n
Tammer: "Ik voel me nog altijd een vrijwilliger"
Veronica filmt op kinderboerderij
ISOESTERBERGr
/SPORT?
Leger des Heils zingt op
kerstmarkt in Kerkebuurt
<r
SOESTER COURANT
Geslaagde show 'Gevleugelde
vrienden'
vre
De
'sti
WOENSDAG 8 DECEMBER 1993
SOESTER COURANT
PAGINA 12
Ons Kent Ons (OKO):
Een laffe houding?
Sportprogramm^J
KORFBAL
KYO feitelijk in
openingsfase al
verslagen: 14-12
Dringende oproep
aan Soesterbergse
voetballiefhebbers
Brandweercommandant ging 38 jaar voor zijn werk door het vuur
Elke maand televisieprogramma Nederland Dierenland
Politie schrijft 9
bonnen uit tijdens
bromfietscontrole
BON
U kunt mij noteren als abonnee van de
Elke week op woensdag in de bus graag, op adres:
Naam
Adres:
Postcode:
Handtekening
F-
Het bestuur van de Soesterbergse
vogelvereniging 'De Gevleugelde
Vrienden' kan terug zien op een
zeer geslaagde vogelshow, gehou
den in een fraai aangeklede zaal
van het Lichtpunt in Sterrenberg
(Huis ter Heide).
De avond van donderdag 2 december
waagde de Soester wethouder Menne
zich op Zeister grondgebied om deze
bijzondere vogelshow te openen. Het
was die avond direct 'full house'. Ook
werden de kampioenen bekend ge
maakt. Dat waren:
Dhr. Naron uit Odijk met 91 punten in
de Pigmenten;
Dhr. Lambrechts uit Amersfoort met
Een wekelijkse 'columnvan een min of
meer bekende Soesterberger. Deze
week: mr. Koos Spee, officier van justi
tie en auteur van de inmiddels bekende
boekjes: 'Ik rij als een scheermes!' en 'Jij
mag alleen eisenGeheel in de stijl van
zijn boekjes verzorgt hij deze keer voor
de Soesterbergse Courant de column
'Ons Kent Ons'.
"Dan heeft u nu het laatste woord," zei
de rechter tegen de verdachte. Deze be
nadrukte opnieuw dat hij onschuldig
was aan de mishandeling en zei dat hij
uitsluitend gehandeld had uit zelfver
dediging. De rechter sloot het onder
zoek 'ter terechtzitting' en deed onmid
dellijk uitspraak. "Meneer, ik acht het
aan u ten laste gelegde feit bewezen. Er
is een aangifte, u geeft toe zelf geslagen
te hebben en er is een doktersverklaring
van het slachtoffer. Dit feit noemen wij
hier mishandeling en u krijgt van mij
een geldboete van 500 gulden en twee
weken voorwaardelijke gevangenis
straf. Uw verweer dat u gehandeld heeft
uit zelfverdediging verwerp ik. Uit niets
is gebleken dat de tegenpartij u is aan
gevallen en uit de situatie, zoals om
schreven in het proces-verbaal, is af te
leiden dat u helemaal niet had hoeven
stoppen op die kruising, maar gewoon
door had kunnen rijden; in ieder geval
weg had kunnen rijden op een moment
dat u dat zelf wilde." De man verliet
mopperend de zaal en een goed ver
staander kon horen dat hij overwoog
om in hoger beroep te gaan.
Het was weer zo'n geval waarin twee
automobilisten, zonder daartoe be
voegd te zijn, elkaar de verkeersregels
uitlegden. De verdachte die terecht
stond kon het kennelijk niet met zijn
mond af en had met een eind hout ge
slagen. Volgens zijn eigen zeggen om
dat hij werd bedreigd. Nog niet zolang
geleden ontstond er nogal wat ophef
nadat de Utrechtse politiechef de win
keliers opriep zich weerbaar op te stel
len tegen criminelen. Het commentaar
op deze uitspraak was dat de burger die
uit zelfverdediging handelt mogelijk la
ter door de rechter toch veroordeeld
wordt voor een mishandeling of nog er
ger.
De materie rond het noodweer en
noodweerexes (in de volksmond zelf
verdediging genoemd) is vrij ingewik
keld en niet zomaar in de beperkte
ruimte van deze column uit te leggen.
Voor verkeersdeelnemers heb ik intus
sen een vrij eenvoudig uit te leggen ad
vies. Het luidt: Als het niet strikt nood
zakelijk is, stop dan niet, maar rij rustig
door. (Bij aanrijdingen ligt dat anders,
dan moet je wel stoppen want doorrij
den is strafbaar). Ga dus geen confron
tatie aan met medeweggebruikers.
Schud een keer met je hoofd of haal je
schouders op. Zoek niet te nadrukkelijk
oogcontact met je medeweggebruikers,
Wijs zeker niet naar je voorhoofd en
laat beide handen aan het stuur, zodat je
middelvinger geen kans krijgt zich op te
richten. Vervoer in de auto geen hout,
tenzij het voor de open haard is.
Het lijkt een wat laffe houding, maar
vergeet niet dat één van de voorwaar
den voor een noodweersituatie is dat je
(bij wijze van spreken) met je rug tegen
de muur stond en geen kant uit kon. Dit
gaat meestal niet op voor automobilis
ten die de confrontatie met een mede
weggebruiker opzoeken.
mr. J. Spee
91-1- punten in de Vetstofkanarie's (dat
zijn kanaries zonder pigment).
Dhr. Blankenstein uit Den Dolder met
90 punten in de Postuur Kanarie's.
Dhr. Gerth uit Soesterberg met 91 pun
ten in de Zebravinken en Japanse
Meeuwen.
Nogmaals dhr. Gerth met 90 punten in
de Tropische Vogels.
Dhr. Van Velzen uit Amersfoort met
88 punten in de Grasparkieten.
Dhr. Golstein uit Maartensdijk met 88
punten in de Agaporniden en tot slot
dhr. Bos uit Baarn met 90 punten in de
Grote Parkieten.
Dhr. Lambrechts uit Amersfoort kreeg
de gemeentebeker van wethouder
Menne overhandigd, voor de 'mooiste
vogel' van de tentoonstelling.
ZATERDAG 11 DECEMBER
Volleybal
13.15 uur AGAVS (D)-Harderwijk 3
(Banninghal)
14.45 uur AGAVS (H)-Nederhorst
(Banninghal)
Korfbal
19.50 uur KVO-SDO (Banninghal)
ZONDAG 12 DECEMBER
Badminton
13.15 uur Badso-Culemborg 3 (Ban
ninghal)
KVO moest zaterdag tegen Vlaardin-
gen aantreden. Door fysiek sterk spel
van de thuisploeg, kwam KVO snel op
een 4-0-achterstand. Dit puntenver-
schil bleef tot aan de rust gehandhaafd
met de stand 8-4.
Na de rust was KVO beter opgewassen
tegen de felheid van Oranje Nassau en
kwam het goed terug. Het verschil was
te groot om het om te zetten in winst. De
eindstand werd 14-12. Topscorers bij
KVO waren Folko de Raad met vier en
Richard Jaspers Fayer met drie doel
punten.
Overige uitslagen: Doorn 2 - KVO 2 8-15;
Vinken 4 - KVO 3 7-10; KVO 4 - Eemvo-
gels 2 13-5; KVO 5 - Hellas 3 9-15; KVO
Al - Doorn Al 8-18; HKC A3 - KVO A2
4-2; Vinken B2 - KVO BI 5-2; RDZ Cl -
KVO Cl 6-1; Sparta E2 - KVO El 2-1.
Enkele weken geleden werd in de Soes
terbergse Courant gewag gemaakt dat
voetballen weer tot de mogelijkheden
gaat behoren in het 'Vliegersdorp'.
Dhr. S. van Soeren, Gen. Spoorstraat
43, wil 'die voetbal in het Soesterbergse
aan het rollen brengen'.
Dat kan hij uiteraard niet alleen, daar
om doet hij een dringend beroep op al
die mensen die het voetballen in Soes
terberg een warm hart toedragen. Hij
ergert zich dat de jeugd van Soesterberg
buiten het dorp deze sport moet beoe
fenen, terwijl hier zeker mogelijkheden
liggen.
"Het is net als de Soesterbergse Cou
rant, een ieder praat er over, maar je
moet het gewoon doen en dan lukt het
best. Velen hebben de mond vol over
voetballen maar niemand durft het
aan," aldus dhr. Van Soeren.
Er moet eerst een groep mensen gevon
den worden die hun schouders onder
dit nobel stuk initiatief willen zetten.
"Dat hoeft en moet niet lang gaan du
ren, het ijzer is nu heet om te smeden en
dan moeten we aanpakken," vervolgt
dhr. Van Soeren.
Als men snel reageert kunnen de eerste
stappen naar het doel worden gemaakt.
Uiteraard staat een week later nog geen
elftal in het veld. Dat heeft tijd nodig. Er
moeten gesprekken met de gemeente
Soest worden gevoerd. Er moet weer
een voetbalveld komen en ook de
KNVB moet hierin gekend worden,
Dhr. Van Soeren is echter optimistisch
gestemd. Achter een dergelijk initiatief
moet het hele dorp staan, wil het een
kans van slagen hebben.
En dat kan volgens hem. Daarbij kijkt
hij terug naar de tijd dat het voetbal op
het terrein aan de Kampweg plaats
vond. Een klein houten gebouwtje met
een enorme gezelligheid en sfeer. "Dat
kan nu ook. Met elkaar aanpakken en
met het seizoen 1994 kunnen we weer
meedraaien," is zijn mening.
Men kan dhr. Van Soeren vinden op
Spoorstraat 43 of tel. 52338. Het
woord is nu aan de Soesterbergers!
Eén keer heeft 'ie echt in de rats gezeten. Dat was tijdens de le
gendarische Europa Cup-wedstrijd tussen Benfica en Feye-
noord in de jaren zestig. In de rust ging de sirene. Er was brand in
een woning aan de Kampweg en er zouden zich nog kinderen in
het huis bevinden. Voor het eerst van z 'n leven ging hij met één
van de twee zojuist gekregen persluchtapparaten een brandend
pand binnen. "Binnen een poep en een scheet was ik de weg
kwijt. Gelukkig waren de kinderen al buitenal is er helaas één
overleden. Maar daar heb ik echt geleerd wat rook is. Via een
slanghebikde weg naar buiten gevonden. Dat was de enige keer,
dat ik 'em echt heb geknepen.Brandweercommandant C.A.
Tammer uit Soesterberg neemt na 38 jaar afscheid van de
brandweer. Een verhaal over de man die door het vuur ging voor
zijn werk.
'Als ik onverhoopt brand zou krij
gen, zou ik als eerste m'n foto's en
de negatieven meenemen. Maar ik
hoop natuurlijk niet dat het zover
komt. Brand gun je je ergste vijand
niet. Buiten het persoonlijke leed
raak je altijd dingen kwijt, waar je
aan gehecht bent."
C.A. Tammer heeft wat branden mee
gemaakt in zijn leven. Dat was al zo,
voordat hij op achttien-jarige leeftijd
aspirant van de brandweer werd. Zijn
vader was immers vanaf de oprichting
in 1923 lid van de Vrijwillige Brand
weer Soesterberg en zou later comman
dant van het korps worden.
"Wij hadden als één van de weinigen
een telefoon en dus moesten ze naar ons
bellen in plaats van naar de alarmcen
trale, als er brand was. De sirene stond
bij ons op het dak. Er moest altijd ie
mand thuis zijn, voor het geval ze zou
den bellen. Ik heb ook vaak zat alleen
thuis gezeten."
De kazerne was toen al aan de Koppen
laan gevestigd, al week de brandweer
tijdens de Tweede Wereldoorlog uit
naar Egghermonde. "Het was meer een
loods voor twee auto's en een instruc
tielokaal met een walmende oliekachel.
We hadden een compleet open wagen
met zwaailicht, zonder sirene, met bel.
Het ging er toen echt primitief aan toe.
De techniek en de taktiek van brandbe
strijding was heel anders. Als je rook
zag, moest er ergens vuur zijn en dus
gooide je er water op. We hadden geen
maskers of niets, maar alleen een rode
zakdoek. Daarmee stond je in de rook,
totdatje het niet meer uithield. Cursus
sen waren er nog niet. Je kreeg een op
leiding van de oudere brandweerman
nen. Van een binnenaanval was toen
nog geen sprake. Je moest al wel een
keuring doen. Daarvoor ging je naar de
gemeente-dokter en als je tien keer
door je knieën kon gaan, zonder rood
aan te lopen, was je goedgekeurd. Bij
die brand aan de Kampweg ging ik al
leen naar binnen. Nu mag er nooit ie
mand alleen naar binnen. Bij bosbran
den werkten we alleen met vuurzwepen
en bijlen en maakten we een brandgang
om het vuur te stoppen. We hadden nog
geen water bij ons. In het bosbrand
voertuig zit nu achtduizend liter water.
Met een middeldruk kun je daar toch
tien tot vijftien minuten mee blussen.
Vroeger hadden we overigens meer
bosbranden dan nu. Of het werd aange
stoken, weet ik niet, ik zou het niet dur
ven zeggen."
De tijden zijn veranderd. Tammer volg
de de ontwikkelingen van dichtbij, ging
in de jaren zestig cursussen volgen,
werd brandwacht tweede klas, brand
wacht eerste klas, hoofd brandwacht en
volgde in januari 1977 commandant
Luif op. De laatste twintig jaren gaf hij
zelf instructiecursussen.
Spanning
"Als je bij de brandweer gaat, ben je
verkocht. Je gaat erbij voor een stuk
spanning. Om als de sirene gaat, zo snel
mogelijk naar de brand te gaan om de
klus te klaren. Het is meer de spanning
van dat moment dan de hulpverlening
aan mensen. Dat is pas later gekomen.
Vroeger bestreden we alleen branden.
Nu doen we van alles. Van een katje uit
de boom halen tot de meest vieze klus
sen. Iemand uit een auto halen, die vast
zit, is geen leuke klus. Maar brandweer
lieden zijn ervoor opgeleid. Ze weten
dat het een deel van hun taak is. Tech
nisch zijn ze er allemaal geschikt voor,
psychisch zal de één dat beter kunnen
dan de ander. Als bevelvoerder is het je
taak om in te schatten wie er psychisch
wel of niet geschikt voor is. De één zal
bij een schoorsteenbrand gemakkelij
ker over het dak klauteren, maar die
moetje misschien bij een verkeersonge-
C.A. Tammer (midden achterste rij) tijdens het veertig-jarig bestaan van de
brandweer. Voor hem burgemeester mr. S.P. baron Bentincken Tammers voorgan
ger J. Luif.
val op afstand houden en de straat laten
schoonvegen. Daar kom je snel genoeg
achter. Ik heb maar een paar mensen
om dit soort problemen zien afhaken.
Zelf heb ik er nooit moeite mee gehad.
Mijn moeder zat bij de EHBO en werd
al vaak geroepen bij ongevallen. Zo
heel langzaam ben ik daarin gegroeid.
Het is geen verdienste hoor. Je kan het
of je kan het niet. Dat kun je niet leren.
Ik kan vrij nuchter zijn tegenover
slachtoffers. Maar dat moet op dat mo
ment ook, anders kun je niet behoorlijk
functioneren. Op dat moment ben je
puur met je werk bezig en hoop je ie
mand te helpen."
"Toen ik zelf nog jonge kinderen had,
heb ik een keer een man tussen het dak
en het stuur van een auto gehaald. Hij
was overleden. Op de achterbank lag
speelgoed. Daar heb ik een halve nacht
van wakker gelegen. Ik dacht, daar
komt weer zo'n bericht bij een gezin
binnen, dat vader niet meer thuiskomt.
Dat heeft me enorm aangegrepen. Ach
teraf bleek het een oudere broer van die
kinderen te zijn. Dt;blijft natuurlijk
erg."
Slachtoffers
"Natuurlijk denk je na over dat soort
dingen. Als we met slachtoffers te ma
ken hebben gehad, en dat kom je vooral
in het verkeer veel tegen, komt iedereen
na afloop naar boven. En dan praten we
erover. De één verwerkt het makkelij
ker dan de ander. Maar we proberen
dan aandacht te geven aan mensen met
traumatische ervaringen. Een brand
weerman gaat liever naar een brand in
een bedrijf dan in een woning, omdat de
kans op persoonlijk leed dan minder
groot is. Zolang er geen slachtoffers
zijn, zeggen we wel eens, het was een
mooie fik. Dat klinkt misschien raar,
maar wij hebben het niet aangestoken.
We proberen de klus zo leuk en goed
mogelijk te klaren."
De grootste branden (zoals de brand in
de Broedergemeente in Zeist, die door
ruim twintig korpsen werd bestreden)
zijn niet altijd de leukste branden. Tam
mer heeft meer voldoening van kleine
branden, die zo worden aangepakt, dat
ze niet kunnen uitbreiden. De meeste
voldoening bewaart hij aan een brand
op de Christiaan Huygenslaan. Een be
woner van de derde verdieping had
eind jaren zeventig zijn flat in de hens
gezet. De bovenburen konden op het
nippertje worden gered van een wisse
dood, doordat enkele brandweerlieden
via de brandende trappenopgang naar
boven waren gegaan. "Het ijzelde en de
ladderwagen uit Soest was er nog niet.
Dat was echt verschrikkelijk spannend.
Die mensen waren er zelf nooit meer
uitgekomen. De man is naar Beverwijk
gebracht, de vrouw naar Zonnegloren."
Stressbestendig
Hoe vaak ook de brandweer als redder
in nood verschijnt, het gevoel van 'we
hadden erger kunnen voorkomen'
heeft Tammer vrijwel altijd. "Je vraagt
je altijd af of je het niet anders had moe
ten aanpakken. Maar je moet ter plekke
wel a la minuut beslissen. Je hebt niet de
tijd om tien minuten te gaan nadenken.
Kijk, een nieuwe brandweerman doet
wat hem wordt opgedragen, maar een
commandant moet beslissingen nemen.
Niet iedereen is daarom geschikt voor
bevelvoerder. Ik denk dat je bepaalde
eigenschappen moet hebben. Je moet
extra stressbestendig zijn. Je kunt ie
mand alle cursussen laten volgen, maar
dat betekent niet dat hij een goede
brandweercommandant zal worden. Ik
denk wel, dat ik de eigenschappen heb.
Anders kun je het niet zo lang doen. Stel
je voor dat ik ga zeggen van zullen we
het zo of zo doen. Je moet knopen kun
nen doorhakken. Maar, je kan nog zo
goed zijn, als je geen goede ploeg hebt,
lukt het niet. Brandweerwerk is team
work. Gelukkig zijn de brandweerlie
den allemaal gemotiveerd. Je verlaat de
brandweer alleen in verband met een
verhuizing, vanwege je leeftijd of omdat
je wordt afgekeurd. Ik heb mensen ge
had die twijfelden of ze ergens anders
een goede baan zouden accepteren,
omdat ze dan bij de brandweer weg
Veronica Omroep Organisatie (VOO) is tegen woordig een
terugkerende gast op de kinderboerderij De Vrije Teugel.
Eens, soms twee keer per maand worden op het complex opna
men gemaakt voor het televisieprogramma Nederland Die
renland dat periodiek op donderdag wordt uitgezonden.
Tijdens de opnamen aan het Vedelaarpad wordt één van de
vertrekken benut als studio, van waaruit hetprogramma wordt
gepresenteerd. Veronica had daarvoor verschillende locaties
bekeken en kwam tot de conclusie, dat De Vrije Teugel zich,
onder andere gezien de ligging en de inrichting, het beste zou
lenen als locatie. Foto: Goos van der Wilt.
"Als ie bij de brandweer gaat, ben je verkocht", zegt brandweercommandant CA. i
Tammer. De Soesterbergse vuurbestrijder neemt deze maand na 3S jaar afscheid I
van het korps.
moesten. Dan zei ik, bij de brandweer
verdien je je brood niet. Je hebt verant
woordelijkheid voor je gezin. Denk aan
je vrouw en kinderen."
Tammer verlaat op 1 januari zelf de
brandweer en zal worden opgevolgd
door René Moraal. Over twee dagen
wordt intern afscheid van Tammer ge
nomen, op 8 januari kan iedereen zijn
hand schudden in de kazerne aan de
Koppenlaan. Bang dat hij zich geen
raad weet met die vrije tijd is hij aller
minst. Pijn in zijn hart heeft hij even
min.
Reorganisatie
"Ik heb het allemaal wel gezien en wil
nu graag vanaf de zijlijn meekijken. Ik
moet eerlijk zeggen, dat het na de reor
ganisatie van driejaar geleden is veran
derd. Voor de brandweerlieden heeft
het geen consequenties gehad, voor de
leiding wel."
Tammer doelt op het feit dat de Soester
brandweercommandant J. Bakker ook
bevelvoerder van Soesterberg werd en
hij plaatsvervangend commandant
werd. "Het is logisch dat de reorganisa
tie werd doorgevoerd. Twee zelfstandi
ge korpsen in één gemeente pasten niet
meer in deze tijd. Vooropgesteld, dat ik
in Bakker een goede baas heb, lag het
voor mij toch anders. Hij heeft andere
ideeën dan ik. In de dagelijkse gang van
zaken, merkje dat. Hij heeft ook goede
ideeën. Ik bedoel het ook niet negatief,
maar meer gevoelsmatig. Maar ik heb A
gezegd bij de reorganisatie, dus ik
moest daarna ook B zeggen. Dat heb ik
gedaan.
De honderden branden, zoals bij Mö-
bydick, bij papierhandel Foekens (daar
zijn we een week mee bezig geweest), j
bij Kela en bij 't Zwaantje zijn geblust.
Vroeger probeerde Tammer als eerste
op de wagen te zitten, als commandant
was hij op de kazerne om te kijken hoe
groot de brand was en of er maatregelen
moesten worden getroffen. Dat hoofd
stuk wordt afgesloten. Hij hoeft zich
nergens meer mee te bemoeien, al wil
hij nog wel één kwestie Jcwijt.
Huisvesting
"We zijn al eens goede mensen kwijtge- i
raakt, omdat de gemeente totaal geen i
medewerking verleent aan de huisves
ting van brandweerlieden. Ik wil niet I
zeggen, dat ze meteen met huizen moe
ten wapperen, maar er komen ook geen
extra punten bij voor de mensen die
hulp bieden aan de maatschappij. Ik
heb dat verschillende malen kenbaar
gemaakt bij de gemeente, maar je kunt
dat net zo goed tegen een deur zeggen.
Brandweerlieden doen het vrijwillig.
Ze steken veel tijd erin. Ze zijn, los ge
zien van wanneer ze moeten uitrukken,
gemiddeld twee avonden per week weg I
om te oefenen. De gemeente investeert
veel geld in hun opleidingen en kleding,
maar wil niet meewerken bij de huisves
ting. Dat is een stukje onderwaardering.
Dat zou moeten worden verbeterd."
Toch neemt Tammer met een goed ge
voel afscheid. "Ik heb het altijd een ple
zierig vak gevonden. Het was een hele
leuke tijd. Buiten de branden en hulp
verlening om, was ik niet de comman
dant, maar Tammer. We zijn een vrien
denclub. Dat is het fijne van de vrijwilli
ge brandweer. De laatste twintig jaar
was het mijn beroep, maar ik voel me
nog altijd een vrijwilliger."
Het koor van het Leger des Heils
zingt zaterdag tijdens de kerst
markt in de Kerkebuurt kerstlie
deren. Tussen 10.00 en 17.00 uur
zorgt een draaiorgel voor de kerst-
muziek en daarna treedt het Leger
des Heils op. Zij zingen alle beken
de kerstliederen tegen een decor
van de verlichte boerderij van bak
ker Van Brummelen.
De jaarlijkse kerstmarkt biedt nog meer
extra's. Zowel de Stichting als de Ver
eniging Jumelage met het Poolse Kozle
staan met een kraam op de markt om
speciale Poolse kerstartikelen aan de
man te brengen.
Ook de toren van de Oude Kerk is die
dag tussen 10.00 en 16.00 uur te be
klimmen. Wanneer men de 182 treden
achter de rug heeft, heeft men op 46
meter hoogte een schitterend uitzicht
over de wijde omgeving. Juist in de
kersttijd is een blik van 'boven' zeer de
moeite waard. Vanaf de toren kan men
ook de grootste en hoogste 'kerstboom'
van Europa zien. Dat is namelijk de ra
dio-mast van Lopik die in de kersttijd
verlicht is en vorig jaar duizenden be
langstellenden trok.
Tijdens de kerstmarkt kunnen de be
zoekers ook kennis maken met de origi
nele Soester knolletjes. Deze lekkernij
werd vroeger op de Engh verbouwd en
verkocht als groente in de wijde omge
ving. Aan de 'Soester knolletjes' dankt
Soest ook haar bijnaam. De knolletjes
worden aan de man gebracht door de
Warmbloed Paardenfokvereniging
Eemland. De opbrengst gaat naar een
goed doel in de gemeente. De bezoe
kers krijgen er recepten bij, zodat men
weet wat men er allemaal mee kan
doen.
Op de Birkstraat zijn vrijdagmorgen
negen bromfietsers bekeurd. Dat ge
beurde tijdens een controle die de poli
tie tussen half acht en negen uur hield.
Zes bromfietsers werden op de bon ge
slingerd, omdat het blok van hun voer
tuig een te groot vermogen had. In twee
andere gevallen bleek de bromfiets te
veel lawaai te maken en een andere
bromfietser kreeg een boete, omdat hij
geen helm droeg.
Help mcc aan verbetering van de behandeling
van kankerpatiënten. Bliif geven, alstublieft.
Zenden in open envelop aan de Soester Courant, Antwoordnummer
136, 3760 AB Soest (postzegel niet nodig).
Telefoon 02155 - 14152 beiien gaat nog vlugger.
Vrijdag
enigszins
vliegersé
tocht on
zoek. Hi
school. I
overal si
motoren
Het schoc
lag de Pa£
kermen.
zo snel
plaatse. I
voorzien
de eerste
maar de
'sMiddaj
ligman o
Stic
Jeui
Soe
tel. 02
03
Op zatei
12.30 u
stemd vi
16 jaar.
ten wori
Woensd
brandin
kerstboi
terrein
weg. V
wordt 1
19.30 u
Soesterl
vuur on
De Ca
teklapi
het evi
ne D<
Zottel
de Ra
vele t
onigei
van bi
De ma
k omer
drukk*
bruari
Wat tf
de Bo'
gen er
navals
len.
Het e
teklaf
1994.
Sport
ningh
Hand
V
