"TELEFOON" WEEK
SCHOEMAKER RUIMT EXPLOSIEF OP!
TOP SOESTI
zes***
VE SERV/Cl EN DE GARANTIE VERHUIZEN MEE!
Voor alle zekerheid!
Heeft het CDA meer geloof
nodig?
Zangrecital in Molendael
15 MAART 1995
K/V
PAGINA f jWOENSDAG
^SSS*.»
Meningen
van lezers
SOESTER COURANT
PAGINA 7
■y.
Begin mei verhuist Schoemaker. Alles moet weg. Deze week de telefoons!
nu 229,-
nu 149,"
249,-
nu 950,-
799,-
Klok en klepel (2)
Golfterrein (3)
Golfterrein (4)
Golfterrein (5)
Golfterrein (6)
Golfterrein (7)
Het grote gatenspel
Wie wat te zeggen heeft
doet dat in de
Soester Courant
Lezing over de 'C'
Met contra-alt Astrid Helany
cw«l»"8
^'•^STionO.'O'
bW°h""gÜ:-n lOUng
ttermijn.
Philips draadloze
telefoon TD 9240
Ideaal voor in en rond
het huis. Actieradius
tot 200 m. in de open
lucht, 6 uur spreektijd,
24 uur stand-by,
12 kanalen.
PTT-goedgekeurd
én beveiliqd.
Eltek draadloze telefoon
Bereik 100 m.
PTT-goedgekeurd
B&O prachtige telefoon
De enige telefoon met
perfect geluid!
De nieuwbouw schiet op!
De mannen van van de Hengel vorderen snel.
Begin mei gaan we verhuizen.
Wij verheugen ons op de veel grotere moderne winkel.
Tot die tijd opruiming! Het is druk, profiteer net als vele Soesters
nu!
Philips telefoon AFT 3
Voor gebruik door heel
Nederland. Inclusief
accu en autoset.
Philips
telefoon/fax combinatie
Praktisch en mooi.
Telefoon en fax in één apparaat,
schakelt automatisch over.
scliociiisikcr
PTT Teleco
VAN WEEDESTRAAT 78 - TEL. 172 53
TECHNISCHE DIENST - TEL. 10344*
ggjS
De reactie van de heer Van Hooydonk
op mijn 'epistel' in de Soester Courant
van 1 maart is weinig inhoudelijk van
aard. Hij meent mij de les te moeten
lezen over gebruikte termen uit de golf-
sport, maar heeft eerlijk gezegd zelf
zijn huiswerk niet gedaan.
Volgens de Grote Van Dale zijn golf
links: (Eng.) mv„ golfbaan, dus ge
woon het Engelse woord voor golf
banen. Niks over de zee of iets derge
lijks.
Een caddie is, alweer volgens Van Dale:
de jongen die bij het golfspel de koker
met stokken draagt; maar ook wel die
koker zelf. Maar geen van beide hoeft
van mij achter op de flets.
En of het nu golflinks of golfbaan heet
verandert weinig aan de enorme opper
vlakte van kaalgeschoren groene veld
jes midden in het bos. En, mijnheer Van
Hooydonk, ik ben inderdaad dikwijls
door het bos richting Hilversumsche
Golfbanen gefietst, maar daar zien die
veldjes in het bos er net zo kaal
geschoren onnatuurlijk uit.
En ja, ik weet ook wel dat de golfsport
op een flink stuk grond wordt beoefend.
Daar sloeg nu juist mijn opmerking
over de verregaande onbescheidenheid
op en niet eens zozeer op de spelers,
want 'die kunnen daar ook niets aan
doen'. Bovendien claimt de Wolfduin
eventjes ongeveer tweemaal zoveel als
ze misschien nodig heeft.
Andere sporten gebruiken inderdaad
ook stukken van de natuur, maar de
meeste bij lange na niet zulke grote
oppervlakten. Bovendien streeft de
gemeente Soest concentratie van sport
accommodaties na, waardoor andere
buitengebieden gespaard blijven.
De onbescheidenheid van de golfsport
wordt niet minder door haar te verge
lijken met andere onbescheiden spor
ten. De Engelsen hebben een aardige
uitdrukking voor deze redeneertrant:
'two wrongs do not make a right'Ove
rigens komt de golfsport, alweer vol
gens de onvolprezen Van Dale, wel
degelijk uit een land met meer ruimte:
Schotland namelijk. Het kolfspel, dat
I volgens de heer Van Hooydonk de
voorloper van het golfspel zou zijn is:
'een oud spel, waarbij een bal met een
gekromd slaghout wordt geslagen over
een vlakke baan in de richting van een
paal aan het eind daarvan, met de be
doeling die te raken.' En de kolfbaan
waarop werd gespeeld, had een lengte
van 15 tot 30 meter, uiterst bescheiden
dus.
Maar nu we dus allemaal weer bij
gepraat zijn over de terminologie, nog
even over de inhoud. Ik, en velen met
mij, gezien de vele positieve reacties
die ik krijg, blijf een tegenstander van
de ingrijpende aantasting van het
Monnikenbosch voor de aanleg van een
golfbaan. Golfspelers vinden een golf
baan kennelijk een prachtig stuk natuur,
dat overal in te passen is. Ik vind dat
men moet proberen een andere omge
ving te vinden, waarin een golfbaan
beter past en die niet door vele andere
Soesters als geliefd recreatiegebied
wordt gebruikt.
Erica Hoksbergen-Evers
Bij het lezen van de 'S.C.' van 8 maart
j.1. heb ik mij bijzonder geërgerd aan
het betweterige toontje in het ingezon
den stukje 'De klok en de klepel' van
de heer Van Hooydonk.
Deze heer, aan de inhoud van zijn brief
te oordelen een enthousiast beoefenaar
van de 'golfsport', heeft kennelijk be
hoefte ons uitgebreid over zijn favo
riete sport te onderwijzen. Hij doet dit
op een bijzonder vervelende manier,
waarbij hij tracht mevrouw Hoks-
bergen belachelijk te maken. Bijzonder
fijn te weten dat wij in Soest geen 'golf
links' krijgen, maar een bosbaan. Dat
scheelt alweer een stuk! Ook prettig om
te mogen vernemen dat er in de der
tiende eeuw in ons land al 'gekolfd'
werd. Er waren toen wel wat minder
Nederlanders en wat meer ruimte, doch
dat térzijde. En ach, wat zijn hij en zijn
collega-golfers toch slecht bedeeld; die
moeten nu helemaal naar Almere,
Zeewolde en nog wel verder... Het is
inderdaad hoog tijd dat er in Soest een
golfbaan komt en dat daar tientallen
hectaren bos voor zouden moeten wor
den opgeofferd is natuurlijk slechts en
bijkomstigheid!
Het is mij voorts volslagen onduidelijk
wat Van Hooydonk tracht te bewijzen
met zijn vergelijkingen met de tennis
sport. Alhouwel ik zelf geen tennisser
ben, kan ik naar mijn mening toch wel
de conclusie trekken dat voor het be
oefenen van die sport heel wat minder
Soester natuur het veld heeft moeten
ruimen dan er voor zijn 'bosbaan' zou
moeten gaan verdwijnen. Iedere verge
lijking gaat alleen daarom al mank.
Neen, mijnheer Van Hooydonk, u heeft
de golfsport en uzelf geen goede dienst
bewezen met uw ingezonden stukje.
Het verzet van de Soesters, die niet
golfen (en dat zijn er gelukker heel wat
meer dan die 700 van u) zal er slechts
groter door worden, en dat is maar goed
ook. We moeten immers zuinig zijn op
onze schaarse natuur!
Ad Koud^s
Ik vind het vervelend een discussie te
moeten voeren in de krant, zeker als die
discussie wordt gestart op basis van een
kranten artikel. Daarom eerst wat dui
delijkheid, die in dit artikel ontbreekt.
Groen Links heeft in zijn 'mini-sympo
sium' over de rondweg en de golfbaan
mij geafficheerd als lid van het IVN en
als lid van de Adviescommissie Milieu
beheer. Direct aan het begin van dit
'mini-symposium', voorafgaand aan
mijn inleiding heb ik gesteld daar niet
als lid van een of ander te spreken, maar
als privé-persoon. Ik betreur, dat dit niet
in het artikel was vermeld.
Voorafgaand aan de bijeenkomst heb ik
gemeld aan de organisatie genuanceerd
te staan tegenover de golfbaan op deze
locatie. De meest slechte locaties, die
in het geding waren (Stompert, Pijnen
burg/Op Hees, bosterrein tussen de
Lange Duinen richting Den Dolder)
zijn thans buiten beeld. Houden zo!
De thans voorgestelde locatie volgt uit
de z.g. Meilof-variant. Of het na het
'mini-symposium' in de krant ge
plaatste kaartje nog overeenkomt met
het idee van de bedenker van deze va
riant valt nader te bezien.
Nu wat ik er zelf van vind.
In onze democratie is er ruimte voor
vóór- en tegenstanders. Tegenstand kan
je leveren door te roepen: "het moet
niet". Deze rol werd in de bijeenkomst
vervuld door Jan Visser. Ik denk, dat
deze houding op dit moment wat min
der zinvol, maar zeker niet overbodig
is.
Van gemeentezijde was - bestuurlijk -
beslist akkoord te gaan met een nader
onderzoek naar deze locatie van de
golfbaan. Dat is dan een gepasseerd
station.
Ik heb gezegd, dat de MER-procedure
een onderdeel is van ons democratisch
bestel. Ik ben blij dat het gemeentebe
stuur niet bijdraagt aan de kosten van
deze MER, maar de lasten daarvan laat
bij de initiatiefnemers.
Als de MER er komt, zal de uitkomst
daarvan beoordeeld moeten worden.
Verdere discussie over het 'wel of niet'
van de golfbaan zal plaatsvinden in het
kader van de planologische procedures.
Het nu roepen "ik ben tegen de golf
baan" doet mijns inziens niets toe of af
aan de inhoudelijke discussie over deze
locatie van de golfbaan; een kritisch
bezien van de uitkomsten van de MER
en een kritische opstelling in het ver
dere planologische/juridische verloop
wel.
Ik denk, dat het IVN meer heeft aan
mensen, die hun hulp aanbieden (na
tuurwetenschappelijke, landschappe
lijke, bodemkundige en recreatieve in
ventarisatie; juridisch; financieel), dan
aan degenen, die vanaf de zijlijn roe
pen, dat het niet moet.
Dan nog iets over de oppervlakte van
een golfbaan. De aanleg van een golf
baan is zeer ingrijpend. Het landschap
verandert totaal. Als er toch een golf
baan moet komen, zorg dan voor
ruimte. Naast de negatieve aspecten
van aanleg moet er ruimte zijn voor een
goede ruimtelijke inpassing, waarbij
met behulp van de natuurtechniek
extra, maar andere kansen voor natuur
en landschap kunnen worden gemaakt.
Tot zover over dit 'hebbedingetje'.
Ik heb toen ook nog iets gezegd over
de rondweg, dat ik hier - nu ik toch
bezig ben - wil herhalen. Of de rond
weg in deze vorm afbreuk doet aan de
(nationale) natuurdoelstellingen valt te
bezien.
Maar hij is zeer gevaarlijk, zeker in de
toekomst, vanuit twee overwegingen:
1. aantrekken sluipverkeerAmersfoort-
Amsterdam, ter vermijding van de Al;
2. aanzet voor het verder uitdijen van
Soest in de richting van de polder.
Dit houdt, als de infrastructuur er is (al
dan niet in aanzet), geen toekomstig
gemeentebestuur tegen!
Hoe staat het dan met de argumenten
tegenover de uitbreidingswensen van
Amersfoort?
Ik heb het al vaker gezegd. Regionaal
moeten duidelijke keuzes worden ge
maakt voor de positie van plaatsen als
Soest, Bilthoven, Zeist, als 'hoeders'
van het groene hart tussen Utrecht,
Amersfoort, Almere en Hilversum. Als
je kiest voor groeikernen, dan kies je
daarvoor! Dat betekent, dat de overige
gemeenten heel goed moeten nadenken
over de invulling van hun groene
ruimte; met name over de effecten van
het handelen op lange termijn. Ik ben
daar niet gerust op!
Toch kan je de Van Weedestraat niet
met zijn probleem laten zitten. Het TVN
heeft geprobeerd hierover met betrok
kenen in gesprek te komen. Dat is he
laas niet gelukt, misschien wel omdat
het korte termijn - zeer lokale - belang
voorop stond. Ik ben graag tot nadere
discussie hierover bereid.
Hans Kampf
Voor een goede discussie in een inge
zonden brieven rubriek bestaan, even
als bij de golfsport, ongeschreven re
gels, opdat fair wordt gespeeld. De heer
Van Hooydonk maakt zich, in de Soes
ter Courant van 8 maart, schuldig aan
inbreuk op deze regels. Hij tracht me
vrouw Hoksbergen onderuit te halen
door haar belachelijk te maken met een
vermeend verkeerd gebruik van de
woorden 'golflinks' en 'caddie'. Aan
de discussie draagt dit niets bij.
Voorts strookt het niet met de regels,
de tennissport te omschrijven als 'het
heen en weer meppen van een tennis
bal op een veld van gemalen baksteen'
Dat is het naar beneden halen van een
andere sport, hetgeen nimmer aan iets,
laat staan aan een discussie bijdraagt.
Als Youp van het Hek in een cabaret
voorstelling golfspelen knikkeren
noemt voor mensen die niet kunnen
bukken, dan past dit in het karakter van
zijn voorstelling, waarin hij alles en
iedereen op de hak neemt.
Dat de heer Van Hooydonk bij het in
breuk maken op de regels echter hevig
is uitgegleden, of om het in golftermen
te zeggen, in een bunker is beland,
blijkt uit het volgende:
1Volgens Webster's is een 'golfcourse
(of links): a tract of land for playing
golf, with tees, greens, fairways,
hazards etc.' Volgens de 'Grote Van
Dale' betekent golflinks: golfbaan.
Er is blijkbaar geen verschil tussen
golflinks en golfbaan, en de zee komt
er niet aan te pas. Is de heer Van
Hooydonk misschien in de war met het
woord golfslag, waar de zee vaak aan
te pas komt?
2. Volgens de 'Grote Van Dale' is een
caddie
a. een jongen of meisje dat de koker
met golfstokken draagt;
b. een koker met slagstokken.
De definitie van caddie is dus veel bre
der dan de heer Van H. eraan geeft: een
koker op wieltjes blijft een koker, dus
een caddie. Ik hoop dat de heer Van
Hooydonk in het golfspel sportiever is
dan in de discussie.
J.P. Nikkesen
Ik heb mij groen en geel geërgerd aan
de ingezonden brief van de heer Van
Hooydonk in uw krant van 8 maart j.1.
Juist door zijn arrogante en zelf inge
nomen reactie, heeft hij precies aange
geven waarom de meerderheid van de
burgers in en om Soest geen golfers in
hun omgeving willen hebben
Het dunkt mij dat golf de snobistise
functie van tennis overgenomen heeft
in de afgelopen jaren. Ik vraag mij al
leen af, wat moeten ze hierop verzin
nen als golf ook 'gewoon' geworden
is? Polo misschien? Kunnen wij over
een paar jaar daar ook over gaan pro
testeren...!
Jenny Cockshull
Graag wil ik hierbij mijn adhesie betui
gen aan het betoog van de heer Wim
Zweers in de krant van 8 maart jl. Moet
Soest zich, na de smadelijke afbraak
van het openluchtzwembad nog eens
onsterfelijk belachelijk maken met het
kappen van enige hectare bos voor
weer een nieuwe sportvoorziening?
Kennelijk voelen de milieu
voorvechters zich de laatste tijd zo in
het nauw gedreven dat er nog maar
weinig protest is aangetekend tegen dit
heilloze plan, maar we leven intussen
wel in 1995 en niet in de Middeleeu
wen toen er nog ruimte genoeg was
voor (zie de andere brief op dezelfde
pagina) het kolfspel.
En in 1995 zijn we ons er toch wel de
gelijk van bewust dat we heel zuinig op
ons openbaar groen moeten zijn, want
hoe zouden we anders stelling kunnen
nemen tegen nog meer afbraak daarvan
ten behoeve van woningbouw of an
dere zaken van levensbelang?
J.A. Pluvier-de Vries
Er was eens een dorp waar veel kinde
ren woonden, wel 120 kinderen. Kin
deren met rijke papa's en mama's, maar
ook kinderen waarvan de vaders en
moeders niet zoveel geld hadden. Dat
was overigens niet zo belangrijk, want
midden in het dorp lag een groot speel
terrein met bomen, struiken, heide en
zandheuveltjes, waar alle kinderen uit
de wijk mochten spelen. Ze speelden
daar verstoppertje, verwisselden er
boompje, zochten eikeltjes en bouw
den er hutten. Kortom, het speelterrein
was voor iedereen. De vaders en de
moeders hadden dat zo gewild toen
destijds de bestemming van het voor
malige bosterrein in de wijk ter sprake
gekomen was.
Op een dag ging Jantje, die in een van
de grootste huizen van de Wijk
woonde, met zijn vader en moeder naar
tante Lotte en oom Karei. Jantje vond
het altijd leuk om naar tante Lotte en
oom Karei te gaan, want daar kon hij
fijn met zijn neefje Frank spelen. Frank
was twee jaar ouder dan Jantje en Frank
bedacht altijd hele leuke spelletjes.
Toen de kinderen een glaasje limonade
gedronken hadden zei Frank tegen Jan
tje: "Ken jij het grote gatenspel eigen
lijk wel?"
Het grote gatenspel, nee daar had Jan
tje nog nooit van gehoord. Frank keek
alsof hij dat maar achterlijk vond. "Heb
jij nog nooit van het grote gatenspel
gehoord? Nou, dan moet je maar eens
gauw meekomen." De jongens gingen
naar buiten en na enige tijd kwamen
ze bij een heel groot terrein, waar an
dere jongens met stokken kleine balle
tjes wegschoten. "Dit is nu het grote
gatenspel," zei Frank trots, "we heb
ben hier een club van grote gatenspelers
en als je daar lid van bent mag je mee
doen. Ik ben lid van de club en ik speel
wel twee keer per week." Jantje was
zeer onder de indruk, zoiets zou hij ook
wel willen.
Toen Jantje weer thuis was vertelde hij
aan zijn buurjongetje Pietje over het
grote gatenspel. Dat was nou echt een
spel voor grote jongens, niet zo kin
derachtig als al die andere spelletjes die
de kinderen op het speelterrein ge
woonlijk speelden. Wat zou het leuk
zijn om het grote gatenspel in de eigen
wijk te kunnen spelen. Je zou er na
tuurlijkwei veel grond voor nodig heb
ben. Nu woonden Jantje en Pietje al in
de grootste huizen van de wijk en hun
eigen tuinen waren ook wel erg groot,
maar toch nog niet groot genoeg om er
het grote gatenspel op te kunnen spe
len.
Toen kwam Jantje op een idee. Het
speelterrein in de wijk zou vast wel
groot genoeg zijn. Natuurlijk kon je er
dan geen andere spelletjes meer spe
len, maar iedereen kon toch lid wor
den en meedoen met het grote gaten
spel? Samen begonnen Jantje en Pietje
met een soort ledenwerving voor de
club van grote gatenspelers in oprich
ting. Maar nee, meer leden dan Jantje
en Pietje konden ze niet vinden. Nou
ja, het lidmaatschap was dan ook nog
al duur en lang niet alle vaders en moe
ders van de kinderen in de wijk had
den daar genoeg centjes voor. Boven
dien wilden de meeste kinderen er de
spelletjes kunnen blijven spelen die ze
er altijd gespeeld hadden, ze wilden er
met hun poppen blijven spelen of ver
stoppertje doen. Nee, meer dan de twee
leden kregen Jantje en Pietje niet.
Maar weet je wat nu zo raar is? Toen
Jantje en Pietje met hun plannetje bij
hun vaders en moeders kwamen, zei
den die vaders en moeders niet met
een: "Dat kan niet, want dan kunnen al
die andere kinderen er niet meer hun
spelletjes spelen" Nee hoor, de vaders
en moeders van Jantje en Pietje pro
beerden het bestuur van de provincie,
dat destijd het plan van alle vaders en
moeders voor het speelterrein had
goedgekeurd, over te halen om die be
stemming terug te draaien, zodat Jan
tje en Pietje hun zin zouden kunnen
krijgen.
"Snappen jullie dat nou, jongens en
meisjes?"
Nou ja, laten we maar hopen dat dat
provinciebestuur niet net zo dom is als
de vaders en moeders van Jantje en
Pietje. Want stel je voor dat 118 kinde
ren hun spelletjes moeten opgeven
omdat Jantje en Pietje voor hun spel
letje zo'n groot stuk grond nodig heb
ben. Dat kan toch niet. Nou ja, mis
schien zien Jantje en Pietje dat zelf nog
in, en anders maar hopen dat de pro
vincie zegt: "Destijds is met alle va
ders en moeders uit de wijk besloten
dat alle kinderen vrij op het terrein
mogen spelen en het is niet eerlijk als
alleen Jantje en Pietje er maar kunnen
spelen."
Mar Visser
Op maandag 20 maart houdt ds.
J.W. Huisman, gereformeerd predi
kant in Soest-Zuid, in de Rank een
lezing over de 'C' van het Christen
Democratisch Appel, voor een ge
hoor van leden van het CDA-Soest,
het CDA-Vrouwenberaad Soest en
het CDJA-Soest. De bijeenkomst
begint om 20.00 uur.
De vraag die om beantwoording vraagt
is of een politieke partij met een chris
telijke identiteit in deze tijd nog wel
bestaansrecht heeft. Zijn er dan niet
genoeg partijen binnen ons democrati
sche politieke bestel? Waarom zo no
dig een confessionele partij? Heeft een
partij, die vanuit christelijke bronnen
inspiratie wil putten voor haar politiek
handelen, een 'meerwaarde'?
Een positief antwoord op deze vraag
lijkt erg pretentieus, zeker nu het chris
tendom in het westen op zijn retour lijkt
te zijn. Om dat nog eens extra te de
monstreren heeft een paarsgetint kabi
net het kabinetsroer overgenomen. Na
jaren zit het CDA thans in de oppositie-
banken. Dat geeft in een tijd van ver
anderingen op vele gebieden in ieder
geval de gelegenheid zich op de toe
komstige positie van het CDA binnen
de samenleving te herbezinnen.
Wie over identiteit en meerwaarde
spreekt zal in ieder geval moeten pro
beren dat eigene van het CDA onder
woorden te brengen. Het onder-woor
den-brengen is één, maar het metter
daad ook in praktijk brengen is een
tweede!
De vier uitgangspunten van het CDA:
gerechtigheid, gespreide verantwoor
delijkheid, solidariteit en rentmeester
schap zijn weliswaar hele belangrijke
noties - elke democratische partij waar
dig! - maar toch onvoldoende om het
brede bijbelse spectrum van 'wet en
evangelie', van 'recht en barmhartig
heid', van 'enkeling en gemeenschap',
van 'goed en kwaad' - om maar enkele
0Ds. J.W. Huisman.
polariteiten te noemen - recht te doen.
Het zijn deze polariteiten die niet al
leen een zeker inzicht in allerlei ont
wikkelingen in onze samenleving,
maar ook richting kunnen geven aan
een christen-democratisch beleid.
Meer geloof
"Wil het CDA in de toekomst zijn dy
namische identiteit niet verliezen, dan
zal het niet moeten schromen meer
geloof - in de zin van vertrouwen en
motivatie - aan de overgeleverde waar
devolle bronnen te hechten. Het CDA
kan nog veel leren van bedrijven met
hun 'mission statements', die mede
daardoor hun identiteit en hun zelfge
voel trachten te versterken. Wie het
midden van het politieke krachtenveld
opzoekt moet heel wat contragewicht
in de schaal leggen om het evenwicht
van een rechtvaardige, menswaardige-
op menselijke maat gesneden - maat
schappij te vinden," aldus het persbe
richt dat het CDA-bestuur heeft ver
spreid.
Theaterbureau Soest organiseert op
zondagmiddag 19 maart een bijzon
der zangrecital in de theaterzaal van
m.c. Molendael-Soest, Soester-
bergsestraat 125. Medewerking ver
leent de conta-alt Astrid Helany, be
geleid door pianist Dolf du Mosch.
Op het programma staan "Vier liederen
van de kat" van Igor Strawinsky en
Lied 1 t/m 8 opus 10 van Richard
Strauss, na de pauze gevolgd door de
liederen 1- 4 en 6 van de cyclus "Zon
der zon" van Modest Moussorgsky, de
aria van de gravin uit de opera "Piqué
Dame" van Peter I. Tsjaikovsky en de
aria van de eerste Norn uit de
"Götterdammerung" van Richard
Wagner.
Astrid Helany studeerde aan het Ko
ninklijk Conservatorium in Den Haag.
Na internationale meestercursussen bij
Elisabeth Schwarzkopf, Christa
Ludwig en Hilde Zadek kwam ze in
kontakt met de wereldberoemde
zangpedagoge Vera Rosza, die nu haar
mentor is.
In ons land trad ze op met liederen-re
citals en in oratorium-uitvoeringen. In
Engeland gaf ze vele malen haar me
dewerking aan verschillende opera's,
zoals "Dido en Aeneas" van Henry
Purcell en Benjamin Brittens "The
Rape of Lucretia". Ook zong ze de alt
aria's in de Johannes en de MatthSus
Passionen van Johann Sebastian Bach.
Uit de vele recensies biijkt dat ze een
OAstrid Helany.
zeer begaafde en getalenteerde zange
res is. Het is dan ook een genot om naar
haar te luisteren.
Tijdens het concert van zondagmiddag
wordt Astrid Helany aan de piano be
geleid door Dolf du Mosch. Hij stu
deerde aan het Amsterdams Conserva
torium bij Johan van den Boogert.
Momenteel is bij de vaste begeleider
van verschillende vocale en
instrumentale ensembles.
Het concert begint om 14.30 uur. En
tree: f 12,50 (koffie inbegrepen). Infor
matie: Theaterbureau Soest, tel. 16155.
tV
