QRO
1
il
J
omAH
ok uw
jecialist.
>sm am
De knop moet om bij Radio Soest
Zondag 10 nov.
The Talk of the Town
Zondag 10 nov.
Walter heeft een paard gerestaureerd
Zondag 10 nov.
0
mm
open van 11-17 uur
Trendy meubelen
en Woonaccessoires
open van 11-17 uur
Showroommodellen
slaapkamers
nü hoge korting en...
direct in huis
open van 11-17 uur
Showroommodellen
nü hoge korting en...
direct in huis!
PAGINA
15
VOENSDAG 6 NOVEMBER 1996
SOESTER COURANT
PAGINA 13
ÏECYCLIIMG
UITLATEN
JLEANING
E ONDERDELEN
6011276
-/
Klankbordfopspeen
f' K
Mendelssohns 'Paulus'
bij Toonkunstkoor
Mooi bij/ Middelman
Mooi bij/ y Middelman
i>
'MODE-
iALZAA K
ELEFOON (03 5)54 1 3521
lena
)62, wasie! Steitner, u
TAPIJTZAAK van Soest, 2M|
rollen in voorraad. La»!
Brinkweg 38 t.o. Gasbedriif w I
035-6019600. 1
WEG 16a
/eet wat F0CWA
jven allemaal bieden
i geen probleem meer.
Erkende autoschadeherstelbedrijven.
lig herstel. Met maar liefst 2 jaar garan-
s, dag- en nachtservice, een goede af-
ing en een perfekte landelijke spreiding,
irantiebedrijf in de buurt. Zoals:
-tIJF B.V, a
1 ES Soest. Tel. 035 - 6020339.
a ook ruim bemeten: meer dan
ter in het vierkant. "Ik werk al-
het groot, met grote gebaren en
ote penselen. Soms leg ik het
ïwoon op de grond. Als ik in het
erk heb ik het gevoel dat ik me-
3et inhouden. Maar misschien
over tien jaar wel heel anders,
op ik tenminste wel, anders zou
einde zijn gekomen aan mijn ont-
gstocht, en dat zou ik heel jam-
iden."
ositie in het Slakkenhuis is na de
ig van a.s. zaterdag te zien op
'dag- en vrijdagavond van 19-00
00 uur; op zaterdag en zondag
g van 12.00 tot 16.00 uur, of na
'k (tel. 6020992).
BMj
j
WmÊÊÊpW* -
jEen pamflet ter gelegenheid van de
Ingebruikneming van de nieuwe
fctudio in de kelder van het Ge-
neentehuis op vrijdag 1 november
jl996. Dit toekomstplan is geschre-
Cen voor het bestuur, de program
naraad, de directie en voor de
nedewerk(st)ers van Radio Soest.
I'Daar iedere verandering ergens moet
Veginnen, is het de enkeling, die dat zal
hrvaren en tot stand zal brengen. De
Verandering moet inderdaad bij de enke
ling beginnen en dat zou ieder van ons
hunnen zijn. Niemand kan zich veroor
loven om rond te zien en te wachten tot
Iiemand anders iets doel, waarin hij geen
pn heeft om het zelf te doen.
Maar aangezien niemand blijkbaar
veel, wat hij moet doen, zou het voor ie-
Ider van ons misschien de moeite waard
fijn om zich af te vragen, of zijn of haar
Icnbewuste misschien iets zou weten, wat
[ons kan helpen.
'De mens en zijn symbolen
C.G. Jung (blz. 85).
De leugenbank
Als kind logeerde ik vaak in het vissers
dorp De Lemmer. Daar trof ik mijn
grootvader en ooms, stoere visserslui op
de Zuiderzee, pratend en kauwend
(pruimtabak) aan bij de sluis in de ha-
vei}.' rond een stenen zitbank. Deze da
gelijkse samenscholing werd inde volks
mond "De Leugenbank" genoemd. De
Friese gesprekken heb ik nooit begre
pen, maar mijn ouders vertelden mij dat
daar alles werd besproken van politiek
tot zondagspreek, over oorlog en vrede,
van vergaderingen tot ongelukken, in-
en verkoop, grappen en tegenslagen,
bouwplannen en wedstrijden. Kortom,
het gehele maatschappelijke leven pas
seerde de revue en daar kon geen pri
meurtje in de media tegenop.
Ik geef toe, dat roddels en sociale con
trole de boventoon voerden, maar het
positieve (de gemeenschapszin) komt
MEENEEMMEUBELEN
Birkstraat 101 te Soest. Telefoon 035-601 34 03.
Vrijdag koopavond.
Er zijn van die verschijnselen in de
Soester politiek, die mij - als ouder wor
dende burger - soms hevig doen terug
verlangen naar de tijd van Paul Schol
ten, tegenwoordig burgemeester van de
grote stad Arnhem maar 15 jaar gele
den nog eerste burger van dit dorp. Wat
de man allemaal gedaan heeft (of juist
niet), dat weet ik niet meer, maar één
uitspraak van hem - gedaan op de
uitslagenavond van de gemeenteraads
verkiezingen van ik meen 1986 - staat
me nog helder voor de geest. "Géén
konkelefoesjes," hield hij de pas geko
zen raadsleden van Soest toen voor. Hij
kende zijn pappenheimers, wil ik maar
zeggen.
In die tijd was dat kennelijk hard no
dig, zo'n vaderlijke vermaning, maar
geholpen heeft het niet, voor zo ver ik
me herinner, en ik vrees dat het
gekonkelefoes in Soest ook na die tijd
waarachtig niet is uitgebannen. Wel
doet het zich tegenwoordig voor in een
andere gedaante, want wat je van de
Soester politiek ook kan zeggen: niet
dat ze - althans als het ze goed uitkomt
- niet over de nodige vindingrijkheid
beschikt om de zaken altijd weer
mooier voor te stellen dan ze zijn.
Het stuitendste voorbeeld vind ik de
zogenaamde "klankbordgroepen", u
weet wel: die groepjes burgers die zich
door het gemeentebestuur hebben laten
lijmen om een paar avonden in het ge
meentehuis, met gratis koffie en een
koekje, te komen babbelen over oplos
singen voor de verkeersknelpunten in
Soest, met name voor de Koningsweg en
de wijk Soestdijk. Die klankbord
groepen zijn gepresenteerd als een mo
derne, eigentijdse vorm van vóór-in
spraak, die tot veel betere resultaten zal
leiden. De tot dusver gehanteerde me
thode - slopende hoorzittingen waarin
vooral de luidruchtige nee-zeggers aan
het woord kwamen - beviel de politici
niet.
Logisch natuurlijk, want als ze érgens
op hun falie krijgen dan is het wel tij
dens zo'n Poolse landdag in het ge
meentehuis, waar de wethouders en
hun ambtenaren de scheldpartijen soms
links en rechts om hun oren krijgen en
meestal met hun mond vol tanden staan
omdat ze niet terug mogen of durven
schelden. Dat vindt niemand leuk, en
menig wethouder zal - na zo'n avondje
peentjes zweten en op eieren lopen -
thuisgekomen al die eigenwijze rot-bur-
gers wel eens hartgrondig naar de hel
hebben gevloekt voordat-ie zuchtend en
steunend het echtelijk bed opzocht.
jj! Maar ja, wie durft dat openlijk toe te
H geven?
L Klankbordgroepen hebben dus in de
eerste plaats een alibi-functie. Ze moe-
ten de bevolking het gevoel geven dat er
naar haar geluisterd wordt, maar de
werkelijke bedoeling is natuurlijk dat
de politiek op die manier verdoezelt dat
zij zélf geen oplossingen heeft of er niet
mee voor de dag durft te komen. Alle
maal bestuursangst, dat zit erachter.
Het schijnheiligste argument voor het
instellen van die klankbordgroepen is
overigens dat niet de bestuurders bang
zijn, maar de burgers. Sommige burgers
hebben heus wel een mening, hoor je
dan, maar ze zijn te bleu, te bang of te
bescheiden om die op zo'n avond naar
voren te brengen. Ach, wat zielig, dacht
ik eerst nog, en wat nobel van de poli
tiek dat ze eindelijk ook de niet-mon-
dige burgers ziet staan. Wat democra
tisch ook, dat ze die schichtige
zielepietjes nu ook eens aan het woord
laten komen in zo'n fijne praatgroep,
waar echt naar hen geluisterd wordt en
waar niet iedereen meteen begint te la
chen of te schelden als ze een of andere
stupiditeit uitkramen. Trouwens: wie
weet welke briljante ideeën dat inder
daad kan opleveren voor een vraagstuk
waar de politici zélf - ook al zijn ze er-
voor ingehuurd, worden ze er royaal
voor betaald en hebben zé een heel le
gertje goed-opgeleide ambtenaren bij
de hand - met al hun praatjes kennelijk
niet uitkomen.
Inmiddels weten we beter. De zorgvul
dig geselecteerde klankbordburgers
blijken toch ook niet bepaald de hoog
ste verkeerswijsheid in pacht te hebben,
gezien de uiterst obligate, bijkans onuit
voerbare of gewoon tegenstrijdige ver
langens die ze hebben neergelegd in de
Burgerlijke Beleidsaanbevelingen - wie
verzint trouwens zo'n woord? Voorlo
pig komt het namelijk neer op méér
drempels, chicanes, rotondes, midden
geleiders en al dat andere meubilair
waarmee de Soester wegen gestoffeerd
zijn, dat met elkaar ook nog eens
handenvol geld gaat kosten en waarvoor
bovendien - o schrikwekkendste aller
schrikbeelden! - half Soest over een jaar
of zo nóg weer eens een keer helemaal
op de schop moet. Wat dat inhoudt on
dervinden we de laatste weken al aan
den lijve, terwijl ze nu alleen nog maar
bezig zijn met het veranderen van de
fietspaden!
De noodzaak dat zo'n klankbord
groepbijeenkomst - waar al die zielige
burgers vrij en onbelemmerd hun bril
jante of potsierlijke gedachten mogen
spuien - achter gesloten deuren plaats
vindt, dus zonder pers en publiek erbij,
ontging me direct al. Ik heb in dit dorp
al heel wat inspraakavonden meege
maakt en eerlijk gezegd nooit de indruk
gekregen dat de burgers van Soest hun
mondje niet durven roeren, ook al komt
er dan meestal inderdaad niet veel
verstandigs uit. Integendeel, mag ik wel
zeggen.
We weten inmiddels dat het ook niets
geholpen heeft, want niet zodra wordt
er - na al dat stiekeme gekonkelefoes in
de klankbordgroepen - wél een echte
ouderwetse openbare inspraakavond
gehouden of het blijkt dat de burgers
het bij nader inzien toch allemaal weer
niet met elkaar eens zijn, zodat de chaos
weer net zo groot is als vroeger. De Bur
gerlijke Beleidsaanbevelingen, waar
over van tevoren zo gewichtig is gedaan,
zijn daarmee direct rijp voor de prullen
bak.
Wat wel duidelijk is geworden is dat de
burgers in de klankbordgroepen inder-<
daad de beklagenswaardige stumperds
zijn waarvoor ze in eerste instantie door
de politiek gehouden werden. Thuis
zijn ze inmiddels het voorwerp van
smaad, spot en hoon; bij hun achterban
hoeven ze ook niet meer te rekenen op
iets meer dan algemene verachting, en
op het gemeentehuis neemt helemaal
niemand ze nog serieus. Sterker nog:
door het hele gedoe krijgen ze straks
ongetwijfeld nog de schuld voor het fa
lend verkeersbeleid in hun schoenen
geschoven, want ze hebben zich aan de
uitkomst van de klankbord-bijeenkom
sten toch verregaand gecommitteerd, of
liever: gecompromitteerd.
Ik ben argwanend genoeg om te den
ken dat dat ook precies de bedoeling
was, en dat die klankbordgroepen in
derdaad niet meer dan een fopspeen
zijn, een (schijn-)democratisch doekje
voor het bestuurlijke bloeden waarnaar
ze aan het Raadhuisplein zo wanhopig
en vertwijfeld op zoek zijn. Verdeel en
heers, zeiden de Romeinen al, en ook in
Soest is de politiek niet vies van zulke
machtsspelletjes, al was het alleen maar
om te verbloemen waar het eigenlijk
aan schort, namelijk politieke moed.
En tenslotte: de enige echte klank
bordgroep zijn natuurlijk de pakweg
20.000 Soester kiezers die eens in de
vier jaar hun burgerlijke beleids
aanbevelingen doen, stom of niet. Als
de politiek zich daar nou 's wat aan ge
legen laat liggen, dan is al dat tussen
tijdse gekonkelefoes in klankbord
groepen helemaal niet nodig.
A.P.
Soestand, 3.11.96
toch als beeld sterk bij me op als ik na
denk over de functie van onze lokale
omroep. In deze moderne tijd van
"Kliklijnen" en Buurtpreventie.
Bron
Radio Soest zou veel meer binnen onze
Soester gemeenschap een bron van in
formatie en plaatselijke gesprekken
moeten zijn, tussen individuen en met
organisaties, dan ze de afgelopen vijf
jaar is geweest. Geen ouwerwetse
leugenbank natuurlijk, maar een conti
nue zender van nieuwsgaring, discussies,
meningsvorming en verspreiding van
ideeën, wetenswaardigheden en sugges
ties op het terrein van buurten, wijken,
verenigingen, politieke partijen, kerken,
scholen, sport, jong en oud. Gelardeerd
met muziek en speelse momenten, met
humor en ontspanning, waarbij de
nieuwe studio fungeert als een spin in
het web.
Dit kan alleen wanneer een netwerk van
losse correspondenten in Soest en
Soesterberg wordt opgezet en de uitzen
dingen worden verzorgd door een aan
tal professionele (dat is te leren!) pro-
grammamakers/-maaksters en presen
tatoren (m/vr.) die ons dorp (willen le
ren) kennen als hun broekzak.
'Hilversumpje'
Radio Soest moet af van het streven
"Hilversumpje" te willen spelen, maar
moet een organisatie worden, die in
vloed krijgt op het maatschappelijk ge
beuren, waar iedereen die thuis zit graag
naar luistert, waar over gepraat wordt
en die een functie verwerft die te verge
lijken is met dat andere medium: de
Soester Courant.
Het mag nooit zo zijn, dat een pro
gramma van Radio Schin-op-Geul net
zo goed uitgezonden kan worden voor
de Soester luisteraar of dat een pro
gramma van Radio Soest net zo interes
sant is voor Sappemeer. Concurreren
met Radio 1 t/m 5, of met welke
muziekzender (van pop tot klassiek)
dan ook, heeft geen enkele zin. Ze zijn
altijd beter.
De programma's van Radio Soest moe
ten alleen interessant zijn voor onze ei
gen burgers en op hen van invloed zijn.
Dat bevordert burgerzin en belangstel
ling voor eikaars activiteiten, dat draagt
bij tot meer lokale kennis en vermindert
onbegrip en argwaan. Elke andere doel
stelling is niet van belang. Nieuwsradio!
Radio Soest moet maar één doelgroep
hebben: de Soester huiskamer.
Concreet
Een dagelijks programma-overzicht van
maandag t/m vrijdag (van 08.00 uur tot
18.00 uur) moet er m.i. als volgt uitzien:
08.00 uur-10.00 uur: Soest Actueel
(live) met nieuws, muziek en vóórbe
schouwingen op het Wijkprogramma.
10.00 uur-12.00 uur: Wijkplaats (live).
12.00 uur-14.00 uur: Lunchprogramma
(hoeft niet persé live) met interviews op
locatie, met verzoeknummers voor
scholen, kantoren en bedrijven.
14.00 uur-16.00 uur: Herhaling Soest
Actueel.
14.00 uur-18.00 uur: Herhaling Wijk
plaats.
Spiegeling
De spiegeling van ochtend en middag
lijkt mij noodzakelijk om luisteraars de
kans te geven zelf te bepalen wanneer
zij hun programma willen horen. En de
radiomedewerk(st)ers in staat stellen bij
te komen. De zaterdag en de zondag
(eveneens van acht tot zes) kunnen ge
reserveerd worden voor specifieke pro
gramma's over sport, muziek (Soester
bijdragen), weekend-evenementen, her
haling (van het Raadhuisplein, Soestand
e.d.), de natuur, politiek, de Salon, Oud
Nieuw, de Ronde van Soest, het
journalistenforum, enz.
We moeten niet een te grote broek wil
len aantrekken van zeven tot zeven uur.
Vóór acht uur 's morgens en na zes uur
's middags zijn Hilversum (radio) en
Bussum (tv) te grote concurrenten. Be
langrijk is dat we van acht tot twee uur
dagelijks intensief bezig zijn met een
direct uitgezonden, levend, hoogstaand,
samengebald programma, dat veel ener
gie kost. Een korte broek die goed zit,
staat beter dan een slobberbroek, die
niemand aan wil trekken. (Ongemerkt
heb ik het over "we", omdat ik me be
trokken voel, als medewerker).
1. Soest Actueel (live van acht tot tien).
Deze nieuwsrubriek is het laatste jaar
niet meer om aan te horen. Onnieuws.
Het programma is verstard, voorspel
baar en amateuristisch ("we hebben
vandaag de S.C. helaas niet ontvangen,
we kunnen vandaag geen verbinding
krijgen met het raadhuis, de politie
neemt niet op, er zijn helaas geen
spotterberichten"). Ik overdrijf.
De krantenberichten van de vorige dag
kunnen veel beter becommentarieerd
worden, zo ook vergaderingen, uitvoe
ringen en wedstrijden, tv-programma's
van de vorige avond etc.
Soest Actueel kan veel levendiger met
meer creatieve ideeën, zodat de Soester
luisteraar en de krantenredacties deze
beide uurtjes niet willen missen om op
de hoogte te zijn van ons dorpse reilen
en zeilen. En veel muziek en vóórzetjes
voor straks, na tienen.
2. Wijkplaats (live van tien tot twaalf)*
Ik stel voor elke werkdag een bepaalde
wijk centraal te stellen in specifieke
buurtprogramma's met gesprekken, in
terviews, verhalen, reportages en mu
ziek. Bijvoorbeeld (overigens geheel ar
bitrair):
maandag: Soestdijk (inclusief 't Hart);
dinsdag: Soesterberg;
woensdag: Soest-midden (inclusief
Klaarwater);
donderdag: O verhees en Smitsveen;
vrijdag: Soest-zuid (inclusief Soest-
duinen).
Deze wijkprogramma's vergen zeker per
dag twee redacteuren, die afwisselend
presenteren of samen presenteren. In
deze wijken moet het wemelen van losse
informanten, die elke week te raadple
gen zijn. Elke straat moet weten wan
neer het hun uitzenddag is. Dat een
Soester luisteraar nog steeds niet de
AROS op zijn toestel kan vinden, is
onaanvaardbaar. De studio moet elke
dag voor de wijk die aan de beurt is
openstaan.
Dit alles vergt enkele maanden voorbe
reiding. Maar per 1 januari 1997 moet
het mógelijk zijn "de knop om te
draaien". Let wel: ik schrijf niet de knop
moet uit, maar om.
In de bijlage van dit pamflet geef ik en
kele suggesties voor wijkcontacten.
Zie Alberdingk Thijm: "de wijkplaats, die
hij mint en waar hij 't oud geluk, bij meerder
vree hervindt".
3. Lunchprogramma (van twaalf tot
twee).
Dit (eventueel van tevoren op te ne
men) pauzeprogramma moet ontspan
nen zijn met luchtige gesprekken en in
terviews. Met mensen (vaak niet-
Soesters) in bedrijven, winkels, scholen,
kantoren, etc. over hun hobby's, hun
werk en met hun favoriete muziek-
wensen. De maandag kan mooi aanslui
ten op de Industrieterreinen in Soest.
De dinsdag op de Vliegbasis en bedrij
ven in Soesterberg. De woensdag kan
ingeruimd worden voor "Van het
Raadhuisplein" en pauzerende ambte
naren. De donderdag en vrijdag voor de
Soester winkelcentra en overige bedrij
ven, kantoren etc.
Lokaal denken
Ik geef toe dat deze opzet een totaal
andere manier van radio-denken vereist
dan men gewend is. Niet de radio
hobbyist staat centraal, maar de lokatie
luisteraar en het dorpsgebeuren. Als
oud-minjonner weet ik maar al te goed
hoe leuk radio-maken is. Maar als nie
mand luistert, bevredigt het toch niet.
Vaak rent Radio Soest alleen maar ach
ter het nieuws aan. Maar het moet zo
zijn, dat regionale krantenredacties naar
Radio Soest gaan luisteren voor hun
nieuwsgaring.
De programma's moeten een meer jour
nalistieke inslag hebben en een bijdrage
leveren aan het culturele en maatschap
pelijke klimaat van dit vriendelijke dorp.
Radio Soest moet niet alleen nieuws
brengen, maar ook nieuws maken! Als
dat lukt, zal de Soester politiek nooit
meer om de AROS heen kunnen en
zullen sponsors geïnteresseerd raken-.
Over politiek gesproken. De politiek
beheerst nu eenmaal ons maatschappe
lijk leven. Of men dat leuk vindt of niet.
Lees maar de krant. Naast de eenzij
dige, lokale "postbus 50-spotjes" van de
heer Trippaers, zou er veel meer gedis
cussieerd moeten worden over politiek
onderwerpen, meer verslag worden ge
daan van commissievergaderingen en
moet de maandelijkse Raadsvergadering
integraal worden uitgezonden. Want de
politieke belangstelling in ons dorp is
niet gering, interessant en levendig. De
nieuwe studio bevindt zich niet voor
niks in de kelder van het Raadhuis.
Ik geef toe, dat deze opzet van Radio
Soest-Nieuwe Stijl veel van de (nieuwe)
medewerk(st)ers eist. De enthousiaste
manier waarop veel door vrijwilligers
aan de bouw en de inrichting van de
nieuwe studio is bijgedragen, heeft mij
geïnspireerd dit pamflet te schrijven.
Helaas hangt Radio Soest als vereniging
als los zand aan elkaar. Ook de pro
grammaraad vergadert nooit. Ik geef
geen mening (die heb ik wel) over de
capaciteiten van de medewerk(st)ers. Er
moeten in Soest en Soesterberg meer
goede programmamakers(-maaksters)
en presentatoren (m/v) te vinden zijn.
Tenslotte
Radio Soest - Nieuwe Stijl vereist een
programma-redactie, die maandelijks
vergadert, evalueert, bijstelt, suggesties
aandraagt en coördineert. Onder leiding
van de directeur/programmaleider. Eén
keer in de maand wordt de reeks "Wijk
plaats" onderbroken door een thema-
week binnen bovenstaand stramien. Met
als thema's: mijn straat, vakantie, de
jeugd, inspraak, buren, kunst, mijn in
terieur, tv-kijken, sport, verkeer, recrea
tie, buitenlanders, opvoeding, winkelen,
etc. Deze thema's moet van tevoren met
veel publiciteit worden omgeven.
Eind september ontving ik de nieuwe
winterprogrammering 1996/1997.
Geen nieuwe impulsen, geen nieuwe
ideeën, veel van 't zelfde. Ik heb uitge
rekend, dat 75% van de programmal
niets met Soest te maken heeft en 35%
wel één of andere relatie bezit met onze
gemeente. Dat kan dus niet.
Wanneer er niets verandert, kan ik op
1 november maar één ding concluderen:
oude wijn in nieuwe zakken. Jammer
van die prachtige studio waar andere
lokale omroepen jaloers op mogen zijn.
Wie oren heeft die hore!
Soest, oktober 1996
Jan Visser
Bijlage
Algemeen: Ik heb niet de moeite genomen
alle scholen, kerken, zangkoren, verzorgings
tehuizen, sportverenigingen, muziekvereni
gingen, begraafplaatsen, winkelcentra, socië
teiten, ouderbonden, vakverenigingen, hulp
verleningsinstanties, campings, bewoners
commissies (wel heel belangrijk in deze op
zet!), etc. over de verschillenden wijken in te
delen.
Verder excuus voor eventuele commissies.
Soestdijk (incl. 't Hart): C.M.D.; Derde
Wereld Groep; Galeries; Gilde; Hopman
Hasselman Groep; 't Kasteel; Oranjecomité;
P.T.T.; Rioolwaterzuivering; Tuinbouwver. 't
Nut; 't Vaarderhoogt; V.V.V.; Wereldwinkel;
Woningstichting Soest.
Soesterberg: Bibliotheek; Brandweer;
Dorpshuis; Luchtmachtmuseum; Model
vliegclub; Oranjecomité; Soesterbergs Be
lang; Sterrenberg; Vliegbasis; V.O.S.; Week
markt; Wijkagent; Zweefvliegclub.
Soest-Midden (incl. Klaarwater): Amnes-
ty; Aqua Indoor; Artishock; Beukendal; Bi
bliotheek; Brandweer; Buurthuis de Engh;
Dierentehuis; Gemeentehuis; Isl. Centrum;
De Kwekerij; Molendael/Patiëntenvereni-
ging; Museum Oud 'Soest/Hist. Ver.; Mu
ziekschool; Politie; Reiniging/De Schans;
REMU; De Schoof; Soester Kring; Spullen-
hulp; St. Joseph (woningbouwver.); Vogel
vrienden.
Overhees Smitsveen: Artotheek; C-drie;
De Praatpaal; Rode Kruis; Trema'87; Turks
Platform; Vluchtelingenhulp; Volksuniver
siteit; Int. Vrouwencentrum; Vrije Teugel;
Vrijwillig Natuurbeheer; Vrijwilligers Vaca
turebank; Weekmarkt; Wijkvereniging.
Soest-zuid Soestduinen: Bentinck
Fonds: De Blauwe Vogel; De Bundeling; De
Bunt; Dierenpension; EHBO; De Hazelaar;
IVN; Openluchttheater; Paardenkamp; De
Paltz; Royal Pare; Stimulans; Vredesplat-
form; Waterleidingbedrijf.
Het koor van Toonkunst Oratorium
Vereniging Amersfoort, de organist
Martin Lorijn en het orkest "Herman
Strategier" brengen onder leiding van
dirigent Ton Braas het oratorium
"Paulus" van Felix Mendelssohn-
Bartholdy (1809-1847), op vrijdag 15
november in de St. Joriskerk in
Amersfoort.
"Paulus" is een sterk verhalend werk
met zeer veel koorgedeelten. Grote dra
matische volkskoren worden voortdu
rend afgewisseld met bedachtzame, ma
jestueuze koralen en uiterst felle, maar
ook tedere koorstukken. Samen met de
aria's, recitatieven en duetten, hier ge
zongen door de sopraan Riet den
Hartog, de alt Carla Schaap, de tenor
Frank Fritschy en de bas Jelle Draijer,
die de stem van Paulus vertolkt, wordt
er een prachtig, expressief oratorium
gevormd, die de moeite van het beluis
teren zeker waard zal zijn.
Het concert begint om 20.00 uur. Kaar
ten in voorverkoop (info tel. 033-
4632769): f 32,50; 65-plus en CJP f
30,-; kinderen f 17.50; 's avonds aan de
kerk f 2,50 toeslag.
Wegens aankomende verbouwing
o.a. Hülsta, Treco en Sleepworld
VWONEN
Birkstraat 99 te Soest. Telefoon 035-601 10 04.
Vrijdag koopavond.
Restaurator van schilderijen, Wal
ter Otte, heeft een 46-jarig paard
weer in de benen gezet. Het
speelgoedbeest had vier gebroken
benen, de staart was eraf en de oren
beschadigd. "Aardige vingeroefe
ning," vindt Otte, een artistieke
duizendpoot met een ongelooflijke
vaktechnische kennis van restaure-
Interview van Olga Goezinnen-Slagter
- Eerst een vraag van een nieuwsgierige
Soester: hoe kom je in Soest terecht?
Ik ben geboren in Ommen, maar heb
bijna mijn hele leven in Hilversum ge
woond. Mijn gezin en ik wilden graag
naar een artistieke, rustieke omgeving
en dat is Soest zéker. Soest is gemoede
lijk, tolerant, zonder kouwe kak. We
wonen alweer 3 jaar hier aan de Lange
Brinkweg - heerlijk!
- Je bent nu 54 jaar. Twee jaar geleden
heb je een vaste baan opgezegd om voor
jezelf te gaan werken. Hoe krijgt iemand
dat in zijn bolle hoofd?
Ik heb bijna 40 jaar gewerkt als
fotolithograaf. Het ging goed in mijn
job; ik zat ook in het management
team. Maar het sjouwen met ordners en
het computergebeuren verwijderden mij
zo ver van het echte vakwerk, daar kon
ik me niet meer mee verenigen. Het
werd met te "digitaal", geen creativiteit
meer en daar was ik niet gelukkig mee.
Henriëtte, mijn vrouw, begrijpt dat en
staat naast en achter me - anders kun je
die stap niet nemen.
- En wat toen?
Ik heb altijd al geschilderd en getekend
en ik wilde met het schilderen van por
tretten en stillevens de kost gaan verdie
nen. Daarin moet je echter eerst naam
maken; dat duurt jaren. Ondertussen
ben ik me ook verder gaan verdiepen in
het schoonmaken en restaureren van
schilderijen en lijsten. Er is namelijk een
link tussen mijn oude vak foto
lithografie en restaureren: het exact re
produceren van wat er is, van wat je ziet.
Ik heb studie gemaakt van het restaure
ren en ook oude schildertechnieken le
ren beheersten.
- Wat bedoel je met "oud"?
1800-1900. Kunstschilders gebruikten
toen beenderlijm, krijt, lijnolie, verf-
pigmenten, enz. Met al die materialen
heb ik leren werken.
- Heb je veel restauratiewerk?
Ja, het begint goed te lopen. Vergeet
niet, dat je het moet hebben van mond-
tot-mond reclame, want, omdat je de
meest kostbare werken onder handen
krijgt - Jan Sluyters, Schelfhout, Gerrit
Bakhuyzen - moetje een vertrouwens
relatie opbouwen. Ik ben blij met het
vertrouwen dat ik nu al geniet van an
tiquairs, kunsthandelaren, galerie
houders, kunstverzamelaars en particu
lieren uit de wijde omgeving.
- Serieus en enthousiast vakmanschap
dus?
Heel enthousiast! Het is schitterend
werk! Wie mag er nu met zijn handen
aan een Jan Sluyters zitten? Ik! In een
museum moet je achter de touwtjes blij
ven. Je krijgt zo'n respect voor de schil
der - Je hebt het originele werk in han
den! Verrukkelijk!
- Je vertelt met uitroeptekens!
Het schoonmaken van een schilderij, dat
zwaar vervuild is, bruin van aanslag,
oppervlakte-vuil en vergeelde lak, dat is
een ontdekkingstocht, een avontuur om
aan de verf te komen zoals de schilder
het bedoeld heeft. Dat kan een openba
ring zijn!
- Schoonmaken, niet metspons en zeem,
neem ik aan?
Oh nee, met een soort orenpeuter, zo'n
wattenstokje, millimeter voor millime
ter. En dat na onderzoek met een UV-
Iamp om te zien of er plekken overge-
Gedeeltelijk schoongemaakt schilderij
- halverwege het verwijderen van de
vergeelde vernis.
Foto: Walter Otte.
1
Wegens aankomende verbouwing
o.a. LEOLUX enTopform
(grote keuze in zitgroepen, banken en fauteuils)
V r WONEN
Birkstraat 99 te Soest. Telefoon 035-601 10 04.
Vrijdag koopavond.
Na het repareren van alle vier gebro
ken paardenbenen, brengt Walter Otte de
authentieke kleur weer aan me de
airbrush. Op werktafel staat ook de Jan
Sluyters, die Otte aan het restaureren is.
Foto: Olga Goezinnen-Slagter.
schilderd zijn en na bestudering van de
gebruikte vernis en verf. Je moet héél
voorzichtig te werk gaan.
Ik kan je vertellen, dat de schilders van
de Groningse Groep "De Ploeg" (ca.
1925) uit armoede vaak schilderden op
beddetijk. Bij schoonmaken en restau
ratie moet je zó voorzichtig te werk
gaan, want - bij wijze van spreken - als
je hoest valt de verf van het doek.
- Weet je alles op jouw vakgebied?
Was dat maar waar! Ik ga regelmatig
naar de bibliotheek van het Centraal
Laboratorium in Amsterdam om publi-
katies te lezen van experts. Zonodig kan
ik daar een analyse en expertise krijgen
van kostbare stukken die ik moet restau
reren. Daarna moeten vakmanschap,
creativiteit en voorzichtigheid het doen,
èn de heilige wet handhaven: alles wat
je doet moet omkeerbaar zijn, d.w.z. je
handelingen moet je weer ongedaan
kunnen maken, omdat we nu niet we
ten welke veel betere technieken er nog
uitgevonden zullen worden.
- In dit (trouwens goed geoutilleerd) ate
lier hangen veel schilderijlijsten.
Wat aanvankelijk als service is begonnen
- om de bijbehorende lijst weer in de
oorspronkelijke staat terug te brengen -
is uitgegroeid tot een complete restau
ratie van lijsten, ook door middel van
alle oude technieken. Bijvoorbeeld krul
len namaken met gietmallen, hele stuk
ken die kapot of verdwenen zijn worden
zo gereproduceerd. Daarna opnieuw
vergulden - laagjes bladgoud worden
met een kam van eekhoornhaar aan de
lijst geplakt. Maar de bijgemaakte delen
zijn te "nieuw" en missen het patina (de
oude uitstraling) van de onbeschadigde
delen van de lijst. Dit wordt weer vak
kundig hersteld met kleurpigmenten en
stofoxyde, zodat na de restauratie niet
meer te zien is waar de lijst is bijge
werkt.
Ook voor schilderijen geldt: Onderhoud
is behoud. Het conserveren. Een con
servator van een museum bewaakt de
houdbaarheid van cultureel erfgoed. Als
je een schilderij niet onderhoudt, takelt
hij af.
- Wat doet die Airbrush (verfspuit) hier
tussen ouderwetse lijnolie en bladgoud?
De Airbrush is een precisie-instrument,
een retoucheerspuit voor onzichtbare
retouches van uiterst fijn en klein werk,
en voor inschilderingen op gladde pane
len. Je kunt soms toch niet meer om
moderne technieken heen, zoals bij
bedoeken van schilderijen - scheuren
repareren, daar komen geen "ver-
stellappen" meer aan te pas. Ik maak
bijv. ook gebruik van een modern che
misch product, dat gegarandeerd 200
jaar niet vergeelt!
- Bij al dit tijdverslindende werk geef je
ook lessen?
Ik £eef graag les, ik vertel graag, ik help
graag mensen vooruit om hun (sluime
rende) talent te stimuleren. Maakt niet
uit welke techniek: houtskool, Siberische
krijt, olieverf, airbrush - tekenen en
schilderen is zo'n schitterende mogelijk
heid om je gevoel te uiten. Geïnteres
seerde mensen zijn welkom!
- Drempelvrees?
"Dat kan ik vast niet goed genoeg," den
ken velen. Maar we zijn allemaal met
een krijtje op de stoep begonnen!
- Tenslotte: pak je alle opdrachten om te
repareren en restaureren aan?
Bijna alles, van schilderijen en lijsten tot
antieke ornamenten, spiegellijsten met
ornamenten, zelfs antiek speelgoed zoals
dat oude paard, maar ik word géén
poppendokter!
Voor vrijblijvende informatie: Walter
Otte, tel. 035- 60 24 259.
3
