaar en de wereld om hen heen. Het
maakt mij niet uit voor welke vorm
van relatie men kiest, zolang men
kiest voor iets waar men zich prettig
en gelukkig in voelt en zijn best voor
wil doen.
Wel is het zo dat ikzelf mij het best
kan verplaatsen in de ouderwetse
man-vrouw relatie. Daarom kan ik
die vorm ook het best overbrengen.
Andere vormen van samenleven
zijn toch min of meer een abstract
gegeven voor mij. Ik kan dat nu wel
zo zeggen, maar de waarheid is: ik
heb nog nooit een andere vorm van
huwelijk voltrokken dan het nor
male man-vrouw huwelijk. In de
komende tijd zal informatie over de
inhoud van het huwelijkscontract
meer op de voorgrond komen te
staan".
Inspirerend
Mevrouw Bouma hangt haar toga
("ik heb hem maar even uitgedaan
want hij zit erg warm") per 1 no
vember aan de kapstok. "Ik zal het
zeker missen, dit werk, de prettige
sfeer op de afdeling Burgerzaken,
de gesprekjes daar. De bodes, van
wié de één altijd goed is voor een ge
zelschap waar de vrijwillige brand
weer en de voetbalclub samen ach
ter in de zaal zitten, en een ander
met zachte hand de problemen toch
altijd één slag vóór is".
In haar nieuwe woonplaats Arm
sterdam gaat mevrouw Bouma niet
hetzelfde werk doen. "Ik ben er wel
eens naar een trouwplechtigheid
geweest. Het lijkt grootschaliger. Ik
zou zelf niet op die manier willen
werken. Het is in Soest geen bezig
heid waar je van kunt bestaan. Maar
als het persoonlijk contact met
bruid en bruidegom weg zou vallen,
is de aardigheid er af. Dan wordt het
resultaat een standaardverhaal.
Voor mij zit de charme van dit werk
juist in het schrijven van een per
soonlijke toespraak. Het kost veel
tijd, maar het is vrolijk en inspire
rend werk".
Mevrouw Bouma sluit een boeien
de en zeer afwisselende periode af.
Hoewel ze nog steeds niet staat te
trappelen om het woord te voeren,
heeft ze toch één doel bereikt: ze
durft nu tenminste te spreken in het
openbaar!
In opdracht van de Stuurgroep Al-
coholmatigingsbeleid van de ge
meente Soest heeft het Centrum
voor Verslavingszorg Maliebaan in
Utrecht een onderzoek ingesteld
naar de noodzaak van een preven
tiebeleid voor medicijngebruik in
combinatie met alcohol door oude-
Het onderzoek moest uitwijzen in
hoeverre er een draagvlak zou be
staan onder de beroepsbeoefenaren
in de gezondheidszorg (artsen, ver
plegend personeel, apothekers etc.)
om te komen tot een actief preven
tiebeleid.
Bovendien moest worden onder
zocht of er inzicht was te verkrijgen
in de mate van medicijngebruik in
combinatie met alcohol en zo ja, in
hoeverre dat dan tot problemen
leidt.
Inmiddels heeft het Centrum Ma
liebaan de studie afgerond. Als
voorzichtige conclusie kan worden
gesteld dat ook in de gemeente
Soest problemen worden gesigna
leerd met betrekking tot (overma
tig) alcoholgebruik in combinatie
met medicijnen door ouderen, hoe
wel niet is gebleken dat in de ge
meente Soest het onverantwoord
gebruik groter is dan elders.
Wei blijkt uit de rapportage dat on
der de beroepsbeoefenaren in de
gezondheidszorg het gevaar van on
verantwoord gebruik wordt onder
kend en dat er behoefte bestaat aan
deskundigheidsbevordering op dit
gebied, en aan voorlichtingsmate
riaal en bijeenkomsten voor oude
ren.
Om inzicht te verkrijgen in de mate
waarin sprake is van gebruik van
medicijnen in combinatie met alco
hol heeft de Stuurgroep Alcohol
matiging eveneens een onderzoek
ingesteld.
Daartoe zijn in het kader van een a
selecte steekproef 300 vragenfor
mulieren verstuurd aan ouderen
boven de leeftijd van 55 jaar. De
respons op deze beknopte 'enquete'
was 47%. Dit mag landelijk gezien
opmerkelijk hoog worden ge
noemd. Ook uit dit onderzoek
bleek dat de bekendheid met het ge
vaar van medicijngebruik in combi
natie met alcohol weliswaar in zijn
algemeenheid aanwezig is, maar dat
er behoefte bestaat aan meer voor
lichting en waar nodig begeleiding
op dit gebied.
De Stuurgroep Alcoholmatigings-
beleid inventariseert thans de uit
komsten van beide onderzoeken en
zal deze binnenkort ter behandeling
aanbieden aan het gemeentebe
stuur. De leden van de Stuurgroep
willen vanaf deze plaats iedereen
bedanken die aan de totstandko
ming van deze onderzoeken belan
geloos heeft meegewerkt.
Niet al het drinken (nuttigen van
alcoholhoudende drank) leidt tot
vergetelheid. Dat blijkt ook uit so
ciaal-culturele onderzoeken bij In
dianenstammen. Gemeenschap
pen waar men ook tijdens plechti
ge feesten grote hoeveelheden al
cohol 'aan kan'.
Maar is vergetelheid op zichzelf
wel zo gezellig? Of zelfs maar ac
ceptabel in het sociale leven?
Er zijn twee soorten situaties om te
drinken. Bij de eerste categorie is de
consumptie van alcoholhoudende
dranken bijzaak. Bijvoorbeeld tij
dens feesten in de familie of eniger
lei vieringen met een kring van
vrienden. Dan is het feest de hoofd
zaak. Bij deze gelegenheden vindt
men vergetelheid, laat staan dron
kenschap, ongepast.
Bij de tweede soort situaties speelt
het drinken zelf de hoofdrol. Dan is
het blijkbaar anders: in drankgele
genheden op neutraal terrein. Daar
wordt de soci-psychologische set
ting gevormd door een gezelschap
van mannen (eventueel vrouwen)
onder elkaar; of door collega's dan
wel zakelijke relaties onderling die
hun werkrondes of transacties wil
len afsluiten door met elkaar nog
'even' wat hartversterkends te drin
ken. Als overgang naar privésfeer
of vrije tijd. Denk ook aan zakenre-
cepties, conferentie-sluitingen, ver
gaderborrels.
Uit onderzoek is gebleken dat in de
laatste soort gevallen de mensen
opvallend heftige reacties onder
gaan van een verhoogd alcoholpro
millage in het bloed. Er worden pre
caire onderwerpen aangeroerd in
het gezamenlijke gesprek - met een
openheid die anders ongebruikelijk
is. Men bespreekt zaken direct op
de man of de vrouw af, hetgeen ge
makkelijk ontaardt in geruzie of
blunders... Het risico ligt althans op
de loer.
Weliswaar zijn de schermutselin
gen op zich de volgende dag glad
vergeten, dat neemt niet weg dat
soms de herinneringen wèl helder
blijven na het gestegen promillage
van alcohol in het bloed, bijvoor
beeld als de personen op het 'mo
ment suprème' zich in een klein
groepje bevonden of wanneer de si
tuatie ter plekke goed te overzien
was. Nogal gevaarlijk voor je repu-
tatie of voor het onderlinge respect!
Slotsom voor elke medeburger met
een gezonde dosis zelf-verantwoor-
delijkheid:
als er echt wat te vieren valt, mo
gen één of enkele glaasjes met iets
'versterkends' gerust wel: name
lijk tezamen met goed gezelschap.
Gezond verstand is daarentegen
geboden bij neutrale gelegenhe
den of in toevallige gezelschappen
van mensen die geen hecht ver
band met elkaar houden. Begeef je
dan niet in onbetrouwbare (drank)-
wateren!
Namens de Stuurgroep
Alcoholmatigingsbeleid:
J.M. de Grijs-Mostard.
Er is burgemeester en wethouders
veel aan gelegen het voorzienin
genniveau voor de consument in
Soesterberg op peil te houden. In
verband daarmee vinden ze het ge
wenst het. standplaatsenbeleid in
Soesterberg te wijzigen. Dit houdt
in dat standplaatsen in Soesterberg
selectief naar branche worden uit
gegeven. Hiervoor zijn maximaal
twee dagen per week (donderdag
en vrijdag) beschikbaar. Voor de
overige dagen wordt geen stand
plaats meer uitgegeven.
Een voorstel van deze strekking
zullen burgemeester en wethouders
aan de gemeenteraad ter goedkeu
ring voorleggen. De hiervoor in
aanmerking komende organisaties
zijn inmiddels over het voornemen
van burgemeester en wethouders
ingelicht, zoals de Vereniging On
dernemers Soesterberg; de Kamer
van Koophandel; de rijksconsulent
economische zaken; de Centrale
Vereniging voor Ambulante Han
del, en de standplaatshouders.
Voor de wisselwerking tussen de
gevesigde winkeliers en de ambu
lante handel vinden burgemeester
en wethouders gewenst de stand
plaatsen op het Dorpsplein op te
heffen en één standplaats aan de
Rademakerstraat (hoek Van der
Griendtlaan) aan te wijzen.
Wie over dit onderwerp meer infor
matie wil hebben, kan met ingang
van vandaag, woensdag 13 oktober,
gedurende vier weken terecht op
kamer 1.40 in het gemeentehuis.
Gedurende deze periode kan iedere
inwoner en ieder natuurlijk en
rechtspersoon die een belang heeft
in de gemeente op maandag tot en
met donderdag van 8.30 tot 12 uur
zijn/haar mening over het beleids
voornemen van burgemeester en
wethouders schriftelijk bij hen ke-
naar maken. Het is ook mogelijk dit
mondeling te doen. Volgende week
woensdagmiddag, 20 oktober,
wordt over dit onderwerp een bij
eenkomst gehouden in het gemeen
tehuis, aanvang half drie.
Kop in de Amersfoortse Courant
'Gestolen spullen in Amsterda
teruggevonden'.
Dat moet niet zo moeilijk zijn ge
weest, want ze beweren het al ja
ren: 'Amsterdam heeft het'.
Ambtenaar: slopend bestaan.
Politie: dus toch een hondebaan.
Luchtkasteel Lindenhof: Winden
hof dus.
In het weekoverzicht van de poli
tie waarin de -gevonden voorwer
pen staan vermeld, lazen wij onder
het kopje 'Dieren': 1 Tamme Fred.
Zal wel geschreven zijn door een
politieman die Fret heet.
De Utrechtse officier van justitie
over fraudeurs ('first offenders')
die in Soest onkruid moeten gaan
wieden:
"Ze mogen best.moe worden".
WDRTL-4.
Meilindenhoflof.
Bestuurslid mevrouw A. Kok-
Staal van het het dierentehuis 't
Hart in de Gooi- en Eemlander:
"Die katten kosten 65 gulden,
maar daarvoor gaan ze gesteven en
gestreken de deur uit".
Soester Courant: Wie meer water
verspilt om z'n tuin te sproeien of
z'n auto te wassen moet dat voelen
in z'n waternota, aldus Boerkoel,
die ook hierin een rechtvaardiger
verdeling van de lasten ziet, onder
het motto: de vervuiler betaalt.
Hoezo? De schoonmaker zal-ie
bedoelen.
En wat voel je dan in die waterno
ta?? Nattigheid!!??
De kabelkrant kabbelt verder.
Breegemeentje.
Als je nu toch gescheiden blik gaat
inzamelen waarom noem je dan
zo'n ding niet een blikvanger?
Veni, vidi, Visser.
Soester Courant: 'VVZ'49 neemt
slaapmiddel in rust'.
Tenminste peer eens iets anders
dan stimulerende middelen.
Gehoord vrijdag tijdens busrit met
welstandscommissie langs nieuwe
Soester bouwwerken: "Kijk, een
boerderette".
EHBOM
