nd[
f
>n
I
Hees promoveert via strafschoppenserie
Soest punt verwijderd van na-competitie
Enkelspelen nekken LTC Soestdijk
Complimenten voor TV Soest-Zuid
Irene Koelewijn: Constante factor
in wisselvallige volleybalwereld stopt
W>H
■m
Hans Uitdenbogaard helpt Soesters aan tweede feest in zes weken
VOETBAL zaterdag
on
en
w
Gelijkspel bij ZPC (1-1) voor ploeg van Dick Schinkel
VOETBAL zondag
Mentale weerbaarheid moet worden aangesterkt
en
en
TENNIS
Soester tennisploeg nestelt zich aan kop van vierde klasse
TENNIS
eo<<(( Print
VOETBAL zondag
SEC-zondag geeft
zege thuis uit
handen: 2-2
ZAALVOETBAL
Hees met twee
invallers simpel
langs SSOH: 7-2
Sanitair
VOLLEYBAL
WOENSDAG 26 APRIL 1995
SOESTER COURANT
PAGINA 19
Honderdzevenentwintig doelpuntloze minuten voetbal en twaalf straf
schoppen waren er nodig om een beslissing te forceren. Het was Erwin
de Gier die de doorslaggevende 'pingel' benutte, maar de meeste eer
kwam zaterdagmiddag Hans Uitdenbogaard toe. Al moest hij verschil
lende keren naar de bovenhoek van zijn doel, de sluitpost van Hees hield
zich voorbeeldig staande, gaf bovendien het goede voorbeeld door te
gen FC MM de eerste trap vanaf elf meter te benutten en stopte er even
later zelf twee.
Hees kreeg de meeste en ook de beste
kansen, maar telkens vergisten de
Soesters zich in de afmetingen tussen
de palen Vreemd genoeg kreeg
Uitdenbogaard meer werk te verrich
ten dan Michel Prins van FC MM. Hij
En dus kon het gebeuren dat Hees
voor de tweede keer in zes weken een
groot feest op touw zette. In maart had
het bestuur de bloemen en champagne
besteld, een fust bier klaar staan en de
plaatsen in een restaurant gereser
veerd. Het feestje werd gevierd, maar
na vijf dagen kwam de KNVB met het
vriendelijke, doch dringende verzoek
of Hees toch ook eerst maar even met
de algemeen periodekampioen van de
andere derde klasse wilde afrekenen.
Het clubbestuur reageerde veront
waardigd, riep verkeerd te zijn voor
gelicht door de voetbalbond, maar een
aantal lieden binnen de vereniging
vond dat de clubleiding de hand ook in
eigen boezem diende te steken. De
eerste drie weken werd er dan ook niet
echt lekker getraind. Pas de laatste
vee weken keerde de motivatie op
jandringen van Teus van Kommer te-
jug en leefde de beslissingswedstrijd
veer.
Gedupeerd
In het veld viel daar aanvankelijk niets
van te merken, stelde ook
Uitdenbogaard vast. Pas in de eind
fase van de eerste helft drong Hees
aan. De ploeg was weliswaar gedu
peerd door de blessures van het
aanvalsduo Paul Castein (botbreuk)
en Errol Scheffer (kniebanden), maar
Jiad toch meer in huis dan de tegen
stander uit Maarsbergen die de
periodetitel te danken hadden aan het
feit dat VVOM kampioen was gewor-
was er klaar voor. Uitdenbogaard
ranselde de bal twee keer uit de
bovenhoek, één keer onder de lat van
daan, stond op de juiste plaats toen
Henk Plantagie in de 35ste minuut de
mooiste mogelijkheid van de wed
strijd kreeg en ging nog een paar keer
met succes gestrekt.
De held voelde de na afloop even geë
motioneerde Uitdenbogaard zich al
lerminst. "De eerste hoge voorzet
pakte ik goed en daarna pakte ik die
bal in de korte hoek. Dan ga je groeien
en weetje datje de nul kan houden, als
IsLJBH
-
t
er achterin geen gekke dingen gebeu
ren."
Verlenging
Niemand slaagde erin te scoren, ook
de invallers Rein Westra (voor Tjeerd
Altena) en Robert Schadee (voor
Johan van den Brink) niet. Na 95 mi
nuten was het 0-0, na 32 minuten ver
lenging nog steeds, want de raak ge
kopte bal van Wout Blankestijn werd
afgekeurd, omdat hij de doelman zou
hebben gehinderd.
En dus kwam het goed uit dat Hees in
de voorgaande week had getraind op
het nemen van strafschoppen. "Afge
sproken was dat ik de eerste sowieso
zou nemen," doelde Uitdenbogaard op
de bal die hij via de binnenkant van de
paal in schoot. Vervolgens stopte hij
de eerste strafschop van FC MM,
evenals de vierde. "Je probeert altijd te
kijken wat de speler doet, hoe hij zich
opstelt, hoe z'n lichaam staat. Bij de
tweede die ik stopte, wist ik zeker dat
hij voor hem de linker hoek zou kie
zen. Hij stond veel te scheef. Maar ja,
je moet ook geluk hebben," wees
Uitdenbogaard op de twee straf
schoppen, waarbij op de verkeerde
hoek gokte.
FC MM kwam niet verder dan drie
benutte strafschoppen. Hetzelfde gold
voor Hees. Ewout Jansen, die tijdens
de competitie de penalties verzilverde,
schoot hoog over en naast. Peter van
den Deijssel, die voorafliep te moppe
ren omdat hij eerst geen pingel mocht
nemen en toen toch weer moest,
schoot recht op de keeper af die bleef
staan. Behalve Uitdenbogaard mikten
Blankenstijn en Westra wel raak. In de
eerste 'om-en-om' mikte Jan de Vries
de bal op de lat, Erwin de Gier kreeg
een halve minuut later al zijn jube
lende mede-spelers over zich heen.
In deze situatie zal Erwin de Gier
niet scoren. In de strafschoppenserie
besliste hij het promotieduel wel. Op
de achtergrond Tjeerd Altena.
De belangen in de wedstrijd tegen
ZPC waren voor Soest groter dan
voor ZPC, hetgeen zeker in de eer
ste helft merkbaar was aan het spel
van de blauwhemden. Zij hadden
zoveel moeite met het ontregelen
van de vele korte combinaties van
de thuisclub dat ze nauwelijks aan
aanvallen toe kwamen.
Een glanzende aanval bracht hen wel
de 0-1-voorsprong waarmee gerust
werd. In de tweede helft kreeg Soest
meer kansen, maar het was ZPC dat
via een strafschop op 1-1 kwam.
Bij Soest ontbraken wegens een
schorsing d'Aquino, Van den Deysel
en Stalenhoef, terwijl ZPC uit voor
zorg enkele 'kaarthouders' buiten de
ploeg had gelaten. In de nogal tamme
openingsfase had ZPC het grootste
spelaandeel, maar ze wisten doelman
Gerard van de Bedem nauwelijks te
verontrusten. Harvey Gambier kopte
uit eeen hoekschop over, en een hand
vol verdere corners waren meestal een
prooi voor de Soester doelman.
Na een kwartier kwam Paul van der
Grift tot een afstandsschot dat juist
over ging. Raymond Brandes produ
ceerde een mislukte kopbal na een
vrije trap en ook een poging van
Michel Vlaswinkel eindigde ver naast
het doel. Op slag van rust kwam Soest
met een glanzende aanval die de
openingstreffer opleverde. Van den
Bedem bereikte met een verre uittrap
Ferenc Kleinegris die Peter van den
Berg aanspeelde. Uit diens voorzet
scoorde Vlaswinkel met een ferme
omhaal, die halfhoog via de paal in het
doel belandde onhoudbaar voor doel
man Sander Duindam.
Schroom
Na rust bleek Soest de schroom van
zich afgeworpen te hebben en trok met
vlijmscherpe combinaties ten aanval.
Michel Vlaswinkel troefde de verde
diging af, zijn felle inzet werd door
Duindam ten dele gekeerd, maar in de
rebound mikte Kleinegris te hoog.
Uit een corner van Jeroen van Veen-
endaal kopte Wilfred Janmaat fraai
naar de verste hoek, waar Rik Beek
man de bal vanaf de doellijn weg-
kopte. Een goede voorzet van Van
Veenendaal leverde Van den Berg een
kopkans op. De bekeken bal over
Duindam heen belandde op de lat.
Bij een Soest aanval werd balverlies
geleden, waardoor Michel Groente
man vrij baan kreeg. Er restte Van der
Grift slechts een noodingreep. De uit
stekend fluitende Steur kende ZPC te
recht een strafschop toe, die door
Groenteman werd benut: 1--1.
Met nog een kwartier te gaan, laaiden
de emoties hierna op. Marciano
Bouman kon een vrije trap die hij ver
oorzaakte niet verkroppen en werkte
Kleinegris tegen de grond, waarna hij
met rood kon vertrekken.
In de slotfase maakte de geroutineerde
Rini de Meyer opzettelijk hands wat
hem geel opleverde, zodat ZPC on
danks de voorzorgmaatregelen toch
gehandicapt aan de na-competitie zal
moeten beginnen. Soest heeft zondag
in de thuiswedstrijd tegen Xanthos
aan een punt genoeg om aan die na-
competitie te mogen deelnemen.
Technisch is alles voor elkaar,
taktisch zit het ook allemaal wel
goed, maar op het mentale vlak
zullen de heren en dames van LTC
Soestdijk nog progressie moeten
tonen. Die conclusie kon worden
getrokken na de 7-1-nederlaag van
de tweedeklasser tegen Warande.
Soestdijk stapte met een 4-0-achter-
itand uit de enkelspelen, terwijl het
volgens trainer/coach Harald Wernsen
met 1-3 voor had kunnen staan.
Freddy Forger verloor de eerste set in
de tie-break en liet het vervolgens af
weten (6-1); Taco Koelewijn liet zich
teveel beïnvloeden door de tegenstan
der en verloor enigszins onnodig in
drie sets en Saskia Huizinga vergat het
na de eerste set af te maken. Alleen
Linda Morssink was tegen A2-speels-
ter Floor Vioen bij voorbaat kansloos:
6-2,6-1.
LTC Soestdijk was op de beslissende
momenten niet bij de les. Een spre
kend voorbeeld was het dames dub
belspel. Linda Morssink en Huizinga
kwamen in de eerste set met 4-5 en op
eigen service met 0-40 voor. De drie
setpunten werden verspeeld, waarna
Warande het afmaakte: 7-6, 7-5.
De neuzen bij Soestdijk staan allemaal
dezelfde kant op. Maar tussen de oren
zit het niet altijd goed. Wernsen ha
mert er bijna dagelijks op dat de
tennissers op standaard momenten
hun beste tennis moeten laten zien,
soms even moeten overschakelen op
110 procent.
Van de wijs
"Qua slagen zit het wel goed, taktisch
ook. Ze moeten zich alleen niet van de
wijs laten brengen. Dat zijn zaken die
ik nu al tienduizend keer heb gezegd,
maar ik zal het ook voor de 10.001ste
keer moeten zeggen. Ze moeten het
echter zelf doen. Als het technisch
fout zit, kun je er op trainen. Maar bij
ons was het mentaal onvoldoende.
Terwijl we er zo dicht tegenaan za
ten."
Wernsen is optimistisch gestemd over
het verdere verloop van de competitie,
waarin handhaving de doelstelling is.
Hij baseert zich op onder meer de dub
belspelen en de mix-partijen. Koele
wijn en Peter Dijkema pakten in drie
sets het enige punt voor Soestdijk en
in de gemengde dubbels leverden de
koppels Dijkema/Morssink en
Huizinga/Forger goede partijen af.
Wemsen: "Het was 'close'. Als het
straks in één wedstrijd wel lukt, zitten
we goed. Ze moeten het zelf voelen en
zien."
Pieter Verbrugh, trainer van TV
Soest-Zuid, schroomt nooit kriti
sche kanttekeningen te plaatsen als
die op hun plaats zijn. Na de wed
strijd tegen Bosheim 3 kon de
^tennistrainer echter niets anders
doen dan zijn ploeg een compli-
nent geven. Na de 1-7-overwin-
ning staat het team fier aan kop in
de vierde klasse.
Namens TV Soest-Zuid moest alleen
/lariëlle van Soest een punt afstaan.
Zij verloor met 6-4, 6-0 van Merel
Broers die twee weken geleden nog
net het eerste team van het gerenom-
neerde Bosheim in de eerste klasse
had gespeeld.
Een incident in de eerste partij gaf
nogelijk de doorslag. Tot 4-4 hield
Van Soest het bij. Toen Broers op 5-4
was gekomen en zowaar een setpunt
koesterde, ontstond een discussie over
het aantal keren dat de bal zou zijn
gestuiterd. Het punt ging naar Broers
en Morssink pakte geen game meer.
Voor de rest had Bosheim 3 niets in te
brengen. Verbrugh: "We hebben een
riante overwinning behaald op een
club die de naam heeft over een goede
opleiding te beschikken. Bosheim
heeft goede enkelspelers, maar die
hadden niets te vertellen, omdat wij
gewoon goed stonden te spelen. Merel
Broers is natuurlijk een bepalende
speelster en die zal nog wel wat punt
jes pakken."
Arno Jellema: dominant.
In het dubbelspel hadden Van Soest en
Sonja Huizinga de zaken na de eerste
(verloren) set echter onder controle.
Door bijna iedere bal op Broers' part
ner Anoek Los te spelen, werd de zege
veilig gesteld: 7-5, 2-6, 1-6. En in de
eerste mix was Arno Jellema zo over
heersend, dat Broers sowieso geen
stempel op de partij kon drukken.
Bosheim 3 kreeg geen schijn van
kans. De dominantie van Jellema was
zo groot, dat Huizinga zich na afloop
afvroeg wat ze nog op de baan deed.
Verbrugh bezwoer haar dat ook haar
rol van belang was geweest.
Spierpijn
De trainer vergat zondag even zijn
spierpijn, opgelopen nadat hij de dag
ervoor weer voluit een wedstrijd had
gespeeld, omdat Rishi Panday duide
lijke sporen van herstel vertoonde.
Verbrugh was niet zeker van het punt
in het herendubbelspel, waarin
Panday aan de zijde van Xander de
Groot stond, maar kon opgelucht
adem halen: 2-6, 2-6. Ook in de mix
met Mariëlle van Soest gaf Panday
aan dat hij op de goede weg is. "Hij is
nog niet helemaal de oude, maar dat
komt dit seizoen nog wel," aldus
Verbrugh die voor de tweede
competitiewedstrijd Jellema en
Huizinga als eerste mix had laten op
draven. Het tweetal beschaamde, zo
als al eerder gemeld, het vertrouwen
van de trainer niet.
HET ADRES VOOR UW VERENIGING
BEUKENLAAN 86b* 3762 AK SOEST
TEL.02155-13255 «FAX 02155-25997
In de laatste tien minuten gaf SEC
tegen Utrecht een 2-0-voorsprong
uit handen. Het werd op de Bos
straat-West na negentig leuke mi
nuten 2-2. Twee minuten voor tijd
kreeg Rik Nedersigt een rode
kaart, omdat hij een tegenstander
een elleboogstoot had gegeven.
De scheidsrechter stond er met zijn
neus bovenop toen de dit jaar
gedebuteerde verdediger van SEC zijn
zelfbeheersing in het gedrang voor het
Soester doel verloor. De kaart was te
recht, maar de scheidsrechter ging te
ver door Utrecht een strafschop te ge
ven. Op het moment dat Nedersigt uit
haalde, moest Utrecht volgens Ruud
Maas namelijk nog een hoekschop ne
men. De bal werd echter op de stip ge
legd en even later was het 2-2.
Jammer voor SEC dat evenals de gas
ten vrij uit kon voetballen. Utrecht,
dat dank zij de straf voor VVOM een
periodetitel in de schoot kreeg gewor
pen, stond na tien minuten al met 1-0
achter. Marco Mariens die als rechts
buiten zijn verdediger telkens te snel
af was, werd door Ronald de Rooij
voor de doelman gezet en maakte in
die situatie geen fout.
SEC liet zich vervolgens zakken,
maar kreeg wel de beste kansen. Zo
leek De Rooij te gaan scoren, maar de
bal werd op de doellijn weggewerkt.
Na 68 minuten was het alsnog raak.
Jeffrey Dorrestein werd weggestuurd
en zorgde voor 2-0.
Vanaf dat moment begon Utrecht te
drukken. Door de ballen hoog in de
doelmond te plaatsen, zette Utrecht
SEC enigszins met de rug tegen de
muur. Toen Jos Kramer een kwartier
voor tijd geblesseerd uitviel, werd de
verdediging nog minder solide. En in
de tachtigste minuut viel het doelpunt
uit de lucht. Even later ging Nedersigt
in de fout.
Even lekker invallen in het eerste.
Dat was maandag het parool van
Teus Verwoerd bij het door bles
sures geplaagde Hees. Hij scoorde
vier treffers in de wedstrijd tegen
SSOH die met 7-2 werd gewonnen.
Omdat Peter de Jong en Stefan van
Ameringen geblesseerd zijn en Edwin
Lazonder in het buitenland verblijft,
deed coach Reijer Looijsen een be
roep op VerWoerd en Robert Hagen.
Hees kwam geen moment in de moei
lijkheden in Beukendal en legde
vooral in de tweede helft zijn wil op
aan de tegenstanders. Behalve Ver
woerd, die in het tweede team speelt,
droegen Joop Karssen (twee) en Eric
Looijsen bij aan de produktie.
Installatiebedrijf
j. cornelisse bv.
Telefoon (02155)-1 3014
Na twee sets stond Laura Oostrom klaar om in te vallen. Met een bos
bloemen in haar hand. Daarmee kreeg Irene Koelewijn zaterdag een
kleurrijk afscheid bij Stam/SoVoCo, al was het jammer dat De Bunt
tijdens het slotakkoord tegen degradant ATC (3-0) lang niet zo gevuld
was als normaal gesproken. De 31-jarige volleybalster verdiende na
twaalf jaar een luider applaus, al is ze de laatste die dat zal beamen. "Ik
heb altijd zoiets gehad van: bij gebrek aan beter ben ik in het eerste
gekomen," zei Koelewijn een dag voor haar laatste wedstrijd. Het te
kent de bescheidenheid, waarmee ze jarenlang een vaste waarde voor
haar team en de club was.
Irene Koelewijn was geen volleybal
ster die de sportvloeren in den lande of
ballen aan gort sloeg, die op de voor
grond trad of zich moest laten horen.
Ze was wel een midaanvalster die de
ballen precies daar kon leggen, waar
ze moesten liggen. Een sportster die
aan het net bijna onverslaanbaar was,
in het midden over een perfecte timing
beschikte en ogenschijnlijk kon blij
ven hangen alsof ze op een onzicht
bare stoel stond. Maar bovenal was
Irene Koelewijn een constante speels
ter en dus een topper in de eerste divi
sie, waarin wisselvalligheid troef is.
"Timing is belangrijk voor een
midaanvalster. Je moet op tijd hangen.
Maar als ik snel naar buiten moet, is
mijn timing niet altijd goed. Ik heb al
tijd op het midden gestaan. Soms leek
het me lekker relaxed om op buiten te
staan. Daar heb je minder te doen.
Maar ik heb te weinig kracht voor bui
ten en mijn armslag is te langzaam."
Zenuwachtig
Twaalf jaar lang nam ze onbewust ve
len in het ootje. Want wie had gedacht
dat de medewerkster van de afdeling
sport van de gemeente Soest een koele
kikker zonder nervositeit was, komt
bedrogen uit. "Ik liet niets merken,
maar ik was altijd zenuwachtig voor
de wedstrijd. Het klopt dat ik me niet
opwind over andere dingen. Ik laat me
niet gek maken. Ik ga ervan uit dat ie
dereen z'n best doet. Iemand kan
domme fouten maken, maar dan zal ik
niet V ,aad worden. Als ik het zelf
doe, bijvoorbeeld door een derde bal
in het net te slaan, dan schaam ik me.
Maar ik was wel zenuwachtig. In de
eerste set was ik altijd heel snel moe
van de zenuwen. Ik weet nog dat
Werner Paans zei: Jij hebt de eerste set
nodig om erin te komen. Hij liet me
altijd staan, omdat hij wist dat het al
leen maar beter zou gaan."
Met Paans is tevens de trainer ge
noemd die Koelewijn bijna alles bij
bracht wat ze nu kan. Op haar zes
tiende sloeg ze voor het eerst tegen
een volleybal. Drie jaar later kwam ze
in het eerste van Olympia (derde divi
sie, later promotieklasse) terecht en na
de fusie met SVV in 1985 haalde
Paans haar bij de hoofdmacht. "Ik kon
niet bovenhands serveren en geen
goede rol maken. Ik zat bij allemaal
routiniers en was één van de jongsten,
speelde ook niet altijd. Maar ik heb
veel van Werner geleerd." In het laat
ste seizoen hanteerde Koelewijn, op
aanraden van trainer Servaas Klute, de
sprong-service. De uitvoering zag er,
eerlijk gezegd, niet uit. Het rendement
was beter.
Koelewijn om een beschrijving van
haar volleybal-capaciteit vragen, le
vert allesbehalve een reëel beeld op.
Ze gaat volledig voorbij aan het feit
dat ze niet voor niets jarenlang een
vaste keus was. Met uitzondering van
het seizoen 1992-'93 toen gezins
uitbreiding de prioriteit kreeg boven
de sportieve verplichtingen.
Trainen
Jarenlang maakte ze drie, het laatste
seizoen zelfs vier keer per week de
gang naar de sporthal. Elke maandag,
woensdag, donderdag en 'zaterdag
werd alle vrije tijd ingeleverd ten be
hoeve van het volleybal. Na ruwweg
dertienhonderd trainingen en onge
veer driehonderd wedstrijden hoeft
dat niet meer. "Ik stond overdag nooit
te juichen dat ik 's avonds moest trai
nen. Alleen na mijn zwangerschap had
ik zin om lekker te trainen. Of de
derde training op donderdag zin heeft?
Ik weet het niet. Maar je bént onder-
dèel van het team, dus moetje komen.
Bovendien was die derde training al
tijd op de wedstrijd gericht. En al had
den ze me de gelegenheid geboden om
één keer minder te trainen dan de rest,
dan had ik dat niet gedaan."
De 1.75 meter lange Soesterse kreeg
nooit concrete aanbiedingen van ere
divisieclubs, al werd haar ooit verteld
dat er belangstelling zou zijn. "Ik denk
dat ik te oud was. Zelf heb ik nooit het
idee gehad dat ik in de eredivisie zou
kunnen spelen, ik heb er ook geen be
hoefte aan. Ik zou ook gestopt zijn als
we met Stam/SoVoCo waren gepro
moveerd. Nee, ik was niet teleurge
steld dat we het niet haalden."
De actieve volleybal-loopbaan van
Koelewijn is ten einde. Op welke
wijze ze gaat aftrainen, weet ze nog
niet. "Het is belangrijk dat ik wat blijl
doen. Het voordeel van een teamsport
is dat je wel moet. Als ik het op eigen
houtje moet doen, laat ik het erbij zit
ten. Maar ik heb nog geen concrete
plannen, ik zie het wel. Wat StanV
SoVoCo betreft, blijf ik in de jeugd
commissie zitten. Voor eventuele an
dere activiteiten sta ik ook open, maai
je moet ervoor oppassen datje niet zo
veel dingen doet, dat je weer zoveel
weg bent."
Vertrouwen
Hoewel op dit moment nog maar zes
speelsters uit het eerste team over zijn
en ook uit het tweede team (dat nog
kans maakt op promotie naar de
tweede divisie) geconfronteerd wordt
met een leegloop, heeft Koelewijn
vertrouwen in de toekomst van de
club. "Het zou beter zijn als er mensen
van de club in het eerste zouden ko
men. Anders loop je net risico dat de
mensen het team niet meer herkennen.
We zijn dit jaar begonnen met de pro
motie van volleybal op basisscholen
en in het voortgezet onderwijs. We
proberen de jeugd gek te maken voor
volleybal. Dan is het belangrijk dat er
een goed vervolg komt met goede trai
ners. Het is wel vaker gebeurt dat er
weinig mensen over bleven en het
komt ook nu wel op zijn pootjes te
recht. Als je een goede opleiding hebt,
is zo'n jaartje niet erg. We moeten nu
gaan kijken of de jeugd goed genoeg
is voor dames 1. Nee, de jeugd trainen
is niet mijn favoriete bezigheid. Ik kan
wel zien wat ze fout doen, maar vind
het moeilijk te zeggen hoe ze het moe
ten verbeteren."
struif
Karakteristieke houding van Irene
Koelewijn.
Op weg om een mede-speelster te
felicteren.
Blijdschap na het zoveelste ge
scoorde punt.
