PvdA en SPD-Soest verliezen
veiligheid niet uit het oog
'Zonder Soest kan ik niet; het is me aan het hart gebakken'
Van Den Brink
Kom eens kijken bij
fjlp J' -* )4
'-7 -
EETVILLA V.E>. BRINK GOES WILD
ock!
theek
'•VARIA r
*- Ti
AGINA 26
andschap'
'ember
centrum
NHULP
>theek
n
WOENSDAG 17 SEPTEMBER 1997
SOESTER COURANT
PAGINA 27
Bij ons is het wildseizoen weer begonnen!
RESTAURANT
Soesterbergsestraat 122 3768 EL Soest Telefoon 035 - 601 27 06
Jongen(7)door
auto geschept
Snel
Deskundig
Betrokken
Si VAN DER MEULEN
DE COMPLETE HOBBYSPECIAALZAAK
-c^l FUN DO STORE
lot V HAARD HOBBY
Het Laatste Landschap
Jan Visser neemt morgen na 23 jaar afscheid van de raad
Drieluik
I
el. 60195 77 I
•mber
tap" is een ten-
Soest geboren
en, naar een idee
;hulp van instal-
-formance, com-
political poems,
metjes en water
van Soest "inge-
i van Artishock's
de danscompany
let "Take a walk"
tiefel. Verder bij-
cunstenaar Karei
nist Semmy Prin-
i-mu2iek.
>p zaterdagavond
10 uur, met daar-
isser als raadslid.
Jazz-club met de
;a in september".
21 september tot
,i is gratis toegan-
'.00 uur, waarbij
wezig is.
i verfilming van
own-trilogie bin-
AJan Parker nam
Commitments"
phen Frears volg-
en ging daarna
Van" naar Bar-
arbeiderswijk in
grootse plannen
jn bakker Bimbo
aze vriend Larry
en in de pub slijt.
:oud busje en sa-
toe hoe hun kin-
:t werken om het
leuse fish'n chips-
rs moet de sensa-
het jaar waarin
kwartfinales zal
il wint lopen de
de Ieren traditie-
e pubs naar de
ish 'n chips er na
rijd wel in gaan.
hter volgt de ka-
erzijdse irritaties.
vriendschap van
uiteindelijk moet
ussen zaken en
smakelijke tragi-
euk om het com-
hebben. Ander
ider andere "My
"The Grifters" en
Entree f 9,00,
Foon 6018730
20. 3764 AX
donderdag,
uur;
uur.
donderdag,
uur;
uur.
>raak.
\t
gloed van de
itha: Demy's-
maan.
ny: Het oma-
eeënvoorple-
ïel: Ikbenge-
djn, elke dag.
ichel: Ik blijf
de methode
issers.
Spiegelbeel-
enogen.
Sfeerhoekjes
bert Cuyplaan
035-6015210.
aterdagmorgen
dagmiddag van
nd van 18.30-
:rhees Willaert-
•est, tel. 035-
1-12.30 uur.
vrijdag 14.00-
l uur.
Soesterberg
A Soesterberg,
00-12.30 uur.
vrijdagmiddag
10.00 uur.
Het was vorig jaar op hun conferen
tie over veiligheid afgesproken: de
SPD- en PvdA-Soest zouden in
1997 over dit onderwerp verder
praten. En dus zaten de sociaal-de
mocraten afgelopen zaterdag op het
politiebureau van het Duitse Soest
te luisteren naar de heren Roniberg
(politie-voorlichter) en Kuhne
(hoofd regio-politie).
Waar Romberg vooral het accent legde
op de technische mogelijkheden (de
opzet en koppeling van computerbe
standen), had Kuhne wat strafschoppen
voor de politici in gedachten. "Hoe rea
listisch is de bij raadsleden zo populai
re roep om 'meer blauw' op straat?
Moet de politie op elke rimpel in de
openbare orde reageren? Of mag er wat
vaker worden gewezen op de eigen ver
antwoordelijkheid en het eigen initiatief
van burgers? Moet de politie zich, als
een groepje jonge en kansarme "Russi
sche Duitsers" de openbare orde gaat
bedreigen, op maatregelen zinnen? Of
moet de politiek de burgers mobiliseren
om deze jongeren in de gemeenschap te
integreren? En de burgers zelf? Zijn die
niet wat dubbelhartig als het om veilig
heid gaat?
Waarom bijvoorbeeld schreeuwt men
moord en brand als er één kind wordt
vermist? Maar zwijgt men als op hetzelf
de moment vier kinderen onder de ver
keersdoden worden geteld? Hoe dub
belhartig ook zijn onze rechtsregels?
Waarom belandt een drugsgebruiker in
de cel? Terwijl een motorrijder, die met
180 km per uur door haarspeldbochten
scheurt, er met een kleine geldboete
vanaf komt? Waarom krijgt een bank
rover langdurige celstraf? Terwijl een
ander, gesnapt bij zijn twintigste wo
ninginbraak twee uur na aanhouding
weer vrij op straat loopt?"
(On)veiligheids-fabels
Deze voorzetten lieten de sociaal-demo
craten niet onbenut: "Natuurlijk zijn
ook de burgers zelf verantwoordelijk.
Maar mogen ze asjeblieft op de politie
rekenen als ze, tijdens een poging tot
gesprek met hun luidruchtige buurman,
onverwacht in een handgemeen belan
den? Zou de politie ook eens willen uit
leggen hoe de snel groeiende kosten
voor ons politie-apparaat zich verhou
den met de toegenomen onveiligheids
gevoelens van burgers?"
De laatste vraag bracht een derde (he
laas afwezige) gesprekspartner in de
ring: de media. Die, door in opeenvol
gende nieuwsbulletins steeds over de
zelfde inbraak te berichten, de indruk
wekken dat er doorlopend wordt inge
broken.
Ook de duidelijke voorkeur van de me
dia voor negatieve berichten versterkt
de onveiligheidsgevoelens. Kuhne: "Het
is nauwelijks bekend (gemaakt) hoe
De PvdA /SPD -delegatie op bezoek in
het complex
Paradiese.
goed het met onze veiligheidssituatie is
gesteld. Zo is het aantal verkeersdoden
hier met 60% gedaald. Terwijl nergens
in Duitsland het aantal inbraken zo laag
is als in Soest."
Een PvdA-er: "Je kunt ook onveiligheid
scheppen door elke uiting van agressie
meteen als een maatschappelijk pro
bleem te bestempelen. Want, moeten
per voetbalwedstrijd een paar honderd
agenten verhinderen wat eeuwenlang als
verschijnsel is getolereerd: dat groepjes
vechtersbazen even flink op elkaar in-
rammen?" Helaas floot, voordat dit tot
een "politiek treffen" kon leiden de
SPD-voorzitter voor het einde.
Herwonnen paradijs
Echt rampzalig bleek de voortijdige af
loop van de veiligheidsdiscussie niet
toen de volgende dag al een vraag van
politieman Kuhne bleek beantwoord:
kansarme "Russische Duitse" jongeren
worden ingezet bij de restauratie van het
13e eeuwse klooster-complex Paradiese.
"Een project om je vingers bij af te lik
ken," vonden de PvdA-ers. Niet in de
laatste plaats omdat vier overheidsdien
sten een liefdesrelatie zijn begonnen met
een particulier investeerder: een Soester
artsen-praktijk. Die het complex heeft
aangekocht om er een centrum voor
experimentele behandeling van kanker
patiënten te vestigen.
De tijd die nodig is om een gestage op
bouw van het behandelcentrum te fi
nancieren, wordt goed benut voor uni
versitair veldonderzoek door een ar
cheologische faculteit en voor restaura
tie door gemeentelijke Dienst Monu
mentenzorg. De kosten van de restaura
tie worden gedeeltelijk gedekt met de
jeugdwerk-garantie-pot van de gemeen
telijke Sociale Dienst. Het Arbeidsbu
reau levert de jeugdige werkkrachten
aan.
Naar de duivel fietsen
Na een uitvoerige (verrassend in het
Nederlands uitgesproken) toelichting en
rondleiding, stapten de sociaal-demo
craten weer op de fiets die hen naar het
paradijs had gevoerd. Om koers te zet
ten naar Ampen, waar kunstenaar Fritz
Risken hen in zijn tuin opwachtte voor
een feestelijke barbecue. Als tussen
doortje werd het gezelschap ook een
blik gegund in het werk van deze "dui
velskunstenaar". Die zich recentelijk
vooral door waterheksen laat inspireren.
De hete middagzon en intensiteit waar
mee men elkaar de vorige nacht tot ver
in de kleine uurtjes had gesproken, lie
ten zich nu duidelijk gelden.
Soest aan de Eem
"Laten wij afscheid nemen met de be
doeling om elkaar snel weèr te zien,"
sprak SPD-voorzitter Hans Werner
Gierhake tot het vermoeide groepje. Hij
overhandigde zijn PvdA-collega Rob
Risseeuw een stukje steen uit Paradie
se: "waar elk afscheid een duidelijk wel
kom inhoudt."
"Met de Engelsen zeg ik dat een Good-
bye ook een Hello betekent," antwoord
de Risseeuw, die de SPD-vrienden voor
een tegenbezoek in 1998 uitnodigde. In
de hoop dat de Soester PvdA, in haar
pogingen om dan ook een Labour-afde-
ling bij de uitwisseling te betrekken, suc
cesvol zal zijn.
Navraag leert dat alle deelnemers aan
dit weekend veilig zijn thuis gekomen.
Alleen burgemeester Peter Brüseke be
landde na afloop in het ziekenhuis. Met
een acute hernia. Zo blijven ziekten de
meest hardnekkige en moeilijkst te be
strijden inbrekers...
Op de Molenstraat is woensdagmiddag
een zevenjarige jongen geschept door
een auto, toen hij plotseling de rijbaan
overstak. De automobilist, een 39-jari-
ge Amersfoorter, remde nog uit volle
macht, maar kon het voetgangertje niet
meer ontwijken. De jongen werd in de
lucht gelanceerd en kwam op het weg
dek terecht. In ziekenhuis Eemland, lo
catie St. Elisabeth, bleek dat hij geen
fracturen had overgehouden aan de bot
sing, maar voor alle zekerheid moest hij
ter observatie de nacht in een ziekenzaal
doorbrengen.
I
Administraties en fiscale adviezen
Openingstijden:
Dinsdag t/m vrijdag van 09.30 -17.30 uur,
koopavond (vrijdag) van 19.00 - 21.00 uur
en op zaterdag van 09.30 -17.00 uur.
Soesterbergsestraat 37b, Soest Telefoon 035 - 601 22 45
Bij de vereniging Artishock, Steenhoff-
straat 46a, wordt op zaterdag 20 sep
tember om 20.00 uur een bijzondere
tentoonstelling geopend onder de titel:
"Het Laatste Landschap". Naar een idee
van Jan Visser heeft de in Soest gebo
ren kunstenaar Oscar Prinsen een expo
sitie ingericht met natuurelementen,
muziek, video, schilderijen, foto's, in
stallaties, political poems, ballet (alleen
bij de opening), performance, etc. Hier
mee beoogt hij het hele buitengebied
van Soest in een "doosje" te stoppen,
gevormd door de vier muren, de vloer
en het plafond van de tentoonstellings
zaal.
De expositie duurt vijf dagen, tot en met
25 september, en is dagelijks gratis te
bezichtigen van 2 tot 5 uur 's middags
in aanwezigheid van de kunstenaar.
Jan Visser heeft zijn afscheid van de
gemeenteraad "verpakt" in een zoge
naamd Drieluik: 1. Het Laatste
Woord. 2. Het Laatste Landschap. 3.
De Laatste Adem.
"Het laatste woord" spreekt hij mor
genavond uit in de raadsvergadering,
die om half acht begint. Hoe laat hij
precies aan de beurt is, is niet te zeg
gen, want zijn afscheid staat aange
kondigd als laatste punt (21) van de
raadsagenda. Het zal dan wel inmid
dels half tien/tien uur zijn.
"Het laatste landschap" is een ten
toonstelling van Oscar Prinsen, die
Visser zaterdagavond om 20.00 uur
opent in Artishock. Zie elders in dit
blad.
"De laatste adem" is een lezing door
mevrouw Dr. Janine Pikaar zondag
middag a.s. om 13.00 uur in het film
zaaltje van Artishock over het Ka-
thaarse begrip "endura" en over de
troubadourspoëzie. Hiervoor zijn nog
maar enkele plaatsen beschikbaar
(tel. 6014283).
Jan Visser wil geen cadeaus bij zijn
afscheid. Wie hem wil "bedenken"
wordt uitgenodigd om een bedrag te
storten op de rekening van SLAS
(Stichting Literaire Activiteiten
Soest), postgiro 269124, voor o.a. de
organisatie van de poëzieconcerten
in het gemeentehuis.
"Weemoedig? Welnee. Ik blijf op de
achtergrond heus nog wel bij de po
litiek betrokken. Maar het raads
werk heb ik nu wel gezien. Ik heb 't
gehad, kun je wel zeggen. Alle
raadsleden hebben nu een compu
ter thuis. Daar moet ik niet aan dén
ken, die moderne techniek. Ik heb
net een nieuwe schrijfmachine ge
kocht."
Morgen, donderdag 18 september, is
een historische dag voor Soest. Na een
onafgebroken raadslidmaatschap van 23
jaar zet Jan Visser, sinds mensenheuge
nis aanvoerder en geestelijk leider van
Progressief Soest (tegenwoordig Groen-
Links-Progressief Soest), definitief een
streep onder een op z'n minst zeer op
vallende loopbaan in de Soester poli
tiek. Jan Visser zou Jan Visser niet zijn
als Soest daar niet het nodige van zou
merken.
Morgenavond neemt hij afscheid van de
gemeenteraad. "Het Laatste Woord"
heet dat in het drieluik dat hij rondom
zijn afscheid heeft bedacht. Hij zal wel
op passende wijze worden uitgeluid.
Zaterdag volgt "Het Laatste Land
schap", een tentoonstelling van Oscar
Prinsen in Artishock, over thema's die
Visser heeft aangedragen, gevolgd door
een feestelijke bijeenkomst die hem
door zijn partij wordt aangeboden. En
zondag, ook in Artishock, komt dr. Ja
nine Pikaar een lezing houden - "De
Laatste Adem" - over de Katharen en
hun troubadourspoëzie, eveneens op
uitnodiging van Visser.
Het heeft iets van het opflakkeren van
de vlam voordat die eeuwig dooft, maar
opgebrand is Jan Visser nog allerminst.
Toch heeft zijn afscheid ook iets met het
voortschrijden der jaren te maken. "Vol
gend jaar word ik vijfenzestig. Ik heb nu
zeeën van tijd. Henny, mijn vrouw,
werkt nog, de kinderen zijn al jaren de
deur uit. Als ze over anderhalfjaar ook
ophoudt hebben we onze handen hele
maal vrij. Dan gaan we reizen maken,
denk ik, langs alle Europese hoofdste
den waar we nog niet geweest zijn."
Maar Soest verlaten, dat komt niet in
hem op. "Ik hou van Soest. Zonder
Soest kan ik niet. Soest is me aan het
hart gebakken. Dat is de reden waarom
ik me altijd zo druk heb gemaakt."
Afspraken
Dat hij toch uit het brandpunt van het
Soester leven - de gemeenteraad - ver
dwijnt heeft te maken met de afspraken
binnen GroenLinks-Progressief Soest,
waar voor de raadsverkiezingen van vol
gend jaar een nieuwe ploeg aantreedt.
Vorig jaar werd Leidje Tomassen - Jans
politieke "maatje" sinds jaar en dag -
opgevolgd door Nel Koster. Ans Mann
neemt zijn plaats in vanaf de eerstvol
gende raadsvergadering.
Hij is naar eigen zeggen "erg gelukkig"
met de mensen op de kandidatenlijst,
die overigens nog niet gepubliceerd is.
"Let maar op, we komen met een leu
ke lijst voor de dag, allemaal mensen die
actief zijn in de Soester samenleving en
in wie ik het volste vertrouwen heb."
Dat is een geruststellende gedachte,
geeft hij toe. "Ik heb me er wel eens zor
gen om gemaakt. Leidje en ik zijn zo
gezichtsbepalend geweest voor de par
tij, maar zonder ons kan het ook. Dat
blijkt."
Dat hij na zijn afscheid van de actieve
politiek in een diep gat valt gelooft hij
niet. "Welnee, er zijn zoveel dingen te
doen, ik verveel me geen moment. Al
leen ben ik van dat politieke keurslijf af,
hoewel ik het spel altijd met hart en ziel
heb gespeeld."
Dichtgetimmerd dorp
Jan Visser stapte in 1974 de Soester
politiek binnen. Hij was in die tijd sterk
betrokken bij Artishock, de kunste
naarsvereniging die hij zelf had helpen
oprichten, met o.a. Otto Prinsen. "Soest
was toen een volstrekt dichtgetimmerd
dorp, en als je wat wilde bereiken, be
sefte ik, kon dat alleen via de politiek.
Ben Joosten ging de raad in voor D66,
ik voor de PPR/PSP. Dat was hier een
sensatie."
Voor die tijd was hij eigenlijk niet eens
zo politiek bewust, herinnert hij zich. "Ik
kom uit een CHU-nest, mijn ouders
waren hervormd. Pas toen de PPR er
was raakte ik geïnteresseerd. En bij Pro
gressief Soest heb ik alle stadia meege
maakt die er zijn: in m'n eentje, toen
met z'n tweeën, later nog met z'n drie
ën, toen weer alleen en nu weer met z'n
tweeën, de laatste jaren."
Visser vond in mevrouw Corver, de uit
Den Haag in Soest gedropte VVD-bur-
gemeester, zijn grootste tegenstander in
de politiek. "Ik kon niet met haar op
schieten. Ik zat in die tijd in de commis
sie A.B.Z. en ze verbood me gewoon
een besloten vergadering van de com
missie R.O. bij te wonen. Ik heb toen
stiekem achter de deur staan luisteren -
het was nog in het houten bijgebouw
achter het oude gemeentehuis - en ik
moest oppassen dat de bode me niet in
de gaten had... De sfeer in politiek Soest
was in die jaren volstrekt gesloten, re
gentesk, paternalistisch, en vooral: niet-
democratisch. In m'n eentje mocht ik
bijvoorbeeld ook geen motie indienen.
Het was Klaas de Wilde, de fractievoor
zitter van de PvdA, die dat belachelijk
vond en daarom zijn handtekening er
onder zette, hoewel hij er tegen stem
de."
'Gewoon leeg'
Soest was in die jaren ook volstrekt a-
cultureel, zegt hij. "Er gebeurde niets,
het was gewoon leeg. Wij vroegen sub
sidie voor literaire avonden, concerten,
een kunstmarkt, maar dat kon eerst al
lemaal niet. Later kwamen er natuurlijk
de Centrumplannen en de Weg over de
Eng, maar toen zat ik al in de raad. Vis
ser denkt nog met plezier terug aan zijn
schermutselingen met de toenmalige
burgemeester. "Het botste voortdurend,
we zaten elkaar steeds dwars. Ik ging
altijd tegen haar in." De oppositierol lag
hem wel. "Ik heb het altijd heerlijk ge
vonden in de oppositie. Vandaar dat het
ook zo'n sensatie was dat ik in de Nacht
van Menne opeens wethouder werd.
Scholten, met wie ik het trouwens beter
kon. vinden, viel zowat van zijn stoel.
Het is inderdaad Jan Menne geweest die
me vroeg of ik in het College wilde.
Kennelijk had hij wel vertrouwen in
me..."
Heerlijk, heerlijk
Als wethouder van Ruimtelijke Orde
ning, Voorlichting, Kunst en nog het een
en ander beleefde Jan Visser in de jaren
1990-1994 waarschijnlijk zijn finest
hours. "Men zegt dat ik veranderd was,
maar ik was nog hetzelfde. Je hebt ais
wethouder alleen een andere positie.
Daar verbazen mensen zich wel eens
over, maar ik heb nooit één moment
spijt gehad van die stap. Ik kon wel een
beetje besturen en organiseren. De partij
was er niet onverdeeld gelukkig mee, en
het gaf natuurlijk ook wel eens proble
men met Leidje, die in haar eentje de
fractie bemande. Maar het was de
mooiste tijd van m'n leven. Ik kon din
gen doen en initiatieven nemen waarin
ik m'n creativiteit kwijt kon. Als gewoon
raadslid kun je dat niet, en zeker niet
met een kleine fractie van twee zetels. Ik
kon Op 't Hoogt en Signalen nieuw le
ven inblazen en leiding geven aan het
bestemmingsplan Landelijk Gebied, de
dagelijkse gang van zaken beïnvloeden.
,v> «3t
Bevond het heerlijk, heerlijk! R.O. wil
de eerst niemand doen. Toen zei ik: ik
doe het wel, maar dan wil ik de Kunst
erbij. Voorlichting kon ik zó al krijgen,
en Monumentenzorg ook. Ik zag ook
wel op tegen R.O., maar het bleek zo
interessant dat ik er nooit spijt van heb
gehad."
Soester Natuurbad
In de R.O.-portefeuille zaten destijds
aardig wat "hete hangijzers", zoals het
Soester Natuurbad. "Toen ik wethouder
werd dacht iedereen: hij houdt de ver
koop van het Natuurbad nog wel even
tegen. Maar het besluit was al genomen.
De trein liep al. Het was duidelijk dat ik
dat besluit moest uitvoeren en vuile
handen maken, dat was niet te voorko
men. Het was een gedane zaak. Ze vie
len allemaal over me heen. Jammer, en
het ziekt eigenlijk nog steeds door.
Sommigen verwijten het me nog, terwijl
ik er absoluut niks aan veranderen kon."
Het College moest naar buiten de een
heid bewaren, maar dat lukte niet altijd.
Zo was er de kwestie van het golfbaan
plan in Soest. "Kingma, Swinkels en ik
waren tegen, maar Menne en De Widt
waren voor. Gelukkig is het nu afge
ketst, maar we hebben ons wel met
hand en tand moeten verzetten."
Hij heeft het nooit als een bezwaar ge-
zien dat P.S. een kleine partij bleef.
"Zo'n partij heeft te maken met minder
heden: milieumensen, cultuurmensen,
dat zijn altijd minderheden. Ik voel me
daar het beste bij thuis." De arrogantie
van de macht bestaat overigens nog
steeds, volgens Visser. "WD, CDA en
PvdA doen nog altijd gewoon
zin in hebben. Zie de verkeersdiscussie,
toen zijn we met z'n elven gewoon op
gestapt onder het motto: bekijk het
maar met z'n drieën. En nu, met de
Sport, is het eigenlijk precies hetzelfde.
In de vakantie regelt de coalitie de Sport
even. Ze hebben er dus niets van ge
leerd, en dat vind ik heel erg. Maar ja,
je kan niet altijd weglopen..."
Belachelijk
Visser vindt het jammer dat de opposi
tie in de Soester gemeenteraad zo ver
deeld is en geen vuist kan maken. "Ik
was heel blij met het initiatief van mijn
partij, om samen te werken met Ge
meentebelangen Groen Soest en D66 in
een groene lijstverbinding. Maar je ziet
het: iedereen blijft op z'n eigen stoeltje
zitten. Als je één front zou vormen zou
je sterker kunnen staan. Het is eigenlijk
van de gekke dat dat binnen de ge
meente niet kan. Acht partijen vind ik
voor een dorp als Soest echt belache
lijk."
In de loop der jaren heeft hij wagonla
dingen vol kritiek over zijn hoofd uitge
stort gekregen. "Soms maak je fouten,
dan word je onderuit gehaald. Als
raadslid zit je in een glazen huis, dat is
waar, maar echt heel vervelende dingen
heb ik niet meegemaakt. Er is niets waar
ik spijt van heb, ook achteraf niet. Het
is altijd m'n lust en m'n leven geweest.
Als ze beginnen te schelden prikt dat
wel, maar dat roep ik zelf op. Ik heb me
er nooit iets van aangetrokken, en sla
peloze nachten ken ik niet. Ik slaap uit
stekend."
Visser is 23 jaar lang zo'n beetje de "bel
hamel" van de raad geweest, geeft hij
toe. "Dat zit in m'n karakter. Ik ben al
tijd tegendraads geweest; épater le bour
geoisie, zoals het heet, (de burgerij ver
steld doen staan), dat heeft altijd in me
gezeten."
De binnenkant
Het afscheid van de gemeenteraad is
niet het eind van zijn leven, onder
streept hij. "Ik zal er geen traan om la
ten. Misschien moet dat nog komen,
maar nu zit ik er niet mee. Ik ga in elk
geval door als dichter. De politiek is de
buitenkant, poëzie is de binnenkant.
Dat is veel belangrijker, want dat blijft
bestaan. M'n dichtbundels liggen er als
ze me in de politiek allang vergeten zijn.
Daar kan ik in kwijt wat ik voel, wat ik
beleef." (In oktober verschijnt zijn nieu
we bundel 'Buitengebied'.)
En wat heeft hij in die 23 jaar geléérd?
"Partijpolitiek, dat heeft me nooit zo
geïnteresseerd. In de PPR ben ik nog
wel landelijk actief geweest, maar am
bities heb ik nooit gehad en ik hou ook
niet zo van Prinzipienreiterei.
Toen de PPR werd opgeheven bleef ik
alleen lid van Progressief Soest. Ik heb
wel een hoge pet op van Paul Rosen-
muller, dus nu ben ik wel weer lid van
GroenLinks. Jaap Roëll wilde me nog
eens in de Staten hebben, maar ik voel
de me eigenlijk veel te veel betrokken
bij Soest."
Pluche
Iemand met wie hij zich - ondanks de
bezwaren tegen GGS - verwant voelt is
Harry Witte, die in menig opzicht zijn
evenknie is. "Met Harry heb ik een uit
stekende relatie. Hij hoort natuurlijk
ook gewoon bij ons, maar Harry moet
niet zeuren. Toen ze in de raad gekozen
werden zouden ze hun hele raadsver-
goeding in een prachtig buurtcentrum
op de Eng stoppen. Nu zitten ze boven
in het gemeentehuis, ook dichtbij het
pluche... Dus hij hoeft helemaal niet zo
hoog op te geven van zijn nobele bedoe
lingen, maar verder is het een jongen
naar m'n hart."
Echte "voorbeelden" heeft hij in de ge
meentepolitiek nooit gehad. Wel praat
hij nog met diep respect over de PvdA-
er Klaas de Wilde, de CDA-er Bolhuis
- "recht-toe-recht- aan, een echte anti
revolutionair" - en buiten de raad over
mannen als Peter Veen, Chris Uiterwijk,
Rinke Tolman, Ben Joosten, die voor
hem van grote betekenis zijn geweest.
Een politiek testament heeft hij niet.
Wel zal hij bij zijn afscheid "zeven wen
sen" uitspreken die als zodanig be
schouwd kunnen worden. Hij wil daar
van tevoren nog niets over kwijt. Gaat
het om "haalbare zaken"? "Natuurlijk,"
antwoordt hij. "Alles kan, als je maar
wilt. Er gaan dingen mis door gebrek
aan creativiteit, of door fouten en tegen
stellingen. Neem bijvoorbeeld het jeugd
beleid in Soest. Niemand weet een op
lossing, en er is te weing creativiteit om
er iets van te maken. Die éne openbare
school is toch ook maar een wanhoops
daad. En het is toch eigenlijk een treu
rige geschiedenis dat mijn school, de
LTS, is opgedoekt. Achteraf kun je vast
stellen dat de gemeente destijds te wei
nig heeft gedaan om hem te behouden.
De aandacht voor het landschap van
Soest is ook twijfelachtig. Die rondweg,
die is nu even van de politieke agenda
afgevoerd, maar ik voorspel: in 2002
komt-ie weer terug. Het is een schijnbe
weging."
Project-ontwikkelaars
Soest wordt volgens Visser nog steeds
geregeerd door project-ontwikkelaars.
"Kijk naar Zonnegloren, daar hadden
we iets moois mee kunnen doen. Nu zijn
we weer te laat. Ik had er wel acht mil
joen voor willen betalen; nu moét je
maar weer afwachten wat er gebeuren
gaat. Met de vliegbasis is het precies
eender. Soest heeft na het vertrek van
de Amerikanen geen enkele poging ge
daan om er een stukje af te halen. Nu
is het helemaal ingevuld met lucht- en
landmacht. Toen de Amerikanen weg
gingen had Soest moeten zeggen: nou
zijn wij aan de beurt."
Een van zijn plezierigste momenten was
de afloop van de "golf-oorlog". "Een
zoet smakende overwinning," zegt hij.
"Weet je al dat de stichting Wolfduin
zichzelf inmiddels heeft opgeheven? Ik
heb Dik Stroband tot in z'n tenen
dwarsgezeten. Ik heb in 1991, op de eer
ste Seizoenmarkt, met hem gewed dat
die golfbaan er nooit zou komen, terwijl
ik het plan in de raad moest verdedigen.
Ik heb dus nog een fles whisky van hem
tegoed..."
Naast Rinke Tolman
Het dierbaarste plekje in Soest is voor
hem, zoals hij na enig nadenken ant
woordt, het Cabrio-openluchttheater
aan de Soesterbergsestraat. "Het ligt zo
schitterend. Die combinatie van cultuur
en natuur is het mooiste dat er is. En
Berna Kousemaker is een gouden mens.
Daar moet Soest zuinig op zijn." En na
zijn eventuele verscheiden zou hij graag
op de Eng begraven willen worden.
"Het graf naast Rinke Tolman heb ik al
gereserveerd."
Naar Rotterdam wil hij zeker niet terug,
hoewel hij het een waanzinnige leuke
stad vindt. "Nee, ik hou van Soest, de
mensen, de contacten, m'n politieke ver
leden, de dingen die ik heb georgani
seerd, concerten, poppenkast, literaire
avonden, dat kun je ergens anders niet
meer opbouwen. Dat koèster je. Ik heb
veel mensen leren kennen die ook van
Soest houden. Dat is toch een boeiend
leven? Daartoe zijn wij op aarde: we
moeten er wat van maken."
Met z'n "nevenactiviteiten" blijft hij
doorgaan, "tot ik erbij neerval". Dat
geldt voor de SLAS, de SLEE, het
Mondriaanhuis en Radio Soest. "Ik ben
altijd bezig, en dat wil ik graag zo hou
den..."
