Adrianus Johannes van Dorresteijn (97)?
cotjb&Ü
Geboren en getogen Soester gaf ah ze^
Voorpaginanieuws
ZATERDAG 30 AUGUSTUS 1997
"Toen kreeg je zes
ivoor
een dubbeltje,
tegenwoordig
kosten ze een
gulden per stuk"
"Defi
Cour
nog si
totZ.
goed»
m
"Het Lange Eind
was niet breder
dan drie nieter. Dat
was ook niet nodig,
want verkeer was
er niet"
"Ik verdiende 38
cent per uur.
Twee cent meer da(
het normale loon
SintNicoluas
i ju Soest en
iKoopaw
lcadeau's
ijwio oen v
,nK«°V
l «i&Bl*»'.
jtóiarr
jjwïi»»
Courani^B#®"
PAGINA 28 - -
Hij is van 1899 en dus ouder dan de Soester Courant en
heeft daarom een straatlengte voorsprong op de redactie
als het gaat om kennis en wetenswaardigheden van de
eerste decennia van deze eeuw. Vandaar dat we bij hem
op bezoek gingen. Dat zijn geheugen hem niet in de steek
heeft gelaten, blijkt tijdens de paar uur, waarin hij met
volle overgave praat over het villadorp dat Soest ooit in
zijn ogen was. Adrianus Johannes van Dorresteijn, gebo
ren en getogen Soester, steekt van wal over zijn woon
plaats die hij als zelfstandig schilder jarenlang kleur gaf.
Af en toe onderbreekt hij zijn be
toog om een trekje te nemen van
de bolknak, zijn beeldmerk dat al
vanaf zijn achtste onafscheidelijk
van hem is. Roken schaadde toen
de gezondheid niet, als je de ad
vertenties uit die tijd van de ta
baksindustrie mocht geloven. "Ik
inhaleer niet, als je dat wel doet,
is het volgens mij wel ongezond.
Mijn vader gaf er niet zoveel om
en liet mij meestal het laatste
stukje op roken. Toen kreeg je zes
goede sigaren voor een dubbeltje,
nu kosten ze een gulden per stuk."
Van Dorresteijn heeft het over het
begin van de twintigste eeuw, toen
een straatnamencommissie net zo
overbodig was als een platte
grond. Als je bij de smid moest
zijn, ging je naar de Smidsweg, zo
simpel was dat. Voordat de straat
naambordjes in de Vredehof-
straat, de Burgemeester Gro-
thestraat, de Van Weedestraat, de
Steenhoffstraat, de Middelwijk
straat en de Torenstraat werden
geplaatst, stond het traject tussen
paleis Soestdijk en de Oude Kerk
bekend als het Lange End. Daar
na sprak men tot de Birkt over het
Korte End. Het Lange en het
Korte End vormden de enige ver
harding in het Soester wegennet
dat verder louter uit zandpaden
bestond.
Elf dagen vóór de vorige eeuw
wisseling kwam Van Dorresteijn
ter wereld. Dat was aan de Ko-
renweg. Die werd zo genoemd
vanwege de korenvelden die tot
aan de Eng het zicht bepaalden en
die grote aantrekkingskracht uit
oefenden op de pensiongasten die
na elke wandeltocht naar hun tij
delijke verblijf defileerden met
zelfgeplukte korenbloemen.
De Korenweg was meer een pad
of een steeg dan een laan, maar
kwam door de ballotage van de
later ingevoerde straatnamencom
missie, beschikt tegenwoordig
zelfs over een bescheiden, maar
officieel naambordje en komt, pal
tegenover bejaardencentrum
Braamhage, uit op de Burgemees
ter Grothestraat. Adrianus Johan
nes' vader bezat er twee huizen.
Vanaf de 'grote' weg gezien ver
bleef het gezin in het achterste.
Het voorste werd verhuurd, nadat
zijn grootouders het hadden ver
laten. Zij hadden het gekregen
van een familie in de Isselt, waar
oma als linnen- en later als tafel
meisje kennelijk een indrukwek
kende staat van dienst had opge
bouwd.
klanten
midden
De Kuil
In zijn t
juist ror
te bakk<
klanten
dags om
der zeil
Maar he
meer.
maakte
schilder;
versum,
andere 1
kwast bt
onder d<
1925 on
zelfstanc
gauw we
Butzelaa
kon rooi
mers.
Dat was
eerste Sc
had verh
toen nog
waar net
ner was g
de Van I
tus Joh;
grondleh
Soester C
koetsier
tuinbaas
had niet
Smit, ma
nis kreeg
boom," 2
Van I
een ve
al gent
foongi
staat t
van gi
onder
keer
Soeste
Niet ie
elkaar
de acl
versch
scbrev
VanE
teyn,1
naast t
mense
Dorre
restey:
Koplo
teijns,
wilt/ti
niet. I
is wej
het o<
keer).
Lange
van J;
en (V
SoesU
Breen
(Dijss
inde
Adrianus Johannes van Dorresteijn poseert voor het huis aan de Burgemeester Grothestraat,
dat zijn vader in 1904 bouwde. Het werd destijds verhuurden later verkocht om het pensioen van
vader veilig te stellen. Het gezin Van Dorresteijn woonde achter het pand, waar nu Van Rouwendaal
Makelaardij is gevestigd.
In 1904 brak vader Van Dorres
teijn het af en bouwde hij op de
zelfde plek een nieuw huis. Om
het pensioen van vader veilig te
stellen, werd het jaren later ver
kocht en sinds januari is Van
Rouwendaal Makelaars in dit
pand gevestigd.
"Aan de Korenweg stonden ook
daggeldershuisjes, maar Soest was
vroeger vooral een prachtig villa-
dorp. Schuin tegenover de Oude
Kerk had je café De Gouden
Ploeg. Vandaar tot aan het paleis
stonden praktisch alleen villa's,
met elk hun eigen verhaal en met
diepe tuinen. Het Lange End was
niet breder dan drie meter. Dat
was ook niet nodig, want verkeer
was er niet. Hooguit een boeren
kar, maar zeker geen auto's in die
tijd. Soest was zo mooi. Op Ko
ninginnedag, dat was toen op 31
augustus, waren alle tuinen met
vetpotjes verlicht, een prachtig
gezicht, diept Van Dorresteijn uit
het verleden.
Hij herinnert zich nog de winkel
tjes, talrijk en klein, waar meest
al niets meer te halen was dan
rijst, gort, bonen en zeep. De ver
koop van de levensmiddelen
vormde een extra bron van in
komsten voor mensen die er al
een ander beroep op nahielden.
Van Dorresteijn weet nog veel
van zijn jeugd en de jaren die
volgden. De tand des tijds heeft
niet huis- gehouden in zijn boven
kamer, waarin hij zijn geschiede
nis nauwkeurig heeft gearchie-
veerd. Wie Van Dorresteijn ont
moet, zal veel lager inzetten dan
de 97 jaren die hij telt. Zijn uiter
lijk verraadt weliswaar het bejaar
de stadium, waarin zijn leven is
beland, maar niet meer dan dat.
Het is dat hij twee jaar geleden
door een achteruit rijdende auto
werd geraakt, anders stapte hij
straks nog op de fiets. Om Soest
te doorkruisen, het boerendorp in
de landelijke provincie dat hij in
zijn rijke leven zag veranderen in
een uit de kluiten gewassen ge
meente aan de groene, maar te
vens verstedelijkte oostgrens van
de Randstad.
Ook Van Dorresteijn heeft zijl
steentje bijgedragen aan de stede
bouwkundige ontwikkelingen vai
zijn geboorteplaats. Kort na K
uitbreken van de Eerste Were
oorlog - waarin Nederland bet e
ger mobiüseerde, maar neutra»
bleef - trad hij als schilder r
dienst van Piet Butzelaar, de v
der van Wim de kapper. Daara
werkte hij ook een poosj^ v0
Evert Kaats, bij wie hij 38 ce
per uur verdiende. Twee cent tn
ven het normale loon en aanz1^
lijk meer dan de rijksdaalder
hij eerder incasseerde toen hij
kneght van bakker Kalleveen zjj
brood verdiende. De secunda
arbeidsomstandigheden bij
bakker waren niet slecht, wan1
bemiddeling van pastor Rdintf
die toen een grote invloed ha
de mensen en de samenlevii
kon Van Dorresteijn in de kos
zijn eerste werkgever. En zo s
hij in het pand aan het KerkP^
waar vandaag de dag de laa
