De gezichten achter de krant
NB.V
urs
De 'spons'
Aan de lopende band
pagina
-m
voorpaginanieuws
bmSmaw*
jiouïSuty.
SATERDAG 30 AUGUSTUS 1997
PAGINA 13
laam: Aad Post
leeftijd: 50
unctie: redacteur
li dienst sinds: 1982
>oest zou zonder de Soester
ourant nog veel onsamenhan-
;nder zijn. Jan Visser heeft wel
ml gezegd: 'de Soester Courant
Erkend door de de papieren ketting die dit on-
Raad voor AccreditaMenhangende dorp bij elkaar
)udt' en dat vind ik een treffen-
stelling."
Qrafcéén keer geeft Aad Post de
ïtwoorden, terwijl hij al vijftien
"gewoonlijk - met pen en pa-
1 Caballero binnen handbe-
de vragen stelt. De redac-
vergelijkt zijn wijze van
wsvergaring met een spons,
uigt zich in vijf dagen vol en
S| op maandag en dinsdag
aig uitgeknepen."
verzamelt zijn informatie
nterviews af te nemen, ver-
ngen en activiteiten te be-
ieken, notities, verslagen en
Tsbërichten te lezen, maar voor-
I ook door altijd een gewillig oor
!q luister te leggen bij Soesters
'e hun verhaal kwijt willen. "Ik
loof niet dat ik bij een andere
LJ Cl Tl Vant zou willen werken. Het
JL/ClX LJN.ieft"iets te maken met de kneu-
enigheid, de overzichtelijkheid en
||Kinschaligheid van de plaat-
ke krant. Dat is mij aan het
gebakken."
fllend is de brede belangstel
die Aad heeft ontwikkeld,
frel van huis uit heeft meege-
n. Het is een eigenschap die
frij een krant als deze uitste-
ïM van pas komt, evenals zijn
minnelijke karakter, wat vele
•esters onder ede zullen bea-
sn.
itjwwerk geeft hem over het al-
meen veel voldoening. "Behal-
als ik het gevoel heb dat ik te
ïinig tijd heb om iets goed te
als het
Lening
liet. De
•ar ook
ningen
iakt de
)or een
i: (035) 602 83 78
doen. Ik zou wel eens dieper op
zaken willen ingaan, maar dan
wordt je aandacht verspreid
over de diversiteit van onder
werpen, die wekelijks in de
krant moet, zodat je daar niet
aan toe komt. Maar het leuke
van dit werk is - en dat com
penseert alles - dat je overal
met je neus vooraan kunt
staan, zonder dat je erbij
hoort of verantwoordelijk
heid draagt. Het heeft iets
comfortabels om gepaste
afstand te kunnen houden
en dat is in veel zaken na
tuurlijk goed."
Maar ook Aad, die zich in
de loop der jaren thuis is
gaan voelen in Soest,
raakt wel eens intensie
ver betrokken bij be
paalde zaken dan wel
licht goed is voor een
journalist. "Dat hangt af van je
persoonlijke belangstelling."
Naast cultuur en het menselijk
reilen en zeilen kan ook de poli
tiek zich verheugen in de bijzon
dere interesse van Aad. Van po
litici is bekend dat ze alle artike
len over hun soms vurige, maar
doorgaans saaie en overdreven
tijdrovende beraadslagingen vre
ten.
De pennenvruchten van Aad
worden door de lokale volksver
tegenwoordiging met meer dan
gemiddelde gulzigheid opge
slurpt. Met het risico van een lich
te maagzweer, want Aad
schroomt niet zijn schriftelijke
weergaves te garneren met een
persoonlijke, kritische noot, als hij
daar de tijd rijp voor acht.
"Politiek boeit me. Het is net als
het bezoeken van een dierentuin.
Wilde beesten achter tralies zijn
altijd leuk, maar je moet er niet
aan denken ze over de vloer te
hebben."
Naam: Johan van Beek
Leeftijd: 35
Functie: redacteur
In dienst sinds: 1986
Eén .ding is zeker: zonder Johan
van Beek zou de Soester Courant
een totaal andere krant zijn dan
we gewend zijn. Na zijn uitstapje
naar de dagbladpers ('89-'91)
kwam hij terug met allerlei idee
ën voor de opmaak van de krant,
die sindsdien onmiskenbaar zijn
stempel draagt. Journalistiek ge
zien is hij een soort "alleseter", al
heeft hij van zijn grote belangstel
ling voor de sport nooit een ge
heim gemaakt.
Sport is inderdaad zijn grote lief
de. Hij voetbalde zelf jarenlang bij
de jeugd van SEC en blaast in
middels alweer zo'n twintig jaar
zijn basketbal-partijtje mee bij
Red Stars.
Er is nog een tijdje sprake van ge
weest dat hij onderwijzer zou
worden, maar na een bezoek aan
de PABO knapte hij algauw af op
wat hij omschrijft als "die baar
den, geitenwollen sokken, pijpen
en sandalen". Voor het onderwijs
was hij vanaf dat moment defini
tief verloren, maar daar treurt hij
niet om (en de schoolkinderen
waarschijnlijk evenmin), want ge
lukkig was daar het wenkend per
spectief van de journalistiek. Op
school vond Johan het maken van
opstellen altijd een leuke bezig
heid en op z'n 9e jaar schreef hij
al sportverslagen, over de korf
balwedstrijden waar hij ging kij
ken omdat zijn zus meespeelde.
Met de sportverslaggeving alléén
zou hij zijn brood overigens niet
willen verdienen. "Daarvoor is het
wereldje een beetje te klein, en
het gaat natuurlijk niet zo diep.
Maar ook wat er om de wedstrij
den heen gebeurt is interessant
voor de krant. Van sommige
sporters hoor ik wel eens dat ze
zichzelf daarvoor niet belangrijk
genoeg vinden, en ik ben het daar
in m'n hart wel mee eens, maar de
mensen willen alles lezen, en niet
alleen het positieve nieuws. Neem
de sportclustering. Als we daar
niets over schreven zouden veel
mensen er weinig van weten."
Wat Johan betreft zou de Soester
Courant weer twee keer per week
mogen verschijnen, en hij zou
ook graag meer aandacht willen
besteden aan de achtergronden
van het nieuws. "Nu moet je alle
informatie van een hele week in
één artikel persen. Dan kom je er
niet toe om ergens goed in te dui
ken."
Aan de andere kant vindt hij de
journalistieke diversiteit bij de
Soester Courant juist heel aan
trekkelijk. "Het ene moment gaat
het over een kampioenschap, dan
over een helderziende, vervolgens
schrijf je een politiebericht en
tenslotte doe je verslag van een
klaagzang over de duiventil van
de buren, om maar wat te noe
men."
Johan verbaast zich er nog steeds
over dat sommigen zich druk ma
ken over nieuws in de krant, ook
als dat al bij honderden mensen
bekend is. "Maar pas als het in
krant staat winden sommige men
sen zich er over op. Ik vraag me
altijd af waarom. Misschien kijk
je toch anders naar de krant dan
de doorsnee abonnee..."
Bij vlagen heeft hij het gevoel dat
hij aan een lopende band staat
om doppen op flessen te doen,
"waarbij alleen de doppen wel
eens verschillen", en een heel en
kele keer staat de kneuterigheid
van het lokale nieuws hem wel
een beetje tegen. "Je moet als
plaatselijke krant iedereen terwil-
le zijn. Ik zeg uit gekheid wel eens
dat ik een verhaal moet schrijven
over een mevrouw die wasknij
pers spaart. Maar eerlijk gezegd
heb ik haar nog nooit gesproken
en ik hoop ook niet dat ze belt,
als ze dit leest..."
A/leningen van lezers...
"Geweldig, ik kijk
er wekelijks naar uit.
Mijn dag is pas goed
als ik de Soester Courant
weer ontmoet"
mw. Van der Velden,
lezeres
