Soester Courant | 2000 | 4 oktober 2000 | pagina 3

VRCRC

Visser

IASCH

Griftland wuift Hans Fransen uit

jrg

KAPSALON JAN SlUYTER
BESTAAT 10 JAAR

Bestuurlijke vernieuwing

echte padvinders

Pil

IRUBEWUS
(STERS

t'NTRUM

r

Bekroond millenniumgedicht Jan Visser
getoonzet en uitgevoerd door 9 koren

JAN SLUYTER

'Inburgeringsprogramma'
telt nogal wat uitvallers

Witgoed specialis

WIE
ANDERS!

ER/-STER

Vloer
bedekking

Surprise party?

Net zo uniek
als uw kind

en daarom geeft de kapsalon de hele
and OKTOBER 10% korting

op alle behandelingen!!

[Tevens geven wij 10% kortitl
p alle verzorgende haarproducten
als KLAPPER v/d MAAND

kost een volledig permanent
geen 149,-maar 99,50!

Dus maak snel een afspraak
bij de kapsalon, de koffie staat voor u

Sancties worden zelden toegepast

Conrector VWO met de vut

50

SOEST

Voor service
moet u bij ons zijn

PAGINA 2

WOENSDAG 4 OKTOBER 2000

SOESTER COURANT PAGINA 3

w clubhuis heet 'Duingalow'

E

EST-TEL. [phone]

ENT (M/V)

>03 76 36

Sloveens koor wint eerste prijs met 'Tonen 2000'

De kracht van de reclame
ligt in de herhaling

Tonen 2000

waar kleren kiezen kinderwerk is

VAN WEEDESTRAAT 61 SOEST

r Miki*ru? Mikimo Miki*ru

Kapsalon Jan Sluyter
elke dag geopend
Tel.: [phone]

Zo'n 60 "nieuwkomers" volgen mo
menteel het wettelijk voorgeschre
ven inburgeringsprogramma in
Soest. Dat omvat, naast de maat
schappelijke en juridische begelei
ding door Vluchtelingenwerk, ook
taallessen Nederlands (zo'n 500
uur) bij het ROC. Nogal wat inbur-
geraars haken echter halverwege of
eerder af.

Vluchtelingenwerk Soest/Opvang
Nieuwkomers maakt zich daar zorgen
over, zo bleek uit de rapportage die
coördinator Ammy Langenbach maan
dagavond kwam toelichten in de raads
commissie Algemene Bestuurszaken.
Het inburgeringsprogramma is bedoeld
voor bijvoorbeeld vluchtelingen die over
een vaste verblijfsvergunning beschik
ken; de meeste deelnemers zijn echter
partners van reeds in Soest gevestigde
I\irken, die in het kader van de gezins
vorming naar Nederland mogen komen.

Het programma neemt nu ongeveer an
derhalf jaar in beslag, maar eigenlijk is
dat te kort, vond Langenbach. Volgend
jaar zullen het er ca. 80 zijn, omdat dan
- volgens de nieuwe wet - ook vluch
telingen met een tijdelijke vergunning
mogen deelnemen. Van alle "nieuwko
mers" meldt zeker 95 zich direct na
aankomst bij Vluchtelingenwerk. Ze
willen meestal zo snel mogelijk aan de
slag met het programma en met de taal
lessen. Wachtlijsten kent Soest wat dat
betreft eigenlijk niet.

Het volhouden van het programma is
geen sinecure. Er zijn ook nogal wat uit-

AUTOBEDRIJF

compleet SUZUKI-onderhoud
50 goed gebruikte SUZUKI's

grote showroom

SUZUKI in Soest? Verkerk'.

Eigendomweg 2a Soest
Telefoon 035 - 60136 82

vallers, aldus Langenbach. Dat heeft
enerzijds te maken met de grote psycho
sociale problemen waarmee veel nieuw
komers, ook als ze eenmaal in het vei
lige Nederland zijn aangekomen, te
kampen hebben, bijvoorbeeld door de
zorg om de achterblijvenden en over de
benarde financiële situatie waarin ze
verkeren. Vandaar dat de verleiding om
te gaan werken en snel wat te verdienen
soms groter is dan de overtuiging om
eerst het programma af te ronden.

Langenbach illustreerde de situatie
waarin velen zich bevinden met twee
verhalen uit de kleurrijke praktijk van
Vluchtelingenwerk, waaruit duidelijk
werd hoe complex het leven voor de
meest nieuwkomers is aan het begin van
hun verblijf in Soest. Cultuurverschillen
spelen daarbij een grote rol, maar bij
voorbeeld - voor de hoogopgeleiden -
het gebrek aan mogelijkheden om hier
op hun eigen niveau aan de slag te kun
nen. Academici moeten daardoor soms
genoegen nemen met banen in de hore
ca en de verzorging. Volgens Langen
bach doen de meesten dat zonder veel
tegenstand, door de discipline en het
hoge normbesef dat ze van huis uit heb
ben meegekregen.

Sancties

De raadscommissie was tevreden over
de geschetste gang van zaken. Wel infor
meerde Karei van Geet (VVD) naar de
sancties die uitvallers krijgen opgelegd.

Dat valt in Soest wel mee. Van de men
sen die een uitkering van de sociale
dienst krijgen waren er het afgelopen
jaar drie geweest die op hun uitkering
werden gekort. Ook het "aanhouden"
van de uitkering behoort tot de moge
lijkheden. Wie geen uitkering heeft
maar zelf verdient kan bij "uitval" ge
straft worden met een boete, maar dat
is in Soest nog niet voorgekomen.

de beleidsevaluatiecommissie waarmee
de gemeenteraad de effecten van zijn
eigen beleid gaat doorlichten afdeed als
een slap aftreksel van de door hem ooit
voorgezeten Rekenkamer. "Schijnde-
mocratie!", aldus de oud-politicus.
Horstik reageerde zwakjes dat ze zich
wel degelijk op de hoogte had gesteld
van de recente politieke en andere ge
beurlijkheden in Soest maar dat ze
"geen ouwe koeien uit de sloot wilde
halen".

In de discussie bleek dat de meeste
Soester burgers op de tribune zich niet
zomaar met wat van Amersfoort gepik
te ideeën lieten sussen. De scepsis over
de opgeblazen dadendrang van de po
litiek voerde dan ook de boventoon.
Een beetje "polarisatie" kon geen
kwaad, betuigde de een; en de politiek
zou juist het bestaande beleid ter discus
sie moeten durven stellen, vond een
ander. En waarom mocht het alleen
over nieuwe voorstellen gaan? "Dan is
plotseling natuurlijk alles oud..." Toch
was er nog iemand die kon vergelijken
en meende dat de bestuurders van Soest
allemaal veel toegankelijker waren dan
hun Amersfoortse collega's. "Je hebt je
zaken hier binnen een week geregeld..."
O, die heeft blijkbaar nog iets nodig, sis
te de tribune zachtjes.

Extra bureaucratie

Daar dacht bijvoorbeeld de voorzitter
van de commissie Ouderenbeleid dan
ook heel anders over. "Tegenwoordig
huren ze maar gauw een extern advies
bureau in en voor je het weet zit de zaak
al dichtgespijkerd." Hij voorspelde al
leen maar extra bureaucratie. Weer een
ander had sowieso geen hoge pet op
van de vernieuwingsdrift van de poli
tiek. "De burger mag zijn mening door
geven aan een nieuw loket, maar daar
achter zitten dezelfde dames en heren
die er gisteren ook zaten..."
Burgemeester Janssen voerde ter verde
diging van de commissie aan dat deze
slechts een voorlopig karakter had. "Dit
is niet voor de eeuwigheid. We zoeken
nog naar een goede vorm en samenstel
ling." Ook burgers zijn straks welkom
om mee te praten, is dus de bedoeling.

Volgens Janssen was het initiatiefrecht
ook slechts een "creatief idee" en nie-
mands stokpaardje. Hij meende overi
gens dat sommige kritische burgers het
veronderstelde gebrek aan toegankelijk
heid van het gemeentebestuur verwar
den met het uitblijven van hun "eigen
gelijk".

Vanaf de tribune werd gepleit voor een
verdergaande stap: het recht van inter
pellatie (dat burgers hun falende be
stuurders desgewenst stevig op het mat
je zouden kunnen roepen) of zelfs een
soort recht van enquête. Raadslid Wim
Roest (D66) vond die interpellatie op
z'n minst één van de drie goeie ideeën
die uit deze avond naar voren zouden
moeten komen, als het dan maar niet
ging "om burgers hun frustraties van
zich af te laten praten"... Uiteraard werd
vanuit het volk ook de eeuwigdurende
ergernis over onbeantwoorde brieven
aan de kaak gesteld. Anderen wezen op
de macht van het "ambtenarenblok",
dat veel minder "open" zou staan voor
de burger dan het doorsnee-raadslid.

Goede dingen

Eén inspreker signaleerde een hemels
breed verschil tussen het "beleidsni-

Met een prachtig feest en een druk
ke receptie heeft drs. Hans Fransen
afgelopen vrijdag afscheid geno
men van het Griftland College. Hij
was 23 jaar lang conrector, dus vrij
wel vanaf het begin van de school,
en de laatste jaren speciaal verant
woordelijk voor het VWO. Fransen
ging per 1 augustus met de vut.

Voor de drukbezochte receptie, waar
veel (oud-)leerlingen en ouders hem de
hand kwamen drukken, werd Fransen
door het bestuur en de collega's in het
zonnetje gezet. Dat gebeurde op de be
kende Griftlandse wijze: met veel vro
lijkheid en een groots vertoon van al het
creatieve talent dat op de school zo
ruimschoots voorhanden is. Fransen
kreeg dus de nodige plaagstootjes en
steken onder water.

Hij kreeg ook een heel rijtje "sprekers"
aan te horen, te beginnen met voorzit
ter Sjoerd Vegter van het schoolbestuur.

Die stak op minzame wijze de draak
met een aantal van Fransens eigenaar
digheden, maar schetste hem ook als
een "Griftlander in hart en nieren", die
drieëntwintig jaar lang een belangrijke
bijdrage heeft geleverd aan de ontwik
keling van de school. "Hou er maar lek
ker mee op," aldus Vegter.

Rector Herm Wind sprak vriendelijke
woorden namens het managementteam
en onderstreepte o.a. Fransens inzet
voor de identiteit van de school en het
vertrouwen dat hij bij de leerlingen ge
noot, hoe kritisch hij ook kon zijn. Hij
schetste hem als iemand met een groot
analytisch vermogen, veel humor, een
filosofische belangstelling en de vaardig
heid van het schrijven. Als afscheidsge
schenk bood hij hem een totempaal aan
- als symbool van de "clan" die de
schoolleiding in veler ogen is - met een
rugzakje waarin zich het "stoffelijk
blijk" bevond.

Auke Visser sprak namens de ouder
raad, het manegementteam voerde, met

rector Wind als verdienstelijk gitarist,
een "stukje" op waarin - "uit het leven
van Hans gegrepen" - diverse anekdo
tes de revue passeerden en namens de
collega's staken zowel Jan Dijkhuizen
als Ruud Hopster humoristische spee
ches af.

'Ere-professor'

Het afscheid mondde uit in een milde
parodie op een kerkdienst, compleet
met lofzangen en dankzegging en bege
leid door het Griftland-koor, maar niet
dan nadat Fransen nog was toegespro
ken door de rector van het lyceum in
Kozle (Polen), waarmee het Griftland

Rector Herm Wind (r.) overhandigde
Hans Fransen bij zijn afscheid een to
tempaal-met-rugzakje.

warme banden heeft onderhouden -
vooral door Fransens inzet. Tot zijn ver
rassing bleek hij aan deze school be
noemd te zijn tot "ere-professor" voor
het leven.

Aan het slot van de bijeenkomst haal
de Franse zelf nog de nodige herinne
ringen op aan zijn lange periode in het
onderwijs en de ontwikkelingen die hij
daarin heeft meegemaakt. Daarna volg
de nog een gezellige receptie.

veau" (waarop politici en ambtenaren
denken) en het "belevingsniveau"
(waarop de burger denkt). Hij ver
wachtte dan ook weinig heil van weer
nieuwe procedures. De discussie mond
de tenslotte uit in een warm pleidooi
voor de aanstelling van een "communi
catiedeskundige", PR-persoon of om
budsman voor de gemeente, die de gang
van zaken aan het Raadhuisplein - al
dan niet via de krant - nog eens duide
lijk aan het volk zou kunnen uitleggen
en dan vooral wat er aan "goede din
gen" wordt gedaan.

Ingrid Horstik kon aan het slot samen
vatten dat ze in elk geval drie wensen
had genoteerd: het recht van interpella
tie, een bredere samenstelling van de
vernieuwingscommissie en prioriteit
voor het omgaan met de burger. Visser
mocht nog mopperen dat hij nauwelijks
een politicus had gehoord en dat hij het
ook een schande vond dat ze er niet
eens allemaal waren komen opdraven.
"Ze denken natuurlijk: bekijk het alle
maal maar, want zo'n discussie met bur
gers, dat is ons te link..." Van interpel
laties verwachtte hij alleen een "Poolse
landdag" en de gemeentelijke informa
tie via de pers vond hij niet goed geor
ganiseerd. Over de avond zelf was zijn
oordeel al evenmin vleiend: "Bij een
béétje tv-programma wordt al weken
van tevoren doorgesproken wat er op
het publiek moet worden overgedragen.

De voorbereiding van deze bijeenkomst
was volgens hem alleen maar "stunte
lig". "Een gemiste kans," zo vatte hij
zijn kritiek samen. Vanaf de tribune
klonk daarop het eerste applausje van
de hele avond...

De buurt waarin ik woon is deze week
ontsierd door affiches waarop een
vriendelijk, kalend hoofd is afgebeeld
met de tekst: FRANK 50.

Onder het gezicht fantaseer ik een zij
den sjaaltje in een gekleurd overhemd,
een geruit jasje, een joggingbroek, wit
te sokken en dikke sportschoenen van
een bekend merk.

In de hele wijk Klaarwater zijn op bo
men, lantaarnpalen, hekken en op blin
de muurtjes dezelfde annonces opge
prikt en aangeplakt. Het is blijkbaar
een hype. Op bijna dezelfde plekken
hingen vorig jaar a-viertjes van TRUUS
50. Drie maanden later gevolgd door
HENK 50 en begin dit jaar ARIE 50. Ik
ken er niet één.

Wie is in godsnaam Frank? Is hij failliet
verklaard of heeft hij juist iets voorde
ligs aan te bieden? Houdt hij uitver
koop, wordt hij gezocht door de politie
of is hij sigaretten gaan halen en nooit
meer thuisgekomen? Niets van dat al
les. Frank is gewoon jarig. Hij wordt
vijftig en dat moet de hele buurt weten
in dit postmoderne ik-tijdperk.
De meeste borelingen van precies een
halve eeuw geleden werden in de op-
bouwjaren na de tweede wereldoorlog
verwaarloosd. In de roerige sixty's zijn
ze als puber verpest door sex, drugs en
rock'n roll. Geëmancipeerd in de zeven
tiger jaren. Omhoog gevallen in de tach
tiger jaren. En de zin van het leven kwijt
geraakt in het laatste decennium van de
vorige eeuw: religie, illusies, idealen en
politieke ideologieën. Dus niets om
trots op te zijn.

In een rouwadvertentie van een onbe
kende buurtbewoner lees je in de Soes
ter Courant dat hij een lieve man was,
vader, zoon, broer, zwager en oom.
Nauwkeurig wordt daarbij vermeld hoe
en waar men afscheid kan nemen. De
overledene is thuis. Hij houdt van bloe
men. Maar als hij na vijftig jaar gezond,
feestelijk en opgeruimd het hiernu-
maals binnentreedt van de nieuwe
eeuw, heeft de buurt geen flauw idee
wat men met de publieke fax van de on
bekende feestneus moet aanvangen.
Wat wil Frank van mij?

Als ik een dag later door de buurt fiets,
ontdek ik twee straten verder het adres
van de illegale boodschapper. Het kan
niet missen. In de tuin van een doorzon
woning zit een grote lappen pop, ge
kleed in boerenkiel en klompen, op een
oude stoel. Op de klep van zijn pet staat:
FRANK. Abraham is versierd met vlag
getjes en guirlandes.

Frank blijkt een geboren en getogen
Soester knol te zijn. Volgens mijn buur
man doet bij iets in computers. Hij is
ambitieus, drinkt alleen bier, is Ajax-
fan, kijkt naar Fox en leest de Telegraaf.
Hij heeft een caravan, een magnetron,
een hond en een mobieltje. De kinde
ren zijn het huis uit. Zijn vrouw bakt
appeltaart en maakt bowl voor de ver
jaardagsvisite.

Frank is thuis. Hij houdt van bloemen.
Ik ben niet uitgenodigd, maar bij deze
alsnog gefeliciteerd, Frank.

Live life to the max.
Nog 50. Voorwaardelijk.

Eigen technische dienst met 24-
uur service.

Geen voorrijkosten.

Gratis bruikleen app.

Alle reparaties aan huis.

Soesterbergsestraat 35a
Tel. 035 - 602 93 60

en, inblikken van

I

6 bewoners zoeken wij

en zondag te assisteren
verzorgende werkzaam-

ar en ouder, die graag
ligheden beschikken en

oeslag);

d verzorging,

inisatie
i wij op

am opereer je in
e.

ie waarin je naast
n secretariële werk-
standig oppakt.

soonlijkheid die
xibel en service-

het bovenstaande
e met CV binnen
t.a.v. de directie,
informatie over
laarde heer

iots voor

BIJ WASIEl S1EITNER

WASIEL STEITNER

S L A A PS T U D I o
ISDSXPUr^Hï
sl dian et ni|
B ft I H KW E ©Sa 9

Soest. to.REMlHel.: 035-6019600

gebouw zonder poespas of kouwe druk
te. Het is een uniek, opvallend bouw
werk: half ondergronds, en wat er bo
ven uitsteekt is bedekt met aarde en
gras ("streng verboden op het dak te
lopen"), zodat het geheel als het ware
vervloeit in de natuurlijke omgeving.
"Een spraakmakend project," was het
genoemd, en terecht, zoals ook voorzit
ter Paul Baas vaststelde. Hij begroette
de talrijke gasten, onder wie tal van
oud-leden, burgemeester Janssen - al
eerder present bij de eerste-steenlegging
(in mei) die hij na zijn aantreden in
Soest verrichtte - en de oudste akela
van de groep, mevrouw Van der Ham,
die in 1945 aantrad. Voor velen was het
openingsfeest tegelijk een gezellige reü
nie.

Baas liep snel door de geschiedenis
heen en memoreerde o.a. de nissenhut,
waarmee de padvinders destijds op de
zelfde plek begonnen waren. Vol lof was
hij voor de bouwcommissie onder aan
voering van oud-burgemeester De Widt,
die veel tijd en energie in de nieuw-
bouwplannen had gestoken. De leden
werden bedacht met bloemen en een
fotocollage. Ook de sponsors werden in
het zonnetje gezet, van aannemer Ad
van de Grift - die volgens Baas ieder
jaar wel een project zonder winstoog
merk wil bouwen - via geldverstrekkers
als Jantje Beton, de Rabobank en de
stichting Zonnige Jeugd - tot de stich
ting Wigwam.

Reuzensleutel

Samen met Van de Grift openden een
aantal bevers, welpen en rowans van de
HMG het nieuwe gebouw door met een
reuzensleutel een enorm hangslot open

Het nieuwe clubhuis; links de voor
kant, recht de achterkant.

te draaien terwijl op het terrein de
HMG-vlag werd gehesen. Bij het betre
den van het gebouw klonk een indruk
wekkend baÜongeplof. Daarvoor was
ook de naam onthuld: "Duingalow",
bedacht door Stefan Baas, die van de 54
inzenders met de daarvoor uitgeloofde
prijs ging strijken.

Baas kreeg van Robert Voute - een van
de leden die onnoemelijk veel werk
hebben verzet - nog een fraaie aquarel
van het nieuwe gebouw aangeboden, en
deze kreeg daarvoor op zijn beurt een
foto van de eerste-steenlegging terug.
Daarna was het woord aan bestuurslid
Jos Kunne van Scouting Nederland - hij
hield het op "scouts" - die de loftrom
pet stak op de padvinders in het alge
meen en de HMG in het bijzonder:
avontuurlijk, maatschappelijk betrok
ken, actief, inventief en ook ndg eens
milieubewust. Hij prees de "zelfred
zaamheid" van de Hopman Massel-
mangroep met een verwijzing naar het
motto "Denken, durven, doen" van de
eerste nationale jamboree, die in Dron-
ten was gehouden.

Na de opening konden de bezoekers
een kijkje nemen in het gebouw, een
schepping van architecte Astrid Rasch
uit Soest, dat in totaal 383.000 gulden
heeft gekost. Dat het zo voordelig is uit
gevallen heeft o.a. te maken met het
toepassen van veel "restpartijen" en
overschietend bouw- en sloopmateriaal,
waarmee de "Duingalow" in zekere zin
een gerecycled bouwwerk genoemd kan
worden.

Echte "padvinders" voelen ze zich.
Géén "scouts". De leden van de
Hopman Masselmangroep hebben
het niet zo op al die modieuze ter
men, bleek zaterdag tijdens het feest
bij de opening van het nieuwe club
huis aan de Sparrenlaan. Daar kwa
men een paar honderd belangstel
lenden op af.

1 s

Het nieuwe onderkomen van de HMG
lis - net als zijn gebruikers - ook een

'Tonen 2000", zo heet het millen
niumgedicht dat Jan Visser, de
Soester dichter/schrijver en colum
nist van deze krant, vorig jaar inle
verde bij de jury van het Millen
niumfestival in de gemeente Mon
ster. Hij won bij de poëziewedstrijd
de eerste prijs: 2500 gulden én de
bijzondere eer dat zijn gedicht op
muziek gezet en uitgevoerd zou
worden.

Het festival was, in het kader van het
nieuwe millennium, georganiseerd door
de gemeente Monster, met financiële
steun van de VSB-bank. Sommige ge
meenten pakken zo'n millenniumviering
nu eenmaal wat gedurfder aan dan
Soest. Het evenement omvatte allerlei
culturele activiteiten, o.a. workshops en
een tentoonstelling door het hele dorp.

De organisatie van het festival - met als
verbindend thema "verdraagzaamheid"
- schreef behalve een poëziewedstrijd
ook een compositiewedstrijd uit, waar
aan een fors aantal "muziekschrijvers"
uit Nederland en diverse buitenlanden
deelnamen. Zij moesten de drie beste
gedichten - waaronder "Tonen 2000" -
"toonzetten", zoals dat heet. De wed
strijd werd uiteindelijk gewonnen door
de Belgische componist George Bretz,
die het gedicht van Visser bewerkte tot
een vierstemmig gezang, dat volgens
sommigen nog het meest wegheeft van
een motet (óf een madrigaal?). Voor
lekenoren is het in elk geval een prach
tig, gedragen en zeer welluidend stuk
muziek geworden, dat de liefhebbers
van "klassiek" vermoedelijk nog het
meest zal aanspreken.

Dat bleek afgelopen zaterdagavond,
opnieuw in Monster, waar maar liefst
negen koren elkaar ontmoetten in (op
nieuw) een internationale wedstrijd,
waarbij het gedicht van Visser een ver
plicht nummer was. De koren waren o.a.
afkomstig uit Litouwen, Kroatië, Polen,
Slovenië, Bulgarije, Letland, Oekraïne
en Albanië - allemaal uit Oost-Europa
dus - en één Nederlands koor: het Lim
burgs Projectkoor uit Maastricht. Het
Albanese koor kwam overigens niet
opdagen (geen visum) en het Oekraïen
se koor ondervond ook tegenwerking
aan de grens. Alleen de jongere leden
(plus de 50-jarige dirigente) mochten
doorreizen naar het Westen; de ouderen
moesten blijven.

Verstaanbaar

Alle koren zongen "Tonen 2000" in het
Nederlands. Ze hadden daartoe van te
voren een bandje gekregen, maar vol
gens Visser - die er zaterdagavond ui
teraard bij was - was het desondanks
nauwelijks te verstaan. "Ze braken voor-

al hun tong op een woord als letter
schrift..." Van de uitvoering door het
Limburgse koor heeft hij wel een ver
staanbare opname kunnen maken, die
binnenkort vast wel een keer op Radio
Soest te beluisteren zal zijn. Het Slo
veense koor won overigens de eerste
prijs; de Litouwers gingen met de twee
de prijs naar huis en de Limburgers met
de derde.

Visser had naar eigen zeggen een bij
zonder leuke avond. "Het is al schitte
rend om een prijs te winnen met je ge
dicht, maar als het dan óók nog op mu-

Tekstdichter Jan Visser (r.) in gesprek
met de Belgische componist George
Bretz, tussen de uitvoeringen in van hun
beider "Tonen 2000" in Monster.

ziek wordt gezet én negenvoudig uitge
voerd...! Ik heb er in elk geval van ge
noten." Wanneer Soest de compositie
"Tonen 2000" een keer "live" te horen
zal krijgen staat nog niet vast. Daarvoor
is een koor nodig, of op z'n minst een
kwartet, dat het stuk in zijn repertoire
gaat opnemen, want het vereist uiter
aard wel enige oefening en voorberei
ding.

Tweeduizend jaar de toon gezet
Voor daden, plannen en beginsels
Illusies, dromen en verzinsels
Van letterschrift tot internet.

Duizenden tonen zijn verwaaid
In woorden wisselend van kleuren
Wat ooit geschiedde moest gebeuren
Waar was de mensheid bij gebaat?

Een nieuwe eeuw, een nieuw gedicht
Gooi oude maskers in het vuur
Toon voor de toekomst een gezicht
Van mensen die voor mensen gaan
Zij zullen op de lange duur
In koor de juiste toon aanslaan.

Jan Visser

Soesterbergsestraat 188
Soest
035-603 60 10

Reserveer de hele avond uw
eigen bruin café en nodig al
uw vrienden en kennissen uit
voor een onvergetelijk feest.

Diverse arrangementen
beschikbaar.

Origineel
Amsterdams café
uit de jaren'50.